Interpretacja indywidualna z dnia 19 września 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT1.4011.551.2023.1.JG

Skutki podatkowe przeniesienia majątku przedsiębiorstwa do majątku prywatnego i możliwość opodatkowania najmu ryczałtem.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 lipca 2023 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą, wpisaną do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej pod nazwą V (NIP (...); dalej jako Podatnik lub Wnioskodawca). Wnioskodawca podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terenie Polski, tzn. jest rezydentem podatkowym w myśl art. 3 ust. 1 ustawy o PIT.

Przedmiotem jednoosobowej działalności gospodarczej jest m.in.:

•świadczenie szeroko pojętych usług medycznych na rzecz osób fizycznych,

•działalność usługowa w zakresie najmu krótkotrwałego i długotrwałego,

•usługowa realizacja projektów badawczo-rozwojowych,

•działalność w zakresie marketingu i pośrednictwa w obrocie handlowym.

Wnioskodawca pozostaje właścicielem nieruchomości położonej przy ul. V 7 w V (dalej zwana jako Nieruchomość), która składa się z czterech kondygnacji, a większość powierzchni Nieruchomości stanowią lokale biurowe. Do końca kwietnia 2023 r. Wnioskodawca wykorzystywał Nieruchomość w prowadzonej działalności gospodarczej i w tym celu była ona wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych związanych z tą działalnością. Wnioskodawca w ramach wyżej opisanej działalności gospodarczej wynajmował Nieruchomość na podstawie wieloletnich umów najmu długoterminowego zawartych z osobami prawnymi.

W kwietniu 2023 roku Podatnik wycofał nieruchomość z ewidencji środków trwałych wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej i obecnie wynajmuje ją dalej tym samym podmiotom jako osoba fizyczna. Wnioskodawca nie dążył do rozwiązania zawartych umów najmu długoterminowego. Na dzień złożenia wniosku cała Nieruchomość jest aktualnie przedmiotem trzech długoterminowych umów najmu.

Przyczyną wycofania Nieruchomości z ewidencji środków trwałych było planowane przekształcenie jednoosobowej działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Po dokonaniu wskazanego przekształcenia Wnioskodawca planuje sprzedać ok. 66% udziałów nowo powstałej spółki do dwóch inwestorów z V. Celem Podatnika jest rozwinięcie działalności prowadzonej przez spółkę z o.o. powstałą z przekształcenia, wspólnie z pozyskanymi inwestorami.

Nieruchomość należąca do Wnioskodawcy nie była i nie jest objęta planem wspólnej inwestycji. Z tych względów Nieruchomość nie mogła być objęta planowanym przekształceniem jednoosobowej działalności gospodarczej Podatnika. Gdyby bowiem Nieruchomość wchodziła dalej w skład jednoosobowej działalności gospodarczej Podatnika, to na moment przekształcenia weszłaby w skład majątku nowo powstałej spółki. Takie działanie pozostawałoby w sprzeczności z założonym planem inwestycyjnym, bowiem nowi udziałowcy (inwestorzy) mogliby partycypować w zyskach z tytułu wynajmu Nieruchomości.

Wnioskodawca nabył Nieruchomość celem zabezpieczenia swojej sytuacji materialnej w przyszłości, gdy znajdzie się w wieku emerytalnym i wszelkie uzyskiwane z niej dochody stanowią dla Wnioskodawcy zabezpieczenie finansowe. Nieruchomość stanowi własność Wnioskodawcy co znajduje potwierdzenie w dziale II księgi wieczystej założonej dla Nieruchomości.

W chwili obecnej Wnioskodawca wynajmuje długoterminowo Nieruchomość na podstawie trzech umów najmu z trzema różnymi podmiotami. Większość umów, w których Wnioskodawca pełni rolę wynajmującego, obowiązuje od kilku lat, a także były one kilkukrotnie aneksowane w wyniku udanej współpracy stron. Wybrane umowy zostały zawarte długo przed powstaniem koncepcji o przekształceniu jednoosobowej działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością.

W kontekście zawartych umów najmu długoterminowego Wnioskodawca podkreśla, że z tytułu wycofania Nieruchomości z jednoosobowej działalności gospodarczej nie ma żadnych podstaw do ich wypowiedzenia. Nie może również zaprzestać ich wykonywania, a gdyby to zrobił, to naraziłby się na odpowiedzialność cywilną z tytułu szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania. Również naraziłoby to Wnioskodawcę na utratę zaufania wobec jego osoby i utrudniłoby to możliwość wynajmowania Nieruchomości w przyszłości.

Istotne znaczenie ma fakt, iż Wnioskodawca wynajmuje Nieruchomość w ścisłym rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego, tj. rola Wnioskodawcy ograniczyła się jedynie do oddania rzeczy najemcy do używania w zamian za umówiony czynsz. Wnioskodawca nie dostarcza swoim najemcom żadnych dodatkowych usług. Podatnik nie posiada również zaplecza w postaci pracowników, zleceniobiorców czy samego zarządcy Nieruchomości, które mogłoby Wnioskodawcy pozwalać na wykonywanie takich usług teraz bądź w przyszłości.

Co więcej Wnioskodawca nie prowadzi żadnej działalności marketingowej powiązanej z tą Nieruchomością, jak np. rozwieszanie banerów reklamowych na budynku czy innych urządzeniach trwale powiązanych z gruntem. Nadto Wnioskodawca nie posiada strony internetowej, gdzie mógłby oferować wynajem przedmiotowej Nieruchomości lub świadczenie innych usług.

Pytania

1.Czy wycofanie Nieruchomości z majątku związanego z prowadzoną jednoosobową działalnością gospodarczą stanowi dla Wnioskodawcy zdarzenie neutralne podatkowo, tj. nie spowodowało powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu?

2.Czy przychód z tytułu najmu Nieruchomości opisanej w stanie faktycznym, będącej dotychczas przedmiotem najmu/dzierżawy w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej, stanowi przychód w ramach źródła z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT (tzw. najem prywatny)?

3.Czy prawidłowe jest stanowisko, iż w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku przychody z tytułu najmu Nieruchomości są opodatkowane ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych w wysokości 8,5% do wysokości nieprzekraczającej 100 tys. PLN w ciągu roku oraz stawką w wysokości 12,5% dla przychodów powyżej tej wartości?

Pana stanowisko w sprawie

Ad 1. W ocenie Wnioskodawcy, wycofanie Nieruchomości z majątku związanego z prowadzoną jednoosobową działalnością gospodarczą stanowi dla Wnioskodawcy zdarzenie neutralne podatkowo, tj. nie spowodowało powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu w myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o PIT.

Ad 2. W ocenie Wnioskodawcy, przychód z tytułu najmu Nieruchomość opisanej w stanie faktycznym, będącej dotychczas przedmiotem najmu w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej, stanowi przychód w ramach źródła z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT (tzw. najem prywatny).

Ad 3. W ocenie Wnioskodawcy, w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku przychody z tytułu umowy są opodatkowane ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych w wysokości 8,5% do wysokości nieprzekraczającej 100 tys. PLN w ciągu roku oraz stawką w wysokości 12,5% dla przychodów powyżej tej wartości, w myśl art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

1. Stan prawny

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT:

Źródłem przychodu jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, z zastrzeżeniem ust. 2.

Przepis ten stanowi regułę ogólną, która ulega pewnym modyfikacjom na zasadzie art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o PIT. Zgodnie z powołanym przepisem reguła ogólna nie znajdzie zastosowania w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT:

Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących m.in. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT:

Źródłami przychodów są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (tzw. najem prywatny).

Natomiast art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym stanowi, iż:

Opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym:

Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów do kwoty 100 000 zł oraz 12,5% przychodów od nadwyżki ponad kwotę 100 000 zł z tytułu przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a.

W kontekście prawidłowej wykładni powołanych powyżej przepisów konieczne jest uwzględnienie aktualnego orzecznictwa sądów administracyjnych. Należy zwrócić szczególną uwagę na Uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego (NSA) 7 sędziów z dnia 24 maja 2021 r. , która przesądza o tym, iż przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze są zaliczane bez ograniczeń do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r.), chyba że stanowią składnik majątkowy mienia osoby fizycznej, który został przez nią wprowadzony do majątku związanego z wykonywaniem działalności gospodarczej.

We wskazanej uchwale NSA potwierdził kwestię będącą przedmiotem rozstrzygnięcia wyroku NSA z 5 kwietnia 2016 r.:

Jak jednak wskazano w wyroku NSA z 5 kwietnia 2016 r., II FSK 379/14 (CBOSA), w większości przypadków decydujące znaczenie co do kwalifikacji określonych przychodów wynikających ze stosunku najmu należy przypisać samemu podatnikowi, który może powiązać posiadane i będące przedmiotem najmu składniki majątku z wykonywaniem działalności gospodarczej lub też pozostawić je w zarządzie majątkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą. Czynność polegająca na wycofaniu składnika majątku (np. nieruchomości) z działalności gospodarczej i przekazaniu go na potrzeby osobiste na gruncie u.p.d.o.f. nie rodzi dla osoby fizycznej żadnych skutków podatkowych w tym podatku. Majątek osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą nie jest prawnie wyodrębniony od jej majątku niezwiązanego z działalnością gospodarczą (nazywanego również „prywatnym” lub „osobistym”), dlatego też przekazanie składnika majątku z prowadzonej działalności gospodarczej na inne własne potrzeby, w tym także zarobkowe, poprzez oddanie go w najem nie może być postrzegane jako bezskuteczne na gruncie podatkowym. Nastąpi w takim przypadku wyłącznie przesunięcie rzeczy z majątku związanego z działalnością gospodarczą do majątku niezwiązanego z taką działalnością, lecz nadal (...) [rzecz ta będzie pozostawać] mieniem tej samej osoby.

2. Odniesienie przepisów do stanu faktycznego

Wycofanie nieruchomości a brak przychodu

W opinii Wnioskodawcy, w sprawie opisanej w stanie faktycznym nie zachodzi przesłanka odpłatnego zbycia składnika majątku będącego środkiem trwałym, podlegającym ujęciu w ewidencji środków trwałych, wykorzystywanym na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, zatem wycofanie nieruchomości z majątku związanego z prowadzoną jednoosobową działalnością gospodarczą nie będzie stanowić przychodu.

Zgodnie z potrzebą reorganizacji formy prowadzonej działalności gospodarczej przez Podatnika Wnioskodawca przekazał składnik majątku z prowadzonej działalności gospodarczej do własnego majątku i w ramach najmu prywatnego kontynuował nieprzerwanie wykonanie umów najmu.

Na podstawie art. 10 ust. 2 pkt 3 w zw. z 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT Wnioskodawca ustalił, że wycofanie Nieruchomości z ewidencji środków trwałych przeznaczonych do prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej było neutralne podatkowo, czyli nie wywołało żadnych skutków podatkowych dla Wnioskodawcy.

W opinii Wnioskodawcy co najmniej od 2021 roku stanowisko judykatury jest jednolite w tym zakresie i dominuje pogląd, iż wycofanie nieruchomości z ewidencji środków trwałych przeznaczonych do prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej jest neutralne podatkowo.

Kontynuacja najmu a źródło przychodów

Z perspektywy Wnioskodawcy przedmiotowa zmiana, polegająca na wycofaniu Nieruchomości z ewidencji środków trwałych przeznaczonych do prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej, w żaden sposób nie rzutowała na łączący go stosunek najmu, który powstał na podstawie umowy pomiędzy Wnioskodawcą prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą a ww. spółkami. Po stronie wynajmującego nastąpiła jedynie zmiana polegająca na tym, że zamiast umieszczenia firmy przedsiębiorcy na wystawianych fakturach, teraz znajduje się tam firma osoby fizycznej. Wnioskodawca ponosi wobec najemców odpowiedzialność osobistą za wykonanie umów, która nie różni się w żaden sposób od odpowiedzialności, którą ponosił, gdy wynajmował Nieruchomość w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

W dalszym ciągu umowy obowiązują strony i Wnioskodawca jako osoba fizyczna jest zobowiązany do należytego wypełnienia obowiązków ciążących na nim z tytułu najmu. Wnioskodawca za oddanie Nieruchomości do używania przez najemców otrzymuje czynsz na podstawie wystawianych spółkom comiesięcznie faktur, gdzie również umieszcza swój NIP. Wykorzystanie numeru identyfikacji podatkowej pozostaje konieczne, ponieważ na gruncie podatku od towarów i usług aktywność Wnioskodawcy pozostaje działalnością gospodarczą. Fakt ten jednak nie rzutuje (samodzielnie) na ocenę prowadzonej działalności na gruncie PIT.

Zdaniem Wnioskodawcy nie ma znaczenia, iż ww. umowy najmu realizował wcześniej jako przedsiębiorca, a od maja 2023 r. realizuje je jako osoba fizyczna.

Stawka podatku zryczałtowanego

Następnie w oparciu o art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT Wnioskodawca zakwalifikował uzyskany z tytułu najmu przychód jako podlegający opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, który wynosi 8,5% przychodów do kwoty 100 000 zł oraz 12,5% przychodów od nadwyżki ponad kwotę 100 000 zł z tytułu przychodów.

W opinii Wnioskodawcy, w sprawie opisanej w stanie faktycznym przychód z tytułu najmu Nieruchomości, będącej dotychczas przedmiotem najmu w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej, stanowi przychód na zasadzie art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT, który jest opodatkowany ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych z tego tytułu. Natomiast ryczałt wynosi 8,5% przychodów do kwoty 100 000 zł oraz 12,5% przychodów od nadwyżki ponad kwotę 100 000 zł.

3. Stanowiska Dyrektora KIS oraz sądów administracyjnych

Wnioskodawca uważa, że zaprezentowane powyżej stanowisko pozostaje spójne z podejściem prezentowanym dotychczas przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w wydawanych przez niego interpretacjach indywidualnych. W ramach przykładu należy wskazać na:

• interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 29 lipca 2022 r.:

Wycofanie nieruchomości z majątku prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej do majątku prywatnego sprawi, że nieruchomość ta nie będzie stanowić już składnika majątkowego tej działalności. Zatem planowana czynność wycofania wskazanej we wniosku nieruchomości, z majątku prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej do majątku prywatnego nie będzie nosić w istocie cech zbycia, jak również nie będzie posiadać przymiotu odpłatności, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec powyższego, czynność ta nie będzie skutkować po Pana stronie powstaniem obowiązku podatkowego na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

• interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 29 kwietnia 2022 r.:

Powodem wycofania nieruchomości z działalności gospodarczej jest zmiana koncepcji biznesowych oraz dostosowanie się do aktualnych warunków rynkowych w związku z Covid i inflacją. Zamierza Pan wycofać nieruchomość do majątku prywatnego poprzez wykreślenie jej z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i zaprzestanie amortyzacji. Wycofanie nieruchomości z działalności gospodarczej nastąpi 30 czerwca 2022 r.

Rozpatrując zatem kwestię opodatkowania czynności wycofania składnika majątku z Pana indywidualnej działalności gospodarczej należy zauważyć, że czynność wycofania składnika majątku (nieruchomości: budynku usługowo-handlowego) z działalności gospodarczej i przekazania jej na potrzeby osobiste na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie rodzi żadnych skutków podatkowych.

W przedmiotowej sprawie nie nastąpi odpłatne zbycie składnika majątku wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Majątek osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą nie jest prawnie wyodrębniony od jej majątku osobistego, dlatego też przekazanie składnika majątku z prowadzonej działalności gospodarczej na potrzeby osobiste nie powoduje powstania przychodu po Pana stronie. Przez tę czynność nie uzyska Pan żadnego przysporzenia majątkowego, nastąpi wyłącznie przesunięcie tej rzeczy z majątku związanego z działalnością gospodarczą do majątku osobistego.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa podatkowego oraz opisane zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że wycofanie nieruchomości z majątku prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej do majątku prywatnego sprawi, że nieruchomość ta nie będzie stanowić już składnika majątkowego tej działalności. Zatem planowana czynność wycofania wskazanej we wniosku nieruchomości z majątku prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej do majątku prywatnego nie będzie nosić w istocie cech zbycia, jak również nie będzie posiadać przymiotu odpłatności, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec powyższego czynność ta nie będzie skutkować po Pana stronie powstaniem obowiązku podatkowego na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

• interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 29 listopada 2022 r.:

Zatem Pana stanowisko w tym zakresie, zgodnie z którym (...) jeżeli wycofa on (...) lokale ze Biorąc pod uwagę zaprezentowany we wniosku opis sprawy oraz przepisy prawne w tym zakresie należy stwierdzić, że skoro wynajmowane przez Pana lokale mieszkalne wycofa Pan te z majątku związanego z działalnością gospodarczą do majątku niezwiązanego z taką działalnością i zakwalifikuje je Pan do przychodów z "najmu prywatnego", to najem ww. lokali od 2023 r. będzie mógł stanowić źródło przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tzn. będzie mógł być w całości opodatkowany stawką ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, określoną w art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, w wysokości 8,5% do kwoty 100 000 zł. Natomiast po przekroczeniu tego limitu powinien Pan odprowadzać od nadwyżki ponad tę kwotę ryczałt od przychodów ewidencjonowanych w wysokości 12,5% przychodów. [...] Natomiast liczba wynajmowanych lokali nie przesądza o zakwalifikowaniu wynajmu jako działalność gospodarcza - zatem w tym zakresie stanowisko Pana jest prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do przepisów ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

•pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),

•najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6).

Ustawa powyższa zawiera definicję pojęcia działalności gospodarczej, wyrażoną w art. 5a pkt 6. Zgodnie z brzmieniem tego przepisu:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

–prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,

2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,

3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Z powyższych przepisów wynika, że aby dane przychody zostały zaliczone do źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, muszą być łącznie spełnione trzy podstawowe warunki:

•zaistniały przesłanki pozytywne, o których mowa w art. 5a pkt 6 powoływanej ustawy pozwalające na stwierdzenie, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą,

•nie wystąpiły przesłanki negatywne, o których mowa w art. 5b ust. 1 ustawy, oraz

•wykluczono, że uzyskane przychody są zaliczane do jednego z pozostałych źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy czym przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy).

Jak wskazano wyżej, aby daną działalność uznać za działalność gospodarczą musi ona być prowadzona we własnym imieniu i łącznie spełniać warunki:

•celu zarobkowego,

•ciągłości,

•zorganizowanego charakteru.

Działalność zarobkowa to działalność taka, która daje możliwość wygenerowania zysku i ma na celu zapewnienie określonego dochodu. Jednak nawet ewentualna strata będąca wynikiem działalności nastawionej na zysk nie pozbawia jej takiego charakteru, gdyż istotny jest tu sam zamiar osiągnięcia dochodu. Zarobkowego charakteru nie mają natomiast czynności nastawione wyłącznie na zaspokojenie własnych potrzeb osoby, która je podejmuje.

Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Wiąże się z planowym charakterem działań i realizacją w sposób ciągły zamierzeń ukierunkowanych na osiąganie i zwiększanie zysków. Przesłanki ciągłości nie należy rozumieć jako konieczności wykonywania działalności bez przerwy – do jej zachowania wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikała intencja powtarzania określonego zespołu konkretnych czynności w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Prowadzenie działalności w sposób zorganizowany oznacza działanie metodyczne, systematyczne, uporządkowane, przebiegające według planu, przy udziale specjalnie dobranych środków służących uzyskaniu dochodu. O takim zorganizowaniu mogą świadczyć (chociaż nie są decydujące) także niektóre czynności, jak na przykład wyodrębnienie pewnych składników materialnych lub niematerialnych służących danej działalności, dopełnienie obowiązków formalnych w zakresie zarejestrowania przedsiębiorcy, współpraca z podmiotami profesjonalnymi, świadczenie dodatkowych usług.

Wskazane wyżej przesłanki w każdym przypadku należy rozważyć indywidualnie, mając na względzie całokształt okoliczności faktycznych danej sprawy, a więc wszystkie działania podejmowane przez podatnika, a nie tylko poszczególne czynności, pojedyncze elementy stanu faktycznego.

W tym miejscu wskazać należy na Uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego podjętą w składzie siedmiu sędziów z 24 maja 2021 r., sygn. akt II FPS 1/21, w której wskazano:

To zatem podatnik decyduje o tym czy „powiązać” określone składniki swojego mienia z wykonywaniem działalności gospodarczej, czy też zachować je w zarządzie majątkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą i oddać np. w najem. (...)

Przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze są zaliczane bez ograniczeń do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, chyba że stanowią składnik majątkowy mienia osoby fizycznej, który został przez nią wprowadzony do majątku związanego z wykonywaniem działalności gospodarczej.

Zasadą jest zatem kwalifikowanie przychodów do źródła – najem, a wyjątkiem sytuacja, w której podatnik, z uwagi na zakwalifikowanie składników majątku do kategorii „związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą” – do przychodów z działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę zaprezentowany we wniosku opis sprawy oraz przepisy prawne w tym zakresie, skoro wycofał Pan nieruchomość z ewidencji środków trwałych wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej i obecnie wynajmuje je dalej tym samym podmiotom jako osoba fizyczna w ramach majątku prywatnego, to wówczas przedmiotem najmu nie jest składnik majątku związany z działalnością gospodarczą. Zatem najem tej nieruchomości od kwietnia br. stanowi źródło przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie wycofanie nieruchomości do majątku prywatnego nie skutkowało po Pana stronie powstaniem obowiązku podatkowego na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.W przedmiotowej sprawie nie nastąpiło odpłatne zbycie składnika majątku wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Majątek osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą nie jest prawnie wyodrębniony od jej majątku osobistego, dlatego też przekazanie składnika majątku z prowadzonej działalności gospodarczej na potrzeby osobiste nie powoduje powstania przychodu po stronie podatnika. Nastąpiło wyłącznie przesunięcie nieruchomości z majątku związanego z działalnością gospodarczą do majątku osobistego.

Stosownie do treści art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zasady opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne uregulowane zostały w przepisach ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2540 ze zm.).

W świetle art. 2 ust. 1a ww. ustawy:

Osoby fizyczne osiągające przychody, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym, opłacają ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Zgodnie natomiast z art. 6 ust. 1a tej ustawy:

Opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tych tytułów stosuje się przepisy art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym:

Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów do kwoty 100 000 zł oraz 12,5% przychodów od nadwyżki ponad kwotę 100 000 zł z tytułu przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a.

Biorąc pod uwagę zaprezentowany we wniosku opis sprawy oraz powołane przepisy, najem nieruchomości stanowi źródło przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tzw. najem prywatny). Tym samym przychody, jakie Pan uzyskuje ze wskazanego źródła podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 2 ust. 1a oraz art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Jeśli przychód łączny z najmu nie przekroczy kwoty 100.000 zł, wówczas ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wyniesie 8,5%. Natomiast po przekroczeniu tego limitu odprowadzi Pan od nadwyżki ponad tę kwotę ryczałt od przychodów ewidencjonowanych w wysokości 12,5% przychodów.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Pan do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).