Interpretacja indywidualna z dnia 21 września 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-1.4010.410.2023.2.JF

W zakresie ustalenia, czy w związku z wypłacanymi przez Spółkę Należnościami na rzecz C., tj. spółki komandytowej z siedzibą w Niemczech, Spółka powinna sporządzać formularz IFT- 2/IFT-2R właściwy dla przychodu (dochodu) uzyskanego przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych niemających siedziby lub zarządu na terytorium Polski, oraz w odniesieniu do Należności wypłacanych przez Spółkę na rzecz C., od których Spółka jako płatnik podatku u źródła zobowiązana jest pobrać i wpłacić podatek, a równocześnie istnieją przesłanki do zastosowania stawki preferencyjnej, Wnioskodawca powinien do naczelnika właściwego urzędu skarbowego złożyć Oświadczenie płatnika podatku dochodowego od osób prawnych o spełnieniu warunków do niepobrania podatku, zastosowania zwolnienia bądź stawki podatku - art. 26 ust. 7j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (WH-OSC).

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 lipca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 24 lipca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy:

• w związku z wypłacanymi przez Spółkę Należnościami na rzecz C., tj. spółki komandytowej z siedzibą w Niemczech, Spółka powinna sporządzać formularz IFT- 2/IFT-2R właściwy dla przychodu (dochodu) uzyskanego przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych niemających siedziby lub zarządu na terytorium Polski,
• w odniesieniu do Należności wypłacanych przez Spółkę na rzecz C., od których Spółka jako płatnik podatku u źródła zobowiązana jest pobrać i wpłacić podatek, a równocześnie istnieją przesłanki do zastosowania stawki preferencyjnej, Wnioskodawca powinien do naczelnika właściwego urzędu skarbowego złożyć Oświadczenie płatnika podatku dochodowego od osób prawnych o spełnieniu warunków do niepobrania podatku, zastosowania zwolnienia bądź stawki podatku - art. 26 ust. 7j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (WH-OSC).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

A. Sp. z o.o. Sp. k. (dalej jako: „Spółka”, „Wnioskodawca” lub „A.”), z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, specjalizuje się w zakresie techniki obróbki tworzyw sztucznych. W ramach prowadzonej działalności Spółka wytwarza pozostałe elementy z tworzyw sztucznych wykorzystywanych w przemyśle motoryzacyjnym, budowy maszyn oraz stanowiące elementy sprzętu gospodarstwa domowego. Produkty charakteryzują się różnym stopniem złożoności procesów technologicznych. Każdy element produkowany jest na podstawie zamówienia indywidualnego (uwarunkowanych potrzebami klienta oraz oczekiwaniami wobec elementu).

Komplementariuszem A. jest B. sp. z o.o. siedzibą w Polsce (dalej: Komplementariusz) posiadająca w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy, komandytariuszem Wnioskodawcy jest Pan H.L., osoba fizyczna posiadająca miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Republiki Federalnej Niemiec (dalej: Komandytariusz) oraz ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce.

Komplementariusz i Komandytariusz są powiązani osobowo przez osobę Pana H.L.

Dodatkowo, A. wypłaca należności na rzecz C. ((…); dalej jako „Podmiot powiązany”, lub „C.”). Wspólnikami C. są trzy osoby fizyczne, posiadające miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Niemczech - Pan H.L., Pan D.L. oraz A.F. (dalej: Wspólnicy C.).

Należności wypłacane na rzecz Podmiotu Powiązanego związane ze świadczeniem różnych usług przez C. na rzecz Wnioskodawcy (przykładowo: usług doradczych, informatycznych, administracyjnych, inżynieryjnych, prowizji od sprzedaży oraz świadczeń o podobnym charakterze, dalej: Należności), które w zależności od ich charakteru mogą podlegać podatkowi u źródła, w związku z czym w takich sytuacjach Wnioskodawca występuje w charakterze płatnika tego podatku.

Ponieważ spółka komandytowa na gruncie niemieckiego prawa podatkowego nie posiada osobowości prawnej i nie jest podatnikiem podatku dochodowego (jest transparentna podatkowo), przy dokonywaniu wypłat Wnioskodawca dysponuje aktualnymi certyfikatami rezydencji Wspólników C. (osób fizycznych).

Pytania

1.Czy w związku z wypłacanymi przez Spółkę Należnościami na rzecz C., tj. spółki komandytowej z siedzibą w Niemczech, Spółka powinna sporządzać formularz:

(i)FT-1/IFT-1R właściwy dla wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego na terytorium Rzeczypospolitej przez osoby fizyczne niemające w Polsce miejsca zamieszkania; czy też

(ii) IFT-2/IFT-2R właściwy dla przychodu (dochodu) uzyskanego przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych niemających siedziby lub zarządu na terytorium Polski?

2.Czy w odniesieniu do Należności wypłacanych przez Spółkę na rzecz C., od których Spółka jako płatnik podatku u źródła zobowiązana jest pobrać i wpłacić podatek, a równocześnie istnieją przesłanki do zastosowania stawki preferencyjnej, Wnioskodawca powinien do naczelnika właściwego urzędu skarbowego złożyć:

(i) Oświadczenie płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych o spełnieniu warunków do niepobrania podatku, zastosowania zwolnienia bądź stawki podatku - art. 41 ust. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (WH-OSP); czy

(ii) Oświadczenie płatnika podatku dochodowego od osób prawnych o spełnieniu warunków do niepobrania podatku, zastosowania zwolnienia bądź stawki podatku - art. 26 ust. 7j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (WH-OSC).

Niniejsza interpretacja dotyczy rozstrzygnięcia w zakresie pytań nr 1 i 2 w części dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, natomiast w zakresie pytań nr 1 i 2, w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1.

W ocenie Spółki, z racji na transparentność podatkową Podmiotu Powiązanego w kraju jego siedziby, powinna ona sporządzać informację, o której mowa w art. 42 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. IFT-1R i wykazywać wspólników C. w IFT-1R jako podatników.

Ad. 2.

W ocenie Spółki w związku z wypłacanymi należnościami, podlegającymi pod podatek u źródła oraz spełniających warunki do niepobrania podatku, zastosowania zwolnienia bądź stawki podatku, powinna ona sporządzać oświadczenie płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych o spełnieniu warunków do niepobrania podatku, zastosowania zwolnienia bądź stawki podatku, zgodnie z art. 41 ust. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (WH-OSP).

UZASADNIENIE

Ad.1.

Na podstawie art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U.2022.2587, dalej: Ustawa CIT) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 26 ust. 3 pkt 2 Ustawy CIT płatnicy są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 2, oraz urzędowi skarbowemu informację o dokonanych wypłatach i pobranym podatku sporządzone według ustalonego wzoru. Płatnicy są obowiązani przesłać informację podatnikom w terminie przekazania kwoty pobranego podatku, a informację urzędowi skarbowemu w terminie do końca trzeciego miesiąca roku następującego po roku podatkowym, w którym dokonano wypłat.

Analogiczne regulacje znajdują się w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U.2022.2647, dalej: Ustawa PIT). Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 42 ust. 2 pkt 2 Ustawy PIT, płatnicy, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonują swoje zadania, w terminie do końca drugiego miesiąca roku następującego po roku podatkowym imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru.

Wobec powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, istota zadanego we wniosku pytania sprowadza się do określenia, czy wypłaty Należności dokonywane na rzecz Podmiotu Powiązanego, będącego spółką komandytową prawa niemieckiego, są w rzeczywistości dokonywane na rzecz podatnika podatku dochodowego od osób prawnych w świetle ustawy CIT.

Stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy CIT ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób prawnych i spółek kapitałowych w organizacji. Jak wynika z art. 1 ust. 3 pkt 2 ww. ustawy przepisy ustawy mają również zastosowanie do spółek niemających osobowości prawnej mających siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa są traktowane jak osoby prawne i podlegają w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

Przepisy ustawy CIT stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zasadne jest zatem odwołanie się do przepisów Umowy zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90, dalej: „umowa polsko-niemiecka”, „UPO PL-DE”).

Zgodnie z art. 1

b) określenie „osoba” oznacza osobę fizyczną, spółkę oraz każde inne zrzeszenie osób;

c) określenie „spółka” oznacza osobę prawną lub inną jednostkę, którą dla celów podatkowych traktuje się jako osobę prawną.

Z regulacji zawartych w ww. umowie polsko-niemieckiej wynika, iż spółka osobowa (jaką jest spółka komandytowa) nie jest spółką w rozumieniu tej umowy, jeżeli zgodnie z regulacjami prawa wewnętrznego nie jest traktowana jako osoba prawna dla celów podatkowych.

Niemiecka spółka komandytowa, jak wskazał Wnioskodawca, na gruncie niemieckiego prawa podatkowego nie posiada osobowości prawnej i nie jest podatnikiem podatku dochodowego (jest transparentna podatkowo).

W świetle powyższego, niemiecka spółka komandytowa nie jest również podatnikiem na gruncie ustawy CIT. W odniesieniu do dokonywanych przez Wnioskodawcę płatności Należności, podatnikami podatku dochodowego będą wspólnicy niemieckiej spółki komandytowej .

Wobec powyższego należy stwierdzić, że w odniesieniu do Należności uiszczanych przez Wnioskodawcę, powinien on sporządzać informację, o której mowa w art. 42 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. IFT-1R i wykazywać wspólników C. w IFT-1R jako podatników.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis zdarzenia oraz powołane przepisy prawa, należy wskazać, że stosownie do art. 42 ust. 2 pkt 2 i art. 42 ust. 6 w zw. z art. 29 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - informacje IFT-1/IFT-1R należy przesłać podatnikom, tj. każdej osobie fizycznej będącej wspólnikiem Spółki Osobowej.

Wnioskodawca wskazuje również, że argumentacja, która została użyta we wniosku o interpretację indywidualną znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 20 marca 2023 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.33.2023.1.AW oraz w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 listopada 2019 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.406.2019.3.MO.

Ad. 2

Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że argumentacja przedstawiona w zakresie odpowiedzi na pytanie oznaczone we wniosku jako 1 pozostaje także aktualna w zakresie odpowiedzi na pytanie oznaczone jako 2.

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Katalog takich przychodów został określony w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o CIT. W myśl art. 22a przepisy art. 20-22 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z treści ww. przepisów wynika, że od niektórych przychodów osiąganych na terytorium Polski przez podatników podlegających ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu pobierany jest podatek dochodowy w sposób zryczałtowany. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez podmiot polski wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.

Z obowiązywaniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania wiążą się dla podatników korzyści, takie jak m.in. redukcja stawki podatku u źródła. Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, oparte na Konwencji Modelowej OECD, dotyczą osób, które mają miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym lub obu państwach będących stronami danej umowy. Oznacza to, że z przywilejów wynikających z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania korzystają zasadniczo osoby fizyczne, osoby prawne oraz inne jednostki organizacyjne, podlegające nieograniczonemu obowiązkowi w jednym z państw będących stronami danej umowy bilateralnej (tj. „mające miejsce zamieszkania lub siedzibę”). Rezydencja podatkowa powinna być potwierdzona certyfikatem rezydencji wystawianym przez właściwy organ podatkowy.

Z regulacji zawartych w ww. umowie polsko-niemieckiej wynika, iż niemiecka spółka komandytowa, która nie posiada siedziby w Umawiającym się Państwie, jest traktowana jako posiadająca siedzibę w tym Umawiającym się Państwie, ale tylko w takim zakresie, w jakim dochód pochodzący z drugiego Umawiającego się Państwa lub położony w tym drugim Państwie majątek może być opodatkowany w tym pierwszym wymienionym Państwie. Jednakże, niemiecka spółka komandytowa, co potwierdził również Wnioskodawca, na gruncie niemieckiego prawa podatkowego nie posiada osobowości prawnej i nie jest podatnikiem podatku dochodowego (jest transparentna podatkowo). W świetle powyższego, mając na uwadze treść cytowanego wyżej art. 1 ust. 3 pkt 2 ustawy o CIT niemiecka spółka komandytowa nie jest również podatnikiem na gruncie ustawy o CIT, co wskazano już w uzasadnieniu stanowiska własnego w zakresie pytania oznaczonego we wniosku jako 1.

Jeżeli zatem spółka komandytowa nie jest podmiotem podatku dochodowego w Niemczech, to nie może korzystać z przywilejów wynikających z umowy o unikaniu podwójnego podatkowania. Osobami korzystającymi z przywilejów wynikających z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania są wspólnicy tej spółki.

W odniesieniu do dokonywanych przez Wnioskodawcę wypłat Należności, podatnikami podatku dochodowego będą wspólnicy niemieckiej spółki komandytowej (osoby fizyczne) i w stosunku do tych podmiotów należy zastosować umowę polsko-niemiecką.

W konsekwencji, Wnioskodawca będzie zobowiązany do złożenia oświadczenia o którym mowa w art. 41 ustawy PIT ust. 15 (WH-OSP) w terminie, o którym mowa w ust. 17, tj. nie później niż ostatniego dnia drugiego miesiąca następującego po miesiącu, w którym doszło do przekroczenia kwoty określonej w ust. 12, przy czym wykonanie tego obowiązku po dokonaniu wypłaty (świadczenia) lub postawieniu do dyspozycji pieniędzy lub wartości pieniężnych nie zwalnia płatnika z obowiązku dochowania należytej staranności przed ich dokonaniem lub postawieniem do dyspozycji.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zakres podmiotowy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest ściśle związany z instytucją ograniczonego i nieograniczonego obowiązku podatkowego. Powstanie obowiązku podatkowego wyznacza bądź siedziba lub zarząd usytuowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (zasada rezydencji), bądź też osiąganie dochodów na tym terytorium (zasada źródła). Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego wynika z zasady źródła, która wiąże się z opodatkowaniem dochodu powstałego na terytorium państwa polskiego bez względu na miejsce (kraj), w którym podatnik ma swoją siedzibę lub zarząd, co oznacza opodatkowanie dochodu uzyskanego w Polsce.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm. dalej: „ustawa o CIT”):

Stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy o CIT:

Jak wynika z art. 1 ust. 3 pkt 2 ww. ustawy:

W myśl art. 3 ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 3 ust. 5 ustawy o CIT:

W przepisie tym, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Katalog takich przychodów został określony w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o CIT.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

W myśl art. 21 ust. 2 ustawy o CIT:

Z treści ww. przepisów wynika, że od niektórych przychodów osiąganych na terytorium Polski przez podatników podlegających ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu pobierany jest podatek dochodowy w sposób zryczałtowany. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez podmiot polski wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT:

Na podstawie art. 22a ustawy o CIT:

Mając na uwadze brzmienie art. 21 ust. 2 ustawy o CIT oraz art. 22a ustawy o CIT, zasadne jest zatem odwołanie się do przepisów Umowy zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12 poz. 90, dalej: „umowa polsko-niemiecka”, „UPO PL-DE”).

Zgodnie z art. 1 umowy polsko-niemieckiej:

Jak stanowi art. 3 ust. 1 pkt b i c umowy polsko-niemieckiej, w rozumieniu umowy, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej:

Z regulacji zawartych w ww. umowie polsko-niemieckiej wynika, iż spółka osobowa (jaką jest spółka komandytowa) nie jest spółką w rozumieniu tej umowy, jeżeli zgodnie z regulacjami prawa wewnętrznego nie jest traktowana jako osoba prawna dla celów podatkowych.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 umowy polsko-niemieckiej:

Z obowiązywaniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania wiążą się dla podatników korzyści, takie jak m.in. redukcja stawki podatku u źródła. Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, oparte na Konwencji Modelowej OECD, dotyczą osób, które mają miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym lub obu państwach będących stronami danej umowy. Oznacza to, że z przywilejów wynikających z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania korzystają zasadniczo osoby fizyczne, osoby prawne oraz inne jednostki organizacyjne, podlegające nieograniczonemu obowiązkowi w jednym z państw będących stronami danej umowy bilateralnej (tj. „mające miejsce zamieszkania lub siedzibę”). Rezydencja podatkowa powinna być potwierdzona certyfikatem rezydencji wystawianym przez właściwy organ podatkowy.

Niemiecka spółka komandytowa, co potwierdził również Wnioskodawca, na gruncie niemieckiego prawa podatkowego nie jest podatnikiem podatku dochodowego (jest transparentna podatkowa). W świetle powyższego, mając na uwadze treść cytowanego wyżej art. 1 ust. 3 pkt 2 ustawy o CIT niemiecka spółka komandytowa nie jest również podatnikiem na gruncie ustawy o CIT.

Jeżeli zatem spółka komandytowa nie jest podmiotem podatku dochodowego w Niemczech, to nie może korzystać z przywilejów wynikających z umowy o unikaniu podwójnego podatkowania. Osobami korzystającymi z przywilejów wynikających z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania są wspólnicy tej spółki i w stosunku do tych podmiotów należy zastosować umowę polsko-niemiecką.

W przedmiotowym przypadku wspólnikami spółki niemieckiej są osoby fizyczne. Tym samym celem zastosowania przepisów umowy polsko-niemieckiej Spółka, jako płatnik, powinna uzyskać certyfikat rezydencji od osób fizycznych – wspólników spółki komandytowej oraz zastosować przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.), nie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.  

Wobec powyższego należy stwierdzić, że w odniesieniu do płatności uiszczanych przez Wnioskodawcę z tytułu usług doradczych, informatycznych, administracyjnych, inżynieryjnych, prowizji od sprzedaży oraz świadczeń o podobnym charakterze na rzecz niemieckiej transparentnej podatkowo spółki komandytowej, w której wspólnikami są wyłącznie trzy osoby fizyczne, Wnioskodawca jako płatnik powinien zastosować przepisy umowy polsko-niemieckiej w odniesieniu do ww. wspólników niemieckiej spółki komandytowej będących osobami fizycznymi oraz zastosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnosząc się do obowiązku sporządzania informacji, o której mowa w art. 26 ust. 3 pkt 2 ustawy o CIT należy zauważyć, że formularz IFT-2/IFT-2R jest informacją o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych niemających siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Informację tę, co do zasady sporządza płatnik zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych, który dokonuje wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 26 ust. 3 ustawy o CIT:

Art. 26 ust. 3d ustawy o CIT stanowi natomiast, że:

Z powyższego wynika zatem, że gdy określony podmiot nie dokonuje wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust 1 ustawy o CIT, to nie ma obowiązku wypełniania formularza IFT-2/IFT-2R. Obowiązek taki natomiast istnieje gdy płatnik zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych dokonuje wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT na rzecz osób prawnych, a na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie jest obowiązany do poboru podatku. W takim przypadku pomimo niepobrania podatku jest on zobowiązany do wystawienia informacji IFT-2R, którą należy wysłać do odpowiedniego urzędu dla nierezydentów oraz do podatnika.

W niniejszej sprawie – jak wykazano – niemiecka spółka komandytowa (Spółka Osobowa) nie jest podatnikiem, zatem Wnioskodawca nie powinien przesyłać informacji IFT-2R do Spółki Osobowej i nie powinien wykazywać jej w IFT-2R jako podatnika. W sytuacji gdyby wspólnikami transparentnej podatkowo niemieckiej spółki komandytowej byli podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych to informację IFT-2R Wnioskodawca powinien przesłać do wspólników Spółki Osobowej (będących osobami prawnymi) i ich wykazać w IFT- 2R jako podatników.

Jednak w związku z faktem, że w przedmiotowej sprawie wspólnikami ww. spółki komandytowej są wyłącznie osoby fizyczne Wnioskodawca nie musi składać informacji IFT- 2R i przesyłać jej do ww. wspólników będących osobami fizycznymi, gdyż ww. informacja IFT-2R jest składana tylko w stosunku do osób prawnych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 1 należy uznać za prawidłowe.

Państwa wątpliwości w zakresie pytania nr 2 wiążą się z ustaleniem, czy w odniesieniu do Należności wypłacanych przez Spółkę na rzecz C., od których Spółka jako płatnik podatku u źródła zobowiązana jest pobrać i wpłacić podatek, a równocześnie istnieją przesłanki do zastosowania stawki preferencyjnej, Wnioskodawca powinien do naczelnika właściwego urzędu skarbowego złożyć Oświadczenie płatnika podatku dochodowego od osób prawnych o spełnieniu warunków do niepobrania podatku, zastosowania zwolnienia bądź stawki podatku zgodnie z art. 26 ust. 7j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (WH-OSC).

Jak już wyżej wskazano zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy CIT wskazuje, że:

Ponadto w myśl art. 26 ust. 1c ustawy CIT:

Stosownie do art. 26 ust. 1f ustawy CIT:

Na podstawie art. 26 ust. 2e ustawy CIT:

Zgodnie z art. 26 ust. 7a ustawy CIT:

Z kolei art. 26 ust. 7b ustawy CIT wskazuje, że:

Zgodnie z art. 26 ust. 7c ustawy CIT:

Jak stanowi art. 26 ust. 7f ustawy CIT:

Natomiast w myśl art. 26 ust. 7g ustawy CIT:

Jednocześnie zgodnie z art. 26 ust. 7h ustawy CIT:

Zgodnie z art. 26 ust. 7i ustawy CIT:

Jak stanowi art. 26 ust. 7j ustawy CIT:

Z treści przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Państwo wypłacają należności na rzecz Spółki niemieckiej nie posiadającej na gruncie prawa niemieckiego osobowości prawnej i nie będącej podatnikiem podatku dochodowego (jest transparentna podatkowo). Wspólnikami Spółki są wyłącznie trzy osoby fizyczne posiadające miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Niemczech. Przy dokonywaniu wypłat Spółka dysponuje aktualnymi certyfikatami rezydencji wspólników spółki niemieckiej (osób fizycznych).

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa, należy wskazać, że Spółka wypłacając należności na rzecz Spółki niemieckiej transparentnej podatkowo mogłaby zastosować art. 26 ust. 7j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych bowiem dysponuje aktualnymi certyfikatami rezydencji wspólników Spółki niemieckiej. Jeśli zaistnieją przesłanki do zastosowania stawki preferencyjnej wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania Spółka jako płatnik powinna do naczelnika właściwego urzędu skarbowego dla osób zagranicznych złożyć oświadczenie o spełnieniu warunków do niepobrania podatku, zastosowania zwolnienia bądź stawki podatku (WH- OSC). Jednakże w związku z faktem, że należności są wypłacane na rzecz transparentnej niemieckiej spółki komandytowej, której wspólnikami są wyłącznie osoby fizyczne to ww. oświadczenie powinno być złożone na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Niniejsza interpretacja dotyczy rozstrzygnięcia w zakresie pytań nr 1 i 2 w części dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, natomiast w zakresie pytań nr 1 i 2, w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651).