Interpretacja indywidualna z dnia 20 września 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.458.2023.2.AP

Korekta kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualne

26 czerwca 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 22 czerwca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie korekty kosztów uzyskania przychodów. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 24 sierpnia 2023 r. (wpływ 28 sierpnia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Prowadzi Pan firmę … w formie jednoosobowej działalności gospodarczej, wpisanej do CEiDG, której podstawowy rodzaj to wynajem hal magazynowych oraz lokali usługowych, biurowych, handlowych i produkcyjnych. Z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej ponosi Pan m.in. koszty związane z utrzymaniem nieruchomości, w tym podatek od nieruchomości.

18 października 2022 r. i 22 grudnia 2022 r. Prezydent Miasta wydał decyzje dotyczące zaległej opłaty podatku od nieruchomości za lata 2019 - 2021. Opłata ta wynikała z ustalonych z Urzędem Miasta korekt oraz zgłoszonych budynków podlegających podatkowi od nieruchomości. Zobowiązanie zostało uregulowane 16 listopada 2022 r. i 5 stycznia 2023 r.

W latach 2019 - 2021 prowadził Pan podatkową księgę przychodów i rozchodów i ewidencjonował zdarzenia gospodarcze w dacie wystawienia dokumentu. W 2022 r., z uwagi na przekroczenie limitu obrotów był Pan zobowiązany do przejścia na pełną księgowość i zaprowadzenia ksiąg handlowych.

W piśmie z 24 sierpnia 2023 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, wskazał Pan, że posiada nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pana działalności gospodarcza jest prowadzona od 1 lipca 1998 r. Na dzień złożenia wniosku w stosunku do Pana nie toczyło się, ani nie toczy, żadne postępowanie podatkowe lub kontrolne dotyczące sprawy przedstawionej we wniosku. Zamiar dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów wynika z faktu zaistnienia w 2022 r. zdarzenia gospodarczego, które dotyczyło lat 2019 - 2021. W związku z ustaleniami pokontrolnymi związanymi z prawidłowym wyliczeniem wysokości podatku od nieruchomości Prezydent Miasta wydał w 2022 r. decyzje ustalające wyższe kwoty podatku niż opłacone w latach 2019-2021. W latach 2019 - 2022 zeznanie roczne z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych były składane na formularzu PIT-36L. W latach 2019 - 2021, w wyniku niedopatrzenia, pominięto w wykazie nieruchomości zgłoszonych do opodatkowania, budynek, który wcześniej był zgłaszany i był za niego opłacany podatek. Dodatkowo, w 2021 r. Prezydent Miasta nie wydał decyzji podatkowej na nowo wybudowany budynek, który był wykazany w deklaracji na podatek od nieruchomości, ale przedmiotowa deklaracja zaginęła podczas wysyłki w okresie pandemii. W zaistniałej sytuacji, w wyniku przeprowadzonej kontroli, organ wydał sześć decyzji 18 października 2022 r. i jedną 22 grudnia 2022 r. (dowód: kserokopie decyzji w załączeniu).

Od decyzji Prezydenta Miasta nie złożono odwołań i wszystkie zaległości zostały zapłacone:

-16 listopada 2022 r. - decyzje z 18 października 2022 r. oraz

-5 stycznia 2023 r. - decyzja z 22 grudnia 2022 r.

Pytanie

Czy w zaistniałej sytuacji musi Pan dokonać korekty kosztów podatkowych, a tym samym zeznań podatkowych PIT-36L za lata 2019 - 2021? Czy może uznać te koszty jako powstałe w dacie wydania decyzji podatkowych i uwzględnić je w 2022 r.?

Pana stanowisko w sprawie (przedstawione ostatecznie w uzupełnieniu wniosku)

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła uzyskania przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 23.

Podatek od nieruchomości nie został wymieniony w art. 23 ww. ustawy, zatem należy uznać, że jest on kosztem podatkowym.

Biorąc pod uwagę dalsze przepisy art. 22 należy zwrócić uwagę, że koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w roku podatkowym, w którym zostały poniesione z zastrzeżeniem, że jeżeli zostały poniesione po zakończeniu roku podatkowego i złożeniu zeznania podatkowego to są potrącane w następnym roku podatkowym.

Dodatkowo warto podnieść, że koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami są rozliczane w dacie ich poniesienia.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów u podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów uważa się dzień wystawienia faktury lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (w omawianym przypadku decyzje na podatek od nieruchomości).

W Pana ocenie, koszty z tytułu podatku od nieruchomości za lata 2019 - 2021 ustalone w drodze decyzji Prezydenta Miasta z 18 października 2022 r. i 22 grudnia 2022 r. winny być zaliczone w dacie ich wydania i obciążyć koszty uzyskania przychodu za rok podatkowy 2022.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pana we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem, bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Podatnik ma zatem możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, pod warunkiem że mają one bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

-pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

-nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

-być właściwie udokumentowany.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu – każdorazowo spoczywa na podatniku.

Zgodnie z art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl z art. 22 ust. 5 ww. ustawy:

Przepis ten ustanawia ogólną regułę, w myśl której koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

Zgodnie z art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z przytoczonych regulacji wynika, że u podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów wydatki, które w myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowią koszt podatkowy, co do zasady muszą być zaewidencjonowane w tej księdze w roku podatkowym, w którym zostały poniesione, nawet jeśli dotyczą przychodów przyszłych lat. Przy czym za dzień poniesienia kosztu u tych podatników uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Zgodnie z art. 22 ust. 7c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 22 ust. 7d ww. ustawy:

Oznacza to, że bez znaczenia jest data wystawienia faktury korygującej lub, w przypadku braku faktury, innego dokumentu potwierdzającego przyczyny korekty, jak również to, że korekta odnosi się do kosztów poprzedniego okresu. O momencie korekty kosztów, która nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub oczywistą omyłką, decyduje data otrzymania stosownego dokumentu.

Natomiast art. 22 ust. 7e ww. ustawy wprowadza zastrzeżenie, że:

Biorąc powyższe pod uwagę, podatnicy dokonują korekty kosztów uzyskania przychodów w miesiącu, w którym otrzymają dokument potwierdzający przyczyny korekty. Korekta kosztów polega na zmniejszeniu lub zwiększeniu kosztów uzyskania przychodów poniesionych w tym miesiącu. Nowe zasady korekty mają zastosowanie tylko do tych przypadków, gdy korekta nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką. Natomiast w sytuacji, w której korekta spowodowana jest błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, obowiązują dotychczasowe zasady, czyli korygowanie ze skutkiem „wstecz” (ex tunc).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć „błędu rachunkowego” i „oczywistej omyłki”. Pojęcia te zatem należy rozumieć zgodnie z ich znaczeniem potocznym. Zatem, za „błąd rachunkowy” należy uznać sytuację, gdy koszt został niewłaściwie ujęty ze względu na błąd w toku wykonywania obliczeń; może to dotyczyć zarówno okoliczności leżących po stronie wystawcy faktury, czy innego dokumentu księgowego (np. błędne podanie na fakturze cen lub wartości towarów), jak i po stronie odbiorcy takiego dokumentu (np. wprowadzenie do ksiąg rachunkowych nieprawidłowej cyfry, zastosowanie wadliwego kursu waluty obcej przy przeliczaniu wartości przychodu na złote, etc.).

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (wersja internetowa www.sip.pwn.pl) przez „omyłkę” należy rozumieć „spostrzeżenie, sąd niezgodny z rzeczywistością, niewłaściwe postępowanie, posunięcie”. W konsekwencji za „inną oczywistą omyłkę” należy uznać inny oczywisty błąd, który nie jest jednocześnie błędem rachunkowym. Takim błędem będzie, np. ujęcie w kosztach podatkowych faktury wystawionej na podmiot inny niż faktyczny nabywca towaru. „Omyłka” wiązać się może również z błędem polegającym albo na nieprawidłowym wystawieniu albo nieprawidłowym ujęciu dowodu księgowego. Okoliczność taka musi mieć zatem charakter „pierwotny”. Co więcej, „omyłka” musi być „oczywista”. Oznacza to, że w przypadku jakichkolwiek wątpliwości co do charakteru przyczyn korekty, korekta winna być dokonywana w okresie wystawienia faktury korygującej (bądź innego dokumentu potwierdzającego stosowną korektę).

Z wniosku wynika, że prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą, której podstawowy rodzaj to wynajem hal magazynowych oraz lokali usługowych, biurowych, handlowych i produkcyjnych. Z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej ponosi Pan m.in. koszty związane z utrzymaniem nieruchomości, w tym podatek od nieruchomości. 18 października 2022 r. i 22 grudnia 2022 r. Prezydent Miasta wydał decyzje dotyczące zaległej opłaty podatku od nieruchomości za lata 2019 - 2021. Opłata ta wynikała z ustalonych z Urzędem Miasta korekt oraz zgłoszonych budynków podlegających podatkowi od nieruchomości. Zobowiązanie zostało uregulowane 16 listopada 2022 r. i 5 stycznia 2023 r.W latach 2019 - 2021 prowadził Pan podatkową księgę przychodów i rozchodów i ewidencjonował zdarzenia gospodarcze w dacie wystawienia dokumentu. W 2022 r., z uwagi na przekroczenie limitu obrotów był Pan zobowiązany do przejścia na pełną księgowość i zaprowadzenia ksiąg handlowych. Zamiar dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów wynika z faktu zaistnienia w 2022 r. zdarzenia gospodarczego, które dotyczyło lat 2019 - 2021. W związku z ustaleniami pokontrolnymi związanymi z prawidłowym wyliczeniem wysokości podatku od nieruchomości Prezydent Miasta wydał w 2022 r. decyzje ustalające wyższe kwoty podatku niż opłacone w latach 2019-2021. W latach 2019 - 2022 zeznanie roczne z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych były składane na formularzu PIT-36L. W latach 2019 - 2021, w wyniku niedopatrzenia, pominięto w wykazie nieruchomości zgłoszonych do opodatkowania, budynek, który wcześniej był zgłaszany i był za niego opłacany podatek. Dodatkowo, w 2021 r. Prezydent Miasta nie wydał decyzji podatkowej na nowo wybudowany budynek, który był wykazany w deklaracji na podatek od nieruchomości, ale przedmiotowa deklaracja zaginęła podczas wysyłki w okresie pandemii. W zaistniałej sytuacji, w wyniku przeprowadzonej kontroli, organ wydał sześć decyzji 18 października 2022 r. i jedną 22 grudnia 2022 r.

Od decyzji Prezydenta Miasta nie złożono odwołań i wszystkie zaległości zostały zapłacone:

-16 listopada 2022 r. - decyzje z 18 października 2022 r. oraz

-5 stycznia 2023 r. - decyzja z 22 grudnia 2022 r.

Biorąc pod uwagę przytoczone powyżej przepisy prawa oraz opis stanu faktycznego, zauważyć należy, że w omawianym przypadku nie mamy do czynienia z „błędem rachunkowym”, czy „oczywistą omyłką”. Korekty zatem należy dokonać na „bieżąco”, zgodnie z art. 22 ust. 7c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w okresie rozliczeniowym, w którym zostały otrzymane decyzje od Prezydenta Miasta, jako inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

Reasumując, poniesione koszty z tytułu podatku od nieruchomości za lata 2019 - 2021 ustalone w drodze decyzji Prezydenta Miasta z 18 października 2022 r. i 22 grudnia 2022 r. winny być zaliczone w dacie ich wydania i obciążyć koszty uzyskania przychodu za rok podatkowy 2022.

W związku z powyższym, Pana stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego nie przeprowadzam postępowania dowodowego, lecz opieram się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem zapytania. Inne kwestie nie podlegały ocenie.

Ponadto wskazuję, że dokumenty dołączone przez Pana do wniosku nie podlegają analizie i weryfikacji w ramach postępowania o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1684; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).