Wyrok SN z dnia 23 maja 2023 r., sygn. II PSKP 21/22

Pracodawca z reguły nie może żądać zwrotu wypłaconego wynagrodzenia, które odpowiada kwocie zapłaconych przez niego składek za ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne pracownika, chyba że pracownik dążył do wyższego wynagrodzenia kosztem redukcji obciążeń publicznoprawnych.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Romualda Spyt (przewodniczący) ‎

SSN Józef Iwulski (sprawozdawca) 

‎SSN Krzysztof Rączka

w sprawie z powództwa K. sp. z o.o. w W. ‎przeciwko G.Z. ‎o świadczenia dochodzone od pracowników na podstawie przepisów prawa cywilnego, ‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 23 maja 2023 r., ‎skargi kasacyjnej pozwanego od wyroku Sądu Okręgowego we Włocławku ‎z dnia 28 września 2020 r., sygn. akt IV Pa 9/20,

oddala skargę kasacyjną i zasądza od pozwanego na rzecz strony powodowej kwotę 1.350 (jeden tysiąc trzysta pięćdziesiąt) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

K. Sp. z o.o. w W. wniosła powództwo przeciwko G.Z. o zasądzenie kwoty 33.548,95 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Żądana kwota stanowi sumę składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne oraz zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, jaką powód zapłacił za pozwanego, w związku z ustaleniem przez Sąd Rejonowy we Włocławku, że umowa łącząca strony w latach 2006-2015 stanowiła umowę o pracę, a nie umowę zlecenia, jak nazwały ją strony. Jako podstawę żądania podano art. 405 k.c. w związku z art. 300 k.p.

Sąd Rejonowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Włocławku wyrokiem z dnia 27 stycznia 2020 r., IV P-Pm 214/19, oddalił powództwo oraz orzekło kosztach postępowania, zasądzając od powoda na rzecz pozwanego kwotę 2.700 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego i obciążając kosztami sądowymi powoda, uznając je za uiszczone w całości.

Sąd Rejonowy ustalił, że do 2000 r. Z.K. wraz z innymi osobami prowadził działalność gospodarczą pod nazwą K. s.c., której przedmiotem była sprzedaż hurtowa artykułów instalacyjnych. Pozwany G.Z. w okresie od 1 kwietnia 1994 r. do 20 września 1999 r. pozostawał w stosunku pracy z K. s.c. w W., wykonując obowiązki kierownika hurtowni w pełnym wymiarze czasu pracy. Następnie na skutek zmiany przepisów, zmieniona została forma działalności strony powodowej na spółkę jawną. Równolegle utworzona została spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, w której wyłączne udziały posiadała spółka jawna będąca właścicielem nieruchomości wydzierżawianych przez K. sp. z o.o. Działalność spółki jawnej polegała na zarządzaniu nimi oraz świadczeniu usług serwisowych i wykonawczych. Powołanie spółki z o.o. wynikało z potrzeby rozdzielenia działalności koncentrującej się na handlu artykułami instalacyjnymi i grzewczymi na rzecz klientów indywidualnych i hurtowych od usług, które wykonywała spółka jawna. Od 1 czerwca 2000 r. do 31 grudnia 2006 r. pozwany współpracował ze stroną powodową w ramach prowadzonej na własny rachunek działalności gospodarczej, realizując dotychczasowe obowiązki kierownika hurtowni. W okresie od 1 grudnia 2000 r. do 30 czerwca 2015 r. pozwany pozostawał w stosunku pracy z K. s.j., gdzie powierzono mu obowiązki kierownika firmy w wymiarze 1/4 etatu. Był równocześnie jedynym pracownikiem tej spółki. K. spółka z o.o. zatrudniała oprócz pozwanego także inne osoby, w tym sprzedawców.