Interpretacja indywidualna z dnia 7 września 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT2-2.4011.2.2019.5.MM

Możliwość rozliczenia dochodów w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dzieci.

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu

– stanowisko prawidłowe.

Szanowny Panie:

1)ponownie rozpatruję sprawę Pana wniosku z 28 grudnia 2018 r. (wpływ do tutejszego organu 2 stycznia 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 16 października 2019 r. sygn. akt I SA/Kr 524/19 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 7 lutego 2023 r. sygn. akt II FSK 1766/20 i

2)stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 lutego 2019 r. wpłynął Pana wniosek z 28 grudnia 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości skorzystania z rozliczenia w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wyrokiem Sądu z dnia 4 maja 2015 r. zostało rozwiązane przez rozwód Pana małżeństwo bez orzekania o winie. Sąd orzekł o swobodnym sposobie kontaktów z dziećmi, a kosztami utrzymania dzieci obciążył obie strony (w sumie kwotą 2.600 zł na rzecz trójki dzieci).

Pana kontakty z dziećmi nie ograniczają się do spotkań sporadycznych. Są okresy kiedy dzieci (szczególnie syn A. i córka B.) nocują w domu, w którym Pan zamieszkuje, jedzą posiłki, odrabiają zadania domowe, realizują drobne (stosowne do wieku i możliwości) obowiązki, otrzymują również ubrania (zgodnie z potrzebami), uczestniczą wspólnie z Panem w różnych wydarzeniach kulturalnych, czy innych formach spędzania wolnego czasu. Koszty wszystkich tych i innych działań ponosi dodatkowo Pan (poza zobowiązaniami alimentacyjnymi) i są to np. imieniny i urodziny dzieci, święta, ważne dla nich wydarzenia, np. organizowane przez szkołę „jasełka”, przygotowania do egzaminów (studniówka, matura) oraz częste transporty do lub ze szkoły oraz związane z innymi sytuacjami, np. spotkania z kolegami, zakupy poza miejscowością w której mieszkają.

Uważa Pan, że jego udział w tych wydarzeniach można uznać za udział w wychowaniu swoich dzieci. Wszystkie te działania odbywają się bez udziału matki dzieci, zatem w Pana ocenie występuje Pan wówczas jako samotnie wychowujący dzieci, dbając o ich aktywny i pełny udział w życiu i rozwoju dzieci.

Uważa Pan, że Pana wkład własny, zaangażowanie w opiekę i wychowanie dzieci jest porównywalny do roli, jaką pełni w tym procesie matka dzieci. Ponosi Pan często dodatkowe koszty finansowe tych przedsięwzięć (np. organizacja w 2018 r. komunii św. córki B.).

Od samego początku organizacja życia (miejsce Pana zamieszkania) oraz miejsce pracy – pomimo innych propozycji zawodowych związanych z awansem zawodowym – jest podyktowana dobrem dzieci i możliwością osobistego i częstego uczestniczenia w ich codziennym życiu i rozwoju.

Pana dzieci nie uzyskują dochodów: syn C. - lat 19 jest studentem I roku, syn A. – lat 18 w tym roku przystępuje do egzaminu dojrzałości, córka B. – lat 9 jest uczennicą 4 klasy szkoły podstawowej.

W żaden sposób nie podważa Pan zaangażowania i udziału w wychowaniu i opiece nad wszystkimi dziećmi matki oraz miłości i troski, jaką ich darzy. Wszystkie działania opisane powyżej są wynikiem Pana umowy z byłą żoną i wykonywane są za jej zgodą.

Pytanie

Czy przysługuje Panu prawo do obliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dzieci w zakresie zasad korzystania z ww. ulgi?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie interpretacja pojęcia „osoba samotnie wychowująca dzieci” zawartego w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych musi uwzględniać nadrzędny interes dzieci i nie może tym samym zmierzać do wyeliminowania lub znaczącego ograniczenia jego udziału w ich wychowywaniu i opiece.

Uważa Pan, że Konstytucja RP, w art. 71 ust. 1 zdanie drugie zapewnia mu szczególną pomoc ze strony władz publicznych. Taka sytuacja ma obecnie miejsce w przypadku braku możliwości rozliczenia w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowujące dzieci (kiedy przez kilka miesięcy musi Pan odprowadzać 32% podatek), w sposób istotny ograniczając w tym zakresie Pana prawo oraz pańskich dzieci do prawidłowego i pełnego udziału w procesie wychowywania, dorastania i życia.

Podkreśla Pan, że jego intencje podyktowane są potrzebami jego dzieci, a impulsem do złożenia wniosku stał się wyrok NSA II FSK 573/15 z 5 kwietnia 2017 r., który został wydany na skutek zaskarżenia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 9 października 2014 r. I SA/Wr 1917/14.

W Pana przypadku różnica finansowa, która wynika z takiego rozliczenia, to ok. 1.000 zł. Jest to bardzo istotna kwota, która w sposób wymierny może wpłynąć na jakość Pana życia i pańskich dzieci. Dla przykładu podaje Pan pobory, jakie zostały Panu wypłacone w grudniu 2017 r. oraz w styczniu 2018 r. W pierwszym przypadku – gdy pobrany został 32% podatek – zostały Panu wypłacone pobory w kwocie 4.791 zł 29 gr, zaś w drugim przypadku – gdy został pobrany 18% podatek dochodowy – 5.838 zł 29 gr. W sytuacji, gdy będzie możliwość rozliczenia Pana dochodów w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dzieci, kwota jaka została Panu wypłacona w styczniu 2018 r. będzie stanowiła Pana „dochód” przez cały rok podatkowy.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Pana wniosek – 25 lutego 2019 r. wydałem interpretację indywidualną znak 0115-KDIT2-2.4011.2. 2019.1.MM, w której uznałem Pana stanowisko za nieprawidłowe.

Interpretację doręczono Panu 6 marca 2019 r.

Skarga na interpretację indywidualną

27 marca 2019 r. wniósł Pan skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie. Skarga wpłynęła do mnie 28 marca 2019 r.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi:

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uchylił skarżoną interpretację – wyrokiem z 16 października 2019 r. sygn. akt I SA/Kr 524/19.

Dnia 16 grudnia 2019 r. wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 7 lutego 2023 r. sygn. akt II FSK 1766/20 (wpływ do tutejszego organu 3 marca 2023 r.) oddalił skargę kasacyjną tutejszego organu.

Wyrok, który uchylił interpretację indywidualną stał się prawomocny od 7 lutego 2023 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.):

Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

•uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oraz Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyrokach;

•ponownie rozpatruję Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1509 ze zm.):

Od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

1)małoletnie,

2)bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,

3)do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym i nauce lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej

–podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

W myśl art. 6 ust. 8 ww. ustawy:

Sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Stosownie do art. 6 ust. 9 powołanej ustawy:

Zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z 16 października 2019 r. sygn. akt I SA/Kr 524/19 oceniając znaczenie użytego w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęcia „osoby samotnie wychowującej dzieci" miał na uwadze nowelizację tego przepisu, która od dnia 1 stycznia 2011 r. nadała nową treść tej regulacji. W wyniku nowelizacji, zmianie uległa jej treść, ponieważ wskutek uchylenia ust. 5 ww. ustawy, wyeliminowana została legalna definicja pojęcia „osoby samotnie wychowującej dzieci", co stworzyło możliwość miejsca dla nowej wykładni art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Obecne brzmienie art. 6 ust. 4 ww. ustawy nie daje podstaw do twierdzenia, że status osoby samotnie wychowującej dziecko został zastrzeżony jedynie dla jednego z rodziców. Przepis wskazuje tylko, że rodzic, chcący skorzystać z ulgi musi „w roku podatkowym samotnie wychowywać dzieci". Pojęcie samotnego wychowania dziecka, wiąże się przede wszystkim z samodzielnym pokrywaniem przez podatnika kosztów związanych w wychowaniem i utrzymaniem dziecka. Zatem status osoby „samotnie wychowującej dzieci" od dnia 1 stycznia 2011 r. może mieć każde z rodziców, spełniających pozostałe kryteria określone w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie podkreślił, że w przedmiotowej sprawie na mocy wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 4 maja 2015 r., sygn. akt …. zostało rozwiązane przez rozwód małżeństwo Skarżącego bez orzekania o winie. Sąd orzekł o swobodnym sposobie kontaktów z dziećmi, a kosztami utrzymania dzieci obciążył obie strony (w sumie kwotą 2.600 zł na rzecz trójki dzieci). W szczególności na uwagę zasługuje okoliczność, wskazana w opisie stanu faktycznego, że kontakty Skarżącego z dziećmi nie ograniczają się do spotkań sporadycznych. Są okresy, kiedy dzieci nocują w domu, w którym zamieszkuje Skarżący, jedzą posiłki, odrabiają zadania domowe, realizują drobne obowiązki, otrzymują również ubrania, uczestniczą wspólnie ze Skarżącym w różnych wydarzeniach kulturalnych, czy innych formach spędzania wolnego czasu. Koszty wszystkich tych i innych działań ponosi dodatkowo (poza zobowiązaniami alimentacyjnymi) Skarżący i są to, np. imieniny i urodziny dzieci, święta, ważne dla nich wydarzenia, np. organizowane przez szkołę „jasełka", przygotowania do egzaminów (studniówka, matura) oraz częste transporty do lub ze szkoły oraz związane z innymi sytuacjami, np. spotkania z kolegami, zakupy poza miejscowością, w której mieszkają.

Co więcej, wszystkie te działania odbywają się bez udziału matki dzieci, zatem słuszne jest stanowisko Skarżącego, że występuje on wówczas, jako samotnie wychowujący dzieci, dbając o ich aktywny oraz pełny udział w życiu i rozwoju.

Zdaniem Sądu zaaprobować trzeba ocenę Skarżącego, że jego wkład własny, zaangażowanie w opiekę i wychowanie dzieci jest porównywalny do roli, jaką pełni w tym procesie matka dzieci. Ponadto Skarżący ponosi często dodatkowe koszty finansowe tych przedsięwzięć (np. organizacja w 2018 r. komunii św. córki B.).

Sąd wskazał, że nie można także tracić z pola widzenia, że organizacja życia Skarżącego (miejsce zamieszkania) oraz miejsce pracy, pomimo innych propozycji zawodowych związanych z awansem zawodowym jest podyktowana dobrem dzieci, możliwością osobistego, częstego uczestniczenia w ich codziennym życiu i rozwoju. Nadto Skarżący w żaden sposób nie podważa zaangażowania oraz udziału w wychowaniu, opiece nad wszystkimi dziećmi matki oraz miłości i troski, jaką ich ona darzy. Wszystkie działania Skarżącego są wynikiem umowy z byłą żoną i wykonywane są za jej zgodą.

Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd podkreślił, że przeciwieństwem pojęcia „samotnie” jest pojęcie „wspólnie”. W kontrolowanej sprawie, rodzice nie wychowują i nie opiekują się dziećmi „wspólnie” (tj. w tym samym czasie i miejscu), ale każde z nich odrębnie, w wyznaczonym czasie, bez udziału drugiego z rodziców, opiekuje się dziećmi i zaspokaja ich życiowe potrzeby, tworząc im dom, warunki rozwoju w miejscu swojego zamieszkania. Zatem wychowywanie dzieci, realizowane jest przez każdego z rodziców „samotnie”. O wspólnym wychowaniu dzieci, nie świadczy fakt powierzenia władzy rodzicielskiej wspólnie obojgu małżonkom.

Sąd wskazał, że interpretacja, zawartego w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęcia „osoba samotnie wychowująca dzieci” musi uwzględniać nadrzędny interes dzieci i nie może tym samym zmierzać do wyeliminowania jednego z rodziców z udziału w ich wychowaniu. Inna interpretacja tego przepisu niweczyłaby podstawowy cel, jakiemu ma służyć analizowany przepis.

Sąd podkreślił, że jego stanowisko, przyjęte w uzasadnianym wyroku ma też silne oparcie w art. w 71 ust. 1 zdanie 2 Konstytucji RP, stanowiącym, że: „(...) rodziny znajdujące się w trudnej sytuacji materialnej i społecznej, zwłaszcza wielodzietne i niepełne, mają prawo do szczególnej pomocy ze strony władz publicznych”. Normę z art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy zatem odczytywać przez pryzmat Konstytucji, jako konkretyzację jej zasad, odnoszących się do szczególnej ochrony rodzin, w tym rodzin niepełnych. Prawo nie może unikać trudnych problemów społecznych, ale powinno za nimi nadążać. Stąd analizowaną regulację należy odczytywać przez pryzmat trudnego zjawiska wychowywania dzieci w niepełnych rodzinach i wsparcia Państwa w ich wychowaniu.

Należy zatem odpowiedzieć, czemu powinna służyć i jaki jest cel ulgi dla osób samotnie wychowujących dzieci. Zdaniem Sądu, tworząc ten przepis ustawodawca miał przede wszystkim na względzie dobro dzieci wychowujących się w rozbitych lub niepełnych rodzinach. Przy tym Sąd podkreślił, że jakkolwiek ulga, wynikająca z preferencyjnego rozliczenia (na podstawie art 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) ma wymiar finansowy, to intencją ustawodawcy zapewne nie było, aby warunkiem skorzystania z preferencji podatkowych było wyeliminowanie jednego z rodziców z wychowywania dzieci. A tak działoby się w sytuacji, gdyby z ulgi mógł skorzystać tylko ten rodzic, który wykaże, że dzieckiem nie opiekuje się i nie uczestniczy w jego wychowaniu drugi z rodziców.

W ocenie Sądu, racjonalny ustawodawca, tworząc normę celu społecznego i realizując deklarowaną w Konstytucji politykę prorodzinną, mającą wspierać wychowanie dzieci, nie mógł uzależnić preferencji podatkowych od wyeliminowania jednego z rodziców z opieki i wychowania dzieci w sytuacji, gdy z różnych życiowych względów rodzice nie wychowują tych dzieci wspólnie (w tym samym miejscu i czasie). Ochrona fiskalnych interesów Państwa, w żadnym razie nie może być konfrontowana z dobrem dzieci, w interesie których jest zapewnienie im możliwie najpełniejszego kontaktu, opieki i wychowania przez oboje rodziców.

Sąd wskazał również, że mimo, iż opieka i proces wychowawczy są realizowane samotnie przez każdego z rozwiedzionych małżonków, to na uznanie zasługuje kompromis, jaki dla dobra ich wspólnych dzieci potrafili wypracować rozwiedzeni małżonkowie. Chociaż dzieci wychowywane są oddzielnie przez każdego z rodziców, co podkreślano we wniosku, wiąże się ze zwiększonymi nakładami finansowymi ze strony każdego z nich i dodatkowymi problemami organizacyjnymi, to z informacji podanych we wniosku wynika, że rozwiedzeni małżonkowie starają się zapewnić dzieciom uczuciowy i emocjonalny komfort w wychowaniu dzieci.

Skoro więc Skarżący sprawuje samodzielnie opiekę nad dziećmi, samotne troszcząc się o zaspokajanie ich codziennych potrzeb, to wychowanie jest realizowane samotnie przez każdego z rodziców w czasie, gdy dzieci z nim przebywają i są pod jego opieką.

Jak stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 7 lutego 2023 r. sygn. akt II FSK 1766/20 – rozpatrując przedmiotową sprawę – przyjąć należy, że w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2021 r. ustawodawca nie zastrzegł w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, iż z ustanowionej tym przepisem ulgi podatkowej może korzystać tylko jeden z rozwiedzionych rodziców. Należy mieć także świadomość, że zgodnie z art. 93 § 1 oraz art. 95 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego władza rodzicielska, która obejmuje wychowanie dziecka, przysługuje obojgu rodzicom oraz że co do zasady rozwód nie pozbawia żadnego z rodziców władzy rodzicielskiej (dziecko ma prawo do wychowywania przez oboje rodziców), lecz ustanowił jako warunek zwolnienia od podatku „samotne wychowywanie dzieci”. Prawidłowo dokonana wykładnia omawianego przepisu prowadzi do wniosku, że rozwiedziony rodzic samotnie wychowujący dziecko (dzieci), w znaczeniu powyżej wskazanym, jest uprawniony do ulgi ustanowionej w tym przepisie, jeżeli spełnia pozostałe warunki zwolnienia.

Uwzględniając stanowisko wyrażone w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 16 października 2019 r. sygn. akt I SA/Kr 524/19 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 7 lutego 2023 r. sygn. akt II FSK 1766/20 należy uznać, że w opisanym stanie faktycznym – przy spełnieniu pozostałych warunków wynikających z zacytowanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przysługiwało Panu prawo do skorzystania z możliwości rozliczenia swoich dochodów na zasadach określonych w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dzieci.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; (dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).