Interpretacja indywidualna z dnia 7 września 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT3.4011.464.2023.1.DP

Ustalenie wartości początkowej i odpisów amortyzacyjnych lokalu użytkowego wraz z udziałem w części wspólnej budynku i urządzeń niesłużącej do wyłącznego użytku właścicieli lokali oraz prawem własności gruntu związanego lokalem i częściami wspólnymi w przypadku, gdy w umowie ustanowienia odrębnej własności lokalu i sprzedaży nie została określona odrębnie wartość lokalu wraz z udziałem w części wspólnej budynku i urządzenia niesłużące do wyłącznego użytku właścicieli lokali oraz prawa własności gruntu.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych przedstawionego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 lipca 2023 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Prowadzi Pani jednoosobową działalność gospodarczą na terenie Polski i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów na terenie Polski. Jest Pani czynnym podatnikiem podatku VAT. Pozostaje Pani w związku małżeńskim, w którym obowiązuje umowny ustrój rozdzielności majątkowej wprowadzony umową majątkową 18 lipca 2018 r.

17 kwietnia 2023 r. na podstawie aktu notarialnego ustanowienia odrębnej własności lokalu i sprzedaży nabyła Pani na potrzeby wykonywanej działalności gospodarczej nieruchomość w postaci lokalu usługowego o powierzchni użytkowej 449,55 m² składającego się z pomieszczenia usługowego, pomieszczenia biurowego, czterech magazynów, dwóch łazienek, korytarza, dwóch WC i dwóch pomieszczeń socjalnych oraz prawo własności gruntu oraz części wspólne budynku i urządzenia niesłużące do wyłącznego użytku właścicieli lokali.

Przedmiotowa nieruchomość zarówno przed ustanowieniem odrębnej własności i nabyciem jak i po nabyciu przez Panią była przedmiotem najmu. Po nabyciu została dokonana cesja umowy najmu, gdzie wstąpiła pani w miejsce dotychczasowego wynajmującego.

Nieruchomość stanowi składnik majątku prowadzonej przez Panią jednoosobowej działalności gospodarczej i uzyskuje z niej przychody z najmu.

Po nabyciu nie ponosiła Pani żadnych nakładów na przedmiotową nieruchomość. W umowie ustanowienia odrębnej własności lokalu i sprzedaży została wskazana łączna cena za lokal oraz prawo własności gruntu oraz wspólnych części budynku. Cena gruntu nie została w żaden sposób wyodrębniona ani wskazana w umowie.

W związku z faktem, że grunt nie podlega amortyzacji z nieruchomości wyodrębniła Pani samodzielnie wartość gruntu z całości ceny nieruchomości określonej w akcie notarialnym i przyjęła Pani do ewidencji środków trwałych dwa odrębne składniki majątku:

1)Lokal użytkowy wraz z udziałem w części wspólnej budynku i urządzenia niesłużące do wyłącznego użytku właścicieli lokali.

2)Prawo własności gruntu związanego z przedmiotową nieruchomością.

Do kosztów uzyskania przychodów zamierza Pani zaliczać odpisy amortyzacyjne jedynie od lokalu użytkowego wraz z udziałem w części wspólnej budynku i urządzeń niesłużących do wyłącznego użytku właścicieli lokalu bez wartości gruntu związanego z przedmiotową nieruchomością.

Odpisy amortyzacyjne planuje Pani dokonywać w ujęciu rocznym.

Pytanie

Jak należy ustalić wartość początkową i odpisy amortyzacyjne lokalu użytkowego wraz z udziałem w części wspólnej budynku i urządzenia niesłużące do wyłącznego użytku właścicieli lokali oraz prawem własności gruntu związanego z opisanym we wniosku lokalem i częściami wspólnymi w przypadku, gdy w umowie ustanowienia odrębnej własności lokalu i sprzedaży nie została określona odrębnie wartość lokalu wraz z udziałem w części wspólnej budynku i urządzenia niesłużące do wyłącznego użytku właścicieli lokali oraz prawa własności gruntu?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (zwana dalej ustawą o PIT), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Z uwagi na to, że składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki te zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia. Podatnicy mogą – stosownie do treści art. 22 ust. 8 ww. ustawy – uznać za koszty uzyskania przychodów jedynie odpisy amortyzacyjne dokonane zgodnie z przepisami art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o PIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków m.in. na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów.

Definicja środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych – dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych – określona została w art. 22a ust. 1 oraz art. 22b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez wskazanie składników majątku, które przy spełnieniu określonych w tym przepisie warunków uznać można za środki trwałe bądź wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji oraz w art. 22c ww. ustawy, w którym wymieniono również składniki majątku uznawane za środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, niepodlegające amortyzacji. Definicja ta została więc dla celów podatkowych ściśle powiązana z pojęciem amortyzacji.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do treści art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W świetle powyższego uznać należy, że amortyzacji nie podlegają grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów, jak również udział w gruncie lub w prawie wieczystego użytkowania gruntu, przypadający na wyodrębniony lokal.

Zgodnie z art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22h ust. 4 ustawy o PIT podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 22i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji (wykazu) do końca tego roku podatkowego.

Wartość początkowa składnika majątku stanowi podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych. Ustalenie jej w prawidłowej wysokości ma kluczowe znaczenie dla poprawnego wyliczenia odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszty uzyskania przychodów.

Zasada ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, która stanowi podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych określa art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie odpłatnego nabycia – cenę ich nabycia.

Stosownie do treści powyższego artykułu, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem, naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz opierając się na przedstawionym stanie faktycznym, należy wskazać, że skoro ustawodawca jednoznacznie określił, że amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi, to w niniejszym przypadku amortyzacji podlegać będzie wyłącznie wartość lokalu wraz z udziałem w części wspólnej budynku i urządzenia niesłużące do wyłącznego użytku właścicieli lokali bez prawa udziału w gruncie. Tak więc amortyzacji nie będzie podlegać wartość gruntu przypadająca na ten lokal, zgodnie z art. 22c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uważa Pani, że w celu prawidłowego ustalenia wartości początkowej nieruchomości podlegającej amortyzacji powinna Pani wydzielić z łącznej ceny nabycia tego lokalu osobno cenę nabycia gruntu i osobno cenę nabycia lokalu wraz z udziałem w części wspólnej budynku i urządzenia niesłużące do wyłącznego użytku właścicieli lokali. Wówczas od tak ustalonej wartości lokalu wraz z udziałem w części wspólnej budynku i urządzenia niesłużące do wyłącznego użytku właścicieli lokali mogę dokonywać odpisów amortyzacyjnych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z generalną zasadą zawartą w cytowanym przepisie, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, to pomiędzy tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek tego typu, że poniesienie wydatku ma, lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Podatnik ma zatem możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, pod warunkiem, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W myśl art. 22 ust. 8 powołanej ustawy:

Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23. (…).

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy:

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2)maszyny, urządzenia i środki transportu,

3)inne przedmioty

–o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają:

Grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów - zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Z przytoczonych przepisów wynika, że środkami trwałymi podlegającymi amortyzacji, są m.in. nabyte budynki oraz lokale będące odrębną własnością, o ile spełniają określone warunki:

•stanowią własność lub współwłasność podatnika,

•są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do użytkowania,

•przewidywany okres ich użytkowania jest dłuższy niż rok,

•są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, bądź też najmem.

Amortyzacji zatem nie podlegają grunty oraz udział w gruncie przypadający na wyodrębniony lokal.

Jak stanowi art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego, o którym mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

W myśl art. 22f ust. 1 ww. ustawy:

Podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

W sytuacji, gdy podatnik zamierza amortyzować środek trwały lub wartość niematerialną i prawną istotnym jest ustalenie ich wartości początkowej. Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z art. 22f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi wartość początkowa środka trwałego oraz wartości niematerialnej i prawnej. Szczegółowe zasady ustalania wartości początkowej zawarte są w art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z uwzględnieniem ust. 2-18 uważa się w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia, a jeżeli były używane przez podatnika przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i nie były wcześniej amortyzowane – cenę ich nabycia, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej.

 Zgodnie z art. 22g ust. 3 ww. ustawy:

Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Z treści powyższych uregulowań wynika, że podatnik zobowiązany jest ustalić wartość początkową posiadanego środka trwałego, która to wartość stanowi podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Sposób jej ustalenia zależy przy tym od sposobu nabycia danego składnika majątku.

Natomiast w myśl art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Stosownie do treści art. 22h ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów;

Zgodnie natomiast z treścią art. 22h ust. 2 ww. ustawy:

Podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

W myśl art. 22h ust. 4 ww. ustawy:

Podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 22i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji (wykazu) do końca tego roku podatkowego.

Z powołanych przepisów prawa oraz opisu zdarzenia wynika, że skoro ustawodawca jednoznacznie określił, że amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi, to w niniejszym przypadku amortyzacji podlegać będzie wyłącznie wartość lokalu usługowego wraz z udziałem w części wspólnej budynku i urządzenia niesłużące do wyłącznego użytku właścicieli lokali. Tak więc amortyzacji nie będzie podlegać wartość gruntu przypadająca na ten lokal usługowy, zgodnie z art. 22c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym, że w akcie notarialnym ustanowienia odrębnej własności lokalu i sprzedaży podana została łączna wartość gruntu oraz lokalu usługowego wraz z udziałem w części wspólnej budynku i urządzeń niesłużących do wyłącznego użytku właścicieli lokali bez prawa udziału w gruncie jest Pani zobowiązana odrębnie ustalić wartość początkową lokalu usługowego wraz z udziałem w części wspólnej budynku i urządzeń niesłużących do wyłącznego użytku właścicieli lokali, która to wartość stanowi podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Wobec tego, że znana jest łączna wartość gruntu oraz lokalu usługowego wraz z udziałem w części wspólnej budynku i urządzeń niesłużących do wyłącznego użytku właścicieli lokali bez prawa udziału w gruncie, zastosowanie znajdzie generalna zasada ustalania wartości początkowej, określona w art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy. Przy czym z uwagi na określenie w akcie notarialnym łącznej wartości nabycia gruntu oraz lokalu usługowego wraz z udziałem w części wspólnej budynku i urządzeń niesłużących do wyłącznego użytku właścicieli, cenę poszczególnych środków trwałych oraz wartości nie materialnych i prawnych zobowiązana jest Pani określić we własnym zakresie.

Jednakże przy określaniu wartości początkowej powinna mieć Pani na uwadze cenę rynkową każdego składnika majątku oraz pamiętać, aby ich suma odpowiadała sumie zawartej w akcie notarialnym (w części przypadającej na poszczególne składniki majątkowe).

W związku z tym, że do lokalu usługowego przynależny jest również udział w części wspólnej budynku i urządzenia niesłużące do wyłącznego użytku właścicieli lokali, to przy ustalaniu wartości początkowej udziału w części wspólnej budynku powinna Pani zastosować proporcję, w jakiej pozostaje Pani udział we własności tego składnika majątku, zgodnie z zasadą określoną w art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z przepisu tego wynika, że ustalając wartość początkową nieruchomości powinna Pani rozpoznać ją w takiej proporcji, w jakiej pozostaje Pani udział w części wspólnej budynku i urządzeń niesłużących do wyłącznego użytku właścicieli lokali.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) i zastosuje się Pani do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).