Interpretacja
Interpretacja indywidualna z dnia 30 sierpnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-3.4012.290.2023.4.KK
Momentu powstania obowiązku podatkowego oraz moment powstania prawa do odliczenia podatku z tytułu nabycia usługi subskrypcji.
Interpretacja indywidualna
– stanowisko nieprawidłowe.
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług – jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
1 czerwca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 31 maja 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego oraz momentu powstania prawa do odliczenia podatku z tytułu nabycia usługi subskrypcji. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwania – pismami z 17 lipca 2023 r. (wpływ 17 lipca 2023 r.), z 2 sierpnia 2023 r. (wpływ 2 sierpnia 2023 r.) oraz z 9 sierpnia 2023 r. (wpływ 9 sierpnia 2023 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego
3 listopada 2022 r. Wnioskodawca (dalej: Spółka) zawarła umowę abonamentową (dalej: Umowa) z A (dalej: A) (VAT: …).
Spółka została zarejestrowana jako podatnik VAT 1 marca 2023 r.
Umowa Spółki z A o numerze (…) dotyczy świadczenia usług subskrypcji oferowanych przez platformę A.
Umowa obowiązuje do xx listopada 2023 r. i nie podlega wcześniejszemu rozwiązaniu.
Warunki umowy są dostępne na stronie (…).
Zgodnie z zawartą Umową, firma A zapewnia Spółce dostęp do profesjonalnego serwisu online A przez okres obowiązywania Umowy.
Serwis A opisany jest w Umowie jako „A (…)”, czyli „konto A (…)”
Roczna kwota należna za usługę jest płatna w ratach kwartalnych na podstawie faktur.
Usługa ta ma charakter ciągły, co oznacza, że nie można określić momentu zakończenia poszczególnych czynności świadczeniodawcy, ponieważ przejście pomiędzy nimi jest płynne i niezauważalne.
Usługa ta zaspokaja potrzeby świadczeniobiorcy poprzez swoją trwałość, a nie można wyodrębnić w niej pojedynczych czynności świadczeniodawcy.
Zgodnie z art. 19a ust. 3 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz art. 64 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE z 2006 r. NR l 347/1), usługa, dla której ustalane są kolejne terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. W przypadku usługi świadczonej w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, usługę uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku kalendarzowego.
W wyroku NSA o sygn. akt I FSK 935/11 z 17 kwietnia 2012 r. zauważono, że sprzedaż o charakterze ciągłym polega na świadczeniach ciągłych przez podatnika, które obejmują określone stałe zachowania w trakcie stosunku obligacyjnego. Te świadczenia zaspokajają potrzeby świadczeniobiorcy dzięki swojej trwałości. Istotne dla świadczeń ciągłych jest to, że nie da się wyodrębnić w nich pojedynczych czynności świadczeniodawcy. Usługę ciągłą uważa się za taką, w której niemożliwe jest określenie momentu zakończenia pewnych czynności i rozpoczęcia następnych, ponieważ przejście między nimi jest płynne i niezauważalne.
Doprecyzowanie opisu sprawy
1.A (VAT: (…)) jest podmiotem zarejestrowanym w Irlandii. Działalność gospodarczą prowadzi samodzielnie w Irlandii, nie jest Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością ani polskim podmiotem w Irlandii.
2.Państwa firma nie posiada żadnych informacji dotyczących siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej przez A na terytorium Polski. Umowa dotycząca subskrypcji usługi, o której mowa we wniosku, została zawarta z podmiotem A.
3.Zgodnie z Umową, składającą się z Orderu (zamówienia) nr (…) oraz A, okresem świadczenia usług jest okres od 3 listopada 2022 r. do 2 listopada 2023 r. Przedłużenie umowy nie jest uzależnione od otrzymania płatności. Zgodnie z Orderem nr (…) (zamówieniem), zamówienie to automatycznie odnawia się na ten sam okres subskrypcji (w tym przypadku na rok), chyba że jedna ze stron przekaże drugiej pisemne zawiadomienie o nieprzedłużeniu co najmniej 45 dni przed końcem okresu obowiązywania umowy określonego w zamówieniu. Oznacza to, że subskrypcja będzie odnawiana automatycznie, a umowa nie jest uzależniona od otrzymania płatności.
Także, według A (tekst jest dostępny na stronie internetowej):
„(…) Rozwiązanie i zawieszenie. Każda ze stron ma prawo rozwiązać niniejszą (…) lub Formularz zamówienia, jeśli druga strona istotnie naruszy Umowę i nie naprawi naruszenia w ciągu 30 dni od otrzymania zawiadomienia o naruszeniu. Przysługuje również każdej ze stron prawo do natychmiastowego wypowiedzenia niniejszej Umowy, jeśli druga strona: (i) złoży dobrowolny wniosek o ogłoszenie upadłości lub wniosek o restrukturyzację; (ii) zostanie przeciwko niej złożony mimowolny wniosek o ogłoszenie upadłości, który nie zostanie oddalony w ciągu sześćdziesięciu (60) dni od daty złożenia wniosku; (iii) dokona cesji na rzecz wierzycieli; lub (iv) wyrazi zgodę na wyznaczenie syndyka, zarządcy lub likwidatora dla zasadniczo wszystkich swoich aktywów, lub taki syndyk, zarządca lub likwidator zostanie wyznaczony dla drugiej strony. Po wcześniejszym pisemnym powiadomieniu dla Klienta, A może zawiesić dostęp do Usług, jeśli Klient naruszy Umowę. Zawieszenie będzie obowiązywać tak długo, jak to uzasadnione, potrzebne Klientowi do naprawienia naruszenia. Warto zaznaczyć, że zawieszenie dostępu do Usług nie zwalnia Klienta z obowiązku zapłaty A za Usługi. W przypadku, gdy wszystkie Formularze zamówień w ramach niniejszej A wygasły lub zostały rozwiązane, każda ze stron ma prawo wypowiedzieć niniejszą A dla własnej wygody, przekazując drugiej stronie pisemne powiadomienie”.
4.Przedmiotem Umowy (Order (…) i A) jest dostęp do konta „A” ze „współpracą zespołową, audytem i niezrównanymi możliwościami wyszukiwania w sieci”. Obejmuje co najmniej 150 wiadomości InMail miesięcznie na licencję, a także podstawowe szkolenie i wsparcie”. Umowa nie zawiera żadnych postanowień, które uzależniałyby świadczenie usługi subskrypcji od wpływu opłaty za tę Usługę. Według Orderu, płatności za usługi powinny być dokonywane co kwartał: „Częstotliwość rozliczeń: KWARTALNIE; Metoda rozliczeniowa: Zapłać z góry; Metoda płatności; Faktura Termin płatności: …”.
5.W odpowiedzi na pytanie: „Kiedy rozpoczyna się świadczenie ww. usługi subskrypcji, tj. czy w dniu dokonania zapłaty czy w innym momencie? Jeśli w innym momencie, to prosimy wskazać w jakim?”
wskazali Państwo: „W umowie nie ma bezpośredniej odpowiedzi na to pytanie. Faktycznie, świadczenie usług rozpoczęło się po podpisaniu umowy i dokonaniu pierwszej wpłaty, kiedy Państwa firma uzyskała możliwość korzystania z usługi w momencie aktywacji konta. To znaczy, że dostęp do usługi został udostępniony od momentu aktywacji, co nastąpiło po spełnieniu wymogów umowy”.
6.W odpowiedzi na pytanie: „Jakie warunki musi spełnić Wnioskodawca, żeby mieć możliwość korzystania z opisanej we wniosku usługi subskrypcji, oferowanej przez platformę A?”
wskazali Państwo: „W umowie nie ma bezpośredniej odpowiedzi na to pytanie, jednak pośrednio wynika z Umowy, że warunkiem skorzystania z usług jest samo podpisanie umowy oraz terminowa płatność. Chociaż to nie zostało wprost określone, A zastrzega sobie prawo do wstrzymania dostępu lub rozwiązania Umowy w przypadku naruszenia jej postanowień. Takie naruszenie może również obejmować brak terminowej płatności. Oznacza to, że prawidłowe podpisanie umowy oraz regularne opłacanie usługi są kluczowymi warunkami, które Wnioskodawca musi spełnić, aby móc korzystać z opisanej usługi subskrypcji na platformie A”.
W uzupełnieniu wniosku z 2 sierpnia 2023 r. wskazali Państwo, że Wnioskodawca na razie nie sprzedaje usług w Polsce i na terytorium Unii Europejskiej, na razie tylko eksportuje usługi do kraju poza Unią Europejską, a takie eksportowane usługi nie podlegają opodatkowaniu VAT w Polsce, Spółka nie wykorzystywała i w niedalekiej przyszłości nie planuje wykorzystywać nabytych usług od A do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.
Natomiast w uzupełnieniu wniosku z 9 sierpnia 2023 r. wskazali Państwo, że usługi Wnioskodawcy, gdyby były świadczone na terytorium Polski, to świadczenie takich usług stanowiłoby czynność opodatkowaną uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego. Innymi słowy jeżeli Spółka będzie świadczyła usługi na terytorium Polski, to nabyte usługi od A będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Właśnie w tym celu Spółka nabyła usługi od A, aby znaleźć pracowników w Polsce, którzy będą świadczyć klientom usługi opodatkowane VAT.
Pytanie
Biorąc pod uwagę, że usługi A mają charakter ciągły, okresem świadczenia usług jest rok, a łączna kwota jest płatna w ratach kwartalnych, czy obowiązek podatkowy w VAT oraz prawo do odliczenia VAT z usług subskrypcji oferowanych przez platformę A dla Wnioskodawcy powstaje w ostatnim dniu okresu wykonywania usług według umowy, czyli xx listopada 2023 r.? Czy obowiązek podatkowy w VAT oraz prawo do odliczenia VAT od usług subskrypcji oferowanych przez platformę A dla Wnioskodawcy powstaje w dniu wskazanym na fakturach od A jako ostatnia data okresu płatnego kwartalnego?
Państwa stanowisko w sprawie
W ocenie Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę, że usługi A mają charakter ciągły, okresem świadczenia usług jest rok, a łączna kwota jest płatna w ratach kwartalnych, obowiązek podatkowy w VAT oraz prawo do odliczenia VAT z usług subskrypcji oferowanych przez platformę A dla Wnioskodawcy powstaje w ostatnim dniu okresu wykonywania usług według Umowy, czyli xx listopada 2023 r.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wnioskujest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1570), zwanej dalej ustawą:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:
1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2)eksport towarów;
3)import towarów na terytorium kraju;
4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
Stosownie do art. 2 pkt 2 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terytorium kraju – rozumie się przez to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.
Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie, z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.
Według art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
W myśl art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
Pod pojęciem usługi należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów w myśl art. 7 ustawy. Każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi zatem co do zasady usługę w rozumieniu ustawy, niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:
-w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, nabywca jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
-świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).
Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Przy czym z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie (z wyjątkiem przypadków ściśle określonych w art. 7 ust. 2 oraz w art. 8 ust. 2 ustawy).
Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.
Zatem za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT uważane mogą być takie sytuacje, w których:
-istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,
-wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,
-istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie świadczącego usługi,
-odpłatność za otrzymane świadczenie (usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,
-istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.
Należy wskazać, że zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika.
Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Z opisu sprawy wynika, że xx listopada 2022 r. Wnioskodawca (dalej: Wnioskodawca, Spółka) zawarła umowę abonamentową (dalej: Umowa) z A (dalej: A). Spółka została zarejestrowana jako podatnik VAT 1 marca 2023 r.
Umowa Spółki z A dotyczy świadczenia usług subskrypcji oferowanych przez platformę A.
Umowa obowiązuje do xx listopada 2023 r. i nie podlega wcześniejszemu rozwiązaniu.
Zgodnie z zawartą Umową, firma A zapewnia Spółce dostęp do profesjonalnego serwisu online A przez okres obowiązywania Umowy. Serwis A opisany jest w Umowie jako „konto A”. Roczna kwota należna za usługę jest płatna w ratach kwartalnych na podstawie faktur.
Usługa ta ma charakter ciągły, co oznacza, że nie można określić momentu zakończenia poszczególnych czynności świadczeniodawcy, ponieważ przejście pomiędzy nimi jest płynne i niezauważalne.
Usługa ta zaspokaja potrzeby świadczeniobiorcy poprzez swoją trwałość, a nie można wyodrębnić w niej pojedynczych czynności świadczeniodawcy.
A jest podmiotem zarejestrowanym w Irlandii. Działalność gospodarczą prowadzi samodzielnie w Irlandii, nie jest Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością ani polskim podmiotem w Irlandii.
Państwa firma nie posiada żadnych informacji dotyczących siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej przez A na terytorium Polski.
Zgodnie z Umową, składającą się z Orderu (zamówienia) nr (…) oraz A, okresem świadczenia usług jest okres od xx listopada 2022 r. do xx listopada 2023 r. Przedłużenie umowy nie jest uzależnione od otrzymania płatności. Zgodnie z Orderem nr (…) (zamówieniem), zamówienie to automatycznie odnawia się na ten sam okres subskrypcji (w tym przypadku na rok), chyba że jedna ze stron przekaże drugiej pisemne zawiadomienie o nieprzedłużeniu co najmniej 45 dni przed końcem okresu obowiązywania umowy określonego w zamówieniu. Oznacza to, że subskrypcja będzie odnawiana automatycznie, a umowa nie jest uzależniona od otrzymania płatności.
Przedmiotem Umowy (Order (…) i A) jest dostęp do konta „A” ze „współpracą zespołową, audytem i niezrównanymi możliwościami wyszukiwania w sieci”. Obejmuje co najmniej 150 wiadomości InMail miesięcznie na licencję, a także podstawowe szkolenie i wsparcie”. Umowa nie zawiera żadnych postanowień, które uzależniałyby świadczenie usługi subskrypcji od wpływu opłaty za tę Usługę. Według Orderu, płatności za usługi powinny być dokonywane co kwartał: „Częstotliwość rozliczeń: KWARTALNIE; Metoda rozliczeniowa: Zapłać z góry; Metoda płatności; Faktura Termin płatności: …”.
Faktycznie, świadczenie usług rozpoczęło się po podpisaniu umowy i dokonaniu pierwszej wpłaty, kiedy Państwa firma uzyskała możliwość korzystania z usługi w momencie aktywacji konta. To znaczy, że dostęp do usługi został udostępniony od momentu aktywacji, co nastąpiło po spełnieniu wymogów umowy”.
Pośrednio wynika z Umowy, że warunkiem skorzystania z usług jest samo podpisanie umowy oraz terminowa płatność. Chociaż to nie zostało wprost określone, A zastrzega sobie prawo do wstrzymania dostępu lub rozwiązania Umowy w przypadku naruszenia jej postanowień. Takie naruszenie może również obejmować brak terminowej płatności. Oznacza to, że prawidłowe podpisanie umowy oraz regularne opłacanie usługi są kluczowymi warunkami, które Wnioskodawca musi spełnić, aby móc korzystać z opisanej usługi subskrypcji na platformie A”.
Państwa wątpliwosci w pierwszej kolejności dotyczą określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu nabycia usługi subskrypcji.
W przypadku świadczenia usług istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dana usługa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.
Według art. 28a ustawy:
Na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:
1)ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
a)podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
b)osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2)podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
Wskazany powyżej art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.
Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy:
Miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.
Jak stanowi art. 28b ust. 2 ustawy:
W przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.
W myśl art. 28b ust. 3 ustawy:
W przypadku gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.
Z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W przypadku braku siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej – miejscem świadczenia usług, jest stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu. Powołaną powyżej zasadę ogólną należy stosować, gdy usługa jest świadczona na rzecz podatnika, a przepisy wskazane w art. 28b ust. 1 ustawy nie przewidują innych zasad ustalenia miejsca świadczenia usług.
Stosownie do art. 2 pkt 9 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o imporcie usług – rozumie się przez to świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.
Według art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy:
Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:
a)usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
b)usługobiorcą jest:
-w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b – podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
-w przypadku transferu bonów jednego przeznaczenia, w przypadku których miejscem świadczenia usług, których te bony dotyczą, jest terytorium kraju - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15,
-w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.
Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy:
W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4 i 5, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.
Warunkiem zastosowania opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy względem usług, do których stosuje się art. 28b ustawy jest, aby usługodawca nie posiadał siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, natomiast usługobiorcą był m.in. podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy posiadający siedzibę działalności gospodarczej bądź stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, tj. w Polsce.
Z okoliczności sprawy wynika, że dla świadczonej przez A na rzecz Państwa Spółki usługi subskrypcji, nie znajdą zastosowania szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia usług wynikające z art. 28e, 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy. Zatem ww. usługa świadczona przez A na rzecz Państwa Spółki stanowi usługę, dla opodatkowania której ma zastosowanie art. 28b ustawy.
Ponadto, z opisu sprawy wynika, że A jest podmiotem zarejestrowanym w Irlandii i tam prowadzi działalność gospodarczą. Jednocześnie, A nie posiada na terenie Polski stałego miejsca prowadzenia działalności.
Zatem w analizowanej sprawie, zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia i opodatkowania usług świadczonych przez A jest/będzie terytorium Polski, tj. miejsce gdzie usługobiorca (Państwa Spółka) posiada siedzibę działalności gospodarczej. Państwa Spółka na rzecz, której A świadczy usługi, jako podatnik, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, zobowiązana jest/będzie do rozliczenia na terytorium kraju nabywanej od A usługi subskrypcji. Tym samym to Państwa Spółka jest/będzie zobowiązana do rozliczenia podatku VAT w Polsce z tytułu nabycia usługi subskrypcji.
Podsumowując, Państwa Spółka nabywając od A usługi subskrypcji powinna rozpoznać na terytorium Polski import usług, o którym mowa w art. 2 pkt 9 ustawy w związku z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy i opodatkować nabywane usługi według zasad właściwych dla nabywanych usług na terytorium Polski.
Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.
Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy:
Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 1b, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 138f.
Powyższy przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.
Na podstawie art. 19a ust. 2 ustawy:
W odniesieniu do przyjmowanych częściowo usług, usługę uznaje się również za wykonaną, w przypadku wykonania części usługi, dla której to części określono zapłatę.
Stosownie do przepisu art. 19a ust. 3 ustawy:
Usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.
Natomiast zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy:
Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z wyjątkiem:
1)dostaw towarów, w stosunku do których obowiązek podatkowy powstaje w sposób, o którym mowa w ust. 1b;
2)dostaw towarów i świadczenia usług, w stosunku do których obowiązek podatkowy powstaje w sposób, o którym mowa w ust. 5 pkt 4.
Moment powstania obowiązku podatkowego wymaga od wykonawcy danej usługi prawidłowego określenia momentu jej wykonania. Ustawa nie definiuje tego momentu, ani w żaden sposób nie precyzuje, jakimi kryteriami należy posługiwać się dla jego określenia. Jednakże przyjąć należy, że momentem wykonania usługi jest moment faktycznego wykonania wszystkich działań i czynności składających się na daną usługę. Zatem, usługa jest wykonana, gdy usługodawca zrealizował wszystkie czynności składające się na określony rodzaj usług. Należy zaznaczyć, że o faktycznym wykonaniu usługi decyduje jej charakter. Jednocześnie podkreślić należy, że ustalenie zakresu świadczonej usługi i w konsekwencji momentu jej wykonania powinno następować w sposób obiektywny.
Z kolei o charakterze i o dacie wykonania usługi decydują strony umowy cywilnoprawnej, chyba że moment ten jest określony przez obowiązujący przepis prawa regulujący zasady wykonywania danego rodzaju usług.
Ponadto stosownie do art. 3531 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.):
Strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.
Z powyższej zasady wynika, że strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez obowiązujące przepisy prawa, w tym także przepisy prawa podatkowego.
W art. 19a ust. 3 ustawy ustawodawca wprowadził unormowanie w zakresie ustalenia momentu wykonania usługi w odniesieniu do „usługi, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń”, czyli takiej usługi, która jest wykonywana w sposób ciągły przez pewien czas natomiast rozliczenie należności za nią następuje w ramach okresu.
Należy zauważyć, że powołany wyżej przepis art. 19a ust. 3 ustawy jest konsekwencją skorzystania przez ustawodawcę krajowego z możliwości jaką daje art. 64 ust. 2 akapit trzeci Dyrektywy 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym Państwa członkowskie mogą postanowić, że w niektórych przypadkach, innych niż określone w akapicie pierwszym i drugim, dostawy towarów lub świadczenie usług dokonywane w sposób ciągły przez pewien okres, uważa się za dokonane z upływem okresów nie dłuższych niż jeden rok.
Wykładnia językowa pojęcia „sprzedaż o charakterze ciągłym” sprowadza się do ustalenia znaczenia przymiotnika „ciągły”. W Słowniku Języka Polskiego pod. red. J. Szymczaka (PWN, Warszawa 1989) słowo to zdefiniowane zostało jako „dziejący się, odbywający nieustannie, trwający stale, nieustannie; bezustanny, ustawiczny stale się powtarzający, stały” oraz „ciągnący się nieprzerwanie w przestrzeni, nie mający luk, odstępów”.
Z powyższego wynika, że za sprzedaż o charakterze ciągłym należy uznać każdą usługę odbywającą się bezustannie, stale, bez przerwy. Pojęcie ciągłości rozumiane zgodnie z zasadami prawa cywilnego, należy odnieść do pojęcia zobowiązania o charakterze ciągłym. Zobowiązanie takie wytwarza stosunek prawny oznaczony terminem lub nim nieoznaczony. Charakter tego zobowiązania jest trwały i mogą z niego wypłynąć obowiązki ciągłe lub okresowe.
Przepisy regulujące podatek od towarów i usług nie definiują pojęcia „sprzedaży o charakterze ciągłym”. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 17 kwietnia 2012 r., sygn. akt I FSK 935/11 odniósł się do tego pojęcia następująco: „(...) sprzedaż o charakterze ciągłym (...) polega na świadczeniach ciągłych podatnika, obejmujących pewne stałe zachowania w czasie trwania stosunku obligacyjnego, zaspokajające interes odbiorcy tych świadczeń, poprzez ich trwały – pod względem czasowym i funkcjonalnym – charakter oraz cechujące się niemożliwością wyodrębnienia powtarzających się czynności podatnika, co jest charakterystyczne dla świadczeń ciągłych (okresowych)”.
W związku z powyższym sformułować można wniosek, że jako sprzedaż ciągłą można uznać każdą usługę, która jest stale w fazie wykonywania, co oznacza, że wykonywana jest nieprzerwanie przez czas trwania umowy, i w której jednoznacznie można określić jedynie moment rozpoczęcia jej świadczenia, natomiast moment jej zakończenia rozumianego jako definitywne wykonanie, nie jest z góry określony. Jest on wyznaczony przez datę obowiązywania umowy między kontrahentami.
Z opisu sprawy wynika, że Państwa Spółka zawarła Umowę abonamentową z A dotyczącą świadczenia usługi subskrypcji oferowanej przez platformę A. Umowa obowiązuje od xx listopada 2022 r. do xx listopada 2023 r. i nie podlega wcześniejszemu rozwiązaniu. Roczna kwota należna za usługę jest płatna w ratach kwartalnych na podstawie faktur. Usługa ta ma charakter ciągły, co oznacza, że nie można określić momentu zakończenia poszczególnych czynności świadczeniodawcy, ponieważ przejście pomiędzy nimi jest płynne i niezauważalne. Przedłużenie Umowy nie jest uzależnione od otrzymania płatności. Umowa nie zawiera żadnych postanowień, które uzależniałyby świadczenie usługi subskrypcji od wpływu opłaty za tę usługę. Świadczenie usług rozpoczęło się po podpisaniu umowy i dokonaniu pierwszej wpłaty, kiedy Państwa firma uzyskała możliwość korzystania z usługi w momencie aktywacji konta. Ponadto wskazali Państwo, że warunkiem skorzystania z usługi jest samo podpisanie umowy oraz terminowa płatność, jednakże A zastrzega sobie prawo do wstrzymania dostępu lub rozwiązania Umowy w przypadku naruszenia jej postanowień. Takie naruszenie może również obejmować brak terminowej płatności. Oznacza to, że prawidłowe podpisanie umowy oraz regularne opłacanie usługi są kluczowymi warunkami, które Państwa Spółka musi spełnić, aby móc korzystać z opisanej usługi subskrypcji na platformie A.
W odniesieniu do powyższego opisu wskazać należy, że w sytuacji, gdy Umowa na usługę subskrypcji na platformie A zawarta jest na czas określony (tj. od xx listopada 2022 r. do xx listopada 2023 r.) i roczna kwota należna za usługę jest płatna w ratach kwartalnych na podstawie faktur, a Umowa nie zawiera żadnych postanowień, które uzależniałyby świadczenie usługi subskrypcji od wpływu opłaty za tę usługę, to pomimo że świadczenie ww. usługi rozpoczęło się po podpisaniu umowy i dokonaniu pierwszej wpłaty w momencie aktywacji konta, co umożliwiło Państwa Spółce korzystanie z tej usługi, to za wykonanie ww. usługi należy uznać, stosownie do art. 19a ust. 3 ustawy, ostatni dzień każdego okresu rozliczeniowego, do którego odnosi się ta płatność.
Wskazać należy, że usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.
Mając zatem, na uwadze przedstawione przez Państwa okoliczności sprawy, nie można zgodzić się z Państwem, że moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu nabycia usługi subskrypcji na platformie A powstanie w ostatnim dniu okresu wykonywania usług według Umowy, czyli xx listopada 2023 r.
Podsumowując, z uwagi na fakt, iż w niniejszej sprawie w związku ze świadczeniem usługi subskrypcji oferowanej przez platformę A zostały ustalone następujące po sobie terminy płatności, to należy uznać, że zgodnie z art. 19a ust. 3 ustawy, momentem powstania obowiązku podatkowego dla ww. usługi świadczonej od xx listopada 2022 r. do xx listopada 2023 r., jest/będzie data upływu każdego okresu rozliczeniowego (czyli w analizowanym przypadku są to okresy kwartalne), do którego odnoszą się płatności.
W dalszej kolejności Państwa wątpliwości dotyczą określenia momentu powstania prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu nabytej usługi subskrypcji na platformie A.
Podstawowe uprawnienie podatnika dotyczące obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zawarte zostało w art. 86 ust. 1 ustawy.
Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy:
W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
W myśl art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a ustawy:
Kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca.
Jak wynika z powołanych przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).
Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.
Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.
W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.
Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.
O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą, np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.
Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa – mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości.
Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, podatnik może zrealizować w terminach określonych w art. 86 ust. 10-13 ustawy.
Na podstawie art. 86 ust. 10 ustawy:
Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.
Przy czym, co również istotne, zgodnie z art. 86 ust. 10b pkt 3 ustawy:
Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w: ust. 2 pkt 4 lit. a, b i d – powstaje zgodnie z ust. 10, pod warunkiem że podatnik uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu tych transakcji w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek.
Według art. 86 ust. 11 ustawy:
Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z trzech następnych okresów rozliczeniowych, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 99 ust. 2 i 3, w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.
Jak stanowi art. 86 ust. 13 ustawy:
Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej:
1)za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, albo
2)za jeden z trzech następnych okresów rozliczeniowych, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 99 ust. 2 i 3, za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych, po okresie rozliczeniowym, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego
-nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.
Podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Natomiast na podstawie art. 88 ust. 4 ustawy:
Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.
Zatem należy jeszcze raz podkreślić, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.
Zauważyć należy, że w przypadku gdy podatnik dokonuje importu usług, kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu takiego nabycia. Natomiast co do zasady, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadku importu usług powstaje – zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy – w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych usług powstał obowiązek podatkowy. W przypadku importu usług warunkiem skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych usług powstał obowiązek podatkowy jest uwzględnienie przez podatnika kwoty podatku należnego z tytułu tych transakcji w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek.
Zatem dla obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu importu usług istotne jest uwzględnienie kwoty podatku należnego we właściwej deklaracji podatkowej (tj. tej, w której powinno nastąpić rozliczenie podatku należnego z tytułu importu usług z uwzględnieniem terminu powstania obowiązku podatkowego).
Z opisu sprawy wynika, że Państwa Spółka jako zarejestrowany podatnik VAT, zawarła z A Umowę, która dotyczy świadczenia usług subskrypcji oferowanych przez platformę A. Usługa ta jest wykonywana w sposób ciągły w okresie od xx listopada 2022 r. do xx listopada 2023 r. Roczna kwota należna za usługę jest płatna w ratach kwartalnych na podstawie faktur. Wskazali Państwo, że jeżeli Spółka będzie świadczyła usługi na terytorium Polski, to nabyte usługi od A będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Zaznaczyli Państwo, że właśnie w tym celu Państwa Spółka nabyła od A usługi subskrypcji na platformie A, aby znaleźć pracowników w Polsce, którzy będą świadczyć klientom usługi opodatkowane VAT.
Należy wskazać, że aby rozstrzygnąć kwestię momentu powstania prawa do odliczenia podatku VAT w związku z nabyciem ww. usługi subskrypcji, należy w pierwszej kolejności ustalić moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu nabycia tej usługi.
Jak wskazano powyżej w niniejszej sprawie, zgodnie z art. 19a ust. 3 ustawy, momentem powstania obowiązku podatkowego dla ww. usługi subskrypcji świadczonej od 3 listopada 2022 r. do 2 listopada 2023 r., jest/będzie data upływu każdego okresu rozliczeniowego (czyli w analizowanym przypadku są to okresy kwartalne), do którego odnoszą się płatności.
Mając na uwadze przedstawione przez Państwa okoliczności sprawy oraz powołane regulacje prawne stwierdzić należy, że Państwa Spółka jest/będzie uprawniona do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia usług subskrypcji oferowanych przez platformę A, w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do importowanych usług powstał obowiązek podatkowy, w sytuacji gdy uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu tej transakcji w deklaracji podatkowej za ten okres. Przy czym prawo to będzie przysługiwało o ile nie wystąpią przesłanki negatywne wymienione w art. 88 ustawy.
Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy:
-stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz
-zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right