Interpretacja indywidualna z dnia 30 sierpnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.466.2023.2.DA
Możliwość skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
21 czerwca 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 21 czerwca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 24 sierpnia 2023 r. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
W wyniku doznanego urazu przeszła Pani kolejno dwie operacje naprawcze. Od pierwszych dni pooperacyjnych uczestniczyła Pani w procesie rehabilitacyjnym. Aby móc być w ciągłym procesie rehabilitacyjnym celem podtrzymania efektów rehabilitacyjnych oraz dalszej rehabilitacji umożliwiającej powrót do stanu sprzed urazu, na podstawie rekomendacji od rehabilitanta zakupiła Pani indywidualny trenażer umożliwiający podłączenie Pani roweru i korzystania z jego możliwości rehabilitacyjnych w miejscu zamieszkania.
Wydatek ten został w całości pokryty z Pani funduszy własnych. Nie został on w żaden sposób dofinansowany ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych i nie został zwrócony w jakiejkolwiek innej formie.
Posiada Pani orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności (II grupa inwalidzka) oraz okresowe orzeczenie KRUS o całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym. Zakupiony przez Panią trenażer niewątpliwie był i jest pomocny w Pani codziennej rehabilitacji. Pomógł Pani systematycznie ją wykonywać i przywracać codzienną sprawność, spełniając warunki urządzenia niezbędnego w rehabilitacji schorzenia będącego przyczyną Pani niepełnosprawności. Dodatkowym powodem zakupu urządzenia był okres pandemii, z powodu którego dostęp do rehabilitacji był bardzo ograniczony.
W uzupełnieniu wniosku wskazano, że jest Pani osobą niepełnosprawną, zaliczoną do II grupy inwalidzkiej, tj. do stopnia niepełnosprawności − umiarkowanego.
Posiada Pani orzeczenie o stopniu niepełnosprawności wydane przez Miejski Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w …, mieszczącym się pod adresem: …. Orzeczenie to zostało wydane 23 lutego 2021 r. Symbol przyczyny niepełnosprawności 05-R oznacza niepełnosprawność związaną z dysfunkcją narządu ruchu. Posiada Pani zaświadczenie lekarskie wydane 22 marca 2021 r. przez Centrum Medyczne … z siedzibą w …, ul. …, stwierdzające, że niepełnosprawność wynika z powodu choroby kończyn dolnych.
W Pani przypadku niepełnosprawność powstała na wskutek poniesionego wypadku powodującego szereg uszkodzeń w lewym kolanie i późniejszymi dwiema operacjami lewego kolana, wymagającymi długiego procesu rehabilitacyjnego.
Orzeczenie o niepełnosprawności zostało wydane do dnia 28 lutego 2022 r., z informacją, że nie da się ustalić od kiedy niepełnosprawność istnieje, w związku z tym orzecznik przyjął datę niepełnosprawności od dnia 26 października 2020 r. Orzecznik wskazuje o konieczności zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze oraz pomoce techniczne, ułatwiające funkcjonowanie zgodnie z zaleceniem specjalistów.
Posiada Pani zaświadczenie specjalisty, z którego wynika, że sprzęt (trenażer) jest niezbędny w Pani codziennej rehabilitacji.
Trenażer jest wykorzystywany od dnia zakupu, tj. od 20 grudnia 2021 r. do dnia dzisiejszego, tj. 23 sierpnia 2023, i nadal będzie wykorzystywany. Trenażer zakupiła Pani w dniu 20 grudnia 2021 r. Posiada Pani imienną fakturę VAT zakupu trenażera. Faktura zawiera wszystkie dane zgodnie z wymogami. Sprzedający to: ..., ul. …, …, NIP …, a kupujący to …, ul. …, …. Faktura zawiera dane dotyczące rodzaju zakupionego towaru.
Trenażer ten nie jest rowerem stacjonarnym i nie posiada silnika elektrycznego. Jest to sprzęt, który umożliwił Pani podłączenie do niego roweru, który to rower już Pani posiadała. Taka opcja spełniała/spełnia wymogi rehabilitacyjne wynikające z Pani niepełnosprawności i jest korzystniejsza finansowo. Jest to sprzęt indywidualny, którego codziennie Pani używała i nadal używa w procesie rehabilitacyjnym, celem podniesienia sprawności motorycznych kolana oraz wzmocnienia mięśni kończyn dolnych, bez konieczności wychodzenia z domu. Dzięki możliwości ustawienia różnego i zarazem odpowiedniego dla Pani obciążenia była/jest Pani w stanie odpowiednio dopasować intensywność ćwiczeń rehabilitacyjnych. Zakup trenażera nie był dofinansowany przez PFRON ani żadną inną instytucję.
W roku podatkowym 2021 uzyskała Pani dochody z tytułu przyznanej Pani renty przez KRUS na podstawie orzeczenia lekarza orzecznika, w którym uznaje się Panią za okresowo całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym od dnia 1 czerwca 2021 r. Orzeczenie zostało wydane w dniu 2 sierpnia 2021 r. przez Kasę Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego … z siedzibą w …..
W 2021 r. była Pani i nadal pozostaje w związku małżeńskim, dlatego rozliczyła się/rozlicza się Pani wspólnie z małżonkiem. W 2021 r. Pani mąż osiągnął dochody z tytułu stosunku pracy podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W roku 2021 korzystała Pani/korzysta/będzie korzystała z przysługującej Pani ulgi rehabilitacyjnej. Wydatek związany z zakupem trenażera nie został uwzględniony w rozliczeniu PIT-37 za rok podatkowy 2021.
Zakupiony sprzęt pomógł Pani systematycznie wykonywać zlecone ćwiczenia rehabilitacyjne oraz przywrócić Pani sprawność. Obecnie jest Pani w stanie całkowicie samodzielnie i bez bólu poruszać się, wcześniej nie było to możliwe.
Trenażer spełnia warunki urządzenia niezbędnego w rehabilitacji schorzenia będącego przyczyną Pani niepełnosprawności oraz kryteria urządzenia, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Pytanie
Czy na podstawie zaistniałego faktu oraz opisu stanu faktycznego zakup trenażera podlegał odliczeniu od podatku dochodowego od osób fizycznych w ramach ulgi rehabilitacyjnej?
Pani stanowisko w sprawie
Pani zdaniem, trenażer spełnia warunki urządzenia niezbędnego w rehabilitacji schorzenia będącego przyczyną Pani niepełnosprawności oraz kryteria urządzenia, o którym mowa w art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Biorąc również pod uwagę pozytywną indywidualną interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 20 stycznia 2023 r., sygn.
0114-KDIP3-2.4011.1037.2022.2.AC, uważa Pani, że zakup trenażera podlegał odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej w wysokości faktycznie poniesionych kosztów.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.; w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2021 r.):
Podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb i art. 30da-30f stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.
Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b-7g tego artykułu.
Jak stanowi art. 26 ust. 7a pkt 3 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2022 r., mającym zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2021 r.):
Za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na zakup, naprawę lub najem indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, oraz wyposażenia umożliwiającego ich używanie zgodnie z przewidzianym zastosowaniem, niewymienionych w wykazie, o którym mowa w pkt 2a, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.
Określenie „indywidualny sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne niezbędne w rehabilitacji” oznacza, że ustawodawca zalicza do nich wyłącznie urządzenia, narzędzia techniczne i sprzęt o indywidualnym charakterze, niezbędne w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiające tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonywania wynika z niepełnosprawności.
Na podstawie ww. przepisu zakupiony sprzęt powinien spełnić łącznie następujące warunki, tj. być niezbędny w rehabilitacji oraz ułatwianiu wykonywania czynności życiowych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, po drugie – pomiędzy rodzajem poniesionego wydatku a rodzajem niepełnosprawności powinien istnieć ścisły związek i po trzecie – cechą zakupionego sprzętu powinno być jego indywidualne przeznaczenie.
Katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym. Odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a ww. ustawy jest niedozwolona. Zgodnie z zasadą przyjętą w orzecznictwie sądów administracyjnych, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Przepisy regulujące prawo do ulgi powinny być interpretowane ściśle, niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.
Na podstawie art. 26 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.
Stosownie do treści art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy:
Wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty – w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.
W myśl art. 26 ust. 7d ww. ustawy:
Warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:
1.orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2.decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3.orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
Zgodnie z art. 26 ust. 7f ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2021 r.):
Ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:
1.I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
a)całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
b)znaczny stopień niepełnosprawności;
2.II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
a)całkowitą niezdolność do pracy albo
b)umiarkowany stopień niepełnosprawności.
Odliczeniu od dochodu podlegają wydatki poniesione od daty uzyskania orzeczenia o niepełnosprawności, chyba że w orzeczeniu tym wskazano, że niepełnosprawność datowana jest wcześniej niż data wydania orzeczenia. W takiej sytuacji podatnik może odliczyć wydatki poniesione po dniu wskazanym w orzeczeniu jako data ustalenia niepełnosprawności.
Natomiast w myśl art. 26 ust. 13a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.
Zgodnie z powołanymi powyżej przepisami wydatki w ramach ulgi rehabilitacyjnej mogą podlegać odliczeniu od dochodu jedynie w roku podatkowym, w którym zostały poniesione.
Wątpliwości Pani budzi kwestia związana z możliwością odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatku poniesionego na zakup trenażera.
Z informacji zawartych we wniosku oraz jego uzupełnieniu wynika, że jest Pani osobą niepełnosprawną, zaliczoną do II grupy inwalidzkiej, tj. do stopnia niepełnosprawności − umiarkowanego. Posiada Pani orzeczenie o stopniu niepełnosprawności wydane 23 lutego 2021 r. przez Miejski Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w …. Symbol przyczyny niepełnosprawności 05-R oznacza niepełnosprawność związaną z dysfunkcją narządu ruchu. Posiada Pani zaświadczenie lekarskie wydane 22 marca 2021 r. przez Centrum Medyczne … z siedzibą w …, stwierdzające, że niepełnosprawność wynika z powodu choroby kończyn dolnych. W Pani przypadku niepełnosprawność powstała na skutek poniesionego wypadku powodującego szereg uszkodzeń w lewym kolanie i późniejszymi dwiema operacjami lewego kolana, wymagającymi długiego procesu rehabilitacyjnego. Orzeczenie o niepełnosprawności zostało wydane z terminem do 28 lutego 2022 r., z informacją, że nie da się ustalić od kiedy niepełnosprawność istnieje, w związku z tym orzecznik przyjął datę niepełnosprawności od 26 października 2020 r. Orzecznik wskazuje o konieczności zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze oraz pomoce techniczne, ułatwiające funkcjonowanie zgodnie z zaleceniem specjalistów. Posiada Pani zaświadczenie specjalisty, z którego wynika, że sprzęt (trenażer) jest niezbędny w Pani codziennej rehabilitacji. Trenażer, na podstawie rekomendacji od rehabilitanta, zakupiła Pani 20 grudnia 2021 r. Posiada Pani imienną fakturę VAT zakupu trenażera, która zawiera wszystkie dane zgodnie z wymogami. Trenażer jest to sprzęt, który umożliwił Pani podłączenie do niego roweru, który to rower już Pani posiadała. Trenażer nie posiada silnika elektrycznego. Sprzęt ten spełnia wymogi rehabilitacyjne wynikające z Pani niepełnosprawności. Jest to sprzęt indywidualny, którego codziennie Pani używała i nadal używa w procesie rehabilitacyjnym, celem podniesienia sprawności motorycznych kolana oraz wzmocnienia mięśni kończyn dolnych, bez konieczności wychodzenia z domu. Dzięki możliwości ustawienia różnego i zarazem odpowiedniego dla Pani obciążenia była/jest Pani w stanie odpowiednio dopasować intensywność ćwiczeń rehabilitacyjnych. Zakupiony sprzęt pomógł Pani systematycznie wykonywać zlecone ćwiczenia rehabilitacyjne oraz przywrócić sprawność. Trenażer spełnia warunki urządzenia niezbędnego w rehabilitacji schorzenia będącego przyczyną Pani niepełnosprawności oraz kryteria urządzenia, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dodatkowym powodem zakupu urządzenia był okres pandemii, z powodu którego dostęp do rehabilitacji był bardzo ograniczony. Koszt zakupu trenażera został w całości pokryty z Pani funduszy własnych. Nie został on w żaden sposób dofinansowany ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych i nie został zwrócony w jakiejkolwiek innej formie. W roku podatkowym 2021 uzyskała Pani dochody z tytułu przyznanej Pani renty przez KRUS na podstawie orzeczenia lekarza orzecznika, w którym uznaje się Panią za okresowo całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym od 1 czerwca 2021 r. Orzeczenie zostało wydane 2 sierpnia 2021 r. przez Kasę Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego … z siedzibą w …. Wydatek związany z zakupem trenażera nie został uwzględniony w rozliczeniu PIT-37 za rok podatkowy 2021.
Z powołanego wcześniej art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynika, że za wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych uważa się wydatki poniesione na: zakup, naprawę lub najem indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, oraz wyposażenia umożliwiającego ich używanie zgodnie z przewidzianym zastosowaniem, niewymienionych w wykazie, o którym mowa w pkt 2a, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.
Zgodnie ze stanowiskiem utrwalonym zarówno w orzecznictwie, jak i w doktrynie prawa – zwolnienia podatkowe stanowią wyłom od zasady powszechności opodatkowania; muszą one być zatem interpretowane bez dokonywania wykładni rozszerzającej, a także zawężającej danego przepisu prawa podatkowego. Nadto, przy wszelkiej interpretacji przepisów prawa podatkowego i próbach odkodowania zawartych w nich norm prawnych należy posługiwać się przede wszystkim wykładnią językową.
Podatnik w ramach ulgi rehabilitacyjnej może odliczyć od dochodu wyłącznie wydatki na zakup, naprawę lub najem sprzętu, urządzeń niezbędnego w rehabilitacji oraz ułatwiającego wykonywanie czynności życiowych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Oznacza to, że taki sprzęt musi posiadać właściwości leczniczo – rehabilitacyjne lub ułatwiać tej osobie, ze względu na jej niepełnosprawność, wykonywanie czynności życiowych. Z uregulowań zawartych w art. 26 ust. 7a pkt 3 ww. ustawy wynika zatem, że zakupiony sprzęt musi być wykorzystywany (używany) w rehabilitacji oraz m.in. służyć przywracaniu sprawności organizmu.
Związek pomiędzy zakupionym sprzętem, urządzeniem lub narzędziem technicznym, a niepełnosprawnością podatnik powinien wykazać w taki sposób, aby organy podatkowe mogły uznać, że zakupiony przedmiot jest niezbędne w rehabilitacji oraz ułatwia wykonywanie czynności życiowych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, jak również, że istnieje związek pomiędzy rodzajem nabytego przedmiotu a rodzajem niepełnosprawności podatnika, np. powinien okazać zaświadczenie lekarskie wystawione przez lekarza specjalistę stosownie do stanu zdrowia osoby niepełnosprawnej i potrzeb indywidualnej rehabilitacji.
Z uregulowań zawartych w ww. przepisie wynika zatem, że:
-pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu a rodzajem niepełnosprawności musi pozostawać ścisły związek,
-zakupiony sprzęt musi być wykorzystywany (używany) w rehabilitacji oraz służyć przywracaniu sprawności organizmu i ułatwiać wykonywanie czynności życiowych,
-cechą zakupionego sprzętu musi być jego indywidualny charakter.
Zakupiony przez Panią trenażer niewątpliwie był pomocny w Pani rehabilitacji, pomógł Pani systematycznie wykonywać ćwiczenia rehabilitacyjne. Trenażer pomimo, że może być wykorzystywany przez każdą osobę również zdrową, bezspornie posłużył w Pani przypadku przywróceniu sprawności organizmu i niewątpliwie spełnił warunki urządzenia niezbędnego w rehabilitacji schorzenia będącego przyczyną Pani niepełnosprawności. Tym samym, trenażer spełnia kryterium urządzenia, o którym mowa w art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Mając na uwadze przedstawiony we wniosku i jego uzupełnieniu stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że skoro trenażer jest sprzętem niezbędnym w Pani rehabilitacji, stosownie do wydanego przez lekarza zaświadczenia oraz jego zakup został odpowiednio udokumentowany, to przysługiwało Pani prawo do odliczenia od osiągniętego przez Panią w 2021 r. dochodu – na podstawie art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatku poniesionego na zakup trenażera. Odliczenie to przysługiwało Pani w wysokości faktycznie poniesionych kosztów zakupu, przy czym nie mogło ono przekroczyć wysokości Pani dochodu do opodatkowania.
Jednocześnie wskazujemy, że stosownie do art. 81 § 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.):
Jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.
Podkreślić należy, że zgodnie z art. 3 pkt 5 ww. ustawy:
Ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach – rozumie się przez to również zeznania, wykazy, zestawienia oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.
Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym – poprawnym już – wypełnieniu jej formularza z zaznaczeniem, iż w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji. Podatnik może skutecznie skorygować wysokość zobowiązania podatkowego o ile zobowiązanie to nie uległo przedawnieniu. Okres przedawnienia wynosi pięć lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku, podatnik ma zatem prawo skorygować deklaracje za okres pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku (art. 70 § 1 ww. ustawy). Okoliczności skutkujące przerwaniem lub zawieszeniem biegu przedawnienia wymienione zostały w art. 70 i art. 70a ww. ustawy.
Wobec powyższego wskazać należy, że przysługuje Pani prawo do złożenia korekty zeznania podatkowego za 2021 r., bowiem w zeznaniu tym – pomimo przysługującego Pani uprawnienia – nie skorzystała Pani z odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację indywidualną w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.), opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Należy wskazać, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).