Interpretacja indywidualna z dnia 18 sierpnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-1.4010.332.2023.1.MW

Czy Spółka, przy dochowaniu należytej staranności, o której mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, w odniesieniu do należności licencyjnych wypłacanych na podstawie Umowy na rzecz Spółki siostry będzie uprawniona do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 3 ustawy o CIT?

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 czerwca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

• Spółka, przy dochowaniu należytej staranności, o której mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, w odniesieniu do należności licencyjnych wypłacanych na podstawie Umowy na rzecz Spółki siostry będzie uprawniona do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 3 ustawy o CIT;
• jeżeli stanowisko Spółki w odpowiedzi na pytanie nr 1 jest prawidłowe, to czy Spółka jako płatnik jest uprawniona do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty podatku u źródła zapłaconego od kwoty Wynagrodzenia wypłaconego za okres od stycznia 2017 r. do grudnia 2021 r. oraz za okres od stycznia do października 2022 od tej części Wynagrodzenia, która nie przekroczyła w 2022 roku progu 2 mln PLN.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Spółka "A" sp. z o.o. ("Spółka") jest polskim rezydentem podatkowym prowadzącym w Polsce działalność polegającą na świadczeniu usług hotelowych. Rokiem podatkowym Spółki jest rok kalendarzowy. Spółka jest częścią międzynarodowej grupy kapitałowej B ("Grupa"), posiadającej obiekty hotelowe na terenie całej Europy. Jedynym udziałowcem Spółki jest spółka z siedzibą (...) - C ("Udziałowiec"), będąca francuskim rezydentem podatkowym. Od powstania Spółki w 2008 roku, Udziałowiec jest niezmiennie właścicielem 100% udziałów w kapitale zakładowym Spółki. Udziałowiec jest również właścicielem 100% udziałów w kapitale zakładowym innych spółek z Grupy, w tym spółki prawa francuskiego - D ("Spółka siostra"), będącej francuskim rezydentem podatkowym: Udziałowiec jest właścicielem 100% udziałów w Spółce siostrze przez okres ponad dwóch lat, dawniej niż od 2017 roku. Zarówno Udziałowiec jak i Spółka siostra są spółkami prawa francuskiego mającymi osobowość prawną na gruncie prawa francuskiego. (...)

W 2010 roku Spółka i Spółka siostra podpisały umowę franczyzową (ang: Master Franchise Agreement, dalej: "Umowa"). Przedmiotem Umowy jest udzielenie Spółce przez Spółkę siostrę wyłącznego prawa używania znaku towarowego na terytorium Polski. Na podstawie Umowy Spółka wypłaca na rzecz Spółki siostry w okresach kwartalnych wynagrodzenie za korzystanie ze znaku oraz za świadczenia objęte Umową ("Wynagrodzenie"), a obejmujące następujące czynności:

1. promowanie i reklamę marki „E” i jej hoteli,
2. zapewnienie rygorystycznej kontroli jakości w hotelach Spółki w drodze inspekcji,
3. asystowanie Spółce w zakresie biznesu hotelowego (rozwijanie, budowanie, wyposażenie, umeblowanie, zarządzanie, prowadzenie hoteli) oraz zapewnienie wymiany informacji,
4. bieżąca aktualizacja standardów, procedur i polityki operacyjnej hoteli „E”,
5. udostępnienie Spółce korzyści płynących z unowocześnień w systemach biznesowych hoteli „E”;
6. przekazanie know-how w sprawach technicznych (analiza wykonalności projektów, procesu zakończenia projektów oraz kontynuacji po zakończeniu, określenie wyposażenia).

Umowa przewiduje jedno Wynagrodzenie dla wszystkich świadczeń wykonywanych przez Spółkę siostrę na rzecz Spółki, bez wyszczególnienia odrębnej kwoty z tytułu wynagrodzenia za prawo do korzystania ze znaku „E”. Wynagrodzenie jest kalkulowane w oparciu o przychody Spółki z działalności hotelowej. Wynagrodzenie stanowi należność z tytułu znaków towarowych oraz należność za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie handlowej (know-how) w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2022, poz. 2581 ze zm., dalej: "ustawa o CIT"). Jednocześnie Wynagrodzenie stanowi należność licencyjną w rozumieniu art. 12 ust. 4 umowy z 20 czerwca 1975 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1977 r. nr 1, poz. 5) ("UPO") uwzględniając tekst syntetyczny konwencji MLI oraz umowy między rządem polskiej rzeczypospolitej ludowej a rządem republiki francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku.

Wynagrodzenie zostało ustalone i skalkulowane na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT. Uzyskiwane przez Spółkę siostrę przychody z tytułu Wynagrodzenia nie stanowią: przychodów z podziału zysków lub spłaty kapitału Spółki, przychodów z tytułu wierzytelności dającej prawo do udziału w zyskach dłużnika, przychodów z tytułu wierzytelności uprawniającej wierzyciela do zamiany jego prawa do odsetek na prawo do udziału w zyskach dłużnika oraz przychodów z tytułu wierzytelności, która nie powoduje obowiązku spłaty kwoty głównej tej wierzytelności lub gdy spłata jest należna po upływie co najmniej 50 lat od powstania wierzytelności. Oprócz wypłaty Wynagrodzenia na podstawie Umowy, Spółka nie wypłaca na rzecz Spółki siostry innych świadczeń w szczególności, dywidend bądź odsetek, które byłyby objęte limitem 2 mln PLN, o który mowa w art. 26 ust. 2e ustawy o CIT. Spółka wypłacając Wynagrodzenie na rzecz Spółki siostry począwszy od 2023 roku potrąca 10% podatek u źródła na podstawie art. 12 ust. 2 UPO do momentu, aż kwota wynagrodzenia nie przekroczy progu 2 mln PLN wypłat na rzecz Spółki siostry w danym roku podatkowym Spółki. Z uwagi na zapisy Umowy, która przewiduje, że wszelkie podatki u źródła należne od Wynagrodzenia będą pokrywane przez Spółkę, dla celów płatności podatku u źródła Spółka dokonuje ubruttowienia Wynagrodzenia, ponosząc w ten sposób ciężar ekonomiczny podatku u źródła.

Na moment spłaty, Spółka posiadała i posiada certyfikat rezydencji Spółki siostry wydany przez odpowiednie organy podatkowe we Francji, potwierdzający, że Spółka siostra jest rezydentem podatkowym we Francji. Spółka posiada również pisemne oświadczenie Spółki siostry, że Spółka siostra nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania we Francji, jest "rzeczywistym właścicielem" Wynagrodzenia oraz "prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą" we Francji w rozumieniu odpowiednio art. 4a pkt 29 oraz art. 24a ust. 18 ustawy o CIT, w szczególności że Spółka siostra:

1. otrzymuje Wynagrodzenie dla własnej korzyści, w tym decyduje samodzielnie o jego przeznaczeniu i ponosi ryzyko ekonomiczne związane z utratą Wynagrodzenia i nie jest pośrednikiem, przedstawicielem, powiernikiem lub innym podmiotem zobowiązanym do przekazania całości lub części Wynagrodzenia innemu podmiotowi,
2. nie jest zobowiązana, ani umownie, ani zwyczajowo, do natychmiastowego przekazania otrzymanego Wynagrodzenia innemu podmiotowi,
3. nie tworzy struktury funkcjonującej w oderwaniu od przyczyn ekonomicznych – jej sytuacja finansowa i wyniki finansowe są adekwatne do skali prowadzonej działalności gospodarczej,
4. samodzielnie realizuje swoje podstawowe funkcje gospodarcze, wykorzystując odpowiednie i wystarczające zasoby, w tym kadrę kierowniczą obecną we Francji, oraz Spółka siostra
5. nie jest podmiotem sztucznym, mającym na celu wyłącznie korzystanie z preferencji podatkowych.

W lutym 2023 r. Spółka uregulowała zaległy podatek u źródła wraz z odsetkami z tytułu wypłaty Wynagrodzenia w latach podatkowych, w których zobowiązanie z tytułu podatku u źródła od wypłaconego Wynagrodzenia nie uległo przedawnieniu. Spółka w całości pokryła ciężar ekonomiczny zaległego podatku u źródła, dokonując ubruttowienia Wynagrodzenia dla celów kalkulacji zaległego podatku. Spółka dochowała należytej staranności w zakresie weryfikacji warunków zastosowania 10% stawki podatku u źródła od wypłacanego na rzecz Spółki siostry Wynagrodzenia i posiada wszystkie wymagane prawem dokumenty do zastosowania stawki 10% podatku u źródła.

Pytania

1. Czy Spółka, przy dochowaniu należytej staranności, o której mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, w odniesieniu do należności licencyjnych wypłacanych na podstawie Umowy na rzecz Spółki siostry będzie uprawniona do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 3 ustawy o CIT?

2. Czy jeżeli stanowisko Spółki w odpowiedzi na pytanie nr 1 jest prawidłowe, to czy Spółka jako płatnik jest uprawniona do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty podatku u źródła zapłaconego od kwoty Wynagrodzenia wypłaconego za okres od stycznia 2017 r. do grudnia 2021 r. oraz za okres od stycznia do października 2022 podatku u źródła od tej części Wynagrodzenia, która nie przekroczyła w 2022 roku progu 2 mln PLN?

Państwa stanowisko w sprawie

Stanowisko w zakresie pytania nr 1.

Spółka, przy dochowaniu należytej staranności, o której mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, w odniesieniu do należności licencyjnych wypłacanych na podstawie Umowy na rzecz Spółki siostry będzie uprawniona będzie do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 3-9 ustawy o CIT.

Uzasadnienie stanowiska w zakresie pytania nr 1.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o CIT podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). Kolejno art. 3 ust. 3 ustawy o CIT precyzuje katalog dochodów (przychodów) uznawanych za osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników o ograniczonym obowiązku podatkowym.

W art. 3 ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT wskazano dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

Zgodnie z art. 3 ust. 5 ustawy o CIT za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4. Należność z tytułu znaków towarowych oraz należność za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie handlowej (know-how) wymieniono w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Jednocześnie, w art. 3 ust. 3 pkt 1-4 ustawy o CIT nie zostały wymienione dochody z tytułu znaków towarowych oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie handlowej (know-how).

Z powołanych powyższej przepisów Ustawy o CIT wynika, że zgodnie z zasadą ograniczonego obowiązku podatkowego, Polska, na której terytorium znajduje się źródło uzyskiwania przez Spółkę siostrę przychodów z Wynagrodzenia, ma suwerenne prawo do opodatkowania Spółki siostry jako podmiotu niebędącego polskim rezydentem podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez nierezydentów przychodów m.in. ze znaków towarowych i za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie handlowej ustala się w wysokości 20% przychodów. Jest to tzw. podatek u źródła. Przy czym zgodnie z art. 21 ust. 2 ustawy o CIT, ustęp 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Na postawie art. 12 ust. 1 UPO należności licencyjne pochodzące z Umawiającego się Państwa wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie podlegają opodatkowaniu w tym drugim Państwie. Jednakże zgodnie z art. 12 ust. 2 UPO w każdym razie takie należności mogą być opodatkowane także w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstały, i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz gdy osoba pobierająca należności licencyjne jest ich rzeczywistym odbiorcą, podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 10% kwoty tych należności. Od zasady ogólnej z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT przewidziano wyjątek uregulowany w ustępach od 3 do 9 art. 21 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 21 ust. 3 ustawy o CIT, zwalnia się od podatku dochodowego przychody, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

1) wypłacającym należności, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, jest spółka będąca podatnikiem podatku dochodowego mająca siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

2) uzyskującym przychody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, jest spółka podlegająca w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania;

3) spółka:

a) o której mowa w pkt 1 powyżej, posiada bezpośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) w kapitale spółki, o której mowa w pkt 2 wskazanym powyżej, lub

b) o której mowa w pkt 2 powyżej, posiada bezpośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) w kapitale spółki, o której mowa w pkt 1 powyżej;

4)rzeczywistym właścicielem należności, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, jest spółka, o której mowa w pkt 2 wskazanym powyżej.

Dodatkowo, w myśl art. 21 ust. 3a ustawy o CIT, warunek posiadania udziałów (akcji), o którym mowa w ust. 3 pkt 3 art.21 ustawy o CIT, uważa się także za spełniony, jeżeli zarówno w kapitale spółki, o której mowa w ust. 3 pkt 1, jak i w kapitale spółki, o której mowa w ust. 3 pkt 2, inna spółka podlegająca w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, posiada bezpośrednio - nie mniej niż 25% udziałów (akcji).

Stosownie do art. 21 ust. 3b ustawy o CIT, zwolnienie, o którym mowa w ust. 3, stosuje się, jeżeli posiadanie udziałów (akcji), o którym mowa w ust. 3 pkt 3 oraz ust. 3a, wynika z tytułu własności. Natomiast przepis art. 21 ust. 3c ustawy o CIT stanowi, że zwolnienie, o którym mowa w ust. 3, stosuje się, jeżeli spółka, o której mowa w ust. 3 pkt 2, nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania. Według art. 21 ust. 4 ustawy o CIT przepis ust. 3 ma zastosowanie w przypadku, kiedy spółki, o których mowa w ust. 3 pkt 3, posiadają udziały (akcje) w wysokości, o której mowa w ust. 3 pkt 3, nieprzerwanie przez okres dwóch lat. Natomiast art. 21 ust. 5 ustawy o CIT precyzuje, że przepisy ust. 3 i 4 mają również zastosowanie w przypadku, gdy okres dwóch lat nieprzerwanego posiadania udziałów (akcji), w wysokości określonej w ust. 3 pkt 3, upływa po dniu uzyskania przez spółkę, o której mowa w ust. 3 pkt 2, przychodów, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

Zgodnie z art. 21 ust. 6 ustawy o CIT zwolnienie, o którym mowa w ust. 3, nie ma zastosowania do przychodów, które zgodnie z odrębnymi przepisami zostaną uznane za:

1) przychody z podziału zysków lub spłaty kapitału spółki wypłacającej należności, o których mowa w ust. 1 pkt 1;

2) przychody z tytułu wierzytelności dającej prawo do udziału w zyskach dłużnika;

3) przychody z tytułu wierzytelności uprawniającej wierzyciela do zamiany jego prawa do odsetek na prawo do udziału w zyskach dłużnika;

4) przychody z tytułu wierzytelności, która nie powoduje obowiązku spłaty kwoty głównej tej wierzytelności lub gdy spłata jest należna po upływie co najmniej 50 lat od powstania wierzytelności.

Dodatkowo, jeżeli w wyniku powiązań w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT między podmiotem wypłacającym i uzyskującym należności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, w wyniku czego kwota wypłaconych należności jest wyższa od tej, jakiej należałoby oczekiwać, gdyby powiązania te nie istniały, zwolnienie, o którym mowa w ust. 3, stosuje się tylko do kwoty należności określonej bez uwzględniania warunków wynikających z tych powiązań. Istotne jest, że zgodnie z art. 21 ust. 8 ustawy o CIT przepisy ust. 3-7 stosuje się odpowiednio do podmiotów wymienionych w załączniku nr 5 do ustawy. Natomiast w myśl ustępu 9 art. 21 ustawy o CIT zwolnienia, o którym mowa w ust. 3, nie stosuje się jeżeli wypłacającym należności jest spółka, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT, czyli spółka komandytowa, czy spółka komandytowo-akcyjna mająca siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Przepisy art. 20-22 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 22a ustawy o CIT).

Stosownie do art. 22c ustawy o CIT przepisów art. 22 ust. 4 ustawy o CIT nie stosuje się, jeżeli skorzystanie ze zwolnienia określonego w tych przepisach było:

1) sprzeczne w danych okolicznościach z przedmiotem lub celem tych przepisów;

2) głównym lub jednym z głównych celów dokonania transakcji lub innej czynności albo wielu transakcji lub innych czynności, a sposób działania był sztuczny.

W ocenie Spółki, we wskazanym zaistniałym stanie faktycznym, w stosunku do należności licencyjnych wypłacanych na podstawie Umowy na rzecz Spółki siostry, Spółka jako płatnik podatku "u źródła" będzie uprawniona do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 3 ustawy o CIT.

Według Spółki w stosunku do wypłat Wynagrodzenia spełnione są łącznie następujące warunki:

1. wypłacającym należności z tytułu należności licencyjnych jest Spółka - podmiot mający siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nie będący spółką komandytową lub komandytowo-akcyjną;

2. uzyskującym przychody z tytułu należności licencyjnych jest Spółka siostra podlegająca we Francji, czyli innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania;

3. Udziałowiec podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania we Francji, czyli w państwie członkowskim Unii Europejskiej, posiada bezpośrednio nie mniej niż 25% udziałów zarówno w kapitale Spółki, jak i w kapitale Spółki siostry nieprzerwalnie przez okres dłuższy niż dwa lata;

4. Spółka siostra nie korzysta we Francji ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na źródło ich osiągania;

5. Uzyskiwane przez Spółkę siostrę przychody z tytułu należności licencyjnych nie stanowią: przychodów z podziału zysków lub spłaty kapitału Spółki, przychodów z tytułu wierzytelności dającej prawo do udziału w zyskach dłużnika, przychodów z tytułu wierzytelności uprawniającej wierzyciela do zamiany jego prawa do odsetek na prawo do udziału w zyskach dłużnika oraz przychodów z tytułu wierzytelności, która nie powoduje obowiązku spłaty kwoty głównej tej wierzytelności lub gdy spłata jest należna po upływie co najmniej 50 lat od powstania wierzytelności;

6. Spółka siostra jest "rzeczywistym właścicielem" Wynagrodzenia oraz "prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą" we Francji w rozumieniu odpowiednio art. 4a pkt 29 oraz art. 24a ust. 18 ustawy o CIT, w szczególności że Spółka siostra:

1. otrzymuje Wynagrodzenie dla własnej korzyści, w tym decyduje samodzielnie o jego przeznaczeniu i ponosi ryzyko ekonomiczne związane z utratą Wynagrodzenia i nie jest pośrednikiem, przedstawicielem, powiernikiem lub innym podmiotem zobowiązanym do przekazania całości lub części Wynagrodzenia innemu podmiotowi,
2. nie jest zobowiązana, ani umownie, ani zwyczajowo, do natychmiastowego przekazania otrzymanego Wynagrodzenia innemu podmiotowi,
3. nie tworzy struktury funkcjonującej w oderwaniu od przyczyn ekonomicznych – jej sytuacja finansowa i wyniki finansowe są adekwatne do skali prowadzonej działalności gospodarczej,
4. samodzielnie realizuje swoje podstawowe funkcje gospodarcze, wykorzystując odpowiednie i wystarczające zasoby, w tym kadrę kierowniczą obecną we Francji, oraz Spółka siostra
5. nie jest podmiotem sztucznym, mającym na celu wyłącznie korzystanie z preferencji podatkowych;

7. Wynagrodzenie zostało ustalone i skalkulowane na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

Należy wskazać, że Spółka siostra działa w formie prawnej "société par actions simplifiée". Zgodnie z art. 21 ust. 8 ustawy o CIT przepisy ust. 3-7 stosuje się odpowiednio do podmiotów wymienionych w załączniku nr 5 do ustawy. W załączniku nr 5 do ustawy o CIT w pozycji 13 dotyczącej Republiki Francuskiej wymieniono spółki prawa francuskiego, określane jako: "société anonyme, société en commandite par actions", "société à responsabilité limitée", oraz przemysłowe i handlowe zakłady i przedsiębiorstwa publiczne. Na liście nie ma spółki w formie prawnej: "société par actions simplifiée". Wynika to z faktu, że załącznik nr 5 jest odzwierciedleniem załącznika do Dyrektywy Rady 2003/49/WE z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania stosowanego do odsetek oraz należności licencyjnych między powiązanymi spółkami różnych Państw Członkowskich (dalej: "Dyrektywa IR"), na bazie której wprowadzono do ustawy o CIT zwolnienie z podatku u źródła dla wypłat odsetek i należności licencyjnych między powiązanymi spółkami. Od 2003 roku załącznik do Dyrektywy IR nigdy nie był aktualizowany, w odróżnieniu do podobnego załącznika do Dyrektywy Rady 90/435/EWG z dnia 23 lipca 1990 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania stosowanego w przypadku spółek dominujących i spółek zależnych różnych państw członkowskich wprowadzającego zwolnienie dla wypłat dywidend pomiędzy spółkami powiązanymi ("Dyrektywa D"), który początkowo zawierał identyczny katalog spółek w załączniku, co Dyrektywa IR. Jednak Dyrektywa D została kilkakrotnie znacząco zmieniona i ostatecznie zastąpiona Dyrektywą Rady 2011/96/UE z dnia 30 listopada 2011 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania mającego zastosowanie w przypadku spółek dominujących i spółek zależnych różnych państw członkowskich, która w załączniku A, litera k) przy spółkach utworzonych według prawa francuskiego, zawiera bezpośrednio odniesienie się do spółek w formie „sociétés par actions simplifiées”.

Spółka pragnie podkreślić, że zastosowaniu przedmiotowego zwolnienia z podatku u źródła na podstawie art. 21 ust. 3 ustawy o CIT nie stoi na przeszkodzie brak wymienienia w załączniku nr 5 do ustawy o CIT spółek z siedzibą we Francji działających w formie „sociétés par actions simplifiées”. Zdaniem Spółki zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 3 ustawy o CIT będzie miało zastosowanie w odniesieniu do wypłaty należności licencyjnych na rzecz Spółki siostry z uwagi na wykładnię celowościową zwolnienia wprowadzonego do ustawy o CIT w związku z implementacją Dyrektywy IR, wykładnię prounijną Dyrektywy IR oraz wykładnię literalną art. 21 ust. 8 ustawy o CIT. W kontekście wykładni celowościowej i prounijnej należy w pierwszej kolejności wskazać, że wśród celi Dyrektywy IR wskazanych w jej preambule, wskazano m.in. w pkt 3, że "Niezbędne jest zapewnienie, aby odsetki oraz należności licencyjne były opodatkowane w Państwie Członkowskim tylko raz" oraz w pkt 4: "Zniesienie opodatkowania odsetek oraz należności licencyjnych w Państwie Członkowskim, w którym powstają, pobieranego przez potrącenie u źródła lub poprzez jego naliczenie, jest najbardziej właściwym środkiem zniesienia wymienionych formalności i problemów oraz zapewnienia równości traktowania w zakresie opodatkowania między transakcjami krajowymi a transgranicznymi; zniesienie takich podatków jest szczególnie niezbędne w zakresie takich płatności dokonywanych między spółkami powiązanymi różnych Państw Członkowskich, jak również między stałymi zakładami takich spółek".

Należy ponadto wskazać, że zarówno Udziałowiec jak i Spółka siostra są spółkami prawa francuskiego mającymi osobowość prawną na gruncie prawa francuskiego, a zgodnie z art. 4a pkt 21 litera a) ustawy o CIT, określenie "spółka" oznacza spółkę posiadającą osobowość prawną, w tym także spółkę zawiązaną na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz.Urz. WE L 294 z 10.11.2001, str. 1, z późn. zm.; Dz.Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 6, t. 4, str. 251).

Zatem, niezależnie od formy prawnej Spółki siostry tj. "société par actions simplifiée", Spółka siostra jest spółką w rozumieniu art. 4a pkt 1 litera a) ustawy o CIT. W kontekście definicji spółki na gruncie ustawy o CIT oraz wskazanych powyżej celów Dyrektywy IR, zablokowanie możliwości skorzystania ze zwolnienia z podatku u źródła przy wypłacie należności licencyjnych pomiędzy powiązanymi podmiotami, tylko ze względu na formę prawną Spółki siostry, która jest odbiorcą należności licencyjnych, przy spełnieniu wszystkich pozostałych wymogów ustawowych, stałoby w sprzeczności z celami Dyrektywy IR. Jednocześnie nie ma uzasadnienia dla zróżnicowania sytuacji Spółki siostry na gruncie przepisów Dyrektywy IR i Dyrektywy D, tylko na podstawie faktu, że Spółka siostra działa w formie „société par actions simplifiée”, wymienionej w załączniku Dyrektywie D, a w załączniku do Dyrektywy IR już nie wymienionej. Podstawowym założeniem i celem obu dyrektyw jest właśnie możliwość jednokrotnego opodatkowania wypłat z określonych tytułów pomiędzy spółkami powiązanymi podmiotami, poprzez wyeliminowanie podatku u źródła. Odmienne potraktowanie wypłat z tytułu dywidend, czy należności licencyjnych tylko ze względu na formę prawną odbiorcy (tu: Spółki siostry) na gruncie obu dyrektyw prowadziłoby do niedopuszczalnej w prawie wspólnotowym dyskryminacji podmiotów, co mogłoby doprowadzić do naruszenia swobody przepływu kapitału oraz swobody przedsiębiorczości, które zostały zagwarantowane postanowieniami Traktatu o funkcjonowaniu UE ("Traktat"), który zastąpił obowiązujący wcześniej Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską ("TWE"). W rezultacie, kierując się wykładnią prowspólnotowej uwzględniającej cel Dyrektywy IR oraz zasadami swobody przepływu kapitału i przedsiębiorczości wynikającymi z Traktatu, a w wcześniej z TWE należy uznać, że Spółka przy wypłacie Wynagrodzenia będącego należnościami licencyjnymi będzie uprawniona jako płatnik do zastosowania zwolnienia z podatku u źródła na podstawie art. 21 ust. 3 ustawy o CIT. Słuszność powyższego wniosku wspiera również literalna wykładnia art. 21 ust. 8 ustawy o CIT. Gdyby bowiem racjonalny ustawodawca chciał, aby zwolnienie przewidziane w art. 21 ust. 3 ustawy o CIT było stosowane wyłącznie do podmiotów wskazanych w załączniku nr 5, to wyraźnie sformułowałby to w treści tego przepisu. Tymczasem w treści art. 21 ust. 8 wskazano, że wolnienie z art. 21 ust. 3-7 ustawy o CIT stosuje się "odpowiednio do podmiotów wymienionych w załączniku nr 5 do ustawy." Słowo "odpowiednio" w języku potocznym oznacza "analogicznie", "także", "stosownie", "również". Natomiast w języku prawnym przyjmuje się, że "odpowiednie stosowanie oznacza możliwość stosowania danego przepisu wprost, z odpowiednimi modyfikacjami bądź w ogóle. Zakres odesłania uwzględniać winien cel regulacji, do której ma mieć zastosowanie" (tak przykładowo. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego ("NSA") z 27 maja 2014 r., sygn. II FSK 1445/12). Zatem "stosowanie "odpowiednie" oznacza w szczególności niezbędną adaptację (i ewentualnie zmianę niektórych elementów) normy do zasadniczych celów i form danego postępowania, jak również pełne uwzględnienie charakteru i celu danego postępowania oraz wynikających stąd różnic w stosunku do uregulowań, które mają być zastosowane (tak wyrok NSA z 17 czerwca 2020 r., sygn. II FSK 616/20).

W związku z tym, zdaniem Spółki, załącznik nr 5 do ustawy o CIT ma za zadanie wskazać podmioty, które z uwagi na swoją formę prawną spełniają niektóre z warunków do stosowania zwolnienia, ale nie oznacza, że zawiera zamknięty katalog tych podmiotów.

Wniosek ten został uznany za prawidłowy przykładowo w interpretacji z dnia 26 stycznia 2023 r. wydanej przez Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (nr 0111-KDIB1-2.4010.781.2022.2.ANK), w której wskazano: "Sama treść załącznika nr 5 ustawy o CIT jest niewystarczająca dla ustalenia prawa do przedmiotowego zwolnienia. W załączniku wyszczególniono na przykład formy prawne spółek z siedzibą Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (pkt 24 załącznika). Ponieważ z dniem 1 stycznia 2021 r. Wielka Brytania przestała być państwem członkowskim UE i przestała być częścią Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG) spółki z siedzibą na terenie Wielkiej Brytanii otrzymujące należności odsetkowe nie mogą już korzystać z przedmiotowego zwolnienia. Na skutek wystąpienia z UE i EOG spółki te mimo, że dalszym ciągu widnieją w treści załącznika nr 5 Ustawy o CIT i załącznika Dyrektywy Rady 2003/49/WE nie spełniają wszystkich warunków określone w art. 21 ust. 3 i nast. Ustawy o CIT. Polscy płatnicy podatku u źródła mogą natomiast korzystać z preferencyjnych zasad poboru podatku u źródła określonych w polsko-brytyjskiej umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania (UPO) - zob. interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 30 listopada 2020 r., 0114-KDIP2-1.4010.220.2020.2.MR. Jest to dodatkowy argument przemawiający za tym, że sama treści załącznika nr 5 Ustawy o CIT nie może przesądzać o prawie do przedmiotowego zwolnienia z poboru podatku u źródła od należności odsetkowych.

Powyższe prowadzi do wniosku, że wykładnia załącznika nr 5 Ustawy o CIT nie może ani rozszerzać ani zawężać zakresu podmiotowego zwolnienia należności odsetkowych. W każdym indywidualnym przypadku decydująca dla skorzystania z przedmiotowego zwolnienia jest analiza spełnienia wszystkich warunków, określonych w art. 21 ust. 3 i nast. Ustawy o CIT. Niewątpliwe właśnie z tego powodu ustawodawca zdecydował się na zastosowanie wyrazu „odpowiednio” w treści przepisu odsyłanego do podmiotów wyszczególnionych w załączniku nr 5. Co składnia do stwierdzenia, że załącznik ten niekoniecznie wyszczególnia wszystkie podmioty uprawnione do zwolnienia, w tym w szczególności spółki z siedzibą w krajach należących do Europejskiego Obszaru Gospodarczego. Należy więc uznać, że pomimo, iż Księstwo Lichtensteinu nie zostało wymienione w ww. załączniku, to z uwagi na fakt, że państwo to należy do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, wypłaty odsetek na rzecz Wspólnika LI mogą korzystać ze zwolnienia wskazanego w art. 21 ust. 3 ustawy o CIT."

Podsumowując, zdaniem Spółki, zarówno wykładnia prounijna, celowościowa jak i literalna prowadzą do wniosku, że zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 3 ustawy o CIT będzie miało zastosowanie do wypłat Wynagrodzenia stanowiącego należności licencyjne pomiędzy Spółka a Spółką siostrą na podstawie Umowy. Konsekwentnie, Spółka jako płatnik podatku u źródła od Wynagrodzenia, będzie uprawniona do zastosowania zwolnienia z podatku u źródła na podstawie art. 21 ust. 3 ustawy o CIT.

Stanowisko w zakresie pytania nr 2.

Jeżeli stanowisko Spółki w odpowiedzi na pytanie nr 1 jest prawidłowe, to biorąc pod uwagę, że Spółka:

1. jest w posiadaniu wszystkich dokumentów niezbędnych do zastosowania zwolnienia z podatku u źródła na podstawie art. 21 ust. 3 ustawy o CIT,
2. dochowała należytej staranności, o której mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT w odniesieniu do weryfikacji warunków zastosowania zwolnienia z podatku u źródła na podstawie art. 21 ust. 3 ustawy o CIT w zakresie należności licencyjnych wypłacanych na podstawie Umowy na rzecz Spółki siostry oraz
3. zapłaciła podatek u źródła według stawki 10% od kwoty Wynagrodzenia wypłaconego za okres od stycznia 2017 r. do grudnia 2021 r., a za okres od stycznia do października 2022 podatku u źródła od według stawki 10% od tej części Wynagrodzenia, która nie przekroczyła w 2022 roku progu 2 mln PLN ponosząc ekonomiczny ciężar tego podatku z uwagi na ubruttowienie Wynagrodzenia dla celów kalkulacji tego podatku,

Spółka będzie uprawniona do wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty na podstawie art. 72 § 1 pkt 2, § 2 pkt 2 litera b) w zw. z art. 75 § 2 oraz § 6 Ordynacji Podatkowej.

Uzasadnienie stanowiska w zakresie pytania nr 2.

Uzasadniając swoje stanowisko w zakresie pytania nr 2 skarżąca Spółka pragnie wskazać na treść następujących regulacji Ordynacji Podatkowej.

Zgodnie z art. 72 § 1 pkt 2 Ordynacji Podatkowej za nadpłatę uważa się kwotę podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej.

Ponadto, zgodnie z art. 72 § 2 pkt 2 litera b) Ordynacji Podatkowej na równi z nadpłatą traktuje się nienależnie zapłacone: odsetki za zwłokę od nieuregulowanych w terminie zaliczek na podatek. Nadpłata powstanie z dniem pobrania przez płatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej (art. 73 § 1 pkt 2 Ordynacji Podatkowej).

Kolejno, w myśl art. 75 § 2 Ordynacji Podatkowej uprawnienie do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty przysługuje podatnikom, płatnikom i inkasentom oraz osobom, które były wspólnikami spółki cywilnej w momencie rozwiązania spółki w zakresie zobowiązań spółki. Płatnik lub inkasent jest uprawniony do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty, jeżeli wpłacony podatek nie został pobrany od podatnika. Z uwagi na zapisy Umowy, która przewiduje, że wszelkie podatki u źródła należne od Wynagrodzenia będą pokrywane przez Spółkę, dla celów płatności zaległego podatku u źródła Spółka dokonała ubruttowienia Wynagrodzenia, ponosząc w ten sposób ciężar ekonomiczny podatku u źródła.

Zgodnie z art. 75 § 6 Ordynacji Podatkowej, przepisu § 2 nie stosuje się, jeżeli ustawy podatkowe przewidują inny tryb zwrotu podatku. Należy wskazać, że w zakresie nadpłaty w podatku u źródła od kwoty Wynagrodzenia wypłaconego za okres od stycznia 2017 r. do grudnia 2021 r. przepisy nie przewidują innego trybu zwrotu tego podatku, poza trybem z Ordynacji Podatkowej. Podobnie jest z nadpłatą w podatku u źródła za okres od stycznia do października 2022 od tej części Wynagrodzenia, która nie przekroczyła w 2022 roku progu mln PLN. Inny tryb zwrotu podatku, jest przewidziany od nadwyżki Wynagrodzenia wypłaconego od stycznia do października 2022, która przekroczyła w 2022 roku próg 2 mln PLN. Jest to tryb z art. 28b ust. 1 ustawy o CIT mający zastosowanie do zwrotu podatku pobranego zgodnie z art. 26 ust. 2e ustawy o CIT.

Pytanie nr 2 zawarte we wniosku Spółki nie dotyczy zwrotu podatku w trybie art. 28b ust. 1 ustawy o CIT. Zakładając, że stanowisko Spółki w odpowiedzi na pytanie nr 1 jest prawidłowe, z uwagi na fakt, że Spółka:

1. jest w posiadaniu wszystkich dokumentów niezbędnych do zastosowania zwolnienia z podatku u źródła na podstawie art. 21 ust. 3-9 ustawy o CIT,
2. dochowała należytej staranności, o której mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT w odniesieniu do weryfikacji warunków zastosowania zwolnienia z podatku u źródła na podstawie art. 21 ust. 3 ustawy o CIT należności licencyjnych wypłacanych na podstawie Umowy na rzecz Spółki siostry oraz
3. zapłaciła podatek u źródła według stawki 10% od kwoty Wynagrodzenia wypłaconego za okres od stycznia 2017 r. do grudnia 2021 r., a za okres od stycznia do października 2022 podatku u źródła od według stawki 10% od tej części Wynagrodzenia, która nie przekroczyła w 2022 roku progu 2 mln PLN ponosząc ekonomicznie ciężar tego podatku z uwagi na ubruttowienie Wynagrodzenia dla celów kalkulacji tego podatku,

słusznym jest stanowisko Spółki, że będzie ona uprawniona do wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty na podstawie art. 72 § 1 pkt 2, § 2 pkt 2 litera b) w zw. z art. 75 § 2 oraz § 6 Ordynacji Podatkowej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587; dalej: „ustawy o CIT”) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 3 ust. 3 ustawy o CIT, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

W myśl art. 3 ust. 5 ustawy o CIT,

W powyższych przepisach, wyrażona została zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT,

Przy czym zgodnie z art. 21 ust. 2 ustawy o CIT,

Należy również wskazać, że na mocy art. 22b ustawy o CIT,

Stosownie do art. 26 ust. 1 ustawy o CIT,

Państwa wątpliwości dotyczą kwestia ustalenia, czy Spółka, przy dochowaniu należytej staranności, o której mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, w odniesieniu do należności licencyjnych wypłacanych na podstawie Umowy na rzecz Spółki siostry będzie uprawniona do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 3 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 21 ust. 3 ustawy o CIT,

Z art. 21 ust. 3a ustawy o CIT wynika, że

W myśl art. 21 ust. 3b ustawy o CIT,

Zgodnie z art. 21 ust. 3c ustawy o CIT,

Należy również wskazać, że na mocy art. 21 ust. 4 ustawy o CIT,

Ponadto w art. 21 ust. 5 ustawy o CIT wskazano, że

Na podstawie art. 21 ust. 6 ustawy o CIT,

Zaznaczyć również należy, że w świetle przepisu art. 21 ust. 7 ustawy o CIT,

Stosownie do treści art. 21 ust. 8 ustawy o CIT,

W powołanym przepisie art. 21 ust. 3 ustawy o CIT, ustawodawca implementował do polskiego prawa podatkowego postanowienia Dyrektywy Rady 2003/49/WE z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania stosowanego do odsetek oraz należności licencyjnych między powiązanymi spółkami z różnych Państw Członkowskich (Dz.Urz.UE. L Nr 157, str. 49 - dalej: "Dyrektywa"). Dyrektywa zawiera przepisy istotne z punktu widzenia zasad rozliczania „podatku u źródła” dotyczące odsetek oraz należności licencyjnych.

Zgodnie z art. 1 pkt 1 Dyrektywy Rady 2003/49/WE odsetki lub należności licencyjne powstające w Państwie Członkowskim są zwolnione z wszelkich podatków nałożonych na te płatności w tym Państwie przez potrącenie u źródła lub przez naliczenie, pod warunkiem że właściciel odsetek lub należności licencyjnych jest spółką innego Państwa Członkowskiego lub stałym zakładem spółki Państwa Członkowskiego znajdującym się w innym Państwie Członkowskim.

Jednocześnie, zgodnie z art. 1 ust. 7 Dyrektywy, zwolnienie przewidziane w art. 1 stosuje się w przypadku gdy spółka, która jest płatnikiem lub spółka, której zakład stały jest uznany za płatnika odsetek lub należności licencyjnych, jest spółką powiązaną ze spółką, która jest właścicielem tych płatności lub której zakład stały jest uznawany za właściciela tych odsetek lub należności licencyjnych.

Przez "spółkę Państwa Członkowskiego", zgodnie z art. 3 lit. a Dyrektywy, rozumie się spółkę, która kumulatywnie spełnia trzy warunki:

1. przyjmuje jedną z form wymienionych w Załączniku do Dyrektywy;
2. zgodnie z prawem podatkowym Państwa Członkowskiego jest uznawana za mającą siedzibę w tym Państwie Członkowskim oraz nie jest, w rozumieniu umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania dochodów zawartej z państwem trzecim, uznawana za mającą siedzibę do celów podatkowych poza Wspólnota;
3. podlega jednemu z wymienionych w Dyrektywie podatków bez zwolnienia lub podatkowi, który jest identyczny lub w istotnym stopniu podobny oraz który jest nałożony po dniu wejścia w życie niniejszej Dyrektywy w uzupełnieniu do, lub zamiast tych istniejących podatków.

Natomiast stosownie do art. 3 lit. b Dyrektywy, spółka jest "spółką powiązaną" z drugą spółką, jeżeli przynajmniej:

1. pierwsza spółka ma bezpośredni minimalny udział w wysokości 25% w kapitale drugiej spółki lub
2. druga spółka ma bezpośredni minimalny udział w wysokości 25% w kapitale pierwszej spółki, lub
3. trzecia spółka ma bezpośredni minimalny udział w wysokości 25% zarówno w kapitale pierwszej, jak i drugiej spółki.

Udziały w kapitale muszą odnosić się tylko do spółek mających siedzibę na terytorium Wspólnoty.

Jednakże Państwa Członkowskie mają możliwość zastąpienia kryterium minimalnego udziału w kapitale minimalnym pakietem akcji z prawem głosu.

W opinii Organu interpretacyjnego powiązania, o których mowa w art. 1 ust. 7 Dyrektywy mogą istnieć wyłącznie między spółkami państw członkowskich w rozumieniu art. 3 lit. a Dyrektywy.

W tym miejscu podkreślić należy, że zarówno załącznik nr 5 ustawy o CIT, jak i załącznik Dyrektywy nie zawiera wyszczególnienia formy prawnej Spółki siostry tj. "société par actions simplifiée" wskazanej przez Państwa we wniosku.

Jak wskazał Sekita Jarosław w monografii "Rozliczanie podatku u źródła" Rozdział III Odsetki pkt 4. Zwolnienie przedmiotowe dotyczące odsetek, ppkt 4.2. Warunki zastosowania zwolnienia (publ. Lex. el.) w przypadku podmiotów zagranicznych określenie, czy są one "spółkami", rodziłoby oczywiste problemy prawne, wymagałoby m.in. znajomości i analizy prawa handlowego innych państw. Dlatego zgodnie z art. 21 ust. 8 u.p.d.o.p. zwolnienie ma zastosowanie do podmiotów zagranicznych wymienionych w załączniku nr 5 do ustawy.

Z przytoczonych powyżej przepisów jednoznacznie wynika, że warunkiem zwolnienia od podatku dochodowego określonych przychodów osiągniętych na terytorium Polski (w analizowanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym są to należności licencyjne) jest spełnienie łącznie wszystkich przesłanek, o których mowa w art. 21 ust. 3-8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponownie wskazać należy na treść cytowanego powyżej art. 21 ust. 8 ustawy o CIT, na podstawie którego przepisy ust. 3-7 ustawy o CIT stosuje się odpowiednio do podmiotów wymienionych w załączniku nr 5 do tej ustawy.

Powołane przepisy art. 21 ust. 3-8 ustawy o CIT, wprowadzają wyjątek od generalnej zasady opodatkowania wypłacanych należności wyrażonej w art. 21 ust. 1 ustawy. Z uwagi na obowiązującą w polskim systemie podatkowym zasadę powszechności opodatkowania, przepisy statuujące zwolnienia od opodatkowania należy interpretować ściśle, zgodnie z zasadami wykładni językowej i w granicach tej wykładni.

Zatem biorąc pod uwagę zakaz wykładni rozszerzającej w przypadku wszelkiego rodzaju ulg i zwolnień, brak jest podstaw do przyjęcia, że zwolnienie określone w art. 21 ust. 3 updop ma również zastosowanie do spółek prawa francuskiego określonych jako "société par actions simplifiée", które nie zostały wymienione w ww. załączniku nr 5 do ustawy CIT.

Fakt, że w zmienionym załączniku A litera k) Dyrektywy Rady 2011/96/UE z dnia 30 listopada 2011 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania mającego zastosowanie w przypadku spółek dominujących i spółek zależnych różnych Państw Członkowskich, zostało zawarte odniesienie do spółek utworzonych według prawa francuskiego w formie "société par actions simplifiée", w której działa Spółka siostra, nie oznacza, że postanowienia ww. Dyrektywy mają bezpośrednie zastosowanie w przypadku zwolnienia z podatku u źródła o którym mowa w art. 21 ust. 3 ustawy o CIT. Tym samym, należy podkreślić, iż ww. zwolnienie jest implementacją do polskiego prawa podatkowego postanowień Dyrektywy Rady 2003/49/WE z dnia 3 czerwca 2003 r. nie zaś Dyrektywy Rady 2011/96/UE z dnia 30 listopada 2011 r.

Odnosząc powyższe do analizowanej sytuacji, jako że niespełnione są wszystkie określone powyżej warunki zastosowania omawianego zwolnienia podatkowego, więc dochód uzyskany przez Spółkę siostrę z tytułu wypłaty należności licencyjnych nie będzie podlegał zwolnieniu na podstawie normy art. 21 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Tym samym, wypłata należności licencyjnych na rzecz Spółki siostry, podlega opodatkowaniu podatkiem u źródła, zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, z uwzględnieniem zapisów umowy zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz.U. z 1993 r. nr 22, poz. 92 ze zm.).

Podsumowując, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy  Spółka, przy dochowaniu należytej staranności, o której mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, w odniesieniu do należności licencyjnych wypłacanych na podstawie Umowy na rzecz Spółki siostry będzie uprawniona do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 3 ustawy o CIT (pytanie nr 1 we wniosku), należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie, tut. Organ wskazuje, że w związku z uznaniem za nieprawidłowe Państwa stanowiska w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1, bezprzedmiotowe stało się rozstrzyganie w kwestii dotyczącej pytania oznaczonych we wniosku nr 2, ponieważ oczekiwali Państwo wydania rozstrzygnięcia w zakresie pytania nr 2 gdy stanowisko Państwa w zakresie pytania nr 1 zostanie uznane za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

• stanu faktycznego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia oraz
• zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanego przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo odnosząc się do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych oraz wyroków sądowych, wskazać należy, że dotyczą one konkretnych, indywidualnych spraw podatnika. Zostały wydane w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Nie mogą one zatem przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego. Każdą sprawę Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651).