Interpretacja indywidualna z dnia 8 sierpnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-1.4010.232.2023.2.DD

Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wskazanych we wniosku wydatków.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 czerwca 2023 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej z 31 maja 2023 r., który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wskazanych we wniosku wydatków.

Z uwagi na braki formalne wniosku, wezwaliśmy Państwa, pismem z 27 lipca 2023 r., o ich uzupełnienie. Wezwanie zostało odebrane 27 lipca 2023 r., uzupełnienie do ww. wniosku wpłynęło 3 sierpnia 2023 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca – spółka X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (…) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych od całości osiąganych dochodów na terytorium RP. Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest wynajem i dzierżawa maszyn i urządzeń budowlanych (…). Spółka działa na rynku polskim, ale również europejskim. W związku ze specyfiką rynku usług wynajmu maszyn i urządzeń budowlanych Spółka podejmuje różne działania i aktywności, które mają na celu zwiększenie rozpoznawalności Spółki na rynku i szerokie przedstawienie oferty świadczonych usług.

W związku z faktem, iż Wnioskodawca działa w branży usług związanych z szeroko pojętym rynkiem maszyn i urządzeń budowlanych, Wnioskodawca rozważa podjęcie dodatkowych aktywności związanych z promocją i reklamą działalności Wnioskodawcy poprzez promowanie wizerunku podczas imprez sportowych – takich jak rajdy i wyścigi samochodowe, eventy związane z branżą motoryzacyjną, pokazy samochodowe. Uczestnicząc w wydarzeniach, o których mowa w zdaniu poprzedzającym Wnioskodawca będzie ponosił jako spółka określone wydatki takie jak:

1.Koszty wynajmu samochodu rajdowego;

2.Materiały eksploatacyjne samochodów rajdowych;

3.Opłaty za korzystanie z torów do treningów, opłaty startowe, opłaty serwisowe w trakcie rajdu;

4.Koszty hoteli, wyżywienia zawodników uczestniczących w powyższych wydarzeniach.

Powyższe wydatki będą nierozerwalnie związane z promocją usług Wnioskodawcy i będą ponoszone w celach promocji działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Celem Wnioskodawcy jest możliwość trafienia do szerokiego grona aktualnych, jak i potencjalnych Klientów poprzez promowanie motorsportu, który jest obecny zarówno w mediach tradycyjnych, jak i w internecie. Ten rodzaj promowania zapewnia zdecydowanie lepszy zasięg i możliwość dotarcia do szerszego grona odbiorców. Wydatki, o których mowa w punktach 1 do 4 powyżej będą zatem poniesione w celach reklamy działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Podczas wydarzeń wskazanych w treści stanu faktycznego (winno być: zdarzenia przyszłego) – organizatorzy, jak i zawodnicy będą promować działalność gospodarczą Wnioskodawcy poprzez umieszczenie stosownych informacji słownych bądź graficznych (logo) dotyczących Wnioskodawcy co umożliwi dotarcie do szerokiego grona odbiorców – aktualnych, jak i potencjalnych Klientów. Samochody rajdowe, jak i samochody pokazowe będą posiadać stosowne logo Wnioskodawcy. Logo Wnioskodawcy będzie znajdować się również na banerach, materiałach reklamowych i innych nośnikach informacji związanych z organizowanym wydarzeniem.

Wnioskodawca przeprowadził również wstępną weryfikację zasięgu potencjalnych odbiorców reklamy działalności gospodarczej Wnioskodawcy poprzez uczestnictwo Wnioskodawcy w sposób medialny w zakresie zawodów związanych z motosportem i z uzyskanych informacji wynika, że takie promowanie marki doprowadzi do zwiększenia rozpoznawalności działalności gospodarczej Wnioskodawcy i poszerzy krąg Klientów Wnioskodawcy.

Jednym z zawodników, który będzie promował działalność gospodarczą Wnioskodawcy będzie jej udziałowiec – (…), który zawodowo uczestniczy w rajdach i wyścigach samochodowych.

Wnioskodawca jako podatnik podatku dochodowego nie jest małym podatnikiem w rozumieniu przepisów ustawy o CIT i nie korzysta ze zwolnienia podmiotowego przewidzianego dla specjalnych stref ekonomicznych.

W piśmie z 3 sierpnia 2023 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, wskazali Państwo m.in., że:

a)Wydatki przedstawione w treści wniosku, tj. koszty wynajmu samochodu rajdowego, materiały eksploatacyjne samochodów rajdowych, opłaty za korzystanie z torów do treningów, opłaty startowe, opłaty serwisowe w samochodach rajdowych oraz koszty hoteli, wyżywienia zawodników będą przekładały się na zwiększenie przychodów Spółki w następujący sposób: Wydatki przedstawione w treści wniosku będą służyć celom informacyjnym oraz reklamowym. Samochód rajdowy i związane z nim ponoszone wydatki, o którym mowa we wniosku, będzie przeznaczony wyłącznie do udziału w zawodach sportowych (rajdach) oraz imprezach, wydarzeniach szkoleniowo – reklamowych skierowanych do obecnych, jak i potencjalnych Klientów Spółki. Relacje z imprez będą zamieszczane na stronie internetowej oraz w mediach społecznościowych Spółki co stanowić będzie znaczne wsparcie marketingowe i promocyjne. Dotarcie do większego grona Klientów pozwoli zwiększyć rozpoznawalność marki X i doprowadzi zarówno do zainteresowania usługami świadczonymi przez Wnioskodawcę, jak i zwiększenia bazy potencjalnych klientów. Oprócz możliwości zwiększenia przychodów Spółki, poniesione wydatki będą miały na celu również zabezpieczenia bieżących przychodów, albowiem będą skierowane również do obecnych Klientów spółki, co pozwoli w sposób bieżący zainteresować obecnych Klientów i aktywnie podejmować działania reklamowo – informacyjne.

b)Wydatki przedstawione w treści wniosku zostaną poniesione w całości ze środków zgromadzonych w Spółce. Ponadto, wydatki te będą mieć charakter definitywny, tj. jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z 12 lutego 2008 r. (sygn. akt I SA/Po 1608/07, LEX nr 465000) poniesione zostaną w sensie realnym – nastąpi obniżenie zasobów finansowych Spółki. Wydatki, które zamierza ponosić Wnioskodawca zostaną poniesione w sposób definitywny, nie zostaną one zwrócone Wnioskodawcy.

c)Wydatki zostaną udokumentowane poprzez faktury wystawiane na rzecz Wnioskodawcy. Warto w tym miejscu odnieść się do treści art. 15 ust. 4e ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm.), w którym wprost wskazano, że dniem poniesienia kosztu uzyskania przychodu jest dzień, w którym na podstawie faktury zaksięgowano koszt. Oznacza to, że ustawodawca wprost przyznał, że w przypadku kosztów uzyskania przychodu faktura VAT stanowi wystarczającą dokumentację.

d)Wydatki opisane w treści wniosku nie będą stanowić wydatków poniesionych na reprezentację, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, z uwagi na fakt, iż celem działań promocyjnych planowanych przez Spółkę nie jest reprezentacja i zwiększenie pozytywnego postrzegania Spółki, ani stworzenie pozytywnego wizerunku Spółki. Działania, które Spółka zamierza podjąć będą miały na celu promocję oferowanych przez Spółkę produktów, zwiększenie popytu na świadczone przez Wnioskodawcę usługi. Podkreślenia wymaga, że kwestia ta została szczegółowo opisana w treści wniosku, z którego jednoznacznie wynika, że Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż wydatki związane z finansowaniem udziału w wydarzeniach sportowych bądź motoryzacyjnych w zamian za promocję (reklamę usług Wnioskodawcy) nie będą stanowiły wydatków poniesionych na reprezentację Spółki.

Co więcej w związku z udziałem w konkretnych wydarzeniach sportowych przez Spółkę trudno uznać, aby działania marketingowe bądź promocyjne stanowiły swego rodzaju wystawność bądź okazałość. Zwiększenie promocji usług świadczonych przez przedsiębiorców poprzez udział w wydarzeniach sportowych jest powszechnie praktykowane i stanowi jeden z elementów budowania strategii marketingowej wielu podmiotów gospodarczych, w wielu dziedzinach sportu i na różnym szczeblu rywalizacji.

Pytanie

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, które zakłada, że wydatki opisane w zdarzeniu przyszłym mogą stanowić koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem wydatki opisane w zdarzeniu przyszłym ponoszone w celu promocji działalności gospodarczej Wnioskodawcy mogą stanowić koszt uzyskania przychodu w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Uzasadniając własne stanowisko wskazali Państwo, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

W myśl powyższego przepisu, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

-został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

-jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

-pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

-został właściwie udokumentowany,

-nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym przepisie art. 15 ust. 1 ww. ustawy oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważyć należy, iż przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”. Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy opisane powyżej wydatki spełniają ogólną definicję kosztów uzyskania przychodu w CIT zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Po pierwsze, Wnioskodawca będzie ponosił przedmiotowe wydatki na podstawie stosownych faktur bądź rachunków, które zostaną wystawione na rzecz Wnioskodawcy. Po drugie, wydatki będą definitywne. Po trzecie, przedmiotowe wydatki pozostają w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy.

Wydatki będą zatem poniesione w celach reklamy działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Podczas wydarzeń wskazanych w treści zdarzenia przyszłego – organizatorzy, jak i zawodnicy będą promować działalność gospodarczą Wnioskodawcy poprzez umieszczenie stosownych informacji słownych bądź graficznych (logo) dotyczących Wnioskodawcy co umożliwi dotarcie do szerokiego grona odbiorców – aktualnych, jak i potencjalnych Klientów. Samochody rajdowe, jak i samochody pokazowe będą posiadać stosowne logo Wnioskodawcy. Logo Wnioskodawcy będzie znajdować się również na banerach, materiałach reklamowych i innych nośnikach informacji związanych z organizowanym wydarzeniem. Wnioskodawca przeprowadził również wstępną weryfikację zasięgu potencjalnych odbiorców reklamy działalności gospodarczej Wnioskodawcy poprzez uczestnictwo Wnioskodawcy w sposób medialny w zakresie zawodów związanych z motosportem i z uzyskanych informacji wynika, że takie promowanie marki doprowadzi do zwiększenia rozpoznawalności działalności gospodarczej Wnioskodawcy i poszerzy krąg Klientów Wnioskodawcy. Po czwarte, przedmiotowe wydatki jak już zostało wskazane będą w prawidłowy sposób udokumentowane. Po piąte – zdaniem Wnioskodawcy przedmiotowe wydatki nie mieszczą się w kategorii wyłączeń określonych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Wydatki, które ponosi Wnioskodawca mają charakter stricte reklamy działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Zgodnie z ugruntowanym poglądem, do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów zalicza się między innymi koszty reklamy. Wydatki poniesione na reklamę, jako niewymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, w pełnej wysokości mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem że wydatki te spełniają kryteria określone w art. 15 ust. 1 tej ustawy. Pod pojęciem reklamy należy rozumieć działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych czy modnych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Można wobec tego wyróżnić reklamę towaru, usługi, a także reklamę firmy (przedsiębiorstwa).

Wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę nie mają charakteru reprezentacji. Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Ustawodawca nie zdefiniował pojęcia reprezentacji, reklamy oraz promocji, zatem rozpatrując niniejszą sprawę, należy odnieść się do ich wykładni językowej. Reprezentacja odnosi się do dobrego reprezentowania firmy. W konsekwencji o reprezentacji należy mówić w odniesieniu do całokształtu każdych działań mających na celu stworzenie i utrwalenie jak najkorzystniejszego wizerunku firmy na zewnątrz, to jest w relacji z kontrahentami (ich przedstawicielami), gośćmi i potencjalnymi klientami. Obejmuje ona zarówno działania zmierzające do:

-stworzenia oczekiwanego wizerunku, pozycji podatnika jako podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, jak i

-stworzenia korzystnych warunków w celu nawiązania nowych lub też podtrzymania (rozszerzenia) dotychczasowych kontaktów.

Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji „obraz przedsiębiorcy” przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez przedsiębiorcę ma na celu stworzenie o nim takiego wyobrażenia, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego produktów czy usług. Reprezentacja dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku podatnika jako podmiotu gospodarczego, natomiast reklama dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku nie samego podatnika, lecz jego produktów (towarów i usług). Podnosi się także, że reklama polega na przedstawianiu towarów i usług oraz nakłanianiu do ich nabycia w sposób bezpośredni, zaś reprezentacja pośrednio promuje podmiot gospodarczy poprzez stworzenie dobrego wizerunku firmy (J. Marciniuk, Podatek dochodowy od osób prawnych, Rok 2007, Komentarz, Wyd. C.H. Beck, Warszawa 2007, teza 438 do art. 16, s. 568). Z kolei reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtującego popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, zachwalanie, mające na celu skłonienie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego przedmiotu gospodarczego.

Z powyższych względów Wnioskodawca uważa, że wydatki opisane w zdarzeniu przyszłym ponoszone w celu promocji działalności gospodarczej Wnioskodawcy mogą stanowić koszt uzyskania przychodu w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o CIT jako koszty reklamy działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT,

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

- musi zostać poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- musi być definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- musi pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- musi zostać poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

- musi zostać właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ww. ustawy, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodów. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodów odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodów.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

- „celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,

- „zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast

- „zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Podsumowując, wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy i koszt nie będzie objęty dyspozycją art. 16 ust. 1.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że głównym przedmiotem Państwa działalności jest wynajem i dzierżawa maszyn i urządzeń budowlanych. W związku z faktem, iż działacie Państwo w branży usług związanych z szeroko pojętym rynkiem maszyn i urządzeń budowlanych, rozważacie podjęcie dodatkowych aktywności związanych z promocją i reklamą Państwa działalności poprzez promowanie wizerunku podczas imprez sportowych – takich jak rajdy i wyścigi samochodowe, eventy związane z branżą motoryzacyjną, pokazy samochodowe. Uczestnicząc w powyższych wydarzeniach będzie Państwo ponosili określone wydatki takie jak:

- koszty wynajmu samochodu rajdowego,

- materiały eksploatacyjne samochodów rajdowych,

- opłaty za korzystanie z torów do treningów, opłaty startowe, opłaty serwisowe w trakcie rajdu,

- koszty hoteli, wyżywienia zawodników uczestniczących w powyższych wydarzeniach.

Wydatki, o których mowa powyżej będą poniesione w celach reklamy Państwa działalności gospodarczej. Podczas wydarzeń – organizatorzy, jak i zawodnicy będą promować Państwa działalność gospodarczą poprzez umieszczenie stosownych informacji słownych bądź graficznych (logo) dotyczących Państwa co umożliwi dotarcie do szerokiego grona odbiorców – aktualnych, jak i potencjalnych Klientów. Samochody rajdowe, jak i samochody pokazowe będą posiadać stosowne Państwa logo. Logo będzie znajdować się również na banerach, materiałach reklamowych i innych nośnikach informacji związanych z organizowanym wydarzeniem. Jednym z zawodników, który będzie promował działalność gospodarczą Wnioskodawcy będzie jej udziałowiec – (…), który zawodowo uczestniczy w rajdach i wyścigach samochodowych.

Państwa wątpliwości budzi kwestia możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych przedstawionych w opisie zdarzenia wydatków.

Jak wskazano powyżej aby wydatek uzyskał status kosztu uzyskania przychodów istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt podatkowy, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. Nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowić może koszt uzyskania przychodów i jako taki podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania. Skoro ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z określonym celem, to musi on być widoczny. W konsekwencji zauważyć należy, że sam fakt, iż w przyszłości w związku z uczestnictwem w rajdach samochodowych być może pozyskacie Państwo nowego kontrahenta jest zdarzeniem przyszłym i niepewnym, którego związek z przychodem jest zbyt odległy i warunkowy, aby mógł spełniać wymogi określone w art. 15 ustawy o CIT. Nie jest to również wydatek na zachowanie, czy też zabezpieczenie źródła przychodów. Z przedmiotowego wniosku nie wynika, aby brak wynajmu ww. samochodu rajdowego spowodował utratę przez Państwa przychodów, czy też samo zagrożenie tą utratą. Tut. Organ nie kwestionuje przy tym sensu ekonomicznego wydatku, czy też racjonalności podejmowanych przez przedsiębiorcę decyzji gospodarczych i ich efektywności, lecz ocenia czy konkretny wydatek został poniesiony w związku z dążeniem do osiągnięcia przychodu (zachowania lub zabezpieczenia jego źródła).

Poniesienie wydatków na wynajem samochodu rajdowego, wydatków na materiały eksploatacyjne wskazanych samochodów, opłat za korzystanie z torów do treningów, opłat startowych, opłat serwisowych w trakcie rajdu, kosztów hoteli, wyżywienia zawodników uczestniczących w wydarzeniach, będzie niewspółmiernie wysokie do przychodów, które ewentualnie mogą zostać uzyskane.

Zauważyć również należy, że rajdy w których będzie Państwo uczestniczyli będą organizowane przez różne podmioty (inne niż Państwo), zatem nie będą one skierowane do Państwa potencjalnych klientów, a raczej do osób zainteresowanych sportem związanym z rajdami samochodowymi. Ponadto, w przedmiotowego wniosku nie wynika, iż może mieć Państwo jakikolwiek wpływ na grono kibiców wyścigu rajdowego (wśród których mogliby znaleźć się potencjalni kontrahenci). Wobec powyższego ww. wydatki nie mogą zostać uznane za poniesione w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.

Niezależnie od powyższego dodatkowo w kontekście możliwości zaliczenia ww. wydatków dot. wynajmu samochodu rajdowego, wydatków za materiały eksploatacyjne wskazanych samochodów, opłat za korzystanie z torów do treningów, opłat startowych, opłat serwisowych w trakcie rajdu, kosztów hoteli, wyżywienia zawodników uczestniczących w wydarzeniach do kosztów podatkowych wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie mógłby znaleźć również zastosowanie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o CIT nie zawiera legalnej definicji terminu reprezentacja. Wyłączając z kosztów podatkowych koszty reprezentacji, ustawa podatkowa nie definiuje terminu „reprezentacja”, ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Brak ustawowej definicji pojęcia „reprezentacja”, nie uprawnia jednak do dowolnego określania zakresu znaczeniowego tego terminu, dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie się „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną” – Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007). Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej zmierzające do stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy także kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami.

Odnosząc się z kolei do kwestii podatkowych związanych z wydatkami poniesionymi na reklamę, wskazać należy, że zgodnie z ugruntowanym poglądem przez reklamę rozumie się działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych, zalet technicznych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach, spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia. Jednocześnie zauważyć należy, że można rozróżnić reklamę towaru, usługi, reklamę marki, a także reklamę samej firmy (przedsiębiorcy). Dokonując zatem oceny zakresu pojęciowego „reprezentacji” i „reklamy” wywieść z powyższego należy, że reprezentacja dotyczy działań zmierzających do kształtowania i rozpowszechniania wizerunku podatnika, jako podmiotu gospodarczego, natomiast reklama dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku nie samego podatnika, lecz jego produktów (towarów i usług). Podnosi się także, że reklama polega na przedstawianiu towarów i usług oraz nakłanianiu do ich nabycia w sposób bezpośredni, zaś reprezentacja pośrednio promuje podmiot gospodarczy poprzez stworzenie dobrego wizerunku firmy. Ocena charakteru wydatku (cel reprezentacyjny czy reklamowy) możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków i powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji jaką będzie spełniać w firmie.

Dokonując zatem oceny charakteru wydatków przeznaczonych na wynajem samochodu rajdowego, materiały eksploatacyjne samochodów rajdowych, opłat za korzystanie z torów do treningów, opłat startowych, opłat serwisowych w trakcie rajdu, kosztów hoteli, wyżywienia zawodników uczestniczących w wydarzeniach, konieczne jest zbadanie, czy udział w organizowanych przez inne podmioty rajdach samochodowych będzie miał na celu kształtować popyt na Państwa produkty/usługi, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do ich nabywania, czy też służyć będzie przede wszystkim wywołaniu jak najlepszego wrażenia dot. Państwa firmy.

Wbrew Państwa stanowisku w niniejszej sprawie nie można przyjąć, że samo zamieszczenie logo firmy i uczestnictwo tak oznaczonym samochodem rajdowym w rajdach samochodowych, jest działaniem o charakterze reklamowo-promocyjnym, czy marketingowym. Takie działanie, w ocenie Organu, nie mieści się w zakresie pojęciowym reklamy jako działania podejmowanego w celu rozpowszechniania wiedzy o oferowanych przez Państwa produktach.

Co więcej, reklamowanie Państwa firmy, poprzez zamieszczanie loga firmy na samochodach wyścigowych, materiałach (broszurach, ulotkach, itp.) związanych z rajdami może nastąpić niezależnie od poniesienia wskazanych we wniosku wydatków. Wskazany przez Państwa cel może być bowiem w ocenie Organu osiągnięty z wykorzystaniem stosownej reklamy, czy sponsoringu.

Wskazać także trzeba, że wydatki o których mowa we wniosku służą raczej realizacji osobistych pasji udziałowca Spółki, który jak wskazano we wniosku zawodowo uczestniczy w rajdach i wyścigach samochodowych, a nie reklamie działalności Spółki.

Reasumując, stwierdzić należy, że wydatki związane z wynajmem samochodu rajdowego, materiałami eksploatacyjnymi samochodów rajdowych, opłatami za korzystanie z torów do treningów, opłatami startowymi, opłatami serwisowymi w trakcie rajdu, kosztami hoteli, wyżywieniem zawodników uczestniczących w wydarzeniach, nie mogą być uznane za podejmowane w celach uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu. Nie są to również wydatki ponoszone na Państwa reklamę i promocję. Zatem ww. wydatki nie stanowią kosztów podatkowych w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

W świetle powyższego, Państwa stanowisko w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych opisanych we wniosku wydatków uznano za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).