Interpretacja indywidualna z dnia 7 sierpnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL3.4012.332.2023.2.MBN

Czynność przekazania wiaty garażowej zamkniętej do działalności gospodarczej Pani męża będzie stanowić nieodpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. W związku z tym, po Pani stronie powstanie obowiązek podatkowy w zakresie podatku VAT. Czynność ta jednak będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług. Wycofanie z Pani działalności gospodarczej wiaty garażowej zamkniętej spowoduje obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego, który został odliczony w związku z poniesionymi na jej budowę wydatkami inwestycyjnymi, na podstawie art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 czerwca 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 1 czerwca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych wycofania wiaty garażowej z Pani działalności gospodarczej i bezpłatnego jej przekazania do działalności gospodarczej Pani męża. Uzupełniła go Pani pismem z 29 czerwca 2023 r. (wpływ 5 lipca 2023 r.) oraz – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 29 lipca 2023 r. (wpływ 2 sierpnia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzeń przyszłych

Od dnia 1 stycznia 2012 r. prowadzi Pani działalność gospodarczą. W pierwszych latach działalność gospodarcza w przeważającej części polegała na naprawie pojazdów samochodowych i motocykli (PKD 45.20.Z). Obecnie przeważającą działalnością jest transport drogowy towarów (PKD 49.41.Z). W roku 2016 rozpoczęto budowę „wiaty garażowej zamkniętej”, która miała służyć jako warsztat samochodowy na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

3 sierpnia 2020 r. zgłosiła Pani do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego fakt zakończenia budowy obiektu w dniu 21 marca 2020 r. 20 sierpnia 2020 r. PINB zwrócił Pani dokumenty i tym samym wiata garażowa została oddana do użytku. Po roku 2020 „wiata garażowa zamknięta” nie była modernizowana.

Wydatki związane z budową zostały zakwalifikowane jako inwestycja w środek trwały, a zatem po zakończeniu budowy wiata garażowa została wpisana do ewidencji środków trwałych.

Od dnia 1 stycznia 2017 r. działalność gospodarczą prowadzi również Pani małżonek (PKD 45.20.Z). Korzysta z pomieszczeń warsztatowych na podstawie umowy bezpłatnego użyczenia.

Z mężem łączy Panią wspólność majątkowa.

I Pani, i Pani mąż są podatnikami podatku od towarów i usług.

Planuje Pani zrezygnować z prowadzenia działalności gospodarczej. W związku z tym pojawiły się wątpliwości co z pomieszczeniami warsztatu.

W uzupełnieniu do wniosku, udzieliła Pani odpowiedzi na poniższe pytania:

Czy przysługiwało Pani prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z budową wiaty garażowej?

Odp.: Tak, przysługiwało Pani prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z budową wiaty garażowej.

Czy odliczyła Pani podatek naliczony od wydatków związanych z budową wiaty garażowej?

Odp.: Tak, odliczyła Pani podatek naliczony od wydatków związanych z budową wiaty garażowej.

Czy wartość początkowa wiaty garażowej przekroczyła 15.000 zł?

Odp.: Tak, wartość początkowa wiaty garażowej przekroczyła 15.000 zł.

Kiedy doszło do pierwszego zasiedlenia wiaty garażowej − prosimy o podanie konkretnej daty?

Odp.: Do pierwszego zasiedlenia wiaty garażowej doszło w dniu 20 sierpnia 2020 r., kiedy to Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego zakończył postępowanie administracyjne dotyczące zawiadomienia o zakończeniu budowy.

Pytania (ostateczna treść pytań po uwzględnieniu uzupełnienia)

1.Czy bezpłatne przekazanie wiaty garażowej z Pani działalności do jednoosobowej działalności Pani męża, rodzi u Pani obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług?

2.Czy przekazanie wiaty garażowej z Pani działalności do jednoosobowej działalności męża spowoduje u Pani obowiązek korekty podatku naliczonego (korekta in minus)?

Pani stanowisko w sprawie

Stanowisko do pytania 1:

Między Panią, a Pani mężem istnieje wspólność majątkowa, oznacza ona wspólność łączną, czyli bezudziałową i obejmuje przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich, do tzw. Majątku wspólnego.

Na podstawie art. 34 (1) Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

„Każdy z małżonków jest uprawniony do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego oraz do korzystania z nich w takim samym zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez drugiego małżonka”.

W związku z tym Pani zdaniem, mogą Państwo bez przeszkód wymienić się składnikami majątkowymi w swoich firmach. Przekazanie majątku z Pani jednoosobowej działalności do jednoosobowej działalności Pani męża nie wywołuje skutków podatkowych na gruncie podatku od towarów i usług.

Takie stanowisko zostało potwierdzone w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 4 kwietnia 2018 r., sygn. akt I FSK 387/16. Uchylił on wyrok WSA w Gliwicach z 23 Października 2015 r., sygn. akt III SA/GL 785/15, w sprawie ze skargi na interpretację indywidualną Ministra Finansów z 24 grudnia 2014 r.

Stanowisko do pytania 2:

Pani zdaniem, skoro przekazanie pomieszczeń warsztatowych do jednoosobowej działalności Pani męża, nadal będą służyć działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, to w momencie tego przekazania nie wystąpi u Pani obowiązek korekty podatku naliczonego (in minus).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

W świetle art. 2 pkt 14a ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte – w przypadku dostawy towarów – w art. 7 ust. 2 ustawy.

Na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, w tym także wszelkie inne darowizny, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Zatem, aby nieodpłatne przekazanie towarów – w świetle powołanego art. 7 ust. 2 ustawy – podlegało opodatkowaniu VAT konieczne jest łączne spełnienie następujących warunków:

·nieodpłatne przekazanie dokonywane jest przez podatnika podatku VAT,

·przekazane przez podatnika towary należą do jego przedsiębiorstwa,

·przedmiotem nieodpłatnego przekazania jest towar, w stosunku do którego podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tego towaru lub jego części składowych.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie lub zużycie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazanie), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania), bez względu na cel, na który zostały one przekazane (darowane).

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy:

Należy wskazać, że małżeństwo nie należy do żadnej kategorii podmiotów wymienionych w cytowanym wyżej art. 15 ust. 1 ustawy. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Żaden z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa. W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu. Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza bowiem możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy:

W świetle powyższego stwierdzić należy, że każdy kto dokonuje czynności dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany, co do zasady, za podatnika podatku od towarów i usług.

Należy wyjaśnić, że prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielnie kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.):

Zgodnie z art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego:

Natomiast, ustrój majątkowy małżeński, definiowany jako sytuacja prawna małżonka wobec majątku drugiego małżonka, regulują przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1359 ze zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

W myśl art. 34¹ ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

W myśl art. 35 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Zgodnie natomiast z art. 36 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Jak stanowi art. 43 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy,

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

Z wniosku wynika, że prowadzi Pani działalność gospodarczą. W 2020 r. zakończono budowę i oddano do użytkowania wiatę garażową zamkniętą, która miała służyć jako warsztat samochodowy na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Pierwsze zasiedlenie nastąpiło w sierpniu 2020 roku. Odliczyła Pani podatek naliczony od wydatków związanych z budową wiaty garażowej. Wydatki związane z budową zostały zakwalifikowane jako inwestycja w środek trwały. Wartość początkowa wiaty garażowej przekroczyła 15.000 zł i po zakończeniu budowy została wpisana do ewidencji środków trwałych. Pani mąż również prowadzi działalność gospodarczą. Korzysta z pomieszczeń warsztatowych na podstawie umowy bezpłatnego użyczenia. Planuje Pani zrezygnować z prowadzenia działalności gospodarczej. Pani mąż nadal będzie wykorzystywał wiatę garażową w swojej działalności gospodarczej. Z mężem łączy Panią wspólność majątkowa. Pani i Pani mąż są podatnikami podatku od towarów i usług.

W tak przedstawionym opisie sprawy przedmiotem Pani wątpliwości jest, czy bezpłatne przekazanie składnika majątku − wiaty garażowej na cele działalności gospodarczej prowadzonej przez Pani męża, z którym nie ma Pani rozdzielności majątkowej, powoduje powstanie obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe oraz okoliczności przedstawione we wniosku w pierwszej kolejności należy wyjaśnić, że na gruncie przepisów podatkowych, zarówno Pani, jak i mąż, traktowani są jako odrębne, niezależne podmioty (podatnicy). Pani, jako podatnik VAT, w oparciu o składniki majątku wspólnego (m.in. ww. wiaty garażowej zamkniętej) posiada odrębne przedsiębiorstwo (odrębną własność ekonomiczną), natomiast w ramach małżeństwa współwłasność łączną z mężem. Czyli prowadząc swoje przedsiębiorstwo w oparciu o część składników majątku wspólnego (w tym wiaty garażowej zamkniętej) ma nad tym majątkiem kontrolę ekonomiczną. Zatem pomimo tego, że prowadzi Pani działalność gospodarczą w oparciu o część majątku wspólnego, to w sensie ekonomicznym jest właścicielem tej części majątku wspólnego. Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość takiej interpretacji jego przepisów, która zakładałaby, że wspólność majątkowa istniejąca między małżonkami na podstawie przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, ma wpływ na zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług.

Zatem, pomimo wybudowania składnika majątku wykorzystywanego do Pani działalności gospodarczej w ramach małżeńskiej wspólności majątkowej, składnik ten – jak wynika z wniosku – był przeznaczony, wykorzystywany i rozliczony w podatku od towarów i usług wyłącznie w Pani działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym będzie Pani działała z tytułu przekazania przedmiotowej koparko-ładowarki jak podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Tak więc, pomimo istniejącego braku rozdzielności majątkowej z mężem, składnik majątku w postaci wiaty garażowej zamkniętej, przeznaczony był wyłącznie do działalności gospodarczej Pani (jednego z małżonków) w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym, z tytułu przekazania składnika majątkowego w postaci wiaty garażowej zamkniętej do działalności gospodarczej męża, będzie działała Pani jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Mając powyższe na uwadze należy wskazać, że w przypadku nieodpłatnego przekazania mężowi środka trwałego (towaru) wykorzystywanego przez Panią w prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, czynność ta – wbrew stanowisku przedstawionemu we wniosku – będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W opisie sprawy wskazała Pani, że w związku z budową wiaty garażowej przysługiwało Pani prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z którego to uprawnienia Pani skorzystała. Tym samym, spełnione zostały przesłanki zawarte w ww. przepisie, tzn. jest Pani podatnikiem podatku od towarów i usług, a przedmiotem nieodpłatnego przekazania jest towar, przy nabyciu którego przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy:

Powyższy przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów, bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

Jak zostało wywiedzione wyżej, z tytułu przekazania wiaty garażowej zamkniętej do działalności gospodarczej męża, będzie Pani działała jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Tym samym, powyższa czynność będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. powstanie obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług.

Jednak przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienie od podatku. Dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

W przepisach brak legalnej definicji wiaty. W praktyce przyjmuje się, że jest to lekka budowla w postaci dachu wspartego na słupach. Nie wyklucza to możliwości posiadania przez wiatę ściany czy kilku ścian, o ile powstała konstrukcja nie będzie mieścić się w kategorii budynku.

Zgodnie z art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 682 ze zm.):

Natomiast w myśl art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane:

W orzecznictwie wskazuje się, że wyliczenie to jest jedynie przykładowe, dlatego też wiaty należy zaliczyć do kategorii budowli (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z 5 lutego 2008 r., sygn. akt II SA/Ol 1123/07).

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy:

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż dwa lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki okres upłynął od tego momentu.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy:

Pierwszym zasiedleniem jest więc szeroko rozumiane pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. Przykładowo, pierwsze zasiedlenie budynku lub jego części ma miejsce zarówno w sytuacji, gdy po wybudowaniu budynku oddany zostanie on w najem, jak też w przypadku, gdy będzie on wykorzystywany na potrzeby działalności gospodarczej – w obu przypadkach dojdzie do korzystania z budynku.

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy:

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Jeżeli natomiast nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, wtedy należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Ponadto, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Odnosząc się więc do Pani wątpliwości, w celu ustalenia, czy w analizowanej sprawie dla czynności bezpłatnego przekazania wiaty garażowej z Pani działalności gospodarczej do działalności Pani męża, zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku od towarów i usług, należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy w odniesieniu do wiaty garażowej, miało miejsce pierwsze zasiedlenie.

Analizując informacje zawarte w opisie sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że pierwsze zasiedlenie wiaty garażowej nastąpiło w sierpniu 2020 roku i od momentu oddania wiaty garażowej do użytkowania, do momentu planowanego przekazania z Pani działalności gospodarczej do działalności gospodarczej Pani męża, nie poniesiono żadnych nakładów na ulepszenie tej wiaty garażowej. Zatem, doszło już do pierwszego zasiedlenia przedmiotowej wiaty garażowej, wykorzystywanej w prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej, zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy.

Opisana we wniosku czynność nie będzie więc dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia ani przed nim. Ponadto, pomiędzy pierwszym zasiedleniem ww. wiaty garażowej a momentem przedmiotowej czynności upłynął okres dłuższy niż dwa lata. W konsekwencji, w rozpatrywanej sprawie zostały spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W związku z powyższym, dalsza analiza zwolnień dla opisanej czynności bezpłatnego przekazania wiaty garażowej z Pani działalności gospodarczej do działalności Pani męża – wynikająca z przepisów art. 43 ust. 1 pkt 10a lub pkt 2 ustawy – jest bezzasadna.

Podsumowując, czynność przekazania wiaty garażowej zamkniętej do działalności gospodarczej Pani męża będzie stanowić nieodpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. W związku z tym, po Pani stronie powstanie obowiązek podatkowy w zakresie podatku VAT. Czynność ta jednak będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym Pani stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest nieprawidłowe.

Pani wątpliwości dotyczą również obowiązku korekty podatku naliczonego po Pani stronie w przypadku przekazania wiaty garażowej z Pani działalności do jednoosobowej działalności Pani męża.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy:

Stosownie do cytowanego wyżej przepisu, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do ich dokonania zostały określone w art. 91 ustawy.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy:

Art. 91 ust. 3 ustawy stanowi, że:

Na mocy art. 91 ust. 4 ustawy:

W myśl art. 91 ust. 5 ustawy:

Zgodnie z art. 91 ust. 6 ustawy:

Art. 91 ust. 7 ustawy stanowi, że:

Stosownie do art. 91 ust. 7a ustawy:

Przepisy art. 91 wprowadzają konstrukcję korekty podatku naliczonego dokonywaną z uwagi na zmianę struktury sprzedaży albo na zmianę pierwotnego przeznaczenia towaru lub usługi (z którą związany jest podatek naliczony). Wprowadzenie procedury korekty związane jest z faktem, że we wspólnym systemie VAT obowiązuje zasada odliczenia niezwłocznego, tzn. w momencie nabycia. W tym momencie czasowym związek towaru z danym rodzajem czynności (opodatkowane, zwolnione, mieszane) ma zazwyczaj charakter planowany. Do czasu faktycznego wykorzystania nabytego towaru lub usługi faktyczny związek z danym rodzajem czynności może się zmienić, przekreślając prawo do odliczenia albo uzasadniając dokonanie odliczenia. Jednocześnie przepisy wprowadzają szczególny tryb korekty do wybranych składników majątku. Z uwagi na zazwyczaj wieloletni okres wykorzystania składników majątku zaliczanych do środków trwałych oraz nieruchomości ustawa przyjmuje zasadę dokonywania cząstkowej i równomiernej korekty w dłuższym czasie (dla nieruchomości przez 10 lat, a dla pozostałych składników majątku przez 5 lat). Regulacje te mają na celu urealnienie odliczenia podatku naliczonego. Ustawa zakłada bowiem, że środki trwałe zużywają się w określonym czasie, a nie jednorazowo. W tym też czasie stopniowo konsumowane jest prawo do odliczenia i należy je oceniać w dłuższej perspektywie czasu, a nie jednorazowo.

W przypadku, w którym podatnik zmienia przeznaczenie środka trwałego nabytego (wytworzonego) dla celów działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług (lub mieszanej) i zaczyna go używać wyłącznie do wykonywania czynności zwolnionych z opodatkowania, ma on zasadniczo obowiązek skorygować odliczony podatek od towarów i usług, jeżeli taki został odliczony. Analogicznie powinien postąpić podatnik w sytuacji zbycia takiego środka trwałego, jeżeli przy jego nabyciu (wytworzeniu) odliczył podatek naliczony, a przy zbyciu zastosuje zwolnienie z tego podatku.

Przepis art. 91 ust. 5 ustawy wprowadza szczególny przypadek dokonywania korekt w sytuacji, gdy podatnik w okresie trwania korekty cząstkowej – w przypadku nieruchomości o wartości początkowej powyżej 15.000 zł – zbywa dany środek trwały.

W takich sytuacjach – zbycia środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych – przyjmuje się fikcję prawną, że zbyte składniki majątku służą nadal działalności opodatkowanej lub nadal działalności zwolnionej lub niepodlegającej opodatkowaniu, aż do końca okresu korekty. Korekty za wszystkie pozostałe okresy dokonuje się w deklaracji za miesiąc, w którym dokonano sprzedaży.

Jeśli transakcja zbycia środka trwałego została opodatkowana, wówczas przyjmuje się, że przez cały pozostały do korekty okres towar ten bądź usługa służy w całości transakcjom dającym prawo do odliczenia. Natomiast jeśli sprzedaż była zwolniona lub nie podlegała opodatkowaniu, wówczas przyjmuje się, że zbywany środek trwały służy czynnościom niedającym prawa do odliczenia.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji pojęcia „nieruchomość”. Niemniej jednak ustawodawca unijny wychodząc naprzeciw oczekiwaniom państw członkowskich wprowadził rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 1042/2013 z dnia 7 października 2013 r. (Dz. Urz. UE L Nr 284 z 26 października 2013 r., s. 1) zmianę do rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23 marca 2011 r., str. 1, z późn. zm.) – zwanego dalej rozporządzeniem 282/2011 – dotyczącą pojęcia „nieruchomość”. Zmiany w tym zakresie obowiązują od dnia 1 stycznia 2017 r.

Zgodnie z art. 13b rozporządzenia 282/2011:

Jednocześnie należy zauważyć, że przepisy art. 91 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług odsyłają do przepisów o podatku dochodowym dotyczących środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm.), dalej: „ustawa o podatku dochodowym”:

W myśl art. 16a ust. 2 ww. ustawy o podatku dochodowym:

W odniesieniu do korekty 10-letniej dotyczącej nieruchomości i następującej w tym okresie zmiany przeznaczenia oraz zbycia środka trwałego ze zwolnieniem od podatku, należy wskazać, że ich skutkiem jest obowiązek dokonania w roku zbycia korekty odliczenia za wszystkie z pozostałych 10 lat okresu korekty, tak jakby w każdym z pozostałych lat odliczenie nie przysługiwało w ogóle.

Jak wynika z okoliczności sprawy wiata garażowa, która jest przedmiotem wniosku, po wybudowaniu została zaliczona do środków trwałych w Pani działalności gospodarczej. Odliczyła Pani podatek naliczony od wydatków związanych z jej budową. Wiata garażowa po wycofaniu z Pani działalności i bezpłatnym przekazaniu do działalności gospodarczej Pani męża − jak wynika z odpowiedzi na pytanie nr 1 − będzie czynnością zwolnioną z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10, co oznacza, że dojdzie do zmiany jej przeznaczenia. Ponadto, jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu sprawy, do przekazania dojdzie przed upływem 10 lat od oddania wiaty garażowej do użytkowania.

Zatem, będzie Pani zobowiązana do dokonania korekty podatku naliczonego na zasadach wynikających z art. 91 ustawy. Z tytułu zmiany przeznaczenia przekazywanej wiaty garażowej, będzie Pani zobligowana do skorygowania podatku naliczonego w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpi dostawa − bezpłatne przekazanie − wiaty garażowej. Korekty tej należy dokonać jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu (art. 91 ust. 4 ustawy).

W konsekwencji, wycofanie z Pani działalności gospodarczej wiaty garażowej zamkniętej spowoduje obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego, który został odliczony w związku z poniesionymi na jej budowę wydatkami inwestycyjnymi, na podstawie art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem Pani stanowisko w zakresie pytania nr 2 uznałem za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Panią w złożonym wniosku. Dlatego w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych przez Panią w przedmiotowym wniosku wyroków sądu wyjaśniam, że powołane wyroki są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się zawężają. Zatem, wskazane we wniosku wyroki sądu nie mają wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie. Ponadto opis zdarzenia przyszłego, w oparciu, o który została wydana interpretacja indywidualna, dla której zapadł wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 kwietnia 2018 r. sygn. akt I FSK 887/16, nie jest tożsamy do sprawy będącej przedmiotem rozstrzygnięcia w rozpatrywanej sprawie, a przedmiotem sporu było zagadnienie dotyczące obowiązku dokonania korekty w trybie art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług, co nie jest przedmiotem Pani sprawy.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).