Interpretacja indywidualna z dnia 28 lipca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-3.4012.297.2023.1.KŁ

Udzielając pożyczek, Pożyczkodawca będzie występował w roli podatnika podatku od towarów i usług, a w zw. z tym wynagrodzenie w postaci odsetek od udzielonych pożyczek będzie korzystało ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 lipca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych udzielenia kredytu.Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca, jest czynnym podatnikiem VAT, posiadającym siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Polski. Wnioskodawca przedstawia poniżej zakres wykonywanej działalności:

• Działalność agentów i brokerów ubezpieczeniowych 66 22 Z,
• Działalność związana z oceną ryzyka i szacowaniem poniesionych strat 66 21 Z,
• Działalność świadczona przez agencje inkasa i biura kredytowe 82 91 Z,
• Leasing finansowy 64 91 Z,
• Pozostała działalność wspomagająca usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych 66 19 Z,
• Pozostała finansowa działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych 64 99 Z,
• Pozostałe formy udzielania kredytów 64 92 Z,
• Przetwarzanie danych; zarządzanie stronami internetowymi (hosting) i podobna działalność 63 11 Z.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca zamierza świadczyć na rzecz swojego kontrahenta (dalej: „Kontrahent”), który jest czynnym podatnikiem VAT, posiadającym siedzibę na terytorium kraju (Polski), usługę polegającą na udzieleniu kredytów, na rzecz klientów tego Kontrahenta (dalej: „Klient”), na preferencyjnych warunkach.

W zakresie wykonywanej usługi, Wnioskodawca otrzyma każdorazowo wynagrodzenie od Kontrahenta, w zamian za co, Podatnik udzieli kredytu konsumenckiego na preferencyjnych zasadach (dalej: „Usługa preferencyjnego udzielania kredytu”). Przy czym, taki kredyt będzie obciążony niższymi kosztami. Wnioskodawca, na podstawie przekazanego przez Kontrahenta wniosku kredytowego, pod warunkiem, że Klient uzyska pozytywną zdolność kredytową i wiarygodność (oceniane są wyłącznie przez Wnioskodawcę), Podatnik udzieli kredytu konsumenckiego na preferencyjnych warunkach. Wynagrodzenie, z tytułu obniżenia kosztów kredytu konsumenckiego, Wnioskodawca otrzyma od Kontrahenta.

Wnioskodawca posiada prawo do odmowy udzielenia kredytu Klientowi, bez podania przyczyny lub zaoferowania kredytu na standardowych warunkach – innych, niż preferencyjne. W takim przypadku Kontrahentowi nie przysługują jakiekolwiek roszczenia wobec Podatnika. Ponadto, w takich przypadkach Wnioskodawca nie otrzyma wynagrodzenia od Kontrahenta. Wynagrodzenie Wnioskodawcy uzależnione będzie od wysokości udzielonych, w danym miesiącu przez Podatnika kredytów konsumenckich - na rzecz Klientów - na preferencyjnych warunkach i zostanie obliczone jako iloczyn udzielonych kredytów konsumenckich na preferencyjnych warunkach oraz stawki określonej procentowo chyba, że strony postanowią określić tę stawkę, w innej wysokości mając na uwadze, w szczególności, wartość udzielonego finansowania, wartość obrotu osiągniętego, w danym okresie w wyniku współpracy, nakład pracy Wnioskodawcę oraz charakter wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności - (dalej: „Wynagrodzenie”). Równocześnie,  Wnioskodawca wskazuje, że jeżeli Klient skutecznie odstąpi od umowy kredytu, Wynagrodzenie za tę umowę kredytu nie przysługuje Wnioskodawcy. W przypadku, gdyby Wynagrodzenie, w odniesieniu do tej umowy kredytu zostało już wypłacona, podlega ono zwrotowi.

Wnioskodawca wskazuje, że:

• Wnioskodawca zobowiązuje się do udzielenia kredytów konsumenckich na preferencyjnych zasadach, na rzecz Klientów Kontrahenta. Dzięki konkurencyjnej ofercie kredytu (niższej racie dla Klienta), Kontrahent ma możliwość oferowania finansowania szerszej grupie Klientów. W konsekwencji Kontrahent ma możliwość oferowania i sprzedaży swoich usług szerszej grupie odbiorców, staje się bardziej konkurencyjny wobec podmiotów działających w tej samej branży oraz poszerza bazę swoich Klientów dla przyszłych działań akwizycyjnych. W zamian za to, Kontrahent płaci Wnioskodawcy Wynagrodzenie,
• zawarta umowa zapewnia płynność Wnioskodawcy, ze względu na to, że Kontrahent ponosi część kosztu kredytu konsumenckiego.

Ponadto, Wnioskodawca wskazuje, że Wynagrodzenia za Usługi preferencyjnego udzielania kredytu nie odnosi się do czynności technicznych w ramach udzielanych kredytów, tj. nie mają charakteru organizacyjnego lub techniczno-administracyjnego.

Pytanie

Czy przedstawiona, w stanie faktycznym, świadczona przez Wnioskodawcę Usługa preferencyjnego udzielania kredytu, stanowi usługę finansową (ściśle związaną z udzielaniem kredytów konsumenckich) i powinna być opodatkowana na zasadach przewidzianych dla usług finansowych, tj. w całości podlegać zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczona przez Wnioskodawcę Usługa preferencyjnego udzielania kredytu stanowi usługę finansową, ściśle związaną z udzielaniem kredytu konsumenckiego i powinna być opodatkowana na zasadach przewidzianych dla usług finansowych, tj. powinna być objęta zwolnieniem od opodatkowania podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl natomiast art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.

W pierwszej kolejności, Wnioskodawca pragnie wskazać, że świadczona przez niego Usługa preferencyjnego udzielania kredytu będzie stanowić (w całości) świadczenie usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. W tym miejscu należy wskazać, że jak wynika, z licznego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”), jeżeli świadczenie usług jest „odpłatne”, podlega opodatkowaniu VAT, tylko wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek między świadczonymi usługami, a wynagrodzeniem otrzymanym przez podatnika. Tego rodzaju bezpośredni związek ma miejsce, gdy pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych, gdyż świadczenie otrzymywane przez usługodawcę stanowi rzeczywiste odzwierciedlenie wartości usługi świadczonej usługobiorcy.

Ponadto TSUE wskazywał wielokrotnie, że do celów ustalenia odpłatnego charakteru świadczenia usług nie ma znaczenia czy wynagrodzenie za takie świadczenie przybiera formę zapłaty prowizji lub zapłaty szczególnych opłat. Takie podejście zostało wskazane m.in. w wyroku z 22 października 2015 r., w sprawie Hedqvist C‑264/14. W opisywanej, w stanie faktycznym niniejszego wniosku, sprawie Wnioskodawca wskazał, że pomiędzy nim a Kontrahentem istnieje stosunek prawny, oparty na wzajemności. Na podstawie zawartej umowy, świadczenie obejmuje zapłatę określonej kwoty przez Kontrahenta, na rzecz Wnioskodawcy, który w zamian zobowiązuje się do udzielenia kredytów konsumenckich, na preferencyjnych zasadach, podmiotom wskazanym przez Kontrahenta. W związku z nabyciem usługi udzielania kredytów na preferencyjnych warunkach, Kontrahent poszerza grono odbiorców usług własnych, a także staje się konkurencyjny na rynku pośredników finansowych. Wynagrodzenie Wnioskodawcy uwzględnia koszty, jakie poniósłby Klient, gdyby kredyt konsumencki był udzielony bez preferencji, jak również czynności dokonywane przez Wnioskodawcę oparte o doświadczenie i know how Wnioskodawcy takie jak zostały wskazane w stanie faktycznym m.in. czynności związane z analizą Klientów pod kątem zdolności kredytowej oraz weryfikacją tożsamości.

Natomiast, spełnienie świadczenia przez Wnioskodawcę zależy od spełnienia świadczenia przez dłużnika podstawowego (Klienta), bowiem udzielenie kredytu konsumenckiego jest bezpośrednio związane z możliwością/lub nie pobrania opłaty za Usługę preferencyjnego udzielania kredytu.

Wnioskodawca, w tym miejscu wskazuje, że zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, zwolnienie z podatku obejmuje m.in.:

1. usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę;

2. usługi w zakresie udzielania poręczeń, gwarancji i wszelkich innych zabezpieczeń transakcji finansowych i ubezpieczeniowych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług, a także zarządzanie gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Powyższy przepis został implementowany art. 135 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 2006 r. 347.1 ze zm., dalej: „dyrektywa VAT”), zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają:

1. udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę;

2. pośrednictwo lub wszelkie działania w zakresie gwarancji kredytowych, poręczeń i wszelkich innych zabezpieczeń i gwarancji oraz zarządzanie gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę.

TSUE wielokrotnie, w swoich orzeczeniach wskazywał, iż pojęcia użyte do określenia zwolnień, o których mowa w art. 135 ust. 1 Dyrektywy VAT, należy interpretować w sposób ścisły, ponieważ zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą VAT jest pobierany od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Równocześnie, TSUE podkreślił, że owa „ścisłość” nie oznacza, że terminologia stosowana przy określaniu tych zwolnień powinna być interpretowana w sposób, który pozbawiałby je skuteczności, tak m.in. w wyroku z 18 listopada 2004 r., w sprawie Temco Europe SA, C‑284/03: „Po drugie, wyrażenia użyte dla określenia zwolnień przewidzianych w art. 13 szóstej dyrektywy powinny być interpretowane ściśle, jako że stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, według której podatek VAT jest pobierany od podatnika od każdej odpłatnie świadczonej usługi (zob. szczególnie przytoczony wyrok w sprawie Komisja przeciwko Irlandii, pkt 52; wyrok z 18 stycznia 2001 r. w sprawie C‑150/99 Stockholm Lindöpark, Rec. str. I‑493, pkt 25 oraz przytoczony wyrok w sprawie Sinclair Collis, pkt 23). Jak zostało to słusznie podniesione przez rzecznika generalnego w pkt 37 opinii, zasada ścisłej wykładni nie oznacza, że terminy użyte do zdefiniowania zwolnień powinny być interpretowane w taki sposób, iż uniemożliwiałoby to osiągnięcie zamierzonego przez nie skutku.”

Ponadto, wykładnia wspomnianych zwolnień musi być zgodna z celami zwolnień przewidzianych w art. 135 Dyrektywy VAT oraz spełniać wymogi zasady neutralności podatkowej, na której opiera się wspólny system VAT.

Z tej ostatniej zasady wynika, że podmioty gospodarcze powinny mieć możliwość wyboru modelu organizacyjnego odpowiadającego im najlepiej, z czysto gospodarczego punktu widzenia, bez narażania się przy tym na ryzyko wykluczenia ich transakcji ze zwolnienia przewidzianego w omawianym przepisie. I tak, w pierwszej kolejności należałoby wskazać samą definicję „udzielenia kredytu” wypracowaną przez TSUE. Zgodnie z orzecznictwem TSUE „udzielanie kredytów” jest rozumiane szeroko. W wyroku z 17 października 2019 r., w sprawie Paulo Nascimento Consulting, C‑692/17, TSUE wskazał, że „udzielanie kredytów” polega między innymi na udostępnieniu kapitału za wynagrodzeniem.

Ponadto w wyroku z 15 maja 2019, w sprawie Vega International Car Transport and Logistic – Trading GmbH, C‑235/18, TSUE wskazał, że: „W niniejszym przypadku, jak przypomniano w pkt 14 niniejszego wyroku, bezsporne jest, że wszystkie transakcje dokonywane za pomocą kart paliwowych udostępnionych przez Vega International jej spółkom zależnym, w tym Vega Poland, są scentralizowane przez spółkę dominującą w Austrii, która otrzymuje od dostawców paliw faktury wykazujące w szczególności zakup paliwa wraz z VAT. Następnie, na koniec każdego miesiąca, Vega International refakturuje na spółki zależne paliwo udostępnione do celów świadczenia usługi przewozu pojazdów i obciąża je opłatą w wysokości 2%. Wreszcie, jej spółki zależne albo mogą skompensować faktury dotyczące wykorzystania kart paliwa z fakturami skierowanymi do spółki austriackiej, albo uregulować te faktury w terminie od jednego do trzech miesięcy od dnia ich otrzymania. Tymczasem należy uznać, że stosując tę opłatę wynoszącą 2% wobec Vega Poland, Vega International otrzymuje wynagrodzenie za usługę świadczoną na rzecz swej polskiej spółki zależnej. Vega International świadczy zatem usługę finansową na rzecz Vega Poland, finansując z góry zakup paliwa, a zatem działa w tym zakresie tak jak zwykła instytucja finansowa lub kredytowa.”

Zdaniem Wnioskodawcy, należałoby wskazać, że do tego aby ustalić czy dana usługa mieści się w zakresie usług finansowych, następujące kwestie powinny być brane pod uwagę: istotą jest sam charakter świadczonych usług, także stosowanie tych zwolnień nie zależy od statusu podmiotu świadczącego te usługi, „udzielanie kredytów” polega na „udostępnieniu kapitału, należycie wynagradzanego poprzez zapłatę odsetek lub odroczonej płatności ceny zakupu towaru udzielonej przez dostawcę w zamian, za zapłatę odsetek stanowiących wynagrodzenie za ów kredyt”, jeżeli takie wynagrodzenie jest zabezpieczone zapłatą odsetek, nie można wykluczyć innych form wynagrodzenia. Oznacza to, że finansowanie z góry zakupu towarów, w zamian za zwiększenie kwoty zwracanej przez beneficjenta tego finansowania wchodzi w zakres wspomnianego zwolnienia. Wskazane świadczenie „udzielania kredytów” powinno tworzyć odrębną całość, której skutkiem jest spełnienie szczególnych i istotnych funkcji takiej transakcji.

Ponadto, zgodnie z utrwalonym orzecznictwem – TSUE wskazuje, że istotny jest zarówno ekonomiczny cel takiej transakcji, jak i interesy usługobiorców.

Przekładając powyższe, na stan faktyczny zawarty, w niniejszym wniosku, należałoby wskazać, że:

• po pierwsze wpływy z wynagrodzenia, które Wnioskodawca otrzymuje od Kontrahenta, stanowią wynagrodzenie za udostępnienie kapitału przez Wnioskodawcę, w ramach udzielanych kredytów konsumenckich,
• po drugie Usługa preferencyjnego udzielania kredytu, jest świadczona, w celu finansowania kredytów konsumenckich (wynagrodzenie uwzględnia koszty kredytu konsumenckiego, w wysokości w jakiej byłby on udzielany bez preferencji oraz pozostałe koszty ponoszone przez Wnioskodawcę, a związane bezpośrednio z udzielanymi kredytami),
• po trzecie wynagrodzenie wypłacone przez Kontrahenta, stanowi zapewnienie kapitału dla Wnioskodawcy.

Warto w tym miejscu wskazać również wyrok, z 6 października 2022 r., w sprawie C‑250/21, w którym TSUE wskazał, że: „W związku z tym okoliczność, że subpartycypant nie ma regresu wobec inicjatora w przypadku niewykonania zobowiązań przez dłużników wierzytelności, z których wpływy są mu przekazywane, oraz fakt, że wierzytelności pozostają w aktywach inicjatora czy też że źródło środków, które posłużą do zaspokojenia subpartycypanta, jest wymienione w umowie o subpartycypację, nie wpływa na zasadniczy charakter transakcji subpartycypacyjnej, która polega na finansowaniu pożyczek pierwotnych.”

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, należałoby uznać, że Usługi preferencyjnego udzielania kredytu, podlegają zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38. Podkreślić należy, że świadczenie takie jak wykonywane przez Wnioskodawcę, polega na udzielaniu kredytów konsumenckich, w zamian za co Wnioskodawca otrzymuje (oprócz odsetek wynikających z samych umów zawartych pomiędzy Wnioskodawcą a klientami), wynagrodzenie od Kontrahenta, który finansuje w części udzielane przez Wnioskodawcę kredyty konsumenckie.

Dodatkowo, Wnioskodawca wskazuje, że Usługa preferencyjnego udzielania kredytu, jest ściśle związana z usługami udzielania kredytów konsumenckich przez Wnioskodawcę. Warto w tym miejscu wskazać, że zgodnie z umową:

• po pierwsze, jeżeli Klient skutecznie odstąpi od umowy kredytu, wynagrodzenie od Kontrahenta, za tę umowę kredytu, nie przysługuje Wnioskodawcy,
• po drugie, w przypadku, gdyby wynagrodzenie w odniesieniu do tej umowy kredytu zostało już wypłacona, podlega ona zwrotowi,
• po trzecie, sama wypłata wynagrodzenia jest ściśle związana z zawarciem umowy kredytu konsumenckiego,
• po czwarte, wynagrodzenie, de facto finansuje w części udzielane przez Wnioskodawcę kredyty konsumenckie tj. pokrywa część obciążenia związanego z udzielaniem kredytów, które zastosowane by były w przypadku standardowych umów zawieranych przez Wnioskodawcę (bez uwzględniania preferencji).

Biorąc pod uwagę powyższe, należałoby wskazać, że nie da się oddzielić Usługi preferencyjnego udzielania kredytów od usługi udzielania kredytu. Warto przy tym podkreślić, że nie jest możliwe funkcjonowanie samoistne Usługi preferencyjnego udzielania kredytu, w oderwaniu od usługi udzielenia kredytu na rzecz Klientów – takie działanie pozbawione byłoby sensu.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie swojego stanowiska w sprawie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT,

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy,

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy,

Należy zauważyć, iż pojęcie usługi zostało zdefiniowane bardzo szeroko. Taka konstrukcja definicji usług pozwala na objęcie zakresem przedmiotowym podatku VAT wszelkich transakcji wykonywanych w ramach działalności gospodarczej. Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów, polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

1)w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

2)świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy,

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy,

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo czynnym podatnikiem podatku VAT, posiadającym siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Polski. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zamierzają Państwo świadczyć na rzecz swojego Kontrahenta, który jest czynnym podatnikiem VAT, posiadającym siedzibę na terytorium kraju, usługę polegającą na udzielaniu kredytów, na rzecz klientów tego Kontrahenta.

W zakresie wykonywanej usługi, otrzymają Państwo każdorazowo wynagrodzenie od Kontrahenta, w zamian za co, udzielą Państwo kredytu konsumenckiego na preferencyjnych zasadach. Zawarta umowa między Państwem a Kontrahentem zapewnia Państwa płynność, ze względu na to, że Kontrahent ponosi część kosztu kredytu konsumenckiego.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii, czy Usługa preferencyjnego udzielania kredytów, stanowi usługę finansową (ściśle związaną z udzielaniem kredytów konsumenckich) i powinna być opodatkowana na zasadach przewidzianych dla usług finansowych, tj. w całości podlegać zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2324 ze zm.). Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy,

W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego kredyt, określona kwota pieniędzy staje się własnością biorącego kredyt. Zasila ona jednak tylko czasowo majątek biorącego kredyt, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy.

Czynność polegająca na udzielaniu kredytów podlegających oprocentowaniu stanowi odpłatne świadczenie usług i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Charakter i cechy usługi preferencyjnego udzielania kredytów, wskazują że czynności te mieszczą się w definicji pojęcia „działalność gospodarcza”. W świetle art. 15  ust. 2 zdanie drugie działalność gospodarcza „obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych”. Niewątpliwie przekazanie środków pieniężnych (a zatem wartości o charakterze niematerialnym) na rzecz klienta Kontrahenta (kredytobiorcy), na określony okres czasu, za ustalonym wynagrodzeniem, stanowi wykorzystywanie tych środków w sposób ciągły i w celach zarobkowych. Usługa tego rodzaju mieści się zatem w pojęciu „działalność gospodarcza” zdefiniowanym w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane wyżej przepisy należy stwierdzić, że wskazana we wniosku czynność preferencyjnego udzielania kredytów przez Państwa spełnia przesłanki uznania tej czynności za podlegającą opodatkowaniu. Udzielenie bowiem kredytów przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, zaś kredytodawcę uznać za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

W konsekwencji wskazana we wniosku usługa preferencyjnego udzielania kredytów, jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Trzeba przy tym zauważyć, że zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Regulacje w zakresie zwolnień od podatku zostały zawarte m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy,

Zatem w odniesieniu do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, należy wskazać, że Usługa preferencyjnego udzielania kredytów przez Państwa na rzecz klientów Kontrahenta, stanowi czynność mieszczącą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu VAT, jako odpłatne świadczenie usług, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy. Z uwagi na to, że usługi te mieszczą się w zakresie czynności, o których mowa w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy jako wymienione wprost w tym przepisie, to usługa udzielania kredytów przez Państwa na rzecz klientów Kontrahenta korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

Tym samym Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).