Interpretacja indywidualna z dnia 17 lipca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-1.4012.250.2023.2.DP

Brak opodatkowania Kwoty Gwarancji.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 maja 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 8 maja 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania Kwoty Gwarancji.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 16 czerwca 2023 r. (wpływ 16 czerwca 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka A. Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) prowadzi działalność w zakresie wynajmu nieruchomości oraz infrastruktury (…).

Spółka nabywa na własność elementy infrastruktury lub działki gruntów, na których posadowione są elementy infrastruktury. Następnie Spółka wydzierżawia powierzchnię na elementach infrastruktury lub działki gruntów, na których posadowione są elementy infrastruktury, operatorom (…), czerpiąc tym samym dochody z czynszu dzierżawnego.

W styczniu 2023 r. Spółka zawarła umowę nabycia infrastruktury (…) od spółki B. S.A. (dalej jako: „Umowa sprzedaży”), tj. elementów infrastruktury oraz kontenerów zlokalizowanych w 30 miejscach w Polsce (dalej jako: „Infrastruktura”).

Nabyta Infrastruktura była wykorzystywana przez B. S.A. w ramach własnej działalności gospodarczej lub też była przedmiotem wynajmu przez B. S.A. (dalej jako: „B.” lub „Gwarant”) na rzecz operatorów (…). Zamiarem związanym z nabyciem Infrastruktury było między innymi wstąpienie przez Spółkę w ramach istniejących umów wynajmu w miejsce B. jako wynajmujący i czerpanie dochodów z wynajmu tej Infrastruktury.

W zakresie Infrastruktury, wykorzystywanej dotychczas przez B. na potrzeby własnej działalności gospodarczej, strony transakcji, tj. Spółka oraz B., zawarły w dniu zawarcia Umowy sprzedaży, zwrotne umowy najmu tej Infrastruktury, gdzie Spółka występuje w roli wynajmującego, a B. występuje w roli najemcy.

Dla poszczególnych umów najmu określony został czynsz, jaki będzie należny Spółce tytułem wynajmu na rzecz B.

Niezależnie od powyższego B. udzieliła Spółce gwarancji (dalej jako: „Gwarancja B.”), że w okresie 15 lat począwszy od 1 stycznia 2023 r. (dalej jako: „Okres Gwarancji B.” lub „Okres Gwarancji”) w każdym roku Okresu Gwarancji B. Spółka otrzymywać będzie od B. z tytułu czynszów ze wszystkich zawartych umów najmu ze Spółką, łączne roczne przychody netto w gwarantowanej, minimalnej wysokości, obliczonej osobno dla każdego roku rozliczeniowego, w wysokości wynikającej z algorytmu określonego w załączniku do Umowy sprzedaży (dalej jako: „Kwota Gwarancji”).

W pierwszych trzech latach obowiązywania Gwarancji B., jej wysokość została ustalona jako suma rocznej kwoty czynszów wynikających z umów najmu zawartych pomiędzy Spółką oraz B. w 2023 r. Począwszy od 2026 r. Kwota Gwarancji będzie kalkulowana jako suma rocznych czynszów należnych od B. za rok poprzedni pomnożona przez współczynnik 0,9.

W przypadku zmniejszenia się zapotrzebowania B. na wynajem Infrastruktury od Spółki, kwota należna Spółce z tytułu wynajmu Infrastruktury będzie ulegała odpowiedniemu obniżeniu o wartość czynszu dotyczącego zmniejszonej ilości Infrastruktury.

W przypadku gdy w danym roku rozliczeniowym łączne przychody Spółki z czynszów należnych od B. będą niższe od Kwoty Gwarancji, ustalonej dla tego roku, B. zobowiązania będzie do zapłaty Spółce w ramach Gwarancji B., kwoty stanowiącej różnicę pomiędzy powyższymi wartościami. B. będzie zobowiązana do zapłaty Spółce wskazanej różnicy również w przypadku, w którym w związku z całkowitym ustaniem zapotrzebowania B. na najem Infrastruktury, Spółka nie osiągnie żadnego przychodu od B. z tytułu wynajmu Infrastruktury.

Gwarancja B. ma na celu zapewnienie Spółce zakładanego poziomu przychodów z tytułu wynajmu Infrastruktury na rzecz B., jaki powstałby gdyby zapotrzebowanie B. na najem tej Infrastruktury nie uległo zmniejszeniu. B. zobowiązana będzie do wypłaty świadczeń gwarancyjnych (tj. różnicy pomiędzy Kwotą Gwarancji obliczoną dla danego roku a sumą czynszów należnych Spółce od B. w danym roku), w przypadku gdy na skutek zmniejszenia się ilości najmowanej przez B. Infrastruktury, przychody Spółki z wynajmu tej Infrastruktury ulegną zmniejszeniu poniżej zakładanego poziomu.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Poszczególne umowy najmu obejmują pojedyncze elementy infrastruktury tj. miejsca do instalacji urządzeń (…) oraz powierzchnię w kontenerach (…). Szczegółowa lista wynajmowanych elementów infrastruktury znajduje się poniżej:

(…)

Poszczególne umowy najmu z B. S.A. zostały zawarte w ten sposób, że strony zawarły ramową umowę najmu, na podstawie której dla każdej z lokalizacji wskazanych w pkt 1 powyżej, zawarta została odrębna szczegółowa umowa najmu. W każdej z umów szczegółowych Strony określiły okres, na jaki została zawarta umowa. Część umów została zawarta na czas oznaczony (36 miesięcy), a część na czas nieoznaczony. Jednocześnie, zgodnie z par. 2 ust. 5 umowy ramowej najmu, jeżeli umowa szczegółowa zawarta została na czas oznaczony to po upływie tego okresu co do zasady umowa ulega przedłużeniu na czas nieoznaczony z możliwością jej wypowiedzenia z zachowaniem ustalonego okresu wypowiedzenia.

W przypadku wypowiedzenia umowy szczegółowej przez Spółkę, kwota Gwarancji B. ulega odpowiedniemu zmniejszeniu o wysokość odpowiadającą wartości rocznych przychodów netto z czynszów z tytułu danej umowy szczegółowej, chyba że wypowiedzenie umowy wynika z przyczyn leżących po stronie B. S.A., np. niewywiązywanie się z obowiązków umownych.

Jeśli zapotrzebowanie B. S.A. zmniejszy się i B. zrezygnuje z wynajmu niektórych elementów infrastruktury, Spółka będzie mogła je wynajmować innym podmiotom.

W przypadku, gdy B. S.A. zrezygnuje z najmu określonych elementów infrastruktury, fakt oddania w wynajem tych elementów innemu podmiotowi nie wpłynie na wysokość kwoty należnej Spółce od B. S.A. z tytułu Gwarancji B.

Jak wskazano we wniosku złożonym przez Spółkę, począwszy od 2026 r. kwota Gwarancji B. będzie kalkulowana jako suma rocznych czynszów należnych od B. S.A. za rok poprzedni pomnożona przez współczynnik 0,9. Innymi słowy kwota Gwarancji B. jest objęta rocznym odpisem likwidacyjnym począwszy od 4 roku w wysokości do 10% dzierżawy B. S.A. Na redukcję kwoty Gwarancji B. w każdym kolejnym roku o 10% nie ma wpływu fakt, czy Spółka wynajmie elementy infrastruktury, z których zrezygnowała B. S.A., innym podmiotom.

Pytanie

Czy w przypadku, gdy B. zobowiązana będzie do zapłaty Spółce środków pieniężnych z tytułu udzielonej Gwarancji B., tj. kwoty stanowiącej różnicę pomiędzy Kwotą Gwarancji, a kwotą łącznych przychodów Spółki z czynszów należnych od B., kwota zapłaty powinna zostać dodatkowo zwiększona o podatek VAT według właściwej stawki?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku gdy B. zobowiązana będzie do zapłaty Spółce środków pieniężnych z tytułu udzielonej Gwarancji B., tj. kwoty stanowiącej różnicę pomiędzy Kwotą Gwarancji, a kwotą łącznych przychodów Spółki z czynszów należnych od B., kwota zapłaty nie powinna być dodatkowo zwiększona o podatek VAT według właściwej stawki.

W szczególności zdaniem Spółki otrzymane płatności z tytułu Gwarancji B. nie będą stanowiły wynagrodzenia za świadczenie przez Spółkę jakichkolwiek usług na rzecz Gwaranta.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 Ustawy VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 Ustawy VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Usługą jest świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy. Nie ma znaczenia osoba odbiorcy świadczenia. Usługami są zarówno świadczenia wykonane na rzecz konsumentów, jak i te świadczone dla przedsiębiorców.

Pojęcie świadczenia – składającego się na istotę usługi – należy interpretować zgodnie z jego cywilistycznym rozumieniem. Przez świadczenie trzeba będzie zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Na świadczenie mogą się też jednocześnie składać zachowania związane zarówno z działaniem, jak i zaniechaniem. (Bartosiewicz A., 2022).

Usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść (choćby potencjalną).

Aby dane zdarzenie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT jako usługa, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy wykonywanym świadczeniem a otrzymanym wynagrodzeniem. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

W przypadku wypłaty przez B. na rzecz Spółki środków pieniężnych z tytułu Gwarancji B., nie zostaną zdaniem Wnioskodawcy spełnione przesłanki konieczne do uznania, że Spółka uzyskuje w tym zakresie wynagrodzenie w zamian za usługę świadczoną na rzecz Gwaranta. Płatności wynikające z Gwarancji B., będą otrzymywane wyłącznie w wyniku wykonania przez B. swojego zobowiązania o charakterze gwarancyjnym. Z tytułu wypłaty środków tytułem Gwarancji B., Gwarant nie otrzyma od Spółki żadnego ekwiwalentnego świadczenia.

Zdaniem Wnioskodawcy, środki pieniężne otrzymane przez Spółkę z tytułu Gwarancji B., nie będą stanowiły również elementu podstawy opodatkowania w rozumieniu art. 29a Ustawy VAT, z tytułu usług wynajmu Infrastruktury świadczonych przez Spółkę na rzecz B.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 Ustawy VAT, podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Na gruncie ustawy VAT ustalenie podstawy opodatkowania zawsze powinno poprzedzać ustalenie, czy dana czynność stanowi na gruncie tego podatku czynność opodatkowaną oraz czy w stosunku do niej powstał obowiązek podatkowy. Ustalać podstawę opodatkowania można jedynie w tych przypadkach, gdy zaistniał przedmiot opodatkowania. Podstawa opodatkowania jest bowiem skonkretyzowanym – co do cech istotnych dla wymiaru podatku – i ujętym wartościowo przedmiotem podatku. (Bartosiewicz A., 2022).

Pojęcie zapłaty użyte w art. 29a powinno być rozumiane jako należność za daną czynność opodatkowaną. Zapłata jest więc należnością (kwotą należną) za czynność opodatkowaną.

Spółka oraz B., zawarły umowy najmu Infrastruktury, gdzie Spółka występuje w roli wynajmującego, a B. występuje w roli najemcy. Dla poszczególnych umów najmu określony został czynsz, jaki będzie należny Spółce tytułem wynajmu na rzecz B.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, B. będzie zobowiązana do zapłaty Spółce środków z tytułu Gwarancji B., również w przypadku, w którym w związku z całkowitym ustaniem zapotrzebowania B. na najem Infrastruktury, Spółka nie osiągnie żadnego przychodu od B. z tytułu wynajmu Infrastruktury. Innym słowy w przypadku gdy w Okresie Gwarancji, Spółka całkowicie zaprzestanie wynajmu na rzecz B. Infrastruktury (świadczenie w postaci wynajmu na rzecz B. przestanie istnieć na skutek braku stosownego zapotrzebowania po stronie najemcy), B. wciąż zobowiązana będzie do zapłaty Spółce środków pieniężnych z tytułu Gwarancji B.

Mając na względzie powyższe, nie można – zdaniem Wnioskodawcy – traktować środków pieniężnych wypłacanych tytułem Gwarancji B., jako elementu podstawy opodatkowania (zapłaty) za usługi wynajmu świadczone przez Spółkę. Wypłata środków pieniężnych z tytułu Gwarancji B., stanowić będzie realizację przez B., jej zobowiązań gwarancyjnych, a nie zapłatę za usługę wynajmu.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku gdy B. zobowiązana będzie do zapłaty Spółce środków pieniężnych z tytułu udzielonej Gwarancji B., tj. kwoty stanowiącej różnicę pomiędzy Kwotą Gwarancji, a kwotą łącznych przychód Spółki z czynszów należnych od B., kwota zapłaty nie powinna być dodatkowo zwiększona o podatek VAT według właściwej stawki.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasady opodatkowania podatkiem od towarów i usług definiuje ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwana dalej „ustawą”.

Art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Art. 2 pkt 6 ustawy:

Art. 7 ust. 1 ustawy:

Art. 8 ust. 1 ustawy:

Pod pojęciem usługi (świadczenia), w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Jednak nie każde działanie, powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy. Aby tak się stało muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Aby dana usługa podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Wzajemność świadczeń jako warunek konieczny do uznania usługi za podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT znajduje poparcie w orzecznictwie krajowych sądów administracyjnych oraz Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE).

Szczególnie trafnie ujął tę kwestię Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w wyroku z 15 marca 2012 r., sygn. akt I SA/Ke 89/12, w którym stwierdził:

W wyroku z dnia 29 października 2009 r. w sprawie C-246/08 TSUE przypomniał, że:

Kwestia odpłatności i bezpośredniego związku pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym wynagrodzeniem była wielokrotnie podnoszona w orzecznictwie Trybunału (wyrok z 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86, wyrok z 26 czerwca 2003 r. w sprawie C-305/01, wyrok z 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93).

W opisie sprawy wskazali Państwo, że prowadzą Państwo działalność w zakresie wynajmu nieruchomości oraz infrastruktury (…). W styczniu 2023 r. zawarli Państwo umowę nabycia infrastruktury (…) od spółki B. S.A. (Sprzedającej).

Infrastruktura ta była:

• wykorzystywana przez Sprzedającą w ramach własnej działalności gospodarczej;
• wynajmowana przez Sprzedającą na rzecz operatorów (…).

Państwa zamiarem związanym z nabyciem Infrastruktury było m.in. wstąpienie w miejsce Sprzedającej jako wynajmujący w ramach istniejących umów wynajmu i czerpanie dochodów z wynajmu tej Infrastruktury.

Ponadto w dniu zawarcia umowy sprzedaży infrastruktury zawarli Państwo ze Sprzedającą zwrotne umowy najmu Infrastruktury, którą B. wykorzystywała dotąd na potrzeby własnej działalności gospodarczej. W umowach tych występują Państwo jako wynajmujący, a Sprzedająca – jako najemca. Dla poszczególnych umów najmu został określony należny Państwu czynsz.

Przewidują Państwo, że zapotrzebowanie Sprzedającej na wynajem od Państwa Infrastruktury może się zmniejszyć, a w konsekwencji odpowiednio zmniejszy się łączna kwota należnych Państwu czynszów.

W związku z taką możliwością Sprzedająca udzieliła Państwu gwarancji, że przez okres 15 lat w każdym roku uzyskają Państwo określone roczne przychody netto z tytułu czynszów ze wszystkich umów najmu zawartych między Państwem a Sprzedającą – „Kwotę Gwarancji”.

Gdy w danym roku rozliczeniowym łączne przychody Spółki z czynszów należnych od Sprzedającej będą niższe od Kwoty Gwarancji dla tego roku, B. będzie zobowiązana, by zapłacić Państwu kwotę stanowiącą różnicę pomiędzy powyższymi wartościami – także wówczas, gdy zapotrzebowanie Sprzedającej całkowicie ustanie i nie osiągną Państwo żadnego przychodu z tytułu wynajmu Infrastruktury na rzecz B.

Gwarancja B. ma na celu zapewnienie Państwu zakładanego poziomu przychodów z tytułu wynajmu Infrastruktury na rzecz Sprzedającej, tj. opartego o obecne zapotrzebowanie.

Jednocześnie, jeśli B. zrezygnuje z wynajmu niektórych elementów infrastruktury, będą Państwo mogli je wynajmować innym podmiotom, co nie wpłynie na wysokość kwoty należnej Państwu od B. S.A. z tytułu Gwarancji B.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii obowiązku zwiększenia kwoty zapłaty o podatek VAT wg właściwej stawki w przypadku gdy B. zobowiązana będzie do zapłaty Państwu środków pieniężnych z tytułu udzielonej Gwarancji B. tj. kwoty stanowiącej różnicę pomiędzy Kwotą Gwarancji, a kwotą łącznych przychodów Spółki z czynszów należnych od B.

Z analizy przedstawionego przez Państwa opisu sprawy na tle przywołanych przepisów nie wynika, że wysokość środków pieniężnych, które otrzymają Państwo z tytułu Gwarancji B., należy powiększyć o podatek VAT.

Zgodnie z udzieloną Państwu Gwarancją B., Sprzedająca będzie zobowiązana do wypłacenia Państwu kwoty stanowiącej różnicę pomiędzy Kwotą Gwarancji dla danego roku a Państwa przychodami należnymi od Sprzedającej z tytułu wynajmu Infrastruktury. W opisie sprawy nie wskazali Państwo ekwiwalentnego świadczenia należnego B. od Państwa w zamian za ww. kwotę różnicy. Zatem wypłata ww. kwoty różnicy ma charakter wyrównania wypłacanego na Państwa rzecz w zakresie, w jakim nie osiągną Państwo uzgodnionego poziomu przychodów z wynajmu Infrastruktury na rzecz B. S.A.

W przedstawionych we wniosku okolicznościach nie będą więc Państwo dokonywać ani dostawy towarów, ani świadczenia usług na rzecz B., a zatem otrzymywana przez Państwa kwota, stanowiąca różnicę pomiędzy Kwotą Gwarancji dla danego roku a Państwa przychodami należnymi od Sprzedającej z tytułu wynajmu Infrastruktury, nie stanowi wynagrodzenia za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT wymienione w art. 5 ust. 1 ustawy. W rezultacie otrzymywanej przez Państwa kwoty środków pieniężnych, nie należy zwiększać o kwotę podatku VAT.

Państwa stanowisko jest zatem prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).