Interpretacja
Interpretacja indywidualna z dnia 12 lipca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.250.2023.2.ZK
W zakresie ulgi badawczo-rozwojowej.
Interpretacja indywidualna
– stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
27 kwietnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 24 kwietnia 2023 r., o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ulgi badawczo-rozwojowej.
Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 23 czerwca 2023 r., które wpłynęło do Organu 28 czerwca 2023 r.
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego
Dochody uzyskiwane przez wspólników Sp. z o.o. Sp. k. do dnia 30 kwietnia 2021 r. objęte były opodatkowaniem na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Od dnia 1 maja 2021 r. Spółka stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.
Spółka zamierza dokonać odliczenia z tytułu ulgi badawczo-rozwojowej w zakresie niżej opisanych prac za lata podatkowe 2021-2022, a w przyszłości również w zeznaniach za kolejne lata podatkowe (tj. licząc już od roku 2023), w których ponosić będzie koszty kwalifikowane. Spółka jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w rozumieniu art. 3 ust. 1 u.p.d.o.p. Spółka nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego, o którym mowa w art. 17 ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (tekst jedn. Dz. U. z 2022 r. poz. 2474). Spółka nie prowadzi działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej ani w ramach Polskiej Strefy Inwestycji, tj. Spółka nie korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 i art. 17 ust. 1 pkt 34a u.p.d.o.p.
Spółka od 1999 r. prowadzi kompleksową działalność na polskim i zagranicznym rynku …
Spółka w swojej działalności opiera się na czterech głównych kierunkach:
- recykling tworzyw sztucznych,
- produkcja tworzyw i dodatków do tworzyw sztucznych,
- produkcja linii przetwórstwa i recyklingu tworzyw sztucznych,
- handel maszynami do produkcji wyrobów z tworzyw sztucznych.
Działalność Spółki została sklasyfikowana w sposób następujący według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD):
- 16.Z - produkcja tworzyw sztucznych w formach podstawowych,
- 19.Z - produkcja pozostałych wyrobów z gumy,
- 29.Z - produkcja pozostałych wyrobów z tworzyw sztucznych,
- 12.Z - naprawa i konserwacja maszyn,
- 20.Z - instalowanie maszyn przemysłowych, sprzętu i wyposażenia,
- 69.Z - sprzedaż hurtowa pozostałych maszyn i urządzeń,
- 75.Z - sprzedaż hurtowa wyrobów chemicznych,
- 19.Z - badania naukowe i prace rozwojowe w dziedzinie pozostałych nauk przyrodniczych i technicznych,
- 77.Z - sprzedaż hurtowa odpadów i złomu,
- 96.Z - produkcja maszyn do obróbki gumy lub tworzyw sztucznych oraz wytwarzania wyrobów z tych materiałów.
Produkcja maszyn, w tym przedmiotowych we wniosku wytłaczarek jest produkcją jednostkową, tj. wytłaczarki projektowane oraz produkowane są na wyspecjalizowane, indywidualne zamówienia przedsiębiorców.
Do produkcji wysokojakościowych maszyn oraz kompletnych linii produkcyjnych Spółka wykorzystuje znane i cenione podzespoły europejskich marek. Urządzenia wyposażane są w wiele dodatkowych opcji, często zamawianych indywidualnie - zgodnie z oczekiwaniami klienta. Spółka dzięki posiadanej rozległej wiedzy branżowej, a także wieloletniemu doświadczeniu zajmuje się ponadto doradztwem technicznym i technologicznym z szerokiego zakresu zagadnień związanych z przetwórstwem tworzyw sztucznych. Spółka zwraca uwagę na fakt, że wiedza zatrudnionych w niej pracowników pozwala na produkcję wytłaczarek bardzo zróżnicowanych w zakresie ich właściwości, parametrów, materiałów, do których wytłaczania będą służyć oraz rozmiarów i dostosowania do docelowej lokalizacji.
Zdecydowaną przewagą konkurencyjną Spółki jest indywidualne podejście do Klienta oraz szybkie reakcje na zmieniające się potrzeby rynku. Powyższe jest możliwe dzięki stale prowadzonym pracom o charakterze badawczo-rozwojowym w działach Konstrukcyjnym i Laboratorium. Posiadanie zaplecza technicznego w postaci unikalnego parku maszynowego oraz wyspecjalizowana kadra pracowników pozwala Spółce na tworzenie wysoce specjalistycznych maszyn do przetwórstwa tworzyw sztucznych na indywidualne zamówienia Klientów.
Spółka, realizując prace, korzysta z posiadanego warsztatu oraz parku maszynowego, wyposażonych w:
- obrabiarki CNC;
- pionowe centrum obróbcze;
- tokarkę CNC;
- wycinarkę wodną;
- stoły spawalnicze;
- spawarki TIG, MAG;
- giętarki;
- wiertarki;
- szlifierki kątowe;
- szlifierki oscylacyjne;
- piły taśmowe;
- wkrętarki;
- narzędzia, tj. klucze i śrubokręty.
Znaczna część pracy twórczej pracowników Spółki odbywa się w dziale konstrukcyjnym i realizowana jest za pomocą m.in.:
- komputerów o zaawansowanych parametrach, aby zapewnić możliwość pracy wysoce specjalistycznemu oprogramowaniu do projektowania maszyn;
- oprogramowania służącemu projektowaniu elementów maszyn wytłaczających i ich komponentów oraz modelowaniu 3D;
- oprogramowania do obróbki mechanicznej.
Klientami Spółki i odbiorcami jej produktów są głównie przetwórcy tworzyw sztucznych. Kontrahenci lub przyszli Kontrahenci Spółki zależnie od stopnia własnej wiedzy technicznej składają kompletne lub prawie kompletne zamówienie na maszynę będącą wytłaczarką lub linią do wytłaczania. Wspomniane zamówienia zawierają listę oczekiwanych właściwości i parametrów. W innych przypadkach przedstawiciele Kontrahentów spotykają się lub korespondują z pracownikami Spółki na temat oczekiwań co do parametrów potencjalnej maszyny. W zdecydowanej większości przypadków działalność Spółki w obrębie projektowania i produkcji maszyn do wytłaczania tworzyw sztucznych przyjmuje postać jednostkową, polegającą w głównej mierze na tym, że w ramach jednego zamówienia jest projektowana oraz produkowana jedna maszyna do wytłaczania. Należy podkreślić, że przedmiot zamówienia jest ściśle oraz indywidualnie dostosowany do potrzeb zamawiającego. Powyższe wynika z faktu, że funkcjonujące na obecnym rynku tworzywa sztuczne są na tyle zindywidualizowane i odznaczające się różnymi parametrami (cechami), że często nie mogą być produkowane, czy wytłaczane za pomocą standaryzowanych, ogólnie dostępnych na rynku maszyn. Dodatkowo ze względu na ogromną konkurencję producenci mieszanek tworzyw sztucznych nie specjalizują się już w określonych typach tworzyw, lecz oferują bardzo szeroki asortyment produktowy. Każde tworzywo sztuczne wymaga unikalnej formy wytłaczania oraz różnych konfiguracji sprzętowych, aby odpowiednio dostosowywać temperaturę, moc, prędkość, ciśnienie i tym podobne parametry. Maszyny do wytłaczania muszą być ściśle dostosowane przez Spółkę do potrzeb indywidualnych klientów, aby zapewnić odbiorcy wysoką jakość oraz powtarzalność produkowanych przez niego tworzyw sztucznych. Odbiorców Spółki indywidualizują nie tylko produkowane przez nich rodzaje tworzyw, ale także wymiary ich przestrzeni produkcyjnej i skala produkcji (ilość produkowanego tworzywa w przeliczeniu na godziny). Spółka musi zapewnić kontrahentom dostosowanie rozmiarów i konfiguracji wytłaczarki, aby spełnić zarówno warunki lokalowe, ale także aby przy spełnieniu oczekiwań co do wymiarów produktu pozwolić na uzyskanie adekwatnej wydajności maszyny. Dopasowanie wytłaczarki do skali produkcji jest kluczowe dla osiągnięcia optymalnej wydajności i opłacalności produkcji. Spółka musi zapewnić odbiorcom tworzenie niewielkich maszyn do niewielkich potrzeb produkcyjnych, ale także musi zapewnić tworzenie dużych wytłaczarek przemysłowych o ogromnym potencjale.
Długoletnie doświadczenie Spółki w produkcji maszyn do przetwórstwa tworzyw sztucznych pozwala jej na postawienie tezy, że projektowanie przez nią nowych produktów, np. w postaci standardowych, szablonowych wytłaczarek nie jest możliwe w tego rodzaju branży. Spółka nie jest w stanie określić oczekiwanych parametrów i właściwości, rodzaju wytłaczanego materiału i uwarunkowań technicznych lokalizacji docelowej swoich produktów.
W celu zapewnienia Kontrahentom oraz przyszłym Kontrahentom oczekiwanych produktów w postaci maszyn do wytłaczania tworzyw sztucznych, Spółka prowadzi systematyczne prace badawczo-rozwojowe, których przedmiotem co do zasady jest projektowanie, tworzenie całkowicie nowych lub co najmniej zmienionych lub udoskonalonych wyrobów. Spółka dążąc, w procesie projektowania oraz produkcji wytłaczarek, do realizacji zindywidualizowanych zamówień pozyskuje nową wiedzę branżową, ale także uzyskuje nową wiedzę i doświadczenie w zakresie projektowania i budowy maszyn do wytłaczania tworzyw sztucznych.
Do prac, które zdaniem Spółki mieszczą się w definicji prac, o których mowa w przepisie art. 4a pkt 26 u.p.d.o.p. Spółka nie klasyfikuje działań, które obejmują jedynie rutynowe lub okresowe zmiany wprowadzane do produkowanych wytłaczarek, nawet jeżeli w ocenie Spółki zmiany te mają charakter ulepszeń.
Do prac o charakterze, o którym mowa w przepisie art. 4a pkt 26 u.p.d.o.p., Spółka zalicza tylko prace nad wytłaczarkami, w których dochodzi do istotnych zmian w zakresie ich opracowania względem dotychczas wytworzonych maszyn.
Spółka w trakcie prac prowadzi kompleksową dokumentację projektową każdej wytłaczarki, aby móc w razie potrzeby wykorzystać ją w przyszłości, np. gdy Klient zgłosi ponowne zamówienie na produkt, który został dla niego wcześniej zaprojektowany.
Cechami przemawiającymi za klasyfikacją danego zlecenia, jako wymagającego podjęcia prac o charakterze badawczo-rozwojowym są m.in.:
- potrzeba dopasowania elementów wytłaczarki do różnego rodzaju tworzywa (rodzaj przetwarzanego polimeru, jego struktury, gęstości nasypowej, wilgotności, stopnia zanieczyszczenia, rodzajem wtrąceń obcych oraz parametrów fizykochemicznych);
- indywidualne projekty układów plastyfikujących (geometrii, długości, średnicy, podział stref, podział na segmenty, rozmieszczenie grzałek i czujników) w zależności od rodzaju przetwarzanego surowca oraz finalnej aplikacji;
- potrzeba stworzenia innej konstrukcji bazowej wytłaczarki, tj. potrzeba stworzenia wytłaczarki w indywidualnych rozmiarach (długość; szerokość; wysokość, strony przyłączy, miejsce posadowienia linii na hali docelowej, zaprojektowanie wejść/wyjść wody, prądu i innych mediów;
- zaprojektowanie obiegu zamkniętego wody w oparciu o rodzaj stosowanego przez klienta urządzenia i czynnika chłodzącego;
- zaprojektowanie obiegu zamkniętego próżni w oparciu o istniejące rozwiązania u klienta;
- zaprojektowanie indywidualne załadunku oraz rozładunku surowca w zależności od istniejącej/oczekiwanej infrastruktury w zakładzie klienta;
- potrzeba zastosowania indywidualnego wyposażenia w dodatkowe elementy peryferyjne linii w zależności od potrzeb klienta;
- potrzeba zastosowania indywidualnych elementów pomiarowych takich jak czujniki, detektory itp.;
- potrzeba zastosowania dodatkowych elementów zwiększających energooszczędność takich jak koce grzewcze na grzałki mikanitowe, elementy grzejne;
- dodatkowe zaprojektowanie i wyposażenie szafy sterowniczej w moduł Ethernet do zdalnego łączenia się z linią w celu podglądu i serwisowania;
- projektowanie dodatkowych elementów szybkozłącznych do szybkiego przepięcia pod inną linię;
- projekty indywidualne regulacji wysokości maszyn a także możliwość ustawienia pod kątem;
- projekty indywidualne mobilnych szyn do przesunięcia maszyn pod inny ciąg technologiczny;
- dobór parametrów poszczególnych podzespołów w zależności od warunków pracy, np. silnik z obcym lub bez obcego chłodzenia;
- potrzeba dostosowania do osiągnięcia przez wytłaczarkę nowych parametrów (moc, wydajność, temperatura, rozmiar ślimaka);
- potrzeba dostosowania do innych urządzeń odbiorcy.
Co najmniej jedna z wyżej wymienionych przykładów cech wpływa na fakt, że Spółka musi rozpocząć prace, o których mowa w przepisie art. 4a pkt 26 u.p.d.o.p.
Specyfika samej branży oraz różnice wynikające z budowy wytłaczarek prowadzą do tego, że projektowanie każdej z nich staje się osobnym „projektem”.
Po konsultacjach z Zamawiającym zespół pracowników działu konstrukcyjnego, działu zaopatrzenia we współpracy z innymi pracownikami zaangażowanymi w realizację zleceń o charakterze indywidualnym przystępują do rozpoczęcia prac nad zaprojektowaniem wytłaczarki.
Początkowo do zadań działu konstrukcyjnego należy opracowanie harmonogramu prac, analiza oczekiwanych właściwości i rozmiarów wytłaczarki, przygotowanie dokumentacji technicznej wybranych podsystemów, obliczenie napędów, obliczenie systemów grzewczych, stworzenie tabeli konstrukcyjnej oraz opracowanie pełnej dokumentacji projektowej wytłaczarki, która stanowić będzie poniekąd jej prototyp.
Automatyk wchodzący w skład Zespołu zaangażowanego w przedmiotowe prace przystępuje jednocześnie do wyspecyfikowania parametrów silników, dobrania zabezpieczeń elektrycznych, przekaźników, regulatorów PID sterujących systemami maszyny itp.
Dział zaopatrzenia obciążony zostaje wyszukiwaniem kooperantów do produkcji podzespołów, których nie jest w stanie stworzyć Spółka, wycenia i dąży do optymalizacji kosztów zamawianych podzespołów oraz podejmuje systematyczną i ścisłą współpracę z działem produkcji w ramach dostaw podzespołów realizowanego projektu.
W dalszej części prac konstruktorzy zajmują się ścisłym projektowaniem samej wytłaczarki, w skład której wchodzą liczne podzespoły modyfikowane lub rozbudowywane w ramach indywidualnych zamówień klientów. W skład wytłaczarek oraz linii wytłaczających wchodzą następujące podzespoły: układ plastyfikujący składający się z minimum 2 do 6 elementów (ślimak, cylinder, strefa zasypowa, strefa rowkowana, końcówka mieszająca; dodatkowo wymienne ślimaki o zmiennej geometrii, długości i średnicy). Projektowanie tych elementów odbywa się każdorazowo z uwzględnieniem technologii przetwarzania oraz parametrów fizyko-chemicznych surowca wsadowego oraz docelowej aplikacji. Indywidualnie dobierane są również pozostałe poszczególne elementy składowe przekładnia lub motoreduktor - pozycja położenia, przełożenie, wejście i wyjście na ślimak, silnik, przekładnia redukcyjna, na sprzęgle lub przekładnia pasowa: pasy i koła pasowe. Samodzielnie projektowany jest układ i rozmieszczenie grzałek na cylindrze, moc poszczególnej grzałki oraz rodzaj: mikanitowe, ceramiczne lub ze stali nierdzewnej np. w przypadku surowca PVC) w obudowie ze stali nierdzewnej, energooszczędne - jeśli takie jest wymaganie, z wbudowaną izolacją w obudowie lub na zewnątrz w postaci kocy energooszczędnych. W wytłaczarkach lub całych liniach do wytłaczania zastosowany może być powietrzny układ chłodzący (wentylatory bębnowe) lub układ chłodzenia cieczą (wówczas projektuje się rowkowane cylindry, wężownicę z wodą chłodzącą lub inną cieczą, np. glikolem). Indywidualnie stosuje się również drążone ślimaki z doprowadzeniem medium chłodzącego oraz układu termostatowanego. Spółka samodzielnie dobiera także rozstaw pomiaru temperatury w cylindrze a także w masie poprzez czujniki laserowe. W skład linii wchodzą jednostkowo projektowane elementy ramy z profili stalowych oraz blach - każda maszyna oraz linia posiada indywidualny projekt. Stosowane są elementy pneumatyczne, hydrauliczne - dobierany i implementowane w podzespoły takie jak m.in. wytłaczarka (obieg wody i próżni), głowica do granulacji. Indywidualnie projektowane są elementy ze stali nierdzewnej stanowiących elementy peryferyjne, mające permanentny kontakt z wodą. Ponadto, dobierane i projektowane przez Spółkę są zasypy i podajniki do surowca, projektowane pod konkretny rodzaj surowca. Dopasowywana jest także jednostkowo stal wysokogatunkowa do ciężkich warunków pracy: tj. wysokie zużycie, ścierania; kontakt z wodą; wysokim ciśnieniem. Poza tym, dostosowywane są zamknięte obiegi wody oraz próżni, pompy wodne oraz pompy próżniowe o różnej mocy i sprawności w zależności od jakości surowca wsadowego oraz jego wilgotności. Obieg wody chłodzącej także projektowany jest przez Dział Konstrukcyjny Wnioskodawcy w zależności od rodzaju centralnego systemu chłodzenia stosowanego przez klienta tj. np. deszczownia lub chiller wodny czy też powietrzny. Każdorazowo powstaje zindywidualizowany layout linii z rozstawienie poszczególnych elementów składowych wrysowanych w halę klienta, z zaprojektowanymi samodzielnie podejściami pod media. Rodzaj wyposażenia oraz opcji dodatkowych: detekcyjnych, pomiarowych, dobierany jest z uwzględnieniem specyfiki pod projektu Spółka implementuje w linie odpowiednie rozwiązania załadunku i rozładunku surowca, tak aby współgrały one z logistyką u klienta.
Równie ważnymi elementami są układy elektryczne maszyny, w tym m.in. jej okablowanie, bezpieczniki, czujniki, wtyczki, przełączniki oraz szafy i systemy sterujące.
Linie mogą być sterowane analogowo lub cyfrowo z możliwością zmiany panela sterowniczego na bardziej zaawansowany z większą ilością funkcji oraz zdalnym serwisem. Każde wykonanie sterowania poprzedzone jest dokładnym planem sterowania i schematami elektrycznymi.
Każdorazowo, w przypadku tworzenia prototypu wytłaczarki niezbędnymi elementami są elementy konstrukcji wytłaczarki, w tym m.in. ramy, osłony, obudowy, kołnierze mocujące, mocowania, uchwyty, kształtowniki, śruby, nakrętki oraz inne elementy tworzące jej konstrukcję oraz detale łączące jej podzespoły. Wszelkie obudowy, detale, elementy łączące przejściowe dobierane są indywidualnie i powstają według indywidualnie zaprojektowanej dokumentacji technicznej i wykonane według indywidualnie zaprojektowanej technologii na centrach obróbczych jakimi są tokarka, frezarka CNC oraz Water-Jet.
Mimo tego, że Spółka posiada ogromne know-how w zakresie przetwórstwa tworzyw sztucznych i budowy maszyn, nie posiada wystarczających zasobów sprzętowych, narzędziowych do samodzielnego tworzenia wszystkich elementów produktu. Doskonałym przykładem pośród wielu innych elementów wytłaczarki są jej szafy sterownicze. Spółka decyduje się na zakup gotowych podzespołów od zewnętrznych dostawców głównie dlatego, że koszty produkcji własnej tych elementów lub zakupu potrzebnych sprzętów i narzędzi byłyby zbyt kosztowne, aby w ostateczności cena gotowej wytłaczarki była akceptowalna przez Zamawiającego. W związku z tym, że na rynku istnieje wiele firm specjalizujących się w produkcji poszczególnych elementów podzespołów niezbędnych do realizacji zamówienia, Spółka decyduje się na zakup bardziej udoskonalonego podzespołu od zewnętrznych podmiotów. Zakup gotowego podzespołu umożliwia obniżenie kosztów produkcji prototypu wytłaczarki oraz znacznie przyspiesza czas jej realizacji. Bardzo ważnym jest jednak fakt, że co do zasady to pracownicy Spółki projektują zamawiane elementy lub co najmniej opracowują ich oczekiwane właściwości lub parametry i wysyłają firmom produkującym niniejsze podzespoły wysoce zaawansowane projekty lub oczekiwania.
Po powyższych etapach projektowych, konstrukcyjnych i zamawiania podzespołów następują prace warsztatowe oraz montażowe prototypu wytłaczarki. W tym etapie prac odbywa się przygotowanie materiałów do wykonania komponentów, cięcie, gięcie, wypalanie, toczenie, frezowanie, szlifowanie elementów służących złożeniu prototypu maszyny. Po wykonaniu tych elementów następuje piaskowanie, szkiełkowanie oraz malowanie elementów, które służy m.in. konserwacji materiałów i wydłużeniu ich odporności na czynniki zewnętrzne. Wszystkie prace odbywają się na podstawie rysunków technicznych opracowanych przez biuro konstrukcyjne. Po kompletacji wszystkich elementów składowych maszyny następuje montaż prototypu i przekazanie go do badań.
W ramach Projektu ułożony został harmonogram jego realizacji i składał się on z następujących etapów:
Prace nad każdym zindywidualizowanym projektem toczą się według etapów, które zostały ustalone na podstawie doświadczeń Spółki nad tworzeniem maszyn w poprzednich latach jej działalności. Spółka uznała, że prace toczone według poniższych etapów dają najpewniejsze rezultaty i pozwalają na zachowanie odpowiedniej systematyki i ciągłości w celu szybszej realizacji indywidualnych zamówień. Wyodrębnione zostały następujące etapy:
ETAP 1: Prace dotyczące planowania oraz prace projektowo-konstrukcyjne.
Na tym etapie Spółka analizuje zamówienie, przygotowuje wstępną dokumentację, opracowuje zapotrzebowanie, przygotowuje podział prac i zadań, a następnie zajmuje się pracami projektowymi.
ETAP 2: Prace dotyczące kompletacji elementów wytłaczarki.
Na tym etapie Spółka kompletuje elementy składowe wytłaczarki, tj. pracownicy Spółki w oparciu o rysunki techniczne organizują niezbędne elementy, które mogą wytworzyć we własnym zakresie, a pozostałe zamawiają od zewnętrznych dostawców.
ETAP 3: Prace montażowe.
Na tym etapie pracownicy Spółki tworzą konstrukcję prototypu wytłaczarki i montują jej wszystkie elementy składowe.
ETAP 4: Etap prób uruchomienia u klienta.
Na tym etapie maszyna zostaje przetransportowana do Klienta, gdzie odbywa się jej instalacja, tj. montaż we właściwym miejscu, czasami podłączenie odpowiednich przyłączy do innych maszyn lub urządzeń. Po tych pracach maszyna zostaje uruchomiona i odbywają się jej próby i testy w warunkach rzeczywistych.
Niekiedy zdarza się, że na etapie uruchomienia prototypu u klienta uwidaczniają się problemy dotyczące działania maszyny. Najczęściej jest to problem utrzymania oczekiwanych parametrów, czy uzyskania oczekiwanej wydajności. W przypadku negatywnych wyników testów prototypu u klienta, pracownicy podejmują w pierwszej kolejności działania naprawcze. Jednakże zdarza się, że z uwagi na pojawiające się komplikacje, należy powrócić do poprzednich etapów cyklu. Spółka odnotowała przypadki, w których po wejściu w ostatni etap prac, należało powrócić do pierwszego i od nowa zaprojektować dany element, który w konsekwencji musiał przejść od nowa wszystkie etapy prac. Po zakończeniu działań naprawczych lub po podjęciu się poprawek/korekt elementów wytłaczarki cała maszyna ponownie zostaje poddana testom celem weryfikacji skuteczności wprowadzonych zmian lub poprawek.
Po akceptacji przetestowanego produktu dochodzi do zbycia gotowego produktu na rzecz Zamawiającego. Wnioskodawca uzyskuje więc przychody z tytułu sprzedaży tego produktu. Prototyp stanowi więc docelowe rozwiązanie, gotowe do komercyjnego wykorzystania, tj. pełnowartościowy wyrób.
Zdaniem Spółki, prowadzone przez nią prace, które Jej zdaniem mają charakter prac, o których mowa w przepisie art. 4a pkt 26 u.p.d.o.p., mają swój faktyczny koniec z momentem finalnej akceptacji produktu przez Zamawiającego.
Należy dodatkowo podkreślić, że Spółka wszystkie prototypy wytłaczarek konstruuje oraz produkuje mając na uwadze zasadę zrównoważonego rozwoju oraz dbałość o środowisko naturalne. Oznacza to, że Spółka m.in. dokłada wszelkich starań, aby tworzyć maszyny, które będą zużywać możliwie niskie ilości energii elektrycznej.
Projekty opierają się w głównej mierze na eksperymentalnych pracach rozwojowych.
W ramach eksperymentalnych prac rozwojowych przewiduje się, że główne wydatki będą obejmowały:
- wynagrodzenia personelu,
- koszty zakupu materiałów, w tym podzespołów przedmiotowych prototypów.
Wszelkie prace polegające na projektowaniu prototypów wytłaczarek podejmowane są w sposób systematyczny oraz mają twórczy charakter. Prace podejmowane w trakcie projektowania przedmiotowych wytłaczarek są twórcze, ponieważ ich rezultatem każdorazowo jest całkowicie nowy produkt. Realizacja tworzenia nowej wytłaczarki w Spółce zaczyna się od etapu pomysłu, opracowania koncepcji oraz harmonogramu działania. Każdy prototyp wytłaczarki jest innowacyjny, ponieważ dostosowany jest do konkretnych potrzeb klientów, spełniając unikalne funkcje w unikalnej formie (wymiary, moc, rodzaj przetwarzanego tworzywa itp.).
Prace nad wszystkimi dotychczas opracowanymi prototypami wytłaczarek ukierunkowane były (i nadal są, i będą) na zdobycie nowej wiedzy pracowników Spółki, ale także wiedzy kluczowej dla rozwoju branży przetwórców tworzyw sztucznych oraz producentów maszyn do tego rodzaju działalności gospodarczych. Wiedza zdobywana oraz utrwalana w trakcie prac nad danym prototypem wytłaczarki pozwala co do zasady uzyskać pozytywny rezultat prac, tj. stworzenie nowego prototypu, który spełnia oczekiwania zamawiającego.
Zakupione przez Spółkę materiały są tak wysoce modyfikowane, tj. docinane i formowane, że w przypadku, gdy Spółka podjęłaby próbę demontażu maszyny, elementy te stałyby się niezdatne do użytku, tj. stanowiłyby odpady. Szczególnie zakupione przez Spółkę podzespoły od zewnętrznych producentów są tworzone z myślą o potrzebach Klienta wyrażonych w projekcie tworzonym przez pracowników Spółki. Co do zasady, nie są zdatne do użytku do tworzenia innych wytłaczarek niż zamówiona przez Klienta. Powyższe oznacza, że w przypadku zamówień indywidualnych, w których Spółka, aby stworzyć maszynę zgodną z oczekiwaniami Zamawiającego rozpoczyna prace, o których mowa w przepisie art. 4a pkt 26 u.p.d.o.p., projektowane i produkowane są jedynie pojedyncze (zamówione) egzemplarze wytłaczarki, stanowiące de facto ich prototypy. Jeżeli wyprodukowany prototyp przejdzie z wynikiem pozytywnym założone próby, testy oraz zaplanowany rozruch, to podlega on faktycznej walidacji i staje się pełnowartościowym produktem Spółki, podlegającym sprzedaży w ramach złożonego przez Klienta zamówienia.
Zgodnie z Podręcznikiem Frascati Manuał 2015 - 2.49 Prototyp jest to oryginalny model skonstruowany w sposób pozwalający na uwzględnienie w nim wszystkich danych technicznych i osiągów nowego produktu. Odnosząc się do definicji działalności badawczo- rozwojowej obowiązującej na łamach ustaw o podatkach dochodowych, definicja prototypu powinna odnosić się do oryginalnego modelu skonstruowanego w sposób pozwalający na uwzględnienie w nim wszystkich danych technicznych i osiągów nowego, istotnie zmienionego, ulepszonego, zmienionego produktu. Tak też jest w przypadku Spółki.
W związku z realizacją Projektu Wnioskodawca ponosił następujące koszty:
Koszty pracownicze:
Do realizacji zamówień indywidualnych na wytłaczarki Spółka powołała specjalny zespół (dalej: „Zespół”). Należy podkreślić, że pracownicy są kluczowi przy projektowaniu i budowie każdej wytłaczarki. To pracownicy Spółki obmyślają możliwość stworzenia oczekiwanej przez Klienta wytłaczarki, opracowują zamierzenia, koncepcję, harmonogram prac. Pracownicy projektują oraz tworzą zaprojektowaną maszynę. Pracownicy biorą udział we wszelkich pracach, które są związane z opracowaniem nowej maszyny oraz biorą udział we wszystkich testach i próbach.
Kadra pracowników zaangażowanych w niniejsze prace posiada wieloletnie doświadczenie zawodowe w branży projektowania oraz budowy wysoce wyspecjalizowanych maszyn do przetwórstwa tworzyw sztucznych. Część z nich podnosi swoje kwalifikacje, uczestnicząc w branżowych kursach i szkoleniach.
W skład Zespołu konstrukcyjnego wchodzą:
- konstruktorzy,
- konstruktor/elektryk/automatyk.
Pracownicy Ci zajmują się m.in. opracowaniem harmonogramu prac; tworzeniem projektu całej maszyny oraz jej podzespołów; tworzeniem konstrukcyjnej dokumentacji rysunkowej i opisowej maszyn i podzespołów wytłaczarek; tworzeniem list materiałów potrzebnych do produkcji wytłaczarek; nadzorem konstrukcyjno-technologicznym nad wytwarzanymi maszynami i jej elementami; nadzorem technicznym, merytorycznym, terminowym prac.
W skład Zespołu ds. zakupów i logistyki wchodzą:
- specjaliści ds. zakupów i logistyki.
Pracownicy Ci zajmują się poszukiwaniem poddostawców, zbieraniem ofert, rozmowami na temat podzespołów wytłaczarek, prowadzeniem pełnego procesu zamówienia podzespołów do wytłaczarek, kontrolą ilościową i jakościowa podzespołów od dostawców, zarządzaniem transportem podzespołów do prototypów wytłaczarek.
W skład Zespołu wchodzą także:
- tokarze-frezerzy konwencjonalni oraz operatorzy tokarki i frezarki CNC oraz operator Water-Jet;
- spawacze z uprawnieniami MIG i TIG;
- automatycy;
- elektrycy;
- mechanicy.
Pracownicy Ci wykonują prace związane z przygotowaniem elementów składowych wytłaczarek, które można wytworzyć we własnym zakresie Spółki, przygotowaniem konstrukcji maszyny i ostatecznie jej montażem. Do prac tych zakwalifikować można m.in. wykonanie prac związanych z obróbką skrawaniem; wykonanie prac tokarskich; wykonanie prac spawalniczych; montaż podzespołów mechanicznych, elektrycznych i hydraulicznych; prowadzenie i nadzór nad próbami urządzenia.
Nad przebiegiem całości prac nad wytłaczarkami czuwa kierownik ds. maszyn - odpowiadając w szczególności za nadzór techniczny, merytoryczny i terminowy nad zamówieniami; optymalizację parametrów poszczególnych części składowych wytłaczarek; kontrolę jakości wytłaczarki prototypowej, nadzór nad zespołem projektowym, przeprowadzanie cyklicznych spotkań z członkami zespołu.
Spółka na bieżąco prowadzi ewidencję czasu pracy poszczególnych pracowników wchodzących w skład Zespołu, poświęconego na prace nad wytłaczarkami.
W związku z powyższym, prowadząc prace związane z projektowaniem oraz produkcją wytłaczarek, Spółka ponosi koszty wynagrodzeń pracowników oraz innych świadczeń z tytułu stosunku pracy, jak również sfinansowanych przez Spółkę, jako płatnika składek z tytułu tych należności wskazanych w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, dotyczących pracowników zaangażowanych w prace badawczo-rozwojowe.
Koszty materiałów i surowców:
W celu realizacji prototypu wytłaczarki w ramach prac, które zdaniem Spółki noszą charakter prac, o których mowa w przepisie art. 4a pkt 26 u.p.d.o.p., Spółka nabywa m.in. niezbędne do wytworzenia tych prototypów materiały lub gotowe podzespoły:
- blachy stalowe ze stali czarnej i nierdzewnej o różnej wielkości arkuszy i grubościach, gładkie i perforowane, profile i kształtowniki stalowe i aluminiowe (zamknięte, gięte, dwuteowniki, teowniki), pręty, krążki, płaskowniki, śruby, nakrętki, podkładki, armatura hydrauliczna (w tym: kolanka, adaptory, korki, zawory, końcówki) elementy hydrauliczne (węże), uszczelki, simmeringi, oringi, wpusty, zaślepki, bagnety, rozdzielacze, druty spawalnicze, odlewy, okuwki,
- napędy (silniki, motoreduktory, silniki wibracyjne), przekładnie z łożyskiem oporowym, układy plastyfikujące, grzałki mikanitowe, ceramiczne, koce grzewcze, wentylatory bębnowe powietrzne, falowniki, dławiki siecowe, filtry RFI, sprzęgła, piasty, tuleje, szafy sterownicze, łożyska (liniowe, wzdłużne, oporowe), pasy klinowe i koła pasowe - elementy przekładni redukcyjnej, pompy próżniowe, pompy wodne do zamkniętego obiegu wody, zmieniacze sit, panele sterownicze PLC, podzespoły elektryczne (regulatory temperatur, przekaźniki ssr, moduły ethernet - do zdalnego połączenia), elementy pomiarowe (czujniki temperatur, czujniki ciśnienia masy, czujniki poziomu surowca, wykrywacze metali, pomiar grubości ścianki, czujnik laserowy temperatury masy, manometry podciśnieniowe) podzespoły pneumatyczne (zawory, złączki, reduktory, węże, tłumiki), kółka jezdne, szyny, stopy wibroizolacyjne smarowniczki, szybkozłącza, sprężyny, agregaty hydrauliczne, cyklony, dmuchawy, filtry, wymienniki ciepła, silniki, przekładnie, sprzęgła, siłowniki, łożyska, zawory, falowniki, szafy sterownicze, okablowanie, czujniki, bezpieczniki.
Wskazany powyżej katalog ma jedynie przykładowy charakter, ponieważ Spółka ponosi wydatki różnego rodzaju zależnie od specyfikacji zamówienia i biorąc pod uwagę, że Spółka nadal prowadzi prace projektowe - nie jest w stanie przewidzieć jakie materiały będzie musiała nabywać w przyszłości.
Spółka zaznacza równocześnie, że bez wykorzystania odpowiednich materiałów i surowców, prace o charakterze badawczo-rozwojowym nie mogłyby być realizowane. W efekcie, koszty zakupu tych materiałów i surowców, które przekazywane są dla celów opisanych wyżej prac, Spółka uznaje za koszty kwalifikowane, ściśle (bezpośrednio) związane z określonym zakresem prac o charakterze badawczo-rozwojowym.
Jednocześnie, sam fakt przekazania danego rodzaju materiałów i surowców oraz ich ilości do prac o charakterze badawczo-rozwojowym Spółka dokumentuje dokumentem wewnętrznym. Dokument ten pozwala na jednoznaczną identyfikację materiału jaki został zużyty/wykorzystany w ramach określonego projektu.
Konsekwentnie, na podstawie wyżej powoływanej dokumentacji Spółka jest w stanie określić jakie aktywa rzeczowe - materiały i surowce - zostały wykorzystywane przy realizacji poszczególnych prac o charakterze badawczo-rozwojowym.
Wnioskodawca podkreśla, że wszystkie wskazane wyżej wydatki, które zamierza zaliczać do kosztów kwalifikowanych w ramach ulgi badawczo-rozwojowej, stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów u.p.d.o.p. (w części, która nie była dofinansowana).
W piśmie z 23 czerwca 2023 r., będącym uzupełnieniem do wniosku, Wnioskodawca wskazał, że:
1. Prace opisane we wniosku, polegają na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy Zespołu i umiejętności tworzących go pracowników, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, takich jak:
- komputery o zaawansowanych parametrach (stosowane w celu zapewnienia możliwości pracy wysoce specjalistycznemu oprogramowaniu do projektowania maszyn),
- oprogramowanie służące projektowaniu elementów maszyn wytłaczających i ich komponentów oraz modelowaniu 3D,
- oprogramowanie do obróbki mechanicznej do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia znacznie zmienionych, ulepszonych lub nowych wytłaczarek, a także procesów i usług w zakresie ich projektowania i produkcji. Wnioskodawca dzięki prowadzonym pracom każdorazowo pozyskuje również nową wiedzę branżową, a ponadto uzyskuje nową wiedzę i doświadczenie w zakresie projektowania i budowy maszyn do wytłaczania tworzyw sztucznych.
2. Koszty wynagrodzeń pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę stanowią należności pracowników, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
3. W skład samych wynagrodzeń, wchodzą wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Jednakże Wnioskodawca zaznacza, że zamierza dokonać odliczenia tylko od tej części wynagrodzeń pracowniczych, która więżę się z faktycznie przepracowanym czasem pracy danego pracownika zaangażowanego w prace o charakterze badawczo-rozwojowym (wynagrodzenie zasadnicze i sfinansowane przez Wnioskodawcę jako płatnika składki na ubezpieczenie społeczne). W konsekwencji chcąc dokonać odliczenia kosztów kwalifikowanych Wnioskodawca nie będzie uwzględniał w szczególności tej części wynagrodzenia która przypada na czas nieobecności pracownika w pracy lub czas pracy niezwiązany z działaniami o charakterze badawczo-rozwojowym, a także za czas choroby.
4. Wnioskodawca pokrywa koszty realizacji prac badawczo-rozwojowych z własnych środków. Wydatki te nie są mu zwracane w jakiejkolwiek formie i nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.
5. Wydatki, które stanowią w ocenie Wnioskodawcy koszty kwalifikowane, wyodrębnia on w odrębnej ewidencji rachunkowej określonej w art. 9 ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Pytania
1. Czy w ramach opisanego stanu faktycznego - działalność Spółki w zakresie projektowania oraz produkowania innowacyjnych wytłaczarek dostosowanych do indywidualnych potrzeb Klientów - jest działalnością badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 u.p.d.o.p.?
2. Czy traktując przedstawiony w niniejszym wniosku opis również w kontekście zdarzenia przyszłego - działalność Spółki w zakresie projektowania oraz produkowania innowacyjnych wytłaczarek dostosowanych do indywidualnych potrzeb Klientów - będzie można uznać za działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 u.p.d.o.p.?
3. Czy opisane przez Wnioskodawcę koszty ponoszone na, Jego zdaniem, prowadzoną działalność badawczo-rozwojową, stanowią koszty kwalifikowane w rozumieniu art. 18d ust. 2 u.p.d.o.p.?
4. Czy traktując przedstawiony w niniejszym wniosku opis również w kontekście zdarzenia przyszłego, opisane przez Wnioskodawcę koszty ponoszone na, Jego zdaniem, prowadzoną działalność badawczo-rozwojową, będą stanowić koszty kwalifikowane w rozumieniu art. 18d ust. 2 u.p.d.o.p.?
5. Czy w przypadku uzyskania twierdzącej odpowiedzi na pytanie oznaczone w przedmiotowym wniosku jako pytanie nr 3, Spółka będzie uprawniona do odliczenia od podstawy opodatkowania kosztów kwalifikowanych za lata podatkowe 2021-2022 w odpowiedniej wysokości, zgodnie z u.p.d.o.p.?
6. Czy traktując przedstawiony w niniejszym wniosku opis również w kontekście zdarzenia przyszłego, w przypadku uzyskania twierdzącej odpowiedzi na pytanie oznaczone w przedmiotowym wniosku jako pytanie nr 4, Spółka będzie w przyszłości uprawniona do odliczania od podstawy opodatkowania kwoty poniesionych kosztów kwalifikowanych w wysokości przewidzianej w przyszłości w u.p.d.o.p.?
Państwa stanowisko w sprawie
1. W ocenie Spółki, prowadzona przez Nią działalność projektowania oraz produkowania innowacyjnych wytłaczarek dostosowanych do indywidualnych potrzeb Klientów jest działalnością badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 u.p.d.o.p.
2. W ocenie Spółki, w związku z zamiarem kontynuowania prac projektowych opisanych w niniejszym wniosku, a w konsekwencji traktując przedstawiony w niniejszym wniosku opis również w kontekście zdarzenia przyszłego - działalność Spółki w zakresie projektowania oraz produkowania innowacyjnych wytłaczarek dostosowanych do indywidualnych potrzeb Klientów - będzie można uznać za działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 u.p.d.o.p.
3. W ocenie Wnioskodawcy, opisane w niniejszym wniosku koszty które ponosi w zakresie działalności, Jego zdaniem - badawczo-rozwojowej, stanowią koszty kwalifikowane, w rozumieniu art. 18d ust. 2 u.p.d.o.p.
4. W ocenie Spółki, w związku z zamiarem kontynuowania prac projektowych opisanych w niniejszym wniosku, a w konsekwencji traktując przedstawiony w niniejszym wniosku opis również w kontekście zdarzenia przyszłego - opisane przez Wnioskodawcę koszty ponoszone na, Jego zdaniem, prowadzoną działalność badawczo-rozwojową, będą stanowić koszty kwalifikowane w rozumieniu art. 18d ust. 2 u.p.d.o.p.
5. W ocenie Wnioskodawcy, będzie On uprawniony do odliczenia od podstawy obliczenia podatku, poniesionych kosztów kwalifikowanych na podstawie art. 18d ust. 1 u.p.d.o.p. w odpowiedniej wysokości przewidzianej w u.p.d.o.p., za lata podatkowe 2021-2022.
6. W ocenie Spółki, w związku z zamiarem kontynuowania prac projektowych opisanych w niniejszym wniosku, a w konsekwencji traktując przedstawiony w niniejszym wniosku opis również w kontekście zdarzenia przyszłego - Spółka będzie w przyszłości uprawniona do odliczania od podstawy opodatkowania kwoty poniesionych kosztów kwalifikowanych w wysokości przewidzianej w przyszłości w u.p.d.o.p.
UZASADNIENIE:
Ad. 1, Ad. 2
W ocenie Wnioskodawcy, prowadzona przez niego działalność polegająca na projektowaniu oraz produkowaniu innowacyjnych wytłaczarek dostosowanych do indywidualnych potrzeb Klientów - stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 u.p.d.o.p.
Definicja działalności badawczo-rozwojowej została wyjaśniona w art. 4a pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.
W myśl art. 4a pkt 27 ww. ustawy: ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych - oznacza to:
a) badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce;
b) badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.
Z kolei, w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 4a pkt 28 u.p.d.o.p. wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.
Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce: badania naukowe są działalnością obejmującą:
1) badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2) badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.
Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.
Zatem, w rozumieniu ww. przepisów określona działalność spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej, jeżeli łącznie zachodzą następujące przesłanki:
- działalność ma charakter twórczy,
- działalność jest podejmowana w sposób systematyczny,
- działalność ma na celu zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.
Powyższe kryteria zostały wyróżnione oraz omówione przez Ministra Finansów w Objaśnieniach podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej (dalej: „Objaśnienia MF”), które w części 3.2.1. poświęcone są pojęciu działalności badawczo-rozwojowej.
Zgodnie z Objaśnieniami MF działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia. Z kolei w doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Ponadto, uznać należy, że na potrzeby działalności badawczo-rozwojowej, w stopniu minimalnym, wystarczające jest działanie twórcze na skalę przedsiębiorstwa, tzn. przedsiębiorca we własnym zakresie (w ramach prowadzonych prac badawczo-rozwojowych) opracowuje nowe lub ulepszone produkty, procesy, usługi, nawet jeżeli podobne rozwiązanie zostało już opracowane przez inny podmiot.
W ocenie Wnioskodawcy, prowadzone prace nad projektowaniem oraz produkowaniem zindywidualizowanych wytłaczarek są kreatywne, ponieważ każdorazowo opierają się o inny projekt uwzględniający potrzeby Klienta indywidualnego, w wyniku czego powstaje całkowicie nowy produkt spełniający jego oczekiwania. Proces projektowania, planowania, produkcji oraz montażu każdej wytłaczarki wymaga kreatywności i innowacyjnego myślenia, aby stworzyć maszynę działającą skutecznie i efektywnie. Prace nad produkowaniem zindywidualizowanych wytłaczarek wymagają rozwiązywania wielu problemów technicznych, co z kolei wymaga od pracowników ich kreatywności oraz zdolności myślenia poza schematami. Część prac wymaga eksperymentowania z danymi rozwiązaniami i weryfikowania ich skuteczności.
Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem, słowo systematycznie odnosi się do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.
Prace nad każdą wytłaczarką prowadzone są w sposób systematyczny i uporządkowany w oparciu o założony każdorazowo harmonogram. Spółka prace nad daną wytłaczarką dokumentuje w szczególności za pomocą rysunków technicznych konstrukcji maszyny, rysunków technicznych podzespołów, kart pomiarów, zarejestrowanych zamówień u zewnętrznych dostawców podzespołów itp. W związku z realizacją prac nad wytłaczarkami, które zdaniem Spółki są pracami, które noszą charakter prac badawczo-rozwojowych, Spółka prowadzi ewidencję wykorzystanych materiałów oraz szczegółową ewidencję czasu pracy pracowników zaangażowanych w ten proces.
Pod pojęciem zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych rozwiązań należy rozumieć zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmują szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.
W ramach prac nad zindywidualizowanymi wytłaczarkami niewątpliwie wzrosły i nadal wzrastają zasoby wiedzy Spółki. Nabyta w ten sposób specjalistyczna wiedza i umiejętności była przez Spółkę niejednokrotnie wykorzystywana zarówno w celu poprawy jakości i skuteczności oraz do obniżenia kosztów produkcji bieżącej, a także do tworzenia zupełnie nowych zastosowań, przy podejmowaniu prac nad kolejnymi zindywidualizowanymi zamówieniami. W wyniku zdobytej wcześniej wiedzy Spółka poprawia jakość swoich usług, w tym skuteczniej doradza swoim Klientom co do możliwych rozwiązań dotyczących wytłaczania tworzyw sztucznych. Częstym zjawiskiem występującym w Spółce są pojawiające się zamówienia na wytłaczarki do tworzyw, które Spółce nie były wcześniej znane. W wyniku realizacji takiego zamówienia nabywana jest wiedza dotycząca nowych rodzajów tworzyw. Spółka ocenia, że nawet w sytuacji, gdy wstępnie Klient podaje rodzaj, typ lub nazwę tworzywa, które znane jest Spółce, to zdarza się, że w ramach dalszych konsultacji dany rodzaj, typ lub nazwa tworzywa, charakteryzuje się całkowicie innymi właściwościami, stopniem wilgotności, stopniem zabrudzenia itp.
Ponadto warto wskazać, że pomocne w zakresie definiowania działalności badawczo- rozwojowej są także dokumenty opracowane przez OECD. W krajach OECD do celów statystycznych w zakresie prac badawczo-rozwojowych stosowany jest Podręcznik Frascati Manuał 2015 (dalej: „Podręcznik Frascati”).
W Podręczniku Frascati wskazano, że działalność badawcza i rozwojowa obejmuje pracę twórczą podejmowaną w sposób metodyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy - w tym wiedzy o rodzaju ludzkim, kulturze i społeczeństwie - oraz w celu tworzenia nowych zastosowań dla istniejącej wiedzy. Działalność B+R definiuje zbiór wspólnych cech, nawet jeśli działalność ta jest prowadzona przez różnych wykonawców. Prace badawcze i rozwojowe mogą mieć na celu osiągnięcie celów szczegółowych lub ogólnych. Działalność B+R jest zawsze ukierunkowana na nowe odkrycia, oparte na oryginalnych koncepcjach (i ich interpretacji) lub hipotezach. Z reguły nie ma pewności co do ostatecznego wyniku (lub przynajmniej co do ilości czasu i zasobów potrzebnych do jego osiągnięcia), jest ona planowana i budżetowana (nawet jeśli jest realizowana przez osoby fizyczne), a jej celem jest osiągnięcie wyników, które mogłyby być swobodnie przenoszone lub sprzedawane na rynku. Aby dana działalność mogła zostać uznana za działalność badawczą i rozwojową, musi ona spełniać pięć podstawowych kryteriów.
W Podręczniku Frascati podkreślono, że działalność badawczo-rozwojowa musi być przede wszystkim:
- nowatorska,
- twórcza,
- nieprzewidywalna,
- metodyczna,
- możliwa do przeniesienia lub odtworzenia.
Zatem, na podstawie powyższego, w sektorze przedsiębiorstw należy ocenić między innymi potencjalny walor nowatorskości projektów B+R w porównaniu z istniejącymi zasobami wiedzy w przemyśle. Działalność B+R w ramach projektu musi prowadzić do wyników, które są nowe dla przedsiębiorstwa. Z działalności takiej wyłączone są więc działania podejmowane w celu kopiowania, naśladowania lub realizowania tzw. inżynierii wstecznej jako środka zdobywania wiedzy, ponieważ wiedza ta nie ma charakteru nowatorskiego.
W ocenie Wnioskodawcy, wprowadzone każdorazowo rozwiązania, które są wymagane w jednostkowej produkcji zindywidualizowanych wytłaczarek stanowią innowację dla Spółki. Wynika to przede wszystkim z faktu, że produkcja występująca w Spółce dostosowana jest w pełni do indywidualnych oczekiwań poszczególnych odbiorców. Praktycznie w żadnym wypadku nie można Klientowi zaproponować gotowej, standardowej maszyny. Bardzo często nie można nawet wykorzystać projektu, który był stworzony na potrzeby innego Klienta. W konsekwencji zostaje spełniona przesłanka nowatorskiego charakteru podejmowanych działań.
Należy bowiem mieć na względzie, że Spółka mimo tego, że jej głównym profilem działalności jest projektowanie, tworzenie, budowa oraz sprzedaż maszyn do przetwórstwa tworzyw sztucznych, a także samo przetwórstwo tych tworzyw - produkuje wytłaczarki tylko po otrzymaniu zamówień. Nie prowadzi natomiast produkcji seryjnej i nie prowadzi sprzedaży masowej.
Prace nad samymi wytłaczarkami nie wpisują się w zwykłe, rutynowe działania w Spółce. Spółka realizuje prace, które Jej zdaniem mają charakter prac badawczo-rozwojowych obok tradycyjnej, standardowej produkcji tworzyw sztucznych i maszyn do ich przetwórstwa. Należy zaznaczyć, że prace te nie pokrywają się ze sobą.
Celem projektu B+R muszą być ponadto nowe koncepcje lub pomysły, które wzbogacają istniejącą wiedzę. Wyklucza to z działalności B+R wszelkie rutynowe zmiany w produktach lub procesach, a zatem z kreatywnością w sferze B+R nieodłącznie związany jest wkład człowieka. W efekcie, projekt B+R wymaga wkładu badacza. Jednym z obszarów wymagających starannej oceny jest sztuka - istnieje tu pierwiastek twórczy, jednak, aby dana działalność została zakwalifikowana jako działalność B+R, należy potwierdzić spełnienie pozostałych kryteriów. Z zakresu działalności B+R wyłączono działalność o charakterze rutynowym, natomiast włączono do niej nowe metody opracowane w celu wykonywania pospolitych zadań.
Jak zostało wcześniej wspomniane - projekt danej wytłaczarki każdorazowo jest opracowany od nowa przez pracowników Spółki, którzy w celu realizacji tego typu prac tworzą Zespół. Wynikiem takich prac są natomiast całkowicie nowe produkty w postaci innowacyjnych i zindywidualizowanych wytłaczarek. W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, podejmowane działania mają charakter wysoce kreatywny.
Ponadto, podczas samego procesu realizacji prac nad wytłaczarkami planuje się odkrywanie nowych rozwiązań oraz metod produkcji, a także stworzenie powtarzalnych i doskonałych w ocenie Spółki projektów wytłaczarek. Spółka tworząc wytłaczarki dąży do tego, aby część procesów stała się powtarzalna. Spółka w trakcie prac nad wytłaczarkami dąży do stworzenia takiego projektu i takiej jego dokumentacji, aby w przypadku, gdy ten sam Klient zgłosi w przyszłości zapotrzebowanie na kolejny, tożsamy egzemplarz - mogła go odtworzyć na podstawie opracowanego projektu i jego dokumentacji.
Pracownicy Spółki każdorazowo muszą obmyślać, projektować poszczególne elementy maszyny, w tym np. geometryczne strefy zasilania ślimaka (powinny być one tym większe, im wyższa jest temperatura mięknienia tworzywa, którego przetwórstwem zajmuje się dany Klient). Długości strefy sprężania również powinny być dostosowane każdorazowo do rodzaju tworzywa, ponieważ te cechują całkowicie inne zakresy temperatur mięknienia. Spółka w ramach prac odkrywa nowe rozwiązania oraz metody produkcji w postaci optymalizowania ww. parametrów maszyn.
Działalność badawcza i rozwojowa wiąże się z niepewnością, co ma wiele wymiarów. Na początku projektu B+R nie można dokładnie określić rodzaju rezultatu ani kosztu (w tym poświęconego czasu). W przypadku badań podstawowych, które mają na celu poszerzenie granic wiedzy formalnej, szeroko uznaje się, że zamierzone wyniki mogą nie zostać osiągnięte. Na przykład może się zdarzyć, że w projekcie badawczym osiągnięty zostanie cel wyeliminowania szeregu konkurujących ze sobą hipotez, jednak nie wszystkie zostaną wyeliminowane. W przypadku działalności B+R generalnie istnieje niepewność co do kosztów lub czasu potrzebnego do osiągnięcia oczekiwanych wyników, a także co do tego, czy cele te można w ogóle w jakimś stopniu osiągnąć. Nieprzewidywalność jest kluczowym kryterium przy odróżnianiu np. tworzenia prototypów w ramach B+R (modele stosowane do testowania koncepcji technicznych i technologii o wysokim ryzyku niepowodzenia pod względem możliwości zastosowania) od tworzenia prototypów poza działalnością B+R (jednostki przedprodukcyjne stosowane do uzyskiwania certyfikatów technicznych lub prawnych).
Spółka mimo tego, że specjalizuje się w branży przetwórstwa tworzyw oraz produkcji maszyn do przetwórstwa tworzyw sztucznych, nigdy nie miała do czynienia z systemem do wytłaczania i cięcia granulatów polimerowych, który umożliwi obsługę różnego rodzaju polimerów w ramach jednego kompletu podzespołów.
Pozytywny wynik prac w przypadku każdej zamówionej wytłaczarki jest niepewny, ze względu na to, że każda z tych maszyn co do zasady ma całkowicie inne właściwości, wymiary i inne wcześniej wymieniane przez Wnioskodawcę cechy. Wynikiem powyższego jest fakt, że Spółka nigdy nie jest w stanie ocenić, czy końcowy produkt spełni oczekiwania Klienta co do poszczególnych parametrów (takich jak np. wydajność). Niepewność prac co do ich efektów trwa przy każdej z wytłaczarek do momentu zakończenia w pełni pozytywnej próby, tj. do momentu, aż Klient zaakceptuje maszynę, która spełni oczekiwane cechy i uzyska oczekiwaną moc, wydajność itp. Wcześniej Spółka nie jest w stanie wyeliminować tej niepewności.
Działalność badawcza i rozwojowa to formalna działalność prowadzona w sposób metodyczny. W tym kontekście „metodyczny” oznacza, że działalność B+R jest prowadzona w sposób zaplanowany, przy czym rejestruje się zarówno przebieg procesu, jak i jego wynik. Aby to zweryfikować, należy określić cel projektu B+R oraz źródła finansowania prowadzonych prac badawczych i rozwojowych. Dostępność takiej dokumentacji jest zgodna z projektem B+R, który ma na celu zaspokojenie konkretnych potrzeb i w ramach którego są dostępne własne zasoby ludzkie i finansowe. Opisana powyżej struktura zarządzania i sprawozdawczości jest częściej spotykana w przypadku dużych projektów, może ona również mieć zastosowanie do działań na małą skalę, w przypadku których wystarczy zatrudnić jednego lub niewielką grupę pracowników bądź konsultantów do opracowania konkretnego rozwiązania praktycznego problemu (pod warunkiem uwzględnienia w tym gronie badacza).
Jak zostało już wspomniane wcześniej, prace nad każdą z wytłaczarek prowadzone są w oparciu o harmonogram prac. O spełnieniu warunku „metodyczności” świadczy dokumentowany przez Spółkę przebieg prac za pomocą rysunków technicznych, rysunków technicznych podzespołów i tym podobnych dokumentów. Ponadto, Spółka prowadzi szczegółową ewidencję czasu pracy pracowników zaangażowanych w projektowanie oraz produkcję wytłaczarek oraz ewidencję wykorzystanych materiałów.
Projekt B+R powinien zaowocować wynikiem, który potencjalnie daje możliwość transferu nowej wiedzy, zapewniając jej wykorzystanie i umożliwiając innym badaczom odtworzenie wyników w ramach własnej działalności B+R. Uwzględnia się tu działalność B+R przynoszącą negatywne wyniki w przypadku, gdy pierwotna hipoteza nie zostanie potwierdzona lub gdy produkt nie może zostać opracowany zgodnie z pierwotnym zamierzeniem. Ponieważ celem B+R jest zwiększenie istniejących zasobów wiedzy, wyniki nie mogą pozostać niewyartykułowane (tj. nie mogą pozostać wyłącznie w umysłach badaczy), ponieważ istnieje ryzyko utraty zarówno tych wyników, jak i wiedzy z nimi związanej.
Efekty prac noszą walor zbywalności, ponieważ Spółka w ramach tych prac dąży każdorazowo do stworzenia prototypu wytłaczarki, która po wszelkich testach, próbach i zaakceptowaniu przez Klienta będzie mogła dokonać jego walidacji i sprzedaży na rzecz tego Klienta. Efekty prac nad każdą z wytłaczarek noszą walor powtarzalności, ponieważ Spółka obmyśla każdorazowo taki proces działania, aby projekt maszyny oraz sposób jej produkcji był powtarzalny, tj. aby Spółka w razie potrzeby mogła go odtworzyć. Co ważne, Spółka musi zapewnić także taki projekt i taką metodę produkcji elementów maszyny, aby zapewnić w przyszłości jej serwisowanie i wymienianie ewentualnych wyeksploatowanych lub uszkodzonych elementów na nowe.
Z uwagi na powyższe, Wnioskodawca uważa, że prowadzone przez niego prace wpisują się definicję prac rozwojowych, w konsekwencji czego podjęte działania stanowią działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 4a pkt 26 u.p.d.o.p.
W ocenie Spółki, w związku z zamiarem kontynuacji prowadzenia prac projektowych w latach kolejnych (licząc od roku podatkowego 2023), powyższa argumentacja znajduje również zastosowanie, traktując zaprezentowany opis w kontekście zdarzenia przyszłego. W konsekwencji Spółka uważa, że prowadzone w przyszłości przez nią prace będą wpisywać się w definicję prac rozwojowych, co przełoży się na uznanie, że podejmowane działania będą stanowić działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 4a pkt 26 u.p.d.o.p.
Ad. 3, Ad. 4
Jak stanowi art. 18d ust. 2 u.p.d.o.p., za koszty kwalifikowane uznaje się:
1) poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu;
1a) poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu;
2) nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową;
2a) nabycie niebędącego środkami trwałymi sprzętu specjalistycznego wykorzystywanego bezpośrednio w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, w szczególności naczyń i przyborów laboratoryjnych oraz urządzeń pomiarowych;
3) ekspertyzy, opinie, usługi doradcze i usługi równorzędne, świadczone lub wykonywane na podstawie umowy przez podmiot, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-8 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, a także nabycie od takiego podmiotu wyników prowadzonych przez niego badań naukowych, na potrzeby działalności badawczo- rozwojowej;
4) odpłatne korzystanie z aparatury naukowo-badawczej wykorzystywanej wyłącznie w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, jeżeli to korzystanie nie wynika z umowy zawartej z podmiotem powiązanym z podatnikiem w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4;
4a) nabycie usługi wykorzystania aparatury naukowo-badawczej wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, jeżeli zakup usługi nie wynika z umowy zawartej z podmiotem powiązanym z podatnikiem w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4;
5) koszty uzyskania i utrzymania patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy, prawa z rejestracji wzoru przemysłowego, poniesione na:
a) przygotowanie dokumentacji zgłoszeniowej i dokonanie zgłoszenia do Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej lub odpowiedniego zagranicznego organu, łącznie z kosztami wymaganych tłumaczeń na język obcy,
b) prowadzenie postępowania przez Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej lub odpowiedni zagraniczny organ, poniesione od momentu zgłoszenia do tych organów, w szczególności opłaty urzędowe i koszty zastępstwa prawnego i procesowego,
c) odparcie zarzutów niespełnienia warunków wymaganych do uzyskania patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy lub prawa z rejestracji wzoru przemysłowego zarówno w postępowaniu zgłoszeniowym, jak i po jego zakończeniu, w szczególności koszty zastępstwa prawnego i procesowego, zarówno w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej, jak i w odpowiednim zagranicznym organie,
d) opłaty okresowe, opłaty za odnowienie, tłumaczenia oraz dokonywanie innych czynności koniecznych dla nadania lub utrzymania ważności patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy oraz prawa z rejestracji wzoru przemysłowego, w szczególności koszty walidacji patentu europejskiego.
Zgodnie z ust. 2a ww. przepisu, w przypadku wartości niematerialnych i prawnych w postaci kosztów prac rozwojowych, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3, za koszty kwalifikowane uznaje się dokonywane od tej wartości niematerialnej i prawnej odpisy amortyzacyjne w proporcji, w jakiej w jej wartości początkowej pozostają koszty wymienione w ust. 2 pkt 1-4a lub ust. 3a pkt 2.
Z kolei, w myśl art. 18d ust. 3 u.p.d.o.p., za koszty kwalifikowane uznaje się także dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością.
Jak wskazano w opisie zaistniałego stanu faktycznego, Spółka w związku z realizacją prac, które Jej zdaniem mają charakter prac badawczo-rozwojowych, ponosi m.in. koszty wynagrodzenia pracowników zaangażowanych w te prace. Wnioskodawca uważa zatem, że wydatki poniesione na ich pensje oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności, w części w jakiej pracownicy ci przeznaczali swój czas pracy na prace, o ww. charakterze, będą stanowić dla niego koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.p.
W ocenie Spółki, w związku z zamiarem kontynuacji prowadzenia prac projektowych w latach kolejnych (licząc od roku podatkowego 2023), powyższa argumentacja znajduje również zastosowanie, traktując zaprezentowany opis w kontekście zdarzenia przyszłego. W konsekwencji Spółka uważa, że wydatki poniesione w przyszłości na pensje pracowników zaangażowanych w prace projektowe oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności, w części w jakiej pracownicy ci przeznaczać swój czas pracy będą na prace, o ww. charakterze, będą stanowić dla niego koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.p.
Warto zaznaczyć, że w celu prawidłowej realizacji prac nad przedmiotowymi wytłaczarkami, dla Spółki niezbędne jest przeznaczanie odpowiedniej ilości godzin pracy jej pracowników, ponieważ to oni są kluczowymi elementami tych prac. To pracownicy Spółki obmyślają jak spełnić oczekiwania i zapotrzebowanie Klienta, opracowują koncepcję i harmonogram prac, tworzą projekty wytłaczarek i ich elementów składowych, to oni projektują podzespoły i dobierają dostawców tych podzespołów, biorą udział w budowie tych maszyn, a także biorą udział, we wszelkich pracach, które są związane z projektem oraz w testach i próbach prototypów wytłaczarek.
Spółka każdorazowo w ramach projektowania i produkcji prototypów wytłaczarek ponosi również koszty związane z zakupem niezbędnych materiałów, w tym podzespołów do przedmiotowych maszyn.
Przykładowymi materiałami, które nabywa Spółka są:
- blachy stalowe ze stali czarnej i nierdzewnej o różnej wielkości arkuszy i grubościach, gładkie i perforowane,
- profile i kształtowniki stalowe i aluminiowe (zamknięte, gięte, dwuteowniki, teowniki),
- pręty,
- krążki,
- płaskowniki,
- śruby,
- nakrętki,
- podkładki,
- armatura hydrauliczna ( w tym: kolanka, adaptory, korki, zawory, końcówki),
- elementy hydrauliczne: węże,
- uszczelki, simmeringi, oringi,
- wpusty,
- zaślepki,
- bagnety,
- rozdzielacze.
Przykładowymi podzespołami, które nabywa Spółka są:
- napędy (silniki, motoreduktory, silniki wibracyjne),
- przekładnie z łożyskiem oporowym,
- układy plastyfikujące,
- grzałki mikanitowe, ceramiczne,
- koce grzewcze,
- wentylatory bębnowe powietrzne,
- falowniki, dławiki sieciowe, filtry RFI,
- sprzęgła, piasty, tuleje,
- szafy sterownicze,
- łożyska (liniowe, wzdłużne, oporowe),
- pasy klinowe i koła pasowe - elementy przekładni redukcyjnej,
- pompy próżniowe,
- pompy wodne do zamkniętego obiegu wody,
- zmieniacze sit,
- panele sterownicze PLC,
- podzespoły elektryczne: regulatory temperatur, przekaźniki ssr, moduły ethernet - do zdalnego połączenia,
- elementy pomiarowe: czujniki temperatur, czujniki ciśnienia masy, czujniki poziomu surowca, wykrywacze metali, pomiar grubości ścianki, czujnik laserowy temperatury masy, manometry podciśnieniowe,
- podzespoły pneumatyczne: zawory, złączki, reduktory, węże, tłumiki,
- kółka jezdne, szyny, stopy wibroizolacyjne,
- smarowniczki,
- szybkozłącza,
- sprężyny,
- agregaty hydrauliczne,
- cyklony,
- dmuchawy,
- filtry,
- wymienniki ciepła.
Koszty materiałów i surowców bezpośrednio związane z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową w świetle przepisu art. 18d ust. 2 pkt 2, uznawane są przez ustawodawcę za koszty kwalifikowane.
Przepis art. 18d ust. 2 pkt 2 u.p.d.o.p., nie zawiera dalszych ograniczeń, ani wyłączeń z kategorii materiałów i surowców, które mogą stanowić koszty kwalifikowane, poza wskazaniem, że koszty te muszą być zużyte bezpośrednio w prowadzonej działalności. Zdaniem Wnioskodawcy pojęcia materiałów i surowców nie stwarzają problemów interpretacyjnych, ale pozwalają na objęcie nimi szerokiej listy różnego rodzaju przedmiotów, substancji itp.
Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie interpretacji pojęcia „materiały”, odwołać należy się do interpretacji przedmiotowego pojęcia funkcjonującej na gruncie przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2021 r. poz. 217 ze zm., dalej: „uor”). W świetle art. 3 ust. 1 pkt 19 uor, materiały to składniki majątku zużywane na własne potrzeby.
Powyższy pogląd znajduje również potwierdzenie w doktrynie, gdzie podkreśla się, że materiały to „składniki majątku inicjujące realizację całego cyklu operacyjnego, które jednostka nabywa w celu ich całkowitego zużycia na własne potrzeby, tym m.in. na potrzeby wytwarzania produktów, świadczenia usług czy realizacji działalności ogólnoadministracyjnej. Do materiałów zaliczyć można także pewne składniki majątkowe wytwarzane przez jednostkę we własnym zakresie (zazwyczaj w ramach działalności pomocniczej), a także różnego rodzaju odzyski, posiadające wartość użytkową, a pochodzące np. z likwidowanych środków trwałych, inwentarz żywy przeznaczony do uboju, części zamienne, półfabrykaty obcej produkcji, paliwa, opakowania itp.” (Walińska Ewa (red.), Bek-Gaik Bogusława, Bojanowski Witold, Czajor Agnieszka, Czajor Przemysław, Gad Jacek, Idzikowska Gabriela, Janicka Anna, Jurewicz Anna, Kalinowski Jacek, Kuczyńska Iga, Mariański Adam. Michalak Marcin, Turzyński Mikołaj. Walińska Anna. Wencel Agnieszka, Wiatr Michał, Ustawa o rachunkowości. Komentarz, Wolters Kluwer, 2016).
Zdaniem Wnioskodawcy, nabywane przez nią materiały i podzespoły spełniają powyższą definicję.
W ocenie Wnioskodawcy, przykładem materiałów, o których mowa ww. przepisie, są wszelkie opisane we wniosku, zakupione przez Spółkę materiały oraz wskazane wyżej podzespoły. Wnioskodawca zauważa, że przepis art. 18d u.p.d.o.p., w ogólnym ujęciu, a szczególnie ust. 2 pkt 2 tego przepisu nie wyklucza z kosztów kwalifikowanych wydatków poniesionych na nabycie materiałów niezbędnych do wytworzenia prototypów. Stanowisko to powielane jest również przez przedstawicieli doktryny, w tym w Komentarzu do art. 18d u.p.d.o.p. (K. Gil, A. Obońska, A. Wacławczyk, A. Walter (red), Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz. Wyd. 3, Warszawa 2019): „Ustawodawca nie objaśnia przy tym, co należy rozumieć przez bezpośredni związek nabywanych materiałów i surowców z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową, pozostawiając tym samym swobodę podatnikom w zakresie możliwości udowodnienia takiego związku. Zasadne wydaje się przyjęcie, że materiały i surowce nabyte i wykorzystane na potrzeby prowadzonej działalności innowacyjnej (np. do wykonania prototypu) są bezpośrednio z tą działalnością związane.”.
W związku z powyższym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że do kosztów kwalifikowanych wskazanych w sposób rodzajowy w treści art. 18d ust. 2 pkt 2 u.p.d.o.p., należy zaliczyć koszty materiałów i surowców zużytych w celu wytworzenia prototypu. Przeprowadzenie prac o charakterze badawczo-rozwojowym w dziale maszyn Spółki jest niezbędne, bez wytworzenia prototypu, którego wytworzenie jest niemożliwe bez wykorzystania materiałów produkcyjnych i różnego rodzaju podzespołów. Ze względu na to, że materiały te i podzespoły są znacznej wartości, nie jest możliwe, aby Spółka wytwarzała prototypy tylko na swoje potrzeby i dokonywała ich rozbiórki, złomowania lub utylizacji. Ze względu na charakterystykę działalności Spółki, prototypy, które spełniają oczekiwania Klienta oraz spełniają zamierzone cele i oczekiwania Spółki, uznawane są przez nią za gotowe produkty (Spółka dokonuje ich walidacji) i dokonuje sprzedaży tych produktów na rzecz Klienta, który dokonał uprzedniego zamówienia na ten produkt. Fakt ten jednak nie ma wpływu na możliwość uznania poniesionych wydatków za koszty kwalifikowane w rozumieniu ustawy.
W opinii Wnioskodawcy, wskazane wyżej fakty pozwalają utwierdzić, że koszty nabycia materiałów i podzespołów niezbędnych do wytworzenia prototypów wytłaczarek w ramach prac badawczo-rozwojowych stanowią koszt kwalifikowany w myśl art. 18d ust. 2 pkt 2 u.p.d.o.p. Skoro bez wcześniejszego wykonania prototypu niemożliwe byłoby zrealizowanie konkretnego zamówienia, to należy stwierdzić, że powstaje bezpośredni związek pomiędzy wydatkami ponoszonymi w związku z nabyciem przedmiotowych materiałów, a działalnością badawczo-rozwojową Spółki.
Ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, wprowadzono do treści ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych art. 18ea. W myśl przepisu art. 18ea ust. 1 podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18 u.p.d.o.p., kwotę stanowiącą 30% sumy kosztów produkcji próbnej nowego produktu i wprowadzenia na rynek nowego produktu, przy czym wysokość odliczenia nie może w roku podatkowym przekroczyć 10% dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów niż z zysków kapitałowych.
Przez produkcję próbną nowego produktu w świetle przepisu art. 18ea ust. 3 u.p.d.o.p. rozumie się etap rozruchu technologicznego produkcji niewymagający dalszych prac projektowo-konstrukcyjnych lub inżynieryjnych, którego celem jest wykonanie prób i testów przed uruchomieniem procesu produkcji nowego produktu, powstałego w wyniku prowadzenia przez podatnika prac badawczo-rozwojowych, przy czym etap rozruchu technologicznego obejmuje okres od momentu poniesienia pierwszego kosztu związanego z tym etapem do momentu rozpoczęcia produkcji nowego produktu.
Zaś w myśl przepisu art. 18ea ust. 4 u.p.d.o.p., przez wprowadzenie na rynek nowego produktu rozumie się działania podejmowane w celu przygotowania dokumentacji służącej uzyskaniu w odniesieniu do produktu powstałego w wyniku prowadzenia przez podatnika prac badawczo-rozwojowych certyfikatów i zezwoleń umożliwiających skierowanie produktu do sprzedaży.
Stosownie do przepisu art. 18ea ust. 5 u.p.d.o.p. za koszty produkcji próbnej nowego produktu uznaje się:
1) cenę nabycia, o której mowa w art. 16g ust. 3, lub koszt wytworzenia, o którym mowa w art. 16g ust. 4, fabrycznie nowych środków trwałych niezbędnych do uruchomienia produkcji próbnej nowego produktu, zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji;
2) wydatki na ulepszenie, o których mowa w art. 16g ust. 13, poniesione w celu dostosowania środka trwałego, zaliczonego do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji, do uruchomienia produkcji próbnej nowego produktu;
3) koszty nabycia materiałów i surowców nabytych wyłącznie w celu produkcji próbnej nowego produktu.
Jak wynika z ww. przepisu, za koszty produkcji próbnej nowego produktu uznaje się m.in. koszty nabycia materiałów i surowców, które zostały nabyte wyłącznie w celu produkcji próbnej nowego produktu.
W ocenie Spółki, wskazane powyżej przepisy nie ograniczają możliwości odliczenia kosztów nabycia materiałów poniesionych na wytworzenie prototypu do 30% kwoty tych kosztów.
Zdaniem Spółki, przepis art. 18ea u.p.d.o.p., daje podatnikom możliwość skorzystania z ulgi na produkcję próbną, odrębnej od ulgi na działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w przepisie art. 18d u.p.d.o.p.
Powołane przepisy art. 18ea u.p.d.o.p. dotyczą komercjalizacji innowacyjnych konstrukcji prototypowych będących rezultatem prowadzonej przez podatnika działalności badawczo- rozwojowej. Ulgą na produkcję próbną objęte są między innymi wydatki związane z wdrożeniem produkcji próbnej nowego produktu, które nie zostały uwzględniane przez podatnika w kalkulacji ulgi na działalność badawczo-rozwojową.
Wprowadzenie przez ustawodawcę ulgi na produkcję próbną było, w ocenie Wnioskodawcy, związane z dodatkowymi zachętami fiskalnymi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej (obok obowiązującej już wcześniej ulgi na działalność badawczo-rozwojową). Zdaniem Spółki, ulga na produkcję próbną jest zatem ulgą uzupełniającą i komplementarną do ulgi, o której mowa w przepisie art. 18d ust. 1 u.p.d.o.p. W szczególności, w ocenie Spółki, wprowadzenie przez ustawodawcę ulgi na produkcję próbną nie miało na celu ograniczenia wysokości odliczenia kosztów materiałów poniesionych na wytworzenie prototypu z kwoty 100% kosztów do kwoty 30% kosztów nabycia tych materiałów. W ocenie Spółki, celem ulgi, o której mowa w przepisie art. 18ea ust. 1 u.p.d.o.p. było objęcie preferencją podatkową etapów realizowanych już po zakończeniu prac badawczo-rozwojowych.
Jak wspominano w opisie stanu faktycznego (winno być: stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego), w działalności Spółki dotyczącej produkcji przedmiotowych wytłaczarek, ich prototypy (po przeprowadzeniu testów i prób) mogą, a czasami nawet muszą podlegać dalszym zmianom projektowym, konstrukcyjnym, czy chociażby montażowym. Wszelkie poprawki, korekty, czy poważne zmiany w projekcie lub konstrukcji maszyny zależne są od wyników przeprowadzonych testów lub prób. W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, wytworzenie prototypu i przeprowadzenie odpowiednich jego badań nie może być zakwalifikowane jako etap produkcji próbnej, ponieważ zgodnie z definicją wynikającą z ustawy, etap ten nie zakłada dalszych prac projektowo-konstrukcyjnych. Co ważne, po przeprowadzonych modyfikacjach projektu lub konstrukcji, zatem po dokonaniu dalszych prac projektowych i konstrukcyjnych zmodyfikowany prototyp musi przejść kolejne testy, celem weryfikacji skuteczności wprowadzonych zmian.
Ponadto, Wnioskodawca zaznacza, że prowadzone przez Spółkę prace, polegające na projektowaniu i produkcji prototypów wytłaczarek nie mają charakteru produkcji próbnej, ponieważ prace Spółki nie obejmują etapu rozruchu technologicznego tych maszyn.
Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN (źródło: www.sjp.pwn.pl), rzeczownik „rozruch” oznacza: 1. „uruchomienie urządzenia technicznego”; 2. „faza przejściowa w trakcie uruchamiania zakładu, linii produkcyjnej itp.”.
Powołując się na powyżej wskazaną definicję rozruchu należy stwierdzić, że produkcja próbna obejmuje uruchomienie urządzeń technicznych np. w zakładzie produkcyjnym oraz przeprowadzenie prób samego procesu produkcyjnego (technologicznego), nie zaś badań prototypu. Etap produkcji próbnej to etap skupiający się na uruchomieniu produkcji maszyn lub urządzeń, a nie na wytworzeniu prototypu.
W ocenie Wnioskodawcy, próby i testy, uregulowane w przepisie art. 18ea ust. 3 u.p.d.o.p., odnoszą się wobec tego nie do produktu (w tym przypadku prototypu), ale do samego procesu produkcyjnego. Takie rozumienie jest zgodne z celem przepisu, który to ma zapewnić dodatkową preferencję podatkową. Odmienne rozumienie skutkowałoby kolizją ulgi badawczo-rozwojowej z ulgą na produkcję próbną, a tym samym zaburzało cel wprowadzenia tych przepisów.
W szczególności podkreślenia wymaga fakt, że etap produkcji próbnej nie jest etapem, który następuje każdorazowo po pracach badawczo-rozwojowych. Produkcja próbna (rozumiana jako ww. rozruch technologiczny) dotyczy działań mających na celu nabycie nowych maszyn (lub ulepszenie maszyn istniejących), a także ich zainstalowanie i uruchomienie, celem weryfikacji możliwości przystąpienia przez podatnika do produkcji nowego produktu.
Spółka stoi zatem na stanowisku, że ulga na produkcję próbną umożliwia odliczenie od podstawy opodatkowania 30% kosztów materiałów i surowców związanych bezpośrednio z rozruchem urządzeń, a nie z produkcją nowego produktu. Interpretację taką potwierdza sformułowanie ustawodawcy, który definiując etap rozruchu technologicznego wskazał, że obejmuje on okres od momentu poniesienia pierwszego kosztu związanego z tym etapem do momentu rozpoczęcia produkcji nowego produktu. Etap rozruchu technologicznego poprzedza zatem produkcję nowego produktu, wobec czego na etapie tym nie można w ogóle rozważać ponoszenia kosztów produkcji.
Kluczowe jest wskazanie, że rozruch technologiczny jest realizowany przed produkcją nowego produktu, ale po zakończeniu prac badawczo-rozwojowych, natomiast nie jest to etap, który wystąpi u każdego podatnika realizującego prace badawczo-rozwojowe. W ocenie Spółki, kosztami produkcji próbnej, które mogą być odliczone od podstawy opodatkowania w ramach analizowanej ulgi, są w szczególności koszty związane z nabyciem nowych maszyn, ulepszeniem maszyn istniejących, koszty energii elektrycznej, paliwa, niezbędne do zainstalowania i uruchomienia tych maszyn oraz przeprowadzenia prób i testów procesu produkcyjnego. Kosztami produkcji próbnej nie są natomiast bezpośrednie materiały produkcyjne, niezbędne do wytworzenia prototypu.
W ocenie Wnioskodawcy, nabywane przez Spółkę materiały, w tym podzespoły do budowy prototypów wytłaczarek należy uznać za koszty kwalifikowane, o których mowa w ww. przepisach.
W ocenie Spółki, w związku z zamiarem kontynuacji prowadzenia prac projektowych w latach kolejnych (licząc od roku podatkowego 2023), powyższa argumentacja znajduje również zastosowanie, traktując zaprezentowany opis w kontekście zdarzenia przyszłego. W konsekwencji Spółka uważa, że charakter nabywanych przez nią materiałów, w tym podzespołów do budowy prototypów wytłaczarek - należało będzie uznawać w przyszłości za koszty kwalifikowane, o których mowa w ww. przepisach.
Ad. 5, Ad. 6
Zgodnie z art. 18d ust. 5 u.p.d.o.p., koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy obliczenia podatku.
Zatem w ocenie Wnioskodawcy, opisane przez niego wydatki, które zgodnie z zaprezentowanym przez niego stanowiskiem w ramach pytania oznaczonego nr 3, będą stanowić koszty kwalifikowane i Wnioskodawca będzie mógł je odliczyć od podstawy obliczenia podatku, na podstawie art. 18d ust. 1 u.p.d.o.p.
W ocenie Spółki, w związku z zamiarem kontynuacji prowadzenia prac projektowych w latach kolejnych (licząc od roku podatkowego 2023), powyższa argumentacja znajduje również zastosowanie, traktując zaprezentowany opis w kontekście zdarzenia przyszłego. W konsekwencji Spółka uważa, że charakter ponoszonych przez nią wydatków, które zgodnie z zaprezentowanym przez niego stanowiskiem w ramach pytania oznaczonego nr 4, będą stanowić koszty kwalifikowane i Wnioskodawca będzie mógł je w przyszłości odliczyć od podstawy obliczenia podatku, na podstawie art. 18d ust. 1 u.p.d.o.p. - w wysokości, którą w przyszłości będzie przewidywać u.p.d.o.p.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „updop”):
podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.
Stosownie do art. 4a pkt 26 updop:
przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.
W myśl art. 4a pkt 27 updop, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych, oznacza to:
a. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce,
b. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.
W myśl art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, badania naukowe są działalnością obejmującą:
a. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
b. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.
Stosownie do treści art. 4a pkt 28 updop:
ilekroć w ustawie jest mowa o pracach rozwojowych - oznacza to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.
W myśl art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce,
prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.
Rodzaje kosztów kwalifikowanych podlegających odliczeniu w ramach ulgi na działalność badawczo-rozwojową zostały wymienione w art. 18d ust. 2-3 updop.
Na podstawie art. 18d ust. 2 updop, za koszty kwalifikowane uznaje się m.in.:
1) poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu;
2) nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową;
Stosownie do treści art. 18d ust. 5 updop:
koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.
Zgodnie z art. 18d ust. 6 updop:
podatnikowi, który w roku podatkowym korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie tych przepisów.
Stosownie do art. 18d ust. 7 updop, w brzmieniu obowiązującym do grudnia 2021 r., kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:
1)w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w ust. 3a, jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców - 150% kosztów, o których mowa w ust. 2-3a;
2) w przypadku pozostałych podatników, o których mowa w ust. 3a - 150% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4a i ust. 2a-3a, oraz 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 5;
3) w przypadku pozostałych podatników - 100% kosztów, o których mowa w ust. 2-3.
Z art. 18d ust. 7 updop, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r., wynika, że kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:
1) w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w ust. 3a, jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców - 200% kosztów, o których mowa w ust. 2-3a;
2) w przypadku pozostałych podatników, o których mowa w ust. 3a - 200% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4a i ust. 2a-3a, oraz 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 5;
3) w przypadku pozostałych podatników - 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 2-5, ust. 2a i 3, oraz 200% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 1a.
W myśl art. 18d ust. 8 updop, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.:
odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia.
Zgodnie z art. 18d ust. 8 updop, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.:
odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia. Dokonując odliczenia, o którym mowa w zdaniu drugim, uwzględnia się kwoty pomniejszeń, o których mowa w art. 18db ust. 1.
Natomiast, stosownie do art. 9 ust. 1b updop, zgodnie z którym:
podatnicy prowadzący działalność badawczo-rozwojową, którzy zamierzają skorzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 18d, są obowiązani w ewidencji, o której mowa w ust. 1, wyodrębnić koszty działalności badawczo-rozwojowej.
Mając na uwadze powołane powyżej przepisy należy stwierdzić, że aby podatnikowi podatku dochodowego od osób prawnych przysługiwało prawo odliczenia w zeznaniu podatkowym kosztów kwalifikowanych poniesionych w danym roku podatkowym powinny być łącznie spełnione następujące warunki:
1. podatnik poniósł koszty na działalność badawczo-rozwojową,
2. koszty na działalność badawczo-rozwojową stanowiły dla podatnika koszty uzyskania przychodów w rozumieniu updop,
3. koszty na działalność badawczo-rozwojową mieszczą się w zamkniętym katalogu kosztów kwalifikowanych określonym przepisami art. 18d ust. 2 - 3 updop,
4. ww. koszty uzyskania przychodów stanowiły koszty kwalifikowane w rozumieniu updop, przy czym, jeżeli koszty kwalifikowane zostały poniesione w ramach badań podstawowych, badania te były prowadzone na podstawie umowy lub porozumienia z jednostką naukową w rozumieniu odrębnych przepisów,
5. jeżeli w roku podatkowym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia/decyzji o wsparciu, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie zezwolenia/decyzji o wsparciu,
6. w ewidencji, o której mowa w art. 9 ust. 1b updop, podatnik wyodrębnił koszty działalności badawczo-rozwojowej,
7. podatnik wykazał w zeznaniu podatkowym koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu,
8. kwota odliczonych kosztów kwalifikowanych nie przekroczyła limitów określonych w updop,
9. koszty kwalifikowane nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.
W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z zasadą, przyjętą w orzecznictwie jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe, w tym ulga badawczo-rozwojowa, są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania, tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle.
Ad. 1 i 2
Odnosząc się do kwestii będącej przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy wskazać należy, że aby działalność spełniała przesłanki działalności badawczo-rozwojowej, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicje wskazane w art. 4a pkt 26-28 updop).
Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 4a pkt 26 updop, zgodnie z którą (jak już wyżej wskazano):
przez działalność badawczo-rozwojową, należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.
Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności - badania naukowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.
Należy zwrócić uwagę na podkreślone wyłączenie w art. 4a pkt 28 updop, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które pomimo ulepszenia istniejących procesów lub usług z uwagi na brak innowacyjnego charakteru (rutynowość) nie mogą stanowić prac rozwojowych.
Z ustawowej definicji wynika zatem, że taka działalność musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność - zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy - mający na celu tworzenie, tworzyć - powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem, twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.
Po drugie, z art. 4a pkt 26 updop, wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem, słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.
Po trzecie, taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.
Pamiętać trzeba, że w ramach prac rozwojowych następuje połączenie wyników prac badawczych z wiedzą techniczną w celu wprowadzenia do produkcji nowego lub zmodernizowanego wyrobu, nowej technologii czy nowego systemu organizacji. Innymi słowy, prowadzone systematyczne prace opierają się na istniejącej wiedzy, uzyskanej w wyniku działalności badawczej oraz/lub doświadczeń praktycznych i mają na celu wytworzenie nowych materiałów, produktów lub urządzeń, inicjowanie nowych i znaczące udoskonalenie już istniejących procesów, systemów i usług. Podmioty gospodarcze zajmujące się działalnością badawczo-rozwojową realizują ją obok swojej działalności podstawowej (np. przedsiębiorstwa przemysłowe dysponujące własnym zapleczem badawczo-rozwojowym, laboratoria, zakłady i ośrodki badawczo-rozwojowe, działy badawczo-technologiczne, biura konstrukcyjne i technologiczne, zakłady rozwoju technik, biura studiów i projektów itp.). Prace rozwojowe nie obejmują rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do istniejących produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, usług nawet jeśli takie zmiany mają charakter ulepszeń.
W objaśnieniach dotyczących ulgi na działalność badawczo-rozwojową, zawartych na stronach internetowych Ministerstwa Finansów wskazano, że każda ulga w podatku dochodowym ma charakter wyjątkowy i stanowi odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania. Ulgi podatkowe z jednej strony zmniejszają obciążenia fiskalne podatnika, z drugiej zaś dochody sektora finansów publicznych. W konsekwencji, wszelkie przepisy prawa podatkowego, które dotyczą szeroko rozumianych preferencji podatkowych, należy wykładać ściśle.
Zatem, tylko te działania podatnika można zaliczyć do działalności badawczo-rozwojowej, które wyczerpują znamiona definicji zawartej w treści art. 4a pkt 26 updop.
Pamiętać trzeba, że w ramach prac rozwojowych następuje połączenie wyników prac badawczych z wiedzą techniczną w celu wprowadzenia do produkcji nowego lub zmodernizowanego wyrobu, nowej technologii czy nowego systemu organizacji. Innymi słowy, prowadzone systematyczne prace opierają na istniejącej wiedzy, uzyskanej w wyniku działalności badawczej oraz/lub doświadczeń praktycznych i mają na celu wytworzenie nowych materiałów, produktów lub urządzeń, inicjowanie nowych i znaczące udoskonalenie już istniejących procesów, systemów i usług.
Zatem, działalnością badawczo-rozwojową będą tyko te prace które w ramach opracowania nowych produktów mogą być uznane za działalność twórczą, tj. aktywność podatnika nastawioną na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym (które nie mają odtwórczego charakteru), związaną z postępem naukowym, czy technologicznym.
Zdaniem tut. Organu, realizowane przez Państwa prace w zakresie projektowania oraz produkowania innowacyjnych wytłaczarek dostosowanych do indywidualnych potrzeb klientów, spełniają przesłanki działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu przepisów art. 4a pkt 26 updop.
Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy:
- w ramach opisanego stanu faktycznego - działalność Spółki w zakresie projektowania oraz produkowania innowacyjnych wytłaczarek dostosowanych do indywidualnych potrzeb Klientów - jest działalnością badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 updop, należy uznać za prawidłowe,
- traktując przedstawiony w niniejszym wniosku opis również w kontekście zdarzenia przyszłego - działalność Spółki w zakresie projektowania oraz produkowania innowacyjnych wytłaczarek dostosowanych do indywidualnych potrzeb Klientów - będzie można uznać za działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 updop, należy uznać za prawidłowe.
Ad. 3 - 6
Odnosząc się do kwestii będących przedmiotem zadanych pytań oznaczonych nr 3 i 4, stwierdzić należy, że przepisy podatkowe dają możliwość uznania za koszty kwalifikowane należności z tytułu wynagrodzeń pracownika, który realizuje wskazany cel, tj. wykonuje prace badawczo-rozwojowe. Istotne jest aby pracownik faktycznie wykonywał zadania będące realizacją prac badawczo-rozwojowych, wówczas wynagrodzenie takiego pracownika oraz koszty świadczeń poniesionych na jego rzecz będą mogły stanowić dla Wnioskodawcy koszt kwalifikowany w całości.
Zatem, w przypadku gdy pracownik w ramach świadczonej pracy wykonuje obowiązki nie tylko związane z działalnością badawczo-rozwojową, zasadnym jest wyodrębnienie (wyłączenie z ulgi badawczo-rozwojowej) tej części wynagrodzenia oraz świadczeń wypłaconych pracownikom zajmującym się działalnością badawczo-rozwojową, a także składek od tych przychodów, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, która nie jest związana z realizacją działalności badawczo-rozwojowej.
Należy w tym miejscu zauważyć, że ustawodawca w treści art. 18d ust. 2 pkt 1 updop, odnosi się do czasu pracy przeznaczonego na realizację działalności badawczo-rozwojowej, a zatem do czasu faktycznie poświęconego na ten cel.
Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2647, dalej: „updof”),
za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
W tym miejscu zauważyć należy, że wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki i nagrody zostały wymienione wprost w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako przychody ze stosunku pracy, a zatem mieszczą się w katalogu kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 updop.
Natomiast, użyty w art. 12 ust. 1 updof, zwrot „w szczególności” oznacza, że poszczególne kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Zatem, ww. katalog jest katalogiem otwartym. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.
Należy podkreślić, że ustawodawca nie narzucił przedsiębiorcom formy podziału/wyodrębnienia. Wybór sposobu udokumentowania tych wydatków pozostawiony został podatnikom, którzy prowadzą działalność badawczo-rozwojową. Dlatego, wskazane jest, aby dla celów dowodowych, ewidencja czasu pracy, poświęconego przez pracowników na działalność badawczo-rozwojową, była prowadzona przez podatnika korzystającego z ulgi.
Dodatkowo wskazać należy, że w komunikacie Ministerstwa Finansów z 18 maja 2017 r. o Uldze B+R zostało wyraźnie wskazane, że (...) prowadzenie tego rodzaju ewidencji przewidziane jest wprost w propozycji legislacyjnej przedstawionej w „projekcie ustawy o zmianie niektórych ustaw w celu poprawy otoczenia prawnego działalności innowacyjnej”. Ustawodawca proponuje tam, aby wynagrodzenia i składki stanowiły koszty kwalifikowane (stanowiące bazę do wyliczenia ulgi B+R) - w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracownika (...).
Należy zauważyć, że pojęcie czasu pracy przeznaczonego na realizację działalności badawczo-rozwojowej, o którym mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 updop, odnosi się do czasu faktycznie poświęconego. Zatem, odliczeniu nie będą podlegały kwoty wynagrodzeń oraz składek proporcjonalnie przypisanych do dni nieobecności pracownika tj. wynagrodzeń za czas choroby/innej usprawiedliwionej absencji czy też urlopu wypoczynkowego oraz wynagrodzenie za inne zwolnienia od pracy. W takiej sytuacji zasadnym jest wyodrębnienie (wyłączenie z ulgi badawczo-rozwojowej) tej części wynagrodzenia oraz świadczeń wypłaconych pracownikom zajmującym się działalnością badawczo-rozwojową, a także składek od tych należności, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, które nie są związane z realizacją działalności badawczo-rozwojowej.
Zatem, część dotycząca wydatków na wynagrodzenia osób zaangażowanych w realizację Projektów B+R bez względu na to czy osoby te są w pełni dedykowane do działalności badawczo-rozwojowej czy tylko w części, przypadająca na ich absencję w pracy (m.in. z powodu choroby, opieki nad dzieckiem, innej usprawiedliwionej absencji czy też urlopu wypoczynkowego) wraz ze sfinansowanymi przez płatnika składkami od ww. przychodu, określonymi w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, nie będzie stanowiła kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 updop.
Mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny/zdarzenie przyszłe, wskazać należy, że koszty wynagrodzenia za pracę pracowników określone w art. 12 ust. 1 updof, wraz ze składkami na ubezpieczenie społeczne ponoszone przez płatnika, mogą stanowić koszty kwalifikowane o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 updop.
Przechodząc z kolei do kosztów materiałów i surowców związanych z realizacją Projektów B+R, jak już powyżej wskazano, zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 2 updop, za koszty kwalifikowane uznaje się nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową.
Poprzez definicję wyrazu „surowiec” należy rozumieć „materiał naturalny pochodzenia zwierzęcego, roślinnego lub mineralnego, służący do wytwarzania jakichś produktów lub energii” bądź „wydarzenia lub czyjeś przeżycia, refleksje będące podstawą dzieła literackiego, filmowego itp.”
Z kolei w zakresie interpretacji pojęcia „materiały”, odwołać należy się do interpretacji przedmiotowego pojęcia funkcjonującej na gruncie przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2023 r., poz. 120). W świetle art. 3 ust. 1 pkt 19 ustawy o rachunkowości, materiały to składniki majątku zużywane na własne potrzeby.
Powyższy pogląd znajduje również potwierdzenie w doktrynie, gdzie podkreśla się, że materiały to „składniki majątku inicjujące realizację całego cyklu operacyjnego, które jednostka nabywa w celu ich całkowitego zużycia na własne potrzeby, w tym m.in. na potrzeby wytwarzania produktów, świadczenia usług czy realizacji działalności ogólnoadministracyjnej. Do materiałów zaliczyć można także pewne składniki majątkowe wytwarzane przez jednostkę we własnym zakresie (zazwyczaj w ramach działalności pomocniczej), a także różnego rodzaju odzyski, posiadające wartość użytkową, a pochodzące np. z likwidowanych środków trwałych, inwentarz żywy przeznaczony do uboju, części zamienne, półfabrykaty obcej produkcji, paliwa, opakowania itp.” (Walińska Ewa (red.), Bek-Gaik Bogusława, Bojanowski Witold, Czajor Agnieszka, Czajor Przemysław, Gad Jacek, Idzikowska Gabriela, Janicka Anna, Jurewicz Anna, Kalinowski Jacek, Kuczyńska Iga, Mariański Adam, Michalak Marcin, Turzyński Mikołaj, Walińska Anna, Wencel Agnieszka, Wiatr Michał, Ustawa o rachunkowości. Komentarz, Wolters Kluwer, 2016).
W tym miejscu zauważyć należy, że surowcami i materiałami w znaczeniu przywołanym powyżej mogą być w istocie aktywa bezpośrednio związane z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową.
Jak wynika ze stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Spółka w celu realizacji prototypu wytłaczarki w ramach prac badawczo-rozwojowych, nabywa niezbędne do wytworzenia tych prototypów materiały lub gotowe podzespoły. Bez wykorzystania odpowiednich materiałów i surowców, prace o charakterze badawczo-rozwojowym nie mogłyby być realizowane. W efekcie, koszty zakupu tych materiałów i surowców, które przekazywane są dla celów opisanych wyżej prac, Spółka uznaje za koszty kwalifikowane, ściśle (bezpośrednio) związane z określonym zakresem prac o charakterze badawczo-rozwojowym.
Odnosząc cytowane powyżej przepisy oraz wyjaśnienia do przedstawionego opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wskazać należy, że materiały i surowce wykorzystywane w prowadzonych pracach badawczo-rozwojowych mogą stanowić koszty kwalifikowane.
W ocenie tut. Organu, wymienione przez Wnioskodawcę koszty materiałów i surowców, mogą stanowić koszty kwalifikowane o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 2 updop.
Reasumując, wskazać należy, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy:
- opisane przez Wnioskodawcę koszty ponoszone na, Jego zdaniem, prowadzoną działalność badawczo-rozwojową, stanowią koszty kwalifikowane w rozumieniu art. 18d ust. 2 updop, należy uznać za prawidłowe,
- traktując przedstawiony w niniejszym wniosku opis również w kontekście zdarzenia przyszłego, opisane przez Wnioskodawcę koszty ponoszone na, Jego zdaniem, prowadzoną działalność badawczo-rozwojową, będą stanowić koszty kwalifikowane w rozumieniu art. 18d ust. 2 updop, należy uznać za prawidłowe,
- w przypadku uzyskania twierdzącej odpowiedzi na pytanie oznaczone w przedmiotowym wniosku jako pytanie nr 3, Spółka będzie uprawniona do odliczenia od podstawy opodatkowania kosztów kwalifikowanych za lata podatkowe 2021-2022 w odpowiedniej wysokości, zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych, należy uznać za prawidłowe,
- traktując przedstawiony w niniejszym wniosku opis również w kontekście zdarzenia przyszłego, w przypadku uzyskania twierdzącej odpowiedzi na pytanie oznaczone w przedmiotowym wniosku jako pytanie nr 4, Spółka będzie w przyszłości uprawniona do odliczania od podstawy opodatkowania kwoty poniesionych kosztów kwalifikowanych w wysokości przewidzianej w przyszłości w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, należy uznać za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).
Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
