Interpretacja indywidualna z dnia 7 lipca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDSB2-1.4011.213.2023.2.MSU
Możliwość skorzystania z ulgi na powrót
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
14 maja 2023 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 18 czerwca 2023 r. (o tej samej dacie wpływu). Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Prawo stanowi, że „ulga na powrót” przysługuje osobom, które zmieniły rezydencję na Polskę po 1 stycznia 2022 roku. Moja sytuacja wygląda następująco: pochodzę z Włoch i mam obywatelstwo Włoskie. Przed przyjazdem do Polski we wrześniu 2021 r. pracowałem na terenie Włoch. Od 13 września 2021 roku podpisałem umowę o pracę na czas określony 6 miesięcy do końca lutego 2022 roku. W tym samym czasie wprowadziłem się do wynajmowanego mieszkania w (…). 15 września 2021 roku otrzymałem rezydencję tymczasową w Polsce na okres 1 roku. 11 stycznia 2022 roku złożyłem deklarację w ambasadzie Włoch o fakcie, że przestaję być rezydentem we Włoszech. 1 marca 2022 roku podpisałem umowę o pracę na czas nieokreślony. W kwietniu 2022 roku złożyłem deklarację PIT za 2021 rok z polskim adresem. Z racji korzystania z ulgi dla osób do 26 roku życia kwota podatku wynosiła 0 zł. Z racji uzyskania przychodu w roku 2021 również we Włoszech, złożyłem także deklarację podatkową we Włoszech. We wrześniu 2022 roku uzyskałem przedłużenie tymczasowej rezydencji na kolejny rok.
Uzupełnienie zdarzenia przyszłego
W latach 2019, 2020, 2021 nie przebywałem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni.
Na pytania: w którym kraju (krajach) - w okresie od 1 stycznia 2019 r. do 31 grudnia 2021 r. - miał Pan stałe miejsce zamieszkania, odpowiedział Pan, że we Włoszech.
W okresie od 1 stycznia 2019 r. do 12 września 2021 r. nie miałem żadnych osobistych powiązań z Polską. We Włoszech mieszka moja rodzina, miałem wielu znajomych i przyjaciół.
W okresie od 13 września 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. zyskałem w Polsce kilku znajomych. Moje stosunki wobec rodziny i znajomych we Włoszech nie zmieniły się.
W okresie od 1 stycznia 2019 r. do 12 września 2021 r. nie miałem żadnych powiązań majątkowych z Polską. W okresie od 1 stycznia 2019 r. do marca 2021 r. studiowałem na uniwersytecie (…). Po ukończeniu studiów, od 28 maja do 31 sierpnia, pracowałem na jachcie we Włoszech. Posiadałem we Włoszech również prywatne ubezpieczenie zdrowotne, jedno konto bankowe (włoskie).
W okresie od 13 września 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. zyskałem źródło przychodu z umowy na czas określony 6 mies. (wrzesień 2021 - luty 2022). Nie posiadałem żadnych nieruchomości w Polsce. Jako część umowy o pracę zostałem również objęty ubezpieczeniem na życie (…) oraz prywatną opieką zdrowotną. Utworzyłem również polskie konto bankowe.
Na pytanie: W którym z krajów - w okresie od 1 stycznia 2019 r. do 12 września 2021 r. – w Polsce, czy we Włoszech prowadził Pan aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależał Pan do organizacji/klubów, itp., odpowiedział Pan, że we Włoszech.
Na pytanie: w którym z krajów - w okresie od 13 września 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. – w Polsce, czy we Włoszech prowadził Pan aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależał Pan do organizacji/klubów, itp., udzielił Pan odpowiedzi, że nie prowadził Pan żadnej aktywności politycznej, kulturalnej, obywatelskiej w Polsce. Aktywność społeczna była dzielona zarówno na Polskę, jak i Włochy.
Na pytanie: w którym z krajów - w okresie od 1 stycznia 2019 r. do 12 września 2021 r.- zazwyczaj Pan przebywał, odpowiedział Pan, że we Włoszech.
Na pytanie: w którym z krajów - w okresie od 13 września 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. - zazwyczaj Pan przebywał, odpowiedział Pan, że w Polsce.
Do 12 września 2021 r. miałem miejsce zamieszkania dla celów podatkowych we Włoszech.
Na pytanie: czy w dniu 13 września 2021 r. przeniósł Pan swoje miejsce zamieszkania do Polski i w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega Pan w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, odpowiedział Pan przecząco.
Na pytanie: do kiedy miał Pan nieograniczony obowiązek podatkowy we Włoszech? Proszę wskazać konkretną datę (dzień, miesiąc, rok), odpowiedział Pan, że do 11 stycznia 2022.
Na zadane pytanie: czy od dnia 13 września 2021 r. Pana centrum interesów osobistych i gospodarczych znajduje się w Polsce? Czy przyjazd nastąpił z zamiarem pozostania w Polsce, odpowiedział Pan przecząco.
Od 11 stycznia 2022 moje miejsce stałego pobytu znajduje się w Polsce.
Na pytanie: czy posiada Pan certyfikat rezydencji lub inny dowód/inne dowody dokumentujące miejsce zamieszkania dla celów podatkowych poza Polską w latach 2019- 2021 (np. umowa o pracę, historia zatrudnienia, zagraniczne zeznania podatkowe, zagraniczna umowa najmu nieruchomości, paski wynagrodzeń, wyciągi bankowe czy też zagraniczne zaświadczenie od pracodawcy lub inne - prosimy wyjaśnić jakie), odpowiedział Pan, że posiada paski wypłat, umowę o pracę, umowy bankowe.
Na pytanie: czy miał Pan miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres pobytu zagranicą, odpowiedział Pan przecząco.
Na pytanie: w jakich latach podatkowych chciałby Pan skorzystać z ulgi na powrót? Czy w tych latach uzyskiwał Pan/będzie uzyskiwał dochody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy, z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8, lub z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, udzielił Pan odpowiedzi, że w latach 2023, 2024, 2025 oraz 2026 i będzie uzyskiwał przychody ze stosunku umowy o pracę.
Na pytanie: czy suma osiąganych przez Pana przychodów przekroczy - w którymkolwiek roku podatkowym, w którym będzie Pan chciał skorzystać z ulgi na powrót - kwotę 85.528 zł (z wyłączeniem przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku), odpowiedział Pan twierdząco.
Pytania
1.Czy jestem uprawniony do skorzystania z „ulgi na powrót” począwszy od roku 2023 i przez cztery kolejne lata?
Pana stanowisko w sprawie
W mojej ocenie powinna przysługiwać mi „ulga na powrót”. Pomimo przeprowadzenia się do Polski pod koniec 2021 roku, nie uznawałbym Polski jako mojego miejsca rezydencji. W 2021 roku miałem jedynie podpisaną umowę o pracę na okres tymczasowy z brakiem pewności czy po jej zakończeniu pozostanę w Polsce. Nie mam również stałej rezydencji na terenie Polski. Znaczna część przychodu w 2021 roku wynikała również z zatrudnienia we Włoszech, nie Polsce. Nie uznawałbym zatem Polski jako centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) w roku 2021. Nie przebywałem wtedy również więcej niż 183 dni na terytorium Polski.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku i jego uzupełnieniu jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):
Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
1) posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a więc – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.
Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Polski centrum interesów życiowych.
Z art. 4a ww. ustawy wynika, że:
Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ww. ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.
Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ww. ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Z wniosku wynika, że jest Pan obywatelem Włoch, który aktualnie mieszka w Polsce. Podpisał Pan umowę o pracę na czas określony 6 miesięcy do końca lutego 2022 roku. 15 września 2021 roku otrzymał Pan rezydencję tymczasową w Polsce na okres 1 roku. Z dniem 1 marca 2022 r. podpisał Pan umowę o pracę na czas nieokreślony. Do momentu zamieszkania w Polsce posiadał Pan miejsce zamieszkania wyłącznie we Włoszech i podlegał Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu we Włoszech tj. aż do 11 stycznia 2022 r.
Zatem w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajduje umowa w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w dniu 21 czerwca 1985 r. w Rzymie między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, a Rządem Republiki Włoskiej (Dz. U. z 1989 r. nr 62 poz. 374 ze zm.).
Stosownie do art. 4 ust. 1 ww. umowy:
w rozumieniu niniejszej umowy, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się państwie” oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryteria o podobnym charakterze. Jednakże niniejsze określenie nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko w zakresie dochodu ze źródeł położonych w tym Państwie.
Stosownie do art. 4 ust. 2 ww. umowy:
jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status będzie określony według następujących zasad:
a) osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania. Jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
b) jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Umawiających się Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;
c) jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, którego jest obywatelem;
d) jeżeli miejsce zamieszkania tej osoby nie można ustalić zgodnie z postanowieniami liter a)-c), właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.
Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są:
Przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte:
a)ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,
b)z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,
c)z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych,
d)z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa
-w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.
Na podstawie art. 21 ust. 39 ww. ustawy:
Przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających zwolnieniu od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie niniejszej ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Stosowanie do art. 21 ust. 43 powołanej ustawy:
Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 152, przysługuje pod warunkiem, że:
1)w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz
2)podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:
a)trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz
b)okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz
a)posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej lub
b)miał miejsce zamieszkania:
-nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub
-na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz
4)posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz
5)nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia - w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
W myśl natomiast art. 21 ust. 44 ustawy:
Suma przychodów zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 85 528 zł.
Ww. przepisy zostały wprowadzone z dniem 1 stycznia 2022 r. przez art. 1 pkt 13 lit. a) tiret 13 ustawy z dnia 23 listopada 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r. poz. 2105).
Ponadto, z art. 53 ww. ustawy zmieniającej wynika, że:
Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy zmienianej w art. 1, ma zastosowanie do podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r.
Zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy przenieśli miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021.
W przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego wskazał Pan, że:
1)posiada Pan obywatelstwo państwa członkowskiego Unii Europejskiej – obywatelstwo włoskie;
2)do 11 stycznia 2022 r. podlegał Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu we Włoszech;
3)od 11 stycznia 2022 r. posiada Pan miejsce stałego zamieszkania wyłącznie w Polsce;
4)w latach 2019, 2020, 2021 poprzedzających bezpośrednio rok w którym przeniósł Pan miejsce zamieszkania do Polski, nie przebywał Pan na terytorium Polski więcej niż 183 dni w każdym z ww. lat.;
5)posiada Pan dokumenty wskazujące na miejsce zamieszkania poza Polską w latach 2019-2021.
Zatem spełnił Pan przesłanki do zwolnienia przedmiotowego zgodnie z art. 21 ust. 43.
Przysługuje Panu prawo do skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT. Przedmiotowe zwolnienie z opodatkowania obejmuje przychody do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85.528 zł, osiągnięte z tytułów wymienionych w przepisie - w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym nastąpiło przeniesienie miejsca zamieszkania albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44, tj. w latach 2022-2025 albo od początku roku następnego, tj. w latach 2023-2026.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie zdarzenia przyszłego, stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Należy bowiem zauważyć, że to na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania kontrolnego czy podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm. dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).
POTRZEBUJESZ POMOCY?