Interpretacja indywidualna z dnia 26 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT3.4011.351.2023.1.JS

Skutki podatkowe otrzymania od małżonki przedsiębiorstwa.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 maja 2023 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych otrzymania od małżonki przedsiębiorstwa. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Jako osoba fizyczna planuje Pan prowadzić działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży hurtowej i detalicznej artykułów przemysłowych, świadczeniu usług krawieckich oraz wynajmie lokali użytkowych. W celu prowadzenia ww. działalności planuje Pan zarejestrować się jako czynny podatnik VAT i rozliczać się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów wg. skali podatkowej.

Od 1 marca 2019 r. do 29 marca 2023 r. prowadził Pan jednoosobową działalność gospodarczą polegającą między innymi na wykonywaniu instalacji elektrycznych i naprawie oraz konserwacji urządzeń elektrycznych. 30 marca 2023 r. zawiesił Pan prowadzenie indywidualnej działalności gospodarczej.

Pana żona jest czynnym podatnikiem VAT i prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem dochodowym na zasadach ogólnych (podatkowa księga przychodów i rozchodów) polegającą na sprzedaży hurtowej i detalicznej artykułów przemysłowych, świadczenia usług krawieckich oraz wynajmie lokali użytkowych znajdujących się w budynku będącym środkiem trwałym przedsiębiorstwa. W ofercie sklepu znajdują się między innymi następujące produkty:

(...)

Pana żona planuje przekazać nieodpłatnie na podstawie protokołu przekazania sporządzonego w formie pisemnej zwykłej całe swoje przedsiębiorstwo na Pana rzecz. Wraz z żoną nie zamierza Pan podpisać żadnej umowy, gdyż obowiązuje Państwa wspólność majątkowa. Przekazanie to traktują Państwo jako zmianę osoby zarządzającej, a nie zmianę osoby właściciela, gdyż jako małżonkowie są Państwo solidarnie właścicielami wszystkich składników majątkowych przedsiębiorstwa. Przekazaniu podlegać będzie całe przedsiębiorstwo w myśl art. 55¹ ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny ( dalej: kc ) w skład którego wchodzić będą m.in.:

‒prawo do użytkowania nieruchomości (której wedle wpisu w księgach wieczystych właścicielami są oboje małżonkowie solidarnie) na rzecz prowadzenia działalności gospodarczej,

‒towary handlowe, które zostały spisane ilościowo i wartościowo w cenach zakupu netto, a także środki trwałe i wyposażenie,

‒pracownicy,

‒zobowiązania i wierzytelności,

‒tajemnice przedsiębiorstwa,

‒księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej,

‒środki pieniężne,

‒prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych.

Po dokonaniu przekazania, Pana żona planuje zlikwidować prowadzoną przez siebie działalność gospodarczą oraz wyrejestrować się z Centralnej Ewidencji Informacji o Działalności Gospodarczej.

Pytanie

Czy w związku z wyżej wymienionym planowanym nieodpłatnym przekazaniem przez Pana żonę na Pana całego przedsiębiorstwa w myśl art. 55¹ kc, w tym między innymi towarów handlowych i środków trwałych, będzie Pan mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej w miesiącu przekazania przedsiębiorstwa wartość towarów handlowych oraz czy amortyzacja środków trwałych będzie odbywać się na zasadzie kontynuacji?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem:

‒w odniesieniu do środków trwałych - amortyzacja składników przenoszonego majątku trwałego odbywać się będzie na zasadzie kontynuacji. Środki trwałe zostaną wykreślone z ewidencji żony, a ich amortyzacja zostanie zaprzestana. W związku z powyższym, składniki przenoszonego majątku trwałego zostaną wpisane do Pana ewidencji, przyjmując wartość początkową, metodę amortyzacji i odpisy amortyzacyjne w takiej samej wysokości, jak było to określone w ewidencji Pana żony. Kolejne odpisy amortyzacyjne będą już stanowiły koszty uzyskania przychodów w Pana działalności gospodarczej, a nie Pana żony. Gdy przekazane składniki majątku trwałego uległy już całkowitemu zamortyzowaniu u Pana żony, nie będą już amortyzowane. Należy je jednak ująć w ewidencji środków trwałych, ale jednocześnie zaznaczyć, że są to środki całkowicie zamortyzowane. Ujęcie tych środków w ewidencji jest konieczne m.in. dlatego, że w razie ulepszenia, modernizacji tych środków powyżej wartości 10 000 zł w ciągu roku podatkowego, wartość tę trzeba dodać do wartości początkowej środka i ponownie amortyzować, ale tylko w celu odpisania w ten sposób w koszty wartości ulepszenia;

‒w odniesieniu do towarów handlowych – zgodnie z art. 31 § 1 ustawy kodeks rodzinny i opiekuńczy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Natomiast zgodnie z art. 33 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, do majątku osobistego każdego z małżonków należą:

1)przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej;

2)przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił,

3)prawa majątkowe wynikające ze wspólności łącznej podlegającej odrębnym przepisom;

4)przedmioty majątkowe służące wyłącznie do zaspokajania osobistych potrzeb jednego z małżonków;

5)prawa niezbywalne, które mogą przysługiwać tylko jednej osobie;

6)przedmioty uzyskane z tytułu odszkodowania za uszkodzenie ciała lub wywołanie rozstroju zdrowia albo z tytułu zadośćuczynienia za doznaną krzywdę; nie dotyczy to jednak renty należnej poszkodowanemu małżonkowi z powodu całkowitej lub częściowej utraty zdolności do pracy zarobkowej albo z powodu zwiększenia się jego potrzeb lub zmniejszenia widoków powodzenia na przyszłość;

7)wierzytelności z tytułu wynagrodzenia za pracę lub z tytułu innej działalności zarobkowej jednego z małżonków;

8)przedmioty majątkowe uzyskane z tytułu nagrody za osobiste osiągnięcia jednego z małżonków;

9)prawa autorskie i prawa pokrewne, prawa własności przemysłowej oraz inne prawa twórcy;

10)przedmioty majątkowe nabyte w zamian za składniki majątku osobistego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.

Wyżej wymieniony przepis określa zatem, co stanowi osobisty majątek każdego z małżonków. Do majątku odrębnego małżonków nie zalicza się zatem przedmiotów służących do prowadzenia działalności gospodarczej.

Zauważyć jednak należy, że w przypadku, gdy do przekazania przedsiębiorstwa dochodzi pomiędzy małżonkami, między którymi obowiązuje ustrój wspólności majątkowej, w ten sposób, iż jeden z małżonków zaprzestaje prowadzenia działalności gospodarczej, a drugi małżonek przyjmuje do wykorzystywania we własnej działalności gospodarczej składniki przedsiębiorstwa małżonka objęte wspólnością majątkową, nie dochodzi do zmiany właściciela tych składników majątku. Zmienia się jedynie sposób ich wykorzystywania. W mysi bowiem art. 34¹ kodeksu rodzinnego i opiekuńczego każdy z małżonków jest uprawniony do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego oraz do korzystania z nich w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez drugiego małżonka. Zgodnie natomiast z art. 35 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego - w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Zatem niezależnie od tego, który z małżonków wykorzystuje składniki majątku objęte majątkową wspólnością ustawową w swojej działalności gospodarczej, oboje małżonkowie pozostają ich właścicielami.

Z wydawanych przez organy podatkowe interpretacji indywidualnych wynika, że przekazanie towarów handlowych skutkuje koniecznością skorygowania kosztów podatkowych u przekazującego. Tak np. uznał Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 17 kwietnia 2013 r. nr IBPBI/1/415-63/13/SK. Według niego, wydatki na zakup towarów handlowych, które uprzednio zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, w momencie ich nieodpłatnego przekazania małżonkowi tracą cechę przeniesienia ich w celu osiągnięcia, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W związku z tym: „(..) przekazanie towarów handlowych na rzecz męża Wnioskodawczyni spowoduje, iż wydatki poniesione na ich zakup należy wyksięgować z tych kosztów (...)”. Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w ww. interpretacji indywidualnej, a także Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 9 listopada 2012 r. nr IPPB1/415-1031/12-2/MT i Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 26 stycznia 2023 r. 0113-KDIPT2- 1.4011.857.2022.2 MGR.

W związku z powyższym oraz faktem, iż zakupu towarów handlowych przez firmę Pana żony dokonano ze środków z majątku wspólnego małżonków, ich przekazanie w ramach przedsiębiorstwa skutkować będzie koniecznością skorygowania kosztów podatkowych u żony o wartość towarów handlowych. W wyniku czego koszty uzyskania przychodu powstaną w prowadzonej przez Pana działalności, ponieważ wystąpi związek z Pana przychodami. Wartością tych kosztów będzie cena nabycia tych towarów u Pana żony. Powyższe znajduje potwierdzenia w interpretacji indywidulanej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 15 kwietnia 2014 r. nr IPPB1/415-75/14-5/MS oraz w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 25 lutego 2015 r. nr ITPB1/415- 1201/14/PSZ.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

•pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

•nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

•być właściwie udokumentowany.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że:

‒Planuje Pan prowadzić działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży hurtowej i detalicznej artykułów przemysłowych, świadczeniu usług krawieckich oraz wynajmie lokali użytkowych.

‒W celu prowadzenia ww. działalności planuje Pan zarejestrować się jako czynny podatnik VAT i rozliczać się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów wg. skali podatkowej.

‒Pana żona jest czynnym podatnikiem VAT i prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem dochodowym na zasadach ogólnych (podatkowa księga przychodów i rozchodów) polegającą na sprzedaży hurtowej i detalicznej artykułów przemysłowych, świadczenia usług krawieckich oraz wynajmie lokali użytkowych znajdujących się w budynku będącym środkiem trwałym przedsiębiorstwa.

‒Pana żona planuje przekazać nieodpłatnie na podstawie protokołu przekazania sporządzonego w formie pisemnej zwykłej całe swoje przedsiębiorstwo na Pana rzecz. Wraz z żoną nie zamierza Pan podpisać żadnej umowy, gdyż obowiązuje Państwa wspólnota majątkowa.

‒Przekazaniu podlegać będzie całe przedsiębiorstwo w myśl art. 55¹ Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z treścią art. 31 § 1 ustawy z 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1359 ze zm.):

Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Istotną cechą ustawowej wspólności majątkowej jest jej bezudziałowy charakter i dlatego jest ona nazywana współwłasnością łączną małżonków. Oznacza to, że każdy małżonek ma prawo do wszystkich przedmiotów łącznie, jak i do każdego z osobna, a nie tylko do określonego ułamkowo udziału.

Natomiast w myśl art. 33 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, do majątku osobistego każdego z małżonków należą:

1)przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej;

2)przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił;

3)prawa majątkowe wynikające ze wspólności łącznej podlegającej odrębnym przepisom;

4)przedmioty majątkowe służące wyłącznie do zaspokajania osobistych potrzeb jednego z małżonków;

5)prawa niezbywalne, które mogą przysługiwać tylko jednej osobie;

6)przedmioty uzyskane z tytułu odszkodowania za uszkodzenie ciała lub wywołanie rozstroju zdrowia albo z tytułu zadośćuczynienia za doznaną krzywdę; nie dotyczy to jednak renty należnej poszkodowanemu małżonkowi z powodu całkowitej lub częściowej utraty zdolności do pracy zarobkowej albo z powodu zwiększenia się jego potrzeb lub zmniejszenia widoków powodzenia na przyszłość;

7)wierzytelności z tytułu wynagrodzenia za pracę lub z tytułu innej działalności zarobkowej jednego z małżonków;

8)przedmioty majątkowe uzyskane z tytułu nagrody za osobiste osiągnięcia jednego z małżonków;

9)prawa autorskie i prawa pokrewne, prawa własności przemysłowej oraz inne prawa twórcy;

10)przedmioty majątkowe nabyte w zamian za składniki majątku osobistego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.

Wyżej wymieniony przepis określa, co stanowi osobisty majątek każdego z małżonków. Do majątku odrębnego małżonków nie zalicza się zatem przedmiotów służących do prowadzenia działalności gospodarczej.

Stosownie do dyspozycji art. 34¹ ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Każdy z małżonków jest uprawniony do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego oraz do korzystania z nich w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez drugiego małżonka.

Z kolei art. 35 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy ustanawia zakaz żądania podziału majątku wspólnego, a także rozporządzania w jakiejkolwiek formie udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku. Małżonek prowadzący działalność gospodarczą ma przy tym prawo do samodzielnego zarządzania przedmiotami majątkowymi służącymi do prowadzenia przez niego indywidualnej działalności gospodarczej (art. 36 § 3 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy).

W myśl art. 206 i 207 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.), każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli, natomiast pożytki i inne przychody z rzeczy wspólnej przypadają współwłaścicielom w stosunku do wielkości udziałów; w takim samym stosunku współwłaściciele ponoszą wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną.

Wobec powyższego małżonkowie posiadający prawo do rzeczy na zasadzie współwłasności majątkowej mają równe prawo do korzystania z rzeczy wspólnej oraz obowiązek dbania o nią. Zatem niezależnie od tego, który z małżonków wykorzystuje składniki majątku objęte majątkową wspólnością ustawową w swojej działalności gospodarczej, oboje małżonkowie pozostają ich właścicielami.

Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego:

Przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1)oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);

2)własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;

3)prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

4)wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

5)koncesje, licencje i zezwolenia;

6)patenty i inne prawa własności przemysłowej;

7)majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

8)tajemnice przedsiębiorstwa;

9)księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Wątpliwości Pana sprowadzają się do ustalenia m.in., czy będzie mógł Pan zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów - w związku z nieodpłatnym przekazaniem przez Pana żonę przedsiębiorstwa - wartość otrzymanych towarów handlowych.

Odnosząc się do ww. przedmiotu Pana wątpliwości wyjaśniam, że w wyniku przekazania towarów handlowych z działalności Pana małżonki do Pana działalności, w sytuacji gdy, jak to wynika z opisu sprawy, w Państwa małżeństwie obowiązuje wspólność majątkowa, a Pana małżonka w momencie nieodpłatnego przekazania przedsiębiorstwa dokona korekty kosztów uzyskania przychodu o wartość wydatków poniesionych na zakup niesprzedanych towarów handlowych, to spełniona zostanie w przypadku Pana przesłanka wymieniona w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. będzie miało miejsce poniesienie wydatku w celu uzyskania przychodu. W konsekwencji, wydatki poniesione ze wspólnych środków finansowych na zakup towarów handlowych, które Pan otrzyma od swojej małżonki będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodów w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej.

Wydatki poniesione na zakup towarów handlowych, które zostały przekazane Panu z działalności Pana małżonki należy ująć w podatkowej księdze przychodów i rozchodów po stronie kosztów jako zakup towarów handlowych w momencie ich przekazania.

Stosownie natomiast do § 24 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z 23 grudnia 2019 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (t. j. Dz. U. z 2019 r. poz. 2544):

Podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej „spisem z natury”, na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie utraty w ciągu roku podatkowego prawa do opłacania podatku na podstawie ustawy z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 43, 1495, 1649 i 2200), zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności.

Zgodnie natomiast z § 26 ust. 1 ww. rozporządzenia:

Podatnik jest obowiązany wycenić materiały i towary handlowe objęte spisem z natury według cen zakupu lub nabycia albo według cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu, jeżeli są one niższe od cen zakupu lub nabycia; spis z natury półwyrobów (półfabrykatów), wyrobów gotowych i braków własnej produkcji wycenia się według kosztów wytworzenia, a odpadów użytkowych, które w toku działalności utraciły swoją pierwotną wartość użytkową, wycenia się według wartości wynikającej z oszacowania uwzględniającego ich przydatność do dalszego użytkowania.

Jak wynika z treści Objaśnień do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, Kolumna 10 jest przeznaczona do wpisywania zakupu materiałów oraz towarów handlowych według cen zakupu.

Zatem towary handlowe przekazane przez Pana żonę do majątku firmy Pana, powinien Pan ująć w kolumnie 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów „Zakup towarów handlowych i materiałów wg cen zakupu” w momencie ich przekazania.

W przedmiotowej sprawie należy jednak mieć na uwadze art. 24 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że:

U podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa. Dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a:

1)wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości lub

2)wartością wynikającą z dokumentu stwierdzającego nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie, którego wartość początkową dla celów dokonywania odpisów amortyzacyjnych ustalono zgodnie z art. 22g ust. 10, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tego prawa lub udziału w takim prawie.

W myśl natomiast pkt 22 Objaśnień do podatkowej księgi przychodów i rozchodów:

W celu ustalenia dochodu osiągniętego w roku podatkowym należy na oddzielnej stronie księgi:

1)ustalić wysokość osiągniętego przychodu w roku podatkowym (kolumna 9);

2)ustalić wysokość poniesionych w roku podatkowym kosztów uzyskania przychodów w sposób następujący:

a)do wartości spisu z natury na początek roku podatkowego doliczyć wartość zakupu towarów handlowych (materiałów) z kolumn 10 i 11, a następnie pomniejszyć o wartość spisu z natury sporządzonego na koniec roku podatkowego,

b)kwotę wynikającą z tego obliczenia powiększyć o kwotę wydatków z kolumny 14 oraz pomniejszyć o wartość wynagrodzeń w naturze w tej części, w której wydatki (koszty) związane z wynagrodzeniami w naturze zostały zaksięgowane w innych kolumnach księgi przychodów i rozchodów (np. w gastronomii koszty zakupu materiałów i towarów handlowych zużytych do przygotowania posiłków dla pracowników zostały wpisane w kolumnie 10);

3)wysokość osiągniętego przychodu (kolumna 9) pomniejszyć o wysokość poniesionych w roku podatkowym kosztów uzyskania przychodu, obliczonych zgodnie z objaśnieniami zawartymi w pkt 2; wynikająca z tego obliczenia różnica stanowi wysokość dochodu osiągniętego w roku podatkowym

W świetle powyższego pamiętać należy, że towary handlowe objęte remanentem sporządzonym na koniec okresu sprawozdawczego, wyłączone zostają z kosztów uzyskania przychodów danego okresu sprawozdawczego, w którym nie uzyskano przychodu z ich sprzedaży.

Odnosząc się zaś do nieodpłatnego przekazania przez Pana żonę środków trwałych na Pana rzecz oraz wątpliwości związanych z ich amortyzacją wyjaśniam co następuję.

Zgodnie z art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

1.Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2)maszyny, urządzenia i środki transportu,

3)inne przedmioty

–o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

2.Amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:

1)przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej ,,inwestycjami w obcych środkach trwałych”,

2)budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie,

3)składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 23a pkt 1, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych składników - jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający

–zwane także środkami trwałymi;

4) tabor transportu morskiego w budowie (PKWiU ex 30.11).

W myśl art. 22f ust. 1 tej ustawy:

Podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Zasady ustalania wartości początkowej, które są zróżnicowane m.in. z uwagi na sposób nabycia, reguluje art. 22g ww. ustawy.

Stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy:

Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Zgodnie z art. 22g ust. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze spadku lub darowizny, łączną wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi suma ich wartości rynkowej, nie wyższa jednak od różnicy pomiędzy wartością tego przedsiębiorstwa albo jego zorganizowaną częścią a wartością składników mienia, niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi, określoną dla celów podatku od spadków i darowizn.

W przypadku nabycia do prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej składników majątku, które wcześniej stanowiły środki trwałe w pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej indywidualnie przez małżonka podatnika (a więc tych które wchodziły w skład przedsiębiorstwa prowadzonego przez małżonka podatnika) ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje wyjątek od powyższej zasady.

W myśl bowiem art. 22g ust. 12 ww. ustawy:

W razie zmiany formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów - wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego. Zasadę tę stosuje się odpowiednio do spółek niebędących osobami prawnymi, w tym również powstałych z przekształcenia spółki.

Zgodnie z art. 22g ust. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przepis ust. 12 stosuje się odpowiednio w razie zmiany działalności wykonywanej samodzielnie przez jednego z małżonków na działalność wykonywaną samodzielnie przez drugiego z małżonków - jeżeli przed przerwą lub zmianą składniki majątku były wprowadzone do ewidencji (wykazu).

Stosownie natomiast do treści art. 22h ust. 3 ww. ustawy:

Podmioty powstałe w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, o których mowa w art. 22g ust. 12 lub 13, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot o zmienionej formie prawnej, podzielony albo połączony, z uwzględnieniem art. 22i ust. 2-7.

Odnosząc się więc do otrzymanych przez Pana środków trwałych, wskazać należy, że przyjmując do swojej działalności gospodarczej m.in. środki trwałe, które wchodziły w skład przedsiębiorstwa Pana żony, a więc wykorzystywane uprzednio w prowadzonej przez Pani żonę pozarolniczej działalności gospodarczej, może Pan dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej tych środków trwałych i zaliczać je do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Przy czym, wartość początkową tych środków trwałych winna ustalić na podstawie cyt. wyżej art. 22g ust. 12 ww. ustawy, a więc w wysokości wartości przyjętej wcześniej przez Pana żonę oraz kontynuować stosowaną przez nią metodę amortyzacji przedmiotowych środków trwałych. Przy dokonywaniu amortyzacji tych środków trwałych powinien Pan również uwzględnić dokonane już przez Pana żonę odpisy amortyzacyjne – stosownie do treści art. 22h ust. 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym stanowisko Pana - w związku z planowanym nieodpłatnym przekazaniem przez Pana żonę na Pana całego przedsiębiorstwa w myśl art. 55¹ Kodeksu cywilnego, w tym między innymi towarów handlowych i środków trwałych - w zakresie możliwości:

•zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej w miesiącu przekazania przedsiębiorstwa wartość towarów handlowych oraz

•amortyzacja środków trwałych na zasadzie kontynuacji

należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie wydania interpretacji.

Interpretacja ta została wydana jedynie w Pana indywidualnej sprawie i nie wywołuje skutków podatkowoprawnych dla Pana małżonki.

Wyjaśniam, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Dodatkowo podkreślam, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej nie jest ocena sposobu oraz dopuszczalności nieodpłatnego przekazania towarów handlowych wchodzących w skład przekazanego przedsiębiorstwa, w przypadku gdy pomiędzy małżonkami istnieje wspólność majątkowa (wspólność ustawowa). Są to bowiem kwestie regulowane przez odrębne przepisy (przepisy ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 1360 ze zm.), oraz ustawy z 15 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1359 ze zm.).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.); dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).