Interpretacja indywidualna z dnia 22 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-2.4012.228.2023.1.SN

Transakcja zbycia udziału nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 maja 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 11 maja 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży udziału w niezabudowanych działkach gruntu nr 2 i nr 3.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wniosek dotyczy przyszłej sprzedaży udziału 3/16 w Nieruchomości (2 działkach mieszkaniowych) o nr 2 i 3, wydzielonych z podziału działki nr 1, dla której wydano interpretację indywidualną o nr (…).

Od (…) 2019 r. w wyniku stwierdzenia nabycia spadku – aktem poświadczenia dziedziczenia współwłaścicielkami nieruchomości są: żona M.C. (1/4), córki: M.G. (Pani), B.W., A.S., A.D. (3/16) – osoby fizyczne.

Działki te zostały wydzielone na podstawie decyzji z dnia (…) lutego 2023 r. po zmianie planu miejscowego – uchwała Rady Miejskiej. Wcześniej nieruchomość ta była oznaczona nr 1 (działka usługowo-mieszkaniowa), którą wydzielono na podstawie planu zagospodarowania przestrzennego, który uchwalony był za życia spadkodawcy.

Należy podkreślić, że zmiana planu miejscowego dotyczyła przeznaczenia nieruchomości – działki miały status mieszkaniowo-usługowy, tj. obecnie wszystkie działki objęte planem (nie tylko Pań) są tylko mieszkaniowe. Zmieniony plan dał możliwość podziału działki nr 1 o powierzchni 1950 m² na dwie mniejsze, tj. nr 2 – 961 m² oraz nr 3 – 989 m². Przy wcześniejszym podziale nie było możliwości podziału dużej działki na dwie mniejsze. Niestety z uwagi na kryzys i wysokie koszty nieruchomości brak chętnych do zakupu tak dużych działek.

Należy podkreślić, że inicjatorami zmiany planu zagospodarowania przestrzennego nie były Panie, właścicielki działki nr 1. Urząd Miejski ze względu na ochronę danych osobowych nie udzielił Paniom informacji kto złożył wniosek o zmianę planu. Z uwagi na publiczny charakter zmian – ogłoszenia w prasie i na stronie internetowej urzędu, po uchwaleniu zmiany wystąpiły Panie o podział nieruchomości. Z wnioskiem o podział nieruchomości wystąpiły Panie – wszystkie współwłaścicielki wspólnie. Sytuacja ta podyktowana była brakiem klienta na działkę o rozmiarze 1950 m² – co wiąże się z bardzo dużym kosztem zakupu takiej nieruchomości.

Wcześniej (lipiec 2022 r.) do działki nr 1 (przed podziałem) urządzono dwa przyłącza wodne i dwa kanalizacyjne z uwagi na budowę nowej infrastruktury drogowej całego osiedla (…) (osiedle na którym znajdują się działki) w (…), także ulicy przy której znajduje się opisywana Nieruchomość. Wyraziły Panie zgodę na wykonanie przyłączy po otrzymaniu zawiadomienia z Urzędu Miejskiego z informacją, że nie będzie możliwości podłączenia wody i kanalizacji po przebudowie drogi przez okres gwarancji, tj. okres 5 lat, bowiem podłączenie tych mediów wymaga interwencji na pasie drogi. Do działki nie doprowadziły Panie prądu, którego podłączenie nie wymaga ingerencji w drodze i będzie możliwe przez nowych właścicieli.

Właścicielem nieruchomości przed podziałem był wcześniej spadkodawca – mąż i ojciec obecnych właścicielek – D.Z. Był on rolnikiem, który nie był podatnikiem podatku VAT i nieruchomość ta stanowiła jego majątek osobisty. Nieruchomość ta była jego wyłączną własnością.

W celu zbycia Nieruchomości zawiązano współpracę z pośrednikiem, który będzie zajmował się procedowaniem transakcji zbycia ww. Nieruchomości. Współpracę z pośrednikiem nawiązały wszystkie współwłaścicielki wspólnie. Pośrednik zajmie się pozyskaniem klientów, marketingiem oraz ewentualnym uzyskaniem wszelkiej niezbędnej dokumentacji do dokonania skutecznej sprzedaży wskazanych Nieruchomości.

Współwłaścicielki nie dokonywały żadnych nakładów na Nieruchomości, nie prowadziły samodzielnie żadnych działań marketingowych.

Działki będące przedmiotem sprzedaży nie są, nigdy nie były i nie będą wykorzystywane do zarobkowania. Od momentu nabycia spadku grunt orny tej nieruchomości był wykorzystywany rolniczo. W pierwszym roku po odziedziczeniu żona zmarłego sama użytkowała go rolniczo. Natomiast od kolejnego roku był on nieodpłatnie dzierżawiony, a obecnie podzielone działki nie są użytkowane ani rolniczo, ani w żaden inny sposób zarobkowo.

Od (…) 2019 r. w wyniku stwierdzenia nabycia spadku – aktem poświadczenia dziedziczenia współwłaścicielkami nieruchomości są:

·żona M.C. 4/16,

·córki: A.D. 3/16, M.G. (Pani) 3/16, B.W. 3/16, A.S. 3/16.

Jako współwłaścicielka Nieruchomości:

·nie jest i nigdy nie była Pani podatnikiem podatku VAT oraz nie zajmowała i nie zajmuje się Pani obrotem nieruchomościami,

·nie prowadziła i nie prowadzi Pani działalności gospodarczej,

·pracuje Pani zawodowo i nie prowadzi Pani działalności rolniczej.

Wszystkie udziały w Nieruchomości były cały czas wykorzystywane rolniczo i z tego tytułu nie otrzymywały i nie otrzymują Panie żadnego pożytku.

Grunt (przed podziałem – działka nr 1, po podziale – nr 2 i nr 3) od momentu nabycia spadku oddany był w nieodpłatną dzierżawę, z tytułu której Panie (współwłaścicielki) nie pobierają żadnych pożytków, tak więc dzierżawa gruntu objętego pytaniem nie miała i nie ma charakteru odpłatnego. Zatem, biorąc pod uwagę definicję z Kodeksu cywilnego uznać należy, że w przedmiotowej sprawie działki do momentu podziału były przedmiotem nieodpłatnego udostępnienia (użyczenia), a nie przedmiotem dzierżawy. Należy podkreślić, że przedmiotowa nieodpłatna dzierżawa gruntu (nieskutkująca korzyścią majątkową po stronie współwłaścicielek) nosi znamiona użyczenia i nie została dokonana dla celów zarobkowych. W związku z powyższym, udostępnienie posiadanych udziałów w gruncie przez Panią nie stanowi działalności gospodarczej. Obecnie podzielone działki nie są użytkowane ani rolniczo, ani w żaden inny sposób zarobkowo.

Nikt ze współwłaścicielek działek nie zawarł i nie będzie zawierał żadnej umowy przedwstępnej na sprzedaż opisywanych działek.

Nikt ze współwłaścicielek nie udzielał żadnych pełnomocnictw stronie kupującej w żadnym zakresie – także na dysponowanie ww. działkami w celach budowlanych.

Pytanie

Czy sprzedaż udziału 3/16 w nieruchomościach (podzielonych 2 działkach) powinna być opodatkowana podatkiem VAT?

Pani stanowisko w sprawie

Dokonana przez Panią czynność sprzedaży udziału w Nieruchomości (2 działkach) nie będzie nosić znamion działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Dotyczy to sprzedaży udziału w Nieruchomości nabytej w drodze spadku.

Poprzedni właściciel – tata spadkodawca, był właścicielem gruntu przez wiele lat i był to jego majątek osobisty. Osoby fizycznej nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej, gdy sprzedaje grunt, na którym prowadzona była działalność rolnicza, jeśli został on przekształcony w skutek podziału na podstawie planu zagospodarowania przestrzennego.

Przywołać należy tutaj orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10), dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z ww. orzeczenia TSUE wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy.

Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Należy wskazać, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienie pojedynczych z nich.

W niniejszej sprawie, w odniesieniu do planowanej sprzedaży udziału 3/16 w Nieruchomości brak jest przesłanek pozwalających na uznanie, że dokonując ich dostawy będzie Pani występować w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

Działania Pań nie cechują się stałością (maja charakter ściśle incydentalny), ani zorganizowaniem – zmierzają bowiem do racjonalnego zbycia konkretnych udziałów w konkretnych działkach i nie są przejawem realizowania działalności jak producent, handlowiec czy usługodawca. Nie można tu mówić o takiej aktywności w przedmiocie sprzedaży swoich udziałów w działkach, która byłaby porównywalna do działań ww. podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Nie wystąpił tu ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż wskazanych we wniosku udziałów 3/16 w Nieruchomości wypełnia przesłanki działalności gospodarczej.

Jako Wnioskodawca nie podjęła Pani takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Działania podejmowane przez Panią należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Sprzedając swoje udziały 3/16 w Nieruchomości, korzysta Pani z przysługującego Pani prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełnia Pani przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie będzie Pani podatnikiem podatku od towarów i usług w stosunku do tej transakcji.

W konsekwencji, sprzedaż udziałów 3/16 w Nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku – jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy:

Natomiast w myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy:

Należy jednak wskazać, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości (w tym udziałów w nieruchomości) jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te powinny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zatem dostawa towarów, w tym udziałów w gruncie podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotne dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zasadne jest zatem wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, aportu, darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Należy mieć na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny, istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny”, to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r. sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny, to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania towaru (np. nieruchomości) dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika tego podatku. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym również udziałów w nieruchomości, jest ustalenie m.in. czy majątek został nabyty i faktycznie wykorzystany na potrzeby osobiste, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zatem w kwestii opodatkowania sprzedaży udziałów w działkach istotne jest, czy w danej sprawie w celu dokonania sprzedaży podjęła Pani aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkowałoby koniecznością uznania Pani za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Przejawem takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C‑181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy.

Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów (w tym udziałów w gruncie) angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości (udziałów w nieruchomości) porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym udziałów w gruncie) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Z opisu sprawy wynika, że planuje Pani sprzedaż udziału 3/16 w Nieruchomości (2 działkach mieszkaniowych) o nr 2 i 3, wydzielonych z podziału działki nr 1.

Przed podziałem właścicielem nieruchomości był mąż i ojciec obecnych właścicielek. Od (…) 2019 r. w wyniku stwierdzenia nabycia spadku współwłaścicielkami nieruchomości są żona i córki spadkodawcy (w tym Pani) – osoby fizyczne.

Zmiana miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (niedokonana na wniosek współwłaścicielek działki nr 1) dała możliwość jej podziału na dwie mniejsze o nr 2 i 3. Z wnioskiem o ww. podział wystąpiły wszystkie współwłaścicielki wspólnie, gdyż brak było chętnych do zakupu tak dużej działki.

Wcześniej wyraziły Panie zgodę na wykonanie do działki nr 1 przyłączy (dwóch wodnych i dwóch kanalizacyjnych) po otrzymaniu zawiadomienia z Urzędu Miejskiego, że nie będzie możliwości podłączenia wody i kanalizacji po przebudowie drogi na osiedlu na którym znajduję się działka przez okres gwarancji (5 lat), bowiem podłączenie tych mediów wymaga interwencji na pasie drogi. Do działki nie doprowadziły Panie prądu, którego podłączenie nie wymaga ingerencji w drodze i będzie możliwe przez nowych właścicieli.

W celu zbycia Nieruchomości zawiązano współpracę z pośrednikiem, który będzie zajmował się procedowaniem transakcji zbycia Nieruchomości.

Współwłaścicielki nie dokonywały żadnych nakładów na Nieruchomości, nie prowadziły samodzielnie żadnych działań marketingowych.

Działki będące przedmiotem sprzedaży nie są, nigdy nie były i nie będą wykorzystywane do zarobkowania.

Nie jest i nigdy nie była Pani podatnikiem podatku VAT oraz nie zajmowała i nie zajmuje się Pani obrotem nieruchomościami, nie prowadziła i nie prowadzi Pani działalności gospodarczej.

Nikt ze współwłaścicielek działek nie zawarł i nie będzie zawierał żadnej umowy przedwstępnej na sprzedaż opisywanych działek, ani nie udzielał żadnych pełnomocnictw stronie kupującej.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Pani wątpliwości dotyczą opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży udziałów w Nieruchomości.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, dostawa towarów (np. udziałów w nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy.

Zatem aby wyjaśnić Pani wątpliwości należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy będzie działać Pani w charakterze podatnika podatku VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując dostawy działek wystąpi Pani w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak. Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego nie wynika bowiem taka Pani aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Nie podjęła Pani ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (takich jak np.: ogrodzenie działek, wystąpienie o warunki zabudowy, wnioskowanie o objęcie nieruchomości planem zagospodarowania przestrzennego itd.). Co prawda dokonała Pani podziału działki na dwie mniejsze, urządziła Pani dwa przyłącza wodne i dwa kanalizacyjne (z uwagi na budowę nowej infrastruktury drogowej), a także zawiązała współpracę z pośrednikiem, który będzie zajmował się procedowaniem transakcji zbycia ww. nieruchomości. Jednak ww. działania nie mogą świadczyć o zamiarze wykonywania działalności gospodarczej w zakresie profesjonalnego obrotu nieruchomościami, gdyż należy je oceniać w kontekście przedstawionej sprawy.

W tym miejscu należy wskazać na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 6 kwietnia 2016 r., sygn. akt I SA/Gd 234/16, w którym sąd stwierdził, że: „Uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy dla czterech działek powstałych w wyniku podziału działki siedliskowej, a także sprzedaż za pośrednictwem portali internetowych oraz biura nieruchomości nie stanowi o zawodowej działalności skarżącej. (…) Korzystanie z biura nieruchomości czy portali internetowych przy sprzedaży nieruchomości przemawia raczej za tym, że skarżąca nie zajmuje się profesjonalnym obrotem nieruchomościami. Trudno przy tym wyobrazić sobie w jaki inny sposób mogłaby znaleźć potencjalnych nabywców działek”.

Ponadto z treści wniosku wynika, że przedmiotowe grunty były nieodpłatnie dzierżawione.

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że w myśl art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.):

Natomiast art. 710 ustawy Kodeks cywilny stanowi, że:

Istotnymi cechami umowy użyczenia są dwa elementy: oddanie rzeczy do używanie na pewien czas oraz nieodpłatność.

Zatem należy przyznać Pani rację, że umowa nieodpłatnej dzierżawy stanowiła w swojej istocie umowę użyczenia, gdyż z tytułu nieodpłatnego udostępnienia przedmiotowego udziału w gruntach nie uzyskała Pani przysporzenia majątkowego.

W związku z powyższym, nieodpłatne użyczenie Nieruchomości nie stanowiło działalności gospodarczej.

Wyżej wymienione działania nie mogą więc świadczyć o zamiarze wykonywania działalności gospodarczej w zakresie profesjonalnego obrotu nieruchomościami.

Sprzedaż przez Panią udziału w niezabudowanych działkach gruntu nr 2 i nr 3 można więc uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Dokonując dostawy udziału w Nieruchomości będzie Pani korzystała z przysługującego Pani prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni Pani przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług. Skutkiem powyższego transakcja zbycia ww. udziału nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a tym samym w rozpatrywanej sprawie nie będą miały zastosowania przepisy ustawy.

Podsumowując, dokonując sprzedaży udziału 3/16 w Nieruchomości (podzielonych 2 działkach) nie stanie się Pani podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, zobowiązanym do opodatkowania transakcji podatkiem VAT.

Tym samym Pani stanowisko uznano za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego, Pani ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Należy zauważyć, że w myśl art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej:

Mając na uwadze, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez Panią, zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla pozostałych współwłaścicielek.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).