Interpretacja indywidualna z dnia 16 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.237.2023.1.MBD

1. Spółka wnosi o potwierdzenie, że nie jest zobowiązana do wykazania przychodu z tytułu nieodpłatnego lub częściowo odpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 updop, w związku z zastosowaniem mechanizmu „Profit Trigger”, 2. W przypadku uznania, że Wnioskodawca był/jest zobowiązany do wykazywania przychodu z tytułu nieodpłatnego lub częściowo odpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 updop, w związku z zastosowaniem mechanizmu „Profit Trigger”, Spółka wnosi o potwierdzenie, że przychód ten w części, w której dotyczy sprzedaży wyrobów gotowych wytworzonych na terenie SSE i wymienionych w Zezwoleniu podlega zwolnieniu z opodatkowania na mocy art. 17 ust. 1 pkt 34 updop.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 kwietnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia, o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie którego:

- Spółka wnosi o potwierdzenie, że nie jest zobowiązana do wykazania przychodu z tytułu nieodpłatnego lub częściowo odpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 updop, w związku z zastosowaniem mechanizmu „Profit Trigger”,

- w przypadku uznania, że Wnioskodawca był/jest zobowiązany do wykazywania przychodu z tytułu nieodpłatnego lub częściowo odpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 updop, w związku z zastosowaniem mechanizmu „Profit Trigger”, Spółka wnosi o potwierdzenie, że przychód ten w części, w której dotyczy sprzedaży wyrobów gotowych wytworzonych na terenie SSE i wymienionych w Zezwoleniu podlega zwolnieniu z opodatkowania na mocy art. 17 ust. 1 pkt 34 updop.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Sp. z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest rezydentem podatkowym Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu ustawy o CIT. W związku z tym, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o CIT, Spółka podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Spółka należy do międzynarodowej Grupy (dalej: „Grupa”). Głównym przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest produkcja (...). Spółka prowadzi również działalność handlową, w ramach której nabywa towary wyprodukowane przez inne podmioty i dokonuje ich odsprzedaży. W toku prowadzenia działalności gospodarczej Spółka wykorzystuje m.in. własność intelektualną (dalej: „IP”) w zakresie technologii wytwarzania, sprzedaży i dystrybucji produktów stworzoną przez podmiot/podmioty powiązane, jak również znaki towarowe i nazwy handlowe wytworzone/stosowane w ramach Grupy.

W 2018 r. Spółka i A (dalej: „X”), będący podmiotem powiązanym ze Spółką, zawarły dwie umowy licencyjne:

-(…) Sp. z o.o. (Umowa licencyjna na technologię, dalej: „Umowa licencyjna na technologię”) oraz

-(…) Sp. z o.o. (Umowa licencyjna na znak towarowy, dalej: „Umowa licencyjna na znak towarowy”),

(dalej łącznie: „Umowy licencyjne”).

Należy nadmienić, że z dniem 31 grudnia 2021 r. doszło do połączenia A z innym podmiotem z Grupy tj. B (dalej: „Y”) w ten sposób, że Y przejęło X. W konsekwencji, począwszy od ww. daty stroną Umów licencyjnych zawartych przez Spółkę jest Y (Mając to na uwadze, w niniejszym wniosku przyjęto, że określenie „Licencjodawca” oznaczać będzie X - w okresie przed przejęciem jej przez Y, oraz Y - od momentu przejęcia przez Y spółki X).

Poniżej zawarty został zwięzły opis kluczowych uregulowań Umów licencyjnych.

Umowa licencyjna na technologię

Na mocy Umowy licencyjnej na technologię udzielona została Spółce niewyłączna, niezbywalna, ogólnoświatowa licencja na użytkowanie własności intelektualnej w zakresie technologii do produkcji, sprzedaży i dystrybucji produktów, ale również w sposób niezwiązany z produktami, uznany za niezbędny celem uzyskania korzyści, jakie daje użytkowanie IP. W skład wspomnianego IP wchodzą zastrzeżone procesy, wynalazki, odkrycia, technologie, narzędzia, rysunki, projekty, prototypy, plany, specyfikacje, materiały, know-how, standardy, dokumentacja, aplikacje, programy, metody, techniki, protokoły, analizy, informacje i dane w każdej formie (niezależnie od tego, czy nadają się do opatentowania, czy nie), oraz wszelkie inne własności intelektualne lub zastrzeżone informacje odkryte, pochodzące lub opracowane w ramach działalności gospodarczej Licencjodawcy lub na jej podstawie, w tym patenty wymienione w załączniku do ww. umowy.

Umowa licencyjna na znak towarowy

Na mocy Umowy licencyjnej na znak towarowy Spółce udzielona została niewyłączna, niezbywalna, ogólnoświatowa licencja na użytkowanie IP w zakresie znaków towarowych, nazw handlowych etc. do produkcji, sprzedaży, dystrybucji i marketingu produktów, ale również w sposób niezwiązany z produktami, uznany za niezbędny celem uzyskania korzyści, jakie daje użytkowanie tego IP. IP objęte zakresem Umowy licencyjnej na znak towarowy zostały wymienione w załączniku do niej, z zastrzeżeniem, że lista ta może podlegać zmianom.

Umowy licencyjne obowiązują od 1 stycznia 2018 r. i zostały zawarte na czas nieokreślony, przy czym, jeżeli jedna ze stron zechce ją wypowiedzieć, musi zrobić to z 6-miesięcznym uprzednim pisemnym wypowiedzeniem.

Należy nadmienić, że Licencjodawca zawarł z pozostałymi podmiotami z Grupy umowy o analogicznej treści do ww. Umów licencyjnych.

Metodologia kalkulacji opłat licencyjnych

Umowy licencyjne przewidują, że udzielenie Spółce omówionych powyżej licencji odbywa się za wynagrodzeniem w postaci opłat licencyjnych (dalej: „Opłaty licencyjne”). Sposób ich kalkulacji został określony w załącznikach do omawianych umów. Stosownie do ich treści, wysokość Opłat licencyjnych jest kalkulowana w drodze przemnożenia stawki opłaty licencyjnej w wysokości:

-2% - w przypadku Umowy licencyjnej na znak towarowy, oraz

-8% - w przypadku Umowy licencyjnej na technologię,

przez łączną wartość przychodów osiąganych przez licencjobiorcę (Spółkę) z tytułu sprzedaży wyrobów gotowych i towarów na rzecz podmiotów niepowiązanych pomniejszoną o ogólny ryczałt w wysokości 2,5% całkowitej wartości sprzedaży netto na rzecz podmiotów niepowiązanych (odzwierciedlający wartość opakowania, transportu i cła).

Jak wskazano powyżej, podstawą określenia wysokości Opłat licencyjnych jest wartość zrealizowanej przez Spółkę sprzedaży wyrobów gotowych i towarów. Co ważne, wyroby gotowe produkowane są przez Spółkę na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (dalej: „SSE”) na podstawie Zezwolenia nr (…) z 13 czerwca 2017 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie (…) Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „Zezwolenie”).

Konsekwentnie, przychody osiągane przez Spółkę z tego tytułu podlegają zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT.

Z kolei, sprzedaż towarów jest realizowana w ramach działalności opodatkowanej na zasadach ogólnych. Z uwagi na fakt, że Spółka nie jest producentem tych towarów, przychody z tytułu ich sprzedaży nie korzystają ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT.

W każdym przypadku Spółka posiada wiedzę na temat tego, do jakiego rodzaju działalności należy przypisać określoną transakcję sprzedaży tj. odrębnie ustala:

-wartość sprzedaży wyrobów gotowych wytworzonych na terenie SSE w oparciu o Zezwolenie, przychody z tytułu której podlegają zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, oraz

-wartość sprzedaży towarów, przychody z tytułu której podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Jednocześnie, zapisy Umów licencyjnych w części dotyczącej kalkulacji Opłat licencyjnych zawierają również klauzulę określoną jako „Profit Trigger” (dalej: „mechanizm „Profit Trigger””), stosownie do której: Jeżeli w jakimkolwiek roku marża operacyjna Licencjobiorcy (...) spadnie poniżej 3%, Stawka Licencyjna zostanie skorygowana w dół, tak aby marża operacyjna Licencjobiorcy nie spadła poniżej 3%. Możliwe jest wystąpienie sytuacji, w której ustalenie stawki opłaty licencyjnej na poziomie 0% nie spowoduje, że marża operacyjna Spółki osiągnie poziom 3%. Wówczas nie są naliczane Opłaty licencyjne. Okoliczność, czy ww. warunek osiągnięcia określonej marży operacyjnej przez Spółkę został spełniony jest weryfikowana w odniesieniu do danego roku podatkowego (zgodnego z rokiem kalendarzowym).

Metodologię kalkulacji marży operacyjnej, o której mowa powyżej określają Umowy licencyjne. Należy nadmienić, że Spółka prowadzi również inną działalność niż wskazana powyżej, niemniej, pozostaje ona bez wpływu na kwestie podnoszone w niniejszym wniosku.

Pytania

1. Spółka wnosi o potwierdzenie, że nie jest zobowiązana do wykazania przychodu z tytułu nieodpłatnego lub częściowo odpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, w związku z zastosowaniem mechanizmu „Profit Trigger”.

2. W przypadku uznania, że Wnioskodawca był/jest zobowiązany do wykazywania przychodu z tytułu nieodpłatnego lub częściowo odpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, w związku z zastosowaniem mechanizmu „Profit Trigger”, Spółka wnosi o potwierdzenie, że przychód ten w części, w której dotyczy sprzedaży wyrobów gotowych wytworzonych na terenie SSE i wymienionych w Zezwoleniu podlega zwolnieniu z opodatkowania na mocy art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT.

Państwa stanowisko w sprawie

1.

Spółka stoi na stanowisku, że nie jest zobowiązana do wykazania przychodu z tytułu nieodpłatnego lub częściowo odpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, w związku z zastosowaniem mechanizmu „Profit Trigger”.

2.

W przypadku uznania, że Wnioskodawca był/ jest zobowiązany do wykazywania przychodu z tytułu nieodpłatnego lub częściowo nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, w związku z zastosowaniem mechanizmu „Profit Trigger”, Spółka stoi na stanowisku, że przychód ten w części, w której dotyczy sprzedaży wyrobów gotowych wytworzonych na terenie SSE i wymienionych w Zezwoleniu podlega zwolnieniu z opodatkowania na mocy art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

1.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, przychodami (...) są w szczególności: (...) wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń (...).

W ocenie Wnioskodawcy, okoliczność otrzymania świadczenia w sposób nieodpłatny/częściowo odpłatny może mieć miejsce wyłącznie w sytuacji, gdy strony transakcji nie przewidują wynagrodzenia jednej z nich z tytułu jej realizacji (w całości lub w części). Jak wskazano z kolei w stanie faktycznym/opisie zdarzenia przyszłego, taka sytuacja nie występuje w omawianych okolicznościach. Umowy licencyjne wprost wskazują na obowiązek licencjobiorcy (Spółki) do uiszczania Opłat licencyjnych. Brak jest zatem wątpliwości, że intencją stron tych umów było, aby miały one charakter odpłatny. Jednocześnie, odmiennie należy rozpatrywać sytuację braku odpłatności (w całości lub w części) za realizowane świadczenie od okoliczności ustalania wysokości wynagrodzenia w referencji do wyników finansowych podmiotu z niego korzystającego. Uwarunkowanie wysokości należnego do uiszczenia wynagrodzenia od wykazywanego poziomu marży operacyjnej należy traktować jako techniczny sposób ustalenia kwoty należności przysługujących Licencjodawcy.

Fakt, że zastosowanie omawianego mechanizmu może w określonych sytuacjach doprowadzić do braku faktycznego obciążenia Spółki nie może być utożsamiane z brakiem odpłatności. Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 10 marca 2015 r. (sygn. II FSK 128/13), w którym analizie Sądu podlegała okoliczność korzystania przez podatnika z licencji, wynagrodzenie za którą ustalone zostało jako procent [%] od osiągniętego zysku bilansowego. Z uwagi na tak określony mechanizm kalkulacji wynagrodzenia, w przypadku poniesienia straty bilansowej po stronie licencjobiorcy nie powstawał obowiązek uiszczenia wynagrodzenia. Zdaniem Sądu, powyższe nie wiązało się z obowiązkiem wykazania przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia na gruncie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT. W wyroku wskazano m.in., że:

-w analizowanym przypadku nie sposób mówić o nieodpłatnym charakterze świadczenia, bowiem w myśl § 5 umowy zawartej przez skarżący podmiot ze spółką P., przez cały czas trwania owej umowy ciąży na nim obowiązek uiszczania opłaty licencyjnej. Rzecz w tym, że wynagrodzenie za znak towarowy ustalono nie w formie kwotowej, lecz operując kryterium procentowym powiązanym z kategorią zysku bilansowego. W praktyce obrotu gospodarczego stosowanie tej techniki ustalenia wynagrodzenia nie jest niczym niezwykłym. Przeciwnie, wynagrodzenie prowizyjne jest obecnie powszechnie spotykane, co można wytłumaczyć realiami tego obrotu. Zaaprobowanie oceny dokonanej przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie doprowadziłoby do niczym nieuzasadnionej ingerencji w sferę suwerennych decyzji podmiotów gospodarczych, zniekształcając ich treść, gdyż zawsze przy braku wystąpienia określonego czynnika (np. uzyskania pewnego rezultatu), brak wynagrodzenia traktowany byłby jako uzyskanie przez jedną ze stron stosunku prawnego nieodpłatnego świadczenia;

-wypada zarazem przypomnieć stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażone w wyroku z 28 czerwca 2006 r., sygn. akt II FSK 969/05 (LEX nr 270019), w którym stwierdzono co następuje: „Nieodpłatność świadczenia winna (...) wynikać z istoty stosunku zobowiązaniowego łączącego świadczeniodawcę i świadczeniobiorcę lub charakteru zdarzenia, z którym łączy się przysporzenie majątkowe”;

-jak wynika z analizy akt sprawy, organ udzielający interpretacji - Dyrektor Izby Skarbowej w W. działający z upoważnienia Ministra Finansów wyraźnie przyznał, że skarżąca Spółka zobowiązana została do ponoszenia opłat za korzystanie ze znaku towarowego. Jego obiekcje wzbudził jedynie sposób określenia tej opłaty, ustalony procentowo od osiąganego przez Spółkę zysku, generujący ryzyko korzystania ze znaku towarowego w latach, w których podmiot ten nie osiąga zysku, pod tytułem darmym. Słabością tego rozumowania jest pominięcie ryzyka związanego z ponoszeniem wyższych opłat w razie wypracowania przez korzystający ze znaku podmiot nadzwyczajnych zysków, na co zresztą zwrócono uwagę w skardze kasacyjnej.

Uwzględniając powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, że nie jest on zobowiązany do wykazania przychodu z tytułu nieodpłatnego lub częściowo nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, w związku z zastosowaniem mechanizmu „Profit Trigger”.

2.

Jak wskazano uprzednio, w ocenie Spółki, brak jest przesłanek do stwierdzenia, że w wyniku obniżenia stawki licencyjnej, w tym do wysokości 0%, po stronie Wnioskodawcy powstanie obowiązek wykazania przychodu. Niemniej, przyjmując, że w odpowiedzi na niniejszy wniosek Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zaprezentuje odmienny pogląd, poniżej Spółka prezentuje swoje stanowisko na temat kwalifikacji tego przychodu. W pierwszej kolejności należy podkreślić, że ewentualne Opłaty licencyjne, niezależnie od tego jaka wysokość stawki zostałaby zastosowana, stosownie do zapisów Umów licencyjnych podlegają naliczeniu w referencji do wartości konkretnych transakcji sprzedaży zrealizowanych przez Spółkę, a mianowicie:

-sprzedaży wyrobów gotowych wyprodukowanych na terenie SSE na podstawie Zezwolenia (dalej: „sprzedaż strefowa”), przychody z tytułu których podlegają zwolnieniu w oparciu o przepis art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT oraz

-sprzedaży towarów, przychody z tytułu których podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Oznacza to, że ewentualne Opłaty licencyjne można w sposób bezpośredni przypisać do danej działalności tj. działalności (i) zwolnionej z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34) ustawy o CIT oraz (ii) opodatkowanej na zasadach ogólnych.

W kontekście powyższego należy zaznaczyć, że stosownie do art. 12 ust. 5 ustawy o CIT, wartość otrzymanych rzeczy lub praw, w tym otrzymanych nieodpłatnie, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku (...).

Mając to na uwadze, w przypadku przyjęcia, że Spółka jest zobowiązana do wykazania przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT oraz że wysokość Opłat licencyjnych została określona na podstawie cen rynkowych, wartość tego przychodu powinna odpowiadać wysokości Opłat licencyjnych, jakimi Spółka zostałaby obciążona w przypadku braku zastosowania klauzuli „Profit Trigger”.

Konsekwentnie, wartość tego przychodu będzie, analogicznie jak w przypadku opłat, dotyczyć w sposób bezpośredni danej działalności (zwolnionej z opodatkowania i opodatkowanej na zasadach ogólnych). Tym samym, zaistnieje możliwość precyzyjnej alokacji omawianego przychodu do wyniku z działalności zwolnionej z opodatkowania i działalności opodatkowanej na zasadach ogólnych.

Należy w tym miejscu odnieść się również do treści przepisu art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, zgodnie z którym: wolne od podatku są: (...) dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1670 oraz z 2021 r. poz. 2105), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami (...).

Jak wynika z literalnego brzmienia ww. regulacji, aby dochód Spółki mógł podlegać omawianemu zwolnieniu, musi on wynikać z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE, objętej zakresem Zezwolenia. Ewentualny przychód z tytułu nieodpłatnego lub częściowo odpłatnego korzystania przez Spółkę z licencji, w części, w jakiej jego wartość zostanie skalkulowana w oparciu o wartość sprzedaży strefowej, wykazuje ścisły i nierozerwalny funkcjonalny związek z działalnością Spółki korzystającą ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, co pozwala na stwierdzenie, że przychód ten powstanie w wyniku działalności prowadzonej na terenie SSE na podstawie Zezwolenia. Wartość ewentualnego przychodu z tytułu częściowo odpłatnego/nieodpłatnego świadczenia - w zakresie, w jakim związana jest z działalnością produkcyjną Spółki, uzależniona byłaby wprost od wartości sprzedaży jej wyrobów wytworzonych na terenie SSE na podstawie Zezwolenia. W szczególności, w razie niezrealizowania w danym okresie sprzedaży tego rodzaju wyrobów, także przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia z tego tytułu wyniósłby zero. Konsekwentnie nie sposób nie uznać, że ewentualny przychód z nieodpłatnego/częściowo odpłatnego świadczenia, w części w jakiej dotyczy produktów strefowych, jest bezpośrednim wynikiem ich sprzedaży, a tym samym działalności prowadzonej na terenie SSE na podstawie Zezwolenia.

Konsekwentnie, ewentualny przychód wykazany w tym zakresie bezwzględnie powinien stanowić element kalkulacyjny dochodu uzyskanego z działalności na terenie SSE na podstawie Zezwolenia. Przychód ten nie wykazuje żadnego związku z pozostałą działalnością Spółki, jak również nie można go uznać za samodzielną, odrębną działalność.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że zaprezentowane stanowisko znajduje potwierdzenie w następujących interpretacjach indywidualnych:

-interpretacja indywidualna z 24 października 2012 r. (sygn. IPPB3/423-570/12-2/MS), w której organ podatkowy zgodził się ze stanowiskiem podatnika otrzymującego nieodpłatne świadczenie w postaci poręczenia kredytu bankowego na finansowanie działalności strefowej. Wskazał on w uzasadnieniu do wniosku o wydanie interpretacji, że przychód powstały w wyniku otrzymania nieodpłatnego poręczenia będzie podlegać zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT;

-interpretacja indywidualna z 28 listopada 2011 r. (sygn. IBPBI/2/423-1067/11/AP), w której organ podatkowy wskazał, że: biorąc (...) pod uwagę fakt, iż tokarka ta służy do obrabiania elementów metalowych tylko na potrzeby działalności strefowej, tym samym uznać należy, iż dochód powstały z związku z nieodpłatnym otrzymaniem narzędzi do obrabiarki, jako związany ze składnikiem majątku wykorzystywanym przez Spółkę do działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, objęty jest zwolnieniem, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca również wskazuje na konkluzje zawarte w wyroku z 30 czerwca 2004 r. (sygn. FSK 189/04), w którym Naczelny Sąd Administracyjny odnosił się do możliwości zwolnienia przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT. W wyroku wskazano m.in., że: skoro zatem w istocie dochód podmiotów określonych w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podlega zwolnieniu w sytuacji, gdy pochodzące z niego środki wydatkowane zostały na ściśle określone przez ustawę cele społeczne - to brak jest racjonalnych przesłanek do przyjęcia, że uzyskane przez takich podatników nieodpłatne świadczenie, wykorzystywane bezpośrednio przez nich na te same cele mogły wpływać na wysokość płaconego przez nich podatku dochodowego. Stałoby to bowiem w sprzeczności z zasadą racjonalnego ustawodawcy, który z jednej strony odstępując od zasady równości opodatkowania w przypadku wydatkowania środków z dochodu na preferowane przez niego cele społeczne, dopuszczałby z drugiej strony możliwość opodatkowania w sytuacji wykorzystania przez podatnika uzyskanych przez niego nieodpłatnych świadczeń na te same cele.

W ocenie Spółki, powyższy wynik analizy Sądu powinien znaleźć zastosowanie także w odniesieniu do zwolnienia udzielonego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT. Ponadto, w kontekście omawianego zagadnienia warto odnieść się do stanowiska sądów administracyjnych w zakresie rozumienia sformułowania użytego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, a mianowicie „dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia”.

Przykładowo, w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 15 lutego 2018 r. (sygn. II FSK 245/16) sąd wskazał, że zarówno cena uzyskana bezpośrednio ze sprzedaży towarów i usług jak i inne świadczenia, które Spółka otrzymuje w ramach realizacji umowy przedmiotowo mieszczącej się w granicach wyznaczonych zezwoleniem, są dochodami z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. Podkreślić należy, że wskazany przepis nie mówi o dochodach ze sprzedaży towarów i usług, ale o „dochodach uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia”, który to zwrot jest niewątpliwie szerszy aniżeli zwrot - dochód ze sprzedaży towarów i usług.

W wyroku z 19 czerwca 2018 r. (sygn. II FSK 1591/16) Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził natomiast, że w toku prowadzonej działalności gospodarczej podmiot strefowy może uzyskać przychód (dochód) wynikający bezpośrednio z wytworzonego produktu finalnego, na produkcję którego uzyskał zezwolenie, ale mogą to być również przychody związane pośrednio z prowadzoną produkcją, wynikające np. z oszczędności czy też innowacji przeprowadzonych lub uzyskanych w trakcie procesu produkcji.

Zasadnie Sąd ten uznał, że taki przychód, jeżeli wiąże się ściśle z procesem produkcji, na który podmiot strefowy posiada zezwolenie również podlegać będzie zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. (...), zaś ograniczenie stosowania tego przepisu tylko do przychodów uzyskanych z tytułu zbycia produktów finalnych wytworzonych w strefie nie znajduje uzasadnienia, skoro zwolnienie to odnosi się do przychodów związanych z działalnością w strefie prowadzoną na podstawie zezwolenia, nie zaś do produktów wskazanych w zezwoleniu.

Tożsame wnioski wynikają m.in. z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 9 stycznia 2020 r. (sygn. akt II FSK 312/18).

Uwzględniając powyższe, w przypadku uznania, że Wnioskodawca był/jest zobowiązany do wykazywania przychodu z tytułu nieodpłatnego lub częściowo odpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, w związku z zastosowaniem mechanizmu „Profit Trigger”, Spółka wnosi o potwierdzenie jej stanowiska, zgodnie z którym przychód ten w części, w której dotyczy sprzedaży wyrobów gotowych wytworzonych na terenie SSE i wymienionych w Zezwoleniu podlega zwolnieniu z opodatkowania na mocy art. 17 ust. 1 pkt 34) ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm.; dalej: „updop”), nie zawiera definicji przychodu, precyzując, poprzez przykładowe wyliczenie zawarte w art. 12 ust. 1-3, rodzaje przychodów, a także enumeratywnie wylicza, jakiego rodzaju wpływy pieniężne podmiotu gospodarczego nie są zaliczane do przychodów (ust. 4).

Z istoty podatku dochodowego od osób prawnych wynika, że jest on ciężarem publicznoprawnym od przyrostu majątkowego (dochodu), a zatem przychodem – jako źródłem dochodu – jest wartość, która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa.

Powołana ustawa ustala zdarzenia, które powodują powstanie obowiązku podatkowego, czyli powinności przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem tych zdarzeń. Ustala, kiedy i w jakich sytuacjach powstanie obowiązek podatkowy. Oznacza to, że powstaje on w okolicznościach wskazanych przez prawo, niezależnie od woli podlegających mu osób czy podmiotów. Na gruncie ustaw podatkowych abstrakcyjny obowiązek podatkowy przekształca się w skonkretyzowane zobowiązanie podatkowe. Zdarzeniem, z którym ustawodawca wiąże obowiązek podatkowy jest m.in. otrzymanie „nieodpłatnego świadczenia”.

Zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 pkt 2 updop:

Z powołanego art. 12 ust. 1 pkt 2 updop, wynika więc, że gdy podmiot prowadzący działalność gospodarczą otrzyma nieodpłatne świadczenie (lub świadczenie częściowo odpłatne) obowiązany jest wykazać z tego tytułu przychód podatkowy. Co istotne, przysporzenie majątkowe musi być powiązane z uzyskaniem przez podatnika korzyści niezwiązanej z jakikolwiek świadczeniem ekwiwalentnym.

Niezależnie od formy nieodpłatnej realizacji praw lub innych tego rodzaju świadczeń do wyceny przychodu podatkowego tego rodzaju świadczeń stosuje się wartości rynkowe.

Na podstawie bowiem art. 12 ust. 5 updop :

Sposób ustalania przychodu z tytułu świadczeń nieodpłatnych określony został w art. 12 ust. 6 updop. Zgodnie z pkt 4 tego przepisu, wartość otrzymanych rzeczy lub praw, w tym otrzymanych nieodpłatnie, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania, z zastrzeżeniem ust. 6b.

Pojęcie „nieodpłatnego świadczenia” nie zostało zdefiniowane w ustawie podatkowej. Pomocną może być definicja wypracowana w uchwale NSA (7) z 18 listopada 2002 r. (FPS 9/02, Legalis) i cytowana w licznych orzeczeniach, np.: w wyroku NSA z 26 maja 2021r., sygn. akt II FSK 3527/18, wyroku NSA z 3 września 2019 r., sygn. akt II FSK 3194/17, uchwały NSA z 24 października 2011 r., sygn. akt II FPS 7/10, z 24 maja 2010 r., sygn. akt II FPS 1/10, z 18 listopada 2002r., sygn. akt FPS 9/02 i z 16 października 2006 r., sygn. akt II FPS 1/06). Zgodnie z nią pojęcie „nieodpłatnego świadczenia”, użyte w art. 12 ust. 1 pkt 2 updop, ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono nie tylko świadczenie w cywilistycznym znaczeniu /działanie lub zaniechanie na rzecz innej strony - por. art. 353 Kc/, ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Podstawową cechą nieodpłatnego świadczenia jest taka sytuacja, że podmiot otrzymujący przysporzenie nie będzie zobowiązany do jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego, np. obniżki ceny z tytułu sprzedaży towaru lub świadczonej usługi. A zatem pomimo braku ustawowej zwrotu normatywnego „nieodpłatne świadczenie” przyjąć można, że w rozumieniu podatkowym obejmuje on wszelkie świadczenia, w tym mające za przedmiot korzystanie z cudzych praw.

Kluczową cechą nieodpłatnego świadczenia jest więc to, że otrzymujący takie świadczenie nie jest zobowiązany do wykonania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego. Aby zatem dane świadczenie mogło być uznane za świadczenie nieodpłatne konieczne jest by polegało ono wyłącznie na jednostronnym przysporzeniu po stronie podmiotu, który świadczenie to uzyskał. Nieodpłatnym świadczeniem będą więc w szczególności wszelkie wykonane na rzecz uprawnionego świadczenia, np. przyznające mu prawa do używania składnika majątku, czy jak w rozpatrywanej sprawie Umowa licencyjna na znak towarowy lub Umowa licencyjna na technologię. O nieodpłatnym świadczeniu można mówić także w przypadku znoszenia określonego działania podatnika, np. nieodpłatne udostępnianie nieruchomości na prowadzenie działalności.

Analizując stan faktyczny/zdarzenie przyszłe wskazane we wniosku o interpretację, zauważyć należy, że wprawdzie Spółka na podstawie Umów licencyjnych zobowiązana została do ponoszenia Opłat licencyjnych, jednak sposób określenia tych opłat jest kalkulowany w rodze przemnożenia stawki opłaty licencyjnej w wysokości:

-2% - w przypadku Umowy licencyjnej na znak towarowy, oraz

-8% - w przypadku Umowy licencyjnej na technologię,

przez łączną wartość przychodów osiąganych przez licencjobiorcę (Spółkę) z tytułu sprzedaży wyrobów gotowych i towarów na rzecz podmiotów niepowiązanych pomniejszoną o ogólny ryczałt w wysokości 2,5% całkowitej wartości sprzedaży netto na rzecz podmiotów niepowiązanych (odzwierciedlający wartość opakowania, transportu i cła).

Zapisy Umów licencyjnych w części dotyczącej kalkulacji Opłat licencyjnych zawierają również klauzulę określoną jako „Profit Trigger”, stosownie do której: jeżeli w jakimkolwiek roku marża operacyjna Licencjobiorcy (...) spadnie poniżej 3%, Stawka Licencyjna zostanie skorygowana w dół, tak aby marża operacyjna Licencjobiorcy nie spadła poniżej 3%. Możliwe jest wystąpienie sytuacji, w której ustalenie stawki opłaty licencyjnej na poziomie 0% nie spowoduje, że marża operacyjna Spółki osiągnie poziom 3%. Wówczas nie są naliczane Opłaty licencyjne. Okoliczność, czy ww. warunek osiągnięcia określonej marży operacyjnej przez Spółkę został spełniony jest weryfikowana w odniesieniu do danego roku podatkowego (zgodnego z rokiem kalendarzowym).

W związku z tym, że podstawą określenia wysokości Opłat licencyjnych jest wartość przychodów osiąganych przez Spółkę z tytułu sprzedaży wyrobów gotowych i towarów, wskazać należy, że w sytuacji, w której nie są naliczane Opłaty licencyjne (wystąpienie sytucji, w której ustalenie stawki opłaty licencyjnej na poziomie 0% nie spowoduje, że marża operacyjna Spółki osiągnie poziom 3%), korzystanie z Umów licencyjnych odbywa się w istocie pod tytułem darmym. Taka sytuacja prowadzi więc do tego, że w tych okresach Spółka ma możliwość prowadzenia działalności gospodarczej i osiągania profitów z tytułu używania znaku towarowego lub technologii bez konieczności ponoszenia jakichkolwiek wydatków związanych z korzystaniem z „cudzego” znaku towarowego czy technologii. Z tego wynika, że w takiej sytuacji brak jest odpłatności i ekwiwalentności świadczeń. W związku z tym po stronie licencjonobiorcy, czyli Spółki w sytuacjach, kiedy nie są naliczane Opłaty licencyjne, powstaje zatem nieodpłatne świadczenie.

Dodać ponadto trzeba, że wprawdzie podmioty gospodarcze mogą dowolnie i swobodnie podejmować decyzje w ramach prowadzonej działalności gospodarczej kierując się kryteriami własnego rachunku ekonomicznego – tym niemniej ocena skutków podatkowych tych decyzji winna opierać się na przepisach prawa podatkowego. I jakkolwiek strony mogą w ramach kodeksowej zasady swobody kształtowania umów swobodnie kształtować swoje prawa i obowiązki w zawieranych umowach, które nie mogą być przedmiotem ingerencji organów podatkowych, w sytuacji, gdy skutki tych umów odnoszą się do zobowiązań podatkowych podatników, organ ma nie tylko prawo, lecz obowiązek dokonać oceny tych skutków opierając się na przepisach prawa podatkowego.

W świetle powyższego, dla potrzeb ustalania przychodu z tytułu świadczeń nieodpłatnych na podstawie przepisów art. 12 ust. 1 pkt 2 updop, nie będzie miało znaczenia skonstruowanie umowy w ten sposób, że w przypadku nieosiągania przez Spółkę przychodów będzie ona niejako zwolnienia od opłat za używanie znaku towarowego czy technologii, z których korzysta. Nieosiąganie przychodów przez Spółkę z tytułu sprzedaży wyrobów gotowych i towarów, nie jest bowiem wynikiem korzystania z tego znaku towarowego czy technologii.

Mając powyższe na uwadze, wskazać należy, że stanowisko Wnioskodawcy uznające, że nie jest zobowiązany do wykazania przychodu z tytułu nieodpłatnego lub częściowo odpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 updop, w związku z zastosowaniem mechanizmu „Profit Trigger”, należy uznać za nieprawidłowe.

Ad. 2

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 updop :

Z kolei, stosownie do art. 17 ust. 4 updop:

Dokonując analizy ww. przepisów zauważyć należy, że w orzecznictwie zarówno Sądu Najwyższego, jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego, a także w piśmiennictwie ukształtowany jest pogląd, w myśl którego przepisy prawa podatkowego należy wykładać ściśle i zgodnie z ich literalnym brzmieniem, a jedynie w sytuacjach wątpliwych, gdy językowa wykładnia nie doprowadza do ustalenia jednoznacznej treści normy prawnej, należy skorzystać z innych metod wykładni w taki sposób, by wyinterpretowana norma spójna była z innymi normami skorelowanymi, jak również by jednocześnie w pełni odzwierciedlała intencje racjonalnego ustawodawcy i nie była sprzeczna z przepisami rangi konstytucyjnej.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na których możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 91, ze zm., dalej: „ustawa o SSE”).

Podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy uprawniające do korzystania z pomocy publicznej, zwane dalej „zezwoleniem”. (art. 16 ust. 1 ustawy o SSE).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 tej ustawy :

Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, o którym mowa w cytowanym powyżej przepisie art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, uprawnia do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy i korzystania z pomocy publicznej. Określa ono przedmiot i warunki prowadzenia działalności.

Powyższe regulacje prawne ustanawiają podstawowe warunki korzystania z ulgi podatkowej z tytułu prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej działalności gospodarczej, jaką jest niezapłacony przez przedsiębiorcę strefowego podatek dochodowy.

Zasadniczym elementem stosowania tej ulgi jest więc łączne wystąpienie dwóch warunków:

-prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej,

-uzyskiwanie dochodu z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu.

Dokonując oceny zakresu zwolnień podatkowych, należy wskazać, że wolny od podatku dochodowego od osób prawnych jest wyłącznie dochód uzyskany z działalności gospodarczej, w zakresie określonym w zezwoleniu, prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Jeżeli dany rodzaj (przedmiot) działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu. Ze zwolnienia nie korzystają również dochody związane z działalnością na terenie strefy, bowiem ustawodawca w przepisie ustanawiającym zwolnienie świadomie użył określenia „dochody z działalności gospodarczej” a nie sformułowania „dochody związane z wykonywaniem działalności gospodarczej”. Podobnie w przypadku, gdy dany rodzaj działalności jest prowadzony poza terenem strefy, wówczas również dochody z takiej działalności nie będą podlegały zwolnieniu.

Warto podkreślić również, że zwolnienie wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, nie ma charakteru podmiotowego. Nie obejmuje ono wszystkich dochodów podmiotu gospodarczego prowadzącego działalność gospodarczą na terenie strefy na podstawie zezwolenia, lecz tylko dochody uzyskane z działalności prowadzonej w ramach zezwolenia, a więc działalności określonej w tym zezwoleniu.

Zwolnieniem podatkowym objęty jest zatem dochód wygenerowany bezpośrednio z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, wymienionej wprost w zezwoleniu.

Zwrócić należy uwagę na ugruntowaną w orzecznictwie oraz doktrynie zasadę zakazu rozszerzającej wykładni przepisów mających za przedmiot zwolnienia podatkowe, co w omawianym przypadku znajduje dodatkowe uzasadnienie w postaci sformułowania przepisu art. 17 ust. 4 updop, akcentującego wyłączność zwolnienia od podatku dochodów z działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Wobec takiego zapisu, nie można zaakceptować poglądu, że do dochodów zwolnionych należy zaliczyć także dochody z innych tytułów (niż działalność gospodarcza), jeżeli tylko w jakiś sposób dotyczyć będą działalności produkcyjnej na terenie strefy (z której dochody zostały zwolnione).

Rozstrzygając, czy przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia, jako związany z działalnością prowadzoną na terenie SSE jest zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, należy wskazać, że prowadzenie działalności gospodarczej w specjalnej strefie ekonomicznej i wynikające stąd zwolnienie dochodów pochodzących z tej działalności jest wyjątkiem od zasady równości i sprawiedliwości opodatkowania, w związku z tym przepisy dotyczące zwolnień muszą być interpretowane ściśle, zgodnie z ich wykładnią językową.

Dochód zwolniony (strefowy) to dochód, jaki jest bezpośrednio generowany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w strefie, albo też stanowi nieodłączne (nie dające się uniknąć ze względu na naturę stosunku prawnego) następstwo działalności gospodarczej. Dochodem uzyskiwanym bezpośrednio z działalności są dochody w postaci należności uzyskiwanych od kontrachentów, jeżeli zakres świadczonych w ramach umów czynności objęty jest zakresem zwolnienia/decyzji o wsparciu.

Zatem, nie wszystkie dochody osiągane w związku z prowadzoną działalnością na podstawie zezwolenia będą podlegały zwolnieniu. W sytuacji przedstawionej we wniosku, przychód powstały z tytułu nieodpłatnego lub częściowo odpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 updop, w związku z zastosowaniem mechanizmu „Profit Trigger” będzie stanowił odrębne źródło przychodów.

Zauważyć należy, że do kategorii przychodów zwolnionych z opodatkowania nie mogą być zaliczone przysporzenia majątkowe związane jedynie pośrednio z działalnością zwolnioną z opodatkowania podatkiem dochodowym.

Wobec powyższego, tut. Organ stoi na stanowisku, że uzyskany przez Wnioskodawcę przychód z tytułu nieodpłatnego lub częściowo odpłatnego świadczenia w części, w której dotyczy sprzedaży wyrobów gotowych wytworzonych na terenie SSE, nie jest następstwem działalności produkcyjnej Spółki. Nie jest więc przychodem z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej w ramach Zezwolenia. Tym samym, wartość przychodu z tytułu nieodpłatnego lub częściowo odpłatnego świadczenia w części, w której dotyczy sprzedaży wyrobów gotowych wytworzonych na terenie SSE, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na zasadach ogólnych, na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 updop. Przysporzenie tego rodzaju nie korzysta ze zwolnienia podatkowego określonego dyspozycją art. 17 ust. 1 pkt 34 updop.

Reasumując, stanowisko Spółki w zakresie ustalenia, czy przychód z tytułu nieodpłatnego lub częściowo odpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 updop, w związku z zastosowaniem mechanizmu „Profit Trigger” w części, w której dotyczy sprzedaży wyrobów gotowych wytworzonych na terenie SSE i wymienionych w Zezwoleniu podlega zwolnieniu z opodatkowania na mocy art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, należy uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Odnosząc się do powołanych przez Państwa orzeczeń sądów administracyjnych stwierdzić należy, że wydane zostały w indywidualnych sprawach w odzwierciedleniu do konkretnych stanów faktycznych (zdarzeń przyszłych) oraz nie mają charakteru wiążącej wykładni prawa podatkowego. Dodatkowo, powołane orzeczenia nie są źródłem prawa i nie mogą stanowić podstawy prawnej działań organów administracji. Organy administracji są związane oceną prawną i wskazaniami co do dalszego postępowania wyrażonymi w orzeczeniu sądu administracyjnego, jednakże to związanie istnieje tylko w ramach tej sprawy, która była rozpoznawana przez sąd administracyjny – zgodnie z art. 153 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Końcowo odnosząc się do powołanych interpretacji indywidualnych należy wskazać, że dotyczą one konkretnej i indywidualnej sprawy podatnika w określonym stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) i w tej danej sprawie rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).