Interpretacja indywidualna z dnia 15 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.255.2023.1.PC

- Czy momentem poniesienia wydatków, o których mowa w § 8 Rozporządzenia, kwalifikujących się do objęcia pomocą w postaci zwolnienia podatkowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o PDOP, będzie (zgodnie z metodą kasową) moment zapłaty tych kosztów; - czy wydatki, o których mowa w § 8 ust. 1 Rozporządzenia, ponoszone przez Spółkę w ramach płatności częściowych i księgowanych na koncie środki trwałe w budowie, będą stanowić wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą w postaci zwolnienia z PDOP określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o PDOP w momencie ich faktycznej zapłaty, tj. zgodnie z metodą kasową.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 kwietnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 5 kwietnia 2023 r., o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy:

- momentem poniesienia wydatków, o których mowa w § 8 Rozporządzenia, kwalifikujących się do objęcia pomocą w postaci zwolnienia podatkowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o PDOP, będzie (zgodnie z metodą kasową) moment zapłaty tych kosztów;

- wydatki, o których mowa w § 8 ust. 1 Rozporządzenia, ponoszone przez Spółkę w ramach płatności częściowych i księgowanych na koncie środki trwałe w budowie, będą stanowić wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą w postaci zwolnienia z PDOP określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o PDOP w momencie ich faktycznej zapłaty, tj. zgodnie z metodą kasową.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest spółką z ograniczona odpowiedzialnością (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) posiadającą siedzibę na terytorium RP i ma nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce. W ramach swojej działalności operacyjnej Spółka prowadzi działalność polegającą na przeładunku towarów/zbóż w relacji eksportowej i importowej.

Z uwagi na rosnące zapotrzebowanie na powierzchnię składową oraz zwiększający się udział w rynku głównego odbiorcy usług Spółka podjęła decyzję o powiększeniu bazy składowej.

Z tej przyczyny Wnioskodawca zdecydował się realizację przedsięwzięcia gospodarczego ukierunkowanego na zwiększenie zdolności produkcyjnych/usługowych istniejącego przedsiębiorstwa (dalej: „Inwestycja”). W związku z realizacją Inwestycji Spółka w dniu 17 października 2022 r. otrzymała decyzję o wsparciu (dalej: „Decyzja o wsparciu” lub „Decyzja”).

Decyzja o wsparciu została udzielona przedsiębiorcy na prowadzenie działalności gospodarczej, rozumianej jako działalność usługowa, która ujęta jest w następujących grupowaniach Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług 2015 (dalej: „PKWiU”):

- 52.24 Usługi przeładunku towarów,

- 52.10.1 Magazynowanie i przechowywanie towarów,

- 52.21 Usługi wspomagające transport lądowy z wyłączeniem podkategorii 52.21.25 – usługi holowania w transporcie drogowym,

- 52.22.1 Usługi wspomagające transport wodny,

- 52.29 Pozostałe usługi wspomagające transport.

Decyzja została wydana na czas określony 12 lat licząc od dnia jej wydania. Ponadto, zgodnie z treścią Decyzji, Spółka zobowiązana została do poniesienia kosztów kwalifikowanych inwestycji o łącznej wartości co najmniej 40.000.000,00 zł w terminie do dnia 31 grudnia 2025 r. Wskazany termin jest jednocześnie datą zakończenia realizacji Inwestycji.

W związku z otrzymaną Decyzją, Wnioskodawca zamierza korzystać ze wsparcia z tytułu poniesionych nakładów inwestycyjnych. Spółka w ramach inwestycji poniesie koszty kwalifikowane zgodnie z § 8 rozporządzenia, stanowiące:

- cenę nabycia albo koszt wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, kompletnych i zdatnych do użytku w dniu przyjęcia do używania, które następnie zostaną zaliczone do składników majątkowych Spółki i zaliczone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych;

- koszt rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych.

Spółka nie wyklucza jednak, że w ramach inwestycji poniesie również koszty kwalifikowane inne niż wymienione powyżej, a znajdujące się w katalogu kosztów kwalifikowanych wskazanych w § 8 rozporządzenia.

Spółka będzie realizowała inwestycję polegającą na zwiększeniu zdolności produkcyjnych/usługowych istniejącego przedsiębiorstwa, poprzez:

- rozszerzenie istniejącej bazy składowej: budowa nowej baterii silosów połączonej z istniejącym terminalem/magazynem systemem przenośników (przeładunek towaru na nowych silosach możliwy jedynie za pomocą technologii istniejącego już terminala i dźwigu),

- zwiększenie raty przeładunkowej poprzez rozbudowę kosza kolejowego dla istniejącej i nowej baterii silosów,

- montaż systemu redukcji zapylenia CTMS na istniejącym koszu samochodowym obsługującym zarówno istniejącą jak i nowopowstałą baterię silosów,

- modernizacja istniejącego aktualnie zaplecza socjalnego pracy operatorów urządzeń terminala.

Realizacja inwestycji wpłynie na zwiększenie raty przeładunkowej, zmniejszenie czasu obsługi, zwiększenie możliwości przeładunkowych i składowych Spółki. Reasumując inwestycja objęta Decyzją o wsparciu obejmuje ten sam przedmiot działalności gospodarczej, realizowana będzie na terenie tych samych nieruchomości, a ponadto ma na celu zwiększenie zdolności produkcyjnych (usługowych) Spółki.

Pytania:

 1. Czy momentem poniesienia wydatków, o których mowa w § 8 Rozporządzenia, kwalifikujących się do objęcia pomocą w postaci zwolnienia podatkowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o PDOP, będzie (zgodnie z metodą kasową) moment zapłaty tych kosztów?

 2. Czy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym wydatki, o których mowa w § 8 ust. 1 Rozporządzenia, ponoszone przez Spółkę w ramach płatności częściowych i księgowanych na koncie środki trwałe w budowie, będą stanowić wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą w postaci zwolnienia z PDOP określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o PDOP w momencie ich faktycznej zapłaty, tj. zgodnie z metodą kasową?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1. Momentem poniesienia wydatków, o których mowa w § 8 Rozporządzenia, kwalifikujących się do objęcia pomocą w postaci zwolnienia podatkowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o PDOP, będzie (zgodnie z metodą kasową) moment zapłaty tych kosztów.

Ad. 2.Wydatki, o których mowa w § 8 ust. 1 Rozporządzenia, ponoszone przez Spółkę w ramach płatności częściowych i księgowanych na koncie środki trwałe w budowie, będą stanowić wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą w postaci zwolnienia z PDOP określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o PDOP w momencie ich faktycznej zapłaty, tj. zgodnie z metodą kasową.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytań 1 i 2:

Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz.U. z 2018 r. poz. 1162, ze zm., dalej: „ustawa o WNI”), wsparcie na realizację nowej inwestycji jest udzielane w formie zwolnienia od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z kolei, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o PDOP wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, z działalności gospodarczej osiągnięte z realizacji nowej inwestycji określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. z 2020 r. poz. 1752 oraz z 2021 r. poz. 2105), i uzyskane na terenie określonym w tej decyzji o wsparciu, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Przepis art. 17 ust. 4 ustawy o PDOP, wskazuje natomiast, że powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z realizacji nowej inwestycji na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Należy zauważyć, że zgodnie z § 8 ust. 1 Rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w okresie ważności decyzji o wsparciu wydanej dla konkretnej lokalizacji, będące:

 1) kosztem związanym z nabyciem gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego,

 2) ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, kompletnych i zdatnych do użytku w dniu przyjęcia do używania, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika i zaliczenia ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

 3) kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych,

 4) ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how i nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3,

 5) kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem, że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku mikroprzedsiębiorców, małych przedsiębiorców i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od dnia zakończenia nowej inwestycji,

 6) ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku, gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy

Zgodnie z § 9 ust. 1 Rozporządzenia, wsparcie z tytułu kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł te koszty po dniu wydania decyzji o wsparciu, aż do wygaśnięcia decyzji o wsparciu lub wyczerpania maksymalnej dopuszczalnej pomocy regionalnej, w zależności od tego, które zdarzenie wystąpi wcześniej.

Jednocześnie, zgodnie z § 10 ust. 4 pkt 1 Rozporządzenia, dniem poniesienia kosztu kwalifikowanego nowej inwestycji, o którym mowa w ust. 3, jest ostatni dzień miesiąca, w którym poniesiono koszt.

Należy wskazać, że powoływane powyżej przepisy posługują się pojęciem wydatków (kosztów) poniesionych, nie precyzując jednocześnie, jak należy rozumieć to pojęcie. Tym samym, dla oceny znaczenia terminu „poniesienia” kosztu w opinii Wnioskodawcy, należy posłużyć się wykładnią językową. Podkreślenia wymaga, że przy dokonywaniu wykładni normy prawnej pierwszeństwo należy przyznać językowym metodom wykładni, a dopiero w przypadku dalszych wątpliwości sięgać po wykładnię systemową bądź celowościową. Przykładowo, na prymat wykładni językowej wskazuje prof. B. Brzeziński: Wykładnia językowa ma podstawowe znaczenie we wszystkich dziedzinach prawa. Jej treścią jest interpretacja tekstów aktów prawnych w celu rekonstrukcji zakodowanych w nich norm prawnych. Nie ma możliwości pominięcia wykładni językowej rozumianej jako proces myślowy podmiotu dążącego do ustalenia treści normy prawnej (...) [B. Brzeziński, Wykładnia prawa podatkowego, ODDK, Gdańsk, 2013]. Stanowisko to potwierdzają również organy podatkowego, czego przykładem jest interpretacja DKIS z 6 grudnia 2019 r. (nr 0111-KDIB1-3.4010.531.2019.1.PC), w której organ wskazał: przystępując do analizy ww. przepisów zauważyć należy, że w orzecznictwie zarówno Sądu Najwyższego, jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego, a także w piśmiennictwie ukształtowany jest pogląd, w myśl którego przepisy prawa podatkowego należy wykładać ściśle i zgodnie z ich literalnym brzmieniem.

Mając powyższe na uwadze należy zauważyć, że zgodnie z definicją zawartą w Internetowym Słowniku Języka Polskiego, PWN: „ponieść” znaczy „zostać obarczonym, obciążonym czymś”, natomiast koszt to „suma pieniędzy wydatkowana na kupno lub opłacenie czegoś”. Tym samym, w świetle powyżej przywołanych przepisów oraz treści definicji słownikowej pojęcia „ponieść”, poniesienie wydatków inwestycyjnych oznacza wydatek faktycznie zrealizowany, obciążający podatnika, a nie deklarację o zamiarze jego poniesienia, czy też zobowiązanie do poniesienia go w przyszłości. W konsekwencji konieczne jest faktyczne wydatkowanie środków przez podmiot posiadający decyzję o wsparciu.

Innymi słowy, momentem poniesienia kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem w formie zwolnienia z PDOP jest ich poniesienie zgodnie z zasadą kasową, tj. z chwilą zapłaty/uregulowania w jakiejkolwiek formie.

Wnioskodawca wskazuje także, że pomoc publiczna w formie zwolnienia z PDOP ma stanowić zachętę do inwestowania poprzez udzielenie ulgi w postaci częściowej „refundacji” ponoszonych wydatków. Chodzi zatem, w ocenie Spółki, o wydatki inwestycyjne, które są przez nią realizowane w określonym czasie (zgodnym z wydaną Decyzją). Ograniczenie czasowe, jak również fakt pośredniego zwrotu poniesionych wydatków inwestycyjnych wskazuje, że chodzi o wartości, które zostały przez Spółkę faktycznie wydatkowane. W ocenie Wnioskodawcy należy więc uznać, że aby mógł on skorzystać ze zwolnienia z PDOP, którego wartość uzależniona jest od wielkości poniesionych przez niego kosztów kwalifikowanych jako koszty inwestycji, to „poniesienie” musi oznaczać wydatki faktycznie zrealizowane, a nie samą deklarację o zamiarze ich poniesienia, czy też zobowiązanie do poniesienia ich w przyszłości.

Z uwagi na powyższe, w opinii Wnioskodawcy prawidłowe jest stanowisko, że momentem poniesienia wydatków, o których mowa w § 8 Rozporządzenia, kwalifikujących się do objęcia pomocą w postaci zwolnienia podatkowego określonego w art 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o PDOP, będzie (zgodnie z metodą kasową) moment zapłaty tych kosztów (przy czym przez zapłatę należy rozumieć również uregulowanie w jakiejkolwiek formie).

Zdaniem Wnioskodawcy, przyjęcie odmiennego stanowiska (np. wskazującego, że momentem poniesienia kosztów kwalifikowanych w przypadku wydatków wskazanych w § 8 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia, tj. związanych z nabyciem lub wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych jest dopiero moment przyjęcia ich do stosownej ewidencji jako środek trwały), jest stanowiskiem błędnym. Literalna wykładnia przytoczonych przepisów wskazuje, iż wydatek, aby mógł być zaliczony w poczet wydatków kwalifikowanych i zakwalifikowany do objęcia pomocą powinien:

- zostać poniesiony na terenie określonym w decyzji o wsparciu i w trakcie jej obowiązywania,

- stanowić koszt inwestycji,

- być zaliczony do wartości początkowej środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia go, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika i zaliczenia ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Przepisy, jak zostało wskazane wcześniej, nie wskazują nigdzie wprost definicji „poniesienia kosztów”, a tym samym nie wskazują, że na moment zaliczenia ich do kosztów kwalifikowanych wydatki z tytułu nabycia lub wytworzenia środków trwałych muszą zostać zaliczone do składników majątku podatnika oraz zaliczone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Zawarte w § 8 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia sformułowanie „pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika” należy bowiem interpretować w ten sposób, że jest ono kwalifikacją rodzaju wydatków, nie zaś momentu ich zaliczenia do wydatków. Wnioskodawca podkreśla przy tym, że wydatki będące przedmiotem niniejszego wniosku, zostaną zaliczone do wartości początkowej środków trwałych po oddaniu przedmiotowych aktywów do użytkowania.

Narzucenie Inwestorowi dodatkowego wymogu w zakresie, stanowiłoby naruszenie dyrektywy interpretacyjnej przepisów prawa podatkowego, zgodnie z którą przepisów podatkowych nie należy wykładać w sposób rozszerzający. W prawie podatkowym obowiązuje nakaz wykładni ścisłej, a w szczególności zakaz takiej wykładni rozszerzającej przepisów prawa podatkowego, która zwiększałaby zakres obciążeń podatkowych podatnika. Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 czerwca 2000 r. sygn. akt I SA/Gd 606/98: Przepisy prawa podatkowego należy wykładać ściśle oraz zgodnie z ich literalnym brzmieniem i jeśli taka wykładnia pozwala na zbudowanie logicznie poprawnej normy prawnej, to nie jest dopuszczalne doszukiwanie się innych znaczeń takiego przepisu. Niedopuszczalne jest doszukiwanie się intencji ustawodawcy i stwarzanie na takiej podstawie norm wykraczających poza literalne i klarowne brzmienie przepisu.

W konsekwencji momentem, od którego Spółka jest uprawniona do korzystania ze zwolnienia z PDOP jest miesiąc (po dniu wydania decyzji o wsparciu), w którym inwestor poniósł pierwsze wydatki na realizację nowej inwestycji, stanowiące koszty kwalifikowane, zgodnie z definicją kosztów kwalifikowanych określoną w § 8 rozporządzenia.

Przenosząc powyższe na grunt przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego dla ustalenia momentu, od którego Wnioskodawca będzie uprawniony do stosowania zwolnienia bez znaczenia pozostaje moment oddania do używania środków trwałych wchodzących w skład Inwestycji. Istotny jest natomiast moment, w którym Spółka poniesie koszty Inwestycji stanowiące koszty kwalifikowane, zgodnie z definicją określoną w § 8 rozporządzenia.

Zaprezentowane powyżej stanowisko potwierdzone zostało w licznych orzeczeniach sądów administracyjnych oraz interpretacji indywidualnych, m.in. w:

a) wyroku WSA w Poznaniu z 15 września 2022 r., sygn. I SA/Po 1101/21, w którym WSA uznał, że: momentem poniesienia kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych jest ich poniesienie zgodnie z zasadą kasową tj. z chwilą zapłaty. Wsparcie z tytułu kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł te koszty po dniu wydania decyzji o wsparciu, aż do wygaśnięcia decyzji o wsparciu lub wyczerpania maksymalnej dopuszczalnej pomocy regionalnej, w zależności od tego, które zdarzenie wystąpi wcześniej, o czym stanowi § 9 ust. 1 rozporządzenia. Zgodnie natomiast z § 10 ust. 4 pkt 1 rozporządzenia, dniem poniesienia kosztu kwalifikowanego nowej inwestycji jest ostatni dzień miesiąca, w którym poniesiono koszt.

b) wyroku WSA w Poznaniu z 6 maja 2022 r., sygn. I SA/Po 782/21, w którym Sąd negatywnie odniósł się do stanowiska organu:organ błędnie powołał się na cyt. wyżej § 8 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia RM, niezasadnie przyjmując, że przepis ten wprowadza dodatkowy warunek zaliczenia jako koszty kwalifikowane kosztów nabytych i wytworzonych we własnym zakresie środków trwałych - zaliczenie ich do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Jak już wyżej wyjaśniono, przepis ten wskazuje jedynie kategorie wydatków, stanowiących koszty kwalifikowane. (…) moment poniesienia wydatków, jako kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, nie jest uzależniony od spełnienia warunku zaliczenia ich do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, a takie stanowisko zaprezentował organ.

c) wyroku WSA w Poznaniu z 6 maja 2022 r., sygn. I SA/Po 783/21, w analogicznej sprawie j/w, który Sąd uznał, że: brak jest podstaw do powiązania momentu poniesienia wydatków z momentem wpisania środka trwałego do ewidencji środków trwałych.

d) wyroku WSA w Gorzowie z 27 stycznia 2022 r., sygn. I SA/Go 404/21, w którym Sąd uznał: W rozpoznawanej sprawie istotny jest zatem moment poniesienia kosztu kwalifikowanego, błędne jest zatem stanowisko organu wyrażone w zaskarżonej interpretacji, że poniesienie kosztów, które są uznane za koszty kwalifikowane nie uprawnia jeszcze do skorzystania ze zwolnienia dochodów w ramach decyzji o wsparciu, a dla faktycznego skorzystania z analizowanego zwolnienia istotne jest spełnienie warunku zaliczenia środków trwałych nowej inwestycji do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Wprawdzie istotne jest spełnienie warunku akcentowanego przez organ, opartego na treści przepisu § 8 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, z którego wynika, że do kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje zalicza się koszty będące ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika i zaliczenia ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

e) wyroku WSA w Poznaniu z 12 kwietnia 2022 r., sygn. I SA/Po 1054/21, w którym Sąd postawił tezę: W celu określenia momentu poniesienia wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą w postaci zwolnienia podatkowego z art. 21 ust. 1 pkt 63b u.p.d.o.f. należy odnieść się do momentu, w którym podatnik faktycznie poniósł koszty na realizację inwestycji, tj. dokonał ich zapłaty.

f) wyroku WSA w Poznaniu z 21 grudnia 2021 r., sygn. I SA/Po 705/21, w którym Sąd postawił tezę: Również zaliczki na poczet wydatków na zakup lub wytworzenie środków trwałych, spełniające warunki określone w rozporządzeniu, stanowią wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną w formie zwolnienia podatkowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 63b u.p.d.o.f., w momencie uiszczenia całości ceny należnej danemu wykonawcy/dostawcy z tytułu wykonania umowy.

g) wyroku WSA w Poznaniu z 21 grudnia 2021 r., sygn. I SA/Po 704/21, w którym Sąd postawił tezę: Z kolei momentem poniesienia wydatków, o których mowa w § 8 rozporządzenia, kwalifikujących się do objęcia pomocą w postaci zwolnienia podatkowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 63b u.p.d.o.f., będzie (zgodnie z metodą kasową) moment zapłaty tych kosztów.

h) wyroku WSA w Bydgoszczy z 01 grudnia 2021 r., sygn. I SA/Bd 740/21, w którym Sąd uznał: Zgodzić się należy ze spółką, iż organ opierając swoje stanowisko na treści § 8 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia i zrównując moment poniesienia kosztów z momentem wpisania wytworzonego środka trwałego do ewidencji środków trwałych i uzyskania z niego dochodu, nie przedstawił wyczerpującego uzasadnienia dla takiego stanowiska.

i) wyroku WSA w Opolu z 18 marca 2021 r., sygn. I SA/Op 22/21, w której WSA uznał, że: Zwolnienie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a u.p.d.o.p., ma charakter przedmiotowy i odnosi się wyłącznie do dochodów uzyskanych z określonego źródła, czyli działalności gospodarczej wskazanej w decyzji o wsparciu i prowadzonej na terenie wskazanym w tej decyzji. Dla ustalenia momentu, od którego spółka będzie uprawniony do stosowania zwolnienia bez znaczenia pozostaje moment uzyskania przez spółkę dochodu z realizowanej inwestycji. Istotny jest natomiast moment, w którym spółka poniesie koszty na realizację inwestycji. To on bowiem wyznacza miesiąc, od którego spółka może korzystać z przysługującego jej na podstawie decyzji zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie i na warunkach wskazanych w tej decyzji. Spółka będzie zatem uprawniona do korzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a u.p.d.o.p. począwszy od miesiąca, w którym poniesione zostały wydatki kwalifikowane w ramach inwestycji, niezależnie od momentu, w którym zacznie uzyskiwać dochód z realizowanej inwestycji.

j) interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora KIS z 4 marca 2020 r. (nr 0111-KDIB1-3.4010.548.2019.1.BM), zgodnie z którą: dla obliczenia wielkości zwolnienia podatkowego nie jest wystarczające jedynie zarachowanie wydatku bez jego faktycznego poniesienia. Innymi słowy, moment poniesienia kosztów inwestycji, przy obliczaniu wielkości otrzymanej lub dopuszczalnej pomocy publicznej, należy określać zgodnie z zasadą kasową, tj. przyjmując moment faktycznego zrealizowania kosztów w znaczeniu kasowym (chwila zapłaty).

k) interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora KIS z 6 grudnia 2019 r. (nr 0111-KDIB1-3.4010.531.2019.1.PC), w której wskazano: Reasumując stanowisko Spółki w zakresie ustalenia, czy dokonując kalkulacji maksymalnej kwoty zwolnienia podatkowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT, Spółka powinna ujmować wydatki inwestycji objętej decyzją o wsparciu w następujący sposób: w odniesieniu do płatności ostatecznych oraz płatności częściowych (za dany etap prac) w momencie ich poniesienia w znaczeniu kasowym, a w odniesieniu do zaliczek w momencie uiszczenia ostatecznej ceny należnej danemu wykonawcy/dostawcy z tytułu wykonania umowy, również w przypadku poniesienia zaliczki przed dniem otrzymania decyzji o wsparciu, należy uznać za prawidłowe.

l) interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora KIS z 23 września 2019 r. (nr 0111-KDIB1-3.4010.392.2019.1.JKT), zgodnie z którą: Odnosząc przedstawione powyżej regulacje prawnopodatkowe na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną, powinny być uznane za poniesione w momencie zapłaty, zgodnie z zasadą kasową. Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy momentem poniesienia kosztów, kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną w postaci zwolnienia podatkowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34a updop, będzie moment zapłaty przedmiotowych kosztów należało uznać za prawidłowe.

m) interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora KIS z 2 sierpnia 2019 r. (nr 0111-KDIB1-3.4010.270.2019.1.APO), w której organ wskazał:w konsekwencji powyższych rozważań należy stwierdzić, że wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną, powinny być uznane za poniesione w momencie zapłaty, zgodnie z zasadą kasową.

Podsumowując, momentem poniesienia wydatków, o których mowa w § 8 Rozporządzenia, kwalifikujących się do objęcia pomocą w postaci zwolnienia podatkowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o PDOP, będzie (zgodnie z metodą kasową) moment zapłaty tych kosztów.

Ad. 2

Inwestycja charakteryzuje się długim okresem realizacji oraz wysokim kosztem. Z tej przyczyny, realizacja planowanych, wybranych działań inwestycyjnych jest rozkładana przez Wnioskodawcę na kilka etapów, gdzie po zakończeniu każdego z nich Spółka dokonuje i będzie dokonywać płatności częściowej, regulując w ten sposób zobowiązanie za dotychczas zrealizowaną część prac. Biorąc pod uwagę wskazaną przez Wnioskodawcę w uzasadnieniu do pytania numer 1 wykładnię pojęcia „poniesienie kosztu”, podobne podejście (tj. metodę kasową) należy zastosować także w odniesieniu do płatności częściowych (tj. poniesionych za dany etap prac) jako wydatków o charakterze definitywnym, pozwalających regulować zobowiązania Spółki za zrealizowane (tj. zakończone i odebrane) dotychczas etapy prac.

Stanowisko to zostało potwierdzone w wyrokach sądów administracyjnych, w tym m.in.:

 a) w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 21 grudnia 2021 r., sygn. I SA/Po 705/21, w którym skład orzekający stwierdził, iż (...) w przypadku płatności częściowych momentem poniesienia wydatków, o których mowa w § 8 rozporządzenia, kwalifikujących się do objęcia pomocą w postaci zwolnienia podatkowego (...) będzie (zgodnie z metodą kasową) moment zapłaty tych kosztów;

 b) w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 21 grudnia 2021 r., sygn. I SA/Po 704/21, gdzie skład orzekający stwierdził, iż (...) w przypadku płatności częściowych momentem poniesienia wydatków, o których mowa w par 8 rozporządzenia, kwalifikujących się do objęcia pomocą w postaci zwolnienia podatkowego (...) będzie (zgodnie z metodą kasową) moment zapłaty tych kosztów.

Potwierdzenie stanowiska zbieżnego ze stanowiskiem Wnioskodawcy można odnaleźć także w interpretacjach Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, w tym m.in.:

 a) w interpretacji indywidualnej z dnia 6 grudnia 2019 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.531.2019.1.PC, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, iż (...) Spółka powinna ujmować wydatki inwestycji objętej decyzją o wsparciu w następujący sposób: w odniesieniu do płatności ostatecznych oraz płatności częściowych (za dany etap prac) w momencie ich poniesienia w znaczeniu kasowym;

 b) w interpretacji indywidualnej z dnia 2 sierpnia 2019 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.270.2019.1.APO, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, iż W odniesieniu natomiast do płatności częściowych należy stwierdzić, że (...) mają charakter definitywnie poniesionych wydatków, bowiem Spółka dokonując tych płatności reguluje swoje zobowiązania za zrealizowany dotychczas etap prac czy dostawy. (...) Reasumując (...) Spółka powinna ujmować wydatki inwestycji objętej decyzją o wsparciu w odniesieniu do płatności częściowych (tj. należnych za dany etap prac) - w momencie poniesienia ich w znaczeniu kasowym.

Tym samym, biorąc pod uwagę wykładnię literalną terminu „poniesienia”, stanowisko sądów administracyjnych oraz Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej przedstawione w uzasadnieniu do pytania numer 1, dla uznania, że płatność częściowa (jako wydatek definitywny) została poniesiona w świetle przepisów Rozporządzenia, konieczne jest faktyczne wydatkowanie środków związanych z tą płatnością. Innymi słowy, momentem poniesienia kosztów kwalifikowanych w przypadku płatności częściowych (a więc już płatności definitywnych, za faktycznie wykonane prace) jest ich poniesienie zgodnie z metodą kasową tj. z chwilą zapłaty. Na powyższą zasadę nie ma wpływu moment zaksięgowania tych wydatków na koncie środki trwałe w budowie.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy:

- momentem poniesienia wydatków, o których mowa w § 8 Rozporządzenia, kwalifikujących się do objęcia pomocą w postaci zwolnienia podatkowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o PDOP, będzie (zgodnie z metodą kasową) moment zapłaty tych kosztów;

- wydatki, o których mowa w § 8 ust. 1 Rozporządzenia, ponoszone przez Spółkę w ramach płatności częściowych i księgowanych na koncie środki trwałe w budowie, będą stanowić wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą w postaci zwolnienia z PDOP określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o PDOP w momencie ich faktycznej zapłaty, tj. zgodnie z metodą kasową.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na podstawie ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 74 ze zm., dalej: „ustawa o WNI”), został wprowadzony mechanizm wsparcia dla przedsiębiorców w postaci zwolnienia z podatku dochodowego z tytułu nowej inwestycji.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawy o CIT”, „updop”),

Stosownie do art. 17 ust. 4 updop,

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy o WNI,

Przedmiotem decyzji o wsparciu – w myśl art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy o WNI – jest nowa inwestycja podatnika, realizowana w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, która nie została wyłączona stosownymi regulacjami, wydanymi na podstawie ust. 3 pkt 1 tego przepisu.

Treść decyzji o wsparciu została wskazana w art. 15 ustawy o WNI, i określa okres obowiązywania decyzji, przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki, które przedsiębiorca jest obowiązany spełnić, wymienione w punktach od 1 do 6.

Zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1713 ze zm. dalej: „Rozporządzenie”), maksymalna dopuszczalna wielkość pomocy publicznej na realizację nowej inwestycji udzielanej przedsiębiorcy z tytułu:

 1) kosztów nowej inwestycji jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą określonych w § 8 ust. 1, które nie mogą być wyższe niż maksymalne koszty kwalifikowane, o których mowa w § 8 ust. 7, albo

 2) tworzenia nowych miejsc pracy w związku z nową inwestycją jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników - z zastrzeżeniem § 6 ust. 4.

Katalog ponoszonych wydatków, które można uznać za koszty kwalifikowane, określa § 8 ust. 1 Rozporządzenia.

W myśl § 8 ust. 1 Rozporządzenia o WNI,

do kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje zalicza się koszty będące:

 1) kosztem związanym z nabyciem gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego,

 2) ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika i zaliczenia ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

 3) kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych,

 4) ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how i nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3,

 5) kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku mikroprzedsiębiorców, małych przedsiębiorców i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji,

 6) ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy

- pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w okresie realizacji inwestycji, a w przypadku kosztów określonych w pkt 5 - poniesione wyłącznie w okresie 5 lat w przypadku dużych przedsiębiorców, albo 3 lat w przypadku mikroprzedsiębiorców, małych przedsiębiorców i średnich przedsiębiorców, liczonych od dnia zakończenia nowej inwestycji.

Stosownie zaś do § 10 ust. 4 pkt 1 Rozporządzenia o WNI,

Stosownie do § 9 ust. 1 Rozporządzenia o WNI, wsparcie z tytułu kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł te koszty po dniu wydania decyzji o wsparciu, aż do wygaśnięcia decyzji o wsparciu lub wyczerpania maksymalnej dopuszczalnej pomocy regionalnej, w zależności od tego, które zdarzenie wystąpi wcześniej.

W tym miejscu wskazać należy, że w orzecznictwie zarówno Sądu Najwyższego, jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego, a także w piśmiennictwie ukształtowany jest pogląd, w myśl którego przepisy prawa podatkowego należy wykładać ściśle i zgodnie z ich literalnym brzmieniem, a jedynie w sytuacjach wątpliwych, gdy językowa wykładnia nie doprowadza do ustalenia jednoznacznej treści normy prawnej, należy skorzystać z innych metod wykładni w taki sposób, by wyinterpretowana norma spójna była z innymi normami skorelowanymi, jak również by jednocześnie w pełni odzwierciedlała intencje racjonalnego ustawodawcy. Stanowisko to ma swoje oparcie przede wszystkim w założeniu, że źródłem wiedzy, zarówno dla podatnika, jak i organów stosujących prawo, jest i zawsze będzie tylko językowe znaczenie norm prawnych, albowiem przekaz językowy rozumiany jako możliwy sens słów jest powszechną metodą komunikowania się ustawodawcy z podatnikiem i organami stosującymi prawo.

Wyjaśnić należy, że aby przedsiębiorca mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT, którego wartość uzależniona jest od wielkości poniesionych przez tego przedsiębiorcę wydatków kwalifikowanych, to wyrażenie „poniesienie” musi oznaczać wydatek faktycznie poniesiony, a nie deklarację o zamiarze jego poniesienia w przyszłości. Zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Wychodząc z tego założenia, należy uznać, że aby przedsiębiorca mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego, którego wartość uzależniona jest od wielkości poniesionych przez tego przedsiębiorcę wydatków kwalifikujących się jako koszty inwestycji, nie jest wystarczające dla obliczenia wielkości zwolnienia podatkowego (pomocy publicznej) jedynie dokonanie w księgach odpisu, niebędącego wydatkiem lub zarachowanie wydatku w księgach bez jego faktycznego poniesienia.

W odniesieniu do kwestii pojęcia „poniesionych wydatków inwestycyjnych”, pojęcie to nie zostało zdefiniowane w wyżej cytowanym Rozporządzeniu. Jednak, żeby przedsiębiorca mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego, którego wartość uzależniona jest od wielkości poniesionych przez tego przedsiębiorcę wydatków kwalifikowanych jako koszty inwestycji, to „poniesienie” musi oznaczać wydatek faktycznie zrealizowany, a nie samą deklarację o zamiarze jego poniesienia, czy też zobowiązanie do poniesienia go w przyszłości. W związku z powyższym, dla obliczenia wielkości zwolnienia podatkowego nie jest wystarczające jedynie zarachowanie wydatku bez jego faktycznego poniesienia. Innymi słowy, moment poniesienia kosztów inwestycji, przy obliczaniu wielkości otrzymanej lub dopuszczalnej pomocy publicznej, należy określać zgodnie z zasadą kasową, tj. przyjmując moment faktycznego zrealizowania kosztów w znaczeniu kasowym (chwila zapłaty).

Z opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że związku z realizacją Inwestycji Spółka w dniu 17 października 2022 r. otrzymała Decyzję o wsparciu.

W związku z otrzymaną Decyzją, Wnioskodawca zamierza korzystać ze wsparcia z tytułu poniesionych nakładów inwestycyjnych. Spółka w ramach inwestycji poniesie koszty kwalifikowane zgodnie z § 8 rozporządzenia, stanowiące:

- cenę nabycia albo koszt wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, kompletnych i zdatnych do użytku w dniu przyjęcia do używania, które następnie zostaną zaliczone do składników majątkowych Spółki i zaliczone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych;

- koszt rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych.

Spółka nie wyklucza jednak, że w ramach inwestycji poniesie również koszty kwalifikowane inne niż wymienione powyżej, a znajdujące się w katalogu kosztów kwalifikowanych wskazanych w § 8 rozporządzenia.

Zdaniem Wnioskodawcy, momentem poniesienia wydatków, o których mowa w § 8 Rozporządzenia, kwalifikujących się do objęcia pomocą w postaci zwolnienia podatkowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34a updop, będzie (zgodnie z metodą kasową) moment zapłaty tych kosztów.

Analizując cytowane powyżej przepisy nie można zgodzić się w całości ze stanowiskiem Wnioskodawcy do pytania nr 1.

Zgodzić się należy, że „poniesienie” oznacza faktyczne wydatkowanie środków przez Spółkę tj. poniesienie wydatku w ujęciu kasowym.

Zauważyć jednak należy, że poniesienie wydatków kwalifikowanych wg metody kasowej nie oznacza, że dany koszt będący ceną nabycia lub kosztem wytworzenia środka trwałego może już w tym momencie zostać zaliczony do kosztów kwalifikowanych.

W dalszej części stanowiska Wnioskodawca wskazuje, że przepisy, jak zostało wskazane wcześniej, nie wskazują nigdzie wprost definicji „poniesienia kosztów”, a tym samym nie wskazują, że na moment zaliczenia ich do kosztów kwalifikowanych wydatki z tytułu nabycia lub wytworzenia środków trwałych muszą zostać zaliczone do składników majątku podatnika oraz zaliczone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Z tą częścią stanowiska Wnioskodawcy nie można się zgodzić.

Cytowany powyżej przepis § 8 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia, wprowadza warunek zaliczenia jako koszty kwalifikowane kosztów zarówno nabytych jak i wytworzonych we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Zatem, uwzględniając fakt, że w przypadku nabycia środka trwałego musi być on kompletny i zdatny do użytkowania to należy również przyjąć, że wytworzony we własnym zakresie środek trwały musi spełniać takie same kryteria, czyli musi być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia go do używania.

Z cytowanego § 8 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia, wyraźnie więc wynika, że do kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje zalicza się koszty będące ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika i zaliczenia ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Zatem, analizując powołane powyżej przepisy, a także opis sprawy należy wskazać, że momentem poniesienia wydatków o których mowa w § 8 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia o WNI, kwalifikujących się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje nie będzie, zgodnie z metodą kasową moment zapłaty tych kosztów.

Reasumując, momentem poniesienia kosztów kwalifikowanych będących kosztem nabycia lub wytworzenia środków trwałych będzie poniesienie wydatków w znaczeniu kasowym oraz moment przyjęcia danego środka trwałego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych na podstawie § 8 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia.

Zatem, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1, w tej części należy uznać za nieprawidłowe.

W świetle powołanych wyjaśnień, również za nieprawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2, zgodnie z którym wydatki, o których mowa w § 8 ust. 1 Rozporządzenia WNI, ponoszone przez Spółkę w ramach płatności częściowych i księgowanych na koncie środki trwałe w budowie, będą stanowić wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą w postaci zwolnienia z PDOP określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34a updop, w momencie ich faktycznej zapłaty, tj. zgodnie z metodą kasową.

Jak już wyżej wskazano, literalne brzmienie § 8 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia o WNI, wprowadza dodatkowy warunek zaliczenia jako koszty kwalifikowane kosztów zarówno nabytych jak i wytworzonych we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

Uwzględniając fakt, że w przypadku nabycia środka trwałego musi być on kompletny i zdatny do użytkowania to należy również przyjąć, że wytworzony we własnym zakresie środek trwały musi spełniać takie same kryteria, czyli musi być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia go do używania.

Zatem, w przypadku kosztów wskazanych w § 8 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia o WNI, księgowanych na koncie środki trwałe w budowie, poniesienie płatności częściowych nie uprawnia jeszcze Wnioskodawcę do zaliczenia ich do kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy do pytania oznaczonego nr 2 należy uznać za nieprawidłowe.

Reasumując, Państwa stanowisko zgodnie z którym:

- momentem poniesienia wydatków, o których mowa w § 8 Rozporządzenia, kwalifikujących się do objęcia pomocą w postaci zwolnienia podatkowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o PDOP, będzie (zgodnie z metodą kasową) moment zapłaty tych kosztów, w zakresie:

- momentu poniesienia wydatków o których mowa w § 8 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia o WNI, jest nieprawidłowe,

- w pozostałym zakresie, jest prawidłowe;

- wydatki, o których mowa w § 8 ust. 1 Rozporządzenia, ponoszone przez Spółkę w ramach płatności częściowych i księgowanych na koncie środki trwałe w budowie, będą stanowić wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą w postaci zwolnienia z PDOP określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o PDOP w momencie ich faktycznej zapłaty, tj. zgodnie z metodą kasową, jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Odnosząc się do powołanych interpretacji indywidualnych należy wskazać, że dotyczą one konkretnej i indywidualnej sprawy podatnika w określonym stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) i w tej danej sprawie rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Zmiana stanowiska w konkretnych sprawach została przewidziana przez ustawodawcę, co znalazło wyraz w treści art. 14e Ordynacji podatkowej, a skorzystanie z tej instytucji służy w istocie realizacji zasady jednolitości interpretacji. Przyjęcie odmiennej koncepcji powodowałoby, że jednostkowe zajęcie stanowiska przez Organ podatkowy skutkowałoby zawsze obowiązkiem powielenia tego stanowiska przez wszystkie inne organy bez względu na to czy stanowisko to byłoby słuszne, czy nie. Ponadto, odnosząc się do przywołanych przez Państwa wyroków należy zaznaczyć, że orzeczenia sądowe są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).