Interpretacja indywidualna z dnia 20 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-1.4012.221.2023.2.AWY

Nieuznanie Sprzedającego za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży działek.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 kwietnia 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 17 kwietnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy nieuznania Pana za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży działek nr 1/2, 1/3, 1/4, 1/5 i 1/6 oraz udziału w działce nr 1/9.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 31 maja 2023 r. (wpływ 6 czerwca 2023 r.) oraz pismem z 12 czerwca 2023 r. (wpływ 14 czerwca 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

W okresie od dnia 6 czerwca 2008 r. do dnia 23 grudnia 2013 r. Wnioskodawca nabył działki:

• nr 2 położoną w chwili nabycia w (…), gm. (…), w obrębie (…), powiat (…) (Kw. nr (…)), która była w chwili nabycia niezabudowana - w wyniku darowizny (od rodziców) Wnioskodawca nabył współwłasność w udziale wynoszącym ½ części,
• nr 3 i 4 położone w chwili nabycia w (…) obręb (…), gmina (…), powiat (…) (Kw. nr (…)), które w chwili nabycia były niezabudowane i nieuzbrojone, przy czym działka 4 posiadała bezpośredni dostęp do drogi publicznej, bez urządzonego włączenia komunikacyjnego, działka 3 była do niej przyległa - zakup,
• nr 5, 6, 7 i 8 położone w chwili nabycia w obrębie (…) w (…) (Kw. nr (…)), które były niezabudowane i nieuzbrojone, oraz nie miały dostępu do drogi publicznej - zakup,
• nr 9 położoną w chwili nabycia w (…) w obrębie (…), gmina (…), powiat (…) (Kw. nr (…)), która była niezabudowana - zakup,
• nr 2 położoną w chwili nabycia w (…) w obrębie (…), gmina (…), powiat (…) (Kw. nr (…)), która była w chwili nabycia niezabudowana i nieuzbrojona oraz posiadała bezpośredni dostęp do drogi publicznej - w wyniku darowizny (od brata) Wnioskodawca nabył współwłasność w udziale wynoszącym ½ części.

Następnie na podstawie decyzji Prezydenta Miasta (…) z 23 lutego 2016 r. znak: (…) działki 5, 6, 7 i 8, 2, 3, 4 i 9 w obrębie (…) zostały połączone i powstała działka nr 1 (wniosek z 22 lutego 2016 r.).

Wnioskodawca, zwrócił się również o wydanie warunków zabudowy (wniosek z 1 września 2016 r.), które zostały ustalone przez Prezydenta Miasta (…) w drodze decyzji:

• z 28 listopada 2016 r. znak: (…),
• z 8 grudnia 2016 r. znak: (…),
• z 9 grudnia 2016 r. znak: (…),
• z 15 grudnia 2016 r. znak: (…),
• z 9 stycznia 2017 r. znak: (…),
• z 13 stycznia 2017 r. znak: (…),
• z 28 lutego 2017 r. znak: (…),
• z 28 lutego 2017 r. znak: (…),

dla różnych fragmentów działki nr 1.

Wzmiankowane powyżej decyzje ustalały warunki zabudowy w różnych granicach zabudowy i dotyczyły budynku mieszkalnego jednorodzinnego wolno stojącego.

Wnioskiem z 27 marca 2017 r. Wnioskodawca zwrócił się o podział nieruchomości oznaczonej w operacie ewidencji gruntów i budynków Miasta (…) jako działka ewidencyjna nr 1, który to podział został zatwierdzony decyzją Prezydenta Miasta (…) z 11 czerwca 2018 r. znak: (…). W konsekwencji powyższej decyzji działka 1 została podzielona na działki 1/1, 1/2, 1/3, 1/4, 1/5, 1/6, 1/7, 1/8, 1/9 i 1/10.

W chwili obecnej Wnioskodawca zamierza zbyć działki nr 1/2, 1/3, 1/4, 1/5 i 1/6 w całości oraz 1/9 w części dotyczącej ½ udziałów z uwagi na potencjalną możliwość utworzenia drogi wewnętrznej. Dla działek tych nie ma planu zagospodarowania przestrzennego.

W uzupełnieniu stanu faktycznego należy wskazać, że:

• Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu kosmetykami, prowadzi ją od 1996 r. (również w chwili obecnej), działalność jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług,
• prowadzona działalność gospodarcza nigdy nie obejmowała i nie dotyczyła obrotu nieruchomościami,
• posiadane ww. nieruchomości (działki) nigdy nie były wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej,
• nie była również prowadzona działalność rolnicza ani leśna,
• zakupione działki weszły w skład majątku prywatnego Wnioskodawcy, który nie dokonywał do chwili obecnej sprzedaży działek,
• Wnioskodawca dokupił grunty, które sąsiadowały z ww. działką nr 2, z uwagi na fakt, że jej szerokość wynosiła 15 m i dokupienie gruntów miało umożliwić wybudowanie domu na dużej działce - stąd też scalenie otrzymanych i zakupionych gruntów,
• w momencie nabywania działek Wnioskodawca miał zapewnione warunki bytowe - posiadał dom, który darował synowi, nabywane działki miały umożliwić wybudowanie domu na dużej działce,
• Wnioskodawca brał również pod uwagę przekazanie części gruntu dzieciom pod ich potrzeby mieszkaniowe i wybudowanie kilku domów na mniejszych działkach, stąd wystąpienie o warunki zabudowy oraz podział działki (2 dzieci - możliwa była również ewentualna darowizna dla dzieci brata pod budowę domów - 4 domy w ramach jednej rodziny) - fakt pozostawienia części działek jest podyktowany ewentualnymi planami innych członków rodziny,
• z uwagi na postępującą urbanizację terenów miejskich, na których położone są ww. działki, utraciły one dla Wnioskodawcy walory, które miały w momencie ich nabycia,
• Wnioskodawca nie podejmował aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, mających na celu dokonanie sprzedaży działek,
• w związku ze sprzedażą ww. działek Wnioskodawca ma zamiar podpisania z przyszłym nabywcą umowy przedwstępnej,
• Wnioskodawca nie będzie udzielał pełnomocnictwa lub jakiegokolwiek innego umocowania prawnego do działania w swoim imieniu dla ewentualnego nabywcy celem dokonania na przedmiotowych działkach inwestycji infrastrukturalnych, które zwiększą ich atrakcyjność jak np. uzbrojenie terenu w media, ogrodzenie, budowa lub wytyczenie i utwardzenie drogi,
• środki finansowe otrzymane ze sprzedaży działek zostaną przeznaczone na cele prywatne tj. na spłatę kredytu wziętego na zakup domu mieszkalnego,
• sprzedawane działki są działkami niezabudowanymi, użytkami rolnymi lub leśnymi, nie objętymi planem zagospodarowania przestrzennego - działki mają ustalone warunki zabudowy.

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

W nadesłanym do wniosku uzupełnieniu w odpowiedzi na pytania Organu wskazał Pan:

1.Czy prowadził lub prowadzi Pan jakieś działania, żeby uatrakcyjnić sprzedawane działki lub podnieść ich wartość? W szczególności, czy:

• ogrodził Pan działki,
• wydzielił Pan drogę wewnętrzną,
• uzbroił Pan działki,
• podjął Pan działania w celu ich uzbrojenia?

Kiedy prowadził Pan te działania?

Odp.: Na działkach będących przedmiotem interpretacji nie były prowadzone żadne działania mające na celu ich uatrakcyjnienie, w szczególności:

• działki nie zostały ogrodzone,
• nie wydzielano drogi wewnętrznej,
• działki nie są uzbrojone i nie są prowadzone w tym zakresie żadne działania.

2.Czy sprzedawane działki były/sąprzedmiotem odpłatnych umów najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze? Jeśli tak, kiedy zostały zawarte te umowy i na jaki okres, jakie pożytki czerpał Pan z tego tytułu - prosimy wskazać dla każdej działki oddzielnie?

Odp.: Sprzedawane działki nie były i nie są przedmiotem odpłatnych umów najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, nie były z nich czerpane pożytki.

3.Jakie konkretnie warunki, od spełnienia których zależy zawarcie ostatecznej umowy sprzedaży, zawierać będzie przedwstępna umowa sprzedaży?

Odp.: Na podstawie § 6 przedwstępnej umowy sprzedaży warunkiem zawarcia umowy przyrzeczonej sprzedaży będzie:

• uzyskanie przez Sprzedającego (tj. Pana D.K.) indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie opodatkowania sprzedaży opisanego przedmiotu umowy podatkiem VAT w terminie nie później niż do dnia zawarcia umowy przyrzeczonej sprzedaży (w przypadku uzyskania interpretacji podatkowej, z której wynikać będzie konieczność opodatkowania podatkiem VAT niniejszej umowy, Kupujący zobowiązuje się do zapłaty ceny powiększonej o naliczony podatek VAT w oparciu o dokumenty zgodne z ustawą o rachunkowości),
• wykreślenie, na wniosek Sprzedającego, w księdze wieczystej nr (…) w dziale 1-0 wzmianki:

1.(…) - odłączenie części lub całości nieruchomości i założenie dla niej nowej Kw;

2.(…) - sprostowanie oznaczenia / obszaru nieruchomości;

3.(…) - odłączenie części lub całości nieruchomości i założenie dla niej nowej Kw; w terminie nie później niż do dnia zawarcia umowy przyrzeczonej, pod warunkiem utrzymania działu IV od jakichkolwiek wpisów;

• wykreślenie, na wniosek Sprzedającego, w księdze wieczystej nr (…) w dziale III ostrzeżenia o niezgodności treści Kw z rzeczywistym stanem prawnym w terminie nie później niż do dnia zawarcia umowy przyrzeczonej, pod warunkiem utrzymania działu IV od jakichkolwiek wpisów,
• uzyskanie przez Kupującego technicznych warunków przyłączenia do sieci energetycznej, gazowej, wodno-kanalizacyjnej, deszczowej dla planowanej inwestycji deweloperskiej w terminie nie później niż do dnia zawarcia umowy przyrzeczonej.

4.Jakie prawa i obowiązki wynikające z postanowień tej umowy przedwstępnej będą ciążyły na Panu jako Sprzedającym, a jakie na Nabywcy?

Odp.: Zgodnie z treścią umowy Pan D.K. jako Sprzedający zobowiązał się:

1.do chwili zawarcia umowy przyrzeczonej sprzedaży:

a)nie dokonywać jakichkolwiek rozporządzeń prawem własności przedmiotowych nieruchomości,

b)nie zawierać z osobami trzecimi umów przedwstępnych, jak i innych umów zobowiązujących do przeniesienia własności praw stanowiących przedmiot niniejszej umowy,

c)nie obciążać w żaden sposób przedmiotowych nieruchomości ograniczonymi prawami rzeczowymi i prawami obligacyjnymi.

2.do ustanowienia nieodpłatnej i nieograniczonej w czasie służebności przeprowadzenia przez działki nr 1/7, nr 1/8 i nr 1/9 w pasie około 2 metrów mediów w postaci sieci, instalacji i urządzeń: energetycznych, gazowych, wodociągowych, kanalizacyjnych, teletechnicznych i innych - na rzecz każdoczesnych właścicieli nieruchomości jako władnących obejmujących działki 1/2, nr 1/3, nr 1/4, nr 1/5 i nr 1/6 - przy czym dokładny przebieg wskazanego pasa zostanie przez strony ustalony w umowie przyrzeczonej sprzedaży.

3.do zgodnego współdziałania w celu zawarcia, w wykonaniu zobowiązań wynikających z niniejszej umowy, umowy przyrzeczonej sprzedaży przy jednoczesnym zachowaniu najwyższego stopnia staranności i poufności.

Pan D.K. w przypadku zawarcia umowy przyrzeczonej sprzedaży wyraża również zgodę:

• na utwardzenie przez Kupującego drogi wewnętrznej składającej się z działki 1/9 przez ułożenie kostki brukowej lub wylanie asfaltu i partycypowanie w kosztach budowy tej drogi w wysokości 50% poniesionych kosztów, oraz
• na nieodpłatne przeniesienie na rzecz Kupującego Decyzji o warunkach zabudowy nr (…) z dnia 28 listopada 2016 r., nr (…) z dnia 28 lutego 2017 r., nr (…) z dnia 15 grudnia 2016 r., nr (…) z dnia 8 grudnia 2016 r., nr (…) z dnia 9 grudnia 2016 r., wydanych przez Prezydenta Miasta (…).

Ponadto Pan D.K. wyraził zgodę na nieodpłatne umieszczenie na działce nr 1/8 baneru z oznaczeniem planowanej przez Kupującego inwestycji do czasu jej zakończenia lub sprzedaży działki nr 1/8.

Zgodnie z treścią umowy Nabywca (Kupujący) zobowiązał się:

1.do ustanowienia nieodpłatnej i nieograniczonej w czasie służebności przeprowadzenia przez działkę nr 1/9 w pasie do około 2 metrów mediów w postaci sieci, instalacji i urządzeń: energetycznych, gazowych, wodociągowych, kanalizacyjnych, teletechnicznych i innych - na rzecz każdoczesnych właścicieli nieruchomości jako władnących obejmujących działki nr 1/1, nr 1/7, nr 1/8, nr 1/12 i nr 10 - przy czym dokładny przebieg wskazanego pasa zostanie przez strony ustalony w umowie przyrzeczonej sprzedaży,

2.do zgodnego współdziałania w celu zawarcia, w wykonaniu zobowiązań wynikających z niniejszej umowy, umowy przyrzeczonej sprzedaży przy jednoczesnym zachowaniu najwyższego stopnia staranności i poufności.

Pytanie

Czy w przedstawionym powyżej stanie faktycznym w związku z zamiarem sprzedaży ww. działek, należących do majątku prywatnego, Wnioskodawca będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie

Z uwagi na fakt, że działki należą do majątku prywatnego, Wnioskodawca, dokonując ich sprzedaży, nie będzie działał w charakterze podatnika podatku do towarów i usług.

Na wstępie należy zauważyć, że zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 dalej: ustawa o VAT) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, co do zasady przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z kolei przez towary, w myśl przepisu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Nie ulega wątpliwości, że grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy VAT, co powoduje, że ich sprzedaż uznaje się za odpłatną dostawę towarów na terytorium kraju.

Jednak aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Na mocy przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z przepisu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT wynika natomiast, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług muszą zostać równocześnie spełnione dwie przesłanki, a zatem dana czynność musi być zawierać się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a także czynność musi być wykonywana przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Przyjęcie zatem, że dany podmiot sprzedający nieruchomość działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (handel nieruchomościami) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie można ocenić jako profesjonalną.

Bez wątpienia zawarta w ustawie o VAT definicja działalności gospodarczej ma bardzo szeroki charakter, uzasadniający objęcie pojęciem „podatnika” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Przy czym ciągłe wykorzystywanie składników majątku to sytuacja, w której wykorzystywanie majątku ma charakter powtarzalny lub długi okresem trwania, co z kolei skutkuje tym, że czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym więc dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Rozstrzygając powyższe zagadnienie należy odnieść się również do przepisów prawa wspólnotowego, przede wszystkim art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347 str. 1 ze zm.) - zwanej dalej „Dyrektywą Rady 112”, zgodnie z którym podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Z kolei pojęcie działalności gospodarczej obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Należy przy tym zauważyć, że w przepisie art. 12 ust. 1 lit. b Dyrektywy Rady 112 wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 3 Dyrektywy Rady 112 do celów ust. 1 lit. b - teren budowlany - oznacza każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie. Na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

W oparciu o przytoczone powyżej przepisy prawa wspólnotowego z całą pewnością można wysnuć wniosek, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która nawet okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch wskazanych już powyżej przesłanek łącznie: tj. objęcie danej czynności w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, oraz wykonanie czynności przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe, z zakresu podmiotów działających w charakterze podatnika VAT należy wykluczyć np.: osobę fizyczną, która dokonuje sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W kontekście powyższych rozważań nie można również uznać za podatnika podatku od towarów i usług tego, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi w tym zakresie zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko dokonuje zbycia składników majątku osobistego.

Z kolei również dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza zakresem prowadzonej działalności gospodarczej, także nie daje podstaw do uznania danego podmiotu za działającego w charakterze podatnika w zakresie tych czynności. W konsekwencji przyjęcie, że dany podmiot, sprzedając nieruchomość, działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie handlu (obrotu) w tym przypadku nieruchomościami, wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie ma charakter profesjonalny. Do działań podejmowanych przez sprzedającego, które mogą sugerować, że jego czynności przybierają formę zorganizowaną w zakresie obrotu nieruchomościami można bez wątpienia zaliczyć np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, które wykraczałyby poza przyjęte dla uczestników obrotu nieprofesjonalnego formy ogłaszania zamiaru sprzedaży nieruchomości.

Nie ulega wątpliwości, że do działań takich można zaliczyć również uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, a także prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o podobnym czy zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność mieszczącą się w definicji działalności gospodarczej wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich. Mając na uwadze powyższe z całą stanowczością należy podkreślić, że działania podejmowane w zakresie sprzedaży działek wskazane w opisie stanu faktycznego nie dają podstaw do uznania ich za działania profesjonalne oraz nie mieszczą się w zakresie definicji „działalności gospodarczej”. Na powyższe wskazuje chociażby znaczny upływ czasu od dnia podjęcia działań w celu podziału działki i uzyskania warunków zabudowy, do dnia w którym ma nastąpić ewentualna sprzedaż działek powstałych w wyniku podziału.

Zmiana planów życiowych spowodowała, że w chwili obecnej nie ma potrzeby utrzymania prawa własności do wszystkich działek, a potrzeby finansowe związane z zakupem domu i koniecznością spłaty kredytu, którym zakup został sfinansowany, wskazują jednoznacznie na brak działań właściwych dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami.

Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań reklamujących i upubliczniających fakt, że chce dokonać zbycia działek, nie podejmował również czynności, takich jak uzbrojenie działek, czy też budowę lub utwardzenie drogi dojazdowej, ani żadnych innych czynności, które mogłyby spowodować wzrost wartości nieruchomości i podniesienie jej atrakcyjności dla ewentualnego przyszłego nabywcy.

W tym stanie faktycznym, mając na uwadze przytoczone powyżej przepisy ustawy o VAT oraz Dyrektywy Rady 112 dają one podstawę do twierdzenia, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży ww. działek, dokonuje jej w warunkach wykluczających zaliczenie ich do profesjonalnej działalności handlowca.

Powyższe potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który m.in. w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), dotyczącej kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych, uznał, że sprzedaż budynku pełniącego funkcję pensjonatu, w którym jednakże wyodrębniona była prywatna część mieszkalna przez osobę fizyczną prowadzącą pensjonat, jest dostawą towarów tylko w części dotyczącej przeniesienia własności pensjonatu. Tylko bowiem względem tej części budynku sprzedawca występował jako podatnik, natomiast w odniesieniu do prywatnej części mieszkalnej nie działał w tym charakterze. Skład orzekający wskazał również jak należy rozumieć pojęcie „majątku prywatnego”, które nie występuje na gruncie analizowanych powyżej przepisów ustawy i dyrektywy. Uznał, że jest to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Powyższe oznacza zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

Dodatkowo należy wskazać na orzeczenie TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10), w którym skład orzekający uznał, że: „Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy VAT, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Takie transakcje nie stanowią zaś same z siebie działalności gospodarczej w rozumieniu dyrektywy (zob. wyroki z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-77/01 EDM, Rec. s. 1-4295, pkt 58; z dnia 21 października 2004 r. w sprawie C-8/03 BBL, Zb. Orz. s. 1-10157, pkt 39). (...) W odniesieniu do art. 16 dyrektywy VAT należy zaznaczyć, że zgodnie z jego brzmieniem znajduje on zastosowanie, jeżeli podatek VAT od towaru będącego przedmiotem transakcji albo jego części podlegał w całości lub w części odliczeniu. Z postanowień odsyłających wynika zaś, że skarżący w postępowaniach głównych nabyli grunty ze zwolnieniem z podatku VAT. Nabycie tych gruntów nie mogło więc uprawniać do odliczenia podatku VAT. W związku z tym art. 16 nie znajduje zastosowania w sytuacji takiej jak w postępowaniach głównych. (...) W związku z powyższym trzeba odpowiedzieć na postawione pytania w ten sposób, że dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem VAT na podstawie prawa krajowego państwa członkowskiego, jeżeli państwo to skorzystało z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 1 dyrektywy VAT, niezależnie od częstotliwości takich transakcji oraz od kwestii, czy sprzedawca prowadzi działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, pod warunkiem że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku VAT i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy VAT, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Natomiast jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT, należy uznać ją za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku VAT.

Z powyższego wynika zatem, że wykonywanie prawa własności nie może same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Nie może na to również wpływać liczba i zakres transakcji sprzedaży, które nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, znajdującymi się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

W tym kontekście nawet okoliczność, że Wnioskodawca kilka lat przed ewentualną sprzedażą dokonał podziału gruntu na działki, może być traktowana jako element zarządzania majątkiem prywatnym Wnioskodawcy.

Mając na uwadze powyższe wnoszę w imieniu Mocodawcy o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie oraz uznanie przedstawionego powyżej stanowiska w sprawie za prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy:

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wobec tego, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej działalności gospodarczej. Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych.

„Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. TSUE orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że w okresie od 6 czerwca 2008 r. do 23 grudnia 2013 r. nabył Pan:

• udział wynoszący ½ niezabudowanej działki nr 2 – w wyniku darowizny od rodziców,
• niezabudowane i nieuzbrojone działki nr 3 i 4 – w drodze zakupu,
• niezabudowane i nieuzbrojone działki nr 5, 6, 7, 8 – w drodze zakupu,
• niezabudowaną działkę nr 9 – w drodze zakupu,
• udział wynoszący ½ niezabudowanej i nieuzbrojonej działki nr 2 – w wyniku darowizny od brata.

Jak Pan wskazał, dokupił Pan grunty sąsiadujące z działką nr 2 z uwagi na fakt, że jej szerokość wynosiła 15 m i dokupienie gruntów miało umożliwić wybudowanie domu na dużej działce. Stąd też na podstawie decyzji z 23 lutego 2016 r. wyżej wymienione działki zostały połączone i powstała działka nr 1.

Dla tej działki zostały wydane na Pana wniosek decyzje o warunkach zabudowy, które dotyczyły budynku mieszkalnego jednorodzinnego wolnostojącego.

Brał Pan również pod uwagę przekazanie części gruntu dzieciom pod ich potrzeby mieszkaniowe i wybudowanie kilku domów na mniejszych działkach, stąd wystąpienie o warunki zabudowy i podział działki nr 1, o który zwrócił się Pan 27 marca 2017 r.

W wyniku decyzji z 11 czerwca 2018 r. działka nr 1 została podzielona na działki nr 1/1, 1/2, 1/3, 1/4, 1/5, 1/6, 1/7, 1/8, 1/9 i 1/10.

Zamierza Pan zbyć działki nr 1/2, 1/3, 1/4, 1/5, 1/6 w całości oraz udział wynoszący ½ części działki nr 1/9.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy, Pana wątpliwości dotyczą tego, czy z tytułu ww. sprzedaży będzie Pan działał w charakterze podatnika podatku VAT.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 535 Kodeksu cywilnego (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.):

Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, w myśl którego:

Art. 396 § 1 Kodeks cywilny wskazuje, że umowa przedwstępna to:

Zgodnie z art. 389 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego:

Umowa przedwstępna jest więc jedynie zobowiązaniem do przeniesienia własności, lecz własności nie przenosi. Kupujący nie otrzymuje na mocy tej umowy żadnych uprawnień właścicielskich. Właścicielem zostaje dopiero dzięki zawarciu umowy przyrzeczonej. Tym samym zgodnie z powyższymi normami prawa cywilnego – umowa przedwstępna, będąca przyrzeczeniem zawarcia właściwej umowy sprzedaży, nawet jeśli sporządzona została w formie aktu notarialnego, nie powoduje przeniesienia prawa własności nieruchomości.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Analiza sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz wyroków TSUE prowadzi do wniosku, że brak jest przesłanek, aby w związku ze sprzedażą działek nr 1/2, 1/3, 1/4, 1/5, 1/6 oraz udziału w działce nr 1/9 uznać Pana za podatnika podatku od towarów i usług.

Jak wskazał Pan we wniosku, posiadane przez Pana działki nigdy nie były wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej, nie była również prowadzona na nich działalność rolnicza ani leśna. Nabywane działki miały umożliwić wybudowanie domu na dużej działce. Brał Pan również pod uwagę przekazanie części gruntu dzieciom na ich potrzeby mieszkaniowe i wybudowanie kilku domów na mniejszych działkach, stąd wystąpienie o warunki zabudowy i podział działki nr 1.

Zgodnie z Pana wskazaniem, nie podejmował Pan aktywnych działań marketingowych mających na celu sprzedaż działek. Nie ogradzał Pan działek, nie uzbrajał ich Pan, nie wydzielał drogi wewnętrznej. Sprzedawane działki nie były przedmiotem odpłatnych umów najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Nie będzie Pan udzielał pełnomocnictwa lub jakiegokolwiek innego umocowania prawnego do działania w swoim imieniu dla ewentualnego nabywcy celem dokonania na przedmiotowych działkach inwestycji infrastrukturalnych, które zwiększą ich atrakcyjność.

Zgodnie z postanowieniami przedwstępnej umowy sprzedaży zobowiązał się Pan m.in. do ustanowienia nieodpłatnej i nieograniczonej w czasie służebności przeprowadzenia przez działki nr 1/7, 1/8 i 1/9 mediów (sieci, instalacji i urządzeń energetycznych, gazowych, wodociągowych, kanalizacyjnych, teletechnicznych i innych) na rzecz każdoczesnych właścicieli nieruchomości jako władnących obejmujących działki 1/2, 1/3, 1/4, 1/5, 1/6. Nabywca zobowiązał się natomiast do ustanowienia nieodpłatnej i nieograniczonej w czasie służebności przeprowadzenia przez działkę nr 1/9 mediów na rzecz każdoczesnych właścicieli nieruchomości jako władnących obejmujących działki nr 1/1, 1/7, 1/8, 1/12 i 10.

Działania podejmowane przez Pana w związku z planowaną sprzedażą działek nr 1/2, 1/3, 1/4, 1/5, 1/6 oraz udziału w działce nr 1/9 nie stanowią ciągu zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że dostawa przez Pana ww. działek wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Jak wynika z całokształtu okoliczności sprawy, nie będzie Pan podejmować aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Podjęte przez Pana czynności stanowiły jedynie racjonalny sposób gospodarowania posiadanym majątkiem prywatnym. Całokształt okoliczności, ich zakres, stopień zaangażowania wskazują, że są to działania należące do zakresu zwykłego zarządu majątkiem osobistym.

Zgodnie z Pana wskazaniem sprzedawane działki nie służyły Panu do celów działalności gospodarczej, nie były przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Nie uatrakcyjniał Pan sprzedawanych działek, nie będzie Pan udzielał nabywcy żadnych pełnomocnictw czy upoważnień do dokonania na działkach inwestycji, takich jak np. uzbrojenie terenu w media, ogrodzenie, budowa lub wytyczenie i utwardzenie drogi.

Wszystko to oznacza, że sprzedawane działki nie były i nie są dla Pana źródłem uzyskiwania korzyści majątkowych i że nie wykazał Pan aktywności w przedmiocie zbycia działek porównywalnej do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Przy sprzedaży przedmiotowych działek skorzysta więc Pan z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

W związku z powyższym z tytułu sprzedaży działek nr 1/2, 1/3, 1/4, 1/5 i 1/6 oraz udziału w działce nr 1/9 nie będzie Pan podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącym działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

Pana stanowisko należało więc uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywiste zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).