Interpretacja indywidualna z dnia 13 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-1.4011.399.2023.2.PT

PIT - w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w okresie zawieszenia działalności.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 kwietnia 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 12 kwietnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 5 czerwca 2023 r. (wpływ 5 czerwca 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Ma Pan zawieszoną działalność gospodarczą i obecnie ponosi Pan tylko koszty stałe związane z księgowością itp. aby zabezpieczyć źródło przychodu. Jako rzeczoznawca majątkowy ma Pan obowiązek doskonalenia zawodowego - według rozporządzenia dotyczącego zasad stałego doskonalenia kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych obowiązującego od 28 kwietnia 2018 r., obowiązek do uzyskania:

‒co najmniej 12 punktów za doskonalenie kwalifikacji na sposoby wymienione w rozporządzeniu;

‒w tym co najmniej 6 punktów za ukończenie warsztatów organizowanych przez organizacje zawodowe.

Aby co roku spełnić ten obowiązek musi Pan uczestniczyć w warsztatach i szkoleniach za które musi ponieść koszty. Pyta Pan czy te koszty może wliczyć w koszty zabezpieczenia przychodu na zawieszonej działalności gospodarczej. Jeżeli nie będzie Pan uczestniczył w szkoleniach to nie spełni Pan obowiązku z rozporządzenia i przy wznowieniu działalności bez zdobywania tych punktów może Pan ponieść konsekwencje. Niestety te szkolenie nie są za darmo i żeby zdobyć minimalną potrzebną ilość punktów doskonalenia zawodowego musi Pan rocznie wydać nawet do 5000 PLN. Zadał Pan więc powyższe pytanie już w KIS i otrzymał odpowiedź jak poniżej: Identyfikator zapytania(…): ,,Szanowny Panie, Koszty uzyskania przychodu Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów powinien spełniać łącznie następujące warunki:

‒pozostawać w związku przyczynowo- skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

‒nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

‒być prawidłowo udokumentowany.

Koszty w trakcie zawieszenia działalności - ponadto kosztami uzyskania przychodu, w trakcie zawieszenia działalności gospodarczej, mogą być tylko te wydatki, które mają na celu zachowanie lub zabezpieczenie źródeł przychodów. Do takich kosztów zaliczamy wydatki, które są celowe i niezbędne oraz do regulowania których przedsiębiorca zobowiązał się przed zawieszeniem działalności. W okresie zawieszenia działalności gospodarczej można wykonywać wszelkie czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Zatem, o ile wydatki poniesione w czasie zawieszenia działalności służyły zabezpieczeniu lub zachowaniu źródła przychodu, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Jeżeli podatnik prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów to koszty rozpoznaje co do zasady w dacie wystawienia faktury lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania kosztu. Informacje dodatkowe: W ramach odpowiedzi mailowych podawana jest ogólna informacja w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego. Przy czym oceny w zakresie stanu faktycznego dokonuje samodzielnie podatnik, natomiast ostateczna weryfikacja leży w kompetencji organu podatkowego. Podstawa prawna: - art. 22 ust. 1, ust. 6b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.)”.

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

Działalność gospodarcza jest prowadzona od 3.07.2017 r. Główny zakres prowadzonej działalności to wycena nieruchomości oraz doradztwo na rynku nieruchomości.

Opodatkowuje Pan osiągnięte dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach ogólnych.

Do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej chce Pan zaliczyć wydatki mające na celu zachowanie i zabezpieczenie źródła przychodu: opłaty miesięczne za księgowość, wydatki na obowiązkowe doskonalenie zawodowe rzeczoznawców majątkowych (Rozporządzenie Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia 25 kwietnia 2018 r. w sprawie stałego doskonalenia kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych).

Prowadzona działalność gospodarcza opiera się na wycenie nieruchomości, którą może wykonywać wg polskiego prawa wyłącznie rzeczoznawca majątkowy, rzeczoznawca majątkowy podlega przepisom prawa, które wymagają od niego udziału w szkoleniach i warsztatach na których może zdobyć punkty doskonalenia zawodowego (Rozporządzenie Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia 25 kwietnia 2018 r. w sprawie stałego doskonalenia kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych).

Działalność gospodarcza jest zawieszona od 31 stycznia 2022 r. z powodów złej sytuacji ekonomicznej na lokalnym rynku wyceny nieruchomości [Covid a następnie wojna na Ukrainie spowodowała spadek ilości zleceń usługi rzeczoznawcy majątkowego w Pana miejscowości oraz zwiększone koszty prowadzonej działalności (inflacja)].

Zdecydował się Pan na przejście na etat w innym zawodzie do czasu aż sytuacja ekonomiczna na lokalnym rynku nieruchomości wróci do normy lub będzie na tyle stabilna aby wrócić do działalności. Obecna sytuacja na lokalnym rynku nieruchomości i koszt kredytów hipotecznych w związku z wysoką stopą procentową spowodowała spadek popytu na usługi w wycenie nieruchomości.

Planowane jest aby działalność gospodarcza została ponownie wznowiona w momencie kiedy zakończy się wojna w Ukrainie i inflacja w tym kraju spadnie do liczby jednocyfrowej lub wznowiona zostanie w momencie kiedy zlecenia na usługi związane z wyceną nieruchomości na lokalnym rynku wrócą do podobnego stanu jak przed wojną w Ukrainie.

Szkolenia doskonalenia zawodowego są niezbędne aby posiadać aktualną wiedzę i narzędzia, którą posługują się rzeczoznawcy majątkowi.

Bez doskonalenia zawodowego, działalność gospodarcza w wycenie nieruchomości może nie utrzymać się na rynku po wznowieniu, bo konkurencja będzie na bieżąco z rynkiem nieruchomości i wiedzą potrzebną do zachowania konkurecyjności działalnośći gospodarczej. Dodatkowo doskonalenie zawodowe jest wymagane przez prawo dla rzeczoznawcy - (Rozporządzenie Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia 25 kwietnia 2018 r. w sprawie stałego doskonalenia kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych).

Szkolenia doskonalenia zawodowego odbywa Pan głównie w PFSRM (Polska Federacja Stowarzyszeń Rzeczoznawców Majątkowych) oraz w stowarzyszeniach Regionalnych Rzeczoznawców Majątkowych.

Pytanie

Czy koszty szkoleń doskonalenia zawodowego wymaganego przez rozporządzenie może Pan wliczyć w koszty zabezpieczenia przychodu na zawieszonej dzialalności gospodarczej?

Pana stanowisko w sprawie

Pana stanowisko jest takie, że takie koszty powinny być zaliczone do zawieszonej dzialalności, ponieważ po odwieszeniu tej dzialalności nawet na miesiąc gdy popełni Pan błąd w operacie szacunkowym i zostane np. podany do sądu to w pierwszej kolejności zostanie sprawdzone czy doskonalil się Pan zawodowo ( czy posiadam aktualna wiedza), jak się okaże że nie uczestniczył Pan w szkoleniach i nie uzyskał minimalnej ilości puntktów z rozporządzenia to będzie Pan w przegranej pozycji aby wybronić błędy lub elelementy budzące wątpliwości w operacie bo nie posiada Pan aktualnej wiedzy z dziedziny wyceny nieruchomości ( np. szkolenia z aktualnych przepisów prawa lub nowych standardów wyceny nieruchomosci). Jak nie bedzie się Pan doskonalić zawodowo podczas zawieszonej dzialalności to także traci Pan konkurencyjność firmy na rynku, bo nie bedzie Pan po odwieszeniu dzialalności na bieżąco z wymaganymi certyfikatami lub zaświadczeniami z odbytych szkoleń specjalistycznych przez co traci Pan zlecenia na rynku lub nie może Pan podjąć zleceń wyceny wymaganych z konkretną wiedza. Jest Pan zdania że szkolenia do minimum 12 punktów powinny być zaliczane do kosztów podczas zawieszonej działalności.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2022 r., poz. 2647 ze zm.):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz, aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

‒został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

‒jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

‒pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

‒poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

‒został właściwie udokumentowany,

‒nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 23 ust. 1 ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym przepisie art. 22 ust. 1 ww. ustawy oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważyć należy, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”. Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku, jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Dokonując oceny charakteru poniesionych przez Pana wydatków należy rozstrzygnąć, czy spełniają one kryteria określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz czy nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 tej ustawy. Ocena prawna danego wydatku wymaga bowiem uwzględnienia unormowań art. 23 ust. 1 ww. ustawy, w którym ustawodawca dokonał enumeratywnego wyliczenia wydatków niestanowiących kosztów podatkowych, nawet jeśli ponoszone są w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu. Wobec powyższego, możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatku, który – racjonalnie oceniając – mógłby przyczynić się do powstania przychodu, czy jego zwiększenia, nawet jeżeli przychód faktycznie nie wystąpi.

Z przywołanego przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że jakkolwiek podmioty gospodarcze mogą dowolnie i swobodnie podejmować decyzje finansowe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, to jednak kwalifikacja wydatków do kosztów podatkowych winna opierać się na przepisach prawa podatkowego. Nie każdy wydatek z racji tylko samego jego poniesienia jest kosztem podatkowym. Aby tak było, wydatek musi spełniać wskazane kryteria ustawowe. Nie ma w tym względzie dowolności i uznaniowości podyktowanej pozaustawowymi kryteriami.

Wskazać również należy, że sam fakt nieobjęcia ustawowym wykazem wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, nie jest wystarczający do podatkowej kwalifikacji kosztu. Brak takiego wydatku w katalogu kosztów negatywnych, nie skutkuje automatycznym przyjęciem, że stanowi on koszt podatkowy.

Pogląd przeciwny, zgodnie z którym do kosztów podatkowych zalicza się wszelkie koszty związane z prowadzoną działalnością gospodarczą (z wyłączeniem wymienionych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) jest zbyt daleko idący i abstrahuje od wskazanego w art. 22 ust. 1 ustawy celu poniesienia kosztu, a w rezultacie nie znajduje oparcia w treści tego przepisu. Uprawnione jest bowiem przyjęcie założenia, że gdyby zamiarem ustawodawcy było uznanie za koszty uzyskania przychodów wszelkich kosztów ponoszonych przez podatnika w ramach działalności gospodarczej, nadałby temu przepisowi takie właśnie brzmienie.

Tym samym możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu uzależniona jest od obiektywnej, rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten spowoduje zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodu, jakim jest w rozpatrywanym przypadku działalność gospodarcza. Jednak na podatniku spoczywa nie tylko obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z uzyskiwanym przychodem, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów, ale także obowiązek właściwego ich udokumentowania.

Odnosząc się do wymienionych we wniosku wydatków, poniesionych w trakcie zawieszenia działalności gospodarczej, wskazać należy, że zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2023 r., poz. 221):

Przedsiębiorca niezatrudniający pracowników może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na zasadach określonych w niniejszej ustawie, z uwzględnieniem przepisów dotyczących ubezpieczeń społecznych.

W myśl art. 25 ust. 1 ww. ustawy:

W okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca nie może wykonywać działalności gospodarczej i osiągać bieżących przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej, zgodnie z art. 25 ust. 2 cyt. ustawy, przedsiębiorca:

1)może wykonywać wszelkie czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, w tym rozwiązywania zawartych wcześniej umów;

2)może przyjmować należności i jest obowiązany regulować zobowiązania, powstałe przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej;

3)może zbywać własne środki trwałe i wyposażenie;

4)ma prawo albo obowiązek uczestniczyć w postępowaniach sądowych, postępowaniach podatkowych i administracyjnych związanych z działalnością gospodarczą wykonywaną przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej;

5)wykonuje wszelkie obowiązki nakazane przepisami prawa;

6)może osiągać przychody finansowe, także z działalności prowadzonej przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej;

7)może zostać poddany kontroli na zasadach przewidzianych dla przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą;

8)może powołać albo odwołać zarządcę sukcesyjnego, o którym mowa w ustawie z 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej i innych ułatwieniach związanych z sukcesją przedsiębiorstw (Dz. U. z 2021 r. poz. 170).

Z powyższych przepisów wynika, że przedsiębiorca niezatrudniający pracowników może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej i w tym czasie nie może wykonywać działalności gospodarczej i osiągać bieżących przychodów z tej działalności. Może jednak wykonywać czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przyjmować należności lub regulować zobowiązania powstałe przed datą zawieszenia wykonywania działalności lub wynikające z umów zobowiązujących podatnika do ich poniesienia podpisanych przed zawieszeniem działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą polegającą na wycenie nieruchomości oraz doradztwie na rynku nieruchomości. Chciałby Pan zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej koszty szkolenia doskonalenia zawodowego, które jako rzeczoznawca ma Pan obowiązek odbywać. Obowiązek do odbywania przez Pana szkoleń reguluje rozporządzenie Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia 25 kwietnia 2018 r. w sprawie stałego doskonalenia kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych (Dz. U z 2018 r. poz. 811).

Stosownie do treści § 1 ww. rozporządzenia:

Rozporządzenie określa:

1) sposoby doskonalenia kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych;

2) sposoby dokumentowania spełnienia obowiązku doskonalenia kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych;

3) sposób oceny spełnienia obowiązku doskonalenia kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych.

Stosownie do treści § 2 ww. rozporządzenia:

Doskonalenie kwalifikacji zawodowych odbywa się przez:

1) ukończenie organizowanych przez organizacje zawodowe rzeczoznawców majątkowych, o których mowa w art. 4

pkt 15 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, warsztatów, w trakcie których co najmniej

80% czasu kształcenia stanowią zajęcia praktyczne wykonywane pod nadzorem rzeczoznawcy majątkowego posiadającego doświadczenie w zakresie tematyki, której dotyczy warsztat, oraz

2) ukończenie studiów wyższych, studiów trzeciego stopnia, studiów podyplomowych, szkoleń lub kursów lub

3) udział w konferencjach lub sympozjach naukowych, lub

4) własne lub współautorskie publikacje książkowe, lub

5) własne lub współautorskie artykuły w czasopismach, o których mowa w art. 7 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. – Prawo prasowe (Dz. U. poz. 24, z późn. zm.2)) – z zakresu zagadnień, o których mowa w art. 174 ust. 3 i 3a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

Stosownie do treści § 3 ww. rozporządzenia:

Dokumentami potwierdzającymi doskonalenie kwalifikacji zawodowych są:

1) w przypadku doskonalenia, o którym mowa w § 2 pkt 1 – dokument potwierdzający ukończenie warsztatu;

2) w przypadku doskonalenia, o którym mowa w § 2 pkt 2 – dokument potwierdzający ukończenie studiów wyższych, studiów trzeciego stopnia, studiów podyplomowych, szkolenia lub kursu;

3) w przypadku doskonalenia, o którym mowa w § 2 pkt 3 – dokument potwierdzający udział w konferencji lub sympozjum naukowym;

4) w przypadku doskonalenia, o którym mowa w § 2 pkt 4 – oświadczenie rzeczoznawcy majątkowego wskazujące tytuł książki, rok wydania, wydawcę oraz numer ISBN;

5) w przypadku doskonalenia, o którym mowa w § 2 pkt 5 – oświadczenie rzeczoznawcy majątkowego wskazujące tytuł artykułu, tytuł czasopisma, rok i numer wydania, wydawcę, częstotliwość oraz numer ISSN.

Stosownie do treści § 4 ww. rozporządzenia:

1.Ocena spełnienia obowiązku doskonalenia kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych dokonywana jest w formie punktowej.

2. Liczbę punktów za wykonanie działań wymienionych w § 2 określa się zgodnie z tabelą stanowiącą załącznik do rozporządzenia.

3. Obowiązek doskonalenia kwalifikacji zawodowych uznaje się za spełniony, jeżeli w okresie rozliczeniowym rzeczoznawca majątkowy wykonał działania wymienione w § 2 w wymiarze stanowiącym równowartość co najmniej 12 punktów określonych zgodnie z tabelą, o której mowa w ust. 2, w tym ukończył warsztaty, o których mowa w § 2 pkt 1, w wymiarze stanowiącym równowartość co najmniej 6 punktów określonych zgodnie z tabelą, o której mowa w ust. 2.

4. Spełnienie warunków określonych w ust. 3 stwierdza się na podstawie dokumentów wymienionych w § 3.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że od 28 kwietnia 2018 r. obowiązują przepisy wykonawcze określające zasady stałego doskonalenia kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych. Mając na względzie powołane wyżej przepisy oraz treść wniosku, stwierdzić należy że wydatki poniesione na szkolenia doskonalenia zawodowego mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, ponieważ są niezbędne do posiadania aktualnej wiedzy, którą posługują się rzeczoznawcy. Są to obowiązkowe szkolenia wymagane dla rzeczoznawców majątkowych. Aby mógł Pan w przyszłości wznowić działalność w tym zakresie, należy uznać, że są one niezbędne i koszty z nimi związane mają na celu zachowanie i zabezpieczenie źródła przychodów.

W związku z powyższym Pana stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Należy podkreślić, że udowodnienie celowości i wysokości poniesionych wydatków stanowiących koszty uzyskania przychodu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej spoczywa na Panu. Pełna weryfikacja Pana stanowiska może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej będącej poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której mają zastosowanie przepisy określone w art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r., poz. 2651 z późn. zm.).

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r., poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i musi się Pan zastosować do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r., poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r., poz. 2651 ze zm.).