Interpretacja indywidualna z dnia 7 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-1.4010.138.2023.2.DD

Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu za 2022 r., wydatku udokumentowanego fakturą wystawioną przez kontrahenta 19 stycznia 2023 r.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 marca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 24 marca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatku udokumentowanego wskazaną we wniosku fakturą wystawioną przez kontrahenta.

Z uwagi na braki formalne wniosku, wezwaliśmy Państwa, pismem z 25 maja 2023 r., o ich uzupełnienie. Wezwanie zostało odebrane 29 maja 2023 r., uzupełnienie do ww. wniosku wpłynęło 6 czerwca 2023 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca (Sp. z o.o.), zawarł Umowę na wykonanie zadania o Roboty Budowlane 12 kwietnia 2022 r. z terminem zakończenia 15 grudnia 2022 r. Zadanie wykonano w terminie, protokolarny odbiór nastąpił 20 grudnia 2022 r. W realizacji zadania brali udział podwykonawcy, którzy zgodnie z zawartymi umowami dokonali fakturowania swoich należności. Jedynie jeden z podwykonawców firma „X”, dokonał końcowego fakturowania w styczniu 2023 i wystawił na fakturze datę sprzedaży 19 stycznia 2023 r.

W fakturze tej wyżej wymieniony podmiot rozliczył pobrane w 2022 r. zaliczki oraz końcową zapłatę. Zgodnie z zawartą Umową, firma powinna dokonać rozliczenia najpóźniej w grudniu 2022 r., ze względu na końcowy odbiór całości zadania.

W piśmie, które wpłynęło do Organu 6 czerwca 2023 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, wskazali Państwo m.in., że

1.Faktura z 19 stycznia 2023 r., dotyczyła wykonania prac elektrycznych na realizowanym przez Państwa zadaniu.

2.Prace objęte fakturą wykonano w miesiącu grudniu 2022 r.

3.Należność wynikająca z ww. faktury stanowi dla Państwa koszt bezpośredni.

4.Wydatek z tytułu opłaty należności na rzecz podwykonawcy „X”, został pokryty z Państwa zasobów majątkowych.

5.Wyżej wymieniony wydatek jest definitywny a wartość poniesionego wydatku nie została ani nie zostanie Państwu w jakikolwiek sposób zwrócona.

6.Przedmiotowy wydatek pozostaje w związku sprowadzoną przez Państwa działalnością gospodarczą.

7.Stwierdzony ww. fakturą wydatek, dotyczył przychodu powstałego w grudniu 2022 r. w kwocie 3.693.467,47 zł netto i brutto 4.542.964,99 zł.

Pytanie

W którym momencie należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu, wydatek udokumentowany fakturą wystawioną przez kontrahenta 19 stycznia 2023 r.?

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem, ze względu na zakończenie i odbiór zadania inwestycyjnego należy rozliczyć opisaną fakturę w ciężar roku 2022.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm. dalej: „ustawa o CIT”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT,

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w stosownych przepisach ustawy o CIT, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. W szczególności zaś wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu (zachowania, zabezpieczenia źródła przychodu), względnie w celu uniknięcia ryzyka wystąpienia strat, bądź znacznego zmniejszenia uzyskiwanych dotąd dochodów.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści, ponieważ o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu. Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że zawarli Państwo umowę na wykonanie robót budowlanych z terminem zakończenia 15 grudnia 2022 r. Zadanie wykonano w terminie, protokolarny odbiór nastąpił 20 grudnia 2022 r. W realizacji zadania brali udział podwykonawcy, którzy zgodnie z zawartymi umowami dokonali fakturowania swoich należności. Jedynie jeden z podwykonawców firma „X”, dokonał końcowego fakturowania w styczniu 2023 i wystawił na fakturze datę sprzedaży 19 stycznia 2023 r. W fakturze tej wyżej wymieniony podmiot rozliczył pobrane w 2022 r. zaliczki oraz końcową zapłatę. Zgodnie z zawartą Umową, firma powinna była dokonać rozliczenia najpóźniej w grudniu 2022 r., ze względu na końcowy odbiór całości zadania. Faktura z 19 stycznia 2023 , dotyczyła wykonania prac elektrycznych na realizowanym przez Państwa zadaniu. Prace objęte fakturą wykonano w miesiącu grudniu 2022 r. Należność wynikająca z ww. faktury stanowi dla Państwa koszt bezpośredni. Przychód, którego dotyczy ww. wydatek powstał w grudniu 2022 r.

Państwa wątpliwości dotyczą momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatku poniesionego na rzecz kontrahenta „X”, udokumentowanego fakturą z 19 stycznia 2023 r.

Rozważając kwestię kwalifikacji ww. wydatku, wynikającego z realizacji przez podwykonawcę „X” części Robót Budowlanych polegającej na wykonaniu prac elektrycznych, należy stwierdzić, że wydatek na opłacenie podwykonawcy „X” stanowi koszt ponoszony w związku z prowadzonymi przez Państwa Robotami Budowlanymi, niezbędny dla ich realizacji. Realizacja prac wykonanych przez podwykonawcę „X” była niezbędna dla właściwego/całościowego wykonania Robót Budowlanych, do których Umową Państwo się zobowiązali i w konsekwencji uzyskania przez Państwa z tego tytułu przychodu. Tym samym wydatek na opłacenie podwykonawcy „X” pozostaje w związku z prowadzoną przez Państwa działalnością gospodarczą. Wydatek ten, jak wskazali Państwo w opisie sprawy został pokryty z Państwa zasobów majątkowych i nie został ani nie zostanie w jakikolwiek sposób Państwu zwrócony. Powyższy wydatek został udokumentowany poprzez wystawioną 19 stycznia 2023 r. fakturę.

Tym samym, opisany przez Państwa wydatek poniesiony na opłacenie należności na rzecz podwykonawcy „X” w związku z realizacją części Robót Budowlanych spełnia ogólne przesłanki umożliwiające jego zaliczenie w poczet kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Poniesienie tego wydatku spowodowało bowiem, że zrealizowany był Państwa cel gospodarczy, tj. uzyskanie przychodu z tytułu wykonania Robót Budowlanych.

Odnosząc się natomiast do momentu zaliczenia ww. wydatku w ciężar kosztów uzyskania przychodów, koniecznym jest rozpoznanie rodzaju powiązania kosztów z przychodami.

W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

- bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód – art. 15 ust. 4, ust. 4b-4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych),

- inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie – art. 15 ust. 4d-4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji kosztu „bezpośredniego” oraz kosztu „pośredniego” – brak takiej definicji związany jest z nieokreślonością tych pojęć i brakiem stałych, niezmiennych kryteriów oceny wystąpienia bezpośredniego lub jedynie pośredniego związku takich kosztów z przychodami osoby prawnej w konkretnym przypadku. W efekcie, te same wydatki mogą być w danych warunkach bezpośrednimi, zaś w innych jedynie pośrednimi kosztami uzyskania przychodu. Ocena tej kwestii musi być więc dokonywana w każdym przypadku na tle określonej sytuacji, przy uwzględnieniu indywidualnych cech działalności podatnika, w warunkach której wydatki te są ponoszone. Przy czym, jeżeli określone wydatki można powiązać z osiąganiem konkretnego przychodu, to bez względu na możliwość jednoczesnego wywiedzenia pośredniego związku tych wydatków z ewentualnymi innymi przychodami, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów ocenić należy w kontekście tego przychodu, z którym wydatki te są bezpośrednio związane.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru. Podobnie traktować należy wydatki na zakup materiałów i produktów, które można przypisać do konkretnego przychodu, a tym samym dokonać identyfikacji i konkretyzacji przychodu uzyskanego w następstwie poniesienia tego rodzaju wydatku.

Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a więc takie, którym nie można przypisać konkretnego przychodu, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie, np. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną. Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym, nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów.

Treść art. 15 ust. 4 ustawy o CIT wskazuje, że

Stosownie do art. 15 ust. 4b ustawy o CIT,

Zgodnie z art. 15 ust. 4c ustawy o CIT,

Natomiast, art. 15 ust. 4d oraz art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, regulują zasady potrącalności kosztów innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.

Stosownie do treści art. 15 ust. 4d ustawy o CIT,

W myśl art. 15 ust. 4e ustawy o CIT,

Przenosząc powyższe na grunt rozpoznawanej sprawy, biorąc pod uwagę charakter Państwa działalności stwierdzić należy, że wydatek na opłacenie należności na rzecz podwykonawcy „X” nie byłby poniesiony, gdyby nie prowadzone przez Państwa Roboty Budowlane zmierzająca do uzyskania przez Państwa przychodu z tytułu ich wykonania. Tym samym należy stwierdzić, że zrealizowanie Państwa celu gospodarczego, to jest uzyskanie przychodu w postaci ceny za wykonanie całości Robót Budowlanychuzależnione było od poniesienia wskazanego przez Państwa wydatku na opłacenie należności na rzecz podwykonawcy „X”. Jednocześnie należy zauważyć, że koszt te nie powstałyby samoistnie, w oderwaniu od Robót Budowlanych. Umożliwia to bezpośrednie powiązanie wydatku poniesionego na opłacenie należności na rzecz podwykonawcy „X” z przychodem osiągniętym przez Państwa z tytułu realizacji Robót Budowlanych. Tym samym, jak zresztą sami Państwo wskazujecie w opisie sprawy poniesiony przez Państwa wydatek z tytułu opłacenia podwykonawcy „X” stanowi dla Państwa koszt bezpośredni.

Z przywołanego powyżej art. 15 ust. 4b ustawy o CIT wynika, że koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia sporządzenia sprawozdania finansowego, albo złożenia zeznania – są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Tym samym, wydatek z tytułu opłacenia należności na rzecz podwykonawcy „X” udokumentowany fakturą z 19 stycznia 2023 r., jako tzw. koszt bezpośredni zaliczony winien być do kosztów podatkowych w dacie uzyskania przez Państwa przychodu z tytułu realizacji Robót Budowlanych, a więc w 2022 r, o ile wydatek ten został przez Państwa poniesiony do dnia sporządzenia sprawozdania finansowego lub do dnia złożenia zeznania, w przypadku braku obowiązku sporządzenia ww. sprawozdania.

Wobec powyższego, Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe, z powyższym zastrzeżeniem.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zasadność zaliczenia wskazanego przez Państwa wydatku, do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Organ podatkowy pragnie również zaznaczyć, że do wniosku dołączyli Państwo kserokopie dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny (weryfikacji); jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Państwa i waszym stanowiskiem. Zatem dołączone do wniosku dokumenty pozostały bez wpływu na załatwienie sprawy.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.