Interpretacja indywidualna z dnia 13 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-3.4012.186.2023.1.KK

Podleganie obowiązkowi rejestracji na cele podatku VAT oraz możliwość złożenia zgłoszenia rejestracyjnego z datą wsteczną i związane z tą rejestracją prawo do odliczenia VAT naliczonego.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 kwietnia 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 6 kwietnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podlegania przez Pana obowiązkowi rejestracji na cele podatku VAT oraz możliwości złożenia zgłoszenia rejestracyjnego z wykazanym miesiącem, w którym Spółka cywilna po raz pierwszy dokonała zakupu usługi (następnie refakturowanej na Pana) i związanego z tą rejestracją prawa do odliczenia VAT naliczonego z faktur wystawionych przez Spółkę cywilną.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca (dalej: „Wnioskodawca” lub „A”) mieszka na stałe w Polsce, jak również podlega opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

Razem z małżonką (dalej: „Małżonka” lub „B”) Wnioskodawca prowadzi Spółkę cywilną (dalej: „S.C.”), której głównym przedmiotem działalności jest sprzedaż elementów dachowych, jak również świadczenie usług dekarskich.

Wnioskodawca (wraz z B) jest właścicielem gruntu zakupionego 8 lat temu z zamiarem wykorzystania na własne potrzeby, tj. w ramach majątku prywatnego (dalej: „Grunt”). Jednakże w roku 2020 plany A oraz B co do wykorzystania Gruntu na budowę własnej nieruchomości uległy zmianie i postanowili przeznaczyć Oni ten grunt pod budowę niewielkiego osiedla mieszkalnego – zostanie sprzedanych osiem lokali mieszkalnych, które mają powstać w czterech niewielkich nowo postawionych budynkach. Stopień zaawansowania prac wynosi obecnie 50-60%, co oznacza, że można już stwierdzić, iż budynki mają charakter mieszkalny.

Faktury za usługi oraz zakupione materiały związane z budową były wystawiane przez usługodawców i dostawców na S.C. Jednak A oraz B, jako wspólnicy S.C., byli zgodni co do tego, że Spółka ta nie będzie prowadzić tej inwestycji budowalnej (nigdy nie planowali Oni poszerzenia jej zakresu działalności o nowe obszary), zaś rola S.C. ma być ograniczona do „wzięcia udziału w świadczeniu usług” w myśl art. 8 ust. 2a Ustawy VAT („W przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi”).

Dlatego S.C. zrefakturowała ww. usługi na A i B jako na rzeczywistych nabywców, jak również odsprzedała materiały budowlane na rzecz Małżonków.

Małżonkowie uznali w ostatnim czasie, że ich działania spełniają kryteria działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów VAT i na tej podstawie podjęli decyzję o rejestracji na cele VAT.

Opóźnienie w rejestracji na cele VAT wynikało z niejasności co do implikacji podatkowych działań Wnioskodawcy – mając na uwadze jednorazowy charakter inwestycji (po sprzedaży ww. lokali nie są planowane żadne podobne działania), jak również to, że Grunt stanowi element jego majątku prywatnego, Wnioskodawca błędnie przyjmował, że nie powinien być traktowany jako podatnik VAT w związku z planowaną sprzedażą lokali.

Dodatkowo, mając na uwadze ryzyko związane ze sprzedażą lokali, Wnioskodawca z Małżonką zdecydowali, że lokale zostaną sprzedane nabywcom nie przez nich, lecz przez utworzoną specjalnie do tego celu Spółkę z o.o. (dalej: „Spółka”), przy czym alternatywnie brane jest pod uwagę także założenie Spółki komandytowej.

Zatem w najbliższej przyszłości Wnioskodawca (oraz Małżonka) zamierzają:

-zarejestrować się jako podatnicy VAT,

-sprzedać Grunt (stanowiący ich majątek prywatny) wraz z budynkami (wzniesionymi w ramach ich działalności gospodarczej) na rzecz Spółki.

Składając wniosek rejestracyjny (VAT-R), względnie jego aktualizację, Wnioskodawca w polu 40 oraz 63 wskaże miesiąc, w którym S.C. po raz pierwszy dokonała nabycia usługi (która później została na niego refakturowana przez S.C.).

Pytania

1.Czy w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca podlega obowiązkowi rejestracji na cele VAT?

2.W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 1, czy Wnioskodawca będzie mieć prawo do odliczenia VAT naliczonego od faktur wystawionych przez S.C. (przyjmując, że we wniosku VAT-R w polu 40 i 63 zostanie wskazany miesiąc w którym S.C. po raz pierwszy dokonała zakupu usługi następnie refakturowanej na Wnioskodawcę)?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1.

W ocenie Wnioskodawcy, podlega on obowiązkowi rejestracji, gdyż działając poza ramami organizacyjnymi S.C. (jak również nie korzystając z oddanego do jej dyspozycji majątku) prowadzi On działania, spełniające warunki art. 15 ust. 1-2 Ustawy VAT.

W szczególności, mając na uwadze specyfikę procesów budowlanych, należy uznać, że prowadzenie budowy osiedla będzie mieć na tyle zorganizowany (profesjonalny) charakter, iż przedsięwzięcie powinno zostać uznane za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 Ustawy VAT („ Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody”).

Jednocześnie, z uwagi na art. 113 ust. 1 lit. c) Ustawy VAT, Wnioskodawca nie ma możliwości zastosowania zwolnienia podmiotowego VAT.

Ad 2.

W ocenie Wnioskodawcy, złożenie formularza VAT-R (jako rejestracyjnego bądź aktualizacyjnego) w taki sposób, iż w polach 40 i 63 zostanie wykazany miesiąc, w którym S.C. po raz pierwszy nabyła usługi (następnie refakturowane na Wnioskodawcę), umożliwia odliczenie przez Niego całego podatku naliczonego na zasadach ogólnych.

Usługa refakturowana uważana jest jednocześnie za świadczoną przez rzeczywistego usługodawcę oraz nabywaną przez rzeczywistego usługobiorcę (przykładowo, wyrok NSA z 25 października 2012 r., I FSK 65/12).

Nie można więc uznać, że dopiero wystawienie refaktury przez S.C. powoduje, że Wnioskodawca nabywa usługę – faktycznie bowiem miało to już miejsce wtedy, gdy S.C. nabywała usługę budowlaną od (pierwotnego) usługodawcy.

Sprzedaż lokali ma charakter opodatkowany, zaś faktury (refaktury) wystawione przez S.C. zawierają wszystkie niezbędne elementy, pozwalające na identyfikację transakcji (opis usługi) oraz na identyfikację nabywcy (imię i nazwisko Wnioskodawcy, Jego adres) – pomimo tego, że z oczywistych względów brak na nich numeru VAT Wnioskodawcy. Dodatkowo, wykazują one bezpośredni związek z przyszłą sprzedażą lokali.

Należy też zwrócić uwagę, że złożenie wniosku VAT-R już po dokonaniu zakupów związanych ze sprzedażą w żaden sposób nie wpływa na prawo do odliczenia VAT naliczonego od tych zakupów.

Możliwość taką potwierdził m.in. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacjach:

• 0112-KDIL1-1.4012.245.2021.2.AW z 28 lipca 2021 r.:

„(...) Zatem w rozpatrywanej sprawie należy stwierdzić, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego ujętego w fakturach zaliczkowych otrzymanych przez Wnioskodawcę przed formalną rejestracją Wnioskodawcy jako podatnika VAT czynnego, bowiem od samego początku zamiarem Wnioskodawcy było wykorzystywanie lokalu w opodatkowanej VAT działalności gospodarczej polegającej na wynajmie Apartamentu Operatorowi. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że jakkolwiek w momencie podpisywania umowy przedwstępnej i otrzymania pierwszych faktur zaliczkowych, Wnioskodawca nie był formalnie zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, to już od samego początku działał w charakterze podatnika VAT z zamiarem wykorzystania Apartamentu w ramach działalności opodatkowanej (opodatkowanego wynajmu Apartamentu na rzecz Operatora).

(...) Jeśli Wnioskodawca złoży aktualizację zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R, wskazując okres rozliczeniowy, za który Wnioskodawca złoży pierwszą deklarację podatkową, w oparciu o datę otrzymania pierwszej faktury zaliczkowej od Operatora, to Wnioskodawca będzie mógł skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur zaliczkowych otrzymanych przed formalną rejestracją Wnioskodawcy jako podatnika VAT czynnego, odpowiednio za miesiąc otrzymania danej faktury zaliczkowej”.

• 0114-KDIP1-3.4012.423.2017.1.ISK z 19 grudnia 2017 r.:

„(...) W konsekwencji, z uwagi na to, że – jak wynika z opisu sprawy – Wnioskodawca dokonał zakupów towarów i usług związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług przed rejestracją dla potrzeb podatku od towarów i usług, w celu realizacji przysługującego Jemu prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, Wnioskodawca powinien dokonać najpierw aktualizacji zgłoszenia VAT-R, ze wskazaniem okresu rozliczeniowego, od którego działa jako czynny podatnik podatku VAT, oraz okresu rozliczeniowego, za który złoży pierwszą deklarację podatkową, ale w oparciu o datę faktycznego rozpoczęcia działalności gospodarczej.

Zatem z uwagi na powyższe, w celu skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakupy towarów i usług otrzymanych przez Zainteresowanego w miesiącach poprzedzających dokonanie rejestracji, Wnioskodawcy przysługuje prawo do złożenia korekty zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R, poprzez złożenie zgłoszenia VAT-R w trybie aktualizacji i wskazanie jako okresu złożenia pierwszej deklaracji miesiąca, w którym rozpoczęto działalność gospodarczą, a następnie złożenia deklaracji podatkowych i rozliczenia podatku w terminach przewidzianych prawem, tj. stosownie do art. 86 ust. 10, ust. 10b i ust. 11 ustawy”.

Reasumując, w opinii Wnioskodawcy, wszystkie warunki, od których ustawodawca uzależnił odliczenie VAT naliczonego zostaną spełnione. Da to możliwość odliczenia VAT przez Wnioskodawcę, o ile tylko wykaże On ten podatek we właściwych, składanych przez siebie na podstawie art. 99 Ustawy VAT deklaracjach.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Towarem jest także udział w prawie własności. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE Rady”:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy:

Z powyższych uregulowań wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów. Z uwagi na powyższe unormowania, pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Należy jednak zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

Według art. 15 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Aby ocenić czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymagana jest ocena każdorazowo odnosząca się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca razem z małżonką (dalej: „Małżonka” lub „B”) prowadzi Spółkę cywilną (dalej: „S.C.”), której głównym przedmiotem działalności jest sprzedaż elementów dachowych, jak również świadczenie usług dekarskich.

Wnioskodawca (wraz z B) jest właścicielem gruntu zakupionego 8 lat temu z zamiarem wykorzystania na własne potrzeby, tj. w ramach majątku prywatnego (dalej: „Grunt”). Jednakże w roku 2020 plany A oraz B co do wykorzystania Gruntu na budowę własnej nieruchomości uległy zmianie i postanowili przeznaczyć Oni ten grunt pod budowę niewielkiego osiedla mieszkalnego – zostanie sprzedanych osiem lokali mieszkalnych, które mają powstać w czterech niewielkich nowo postawionych budynkach. Stopień zaawansowania prac wynosi obecnie 50-60%, co oznacza, że można już stwierdzić, iż budynki mają charakter mieszkalny.

Faktury za usługi oraz zakupione materiały związane z budową były wystawiane przez usługodawców i dostawców na S.C. Jednak A oraz B, jako wspólnicy S.C., byli zgodni co do tego, że Spółka ta nie będzie prowadzić tej inwestycji budowalnej (nigdy nie planowali Oni poszerzenia jej zakresu działalności o nowe obszary), zaś rola S.C. ma być ograniczona do „wzięcia udziału w świadczeniu usług” w myśl art. 8 ust. 2a Ustawy VAT („W przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi”).

Dlatego S.C. zrefakturowała ww. usługi na A i B jako na rzeczywistych nabywców, jak również odsprzedała materiały budowlane na rzecz Małżonków.

Małżonkowie uznali w ostatnim czasie, że ich działania spełniają kryteria działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów VAT i na tej podstawie podjęli decyzję o rejestracji na cele VAT.

Opóźnienie w rejestracji na cele VAT wynikało z niejasności co do implikacji podatkowych działań Wnioskodawcy – mając na uwadze jednorazowy charakter inwestycji (po sprzedaży ww. lokali nie są planowane żadne podobne działania), jak również to, że Grunt stanowi element Jego majątku prywatnego, Wnioskodawca błędnie przyjmował, że nie powinien być traktowany jako podatnik VAT w związku z planowaną sprzedażą lokali.

Dodatkowo, mając na uwadze ryzyko związane z sprzedażą lokali, Wnioskodawca z Małżonką zdecydowali, że lokale zostaną sprzedane nabywcom nie przez nich, lecz przez utworzoną specjalnie do tego celu Spółkę z o.o. (dalej: „Spółka”), przy czym alternatywnie brane jest pod uwagę także założenie Spółki komandytowej.

W związku z powyższym, wątpliwości Wnioskodawcy, w pierwszej kolejności, dotyczą wskazania, czy w opisanym stanie faktycznym, tj. z tytułu wykonywania czynności związanych z wybudowaniem osiedla mieszkalnego, Wnioskodawca podlega obowiązkowi rejestracji na cele podatku VAT.

Jednocześnie Wnioskodawca stoi na stanowisku, że ma obowiązek zarejestrowania się jako czynny podatnik podatku VAT, gdyż działając poza ramami organizacyjnymi S.C. (jak również nie korzystając z oddanego do jej dyspozycji majątku) Wnioskodawca samodzielnie prowadzi działania, spełniające warunki art. 15 ust. 1-2 ustawy.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że myśl art. 96 ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 96 ust. 3 ustawy:

Stosownie do art. 96 ust. 4 ustawy:

Zgodnie z art. 96 ust. 5 ustawy:

Zatem, rejestracji należy dokonać przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 ustawy, przy czym przepis nie określa, jak wcześnie rejestracja powinna nastąpić. Natomiast powinna ona nastąpić najpóźniej w dniu poprzedzającym dokonanie pierwszej czynności opodatkowanej.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność wykonywana jest przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W opisanych okolicznościach wybudowaną przez Wnioskodawcę nieruchomość zamierza On sprzedać nowo utworzonej Spółce z o.o. lub Spółce komandytowej. Tym samym należy rozstrzygnąć, czy sprzedaż ta nastąpi z majątku prywatnego, czy też w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W niniejszej sprawie istotny jest przytoczony wyżej wyrok TSUE C-291/92, z którego wynika, że aby uznać daną nieruchomość za majątek osobisty muszą istnieć obiektywne dowody potwierdzające przeznaczenie danej nieruchomości wyłącznie do celów prywatnych w całym okresie jej posiadania. W analizowanej sprawie jednakże pomimo początkowego zamiaru wykorzystywania zakupionego gruntu na własne potrzeby, w 2020 Wnioskodawca podjął decyzję o przeznaczeniu Gruntu pod budowę niewielkiego osiedla mieszkalnego z przeznaczeniem do sprzedaży ośmiu lokali mieszkalnych, które powstaną w czterech budynkach. Zakup towarów i usługi odnośnie ww. inwestycji budowalnej, dokumentowany był najpierw fakturami na rzecz prowadzonej przez Wnioskodawcę Spółki cywilnej, potwierdzającymi faktyczne zdarzenia gospodarcze. Ponadto, Spółka cywilna refakturowała ww. wydatki budowlane na rzecz Wnioskodawcy, dokumentując tym samym fakt dokonywania przez Niego nabycia towarów i usług w celu wybudowania na Gruncie planowanego osiedla mieszkalnego, z przeznaczeniem do sprzedaży nowo powstałych lokali mieszkalnych Spółce z o.o. lub Spółce komandytowej.

Ze względu na wykazany ścisły związek wykorzystywania Nieruchomości w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, biorąc także pod uwagę przywołane orzeczenie TSUE C-291/92, należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie wykazał zamiaru wykorzystywania tej Nieruchomości wyłącznie do celów osobistych przez cały okres jej posiadania. Z opisu sprawy wynika bowiem, że Nieruchomość nie będzie służyć Wnioskodawcy celom prywatnym, tylko zostanie wybudowana w celu dalszej odsprzedaży.

Uwzględniając powyższe w kontekście analizowanej sprawy należy stwierdzić, że dokonując sprzedaży Gruntu wraz z nowo powstałymi na tym Gruncie czterema budynkami, Wnioskodawca wypełni przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.

Tym samym, Nieruchomość, w momencie jej dostawy, będzie stanowiła składnik majątkowy wykorzystywany w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Planowana sprzedaż nie będzie stanowiła czynności rozporządzania majątkiem prywatnym.

Odnosząc się zatem do wątpliwości Wnioskodawcy, należy wskazać, że w omawianej sytuacji dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 ustawy będzie dopiero dzień dokonania przez Wnioskodawcę sprzedaży przedmiotowego Gruntu wraz z budynkami na rzecz nowo utworzonej Spółki z o.o. (alternatywnie Spółki komandytowej). Zatem dopiero przed dniem wykonania przez Wnioskodawcę tej właśnie czynności, jest On zobowiązany dokonać właściwej rejestracji na cele podatku VAT. Wskazane powyżej regulacje nie określają przy tym, jak wcześnie rejestracja powinna nastąpić.

Zatem, nie sposób zgodzić się z twierdzeniami Wnioskodawcy, że spełniając warunki art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, Wnioskodawca podlega obowiązkowi rejestracji, samodzielnie prowadząc działania dotyczące posiadanego majątku (działając poza ramami organizacyjnymi Spółki cywilnej). Wnioskodawca ma bowiem możliwość, a nie obowiązek, zarejestrować się w wybranym przez Wnioskodawcę momencie na cele podatku VAT, gdyż czynność, która spowoduje powstanie takiego obowiązku dopiero nastąpi. Wnioskodawca będzie obowiązany dopiero przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 ustawy, przedmiotowej sprzedaży Lokali, złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniemart. 96 ust. 3 ustawy.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie pytania nr 1 wniosku, mówiące o posiadanym już przez Wnioskodawcę obowiązku rejestracji, należało uznać za nieprawidłowe.

Okoliczności przedstawione przez Wnioskodawcę wskazują, że po dokonaniu rejestracji jako podatnik podatku VAT, zamierza On dokonać odliczenia podatku VAT z faktur wystawionych na Wnioskodawcę (refakturowanych) przez S.C.

Jednocześnie Wnioskodawca stoi na stanowisku, że będzie miał prawo do odliczenia VAT naliczonego z tych faktur, wskazując w zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R miesiąc, w którym Spółka cywilna po raz pierwszy dokonała zakupu usługi następnie refakturowanej na Wnioskodawcę.

Na wstępie należy odnieść się do ogólnych zasad odliczenia podatku VAT w sytuacji, gdy podatnik zamierza odliczyć podatek VAT z faktur otrzymanych przed zarejestrowaniem się jako czynny podatnik podatku VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Zatem, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza tym samym możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem, w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy:

Przy czym, co również istotne, zgodnie z art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy:

Według art. 86 ust. 11 ustawy:

Zgodnie z art. 86 ust. 13 ustawy:

Zatem prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących zakupy związane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą wynika z samej konstrukcji podatku od towarów i usług i zapewnia neutralność tego podatku dla czynnych podatników VAT. W stosunku do faktur lub dokumentów celnych podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy po otrzymaniu faktury lub dokumentu celnego, będącego podstawą odliczenia lub za jeden z trzech następnych okresów rozliczeniowych.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują jednak określone sytuacje, w których podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, pomimo tego, że spełnione są generalne przesłanki upoważniające go do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Ograniczenia te zawarte są w art.88 ustawy.

Na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy:

Wskazany powyżej przepis ustawy o podatku od towarów i usług przewiduje sankcję w postaci pozbawienia podatnika prawa do obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego w razie niezarejestrowania się. Nie wskazuje natomiast wprost, z jakim momentem – z punktu widzenia niemożności odliczenia podatku naliczonego – należy wiązać status podatnika (zarejestrowany czy nie). Z przepisu art. 88 ust. 4 ww. ustawy nie wynika bowiem, aby do nabycia uprawnienia do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego koniecznym było posiadanie statusu podatnika VAT czynnego w momencie otrzymania faktury. Podatnik nabywa więc prawo do odliczenia podatku naliczonego w momencie otrzymania faktury, lecz aby uprawnienie to zrealizować musi posiadać status podatnika VAT czynnego.

Zatem prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony może być realizowane przez podatnika w ściśle określonym czasie, pod warunkiem spełnienia przez niego przesłanek pozytywnych, tj. istnienia związku między zakupami i prowadzoną działalnością opodatkowaną.

Wobec powyższego ustawa nie pozbawia podatnika prawa do dokonania odliczenia podatku od zakupów dokonanych przed rejestracją, o ile zakupione towary i usługi będą wykorzystywane do bieżącej lub przyszłej działalności opodatkowanej (oraz ewentualnie spełniać inne warunki określone w przepisach powołanej ustawy). Niemniej ustawodawca narzucił podatnikom, chcącym dokonać odliczenia podatku VAT od poczynionych nabyć, obowiązek rejestracji jako podatnik VAT czynny.

Ze wskazanych powyżej regulacji wynika, że jeżeli, nabywane przez Wnioskodawcę, przed dniem rejestracji jako podatnik VAT czynny, towary i usługi wykorzystywane będą wyłącznie do czynności opodatkowanych, to Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, zawartego w fakturach (refakturach) zakupu tych towarów i usług. Prawo to przysługuje pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych wskazanych w art. 88 ustawy.

Zatem, aby Wnioskodawca mógł skorzystać z ww. prawa do odliczenia, musi m.in. spełniać warunki formalne, aby dokonać tego odliczenia, tj. usunąć – najpóźniej przed skorzystaniem z tego prawa – wszelkie przesłanki negatywne, w tym brak rejestracji, uniemożliwiający identyfikowanie Wnioskodawcy jako podatnika.

W konsekwencji, Wnioskodawca powinien złożyć do urzędu skarbowego formularz VAT-R podając faktyczną datę złożenia zgłoszenia do urzędu. Następnie Wnioskodawca powinien skorygować zgłoszenie rejestracyjne VAT-R poprzez jego aktualizację i wskazać w nim datę faktycznego rozpoczęcia działalności oraz wskazać faktyczny okres rozliczeniowy, za który złoży pierwszą deklarację VAT. Zatem zgodnie z powyższym, Wnioskodawca powinien również uzupełnić wskazane przez Wnioskodawcę elementy formularza rejestracyjnego VAT-R, czyli pole nr 40 (tj. data – w którym to polu należy podać dzień-miesiąc-rok, od której to daty podatnik będzie korzystał (korzysta) ze zwolnienia lub od której traci prawo do zwolnienia lub rezygnuje z tego prawa) oraz miesiąc, od którego podatnik będzie składał deklaracje, czyli pole nr 63.

Podsumowując, należy wskazać, że Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku VAT z faktur wystawionych przez S.C. (refaktur) po dokonaniu rejestracji jako podatnik VAT czynny, poprzez złożenie/aktualizację zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R z datą faktycznego rozpoczęcia działalności gospodarczej.

Ponadto, w tym miejscu należy zauważyć, że to organ podatkowy właściwy dla podatnika decyduje ostatecznie o sposobie rejestracji podatnika jako podatnik VAT czynny.

Nie można tym samym uznać za prawidłowe przedstawionego przez Wnioskodawcę stanowiska w zakresie pytania nr 2 wniosku, z którego wynika, że Wnioskodawca powinien zarejestrować się jako czynny podatnik podatku VAT – z datą (miesiącem) w której Spółka cywilna po raz pierwszy nabyła usługę, która następnie refakturowana została na Wnioskodawcę, zgodnie bowiem z ww. przepisami Wnioskodawca powinien zaktualizować VAT-R z datą faktycznego rozpoczęcia przez Niego działalności gospodarczej. Zatem, w omawianym przypadku, nie należy utożsamiać daty faktycznego rozpoczęcia przez Wnioskodawcę prowadzenia działalności gospodarczej z datą dokonania przez Spółkę cywilną nabycia ww. usługi budowlanej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Wskazujemy, że interpretacja ta wywołuje skutki podatkowe jedynie dla Pana, nie ma natomiast zastosowania do Pana żony.

Informujemy, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione we wniosku (w tym wynikające ze stanowiska Wnioskodawcy), tj. kwestia możliwości lub braku możliwości zastosowania zwolnienia podmiotowego VAT, czy kwestia opodatkowania sprzedaży zabudowanego Gruntu, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Jednocześnie Organ nie rozstrzygał prawidłowości dokumentowania opisanych we wniosku transakcji.

Końcowo wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego.

Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego.

Zatem, wydając przedmiotową interpretację Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).