Interpretacja indywidualna z dnia 13 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-1.4012.197.2023.2.PS

Sprzedaż w drodze egzekucji komorniczej udziału w nieruchomości (udziału w działkach nr 1, 2, 3, 4), nie korzysta ze zwolnienia od podatku, lecz podlega opodatkowaniu właściwą stawką podatku VAT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 kwietnia 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 6 kwietnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania sprzedaży udziału w działkach o nr 1, 2, 3, 4.

Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 23 maja 2023 r. (wpływ 2 czerwca 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Komornik Sądowy (…) prowadzi postępowanie egzekucyjne skierowane do nieruchomości spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

Spółka od 8 kwietnia 2019 r. jest wykreślona z rejestru VAT w oparciu o art. 96 ust. 9 pkt 2.

Przedmiotem działalności spółki była realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków i temu pochodne. W praktyce oznaczało to budowanie osiedli mieszkaniowych na zakupionych przez spółkę od osób fizycznych gruntach.

Spółka jest właścicielem udziału w nieruchomości wynoszącym 70600/330701 części do gruntu oraz części wspólnych budynków i urządzeń, które służą do użytku właścicieli wyodrębnionych lokali. W toku postępowania ustalono, że w ramach jednej księgi wieczystej znajdują się cztery działki ewidencyjne:

‒1,

‒2,

‒3,

‒4.

Na wskazanych działkach znajdują się dwa budynki mieszkalne, wielorodzinne o pięciu kondygnacjach. Budynki przekazane zostały do użytkowania w 2016 r.

W latach 2014-2017 z budynków wyodrębniane były nieruchomości lokalowe o charakterze mieszkalnym z przynależnościami oraz nieruchomości lokalowe o innym charakterze.

Obecnie w skład niewydzielonego udziału wchodzą:

‒lokal mieszkalny, 18 garaży i jedna piwnica (w bloku położonym na działkach 1 i 2),

‒lokal mieszkalny, 13 garaży i dwie piwnice (w bloku położonym na działkach 3 i 4).

Obecnie lokale mieszkalne i niemieszkalne zajmowane są przez osoby trzecie.

Spółka nie inwestuje w lokale, nie czyni nakładów na ich ulepszenie.

Istnieje możliwość czynienia nakładów przez posiadaczy lokali jednakże komornik nie ma możliwości tej okoliczności zweryfikować.

Według wypisu z rejestru gruntów działki to tereny mieszkaniowe.

Komornik nie posiada wiedzy czy nabycie nieruchomości było czynnością opodatkowaną podatkiem VAT.

Komornik nie posiada wiedzy czy sprzedaż była udokumentowana fakturą.

Komornik nie posiada wiedzy czy z tytułu nabycia przysługiwało spółce prawo obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego.

Spółka nie wykorzystywała nigdy lokali na własne potrzeby, z lokali korzystają ich posiadacze, budynki wybudowane na cele działalności spółki, ale niewykorzystywane przez spółkę.

Od momentu rozpoczęcia użytkowania do momentu sprzedaży minie 2 lata.

Spółka nie ponosiła w ogóle wydatków na ulepszenie lokali.

Komornik informuje, że prowadzone były działania niezbędne do ustalenia czy spółce przysługuje zwolnienie od podatku VAT.

Uzupełnienie i doprecyzowanie stanu faktycznego

Przedmiotem sprzedaży jest udział w nieruchomości.

Nieruchomość składa się z czterech działek.

Na działce numer 1 znajduje się pas gruntu stanowiący część wspólną oraz kawałek pierwszego bloku.

Na działce 2 znajduje się pas gruntu stanowiący część wspólną oraz drugi kawałek pierwszego bloku.

Na działce 3 znajduje się pas gruntu stanowiący część wspólną oraz kawałek drugiego bloku.

Na działce 4 znajduje się pas gruntu stanowiący część wspólną oraz kawałek drugiego bloku.

W skład niewydzielonego udziału wchodzą:

‒lokal mieszkalny, 18 garaży i jedna piwnica (w bloku położonym na działkach 1 i 2),

‒lokal mieszkalny, 13 garaży i dwie piwnica (w bloku położonym na działkach 3 i 4).

W odpowiedzi na pytanie „Czy spółka wykorzystywała przedmiot sprzedaży do działalności opodatkowanej podatkiem VAT, w tym wyłącznie do działalności zwolnionej z podatku VAT?” komornik wskazał: „brak jakiejkolwiek wiedzy w tym przedmiocie”.

W odpowiedzi na pytanie: „Czy przedmiot sprzedaży stanowił w prowadzonej przez Spółkę działalności towar handlowy?” komornik wskazał: „jeżeli przyjmiemy, że przedmiot sprzedaży nie był środkiem trwałym spółki (założenie czysto hipotetyczne) to mógł to być towar handlowy”.

W odpowiedzi na pytanie „Czy przedmiot sprzedaży został wprowadzony do ewidencji środków trwałych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej?” komornik wskazał: „brak jakiejkolwiek wiedzy w tym przedmiocie”.

W odpowiedzi na pytanie: „Czy elementy/obiekty określone przez Panią jako urządzenia, stanowią – w rozumieniu przepisów ustawy Kodeks cywilny – część składową przedmiotu sprzedaży (są trwale z nim związane), czy też spełniają definicję rzeczy ruchomych w rozumieniu przepisów ustawy Kodeks cywilny?” komornik wskazał: „urządzenia stanowią część składową nieruchomości”.

W odpowiedzi na pytanie: „Czy urządzenia były wykorzystywane przez Spółkę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT?” komornik wskazał: „brak jakiejkolwiek wiedzy w tym przedmiocie”.

W odpowiedzi na pytanie „Czy urządzenia stanowią budynki, budowle lub urządzenia budowlane w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane” komornik wskazał: „tak”.

W odpowiedzi na pytanie „Jeśli urządzenia, stanowią budynki, budowle prosimy o wskazanie:

‒czy Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wybudowania/nabycia budynków/budowli?

‒czy Spółka ponosiła wydatki na ich ulepszenie, stanowiące co najmniej 30% ich wartości początkowej? Czy Spółce przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z ponoszonymi wydatkami na ulepszenie budynków/budowli?

‒czy budynki/budowle były wykorzystywane wyłącznie do działalności zwolnionej z podatku od towarów i usług?”

komornik wskazał: „brak jakiejkolwiek wiedzy w tym przedmiocie poza tą, że spółka nie ponosiła żadnych wydatków na ulepszenie”.

W odpowiedzi na pytanie „Jeśli nie posiada Pani ww. informacji, które są niezbędne dla oceny, czy w przedmiotowej sprawie ma zastosowanie zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9, art. 43 ust. 1 pkt 10, art. 43 ust. 1 pkt 10a bądź art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, to prosimy jednoznacznie wskazać, czy brak tej informacji jest wynikiem podjętych przez Panią udokumentowanych działań potwierdzających brak możliwości uzyskania tych niezbędnych informacji od Dłużnika (przy czym nie należy opisywać podejmowanych przez Panią czynności lub przesyłać zgromadzonych dokumentów ponieważ w ramach wydawania interpretacji prawa podatkowego nie prowadzimy jako Organ postępowania dowodowego)” komornik wskazał: „tak”.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Czy przy sprzedaży działek do wartości nieruchomości oszacowanej przez biegłego należy doliczyć podatek od towarów i usług?

Pani stanowisko w sprawie

Przy sprzedaży działki nie dolicza się podatku VAT do wartości nieruchomości oszacowanej przez biegłego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na podstawie uregulowania zawartego w art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2022 r. poz. 479) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.), zgodnie z którym:

Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Przepis art. 18 ustawy wprowadza regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą mającą miejsce w ramach egzekucji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik, w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Tym samym komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży towarów, okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stosownie do treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem” podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi przepis art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowej (działki) traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.).

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z dnia 11 grudnia 2006 s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”:

Państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1)określone udziały w nieruchomości,

2)prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,

3)udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego:

Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, zarówno grunty, jak i budynki i budowle spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda czynność, która stanowi dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność jest opodatkowana VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Przepis art. 15 ust. 2 ustawy stanowi, że:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.):

„Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Uwzględniając powyższe przepisy stwierdzić należy, że opodatkowanie danej czynności podatkiem od towarów i usług uwarunkowane jest łącznym spełnieniem dwóch przesłanek. Po pierwsze, konkretna czynność powinna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, po wtóre – musi być dokonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być albo opodatkowana, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a)dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b)pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Na podstawie art. 2 pkt 14 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pierwszym zasiedleniu, rozumie się przez to oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

a)wybudowaniu lub

b)ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W tym miejscu należy nadmienić, że w przypadku nieruchomości zabudowanych niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

a)w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

b)dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki, budowle lub ich części rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy, według którego:

W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków, budowli lub ich części w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT. Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 43 ust. 21 ustawy:

Jeżeli udokumentowane działania organów egzekucyjnych lub komorników sądowych, o których mowa w art. 18, nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów, o której mowa w art. 18, zwolnień od podatku, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 3 i 9-10a, przyjmuje się, że warunki zastosowania zwolnień od podatku nie są spełnione.

Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pani postępowanie egzekucyjne skierowane do nieruchomości spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Spółka od 8 kwietnia 2019 r. jest wykreślona z rejestru VAT w oparciu o art. 96 ust. 9 pkt 2. Spółka jest właścicielem udziału w nieruchomości wynoszącym 70600/330701 części do gruntu oraz części wspólnych budynków i urządzeń, które służą do użytku właścicieli wyodrębnionych lokali. W toku postępowania ustalono, że w ramach jednej księgi wieczystej znajdują się cztery działki ewidencyjne: 1, 2, 3, 4. Na wskazanych działkach znajdują się dwa budynki mieszkalne, wielorodzinne o pięciu kondygnacjach. Budynki przekazane zostały do użytkowania w 2016 r. W latach 2014-2017 z budynków wyodrębniane były nieruchomości lokalowe o charakterze mieszkalnym z przynależnościami oraz nieruchomości lokalowe o innym charakterze. Obecnie w skład niewydzielonego udziału wchodzą: lokal mieszkalny, 18 garaży i jedna piwnica (w bloku położonym na działkach 1 i 2), lokal mieszkalny, 13 garaży i dwie piwnice (w bloku położonym na działkach 3 i 4).

Obecnie lokale mieszkalne i niemieszkalne zajmowane są przez osoby trzecie. Spółka nie inwestuje w lokale, nie czyni nakładów na ich ulepszenie. Istnieje możliwość czynienia nakładów przez posiadaczy lokali jednakże nie ma Pani możliwości tej okoliczności zweryfikować. Nie posiada Pani wiedzy czy nabycie nieruchomości było czynnością opodatkowaną podatkiem VAT. Nie posiada Pani wiedzy czy sprzedaż była udokumentowana fakturą. Nie posiada Pani wiedzy czy z tytułu nabycia przysługiwało spółce prawo obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego. Spółka nie wykorzystywała nigdy lokali na własne potrzeby. Od momentu rozpoczęcia użytkowania do momentu sprzedaży minie 2 lata. Wskazała Pani, że nie ma Pani wiedzy, czy przedmiot sprzedaży został wprowadzony do ewidencji środków trwałych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Ponadto wskazała Pani, że prowadzone były działania niezbędne do ustalenia czy spółce przysługuje zwolnienie od podatku VAT. Potwierdziła Pani, że brak informacji jest wynikiem podjętych i udokumentowanych działań potwierdzających brak możliwości uzyskania informacji.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy, Pani wątpliwości dotyczą ustalenia, czy sprzedaż udziału w nieruchomości, w której skład wchodzą działki o nr 1, 2, 3, 4, jest opodatkowana podatkiem VAT.

Mając na uwadze powyższe okoliczności należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie, sprzedaż przez Panią udziału w nieruchomości dłużnika, tj. działek nr 1, 2, 3, 4 stanowi odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Zważywszy bowiem na fakt, że spółka posiada udział w działkach o nr 1, 2, 3, 4 składających się na nieruchomość należy stwierdzić, że powyższe działki służyły do wykonywania działalności gospodarczej dłużnika.

W konsekwencji, Pani – jako komornik sądowy, dokonująca sprzedaży udziału w powyższych działkach w drodze egzekucji komorniczej, jest płatnikiem podatku VAT zobowiązanym do rozliczenia podatku z tytułu dostawy udziału w ww. działkach.

W przedmiotowej sprawie przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego, nie pozwala stwierdzić, czy sprzedaż w trybie postępowania egzekucyjnego udziału w nieruchomości składającej się z ww. działek, będzie korzystać ze zwolnień od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2, pkt 10 bądź pkt 10a ustawy, gdyż brak jest wszystkich niezbędnych informacji do jednoznacznego dokonania takiej oceny na podstawie ww. przepisów.

Jednocześnie potwierdziła Pani, że nie posiada wiedzy niezbędnej do dokonania takiej oceny. Jeszcze raz należy podkreślić, że wskazała Pani, że podjęte przez Panią udokumentowane działania w celu uzyskania informacji niezbędnych do potwierdzenia zwolnienia do dostawy nieruchomości nie doprowadziły do uzyskania tych informacji od dłużnika.

W związku z powyższym w sprawie znajdzie zastosowanie art. 43 ust. 21 ustawy, tj. przyjęcie, że warunki zastosowania zwolnień nie są spełnione, o ile podjęte przez Panią udokumentowane działania nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów zwolnienia od podatku. Zaznaczyć jednak należy, że kwestia oceny podjętych przez Panią działań nie była przedmiotem interpretacji.

W konsekwencji, sprzedaż w drodze egzekucji komorniczej udziału w nieruchomości (udziału w działkach nr 1, 2, 3, 4), nie korzysta ze zwolnienia od podatku, lecz podlega opodatkowaniu właściwą stawką podatku VAT.

Pani stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).