Interpretacja indywidualna z dnia 12 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-3.4012.168.2023.2.MR

Wskazanie, czy podatnik może odliczyć podatek VAT, stosując przeliczenie według kursu średniego danej waluty obcej, ogłoszonego przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego.

Interpretacja indywidualna  

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 kwietnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 3 kwietnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy wskazania, czy mimo braku przeliczenia VAT na złote, Wnioskodawca może odliczyć podatek VAT, stosując przeliczenie według kursu średniego danej waluty obcej, ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Uzupełnili go Państwo  – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 30 maja 2023 r. (wpływ 1 czerwca 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca otrzymał od Kontrahenta fakturę wystawioną w euro, niezawierającą przeliczenia podatku VAT na złote. Zakupiony towar to tekstylia, wyposażenie wnętrz, dekoracje oraz oświetlenie. Kontrahent jest podmiotem zagranicznym, posiadającym polski numer NIP i jest czynnym podatnikiemVAT. Nie nastąpiło przemieszczenie towaru między dwoma krajami UE.

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego

1.A – Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

2.A – Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT-UE.

3.Zakupiony towar, o którym mowa we wniosku, A – Wnioskodawca wykorzystuje wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

4.Faktura, którą A – Wnioskodawca otrzymał od Kontrahenta dokumentuje transakcję krajową.

Pytanie

Czy mimo braku przeliczenia VAT na złote, Wnioskodawca może odliczyć podatek VAT, stosując przeliczenie według kursu średniego danej waluty obcej, ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego?

Państwa stanowisko w sprawie

Wnioskodawca uważa, że może odliczyć VAT, ponieważ według art. 31a – podmiotem zobligowanym do przeliczenia kwoty VATna złote jest Podatnik – nie występuje jednoznaczne wskazanie, czy Sprzedawca czy Nabywca towaru/usługi.

Ponadto, brak przeliczenia VAT na złote, nie stanowi przeszkody obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego na podstawie art. 88 Ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że:

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 15 ust. ustawy:

Według art. 15 ust 2 ustawy:

Natomiast w myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

Elementy, jakie powinna zawierać faktura, zostały wymienione w art. 106e ustawy.

Stosownie do treści art. 106e pkt 1-15 ustawy:

W myśl art. 106e ust. 11 ustawy:

Z ww. przepisu wynika, że ustawodawca tylko w jednym przypadku wyraźnie określa jaka wartość na wystawionej fakturze winna być wyrażona w walucie polskiej – jest to kwota podatku. Istnieje zatem możliwość wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż  w dowolnej walucie wymienialnej, ale kwota podatku powinna być zawsze wyrażona  w walucie polskiej.

Sposób przeliczania na złote kwot wykazanych na fakturach, w sytuacji, gdy kwoty te wykazane są w walutach obcych zawarty został w art. 31a ustawy.

Art. 31a ust. 1 ustawy stanowi, że:

Na mocy art. 31a ust. 2 ustawy:

Z treści art. 31a ust. 2a ustawy wynika, że:

Zatem przepis art. 31a ustawy znajduje zastosowanie, kiedy podstawa opodatkowania jest wyrażona w walucie obcej. Co do zasady, w przypadku gdy podstawa opodatkowania jest wyrażona w walucie obcej przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Przy czym, w przypadku gdy podatnik wystawia fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury. Alternatywnie podatnik może wybrać sposób przeliczania kwot wyrażonych w walucie obcej na złote według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego; w takim przypadku waluty inne niż euro przelicza się z zastosowaniem kursu wymiany każdej z nich względem euro. Co więcej, kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania określone  w walucie obcej mogą być przeliczane przez podatnika na złote zgodnie z zasadami przeliczania przychodu określonego w walucie obcej wynikającymi z przepisów o podatku dochodowym, obowiązującymi tego podatnika na potrzeby rozliczania danej transakcji.

Na gruncie polskiego prawa podatkowego dopuszcza się zatem otrzymywanie przez podatników od swoich kontrahentów faktur, na których podstawę opodatkowania określono w walucie obcej, z jednoczesnym wymogiem przeliczania przez podatników walut obcych na złote według przytoczonych wyżej zasad.

Wskazać jednak należy, że przeliczenia na złote kwot wyrażonych w walucie obcej, wykazanych na fakturze, dokonać powinien usługodawca lub dostawca towarów.

Należy podkreślić, że celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, zarówno pod względem przedmiotu transakcji,  jak i podmiotów biorących w niej udział. Faktura pełni szczególną rolę dowodową  w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Faktury są dokumentem o charakterze sformalizowanym. Zatem, co do zasady, faktury muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Oznacza to, że nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy sprzecznie z jej treścią wskazuje ona zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało. Faktura potwierdza zaistniałe zdarzenia gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy mają wyłącznie znaczenie dowodowe. Jedynie braki merytoryczne faktury mogą wywołać skutek materialny w postaci zmian w przedmiocie lub podstawie opodatkowania, a także doprowadzić do niewłaściwego określenia wysokości podatku.

Z powyższego wynika, że o prawidłowości faktur wystawianych i otrzymywanych przez podatników powinny decydować przede wszystkim ustalenia, czy dokumenty te potwierdzają rzeczywiste transakcje handlowe. A zatem jeżeli w fakturach dokumentujących transakcje występują tzw. wadliwości mniejszej wagi, należy uznać, że nie ma podstawy do kwestionowania faktur, w tym prawa do odliczenia podatku naliczonego, wyłącznie z powodu braków mających charakter tzw. wadliwości mniejszej wagi. Są to tego rodzaju wadliwości, które, co prawda, powodują, że faktura nie odpowiada wymogom określonym  w przepisach, jednakże same w sobie nie wpływają na przedmiot i podstawę opodatkowania.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane  w art. 86 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Z powyższych regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki,  tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Podkreślić należy, że ustawodawca umożliwił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na mocy art. 88 ust. 3a ustawy:

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy:

Należy podkreślić, że jedną z fundamentalnych zasad konstrukcji podatku od towarów i usług jest prawo podatnika do odliczenia podatku zapłaconego w cenie przy nabyciu towarów  i usług związanych z działalnością gospodarczą. Podstawowa zasada wspólnego systemu VAT, jaką jest zasada neutralności podatku, jest rozumiana jako stosowanie podatku od towarów i usług na wszystkich etapach obrotu gospodarczego z równoczesnym prawem do potrącenia podatku zawartego w poprzedniej fazie obrotu. Wszelkie ograniczenia prawa do odliczenia podatku naliczonego wpływają na neutralność tego podatku i mogą wynikać jedynie z wyraźnej regulacji ustawowej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Spółka) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz jest zarejestrowany jako podatnik VAT-UE. Wnioskodawca otrzymał od Kontrahenta fakturę wystawioną w euro, niezawierającą przeliczenia podatku VAT na złote. Zakupiony towar (tj. tekstylia, wyposażenie wnętrz, dekoracje oraz oświetlenie) Spółka wykorzystuje wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Wnioskodawca wskazał również, że faktura, którą Spółka otrzymała od Kontrahenta dokumentuje transakcję krajową.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą ustalenia, czy pomimo braku przeliczenia na fakturze VAT na złote, Spółka może odliczyć podatek VAT, stosując przeliczenie według kursu średniego danej waluty obcej, ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy, należy wskazać, że zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, odliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny.

W analizowanej sprawie związek taki wystąpi – Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a nabyty przez Spółkę towar jest wykorzystywany wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Tym samym,  w ocenie tutejszego organu, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia z tytułu nabycia towaru będącego przedmiotem wniosku. Prawo to przysługuje z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 88 ustawy.

Przy czym należy podkreślić, że to faktura stanowi podstawę dla nabywcy towaru lub usługi do odliczenia podatku naliczonego, bowiem z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy wynika, że podatkiem naliczonym jest kwota podatku wynikająca z faktury.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy w pierwszej kolejności pozwala stwierdzić, że posiadana przez Wnioskodawcę faktura, została wystawiona w sposób nieprawidłowy. Skoro – jak wynika z wniosku – transakcja zakupu udokumentowana posiadaną przez Spółkę fakturą stanowi nabycie krajowe, powinna ona odpowiadać wymogom określonym  w art. 106e ustawy, w tym m.in. kwota podatku powinna być wykazana w złotych,  a w przypadku jej wyrażenia w walucie obcej, przeliczona na złote – stosownie do art. 106e ust. 11 ustawy.

Zatem Spółka może dokonać odliczenia jedynie na podstawie prawidłowo wystawionej przez dostawcę faktury – Spółka nie może samodzielnie przeliczać kwoty podatku na złote, kwotę podatku naliczonego podlegającego odliczeniu stanowi kwota wykazana na fakturze otrzymanej od dostawcy.

Należy wskazać, że art. 106e ust. 11 precyzyjnie określa, jaka wartość powinna zostać wyrażona na fakturze w walucie polskiej. Dopuszczalne jest wystawianie faktur sprzedaży  w dowolnej walucie, jednakże przy zachowaniu kwoty podatku VAT w złotych. Dotyczy to każdej faktury wystawianej w walucie obcej. Natomiast faktura, która zawiera podatek VAT w walucie obcej jest dokumentem wadliwym. Przy czym, to na podatniku wystawiającym fakturę, tj. dostawcy towarów lub usługodawcy ciąży obowiązek przeliczenia na złote kwot podanych w walucie obcej. Nabywca nie dokonuje samodzielnego przeliczenia kwoty podatku VAT na złote, kwotę podatku naliczonego podlegającego odliczeniu po jego stronie, stanowi bowiem kwota wykazana na fakturze otrzymanej od dostawcy.

Zatem Wnioskodawca powinien zwrócić się do Kontrahenta, żeby wystawił fakturę korygującą, zawierającą podatek VAT wyrażony w walucie polskiej według sposobu przeliczania kwot wyrażonych w walucie obcej, zawartego w art. 31a ustawy. Kwotę podatku naliczonego podlegającego odliczeniu stanowić będzie kwota wyrażona w walucie polskiej, wykazana na fakturze korygującej otrzymanej od dostawcy.

W konsekwencji, Wnioskodawca (jako nabywca) nie może odliczyć podatku VAT, stosując przeliczenie według kursu średniego danej waluty obcej, ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo  o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).