Interpretacja indywidualna z dnia 9 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-1.4011.401.2023.5.AC

Czy mogę zaliczyć zakup fotela masującego w koszty uzyskania przychodu ?

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 kwietnia 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 11 kwietnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy kosztów uzyskania przychodów.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 18 maja 2023 r. (data wpływu 18 maja 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Prowadzi Pan działalność jednoosobową. Dla klienta prowadzi Pan projekty związane z implementacją systemu do zarzadzania ruchem torowym w kilku krajach Europy jako Kierownik Projektów. Praca polega na planowaniu, zarządzaniu, budżetowaniu i raportowaniu statusu prac zespołów projektowych. Spotkania odbywają się w biurach oraz zdalnie z kontrahentami. Celem zachęcenia i urozmaicenia spotkań w biurze, zakupił Pan fotel masujący. Ma on na celu zwiększyć konkurencyjność Pana firmy i zachęcić klientów, oraz kontrahentów, do korzystania z Pana usług. Dodatkowo, zachęcić do spotkań "na żywo" co jest bardziej produktywne. Ma to na celu zabezpieczyć osiąganie przychodów jak i ich zwiększenie.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

Działalność gospodarczą prowadzi Pan od 15 kwietnia 2019 roku w zakresie - Pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania, oraz działalność związana z doradztwem w zakresie informatyki - zarządzanie projektami IT.

Prowadzi Pan podatkową księgę przychodów i rozchodów. Działalność gospodarczą prowadzi Pan w miejscu Pana zamieszkania. Zakupu dokonał Pan 5 kwietnia 2023 roku. Faktura wystawiona jest na Pana.

Fotel masujący nie spełnia definicji środka trwałego w myśl art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie został wprowadzony jako środek trwały.

Fotel masujący będzie wykorzystywany wyłącznie w siedzibie firmy.

Fotel będzie się znajdował w siedzibie firmy. Usytuowany będzie w pomieszczeniu w który spotyka się Pan ze współpracownikami oraz z klientem czy interesariuszami prowadzonych projektów.

Fotel będzie wykorzystywany w głównej mierze przez gości przed, w trakcie i po spotkaniach ws. realizacji kontraktów, przeglądów statusu projektów. Sporadycznie przez Pana.

Według Pana przesłankami świadczącymi o bezpośrednim powiązaniu wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą jest:

‒Konkurencyjność Pana firmy dla pozyskania nowych kontraktów od klienta oraz pozyskaniu nowych,

‒Mobilizacja członków zespołu klienta do spotkań w siedzibie Pana firmy, celem omawiania zadań realizowanych projektów, co przekłada się na poprawienie jakości realizowanych kontraktów, a finalnie na zadowoleniu zleceniodawcy. Owocem tych prac mają być kolejne zlecenia i zwiększenie przychodów Pana firmy.

Pytanie

Czy mogę zaliczyć zakup fotela masującego w koszty uzyskania przychodu ?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie zakup fotela masującego i uwzględnienie go w kosztach uzyskania przychodu jest zasadne i zgodne z prawem podatkowym. Przedmiot będzie służył celom poprawy konkurencyjności Pana firmy, oraz zwiększeniu przychodów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2022 r., poz. 2647 ze zm.

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów).

Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

‒został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

‒jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

‒pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

‒poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

‒został właściwie udokumentowany,

‒nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy mieć również na uwadze negatywny katalog kosztów zawarty w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nie każdy wydatek, choćby jego poniesienie – z punktu widzenia podatnika – posiadało racjonalne i ekonomiczne uzasadnienie, może stanowić koszt uzyskania przychodów w działalności gospodarczej. Prowadząc działalność gospodarczą podatnik ponosi szereg wydatków, zarówno takich, których poniesienie w sposób bezpośredni związane jest działaniami firmy jak również i takich, których cechy – po przedstawieniu odpowiedniej argumentacji – uzasadniałyby ich związek z potencjalnym uzyskaniem przychodów, utrzymaniem źródła przychodów, bądź jego zabezpieczeniem.

Istotną przesłanką zaliczenia poniesionego wydatku do kosztu uzyskania przychodu jest istnienie związku przyczynowo-skutkowego między tym wydatkiem, w taki sposób, że jego poniesienie przyczyni się do powstania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu.

Przy kwalifikowaniu wydatków do kosztów uzyskania przychodu, każdy przypadek poza wyraźnie wskazanymi w ustawie wymaga indywidualnej oceny pod katem bezpośredniego związku z przychodami i racjonalnością działania. Poniesienie powyższego wydatku, w ocenie organu podatkowego, nie wykazuje przesłanek racjonalnego działania, tym bardziej, że pralka i suszarka zainstalowana jest w miejscu zamieszkaniu podatnika.

Wydatek musi być zatem poniesiony w taki sposób, aby można było oceniając go obiektywnie, założyć z dużym prawdopodobieństwem, iż przyniesie on przychód. Oznacza to, że przy okazji prowadzenia działalności gospodarczej podatnik nie może kwalifikować jako koszty uzyskania przychodów tej działalności również innych wydatków, które nie są nakierowane na uzyskanie, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodu z działalności gospodarczej, a przy okazji służą do realizacji innych celów, np. osobistych podatnika.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

a.„celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,

b.„zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast

c.„zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.

Koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Zasadę dotyczącą zwrotu „w celu” opisuje wyrok NSA z dnia 16.10.2012 r., sygn. akt II FSK 430/11, w którym stwierdzono: zwrot „w celu” oznacza, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo - skutkowym. Poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów. Wydatek należy oceniać mając na uwadze racjonalność określonego działania dla osiągnięcia przychodu. Poniesienie wydatku musi zatem być powiązane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, ukierunkowaną na uzyskanie przychodów; wydatek powinien, przynajmniej potencjalnie, wpływać na wielkość uzyskiwanych lub spodziewanych przychodów z tej działalności. Kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u konkretnego podatnika musi więc uwzględniać charakter i profil prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego wydatku”.

Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy i koszt nie będzie objęty dyspozycją art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wątpliwości Pana budzi kwestia dotycząca możliwości zaliczenia do kosztów prowadzonej działalności gospodarczej wydatku poniesionego na zakup fotela masującego.

Wydatek związany z zakupem fotela masującego nie jest ujęty w katalogu zawartym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów. Nie stanowi to jednak wystarczającej przesłanki do zaliczenia go do kosztów uzyskania przychodów. Dla uzyskania takiego statusu konieczne jest również zaistnienie związku przyczynowego między poniesionym wydatkiem a celem, jakim jest osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, jakim jest Pana pozarolnicza działalność gospodarcza.

Do stwierdzenia, czy poniesiony wydatek na zakup fotela masującego może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, istotnym jest ustalenie, czy jest on potrzebny w prowadzonej działalności gospodarczej i ma związek z tą działalnością.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że prowadzi Pan jednoosobową gospodarczą w zakresie -pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania, oraz działalność związana z doradztwem w zakresie informatyki - zarządzanie projektami IT. Dla klienta prowadzi Pan projekty związane z implementacją systemu do zarządzania ruchem torowym w kilku krajach Europy jako Kierownik Projektów. Praca polega na planowaniu, zarządzaniu, budżetowaniu i raportowaniu statusu prac zespołów projektowych. Spotkania odbywają się w biurach oraz zdalnie z kontrahentami. Celem zachęcenia i urozmaicenia spotkań w biurze, zakupił Pan fotel masujący. Ma on na celu zwiększyć konkurencyjność Pana firmy i zachęcić klientów, oraz kontrahentów do korzystania z Pana usług. Dodatkowo, zachęcić do spotkań "na żywo" co jest bardziej produktywne.

Na podstawie opisanego we wniosku stanu faktycznego oraz powołanych przepisów prawa stwierdzam, że wydatek poniesiony na zakup fotela masującego dla podatnika prowadzącego jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie doradztwa w zakresie informatyki oraz zarządzania projektami IT- nie może zostać uznany za niezbędny w celu prowadzenia działalności gospodarczej, a tym samym przyczynić się do osiągnięcia przychodów bądź zabezpieczenia źródła przychodów. Trudno również zgodzić się z Panem, że taki wydatek wpływa na konkurencyjność Pana firmy, a tym samym prowadzi do zwiększenia przychodów. W prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej na pewno inne czynniki np. cena, decydują o pozyskaniu nowych kontraktów.

Mając na uwadze zakres prowadzonej działalności gospodarczej przez Pana, wydatek na zakup fotela masującego ma charakter osobisty.

Każdorazowo należy badać związek przyczynowy z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W konsekwencji w okolicznościach Pana sprawy wydatek poniesiony przez Pana na zakup fotela masującego ma charakter osobisty i może służyć redukcji stresu, napięcia, poprawić krążenie krwi czy też kondycję mięśni. Jednakże oznacza to, że nie można uznać go za koszt uzyskania przychodów z działalności gospodarczej prowadzonej przez Pana w zakresie doradztwa w zakresie informatyki i zarządzania projektami IT - ponieważ nie spełnia przesłanek z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W prezentowanej sprawie Organ nie kwestionuje przy tym sensu ekonomicznego wydatku, czy też racjonalności podejmowanych przez Pana decyzji gospodarczych i ich efektywności, lecz ocenia czy konkretny wydatek został poniesiony w związku dążeniem do osiągnięcia przychodu (zachowania lub zabezpieczenia jego źródła).

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy Ordynacja podatkowa. Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktyczneg i musi się Pani zastosować do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.