Interpretacja indywidualna z dnia 6 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.160.2023.4.AS

Obowiązki podatkowe Spółki wynikające z otrzymania dopłaty do cen wody i ścieków przekazanej przez Gminę.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 marca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 23 marca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, w zakresie obowiązków podatkowych Spółki wynikających z otrzymania dopłaty do cen wody i ścieków przekazanej przez Gminę. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 11 maja 2023 r. (wpływ 12 maja 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

X sp. z o.o. (dalej: Spółka) jest osobą prawną, polskim rezydentem podatkowym posiadającym w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Spółka jest przedsiębiorstwem wodociągowo-kanalizacyjnym w rozumieniu ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 2028 z późn. zm.; dalej: „u.z.z.w”). Spółka ma ustalane ceny na wodę i ścieki na trzyletnie okresy taryfowe. Taryfy podlegają zatwierdzaniu przez A. (dalej: „Organ”; „Organ regulacyjny”).

Okres obowiązywania pierwszej taryfy jaka została zatwierdzona przez Organ regulacyjny (…) z dnia 2 maja 2018 r., skończył się w czerwcu 2021 r.. W związku z tym, zgodnie z przepisami u.z.z.w. Spółka złożyła wniosek taryfowy na 120 dni przed planowanym terminem wejścia w życie nowych taryf - tj. w dniu 1 lutego 2021 r. Organ regulacyjny pismem z dnia 17 lutego 2021 r., wezwał Spółkę do usunięcia braków formalnych polegających na zaparafowaniu wszystkich stron załączników do wniosku. W dniu 1 marca 2021 r Spółka przedłożyła Organowi egzemplarz wniosku taryfowego uzupełnionego o podpisy na każdej stronie załączników − informując jednocześnie Organ iż otrzymane wezwanie, zdaniem Spółki, było nieuzasadnione.

W ocenie Spółki ustawowy termin 45 dni o którym mowa w art. 24c ust. 1 u.z.z.w. – w którym Organ był obowiązany do wydania decyzji w sprawie rozpoczął się z dniem złożenia wniosku tj. 1 lutego 2021 r. i upłynął w dniu 18 marca 2021 r. Przyjmując nawet (w ocenie Spółki w sposób nieuzasadniony), że termin ten rozpoczął się w dniu uzupełnienia pozornych braków formalnych (parafek na każdej stronie załączników) tj. 1 marca 2021 r. − to ustawowy termin na wydanie decyzji upływał w dniu 15 kwietnia 2021 r. Niezależnie więc od przyjętego wariantu dotyczącego ustalenia terminu rozpoczęcia i zakończenia ustawowego okresu na wydanie przez organ decyzji merytorycznej w sprawie - okres ten niepodważalnie upłynął w dniu 15 kwietnia 2021 r. W takiej sytuacji, zgodnie z art. 24f ust. 2 u.z.z.w., taryfy wchodzą w życie po upływie 120 dni od dnia doręczenia Organowi projektu taryf wraz z wnioskiem o zatwierdzenie.

Niezależnie od powyższego, Organ w dniu 17 maja 2021 r. wydał decyzję odmawiającą zatwierdzenia taryf, zgodnie ze złożonym przez Spółkę wnioskiem taryfowym.

Pojawił się zatem spór prawny co do tego, czy Spółka winna stosować opłaty zgodnie ze złożonym przez siebie wnioskiem taryfowym (na podstawie tzw. „milczącej zgody” organu), czy też powinna stosować uprzednio obowiązujące taryfy (zgodnie z decyzją organu).

Spółka stojąc na stanowisku, że działania Organu regulacyjnego dotyczące wydania decyzji odmownej nie miały żadnego oparcia w przepisach prawa, a nowe taryfy weszły w życie z mocy prawa po 120 dniach od złożenia wniosku taryfowego oraz mając świadomość ciążących na niej obowiązków ustawowych (zgodnie z u.z.z.w.) ogłosiła nowe taryfy.

Jednocześnie Spółka wydała oświadczenie w którym stwierdziła, że:

„Mając na uwadze powyższe, a w szczególności decyzję Spółki o nieprzenoszeniu kosztów niezgodnego z prawem działania Organu Regulacyjnego na mieszkańców (...), do czasu prawomocnego wyeliminowania z obrotu prawnego wadliwej decyzji Dyrektora A. odmawiającej zatwierdzenia Taryf, stawki i opłaty za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i odprowadzanie ścieków będą naliczane odbiorcom częściowo, tj. z zastosowaniem cen i stawek opłat wynikających z dotychczasowych taryf”.

W powyższym oświadczeniu znalazła się również informacja o wystąpieniu przez Spółkę do Organu Regulacyjnego o wydanie zaświadczenia potwierdzającego wejście taryf w życie z mocy prawa oraz o złożeniu do Prezesa A. wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 17 maja 2021 r. jako wydanej przez Organ w momencie, w którym organ regulacyjny nie posiadał już kompetencji do jej wydania.

Organ Regulacyjny w późniejszym okresie wezwał Spółkę do złożenia informacji w formie oświadczenia, dotyczącej wskazania którą taryfę stosuje:

‒taryfę zatwierdzoną przez Dyrektora A w (...) decyzją z dnia 2 maja 2018 r. znak (…),

‒taryfę wobec której organ regulacyjny wydał decyzję odmowną w trybie art. 24c ust. 3 u.z.z.w. (decyzja z dnia 17 maja 2021 r. znak […]).

Ponadto w powyższym wezwaniu organ regulacyjny zajął następujące stanowisko :

„Zgodnie z przepisami Ustawy, taryfa za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków podlega zatwierdzeniu przez organ regulacyjny − właściwego dyrektora regionalnego zarządu A. Natomiast stosownie do art. 29 ust. 1 pkt 1) Ustawy, stosowanie taryfy niezatwierdzonej przez organ regulacyjny stanowi o naruszeniu przepisów ustawy i usankcjonowane jest karą pieniężną. Z kolei potwierdzenie istnienia stanu prawnego wskutek braku wydania decyzji przez organ regulacyjny w terminie, o którym mowa w art. 24c ust. 1 Ustawy i tym samym zaistnienie podstawy z art. 24f ust. 2 Ustawy, następuje w drodze postanowienia organu regulacyjnego wydanego w trybie art. 122f § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r.- Kodeks Postępowania Administracyjnego”.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie Spółka oświadczyła, że podjęła decyzję „o stosowaniu cen i stawek opłat w wysokości odpowiadającej cenom i stawkom opłat z taryf zatwierdzonych decyzją nr (…) z dnia 2 maja 2018r (tj. poprzedniej taryfy) do czasu rozstrzygnięcia sporu pomiędzy Spółką a Organem, uzasadniona jest rozbieżnościami w zakresie możliwości wydania przez Organ decyzji administracyjnej po upływie terminu, o którym mowa w art. 24c ust. 1 u.z.z.w i podyktowana jest troską Spółki o ochronę interesów jej odbiorców usług”.

Zgodnie z podaną wcześniej informacją Spółka wnioskiem z dnia 1 czerwca 2021 r. wystąpiła do Organu II instancji o stwierdzenie nieważności decyzji Organu regulacyjnego, która wydana została bez podstawy prawnej z uwagi na rażące naruszenie prawa (przekroczenie terminu 45 dni − art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a) oraz w sprawie, którą załatwiono milcząco (art. 156 § 1 pkt 3 k.p.a.). Po rozpatrzeniu tego wniosku Organ II instancji w dniu 13 września 2021 r. wydał co prawda decyzję o stwierdzaniu nieważności pierwotnej decyzji regulatora jednak nie z uwagi na zarzuty podnoszone przez Spółkę w złożonym wniosku.

Organ II instancji wyeliminował z obrotu prawnego decyzję regulatora podnosząc w uzasadnieniu, że została ona wydana z rażącym naruszeniem prawa polegającym na bezprzedmiotowości postępowania. Wg Organu II instancji „decyzja organu regulacyjnego została wydana pomimo braku przedmiotu postępowania taryfowego, jako że dokumenty przedłożone przez Spółkę nie mogą być kwalifikowane jako taryfa”.

W stosunku do upływu ustawowego terminu 45 dni (o którym mowa w art. 24c u.z.z.w.) Organ II instancji stwierdził, że termin ten nie rozpoczął nawet swojego biegu z uwagi na fakt, „że w rzeczywistości nie mamy do czynienia z wnioskiem taryfowym stanowiącym przedmiot postępowania. W związku z tym w niniejszej sprawie nie można mówić o rozpoczęciu biegu terminu 45-dniowego, po którego upływie niemożliwym jest wydanie decyzji przez organ regulacyjny, a taryfa wchodzi w życie na warunkach wskazanych w art. 24f ust. 2 u.z.z.w.z.o.ś.”. Na decyzję Organu II instancji Spółka złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który uchylił skarżoną decyzję, jak również uchylił decyzję Organu regulacyjnego z 17 maja 2021 r.

Od tego wyroku pełnomocnik Organu II instancji złożył skargę kasacyjną. Wyrokiem z dnia 14 grudnia 2022 r. Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną organu II instancji, a tym sam uprawomocnił się wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, który, jak było wyżej wskazane, uchylił decyzję Organu regulacyjnego z 17 maja 2021 r.

Mając na uwadze powyższe, w dniu 14 grudnia 2022 r. zakończył się spór pomiędzy Spółką, a Organem regulacyjnym − sądy administracyjne obu instancji przyznały w sprawie rację Spółce i podzieliły w pełni jej argumentację, iż organ regulacyjny wydał decyzję odmawiającą zatwierdzenia taryf Spółki, po upływie ustawowego terminu bez podstawy prawnej, tzn. w momencie gdy nie posiadał już takiej kompetencji, a Spółka była uprawniona do stosowania stawek zgodnie ze złożonym wnioskiem taryfowym.

Z uwagi na prawomocne zakończenie powyższego sporu w dniu 14 grudnia 2022 r. Spółka zgodnie z wcześniejszym oświadczeniem zobowiązana jest uzupełnić częściowe naliczanie odbiorcom cen i stawek opłat do pełnej ich wysokości wynikającej z taryf, które weszły w życie z mocy prawa.

Obecnie, wedle wiedzy Spółki, planowane jest podjęcie przez radę miasta podjęcie uchwały o dopłacie dla jednej, wybranych lub wszystkich taryfowych grup odbiorców usług za okres od czerwca 2021 r. Uchwała zostanie podjęta na podstawie art. 24 ust. 6 u.z.z.w.

Ponadto, zgodnie z tym przepisem, dopłatę gmina przekaże przedsiębiorstwu wodociągowo-kanalizacyjnemu.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Otrzymana dopłata będzie dopłatą do ceny usług dostarczenia wody i odbioru ścieków, którą są Państwo zobowiązani uzupełnić poprzez częściowe naliczanie odbiorcom cen i stawek opłat do pełnej ich wysokości wynikającej z taryf, które weszły w życie z mocy prawa.

Każdorazowo Spółka wystawiała faktury za usługi dostarczania wody i odbioru ścieków dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej;

Określenie „dopłata” należy rozumieć zgodnie z treścią art.126 ustawy o finansach publicznych (jako dotacja – dop. organu).

Rozliczenie dopłat nastąpiłoby w trzech transzach: pierwsza - obejmująca dopłaty do cen wody i ścieków oraz abonamentów za okres od czerwca do grudnia 2021 płatna byłaby do końca 2023 roku; druga - obejmująca dopłaty do cen wody i ścieków oraz abonamentów za okres od stycznia do czerwca 2022 płatna byłaby do końca 2024 roku; trzecia - obejmująca dopłaty do cen wody i ścieków oraz abonamentów za okres od lipca do grudnia 2022 płatna byłaby do końca 2024 roku. Podstawą udzielenia dopłat będzie uchwała Rady Miasta (...).

Dopłaty, z punktów widzenia odbiorcy ostatecznego, będą stanowiły, w sensie ekonomicznym, zmniejszenie cen usług świadczonych przez X sp. z o.o. dla ostatecznych odbiorców (zobowiązani oni będą do pokrycia części ceny). Z prawnego punktu widzenia, cena nie ulegnie zmianie - będzie ona naliczona zgodnie z obowiązującą taryfą i sfinansowana w części przez odbiorców końcowych (to co zostało już uregulowane w fakturach pierwotnych), a w części dopłatą od Miasta (różnica pomiędzy taryfą, a płatnością uregulowaną przez odbiorców ostatecznych). Uchwała będzie przewidywała dopłatę w wysokości różnicy pomiędzy pierwotnie stosowaną taryfą, a taryfą, która z mocy prawa obowiązywała w tamtym okresie. Spółka dostarczy do Gminy informację o dostarczonej wodzie i odebranych ścieków, a tak, aby możliwe było wyliczenie wysokości dopłaty.

Dopłaty będą stanowiły ochronę mieszkańców Gminy przed skutkami wprowadzenia wyższych cen.

Środki, które otrzyma Wnioskodawca dotyczyć będą usług już wykonanych w latach 2021 i 2022 przez Wnioskodawcę. Otrzymane dopłaty nie wpłyną na bieżące ceny wody i ścieków, mieszkańcy, za bieżący, tj. w latach 2023-2025, pobór wody i dostarczanie ścieków, będą płacić zgodnie z obowiązującą taryfą, lecz nie będą zobligowani do uzupełnienia zapłat za wykonane w okresie od czerwca 2021 do grudnia 2022 przez Spółkę usługi. W sensie ekonomicznym, z punktu widzenia odbiorców ostatecznych, cena ulegnie zmniejszeniu (cześć płatności zostanie sfinansowana z budżetu Miasta), natomiast w sensie prawnym cena nie ulegnie zmianie (Wynagrodzenie Spółki za świadczone usługi zostanie sfinansowane w części przez mieszkańców, a w części dopłatą).

Pytania:

1)Czy w przypadku otrzymania dopłat o których mowa w art. 24 ust. 6 u.z.z.w Spółka zobowiązana będzie wystawić faktury korygujące na rzecz wszystkich odbiorców, których obejmą dopłaty, czy też wystarczy wystawienie jednej faktury VAT na całą kwotę dopłaty wystawioną na rzecz Gminy?

2)Czy w związku z udzielonymi dopłatami przez Radę Miasta na rzecz podatników podatku dochodowego od osób fizycznych (w tym prowadzących działalność gospodarczą, jak i nieprowadzących takiej działalności) na Spółce będą ciążyły jakiekolwiek obowiązki w podatku dochodowym od osób fizycznych, w szczególności wystawienie PIT-11?

3)Czy w związku z udzielonymi dopłatami przez Radę Miasta na rzecz podatników podatku dochodowego od osób prawnych na Spółce będą ciążyły jakiekolwiek obowiązki określone w art. 26 Ustawy CIT?

(pytanie Nr 3 ostatecznie przeformułowane w uzupełnieniu do wniosku z 11 maja 2023 r.)

Niniejsza interpretacja dotyczy rozstrzygnięcia w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych i stanowi odpowiedź na pytanie Nr 3. W przedmiocie podatku od towarów i usług (pytanie Nr 1) oraz w podatku dochodowym od osób fizycznych (pytanie Nr 2) zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie przeformułowane w uzupełnieniu do wniosku z 11 maja 2023 r.)

Spółka, w związku z udzielonymi na podstawie uchwały Rady Miasta dopłatami nie wystąpi jako płatnik podatku dochodowego od osób prawnych − nie ma żadnej podstawy prawnej do tego, żeby Spółka mogła być uznana, za płatnika podatku dochodowego od osób prawnych.

W Ustawie CIT nie istnieje również odpowiednik art. 42a Ustawy PIT, a zatem nie ma możliwości przekazania, na gruncie Ustawy CIT, odpowiednika informacji, o której mowa w art. 42 Ustawy PIT, ani analizowania zasadności wystawienia takiej informacji.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587, dalej: „ustawa o CIT”):

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o CIT:

Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy o CIT:

Ustawa o CIT nie zawiera definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o CIT można więc stwierdzić, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa. Przy czym, sformułowanie „otrzymane” oznacza, że pieniądze, wartości pieniężne i inne świadczenia muszą wpłynąć na rachunek bankowy podatnika, bądź faktycznie podatnik otrzymał je w inny sposób (np. zapłata gotówką, nabycie prawa). Przychód powstaje zatem z momentem jego faktycznego uzyskania przez podatnika.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o CIT:

Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT:

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo osobą prawną, polskim rezydentem podatkowym. Spółka ma ustalane ceny na wodę i ścieki na trzyletnie okresy taryfowe. Taryfy podlegają zatwierdzaniu przez A. Pojawił się spór prawny pomiędzy Państwem a A. dotyczący ustalenia nowej taryfy cen wody oraz ścieków. W postępowaniu sądowym sądy administracyjne obu instancji przyznały rację Państwu. Z uwagi na prawomocne zakończenie sporu 14 grudnia 2022 r., zgodnie z wcześniejszym oświadczeniem, są Państwo zobowiązani uzupełnić częściowe naliczanie odbiorcom cen i stawek opłat do pełnej ich wysokości wynikającej z taryf, które weszły w życie z mocy prawa. Obecnie, wedle Państwa wiedzy, planowane jest przez Radę Miasta podjęcie uchwały o dopłacie dla jednej, wybranych lub wszystkich taryfowych grup odbiorców usług za okres od czerwca 2021 r. Uchwała zostanie podjęta na podstawie art. 24 ust. 6 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków. Ponadto, zgodnie z tym przepisem, dopłatę Gmina przekaże przedsiębiorstwu wodociągowo-kanalizacyjnemu. Otrzymana dopłata będzie dopłatą do ceny usług dostarczenia wody i odbioru ścieków, którą są Państwo zobowiązani uzupełnić poprzez częściowe naliczanie odbiorcom cen i stawek opłat do pełnej ich wysokości wynikającej z taryf, które weszły w życie z mocy prawa.

Określenie „dopłata” należy rozumieć zgodnie z treścią art. 126 ustawy o finansach publicznych. Uchwała będzie przewidywała dopłatę w wysokości różnicy pomiędzy pierwotnie stosowaną taryfą, a taryfą, która z mocy prawa obowiązywała w tamtym okresie. Dostarczą Państwo do Gminy informację o dostarczonej wodzie i odebranych ściekach, aby możliwe było wyliczenie wysokości dopłaty. Środki, które Państwo otrzymają dotyczyć będą usług już wykonanych w latach 2021 i 2022 przez Spółkę. Otrzymane dopłaty nie wpłyną ponadto na bieżące ceny wody i ścieków.

Kwestie udzielania dopłat do usług dostawy wody i odprowadzania ścieków regulują przepisy ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2023 r. poz. 537).

Na podstawie art. 3 ww. ustawy:

W świetle art. 24 ust. 6 tej ustawy:

W przypadku dopłat, o których mowa w art. 24 ust. 6 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków, po stronie podatników podatku dochodowego od osób prawnych w ogóle nie powstanie przychód na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Fakt, że dopłaty spowodują zmniejszenie opłat dokonywanych przez odbiorcę danego medium, nie będzie miało wpływu na zobowiązania podatkowe tych podatników na gruncie ustawy o CIT.

W analizowanej sprawie nie znajdzie zastosowania cytowany na wstępie art. 12 ust. 1 ustawy o CIT, zgodnie z którym przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Jak wynika z obowiązujących w tym zakresie przepisów, na podstawie ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę oraz zbiorowym odprowadzaniu ścieków Rada Gminy przyznaje dopłatę grupie taryfowej, a nie osobom prawnym, które są odbiorcami usług. Pieniądze są przekazywane przedsiębiorstwu wodociągowo-kanalizacyjnemu, a nie konkretnym odbiorcom.

W związku z powyższym w opisanej sprawie należy stwierdzić, że po stronie podatników podatku dochodowego od osób prawnych, na rzecz których dostarczają Państwo wodę i odprowadzają ścieki, nie powstanie przychód w podatku dochodowym od osób prawnych z tytułu udzielonej dopłaty do ceny wody oraz ceny odprowadzania ścieków.

Skoro dopłata do ceny wody oraz ceny odprowadzania ścieków nie stanowi przychodu po stronie podatników podatku dochodowego od osób prawnych, na rzecz których dostarczają Państwo wodę i odprowadzają ścieki, to na Spółce nie będą ciążyły jakiekolwiek obowiązki w podatku dochodowym od osób prawnych, w szczególności wynikające z art. 26 ustawy o CIT.

Zauważyć bowiem należy, że stosownie do przywołanego przez Państwa przepisu art. 26 ustawy o CIT:

− ww. regulacje prawne nie znajdują zastosowania w opisanej przez Państwa sprawie.

Podsumowując, w związku z udzielonymi dopłatami przez Radę Miasta na rzecz podatników podatku dochodowego od osób prawnych, na Spółce nie będą ciążyły jakiekolwiek obowiązki określone w art. 26 Ustawy CIT.

Tym samym Państwa stanowisko w sprawie obowiązków podatkowych Spółki wynikających z otrzymania dopłaty do cen wody i ścieków przekazanej przez Gminę, należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb Ordynacji podatkowej. Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…).

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako: „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).