Interpretacja
Interpretacja indywidualna z dnia 9 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.297.2023.3.MG
Skutki podatkowe sprzedaży nieruchomości i możliwość odliczenia straty.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
13 marca 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 8 marca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości i możliwości odliczenia straty.
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Działalność gospodarczą prowadzi Pani od 1991 roku. Prowadzi Pani księgę przychodów i rozchodów. Rozlicza się Pani rocznie na PIT-36 oraz jest czynnym płatnikiem VAT. W 1991 roku wraz z mężem nabyła Pani na współwłasność budynek o charakterze usługowo - mieszkalnym, posadowiony w R. na działce stanowiącej własność Skarbu Państwa oddanej w wieczyste użytkowanie. Nieruchomość była kupiona od osoby fizycznej na podstawie umowy sprzedaży. Zakupiona nieruchomość została następnie przeznaczona w całości na potrzeby prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej, tj. szwalnia i wynajem pozostałej części na podstawie faktur VAT. Nieruchomość (budynek) zgodnie ze wszelkimi regułami została wprowadzona do ewidencji środków trwałych i poddana amortyzacji (od początku do dziś budynek nie został w całości zamortyzowany). Wieczyste użytkowanie było ujęte w środkach trwałych bez odpisu.
W 1998 r. w związku ze śmiercią męża współwłaścicielami stały się również dzieci, które następnie przekazały Pani swoje udziały w nieruchomości w drodze darowizny. Począwszy od dnia nabycia do chwili obecnej w nieruchomości (budynku) nie dokonano ulepszeń, których wartość przekroczyłaby 30% jego wartości początkowej. Nakłady, które ewentualnie były ponoszone związane były z bieżącą eksploatacją budynku. Aktualnie w związku z wygaszeniem działalności gospodarczej – docelowo zakończeniem jej prowadzenia planuje Pani zbyć ww. nieruchomość, tj. budynek wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntu na którym jest posadowiony. W związku z powyższym wnosi Pani o wskazanie, czy przedstawione stanowisko stanowiące odpowiedź na ww. pytanie, w przedmiocie opodatkowania zbycia nieruchomości wraz z prawem wieczystego użytkowania jest prawidłowe.
Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego
‒Nabycie prawa wieczystego użytkowania gruntu i budynku nastąpiło do wspólności majątkowej małżeńskiej.
‒Działalność gospodarcza nie jest wyrejestrowana. Wszyscy pracownicy są zwolnieni. Nieruchomość nie została wycofana z działalności gospodarczej.
‒Umowa przedwstępna została podpisana 15 maja 2023 r. Umowa ostateczna nastąpi za około 2 tygodnie.
‒Pani mąż zmarł 5 lutego 1998 r.
‒Przekazanie udziałów w nieruchomości przez dzieci na Pani rzecz nastąpiło 19 marca 2010 r.
‒Klasyfikacja nieruchomości zgodnie z polską klasyfikacją obiektów budowlanych (PKOB) symbol-1230, budynek jest niemieszkalny
‒Strata podatkowa trwa od 2019 r.
‒Strata podatkowa każdego roku podatkowego z osobna nie przekracza 5 mln. zł
Pytania
1.Czy zbycie budynku wraz z prawem wieczystego użytkowania będzie traktowane jako dostawa i w związku z tym będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, czy też podlega zwolnieniu przedmiotowemu wynikającemu z art. 43 ust. 1 pkt 10 ewentualnie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?
2.Czy w kosztach uzyskania przychodu można uwzględnić niezamortyzowaną wartość budynku, a stratę z lat ubiegłych można rozliczyć jednorazowo na ogólnych zasadach w oparciu o przepisy art. 9 ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy też w innej mniejszej kwocie?
Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 2. W zakresie pytania nr 1 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Pani stanowisko w sprawie
Ad. 2
Zasadniczo, zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do przychodów z działalności gospodarskiej zalicza się przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej. Samym przychodem będzie tu zaś należna choćby nie otrzymana wartość wyrażona w cenie określonej w umowie pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia; chyba, że cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej zbywanych praw (ale i rzeczy).
Pani zdaniem, przychód ze sprzedaży budynku opisanego we wniosku wprowadzonego do działalności gospodarczej jest przychodem zaliczanym do przychodów z działalności gospodarczej na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Koszty uzyskania przychodu z tego tytułu ustala się na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b tej ustawy. Na podstawie zacytowanych wyżej przepisów przychód uzyskany ze sprzedaży będzie zaliczony do przychodów z działalności gospodarczej. W kosztach uzyskania przychodu będzie można uwzględnić niezamortyzowaną wartość budynku. Stratę będzie można rozliczyć na ogólnych zasadach w oparciu o przepisy art. 9 ust. 3 pkt 2 ww. ustawy, tj. jej wartość powstała od roku podatkowego rozpoczynającego się po 31 grudnia 2018 r.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Skutki podatkowe zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu i budynku wykorzystywanych w działalności gospodarczej
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.
W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
a. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
b. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
c. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
d. innych rzeczy,
- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Odrębnym źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.
Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości – dokonane poza działalnością gospodarczą – przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, skutkuje powstaniem przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Na podstawie art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy:
Przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.
Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.
Z kolei art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy stanowi, że:
Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych – wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.
Na podstawie art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.
Z treści przytoczonych przepisów wynika zatem, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy), jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.
Podkreślić należy, że ww. przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie reguluje ani kwestii kwalifikowania składnika majątku do kategorii środków trwałych, ani obowiązku ujmowania go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ani też dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Reguluje on wyłącznie kwestię skutków podatkowych zbycia wskazanych w nim składników majątku, podlegających ujęciu w ewidencji środków trwałych. Z przepisu tego wynika, że przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku, powstaje w sytuacji, gdy spełniają one ustawową definicję środków trwałych, podlegających ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.
Definicja środka trwałego zawarta została natomiast w treści art. 22a ust. 1 przedmiotowej ustawy, zgodnie z którym:
Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2) maszyny, urządzenia i środki transportu,
– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
W myśl art. 22c pkt 1 ww. ustawy:
Amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.
Stosownie do art. 22d ust. 2 ww. ustawy:
Składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.
W świetle powyższego, zaliczenie przychodu ze sprzedaży składnika majątku wykorzystywanego w prowadzonej działalności do przychodów z działalności gospodarczej jest możliwe, jeśli spełnione zostaną łącznie następujące warunki:
‒składnik majątku wykorzystywano dla celów prowadzonej działalności gospodarczej,
‒składnik ten stanowi/stanowił środek trwały w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
‒składnik majątku podlegał ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.
Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że działalność gospodarczą prowadzi Pani od 1991 roku. Prowadzi Pani księgę przychodów i rozchodów. Rozlicza się Pani rocznie na PIT-36. W 1991 roku wraz z mężem nabyła Pani na współwłasność budynek o charakterze usługowo - mieszkalnym, na działce stanowiącej własność Skarbu Państwa oddanej w wieczyste użytkowanie. Nieruchomość była kupiona od osoby fizycznej na podstawie umowy sprzedaży. Zakupiona nieruchomość została następnie przeznaczona w całości na potrzeby prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej, tj. szwalnia i wynajem pozostałej części na podstawie faktur VAT. Nieruchomość (budynek niemieszkalny) zgodnie ze wszelkimi regułami została wprowadzona do ewidencji środków trwałych i poddana amortyzacji (od początku do dziś budynek nie został w całości zamortyzowany). Wieczyste użytkowanie było ujęte w środkach trwałych bez odpisu.
W 1998 r. w związku ze śmiercią męża współwłaścicielami stały się również dzieci, które następnie przekazały Pani swoje udziały w nieruchomości w drodze darowizny. Począwszy od dnia nabycia do chwili obecnej w nieruchomości (budynku) nie dokonano ulepszeń, których wartość przekroczyłaby 30% jego wartości początkowej. Nakłady, które ewentualnie były ponoszone związane były z bieżącą eksploatacją budynku. Aktualnie w związku z wygaszeniem działalności gospodarczej – docelowo zakończeniem jej prowadzenia planuje Pani zbyć ww. nieruchomość, tj. budynek wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntu na którym jest posadowiony. Działalność gospodarcza nie jest wyrejestrowana. Wszyscy pracownicy są zwolnieni. Nieruchomość nie została wycofana z działalności gospodarczej. Umowa przedwstępna sprzedaży została podpisana 15 maja 2023 r. Umowa ostateczna nastąpi za około 2 tygodnie. Klasyfikacja nieruchomości zgodnie z polską klasyfikacją obiektów budowlanych (PKOB) to symbol-1230, budynek jest niemieszkalny.
Biorąc zatem pod uwagę przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa, należy stwierdzić, że planowane odpłatne zbycie nieruchomości, będzie skutkować powstaniem przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej przez Panią, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 w zw. z art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dochód z tytułu zbycia przedmiotowej nieruchomości będzie podlegał opodatkowaniu zgodnie z wybranym przez Panią sposobem opodatkowania pozarolniczej działalności gospodarczej tj. na zasadach ogólnych rozliczanym na druku PIT-36.
W myśl art. 24 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy:
U podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa. Dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a:
1)wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości lub
2)wartością wynikającą z dokumentu stwierdzającego nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie, którego wartość początkową dla celów dokonywania odpisów amortyzacyjnych ustalono zgodnie z art. 22g ust. 10, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tego prawa lub udziału w takim prawie.
Z uregulowań prawnych zawartych w art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że dochód z odpłatnego zbycia środka trwałego ustala się przy uwzględnieniu trzech wielkości, tj. przychodu z odpłatnego zbycia tego środka trwałego, jego wartości początkowej wykazanej w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz dokonanych od tego środka trwałego odpisów amortyzacyjnych. Dochód ustalany jest zgodnie z ww. przepisem szczególnym i to niezależnie od źródła finansowania wydatków.
Z powyższego przepisu wynika, że przy określeniu dochodu z odpłatnego zbycia środka trwałego wykorzystywanego w działalności gospodarczej, jako koszt uzyskania przychodów, należy uwzględnić wartość początkową tego składnika majątku, po jej pomniejszeniu o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:
Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Natomiast zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, która stanowi podstawę obliczenia odpisów amortyzacyjnych, określa art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zatem w przypadku sprzedaży nieruchomości, powstanie dla Pani dochód do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych zaliczany do źródła działalność gospodarcza. Jako koszt uzyskania przychodów, należy uwzględnić wartość początkową tego składnika majątku, po jej pomniejszeniu o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (niezamortyzowana wartość budynku). Zatem może Pan zaliczyć w koszty uzyskania przychodu niezamortyzowaną wartość budynku.
Zatem Pani stanowisko w tej części jest prawidłowe.
Możliwość obniżenia dochodu o poniesioną stratę
Zgodnie z art. 9 ust. 2 ww. ustawy:
Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.
Na postawie art. 7 pkt 3 ustawy z dnia 9 listopada 2018 r. o zmianie niektórych ustaw w celu wprowadzenia uproszczeń dla przedsiębiorców w prawie podatkowym i gospodarczym (Dz.U.2018.2244; dalej: ustawa zmieniająca) ustawodawca wprowadził nowe brzmienie art. 9 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym:
O wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, podatnik może:
1)obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty, albo
2)obniżyć jednorazowo dochód uzyskany z tego źródła w jednym z najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu lat podatkowych o kwotę nieprzekraczającą 5 000 000 zł, nieodliczona kwota podlega rozliczeniu w pozostałych latach tego pięcioletniego okresu, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty.
Powyższy przepis ma zastosowanie do strat powstałych od roku podatkowego rozpoczynającego się po dniu 31 grudnia 2018 r. Regulacja ta określa moment, od którego znajdą zastosowanie nowe zasady odliczania strat w podatkach dochodowym od osób fizycznych. Zatem z przepisu wynika, że znajduje on zastosowanie do strat powstałych w roku podatkowych rozpoczynającym się po 31 grudnia 2018 r.
Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że w strata podatkowa trwa u Pani od 2019 r. Strata podatkowa każdego roku podatkowego z osobna nie przekracza 5 mln zł.
Mając na uwadze powyższe, ma Pani możliwość jednorazowego rozliczenia straty trwającej od 2019 r. z danego źródła. Limit 5.000.000 zł straty podatkowej jest limitem obliczanym w stosunku do straty podatkowej każdego roku podatkowego po 31 grudnia 2018 r. Zatem, może zaistnieć sytuacja, że dochód danego roku podatkowego zostanie pomniejszony o wielokrotność kwoty 5.000.000 zł, ale jednostkowo wartość każdej z rozliczanych strat podatkowych dotyczących danego roku podatkowego nie może przekroczyć granicy 5.000.000 zł.
Pani stanowisko w ww. zakresie jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego, które obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musi się Pani zastosować do interpretacji.
‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
