Interpretacja indywidualna z dnia 6 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.277.2023.3.MG

Obowiązki płatnika w związku ze sfinansowaniem wydatków dotyczących udziału reprezentantów spółki w turniejach pokerowych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 marca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 20 lutego 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku ze sfinansowaniem wydatków dotyczących udziału reprezentantów spółki w turniejach pokerowych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą na terytorium RP. Wnioskodawca prowadzi działalność polegającą na nauce gry w karty, a konkretnie w pokera. Wnioskodawca stworzył w tym celu aplikację, która uczy jak grać matematycznie poprawnie.

Wspólnicy Wnioskodawcy, jako doświadczeni gracze i twórcy aplikacji do nauki gry w pokera będą brać udział w turniejach pokerowych celem reklamy działalności spółki, a konkretnie wspomnianej aplikacji, ponieważ w tego rodzaju turniejach uczestniczą potencjalni klienci Wnioskodawcy. Aby przystąpić do turnieju każdy z graczy musi uiścić opłatę wpisową. Turniej polega na tym, że gra się przy stole z innymi zawodnikami do momentu wyłonienia zwycięzcy. Ten sposób rozgrywki zapewnia bezpośredni kontakt z innymi graczami. Gracze ci mogą być potencjalnymi klientami Wnioskodawcy. Organizatorzy turniejów zapewniają relację/transmisję w różnego rodzaju kanałach internetowych (social media, streaming live, relacje tekstowe itp.), które oglądają czy też śledzą setki tysięcy osób, a w przypadku większych turniejów nawet miliony widzów. Biorący udział w turnieju przedstawiciele Wnioskodawcy występując w tego rodzaju turniejach wykonywać będą działania marketingowo-sprzedażowe. Zawodnicy turnieju będą reklamować usługi Wnioskodawcy (w tym aplikację do nauki gry), poprzez ubrania z logo firmy (np. czapki z daszkiem, koszule, koszulki) oraz poprzez pokaz swoich umiejętności gry w pokera podczas rozgrywek z innymi graczami (potencjalnymi klientami Wnioskodawcy). Wszystkie ponoszone na rzecz turniejów wydatki będą miały wpływ na przychód Wnioskodawcy, ponieważ reklama i marketing będzie prowadzić do zwiększenia bazy klientów Wnioskodawcy. Udział w tego rodzaju turniejach, a co za tym idzie reklama Wnioskodawcy przyczynią się do zwiększenia przychodu Wnioskodawcy.

Wnioskodawca będzie finansować uczestnictwo wspólników w turniejach pokerowych. Działania te będą miały charakter wyjazdów służbowych, a ich celem będzie zwiększenie rozpoznawalności Wnioskodawcy na rynku oraz zdobycie nowych klientów. Wnioskodawca będzie ponosić wydatki na transport zawodników na miejsce turnieju, noclegi zawodników oraz opłaty wpisowe na poczet udziału w turnieju. Wnioskodawca nie wyklucza też podpisania umów sponsoringowych z innymi graczami. Poniesione wydatki w krótkim (przyciągnięci klienci na turnieju) oraz długim (rozpoznawalność marki) terminie będą skutkowały zwiększeniem przychodu Wnioskodawcy.

Wspólnicy Spółki (reprezentanci) są również członkami zarządu Spółki.

Pytania

1)Czy wydatki Wnioskodawcy poniesione na opłaty wpisowe, nocleg oraz transport na miejsce turnieju jego reprezentantów mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodu?

2)Czy wydatek na opłaty wpisowe, zakwaterowanie podczas turnieju, transport na miejsce zdarzenia i odzież z logo firmy na rzecz reprezentantów Spółki będzie skutkowało powstaniem po ich stronie przychodu z nieodpłatnych świadczeń, w związku z czym Spółka jako płatnik powinna naliczyć, pobrać i wpłacić zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 2. W zakresie pytania nr 1 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy wydatki na opłaty wpisowe, zakwaterowanie podczas turnieju, transport na miejsce zdarzenia i odzież z logo firmy na rzecz reprezentantów Spółki nie będzie skutkowało powstaniem po ich stronie przychodu z nieodpłatnych świadczeń, w związku z czym Spółka jako płatnik nie powinna naliczyć, pobrać i wpłacić zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Sposób zdefiniowania tego rodzaju przychodów najpełniej został przeprowadzony w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., o sygn. akt K 7/13. W orzeczeniu tym Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że wskazane regulacje rozumiane w ten sposób, iż „inne nieodpłatne świadczenie" oznacza wyłącznie przysporzenie majątkowe o indywidualnie określonej wartości, otrzymane przez pracownika, są zgodne z art. 2 w związku z art. 217 Konstytucji RP. W uzasadnieniu Trybunał wyjaśnił, że w zakres nieodpłatnego świadczenia jako przychodu wchodzą wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, „których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy". Pogląd tego rodzaju ukształtowany został również w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (por. uchwały z 24 maja 2010 r., o sygn. akt II FPS 1/10 oraz z dnia 24 października 2011 r., o sygn. akt II FPS 7/10, jak również wyrok z dnia 25 kwietnia 2013 r., o sygn. akt ll FSK 1828/11). W świetle powyższego świadczenia uzyskiwane od pracodawcy, niezależnie od tego, czy są dokonywane w formie pieniężnej, czy w formie świadczenia rzeczowego lub usługi, aby podlegały opodatkowaniu muszą prowadzić do pojawienia się po stronie pracownika dochodu, czyli korzyści majątkowej, która może wystąpić w dwóch postaciach: prowadzi do powiększenia aktywów, co jest zwykłym skutkiem wypłaty pieniędzy, albo do zaoszczędzenia wydatków, co może być następstwem świadczenia rzeczowego lub usługi.

Świadczenia uzyskiwane przez reprezentantów od Wnioskodawcy, dokonywane będą w formie świadczeń rzeczowych. Świadczenia te nie będą prowadzić do pojawienia się po stronie reprezentanta przychodu, czyli korzyści majątkowej, bowiem u reprezentantów Wnioskodawcy nie dojdzie do powiększenia aktywów (nie dojdzie do wypłaty pieniędzy) ani do zaoszczędzenia wydatków.

Na tle art. 12 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 1 oraz art. 12 ust. 3 w związku z art. 11 ust. 2-2b) ustawy o PIT. Trybunał sformułował ogólne kryteria, według których konkretne świadczenie pracodawcy na rzecz pracownika może zostać zakwalifikowane do przychodów nieodpłatnych ze stosunku pracy. I tak za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:

‒ zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),

‒ zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

‒ korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Odnośnie pierwszego z warunków Wnioskodawca wskazuje, że zapewni reprezentantom transport oraz zakwaterowanie poza miejscem ich zamieszkania, tak aby mogli oni brać udział w turnieju. W ten sposób reprezentanci mają zapewnione bezpłatne prawo do zakwaterowania i przejazdu. Wobec powyższego należy przyjąć, iż przedmiotowe świadczenie Wnioskodawca spełnia, dysponując uprzednią zgodą reprezentanta na jego przyjęcie. Nie sposób bowiem przyjąć, że Wnioskodawca uprzednio opłacając noclegi, koszty przejazdu czy opłaty wpisowe działała wbrew woli swoich reprezentantów. W takiej sytuacji odpowiednikiem świadczenia na rzecz reprezentanta będą wydatki, jakie Wnioskodawca definitywnie poniesie na wynajem miejsc noclegowych na cały okres pobytu konkretnego reprezentanta, jak również opisane we wniosku koszty podróży, czy opłaty wpisowe do turnieju. Wartości udzielonych reprezentantom świadczeń w naturze w postaci kosztów bezpłatnych miejsc noclegowych i kosztów przejazdu może zostać łatwo ustalona w stosunku do każdego reprezentanta z osobna. Ponadto reprezentanci Wnioskodawcy będą reprezentować Spółkę poza miejscem prowadzenia działalności gospodarczej. Nawet jeśli reprezentant uczestniczy w turniejach dobrowolnie, po jego stronie nie pojawia się korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku. Nie można bowiem zakładać, że gdyby nie turniej, na którym reprezentanci mogą pozyskać nowych klientów dla Wnioskodawcy to osoba taka wydałaby pieniądze na uczestnictwo w takim przedsięwzięciu.

W związku z powyższym wydatki Wnioskodawcy na odzież z logo firmy, opłatę wpisową, zakwaterowanie podczas turnieju i transport na miejsce zdarzenia poniesione na rzecz reprezentantów nie będzie skutkowało powstaniem przychodu po ich stronie, a co za tym idzie Wnioskodawca jako płatnik nie powinien naliczać, pobierać i wpłacać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

Stosownie do art. 11 ust. 2 ww. ustawy:

W świetle art. 11 ust. 2a ww. ustawy:

W myśl art. 11 ust. 2b ww. ustawy:

Mając na uwadze wyżej przywołane uregulowania prawne należy zaznaczyć, że w art. 11 ust. 1  ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca wskazuje, że przychodem są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze oraz świadczenia nieodpłatne lub częściowo odpłatne (których sposób określenia wartości przedstawiony został w art. 11 ust. 2 -2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).  

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy:

Stosownie do art. 13 ww. ustawy:

Stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy:

W myśl art. 42 ust. 2 tej ustawy:

Kwestia przychodu z nieodpłatnych świadczeń otrzymywanych w ramach stosunku pracy była przedmiotem rozstrzygnięcia wydanego przez Trybunał Konstytucyjny. I tak, w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r. (sygn. akt K 7/13) Trybunał Konstytucyjny wskazał na kryteria, którymi należy się kierować przy określeniu, czy w konkretnym przepadku dochodzi do nieodpłatnego świadczenia na rzecz pracownika. Wyrok ten wydany został w odniesieniu do nieodpłatnych świadczeń otrzymywanych przez pracowników, jednakże ma również zastosowanie do nieodpłatnych świadczeń dokonywanych poza stosunkiem pracy.

Definiując pojęcie „innych nieodpłatnych świadczeń” jako przychodu, w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Trybunał Konstytucyjny wskazał, że za przychód pracownika mogą być uznane takie świadczenia, które:

a) zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),

b) zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

c) stanowią wymierną korzyść przypisaną indywidualnemu pracownikowi (korzyść nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

W kontekście pierwszego warunku, Trybunał Konstytucyjny podkreślił, że „inne nieodpłatne świadczenia” na rzecz pracownika mogą być uznane za jego dochód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tylko pod warunkiem, że rzeczywiście spowodowały zaoszczędzenie przez niego wydatków. Ustalenie tej okoliczności zależy od tego, czy pracownik skorzystał ze świadczenia oferowanego przez pracodawcę w pełni dobrowolnie. Zgoda na skorzystanie ze świadczenia wyraża bowiem ocenę pracownika, że świadczenie – z punktu widzenia jego sytuacji zawodowej, życiowej, rodzinnej – jest celowe i przydatne, leży w jego interesie. Oznacza to, że w braku świadczenia ze strony pracodawcy pracownik musiałby ponieść wydatek. W konsekwencji, przyjęcie świadczenia oferowanego przez pracodawcę oznacza uniknięcie tego wydatku.

Formułując drugi warunek Trybunał Konstytucyjny wyjaśnił, że dla oceny czy świadczenie leżało w interesie pracownika, istotne jest czy stanowi ono realne przysporzenie majątkowe (korzyść), którego efekt jest uchwytny w jego majątku. Trybunał Konstytucyjny – w ślad za uchwałami NSA – uznał, że w zakres nieodpłatnego świadczenia, jako przychodu wchodzą wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, „których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”. W konsekwencji, aby wartość świadczenia uzyskanego od pracodawcy podlegała, opodatkowaniu, po stronie pracownika musi pojawić się dochód, czyli korzyść majątkowa. Korzyść ta może wystąpić w dwóch postaciach: prowadzi do powiększenia aktywów, co jest zwykłym skutkiem wypłaty pieniędzy, albo do zaoszczędzenia wydatków, co może być następstwem świadczenia rzeczowego lub w formie usługi. W wyniku takiego świadczenia w majątku pracownika nie pojawia się wprawdzie realny dochód (w znaczeniu ekonomicznym), ale ponieważ znaczenie dochodu na gruncie ustawy jest szersze, zaoszczędzenie wydatków musi być traktowane na równi z przyrostem majątku. Jako przykład Trybunał Konstytucyjny wskazał m.in. dowożenie pracownika z miejsca zamieszkania do pracy. W ocenie Trybunału Konstytucyjnego zorganizowanie tego rodzaju transportu może oznaczać zaoszczędzenie wydatku po stronie pracownika i w konsekwencji może stanowić przysporzenie objęte podatkiem dochodowym. Taka ocena jest jednak poprawna tylko pod warunkiem, że świadczenia te pracodawca spełniał, dysponując uprzednią zgodą pracownika na ich przyjęcie. O ile bowiem pracownik decyduje się skorzystać z przewozu, niewątpliwie zaoszczędza sobie wydatku, który musiałby ponieść.

Jednocześnie Trybunał Konstytucyjny zauważył, że w sytuacji, gdy nieodpłatne świadczenie zostało przyjęte jako warunek niezbędny do zgodnego z prawem wykonania pracy – po stronie pracownika nie pojawia się korzyść, która mogłaby być objęta podatkiem dochodowym.

Odnosząc się natomiast do trzeciego warunku, Trybunał Konstytucyjny wskazał, że przychód powstaje, gdy można zindywidualizować świadczenie, określić jego wartość pieniężną oraz skonkretyzować odbiorcę. Mając powyższe na uwadze Trybunał Konstytucyjny zauważył, że w sytuacji gdy otrzymane przez pracownika nieodpłatne świadczenie stanowi świadczenie pracodawcy, na które pracownik wyraził zgodę, które zostało spełnione w jego interesie i oznacza realne przysporzenie mu korzyści, problem ustalenia podstawy opodatkowania w zasadzie ulega rozwiązaniu. Dotyczy to między innymi zorganizowania przez pracodawcę dowozu do pracy, w sytuacji gdy pracodawca wie kto będzie korzystał z tej formy transportu oraz zna odległości, którą każdy będzie pokonywał.

W takim przypadku pracodawca jest w stanie precyzyjnie określić wartość świadczenia przypadającą indywidualnie na każdego przewożonego.

Nie każde świadczenie spełnione przez pracodawcę na rzecz pracownika bez ustalonej za nie zapłaty jest świadczeniem podlegającym podatkowi dochodowemu, podobnie jak nie każde tego rodzaju świadczenie jest wyłączone spod regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym – jak słusznie zauważył Trybunał Konstytucyjny – ze względu na otwarty i rozwijający się katalog świadczeń oferowanych przez pracodawców nie jest możliwe enumeratywne wyliczenie w ustawie podatkowej wszystkich nieodpłatnych przysporzeń, które zgodnie z zasadą powszechności przedmiotowej podatku dochodowego powinny być przez ustawodawcę uwzględnione.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzącą działalność polegającą na nauce gry w karty, a konkretnie w pokera. Wnioskodawca stworzył w tym celu aplikację, która uczy jak grać matematycznie poprawnie. Wspólnicy Wnioskodawcy, jako doświadczeni gracze i twórcy aplikacji do nauki gry w pokera będą brać udział w turniejach pokerowych celem reklamy działalności spółki, a konkretnie wspomnianej aplikacji, ponieważ w tego rodzaju turniejach uczestniczą potencjalni klienci Wnioskodawcy. Aby przystąpić do turnieju każdy z graczy musi uiścić opłatę wpisową. Turniej polega na tym, że gra się przy stole z innymi zawodnikami do momentu wyłonienia zwycięzcy. Ten sposób rozgrywki zapewnia bezpośredni kontakt z innymi graczami. Gracze ci mogą być potencjalnymi klientami Wnioskodawcy. Organizatorzy turniejów zapewniają relację/transmisję w różnego rodzaju kanałach internetowych, które śledzą setki tysięcy osób, a w przypadku większych turniejów nawet miliony widzów. Biorący udział w turnieju przedstawiciele Wnioskodawcy występując w tego rodzaju turniejach wykonywać będą działania marketingowo-sprzedażowe. Zawodnicy turnieju będą reklamować usługi Wnioskodawcy (w tym aplikację do nauki gry), poprzez ubrania z logo firmy (np. czapki z daszkiem, koszule, koszulki) oraz poprzez pokaz swoich umiejętności gry w pokera podczas rozgrywek z innymi graczami (potencjalnymi klientami Wnioskodawcy). Wszystkie ponoszone na rzecz turniejów wydatki będą miały wpływ na przychód Wnioskodawcy, ponieważ reklama i marketing będzie prowadzić do zwiększenia bazy klientów Wnioskodawcy. Udział w tego rodzaju turniejach, a co za tym idzie reklama Wnioskodawcy przyczynią się do zwiększenia przychodu Wnioskodawcy. Wnioskodawca będzie finansować uczestnictwo wspólników w turniejach pokerowych. Działania te będą miały charakter wyjazdów służbowych, a ich celem będzie zwiększenie rozpoznawalności Wnioskodawcy na rynku oraz zdobycie nowych klientów. Wnioskodawca nie wyklucza też podpisania umów sponsoringowych z innymi graczami. Poniesione wydatki w krótkim oraz długim terminie będą skutkowały zwiększeniem przychodu Wnioskodawcy.

Nie każde świadczenie spełnione przez Spółkę na rzecz reprezentantów, będących jednocześnie członkami zarządu tej Spółki, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Przykładem tego rodzaju świadczeń są świadczenia spełnione wyłącznie w interesie Spółki, tj. takie, które nie mają charakteru prywatnego.

Podkreślić należy, że nieodpłatne świadczenie jest przychodem, gdy świadczenie to powoduje wystąpienie po stronie reprezentantów przysporzenia w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej lub w postaci również wymiernego zaoszczędzenia wydatku. Nieodpłatne świadczenie jest przychodem, gdy zostało spełnione w pełni dobrowolnie, tj. na zasadzie własnej woli - a nie w wykonaniu obowiązku. Przychód reprezentantów obejmuje nieodpłatne świadczenie, gdy świadczenie to zostanie spełnione w ich interesie (a nie w interesie Spółki) i przyniesie im korzyść w postaci powiększenia ich aktywów lub uniknięcia wydatku, który musieliby ponieść. W zakresie tego kryterium należy wskazać, że chodzi o realny charakter przysporzenia jako warunku objęcia nieodpłatnego świadczenia podatkiem dochodowym. Nieodpłatne świadczenie jest przychodem reprezentantów, gdy korzyść jest wymierna i przypisana im indywidualnie.

Mając na uwadze przesłanki wskazane w powyższym wyroku Trybunału Konstytucyjnego wskazać należy, że sfinansowanie wydatków związanych z udziałem reprezentantów Spółki w turniejach pokerowych odbywa się za ich zgodą, ponadto jest możliwe określenie wartości pieniężnej tych świadczeń i skonkretyzowanie odbiorcy (danego reprezentanta). Jednakże uczestnictwo w tych turniejach nie odbywa się w interesie reprezentantów Spółki, a ich celem jest reklamowanie Spółki, zwiększenie rozpoznawalności Spółki na rynku oraz zdobycie nowych klientów. Poniesione wydatki w krótkim oraz długim terminie będą skutkowały zwiększeniem przychodu Spółki.

W przypadku, gdy Spółka sfinansuje reprezentantom (członkom zarządu) wydatki związane z ich uczestnictwem w turniejach pokerowych (które nie odbywają się w interesie reprezentantów Spółki, a ich celem jest reklamowanie Spółki, zwiększenie rozpoznawalności Spółki na rynku oraz zdobycie nowych klientów i powiększenie przychodu Spółki), to należy przyjąć, że koszty te są wydatkami na reprezentację Spółki na zewnątrz, a w konsekwencji, sfinansowanie reprezentantom ww. wydatków nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym, bowiem świadczenie to jest spełnione w interesie Spółki, a nie w interesie reprezentantów Spółki (członków zarządu). Reprezentanci nie odnoszą wymiernej korzyści finansowej w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który powinni ponieść. Finansowanie powyższych wydatków leży wyłącznie w interesie Spółki, a co za tym idzie reprezentanci nie otrzymają od Spółki jakiegokolwiek przysporzenia majątkowego.

Zatem należy zgodzić się z Państwa stanowiskiem, że wydatki na opłaty wpisowe, zakwaterowanie podczas turnieju, transport na miejsce zdarzenia i odzież z logo firmy na rzecz reprezentantów Spółki nie będą skutkowały powstaniem po ich stronie przychodu z nieodpłatnych świadczeń - należy uznać za prawidłowe. Tym samym – na Spółce jako płatniku nie ciążą z tego tytułu obowiązki obliczania, pobierania i odprowadzania z tego tytułu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym i zdarzeniem przyszłym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego oraz muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).