Interpretacja indywidualna z dnia 18 maja 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.126.2023.2.PK

W zakresie uznania wynagrodzenia za dzierżawę nieruchomości za ukryty zysk w związku z opodatkowaniem Spółki ryczałtem od dochodów spółek.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 marca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 7 marca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania wynagrodzenia za dzierżawę nieruchomości za ukryty zysk w związku z opodatkowaniem Spółki ryczałtem od dochodów spółek.

Uzupełnili go Państwo ‒ w odpowiedzi na wezwanie z 20 kwietnia 2023 r. – pismem z 4 maja 2023 r. (data wpływu: 8 maja 2023 r.) oraz pismem z 10 maja 2023 r. (data wpływu 12 maja 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

A Sp. z o.o. (dalej jako: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) z siedzibą (…) jest polskim rezydentem podatkowym i w ramach prowadzonej działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych (dalej: „CIT”). Spółka funkcjonuje na polskim rynku od 2019 r. W związku ze spełnieniem przewidzianych w ustawie o CIT wymogów oraz terminowym złożeniem zgłoszenia na formularzu ZAW-RD, Wnioskodawca od stycznia 2023 r. podlega opodatkowaniu ryczałtem od dochodów spółek na zasadach opisanych w rozdziale 6B ustawy o CIT.

Działalność gospodarcza wykonywana przez Wnioskodawcę dotyczy w przeważającym stopniu sprzedaży używanych (…). W ramach tej działalności Wnioskodawca m.in. nabywa używane (…), dokonuje oceny ich stanu technicznego, zleca stosowne naprawy lub konserwację, a następnie poszukuje nabywców i dokonuje dalszej sprzedaży sprzętów.

Na potrzeby powyższej działalności Wnioskodawca wykorzystuje nieruchomości, tj. pomieszczenia magazynowe, pomieszczenia biurowe, wiatę magazynową oraz parking, służące do magazynowania sprzętów przeznaczonych do naprawy i dalszej sprzedaży, do spotkań z potencjalnymi nabywcami sprzętów a także na potrzeby biurowo–administracyjne związane z bieżącą działalnością.

Wnioskodawca nie jest właścicielem wyżej wskazanych nieruchomości, Wnioskodawca korzysta z pomieszczeń biurowych oraz powierzchni magazynowej na podstawie umów dzierżawy zawartych z podmiotem powiązanym z Wnioskodawcą, pełniącym funkcję prezesa zarządu Wnioskodawcy.

W związku z rozwojem działalności przez Wnioskodawcę dotychczasowa powierzchnia magazynowa, z której Wnioskodawca korzysta na podstawie umowy z podmiotem powiązanym, przestała być wystarczająca i stała się czynnikiem blokującym korzystne dla Wnioskodawcy transakcje (np. zakup sprzętów o dużych gabarytach lub dużej liczby sprzętów w tym samym czasie). Jednocześnie Wnioskodawca jest świadomy sporu toczącego się pomiędzy współwłaścicielami nieruchomości, na której posadowiony jest magazyn i związanego z tym sporem ryzyka utraty możliwości korzystania z magazynu. Z tego względu, by móc kontynuować dotychczasową działalność oraz zapewnić sobie perspektywy rozwoju, Wnioskodawca zawarł umowę dzierżawy nieruchomości w odpowiadającej mu lokalizacji i o parametrach umożliwiających jej dostosowanie do aktualnych potrzeb Wnioskodawcy (dalej: „Nieruchomość”). Podmiotem wydzierżawiającym Nieruchomość na rzecz Wnioskodawcy jest jeden z pracowników Wnioskodawcy (dalej: „Wydzierżawiający”) niepełniący funkcji zarządczych ani kontrolnych w Spółce.

W przyszłości planowane jest przystąpienie Wydzierżawiającego do spółki Wnioskodawcy poprzez objęcie udziałów w kapitale zakładowym Wnioskodawcy. Na moment składania niniejszego wniosku Wnioskodawca jest w trakcie negocjowania warunków objęcia przez Wydzierżawiającego udziałów w kapitale zakładowym Wnioskodawcy.

Umowa dzierżawy zawarta z Wydzierżawiającym przewiduje prawo Wnioskodawcy do przeprowadzenia prac adaptacyjnych na Nieruchomości, w szczególności do wzniesienia budynków lub budowli odpowiadających potrzebom Wnioskodawcy. Jednocześnie umowa zabezpiecza interesy Wnioskodawcy na wypadek ewentualnego rozwiązania umowy dzierżawy Nieruchomości w przyszłości.

W przypadku, gdyby Wydzierżawiający nie dysponował odpowiednią dla Wnioskodawcy nieruchomością, Wnioskodawca zawarłby umowę dzierżawy innej nieruchomości zlokalizowanej na obszarze (…) lub okolic. Skoro bowiem Wnioskodawca zatrudnia personel i magazynuje (…), musi posiadać powierzchnię, z której personel ten może korzystać, stanowiącą miejsce przechowywania (…).

Dzierżawiona Nieruchomość będzie wykorzystywana przez Wnioskodawcę wyłącznie na cele działalności gospodarczej Wnioskodawcy i będzie zaspokajała takie same potrzeby gospodarcze Wnioskodawcy, co magazyn wynajmowany dotychczas od prezesa zarządu, tj. w pomieszczeniach magazynowych będą magazynowane (…) nabyte w celu ich odsprzedaży, natomiast parking będzie zapewniał obsługę pomieszczeń magazynowych.

Na podstawie umowy dzierżawy Wnioskodawca jest zobowiązany do ponoszenia na rzecz Wydzierżawiającego kwartalnych opłat za korzystanie z Nieruchomości (dalej: „Czynsz dzierżawy”). Czynsz dzierżawy został skalkulowany poprzez odniesienie do cen stosowanych przez podmioty niepowiązane na obszarze, na którym znajduje się Nieruchomość. Ani stosunek pracowniczy pomiędzy Wydzierżawiającym a Spółka, ani zamiar objęcia udziałów w Spółce przez Wydzierżawiającego, nie miały wpływu na decyzję o zawarciu umowy dzierżawy ani na ustalone warunki dzierżawy.

Nieruchomość stanowi element majątku prywatnego Wydzierżawiającego. Nieruchomość nigdy nie była własnością Spółki, tj. w przeszłości nie doszło do przeniesienia przez Spółkę lub podmiot z nią powiązany pod jakimkolwiek tytułem Nieruchomości do majątku prywatnego Wydzierżawiającego.

Wnioskodawca i Wydzierżawiający nie wykluczają, że w przyszłości Nieruchomość może zostać nabyta przez Spółkę lub wniesiona do Spółki w formie aportu, jednak na chwilę obecną Wydzierżawiający nie jest zainteresowany wnoszeniem do Spółki majątku prywatnego o znacznej wartości i tym samym narażaniem tego majątku na ryzyko gospodarcze. Również z perspektywy planowanego rozwoju biznesowego nieposiadanie prawa własności nieruchomości przez Spółkę na rzecz prawa do korzystania z nieruchomości istotnie ułatwia proces poszukiwania finansowania na planowane inwestycje.

Pomimo nieposiadania tytułu własności do Nieruchomości, Wnioskodawca posiada aktywa niezbędne dla prowadzonej działalności gospodarczej w tym środki trwałe (w szczególności środki transportu, sprzęt komputerowy, wyposażenie magazynu), wypracowane zyski przeniesione na kapitał zapasowy, środki obrotowe. Dzierżawa Nieruchomości nie wynika z niewyposażenia Wnioskodawcy w aktywa niezbędne dla prowadzonej działalności, ale z wybranego przez Wnioskodawcę modelu prowadzenia działalności oraz planów inwestycyjnych.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

W odpowiedzi na wezwanie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: „DKIS” lub „Organ”) do uzupełnienia braków formalnych wniosku, Wnioskodawca uzupełnia niniejszym opis zdarzenia przyszłego stosownie do otrzymanego w dniu 26 kwietnia 2023 r. wezwania:

Spółka dzierżawiła powierzchnie biurowe i magazynowe od Prezesa Spółki od początku prowadzenia działalności operacyjnej, tj. od października 2019 r.

Umowa dzieżawy została podpisana w dniu 14 lutego 2023 r.

Nieruchomość została nabyta przez Wydzierżawiającego na początku 2022 r., tj. w czasie, kiedy nie było jeszcze wiadome, że Spółka będzie zmuszona poszukiwać nowej nieruchomości w związku z koniecznością zakończenia umowy z Prezesem Spółki. Z uwagi na powyższe, chociaż Spółka nie ma pełnej wiedzy o tym, jakie motywy kierowały działaniami pracownika, ma wszelkie podstawy przypuszczać, że w momencie nabycia nieruchomości pracownik planował jej wydzierżawienie, jednak nie planował wydzierżawienia jej konkretnie Spółce.

W skład nieruchomości wchodzą oznaczone poniżej nieruchomości gruntowe, tj.:

‒działka o nr 1 ha (...), objęta księgą wieczystą nr (...);

‒działka o nr 2 ha (...), objęta księgą wieczystą nr (...);

‒działka o nr 3 ha (...), objęta księgą wieczystą nr (...);

W przypadku wygaśnięcia umowy dzierżawy, które, zgodnie z postanowieniami umowy dzierżawy, nie może nastąpić przed upływem 10 lat, chyba że zaistnieją okoliczności wskazane wprost w tej umowie, tj. zaległości w płatnościach po stronie Spółki lub wady przedmiotu dzierżawy, Wydzierżawiający zobowiązany jest do zwrotu w terminie 90 dni udokumentowanych kosztów Spółki związanych z wykonanymi pracami adaptacyjnymi na nieruchomości, w szczególności wzniesionych budynków i budowli, które ze względu na swoje właściwości nie mogą zostać wydane Spółce lub ich wydanie uszczupliłoby w znacznym stopniu ich użyteczność lub wartość z perspektywy działalności gospodarczej Spółki lub perspektywy rynkowej.

Dodatkowo, w umowie Strony zastrzegły karę umowną w przypadku odstąpienia od umowy przez Wydzierżawiającego z zawinionych przyczyn leżących wyłącznie po stronie Wydzierżawiającego, w trakcie obowiązywania umowy oraz możliwość dochodzenia należności uzupełniających, w tym odszkodowania – na zasadach ogólnych, przewidzianych przepisami prawa – w przypadku, gdyby przedmiotowa kwota nie pokrywała szkody poniesionej przez Spółkę, w szczególności związanych z dokonaniem uzgodnionych nakładów na nieruchomości.

Przystąpienie pracownika do Spółki nie jest związane z umową dzierżawy, ale z zamiarem dotychczasowego Wspólnika wyjścia ze Spółki i poszukiwaniem przez Spółkę nowego wspólnika w kręgu osób, które są dobrze zaznajomione z działalnością prowadzoną przez Spółkę, takich jak Wydzierżawiający.

Z uwagi na przyspieszenie przez dotychczasowego wspólnika działań związanych z wyjściem ze Spółki, Wydzierżawiający objął udziały w Spółce w kwietniu 2023 r., tj. wcześniej niż było to planowane.

W momencie przystąpienia do Spółki, nieruchomość nie została wniesiona do Spółki aportem. Wydzierżawiający i Spółka nie wykluczają jednak takiego wniesienia w dalszej przyszłości, jeżeli powstałaby taka potrzeba.

Spółka od początku prowadzenia działalności nie jest właścicielem nieruchomości, przy pomocy których prowadzi działalność gospodarczą. Jest to model często spotykany w obrocie gospodarczym u podmiotów, które nie są podmiotami produkcyjnymi (nie wykorzystują parku maszynowego w prowadzonej działalności) – fakt bycia właścicielem nieruchomości nie jest wymagany do prowadzenia działalności, a dotychczasowa działalność Spółki i osiągany na niej wynik wskazuje wyraźnie, że Spółka z powodzeniem prowadzi działalność w tym modelu i nie ma podstawy do jego zmiany.

Co więcej, taki model prowadzenia działalności pozwala na ograniczenie ryzyka biznesowego, ponieważ nieruchomości nie są kumulowane w podmiocie prowadzącym operacyjną działalność gospodarczą i ponoszącym ryzyko gospodarcze.

Wydzierżawiający nie prowadzi działalności gospodarczej. Nieruchomość stanowi element majątku prywatnego Wydzierżawiającego, jako forma lokaty zgromadzonego kapitału.

Wydzierżawiający nie wynajmuje na ten moment nieruchomości innym podmiotom. Warto jednak zauważyć, iż powiązania pomiędzy stronami transakcji nie wpływają oraz nie będą wpływać na ustaloną cenę oraz warunki transakcji. Porównywalna cena najmu zostałaby ustalona z innymi podmiotami.

Wydzierżawiający nie prowadzi działalności, więc czynsz nie służy dokapitalizowaniu jakiejkolwiek działalności.

Spółka, z uwagi na dobrą sytuację finansową i osiągane zyski na działalności, nie wymaga dokapitalizowania i tym samym zawarcie umowy najmu nie stanowi formy dokapitalizowania Spółki poprzez udostępnienie nieruchomości przez podmiot powiązany.

Spółka posiada własne aktywa niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej, w tym pracowników, środki trwałe (maszyny, urządzenia, pojazdy, wyposażenie biurowe), wartości niematerialne i prawne (oprogramowanie, licencje itp.), rachunki bankowe etc.

Pytanie

Czy Czynsz dzierżawy (przy założeniu, że został on ustalony na warunkach rynkowych) płacony przez Wnioskodawcę do Wydzierżawiającego po objęciu przez Wydzierżawiającego udziałów w kapitale zakładowym Wnioskodawcy, stanowić będzie dla Wnioskodawcy dochód z tytułu ukrytych zysków, o którym mowa w art. 28m ust. 1 pkt 2 Ustawy o CIT, podlegający opodatkowaniu ryczałtem od dochodów spółek?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy Czynsz dzierżawy za Nieruchomości nie będzie stanowić dla Wnioskodawcy dochodu z tytułu ukrytych zysków, o którym mowa w art. 28m ust. 1 pkt 2 Ustawy o CIT i nie będzie podlegać opodatkowaniu ryczałtem od dochodów spółek, również po objęciu przez Wydzierżawiającego udziałów w kapitale zakładowym Wnioskodawcy (przy założeniu, że czynsz ten został ustalony na warunkach rynkowych).

Zgodnie z brzmieniem art. 28m ust. 1 pkt 2 Ustawy o CIT opodatkowaniu ryczałtem podlega m.in. dochód odpowiadający wysokości tzw. ukrytych zysków (dochód z tyt. ukrytych zysków). Przez ukryte zyski, o których mowa w tym artykule, rozumie się świadczenia pieniężne, niepieniężne, odpłatne, nieodpłatne lub częściowo odpłatne, wykonane w związku z prawem do udziału w zysku, inne niż podzielony zysk, których beneficjentem, bezpośrednio lub pośrednio, jest udziałowiec, akcjonariusz albo wspólnik lub podmiot powiązany bezpośrednio lub pośrednio z podatnikiem lub z tym udziałowcem, akcjonariuszem albo wspólnikiem, w szczególności:

1.kwotę pożyczki (kredytu) udzielonej przez podatnika udziałowcowi, akcjonariuszowi albo wspólnikowi, w tym za pośrednictwem tworzonych z zysku funduszy, lub podmiotowi powiązanemu z udziałowcem, akcjonariuszem lub wspólnikiem oraz odsetki, prowizje, wynagrodzenia i opłaty od pożyczki (kredytu) udzielonej przez te podmioty podatnikowi;

2.świadczenia wykonane na rzecz:

a.fundacji prywatnej lub rodzinnej, podmiotu równoważnego takiej fundacji lub przedsiębiorstwa prowadzonego przez taką fundację albo taki podmiot, lub na rzecz beneficjentów takiej fundacji lub takiego podmiotu,

b.trustu lub innego podmiotu albo stosunku prawnego o charakterze powierniczym;

3.nadwyżkę wartości rynkowej transakcji określoną zgodnie z art. 11c ponad ustaloną cenę tej transakcji;

4.nadwyżkę zwróconej kwoty dopłaty, wniesionej do spółki zgodnie z odrębnymi przepisami, ponad kwotę wniesionej dopłaty, przy czym jeżeli dopłata została wniesiona w walucie obcej, przeliczenia tej kwoty na złote dokonuje się według średniego kursu waluty obcej ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na dzień odpowiednio zwrócenia dopłaty i faktycznego jej wniesienia;

5.wypłacone z zysku wynagrodzenie z tytułu umorzenia udziału (akcji), ze zmniejszenia wartości udziału (akcji), z wystąpienia wspólnika ze spółki, ze zmniejszenia udziału kapitałowego wspólnika w spółce;

6.równowartość zysku przeznaczonego na podwyższenie kapitału zakładowego;

7.darowizny, w tym prezenty i ofiary wszelkiego rodzaju;

8.wydatki na reprezentację;

9.dopłaty wypłacone w przypadku połączenia lub podziału podmiotów;

10.odsetki od udziału kapitałowego, wypłacane na rzecz wspólnika przez spółkę;

11.zysk przeznaczony na uzupełnienie udziału kapitałowego wspólnika spółki;

12.świadczenia pieniężne i niepieniężne wypłacone w przypadku zmniejszenia udziału kapitałowego wspólnika.

Zgodnie natomiast z art. 28m ust. 4 Ustawy o CIT do ukrytych zysków, o których mowa w ust. 1 pkt 2, nie zalicza się:

1)wynagrodzeń z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 oraz art. 13 pkt 7, 8 i 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłaconych osobie fizycznej – w części, w jakiej suma tych wynagrodzeń i zasiłków wypłacona w danym miesiącu tej osobie nie przekracza pięciokrotności średniego miesięcznego wynagrodzenia wypłacanego przez podatnika z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 oraz art. 13 pkt 7, 8 i 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie więcej jednak niż pięciokrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw, przy czym średnie miesięczne wynagrodzenie ustala się za miesiąc poprzedzający miesiąc dokonania wypłat osobie fizycznej;

2)wydatków i odpisów amortyzacyjnych oraz odpisów z tytułu trwałej utraty wartości, związanych z używaniem samochodów osobowych, środków transportu lotniczego, taboru pływającego oraz innych składników majątku;

a.w pełnej wysokości - w przypadku składników majątku wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności gospodarczej,

b.w wysokości 50% - w przypadku składników majątku, które nie są wykorzystywane wyłącznie na cele działalności gospodarczej;

3)kwoty pożyczki (kredytu) zwróconej przez podatnika udziałowcowi akcjonariuszowi lub wspólnikowi lub podmiotowi powiązanemu, z wyłączeniem odsetek, prowizji, wynagrodzeń i opłat.

Stosownie do art. 28c pkt 1 Ustawy o CIT, ilekroć w rozdziale dotyczącym ryczałtu od dochodów spółek jest mowa o podmiotach powiązanych – oznacza to podmioty powiązane w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 Ustawy o CIT.

Za ukryte zyski należy zatem na podstawie powyższych przepisów uznać świadczenia:

1)charakterze pieniężnym, niepieniężnym, odpłatnym, nieodpłatnym lub częściowo odpłatnym;

2)których beneficjentem, bezpośrednio lub pośrednio, jest wspólnik lub inny podmiot powiązany;

3)wykonane w związku z prawem do udziału w zysku, innym niż podzielony zysk.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Czynsz dzierżawy płacony przez Wnioskodawcę na rzecz Wydzierżawiającego stanowi niewątpliwie świadczenie pieniężne, a Wydzierżawiającego z uwagi na planowane objęcie udziałów w kapitale zakładowym Spółki łączyć będzie (po przystąpieniu Wydzierżawiającego do Spółki) stosunek powiązania w rozumieniu art. 11 a ust. 1 pkt 4 Ustawy o CIT.

W ocenie Wnioskodawcy nie dojdzie jednak do spełnienia ostatniego z wymienionych w przepisach warunków, jakim jest wykonanie świadczenia w związku z prawem do udziału w zysku, a tylko takie świadczenia, tj. wykonane w związku z prawem do udziału w zysku, mogą zostać uznane na podstawie powyższych przepisów za ukryte zyski.

Przepisy podatkowe nie definiują świadczeń „wykonanych w związku z prawem do udziału w zysku”. Powołując się na literalne brzmienie powyższego zwrotu, za świadczenia wykonane w związku z prawem do udziału w zysku należy uznać takie świadczenia, dla których zachodzi związek pomiędzy wykonaniem świadczenia a prawem jego beneficjenta do udziału w zysku spółki.

W ocenie Wnioskodawcy dla wykładni pojęcia „świadczeń wykonanych w związku z prawem do udziału w zysku” pomocniczo można posłużyć się również zbliżonym pojęciem, którym posługuje się ustawa o CIT, tj. pojęciem „dochodów z udziału w zyskach osób prawnych”. Zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem sądów administracyjnych, za dochód z udziału w zyskach osób prawnych należy uznać wszelkie dochody podatników podatku dochodowego od osób prawnych, których podstawą jest tytuł prawny w postaci wniesionego udziału/akcji, zapewniający przysporzenie finansowane bezpośrednio lub pośrednio z zysku tych osób (tak m.in. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 stycznia 2014 r. II FSK 187/12, WSA we Wrocławiu w wyroku z dnia 5 października 2017 r. I SA/Wr 679/17).

Uwzględniając powyższe, przy ocenie, czy dane świadczenie stanowi ukryte zyski, należy zidentyfikować jego podstawę, tj. ustalić, czy podstawą dla wykonania tego świadczenia było właśnie prawo do udziału w zyskach, czyli tytuł prawny w postaci wniesionego do spółki udziału, czy też inny stosunek pomiędzy spółką a beneficjentem świadczenia. Dopiero jeśli wykonane świadczenie wiąże się z prawem do udziału w zyskach, tj. nie zostałoby wykonane w sytuacji, gdyby pomiędzy spółką a beneficjentem świadczenia nie istniał stosunek powiazania, może ono zostać uznane z ukryty zysk.

Opierając się zatem zarówno na literalnym brzmieniu pojęcia świadczeń „wykonanych w związku z prawem do udziału w zysku”, jak i na wykładni zbliżonego pojęcia „dochodów z udziału w zyskach osób prawnych’ należy uznać, że Czynsz dzierżawy nie będzie świadczeniem wykonywanym w związku z prawem do udziału w zysku, z następujących względów:

‒podstawą do zapłaty Czynszu dzierżawy nie jest udział w kapitale zakładowym Wnioskodawcy, ale umowa dzierżawy zawarta w celu zapewnienia Wnioskodawcy możliwości korzystania z Nieruchomości;

‒wysokość Czynszu dzierżawy nie jest determinowana udziałem w zysku Wnioskodawcy ale została ustalona odpowiednio do cen stosowanych na rynku dla podobnych nieruchomości;

‒obowiązek zapłaty Czynszu dzierżawy nie jest w żaden sposób uzależniony od wystąpienia bądź wysokości zysku Wnioskodawcy;

‒Czynsz dzierżawy jest należny również za okres, w którym Wydzierżawiający nie posiada udziałów w kapitale zakładowym Wnioskodawcy i jedynym stosunkiem łączącym Wnioskodawcę i Wydzierżawiającego jest stosunek pracy; co więcej, Czynsz dzierżawy będzie należny również wówczas, jeżeli Wydzierżawiający nie zdecyduje się na przystąpienie do Spółki, a także w sytuacji, jeżeli jedynym stosunkiem łączącym Spółkę i Wydzierżawiającego pozostanie stosunek wynikający z umowy dzierżawy Nieruchomości.

Należy również podkreślić, że Czynsz dzierżawy nie jest świadczeniem wymienionym ani podobnym do wymienionych w przykładowym katalogu świadczeń traktowanych jako ukryte zyski. Katalog ten obejmuje natomiast nadwyżkę wartości rynkowej transakcji określoną zgodnie z art. 11c ponad ustaloną cenę transakcji (art. 28m ust. 3 pkt 3 Ustawy o CIT). Z treści tego przepisu wynika zatem, że wszystko, co przewyższa wartość rynkową transakcji, stanowi zysk ukryty podlegający opodatkowaniu (pod warunkiem spełnienia warunków wskazanych w definicji ukrytych zysków).

W ocenie Wnioskodawcy powyższy przykład nie może być odnoszony do Czynszu dzierżawy z uwagi na fakt, że jak wskazano powyżej Czynsz dzierżawy nie jest świadczeniem wykonanym w związku z prawem do udziału w zysku (co jest elementem definicji ukrytego zysku), a ponadto, jak wskazano w pytaniu i w opisie zdarzenia przyszłego, Czynsz dzierżawy został ustalony na warunkach rynkowych (nie powstanie zatem nadwyżka, która mogłaby stanowić podstawę opodatkowania ukrytego zysku).

Rozumienie pojęcia ukrytych zysków zostało również przedstawione w Przewodniku do Ryczałtu od dochodów spółek z dnia 23 grudnia 2021 r. (Przewodnik do Ryczałtu). Przewodnik do Ryczałtu wskazuje m.in., że warunki transakcji z podmiotem powiązanym nie powinny być w ogóle oceniane w aspekcie dochodu z tytułu ukrytego zysku, jeżeli warunki te, mieszczące się w podstawowym przedmiocie działalności podatnika opodatkowanego ryczałtem od dochodów spółek, ustalone zostały na analogicznych zasadach jak transakcje dokonywane przez takiego podatnika z podmiotami niepowiązanymi i transakcja ta jest niezbędna w prowadzonej działalności gospodarczej. Przewodnik do Ryczałtu wskazuje ponadto, że ocena, czy transakcja mogłaby zostać zawarta pomiędzy podmiotami niepowiązanymi, nie powinna ograniczać się jedynie do oceny ustalonej ceny transakcji (tj. jej „rynkowości”) ale powinna również uwzględnić fakt czy doszłoby w ogóle do zawarcia danej transakcji pomiędzy podmiotami niepowiązanymi. Dokonując takiej oceny należy uwzględnić potrzeby danego podmiotu z punktu widzenia przedmiotu jego działalności, zasadności zakupu lub świadczenia takiej transakcji w aspekcie sytuacji majątkowej tego podmiotu czy faktycznych potrzeb biznesowych.

W tym miejscu Wnioskodawca, wskazuje, że Przewodnik do Ryczałtu nie ma charakteru normatywnego, a więc nie może być źródłem praw i obowiązków nakładanych na podatników i w konsekwencji nie może rozszerzać definicji ukrytych zysków, formułując przesłanki lub warunki, które nie wynikają literalnie z brzmienia przepisu ustawy.

Niemniej jednak, niezależnie od powyższego, przedstawione w Przewodniku do Ryczałtu rozumienie pojęcia ukrytych zysków oraz zawarty w nim przykład prowadzi do wniosku, że brak jest podstaw dla zaliczenia Czynszu dzierżawy do ukrytych zysków. Podkreślenia wymaga w tym miejscu, że dotychczasowy, stosowany od momentu rozpoczęcia działalności przez Wnioskodawcę w 2019 r., model prowadzenia działalności opierał się na korzystaniu z nieruchomości na podstawie umów najmu lub dzierżawy. Korzystanie przez Wnioskodawcę z nieruchomości magazynowej jest jednocześnie niezbędne w prowadzonej działalności gospodarczej, m.in. na cele magazynowania (...), których skupem i sprzedażą zajmuje się Wnioskodawca. Ten sam cel będzie realizowała Nieruchomość niezwłocznie po jej dostosowaniu do potrzeb Wnioskodawcy. Na zawarcie transakcji nie ma wpływu fakt, że zawierają ją podmioty powiązane. Gdyby Wnioskodawca nie wydzierżawił Nieruchomości od Wydzierżawiającego, to - biorąc pod uwagę potrzeby gospodarcze – musiałby zawrzeć umowę dzierżawy z innym podmiotem niepowiązanym, który udostępniłby Wnioskodawcy analogiczne nieruchomości. W przeciwnym wypadku Wnioskodawca zablokowałby możliwość rozwoju działalności i jednocześnie ryzykowałby przestojem, jeżeli zmaterializowałoby się ryzyko związane z toczącym się sporem dotyczącym dotychczas wykorzystywanej przez niego nieruchomości.

Nie można również uznać, że dzierżawa Nieruchomości jest efektem niedokapitalizowania Wnioskodawcy, gdyż, pomimo nieposiadania tytułu własności do nieruchomości, Wnioskodawca posiada wszelkie aktywa niezbędne dla prowadzonej działalności gospodarczej w tym środki trwałe, kapitał zapasowy, środki obrotowe, również pozwalające Wnioskodawcy na korzystanie z Nieruchomości na podstawie obligacyjnego tytułu prawnego (umowy dzierżawy). Nie zachodzi zatem potrzeba dokapitalizowania Wnioskodawcy, a zawarcie umowy dzierżawy Nieruchomości nie wynika z braku wystarczających środków do prowadzenia działalności – środki te, jak wskazano powyżej – Wnioskodawca posiada, ale z przyczyn biznesowych.

Dodatkowo, przykład 22 Przewodnika do Ryczałtu opisuje sytuację, w której XYZ Sp. z o.o. wynajmuje od swego wspólnika magazyn na potrzeby przechowywania produkowanych towarów, w zamian za miesięczny czynsz. Z uwagi na zakres prowadzonej działalności przez XYZ Sp. z o.o., gdyby spółka ta nie wynajęła magazynu od swojego wspólnika, to zobligowana byłaby wynająć taki magazyn od innego podmiotu albo zrealizować inwestycję w postaci budowy magazynu. Jak wynika z rozstrzygnięcia przykładu – wartość czynszu regulowanego przez XYZ Sp. z o.o. nie powinna zostać zakwalifikowana jako ukryty zysk i nie powinna być opodatkowana ryczałtem – magazyn jest bowiem niezbędny tej spółce dla celów przechowywania towarów i został on wynajęty na zasadach rynkowych. Zdaniem Wnioskodawcy, argumentacja przytoczona przy rozstrzygnięciu tego przykładu może również zostać zastosowana w opisanym zdarzeniu przyszłym.

Podobna argumentacja została zwarta w interpretacji indywidulanej z 25 stycznia 2022 r. (0111-KDIB1- 2.4010.554.2021.2.AK), w której organ przyznał rację wnioskodawcy, że płacony przez spółkę czynsz dzierżawy (z zastosowaniem cen rynkowych) za lokale wynajmowane od własnego udziałowca nie stanowi dochodu z tytułu ukrytych zysków o którym mowa w art. 28m ust. 3 Ustawy o CIT.

Mając na uwadze powyższe, z uwagi na fakt, że:

‒Czynsz dzierżawy nie jest w ocenie Wnioskodawcy świadczeniem wykonanym w związku z prawem do udziału w zysku (nie jest w sposób pośredni ani bezpośredni powiązany z zaistnieniem zysku ani jego wysokości, ani nie wynika z dyspozycji udziałem w zysku);

‒Czynsz dzierżawy nie jest świadczeniem wymienionym w przykładowym katalogu ukrytych zysków ani świadczeniem do nich podobnym;

‒Czynsz dzierżawy został ustalony na warunkach rynkowych;

‒w przypadku, gdyby Wnioskodawca nie zwarł umowy dzierżawy z Wydzierżawiającym, to i tak doszłoby do zawarcia analogicznej umowy z podmiotem niepowiązanym;

‒zawarcie umowy dzierżawy pomiędzy Wnioskodawcą a Wydzierżawiającym jest zasadne z punktu widzenia przedmiotu działalności Wnioskodawcy i jego potrzeb biznesowych i niezbędne dla prowadzonej przez niego działalności gospodarczej;

‒zawarcie umowy dzierżawy z Wydzierżawiającym jest naturalnym następstwem rozwoju działalności Wnioskodawcy oraz racjonalnym posunięciem biznesowym nakierowanym na ograniczenie ryzyka utraty dostępu do powierzchni magazynowej

– to zdaniem Wnioskodawcy płacony przez Wnioskodawcę Czynsz dzierżawy nie będzie stanowić dochodu z tytułu ukrytych zysków o którym mowa w art. 28m ust. 3 Ustawy o CIT i nie będzie podlegać opodatkowaniu ryczałtem od dochodów spółek kapitałowych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 28j ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587, dalej: „ustawa o CIT”):

Zgodnie z art. 28m ust. 1 ustawy o CIT:

W myśl art. 28m ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT:

Przepis art. 28m ust. 3 ustawy o CIT stanowi, że:

W myśl art. 28m ust. 4 ustawy o CIT:

Przedmiotem opodatkowania w systemie ryczałtu jest więc co do zasady efektywna dystrybucja zysku ze spółki kapitałowej do jej udziałowca/akcjonariusza, przy czym przepisy nie ograniczają się wyłącznie do opodatkowania dywidend, ale uwzględniają również inne formy dystrybucji.

Istotą przyjętego modelu jest odroczenie opodatkowania dystrybuowanego zysku do dnia podjęcia uchwały o przeznaczeniu tego zysku i wypłat równoważnych takiej dystrybucji. Intencją ustawodawcy jest zatem uwzględnienie w katalogu dochodów do opodatkowania także innych, alternatywnych niż dywidenda, świadczeń dokonanych na rzecz udziałowców/akcjonariuszy lub podmiotów powiązanych bezpośrednio lub pośrednio z podatnikiem lub z tymi udziałowcami/akcjonariuszami (tzw. ukryte zyski). Wypłata ukrytych zysków oznacza powstanie dla spółki odpowiadającego im dochodu, podlegającego opodatkowaniu ryczałtem.

Ukryte zyski stanowić zatem będą dla podatnika wszelkie świadczenia spółki:

‒wykonane w związku z prawem do udziału w zysku,

‒inne niż podzielony zysk o charakterze pieniężnym, niepieniężnym, odpłatnym, nieodpłatnym lub częściowo odpłatnym (wartość nieodpłatnych i częściowo odpłatnych świadczeń określa się zgodnie z art. 12 ust. 5-6a ustawy o CIT),

‒wykonane bezpośrednio lub pośrednio na rzecz udziałowca/akcjonariusza lub podmiotu powiązanego,

‒wykonane bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych z podatnikiem lub z tym udziałowcem/akcjonariuszem.

Stosownie do art. 28c pkt 1 ustawy o CIT:

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest kwestia ustalenia czy dzierżawa Nieruchomości od podmiotu powiązanego na rzecz Państwa Spółki i wypłacane z tego tytułu wynagrodzenie będzie stanowiło dla Państwa ukryty w rozumieniu art. 28m ustawy o CIT, a w konsekwencji będzie podlegało opodatkowaniu ryczałtem od dochodów spółek po stronie Spółki na podstawie art. 28m ustawy o CIT.

Jak wynika z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego od stycznia 2023 r. podlegają Państwo opodatkowaniu ryczałtem od dochodów spółki, a od 14 lutego 2023 r. dzierżawią Państwo Nieruchomość od pracownika, który w kwietniu 2023 r. stał się również udziałowcem Spółki. Objęcie udziałów przez Wydzierżawiającego nie ma związku z wydzierżawieniem Nieruchomości Spółce.

Dzierżawiona przez Państwa Nieruchomość nigdy nie stanowiła Państwa majątku. Stanowi ona prywatny majątek Wydzierżawiającego, który nie prowadzi swojej działalności, więc tym samym wynagrodzenie wypłacane podmiotowi powiązanemu nie służy jego dokapitalizowywaniu. W zawartej umowie miedzy Spółką a Wydzierżawiającym znajduje się zapis regulujący konieczność zwrotu wartości wzniesionych w trakcie dzierżawy budowli.

Wspólnicy zadbali również o wyposażenie Spółki w aktywa niezbędne dla prowadzonej przez Państwa działalności gospodarczej. Nie są Państwo właścicielem żadnej innej nieruchomości, co wynika z decyzji biznesowej Spółki, powszechnej w branży. Najem czy dzierżawa nieruchomości jest modelem, który zapewnia Państwu większą elastycznością biznesową.

Warunki dzierżawy są oparte na stawkach rynkowych, w związku z tym Spółka mogłaby również zawrzeć analogiczne umowy z podmiotami niepowiązanymi.

Wynagrodzenie za dzierżawę jest takie, jakie podmiot powiązany otrzymuje za świadczenie usługi na rzecz Spółki i jest określone na warunkach rynkowych.

Zgodnie z treścią art. 28m ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT:

Jak wskazano powyżej, definicję ukrytych zysków zawiera art. 28m ust. 3 ustawy o CIT, zgodnie z którym przez ukryte zyski rozumie się świadczenia pieniężne, niepieniężne, odpłatne, nieodpłatne lub częściowo odpłatne, wykonane w związku z prawem do udziału w zysku, inne niż podzielony zysk, których beneficjentem, bezpośrednio lub pośrednio, jest udziałowiec, akcjonariusz albo wspólnik lub podmiot powiązany bezpośrednio lub pośrednio z podatnikiem lub z tym udziałowcem, akcjonariuszem lub wspólnikiem.

W art. 28m ust. 3 ustawy o CIT wskazano na otwarty katalog świadczeń, które mogą zostać uznane za dochód z tytułu ukrytych zysków, ale również wskazane zostały przykłady transakcji traktowanych jako taki dochód. Jednym z wymienionych przykładów jest nadwyżka wartości rynkowej transakcji określona zgodnie z art. 11c ponad ustaloną cenę tej transakcji (art. 28m ust. 3 pkt 3 ustawy o CIT). Z treści tego przepisu wynika zatem, że wszystko co przewyższa wartość rynkową transakcji stanowi zysk ukryty podlegający opodatkowaniu.

Ocena czy określone świadczenie dzierżawy spełni warunki do uznania za dochód z tytułu ukrytego zysku powinna zostać dodatkowo przeprowadzona w oparciu o przesłanki wynikające ze zdania wstępnego przepisu art. 28m ust. 3 ustawy o CIT. Jak z niego wynika, dochód z tytułu ukrytego zysku nie obejmuje świadczeń, które nie są wykonane w związku z prawem do udziału w zysku, czyli świadczeń podjętych (wykonanych) bez jakiegokolwiek wpływu podmiotów powiązanych na działanie i decyzje spółki opodatkowanej ryczałtem, w zakresie ocenianego świadczenia.

Przepis art. 28m ust. 3 ustawy o CIT wskazuje, że za ukryty zysk uznaje się każde świadczenie, którego beneficjentem, bezpośrednio lub pośrednio, jest udziałowiec i które jest wykonane w związku z prawem do udziału w zysku, innym niż podzielony zysk. W praktyce może to oznaczać, np. świadczenia powstałe w wyniku uzgodnień, których nie zawarłyby podmioty niepowiązane.

Ocena czy transakcja mogłaby zostać zawarta między spółką a udziałowcem nie powinna się zatem ograniczać jedynie do oceny ustalonej ceny transakcji (według wartości rynkowej), ale powinna również uwzględnić fakt czy doszłoby w ogóle do zawarcia danej transakcji. Dokonując takiej oceny należy uwzględnić potrzeby spółki z punktu widzenia przedmiotu jej działalności, zasadności zakupu lub świadczenia takiej transakcji w aspekcie sytuacji majątkowej spółki czy faktycznych jej potrzeb biznesowych.

W relacji spółka-udziałowiec istotne może być to, czy udziałowiec zadbał o wyposażenie spółki w aktywa niezbędne dla prowadzonej działalności gospodarczej i czy ewentualny niedobór tych aktywów nie jest przyczyną działań polegających na dokapitalizowywaniu spółki, tj. dokapitalizowywaniu w innej formie niż w postaci wkładu do spółki (np. w formie pożyczki, udostępniania nieruchomości).

Również inne świadczenia ekwiwalentne dywidendzie, czyli świadczenia, które pod pozorem inaczej nazwanej czynności prawnej (jednej lub wielu) prowadzą de facto do korzyści udziałowca, która bez wykonania tego świadczenia zostałaby zrealizowana w postaci dywidendy, kreują dochód z tytułu ukrytych zysków.

Przechodząc na grunt analizowanej sprawy, biorąc pod uwagę przywołane wyżej uregulowania prawne, stwierdzić należy, że ponoszone przez Państwa koszty dzierżawy nie będą stanowić dochodu z tytułu ukrytych zysków określonych w art. 28m ust. 3 ustawy o CIT.

Dzierżawa nieruchomości, która jest niezbędna do prowadzenia Państwa działalności gospodarczej oraz to, że Spółka nie posiada własnej nieruchomości wynika z Państwa decyzji biznesowej. Napisali Państwo, że udziałowcy Spółki zadbali o jej wyposażenie w aktywa niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej. Ponadto, umowa dzierżawy Nieruchomości zawarta jest na warunkach rynkowych.

Podsumowując, wypłata należności na rzecz podmiotu powiązanego z tytułu dzierżawy nie będzie stanowiła wypłaty ukrytego zysku w rozumieniu art. 28m ust. 3 ustawy o CIT.

Wobec powyższego Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t .j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 z późn. zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2651 ze zm.).