Interpretacja indywidualna z dnia 22 maja 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.312.2019.10.SJ

Koszty uzyskania przychodów w związku z handlem kryptowalutami.

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie:

1)ponownie rozpatruję sprawę Pana wniosku z 9 maja 2019 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z 28 stycznia 2020 r., sygn. akt I SA/Lu 608/19 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 20 lutego 2023 r.) oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 14 grudnia 2022 r., sygn. akt II FSK 1226/20 (data wpływu 20 stycznia 2023 r.),

2)stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 maja 2019 r. wpłynął Pana wniosek z 9 maja 2019 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy kosztów uzyskania przychodów w związku z handlem kryptowalutami.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 ze zm., dalej: updof).

Wnioskodawca dokonywał w 2018 r. transakcji polegających na zakupie oraz sprzedaży walut wirtualnych. We wskazanym roku dokonywał także transakcji zamiany waluty wirtualnej jednego rodzaju na walutę wirtualną innego rodzaju. Z tytułu tych transakcji odnotował On stratę (nadwyżkę kosztów uzyskania przychodów nad przychodami), którą wykazał w zeznaniu podatkowym PIT-36 jako stratę ze źródła „prawa autorskie i inne prawa, o których mowa w art. 18 ustawy”.

Wnioskodawca zamierza dokonywać transakcje, mające za przedmiot walutę wirtualną, także w latach kolejnych (tj. w 2019 r. i w latach następnych). Nie wyklucza, że walutę wirtualną zakupioną w danym roku (np. w 2019 r.) sprzeda dwa lata później (np. w 2021 r.), nie dokonując innych transakcji sprzedaży waluty wirtualnej pomiędzy tymi transakcjami.

Wnioskodawca oświadcza, że:

-zarówno w latach poprzednich, jak i w przyszłości koszt nabycia walut wirtualnych był i będzie poniesiony i właściwie udokumentowany – pozostawał on i będzie pozostawał w bezpośrednim związku z przychodami uzyskiwanymi z transakcji, których przedmiotem są waluty wirtualne;

-ilekroć mowa we wniosku o walucie wirtualnej, chodzi o walutę wirtualną w rozumieniu art. 2 ust. 2 pkt 26 ustawy z 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (Dz. U. z 2018 r. poz. 723 ze zm.);

-nie nabywał i nie będzie nabywał waluty wirtualnej drogą „kopania”;

-nie prowadził oraz nie będzie prowadził działalności gospodarczej w zakresie obrotu wirtualnymi walutami; aktywność podejmowana w tym zakresie nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu updof, lecz następuje w sferze prywatnej;

-nie prowadził oraz nie będzie prowadził działalności, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu;

-nabycie walut wirtualnych oraz zapłata za nie następowały i będą następować za pośrednictwem giełd kryptowalutowych – zarówno krajowych, jak i zagranicznych;

-z uwagi na anonimowy obrót walutami wirtualnymi, kontrahenci Wnioskodawcy; z którymi zawiera transakcje za pośrednictwem giełd kryptowalutowych, nie są i nie będą znani;

-wniosek nie dotyczy transakcji wymiany waluty wirtualnej na towary lub usługi.

Pytania

1.Czy strata osiągnięta w 2018 r. przez Wnioskodawcę z handlu walutą wirtualną stanowi koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 23 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm., dalej: ustawa nowelizująca), a w konsekwencji czy kwota tej straty może zostać uznana za koszty uzyskania przychodów 2019 r. pod warunkiem ich wykazania w zeznaniu podatkowym za 2019 r. jako koszt uzyskania przychodów?

2.Czy w przypadku sprzedaży w 2021 r. albo w jednym z lat następnych waluty wirtualnej zakupionej w 2019 r. – w sytuacji niewykonywania innych transakcji polegających na sprzedaży waluty wirtualnej – Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania w 2021 r. albo w jednym z lat następnych kosztów uzyskania przychodów w postaci bezpośrednich wydatków na nabycie sprzedawanej waluty wirtualnej, poniesionych w 2019 r., na zasadzie wynikającej z art. 22 ust. 16 updof w zw. z art. 22 ust. 14-15 updof?

Pana stanowisko w sprawie

Ad 1

Ustawa nowelizująca zmieniła zasady opodatkowania obrotu walutami wirtualnymi. Od dnia 1 stycznia 2019 r. przychody z odpłatnego zbycia waluty wirtualnej stanowią przychody z kapitałów pieniężnych (art. 17 ust. 1 pkt 11 updof), podczas gdy przed tym dniem przychody te zaliczane były do przychodów z praw majątkowych (por. wyrok NSA z dnia 6 marca 2018 r., sygn. akt II FSK 488/16).

W związku ze zmianą zasad opodatkowania ustawodawca przewidział w ustawie nowelizującej przepis przejściowy.

Zgodnie z art. 23 ustawy nowelizującej, „koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 14 ustawy zmienianej w art. 1 oraz w art. 15 ust. 11 ustawy zmienianej w art. 2, poniesione i nieodliczone od przychodów przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, podatnik wykazuje odpowiednio w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1 a pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, składanym za 2019 r. albo w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 2, składanym za pierwszy rok podatkowy rozpoczynający się po dniu 31 grudnia 2018 r.”.

Zdaniem Wnioskodawcy powyższy przepis powinien być interpretowany w ten sposób, że wydatkami poniesionymi i nieodliczonymi od przychodów jest także kwota odpowiadająca kwocie straty z obrotu walutami wirtualnymi, wygenerowana przed dniem 1 stycznia 2019 r. w zakresie, w jakim kwota ta nie obniżyła podstawy opodatkowania (dochodu) przed zmianą zasad opodatkowania obrotu walutami wirtualnymi. Tym samym kwota takiej straty może zostać uznana za koszty uzyskania przychodów 2019 r. pod warunkiem jej wykazania jako koszt uzyskania przychodów tego roku w zeznaniu podatkowym. Jednocześnie Wnioskodawca nie będzie uprawniony do uznawania tej kwoty za stratę ze źródła „prawa majątkowe”. Dojdzie zatem do swoistego „przekonwertowania” straty z 2018 r. (źródło „prawa majątkowe”) na koszty uzyskania przychodów 2019 r. na cele obliczenia dochodu w zakresie obrotu walutami wirtualnymi.

Przeciwny wniosek prowadziłby do sytuacji, w której Wnioskodawca straciłby możliwość rozliczenia straty na transakcjach mających za przedmiot waluty wirtualne, wygenerowanej przed dniem 1 stycznia 2019 r. (w przypadku Wnioskodawcy: w 2018 r.). Od dnia 1 stycznia 2019 r. istnieje zakaz rozliczania straty z walut wirtualnych w związku z faktem, że wprowadzono instytucję przenoszenia nadwyżki kosztów uzyskania przychodów nad przychodami na kolejne lata podatkowe (por. art. 9 ust. 3a pkt 2 oraz art. 22 ust. 16 updof oraz stanowisko do pytania nr 2). Nawet jeśliby uznać, że zakaz rozliczania strat dotyczy strat wygenerowanych od dnia 1 stycznia 2019 r., to Wnioskodawca i tak nie mógłby ich rozliczyć z dochodami z handlu walutą wirtualną, uzyskiwanymi od dnia 1 stycznia 2019 r., z uwagi na zmianę źródła przychodów, do którego kwalifikuje się przychody z obrotu walutą wirtualną. Strata została zaliczona do źródła „prawa majątkowe”, a dochody z handlu walutą wirtualną są obecnie kwalifikowane do źródła „kapitały pieniężne”.

Wnioskodawca podkreśla, że wniosek, że definitywnie stracił On możliwość rozliczenia strat wygenerowanych przed dniem 1 stycznia 2019 r. na transakcjach mających za przedmiot waluty wirtualne pozostawałby w sprzeczności z zasadą zaufania do państwa i stanowionego przez nie prawa. Zasada ta opiera się „na pewności prawa, a więc takim zespole cech właściwych prawu, które zapewniają jednostce bezpieczeństwo prawne; umożliwiają jej decydowanie o swoim postępowaniu w oparciu o pełną znajomość przesłanek działania organów państwowych oraz konsekwencji prawnych, jakie jej działania mogą za sobą pociągnąć.

Jednostka winna mieć możliwość określenia zarówno konsekwencji poszczególnych zachowań i zdarzeń na gruncie obowiązującego w danym momencie stanu prawnego, jak też oczekiwać, że prawodawca nie zmieni ich w sposób arbitralny” (wyrok TK z dnia 14 czerwca 2000 r., sygn. akt P 3/00). Innymi słowy, taka wykładania byłaby niekonstytucyjna.

Tym samym na pytanie nr 1 odpowiedzieć należy, zdaniem Wnioskodawcy, że strata osiągnięta w 2018 r. przez Niego z handlu walutą wirtualną stanowi koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 23 ustawy nowelizującej, a w konsekwencji kwota tej straty może zostać uznana za koszty uzyskania przychodów 2019 r. pod warunkiem ich wykazania w zeznaniu podatkowym za 2019 r. jako koszt uzyskania przychodów.

Ad 2

Przepis art. 22 ust. 16 updof ustanawia zasadę, zgodnie z którą nadwyżka kosztów uzyskania przychodów z tytułu nabycia waluty wirtualnej nad przychodami z odpłatnego zbycia waluty wirtualnej uzyskanymi w roku podatkowym powiększa koszty uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia waluty wirtualnej poniesione w następnym roku podatkowym.

Skutki obrotu walutą wirtualną (poza działalnością, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu) są tożsame zarówno wówczas, gdy podatnik dokonuje obrotu walutą wirtualną w ramach działalności gospodarczej, jak i poza nią.

Skoro Wnioskodawca nabędzie w 2019 r. walutę wirtualną i nie dokona w tym roku żadnych innych transakcji związanych ze sprzedażą waluty wirtualnej, w tym roku podatkowym wystąpi nadwyżka kosztów nad przychodami. Stosownie do powyższej zasady, powiększy ona koszty uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia waluty wirtualnej w następnym roku podatkowym, tj. w 2020 r.

W ocenie Wnioskodawcy, jeżeli nie dokona On żadnych transakcji sprzedaży waluty wirtualnej w 2020 r., to nadwyżka kosztów nad przychodami z 2020 r., powstała de facto wskutek przeniesienia nadwyżki kosztów nad przychodami z 2019 r., powiększy koszty uzyskania przychodów w 2021 r. Owa nadwyżka kosztów nad przychodami przechodzić będzie w analogiczny sposób na kolejne lata.

Przeciwny wniosek prowadziłby do sytuacji, w której koszty zakupu waluty wirtualnej poniesione w 2019 r., „nieskonsumowane” („niewykorzystane”) w 2020 r., przepadłyby. W takim przypadku sprzedaż w 2021 r. lub w jednym z lat następnych waluty wirtualnej zakupionej w 2019 r. – w sytuacji niedokonywania innych transakcji związanych z walutą wirtualną – wygenerowałaby przychód w roku sprzedaży, lecz niemożliwe byłoby rozpoznanie w tym roku kosztów uzyskania przychodów w postaci wydatków na nabycie sprzedawanej waluty wirtualnej. Oznaczałoby to, że odroczenie decyzji o sprzedaży waluty wirtualnej o więcej niż dwa lata mogłoby prowadzić do opodatkowania sprzedaży waluty wirtualnej na zasadzie przychodowej, a nie dochodowej wskutek „utraty” kosztów uzyskania przychodów.

Tym samym art. 22 ust. 16 updof należy interpretować w ten sposób, że nadwyżka kosztów uzyskania przychodów z tytułu nabycia waluty wirtualnej nad przychodami z odpłatnego zbycia waluty wirtualnej uzyskanymi w roku podatkowym (x) powiększa koszty uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia waluty wirtualnej poniesione w następnym roku podatkowym (x+1), a nadwyżka kosztów tego roku następnego (x+1) nad przychodami tego roku następnego, powiększa koszty uzyskania przychodów w roku kolejnym (x+2); brak jest jednocześnie normy prawnej ograniczającej w czasie przenoszenie owej nadwyżki.

W ocenie Wnioskodawcy, powyższe rozważania znajdują potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 26 marca 2019 r., nr 0113-KDIPT3.4011.591.2018.2.SK.

Na zadane pytanie nr 2 należy zatem odpowiedzieć, zdaniem Wnioskodawcy, w ten sposób, że w przypadku sprzedaży w 2021 r. albo w jednym z lat następnych waluty wirtualnej zakupionej w 2019 r. – w sytuacji niewykonywania innych transakcji polegających na sprzedaży waluty wirtualnej – Wnioskodawca uprawniony będzie do rozpoznania w 2021 r. albo w jednym z lat następnych kosztów uzyskania przychodów w postaci wydatków na nabycie sprzedawanej waluty wirtualnej, poniesionych w 2019 r., na zasadzie wynikającej z art. 22 ust. 16 updof w zw. z art. 22 ust. 14-15 updof.

Interpretacja indywidualna

7 sierpnia 2019 r. wydałem interpretację indywidualną nr 0113-KDIPT2-3.4011.312.2019.1.SJ uznając Pana stanowisko w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:

-straty osiągniętej z handlu walutami wirtualnymi poniesionej przed dniem 1 stycznia 2019 r. – za nieprawidłowe,

-wydatków na nabycie walut wirtualnych poniesionych po dniu 1 stycznia 2019 r. – za prawidłowe.

Interpretację indywidualną doręczono Panu 8 sierpnia 2019 r.

Skarga na interpretację indywidualną

23 sierpnia 2019 r. wpłynęła do mnie Pana skarga na tą interpretację, adresowana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie.

Wniósł Pan o uchylenie ww. interpretacji indywidualnej w zaskarżonej części.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wyrokiem z 28 stycznia 2020 r., sygn. akt I SA/Lu 608/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie, uchylił interpretację indywidualną w zaskarżonej części.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 14 grudnia 2022 r., sygn. akt II FSK 1226/20 oddalił skargę kasacyjną.

Wyrok, który uchylił ww. interpretację indywidualną w zaskarżonej części, stał się prawomocny od 14 grudnia 2022 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku  

Zgodnie z art. 153 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

•uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny oraz Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyrokach;

•ponownie rozpatruję Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 ze zm.) :

W art. 10 ust. 1 tej ustawy, zostały określone źródła przychodów. Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 5a pkt 33a ww. ustawy:

Pojęcie „waluta wirtualna” zostało zdefiniowane w art. 2 ust. 2 pkt 26 ustawy z dnia 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (Dz. U. z 2019 r., poz. 1115):

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 17 ust. 1f cyt. ustawy:

Natomiast wymiana pomiędzy walutami wirtualnymi – niezależnie od miejsca dokonywania jest obojętna podatkowo.

Przepis art. 17 ust. 1g ww. ustawy stanowi, że:

Ww. art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu określa, że chodzi o:

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz nie prowadził oraz nie będzie prowadził działalności gospodarczej w zakresie obrotu wirtualnymi walutami.

Zatem, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w tej sytuacji, przychody z odpłatnego zbycia waluty wirtualnej stanowią dla Niego przychody z kapitałów pieniężnych.

W odniesieniu do kosztów uzyskania przychodów należy stwierdzić, że zgodnie z art. 22 ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 22 ust. 15 ww. ustawy:

Stosownie do art. 22 ust. 16 cyt. ustawy:

Z cytowanych wyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że koszty uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia waluty wirtualnej, tj. udokumentowane wydatki bezpośrednio poniesione na nabycie waluty wirtualnej oraz koszty związane ze zbyciem waluty wirtualnej, potrącane są w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione, z zastrzeżeniem ust. 16, który stanowi, że nadwyżka kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 14, nad przychodami z odpłatnego zbycia waluty wirtualnej uzyskanymi w roku podatkowym powiększa koszty uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia waluty wirtualnej poniesione w następnym roku podatkowym.

Zgodnie z art. 23 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.; dalej: ustawa nowelizująca):

Z kolei art. 45 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do którego nawiązał ustawodawca w art. 23 ustawy nowelizującej z 23 października 2018 r., stanowi od 1 stycznia 2019 r., że:

Następnie zagodnie z art. 30b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do którego odsyła art. 45 ust. 1a pkt 1 tej ustawy podatkowej:

W myśl art. 45 ust. 1b ww. ustawy:

Równocześnie wskazać należy, że stosownie do treści art. 9 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Na gruncie przedstawionego wyżej stanu prawnego przede wszystkim wymaga odnotowania, że – co do zasady – koszty uzyskania przychodów są wpisane w konstrukcję straty z danego źródła przychodów. W swej istocie strata jest tą częścią kosztów uzyskania przychodów, która arytmetycznie przewyższa przychody danego roku podatkowego (kalendarzowego) i dlatego nie mogła już zmniejszyć podstawy opodatkowania omawianym podatkiem. Tym samym odliczenie straty w kolejnych latach podatkowych polega na odliczeniu tych kosztów uzyskania przychodów, które nie mogły zostać odliczone we wcześniejszym roku podatkowym ze względu na zbyt niski poziom przychodów z danego źródła. Innymi słowy, nie było od czego rachunkowo dokonywać odliczenia straty, a w jej ramach kosztów uzyskania przychodów. Z punktu widzenia konstrukcji straty można powiedzieć, że odpowiada ona kosztom uzyskania przychodów nieodliczonym od przychodów.

Zgodnie z przytoczonymi wyżej przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, poczynając od 1 stycznia 2019 r. ustawodawca zrezygnował z mechanizmu rozliczania straty w przypadku wirtualnych walut i powrócił do jej składowej, czyli do pojęcia kosztów uzyskania przychodów, do końca 2018 r. wpisanych w konstrukcję straty. Dlatego konsekwentnie w art. 23 ustawy nowelizującej ustawodawca stanowi o kosztach uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, poniesionych i nieodliczonych od przychodów przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. Natomiast nie posługuje się już pojęciem straty, od którego w nowym stanie prawnym, od 1 stycznia 2019 r., odstąpił na potrzeby rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu walut wirtualnych.

Powyższe oznacza, że w odniesieniu do walut wirtualnych te koszty uzyskania przychodów, które podatnik poniósł i nie zdążył odliczyć do końca 2018 r. na zasadach przewidzianych dla straty, poczynając od 1 stycznia 2019 r. ma prawo uwzględnić po stronie kosztów uzyskania przychodów w zeznaniu przewidzianym w art. 45 ust. 1a pkt 1 ww. ustawy, składanym za 2019 r., według art. 23 ustawy nowelizującej, jako poniesione i nieodliczone od przychodów przed dniem wejścia w życie tej ustawy nowelizującej.

Tym samym, ustawodawca mocą art. 23 ustawy nowelizującej z 23 października 2018 r., w związku z wyraźnym zaliczeniem przychodów z walut wirtualnych do kapitałów pieniężnych i jednoczesnym odejściem od straty na rzecz poniesionych i nieodliczonych kosztów uzyskania przychodów, przyznał podatnikowi prawo do pomniejszenia przychodów z walut wirtualnych należących od 1 stycznia 2019 r. do kapitałów pieniężnych o poniesione i nieodliczone wcześniej koszty uzyskania przychodów, które do końca 2018 r. wpisane były w konstrukcję straty z praw majątkowych. Poprzez rozwiązanie przyjęte w art. 23 ustawy nowelizującej z 23 października 2018 r. ustawodawca podatkowy zapewnił podatnikowi ochronę interesów w toku. Wraz z nowelizacją wprowadzoną od 1 stycznia 2019 r. przyznał bowiem podatnikowi prawo do odliczenia po tej dacie tych kosztów uzyskania przychodów związanych z walutami wirtualnymi, które podatnik poniósł i nie zdążył odliczyć wcześniej w ramach straty.

Tak więc strata osiągnięta w 2018 r. przez Pana z handlu walutą wirtualną stanowi koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 23 ustawy nowelizującej, a w konsekwencji kwota tej straty może zostać uznana za koszty uzyskania przychodów 2019 r. pod warunkiem ich wykazania w zeznaniu podatkowym za 2019 r. jako koszt uzyskania przychodów.

Wobec powyższego Pana stanowisko w części dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów straty osiągniętej z handlu walutami wirtualnymi poniesionej przed dniem 1 stycznia 2019 r.należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do kwestii możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu w roku 2021 albo w jednym z lat następnych wydatków na nabycie sprzedawanej waluty wirtualnej poniesionych w 2019 r., stwierdzić należy, że zgodnie z cytowanym wcześniej art. 30b ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 30b ust. 6 pkt 2 powołanej ustawy:

W myśl art. 30b ust. 6a cyt. ustawy:

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że dokonywał Pan w 2018 r. transakcji polegających na zakupie oraz sprzedaży walut wirtualnych. We wskazanym roku dokonywał także transakcji zamiany waluty wirtualnej jednego rodzaju na walutę wirtualną innego rodzaju. Z tytułu tych transakcji odnotował Pan stratę (nadwyżkę kosztów uzyskania przychodów nad przychodami), którą wykazał w zeznaniu podatkowym PIT-36 jako stratę ze źródła „prawa autorskie i inne prawa, o których mowa w art. 18 ustawy”. Zamierza Pan dokonywać transakcje, mające za przedmiot walutę wirtualną, także w latach kolejnych (tj. w 2019 r. i w latach następnych). Nie wyklucza Pan, że walutę wirtualną zakupioną w danym roku (np. w 2019 r.) sprzeda dwa lata później (np. w 2021 r.), nie dokonując innych transakcji sprzedaży waluty wirtualnej pomiędzy tymi transakcjami. Ponadto zarówno w latach poprzednich, jak i w przyszłości koszt nabycia walut wirtualnych był i będzie poniesiony i właściwie udokumentowany – pozostawał on i będzie pozostawał w bezpośrednim związku z przychodami uzyskiwanymi z transakcji, których przedmiotem są waluty wirtualne. Nie nabywał Pan i nie będzie nabywał waluty wirtualnej drogą „kopania” i nie prowadził oraz nie będzie prowadził działalności gospodarczej w zakresie obrotu wirtualnymi walutami, aktywność podejmowana w tym zakresie nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu updof, lecz następuje w sferze prywatnej. Nie prowadził Pan oraz nie będzie prowadził działalności, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu a także nabycie walut wirtualnych oraz zapłata za nie następowały i będą następować za pośrednictwem giełd kryptowalutowych – zarówno krajowych, jak i zagranicznych.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz powyższe uregulowania prawne stwierdzić należy, że w przypadku sprzedaży przez Pana w 2021 r. albo w jednym z lat następnych waluty wirtualnej zakupionej w 2019 r. – w sytuacji niewykonywania innych transakcji polegających na sprzedaży lub na nabyciu waluty wirtualnej od innych podmiotów będzie Pan mógł rozpoznać w 2021 r. albo w jednym z lat następnych koszty uzyskania przychodów w postaci wydatków na nabycie sprzedawanej waluty wirtualnej, poniesionych w 2019 r., na zasadzie wynikającej z art. 22 ust. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zw. z art. 22 ust. 14-15 tej ustawy.

Wobec powyższego, stanowisko Pana, w części dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie walut wirtualnych poniesionych po dniu 1 stycznia 2019 r. w przypadku ich sprzedaży w 2021 r. albo w jednym z następnych lat, należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wniesienia wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”.

 Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).