Interpretacja indywidualna z dnia 19 maja 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDSB2-2.4011.127.2023.2.KG

Brak możliwość skorzystania z rozliczenia w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznychjest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

1 kwietnia 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 31 marca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwania – pismami z 17 kwietnia 2023 r. oraz 17 maja 2023 r. (o tych samych datach wpływu).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Zapytanie dotyczy roku podatkowego 2022 r. Jest Pani osobą rozwiedzioną, ze związku małżeńskiego ma Pani pełnoletnią córkę, a zapytanie dotyczy Pani małoletniego syna (…). Nie mieszka Pani z ojcem syna, rozstaliście się Państwo w (…). Od 2016 roku syn wraz z ojcem przebywa w Wielkiej Brytanii, gdzie uczęszcza do szkoły średniej. Z Panią w Polsce przebywa we wszystkich okresach, kiedy ma przerwy w nauce (wakacje, ferie, przerwy świąteczne).

Ostatnio syn był pod Pani opieką (…). W okresach, kiedy Pani sprawuje opiekę nad synem, zajmuje się Pani jego wychowaniem bez udziału jego ojca, czyli faktycznie wychowuje go Pani, troszczy się Pani o jego byt materialny i rozwój emocjonalny.

Ponosi Pani sama wszystkie koszty związane z codziennymi potrzebami syna (jedzenie, ubrania) oraz te związane z opłaceniem wszelkich wyjazdów wakacyjnych, świątecznych, wyjazdów na ferie zimowe. Jest Pani zatrudniona na umowę o pracę i w stosunku do Pani przychodów mają zastosowanie przepisy o podatku dochodowym od osób fizycznych (zasady ogólne).

Do Pani przychodów w roku podatkowym 2022 nie mają zastosowania przepisy:

a)art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

b)ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym,

c)ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani:

W sytuacji, gdy syn przebywa z Panią pozostaje pod Pani stałą, codzienną opieką. Ojciec dziecka jest wówczas całkowicie wyłączony ze sprawowania opieki nad dzieckiem. Pani czuwa nad rozwojem emocjonalnym syna w kontekście zachowania więzi z rodziną (babciami i siostrą), utrzymaniem tradycji związanych z obchodzeniem świąt Bożego Narodzenia i Świąt Wielkanocnych. W roku 2022 syn miał zapewnione przez Panią wakacje, więc ponosiła Pani wszelkie koszty związane z zapewnieniem dziecku należytego wypoczynku. Zadbała Pani również o jego zdrowie, gdyż zawsze wykonuje Pani synowi komplet badań lekarskich, kiedy przebywa z Panią syn. W okresie, kiedy syn przebywa z Panią, tylko Pani ponosi wszelkie wydatki związane z zapewnieniem mu podstawowych potrzeb życiowych. Pani kupuje dziecku wszystko, co potrzebuje do szkoły, jak np. sfinansowała Pani zakup komputera. Zawsze kupuje Pani synowi ubrania potrzebne mu na cały rok szkolny, kiedy on przebywa w Wielkiej Brytanii.

W 2022 roku syn mieszkał z Panią (…).

Sąd określił miejsce zamieszkania syna przy Pani, czyli przy matce, kiedy zdecydowaliście się Państwo z ojcem syna na rozstanie w 2010 roku. Do 2016 roku dziecko przebywało w Polsce tylko z Panią i od września 2016 roku zgodziła się Pani na uczęszczanie syna do szkoły w Wielkiej Brytanii i jego zamieszkanie z ojcem, kiedy musi on uczęszczać do szkoły. Ojciec zapewnia mu tylko „dach nad głową” i wyżywienie, kiedy syn przebywa z nim. Nie jest Pani wyłączona z wychowania syna. Dba Pani o jego rozwój emocjonalny i o zachowanie więzi z rodziną. Kupuje mu też Pani wszystkie potrzebne rzeczy do ubrania i do szkoły.

Ma Pani obecnie przyznane świadczenie 500+.

Miejscem zamieszkania syna w 2022 roku była zarówno Polska, jak i Wielka Brytania. Dziecko mieszkało z Panią w miejscu Pani zamieszkania w okresach (…), tj. (…). W okresie, kiedy syn uczęszcza do szkoły, jego miejscem zamieszkania jest (…), gdzie mieszka również jego ojciec.

W 2022 r. nie prowadziła Pani działalności gospodarczej.

W 2022 r. w stosunku do Pani syna nie miały zastosowania przepisy:

- art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (19% podatek liniowy),

- ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym z wyjątkiem najmu prywatnego, w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń, lub

- ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Między Panią, a ojcem dziecka nie została ustalona opieka naprzemienna. Dziecko, zgodnie z ustaleniami Sądu (…) ustanowiono miejsce pobytu syna przy matce, czyli przy Pani i ustalono alimenty od ojca. W roku 2016 podjęła Pani decyzję, ze względu na dobro i rozwój dziecka, że będzie on pobierał naukę w szkole w Anglii, a jego miejscem pobytu w trakcie trwania zajęć w szkole będzie miejsce zamieszkania ojca. W roku 2022 pobierała Pani świadczenie 500+, które zostało Pani jednorazowo wypłacone w kwocie 3500 zł w grudniu 2022 roku, po uprzedniej weryfikacji przez Wojewodę (…) Pani wniosku złożonego w lutym 2022 roku.

Pytanie

Czy może Pani rozliczyć dochody za rok 2022 z Pani małoletnim synem na zasadach określonych dla osób samotnie wychowujących małoletnie dzieci?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani rozumieniu przepisów prawa podatkowego może Pani rozliczyć dochody za 2022 rok na zasadach dla osób samotnie wychowujących dziecko. Posiada Pani status osoby samotnie wychowującej syna przynajmniej przez 2-3 miesiące w ciągu roku, co jest wystarczającym warunkiem, żeby rozliczyć swoje dochody wspólnie z nim.

W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani: zgodnie z opisanym przez Panią stanem faktycznym, ma Pani prawo do opodatkowania swoich dochodów na zasadach określonych w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Posiada Pani status osoby samotnie wychowującej syna (bez udziału drugiego rodzica) przynajmniej przez 2-3 miesiące w ciągu roku, a w pozostałych okresach spełnia Pani swoje obowiązki jako matka, dzięki którym dziecko jest wychowywane w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, zarówno fizyczny, jak i emocjonalny.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Stosownie do art. 6 ust. 4c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Stosownie do art. 6 ust. 4d ww. ustawy:

Art. 6 ust. 4f ww. ustawy stanowi:

W myśl art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z powyższego wynika, że ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad obliczania podatku dochodowego dla osób samotnie wychowujących małoletnie dzieci od spełnienia łącznie następujących warunków:

- posiadania statusu osoby samotnie wychowującej dzieci (dziecko);

- wychowywania samotnie w roku podatkowym dzieci (dziecka);

- nieuzyskiwania przez rodzica i dzieci (dziecko) przychodów/dochodów, do których zastosowanie mają przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych;

Przepis art. 6 ust. 4c w związku z art. 6 ust. 4f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie może być odczytywany w ten sposób, że każda osoba mająca dzieci i znajdująca się w stanie wolnym lub w separacji jest osobą samotnie wychowującą dziecko.

Warunkiem obliczenia podatku, na zasadach określonych w art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest zatem posiadanie określonego stanu cywilnego oraz samotne wychowywanie dziecka. Te dwa warunki muszą być spełnione łącznie, co potwierdza orzecznictwo sądów administracyjnych, w którym - w odniesieniu do stanu prawnego obowiązującego do końca 2010 r. – „wykształcił się jednolity pogląd, że aby uznać rodzica lub opiekuna prawnego za osobę samotnie wychowującą dziecko nie wystarczy, by była stanu wolnego (lub w stosunku do której orzeczono separację, albo osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności), ale musi również faktycznie samotnie wychowywać dziecko.”

Przepis art. 6 ust. 4c ww. ustawy wymienia enumeratywnie osoby, którym przysługuje status osób samotnie wychowujących dzieci, odwołując się zarówno do statusu cywilnoprawnego osoby wychowującej dzieci (panna, kawaler, wdowa, wdowiec, rozwódka, rozwodnik lub osoba będąca w separacji), jak również do tego, że osoba ta musi faktycznie wychowywać dzieci samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców. Jest to więc taka osoba, która stale troszczy się o byt materialny i rozwój emocjonalny dziecka, bez udziału (wsparcia) drugiej osoby.

Ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawarł definicji pojęcia „wychowywać”, należy odwołać się zatem do jego definicji słownikowych. „Wychowywać” w słownikowym rozumieniu oznacza: zapewniając byt doprowadzić do osiągnięcia pełnego rozwoju psychicznego i fizycznego. Wychowywanie polega na stałym troszczeniu się o byt materialny dziecka oraz o jego rozwój emocjonalny. Wychowanie dziecka można określić jako kształtowanie osobowości dziecka poprzez kształtowanie jego samodzielności, obowiązkowości, rozwijanie predyspozycji intelektualnych i umiejętności praktycznych, kształtowanie światopoglądu, systemu wartości oraz postaw emocjonalnych.

W orzecznictwie i doktrynie wskazuje się, że wychowanie dziecka można określić jako kształtowanie osobowości dziecka poprzez kształtowanie jego samodzielności, obowiązkowości, rozwijanie predyspozycji intelektualnych i umiejętności praktycznych, kształtowanie światopoglądu oraz systemu wartości oraz postaw emocjonalnych (por. wyrok NSA z dnia 31 maja 2011 r., sygn. akt II FSK 30/10). Warunek „samotnego wychowywania dzieci” wynika wprost z art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ustawodawca nie dookreślił jednak, jak należy definiować pojęcie „samotnego wychowywania”.

Zgodnie z internetowym Słownikiem Języka Polskiego PWN, „samotny” to: (1) „żyjący sam, bez rodziny, przyjaciół”, (2) „znajdujący się w określonej sytuacji, w określonym czasie zupełnie sam”, (3) „spędzany, odbywany w pojedynkę, bez towarzystwa”, (4) „znajdujący się na odludziu”. Z kolei, „wychować — wychowywać” to: (1) „zapewnić dziecku opiekę i doprowadzić je do samodzielności”, (2) „przygotować kogoś do pracy w jakiejś dziedzinie”.

Samotne wychowywanie oznacza wychowywanie dziecka (dzieci) bez faktycznego udziału drugiego rodzica.

Natomiast, zaangażowanie w proces wychowawczy dziecka każdego z rodziców oznacza, że w roku podatkowym dziecko wychowywane jest wspólnie przez oboje rodziców, a nie samotnie przez któregokolwiek z nich. Przy wychowywaniu dziecka należy wziąć pod uwagę całokształt działań i czynności wykonywanych przez każdego z rodziców, w tym także tych o charakterze niewymiernym jak kształtowanie osobowości, światopoglądu, systemu wartości, postaw emocjonalnych.

W sytuacji, gdy każdy z rodziców aktywnie oraz w porównywalnym stopniu uczestniczy w wychowywaniu dziecka – co przejawia się między innymi dzieleniem się wszelkimi obowiązkami związanymi z procesem wychowawczym dziecka, niezależnie od tego u kogo i pod czyją w danym momencie roku podatkowego opieką dziecko przebywa – nie można mówić o samotnym wychowywaniu dziecka przez któregokolwiek z rodziców.

Nie można zatem się zgodzić z Pani stwierdzeniem, że można Panią uznać za samotnego rodzica ze względu na fakt, że dziecko przebywa z Panią przez około 2 miesiące w roku.

Należy podkreślić, że samodzielna opieka nad dziećmi nie jest równoznaczna z samotną opieką. Fakt, że każdy z rodziców zajmuje się dziećmi w ustalonym czasie, czyli samodzielnie i w tym czasie drugi rodzic nie uczestniczy w ich wychowaniu, nie oznacza że mamy do czynienia z samotnym wychowaniem dziecka.

Wskazać także należy, że w rodzinach pełnych również rodzice nie wychowują dzieci równocześnie. Nie zawsze bowiem opiekują się dzieckiem w tym samym miejscu i czasie. Podczas sprawowania opieki przez rodziców pozostających w związku małżeńskim (podobnie jak rodziców stanu wolnego) może zachodzić taka sytuacja, że w pewnym momencie dnia (a w szczególnych sytuacjach nawet w określonych dniach) dzieckiem zajmuje się tylko matka, innym razem tylko ojciec, jednakże w takiej sytuacji nie ma mowy o samotnym wychowywaniu dziecka przez któregokolwiek z rodziców.

Przyjęcie odmiennej wykładni stałoby w sprzeczności z uzasadnieniem wprowadzenia tej ulgi, z którego jednoznacznie wynika, że ustawodawca kierował ją tylko do osób, które samotnie troszczą się o codzienne zaspokojenie potrzeb dzieci, posiadając ściśle określony status cywilny.

Prawo do omawianej preferencji podatkowej będzie przysługiwało jedynie temu z rodziców, czy opiekunów prawnych, który będąc osobą stanu wolnego (za wyjątkiem ściśle w ustawie określonym) faktycznie w roku podatkowym samotnie dziecko wychowuje, czyli sprawuje nad nim samodzielnie ciągłą opiekę, bez jakiegokolwiek udziału drugiego rodzica w procesie wychowawczym.

W tym miejscu należy jednoznacznie podkreślić, że wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, wynikającej z art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. 1997 Nr 78 poz. 483 ze zm.), stanowiącego, że:

Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Co więcej, zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 ww. ustawy. Stąd też, korzystanie z każdej preferencji podatkowej, wymaga spełnienia warunków określonych w przepisach je konstytuujących. Tak więc, przepisy regulujące prawo do preferencyjnego rozliczenia powinny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym przewidzianej w art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Niezbędną przesłanką w przedmiotowej sprawie jest, jak już wcześniej zaznaczono, aby osoba, która chce skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów w trakcie roku podatkowego - faktycznie samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców wychowywała dzieci.

Użycie określenia „osoba samotnie wychowująca dzieci” oznacza zatem, że intencją ustawodawcy było przyznanie prawa do rozliczenia dochodów jako osoba samotnie wychowująca dzieci jednemu z rodziców lub opiekunów prawnych, który faktycznie wychowuje dzieci.

W opisie sprawy wskazała Pani, że jest Pani rozwódką. Pani małoletni syn mieszka z ojcem w Wielkiej Brytanii, a z Panią przebywa przez około 2 miesiące w roku, kiedy to bez udziału ojca wychowuje Pani syna, dbając o jego rozwój emocjonalny i o zachowanie więzi z rodziną. W 2022 r. zapewniła Pani dziecku wakacje, tj. poniosła Pani koszty związane z zapewnieniem dziecku należytego wypoczynku. Kiedy syn przebywa z Panią wykonuje Pani synowi komplet badań lekarskich, dbając o jego zdrowie. W okresie, kiedy syn przebywa z Panią ponosi Pani wszelkie wydatki związane z zapewnieniem mu podstawowych potrzeb życiowych, kupuje Pani wszystko, czego potrzebuje do szkoły, kupuje Pani ubrania potrzebne synowi na cały rok szkolny. Pani syn mieszka zarówno w Polsce, jak i w Wielkiej Brytanii, gdzie uczęszcza do szkoły. Ojciec przebywa z synem pozostałą część roku zapewniając mu dach nad głową i wyżywienie, zatem wspiera Panią w wychowywaniu syna.

Z powyższego wynika, że zarówno Pani, jako matka, jak i ojciec dziecka, współuczestniczycie w wychowaniu dziecka, pomimo że nie zamieszkujecie ze sobą.

W rezultacie, w przedmiotowej sprawie nie można przyjąć, że któregokolwiek z rodziców można uznać za osobę samotnie wychowującą dziecko w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji, że któremukolwiek z rodziców przysługuje prawo preferencyjnego rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko.

Nie sposób bowiem uznać, że w przedstawionym przez Panią stanie faktycznym, w tak zorganizowanym trybie wykonywania władzy rodzicielskiej, zachodzą dwa odrębne procesy wychowania, tj. osobny samotny proces przeprowadza ojciec, gdy przebywa z synem, a zupełnie inny proces wychowywania zachodzi podczas, gdy syn jest z Panią. Wychowania dziecka nie da się „podzielić”, bowiem jest to ciągły i długotrwały rozwój, na który w tym przypadku składa się wspólna praca obojga rodziców.

Mając na uwadze powyższe, nie spełnia Pani warunków określonych w art. 6 ust. 4c w związku z art. 6 ust. 4f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zatem nie może Pani zostać uznana za osobę samotnie wychowującą dziecko i nie będzie przysługiwało Pani prawo do skorzystania z preferencyjnego rozliczenia, o którym mowa w tym przepisie jako osobie samotnie wychowującej syna za rok 2022.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Końcowo wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).