Interpretacja indywidualna z dnia 16 maja 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-1.4012.254.2023.1.AWY

Uznanie sprzedaży budynku produkcyjnego w postępowaniu egzekucyjnym za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w części dotyczącej uznania sprzedaży budynku produkcyjnego za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 marca 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 8 marca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania sprzedaży nieruchomości w postępowaniu egzekucyjnym i obowiązku naliczenia i odprowadzenia podatku VAT z tego tytułu.

Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 28 kwietnia 2023 r. (wpływ 4 maja 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Komornik sądowy przy Sądzie Rejonowym w (…) I.M. zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa wnosi o wydanie indywidualnej interpretacji zdarzenia przyszłego.

Tutejsza kancelaria przeciwko Dłużnikom M.S. i W.S. prowadzi postępowania egzekucyjne Km (…) i Km (…).

W ww. postępowaniu prowadzona jest egzekucja m.in. z nieruchomości stanowiącej wspólność ustawową majątkową małżeńską Dłużników. Wierzyciel złożył wniosek o przeprowadzenie I licytacji zajętej nieruchomości.

Dłużnik W.S. prowadził działalność gospodarczą pod nazwą „(…)” NIP: (…). Wg oświadczenia ww. postanowieniem Sądu Okręgowego w (…) Dłużnik otrzymał zakaz prowadzenia działalności gospodarczej, ponadto w dniu 22 marca 2022 r. podmiot został wykreślony z rejestru VAT (art. 96 ust. 6-8).

Przedmiotową nieruchomość stanowią trzy działki w miejscowości (…), które tworzą parcele o pow. 1,2196 ha. Teren parceli zabudowany i użytkowany według dwóch odrębnych funkcji. We wschodniej części nieruchomości zlokalizowana jest zabudowa mieszkalno-gospodarcza składająca się z budynku mieszkalnego, budynku gospodarczo-garażowego oraz stodoły, ponadto przy zabudowaniach zlokalizowana jest murowana altanka śmietnikowa z suchym ustępem, a także ziemianka. W centralnej części parceli zlokalizowana jest zabudowa w postaci budynku przemysłowego z częścią biurowo-socjalną (pow. zabud. 979 m²), zaprojektowanego, zrealizowanego do celów prowadzenia działalności gospodarczej związanej z przetwórstwem mięsnym oraz murowany budynek gospodarczy o pow. zabud. 20 m².

Według oświadczenia Dłużnika W.S.:

‒nieruchomość została przekazana Dłużnikowi w latach wcześniejszych przed rozpoczęciem inwestycji jako darowizna od ojca,

‒nie przysługiwało Dłużnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia przedmiotowej nieruchomości,

‒pierwsze zasiedlenie (oddanie do użytkowania) budynku produkcyjnego nastąpiło w 2012 r., natomiast budynku mieszkalnego i budynków gospodarczych znacznie wcześniej,

‒Dłużnik poniósł wydatki na ulepszenie budynku mieszkalnego przekraczające 30% jego wartości w roku 2001. Budynek produkcyjny został od podstaw wybudowany w latach 2011-2012,

‒budynek produkcyjny był wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat, w latach 2012 - maj 2022 – do działalności gospodarczej,

‒Dłużnik nie przypomina sobie, by nieruchomość była wykorzystywana do innych czynności opodatkowanych, czy była przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Dłużniczka M.S. nie prowadziła działalności gospodarczej.

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

W nadesłanym do wniosku uzupełnieniu w odpowiedzi na pytania Organu wskazała Pani:

1.Proszę podać numery ewidencyjne działek, które wchodzą w skład sprzedawanej nieruchomości.

Odp.: Dłużnik dokonał podziału działki nr 1, aktualnie nieruchomość składa się z działek o numerach 1/1, 1/2, 1/3, 1/4 – obręb (…).

2.Na której działce/działkach znajdują się wskazane w opisie sprawy: budynek mieszkalny, budynek gospodarczo-garażowy, stodoła, murowana altanka, ziemianka, budynek przemysłowy z częścią biurowo-socjalną i murowany budynek gospodarczy?

Odp.: Na działkach 1/1, 1/2 znajduje się budynek przemysłowy z częścią biurowo-socjalną i murowany budynek gospodarczy. Na działce 1/3 znajduje się budynek mieszkalny, budynek gospodarczo-garażowy, stodoła, murowana altanka, ziemianka.

3.Czy znajdujące się na nieruchomości:

‒stodoła,

‒murowana altanka,

‒ziemianka

stanowią budowle w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 2351 ze zm.)? Proszę wskazać odrębnie w odniesieniu do każdego z tych naniesień.

Odp.: Stodoła i murowana altanka są budynkami, natomiast ziemianka stanowi budowlę.

4.Dla naniesień wymienionych w pkt 3 (jeśli stanowią budowle lub ich części), jak również dla znajdujących się na nieruchomości: budynku mieszkalnego, budynku gospodarczo-garażowego i murowanego budynku gospodarczego, należy odrębnie dla każdego budynku/budowli wskazać:

a)Jak budowle/budynki były wykorzystywane przez cały okres ich posiadania przez Dłużników, tj. czy w działalności gospodarczej (opodatkowanej podatkiem VAT, wyłącznie zwolnionej z opodatkowania), czy na cele osobiste (jakie to cele?)?

b)Czy budowle/budynki były przedmiotem odpłatnych umów najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze?

5.Czy poza wydatkami na budynek mieszkalny, Dłużnik poniósł wydatki w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym na ulepszenie innego budynku/budowli znajdującego się na sprzedawanej nieruchomości? Jeśli tak, proszę wskazać odrębnie dla każdego takiego budynku/budowli:

a)Kiedy miały miejsce te ulepszenia?

b)Czy wydatki stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej budynku/budowli?

c)Czy Dłużnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu poniesionych wydatków?

d)Czy po poniesionych nakładach na ulepszenie budynku (budowli), które stanowiły co najmniej 30% jego wartości początkowej, budynek (budowla) został oddany do użytkowania, należy wskazać kiedy i do jakich czynności/do jakiej działalności (zwolnionej, opodatkowanej podatkiem VAT)?

Odp. do pytań 4-5: Dłużnik pomimo wezwania z dnia 25 kwietnia 2023 r. nie udzielił odpowiedzi na zagadnienia zawarte w wymienionych podpunktach. Z nadesłanego poprzednio oświadczenia z dnia 30 sierpnia 2022 r. Dłużnik poinformował, że budynek produkcyjny był wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych (działalność gospodarcza) w latach 2012 (moment wybudowania) – maj 2022 r. Dłużnik oświadczył również, że nie pamięta, czy nieruchomość była przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dłużnik w ww. oświadczeniu poinformował tylko o ulepszeniu budynku mieszkalnego i wybudowaniu budynku produkcyjnego. Odnośnie pozostałych budynków i budowli organ egzekucyjny nie posiada wiedzy, w jaki sposób były one wykorzystywane. W budynku mieszkalnym mieszkają Dłużnicy wraz z rodzicami Dłużnika W.S.

6.Jeśli któraś ze sprzedawanych działek jest niezabudowana, należy wskazać:

a)Jak była wykorzystywana przez Dłużników przez cały okres posiadania tj. czy w działalności gospodarczej (opodatkowanej podatkiem VAT, wyłącznie zwolnionej z opodatkowania), czy na cele osobiste (jakie?)?

b)Czy działka była przedmiotem odpłatnych umów najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze?

c)Czy działka jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego? Jeśli tak, jakie jest przeznaczenie działki według planu?

d)Czy dla działki na dzień sprzedaży będzie wydana decyzja o warunkach zabudowy?

Odp.: Zgodnie z informacjami zawartymi w operacie szacunkowym działka nr 1/4 jest niezabudowana i stanowi drogę dojazdową do nieruchomości. Komornik nie posiada wiedzy, czy działka ta przez cały okres posiadania stanowiła drogę oraz czy była przedmiotem odpłatnych umów najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze bądź czy będzie dla tej działki wydana decyzja o warunkach zabudowy. Nieruchomość Dłużników nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

7.Jeśli nie posiada Pani ww. informacji, które są niezbędne dla oceny, czy w przedmiotowej sprawie ma zastosowanie zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9, art. 43 ust. 1 pkt 10 bądź art. 43 ust. 1 pkt 10a, to prosimy jednoznacznie wskazać, czy brak tych informacji jest wynikiem podjętych przez Panią udokumentowanych działań potwierdzających brak możliwości uzyskania tych niezbędnych informacji od dłużnika (przy czym nie należy opisywać podejmowanych przez Panią czynności lub przesyłać zgromadzonych dokumentów ponieważ w ramach wydawania interpretacji prawa podatkowego nie prowadzimy jako Organ postępowania dowodowego).

Odp.: Komornik podjął działania w celu uzyskania od Dłużnika niezbędnych informacji, lecz uzyskał tylko częściowo odpowiedzi.

Pytanie

Czy ewentualna sprzedaż nieruchomości będzie opodatkowana podatkiem VAT? Jeżeli tak, to czy podatek VAT ma zostać naliczony i odprowadzony od całości nieruchomości, czy jedynie od zabudowy wykorzystywanej do celów działalności gospodarczej?

Pani stanowisko w sprawie

Zdaniem organu egzekucyjnego ewentualna sprzedaż nieruchomości będzie opodatkowana podatkiem VAT, lecz podatek będzie naliczony tylko od wartości zabudowy do celów działalności gospodarczej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku w części dotyczącej uznania sprzedaży budynku produkcyjnego za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.) – zwanej dalej „ustawą”:

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.), zgodnie z którym:

Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą mającą miejsce w ramach egzekucji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Tym samym komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy:

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy:

Na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.).

W myśl art. 195 Kodeksu cywilnego:

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Zgodnie z art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego:

Jak stanowi art. 198 ustawy Kodeksu cywilnego:

Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

W tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1359 ze zm.).

Stosownie do art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. Kodeksu:

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:

Należy wskazać, że małżeństwo nie należy do żadnej kategorii podmiotów wymienionych w cytowanym wyżej art. 15 ust. 1 ustawy. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Żaden z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu.

Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza bowiem możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług.

Jeżeli zatem przedmiotem dokonywanej dostawy lub świadczonej usługi jest majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy będzie ten małżonek, który dokonuje dostawy lub świadczy usługę we własnym imieniu (który jest stroną czynności prawnej) – jako podatnik VAT.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy podmiot dokonujący transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy:

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wobec tego, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej działalności gospodarczej. Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika, że aby nieruchomość stanowiła majątek prywatny, to podatnik musi w całym okresie jej posiadania wykazywać zamiar wykorzystywania danej nieruchomości, czy jej części, w ramach majątku osobistego.

Zaznaczyć w tym miejscu należy, że przez termin „zamiar” należy pojmować nie wolę wewnętrzną, ale wolę dającą się określić na podstawie obiektywnych możliwych do stwierdzenia okoliczności. Przy ustalaniu zamiaru muszą istnieć obiektywne dowody potwierdzające przeznaczenie danej nieruchomości wyłącznie do celów prywatnych. Dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i podejmowanych w odniesieniu do niego działań w całym okresie posiadania.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że prowadzi Pani postępowanie egzekucyjne przeciwko Dłużnikom M.S. i W.S. W ww. postępowaniu prowadzona jest egzekucja z nieruchomości stanowiącej majątkową wspólność ustawową małżeńską Dłużników. Nieruchomość składa się z działek nr 1/1, 1/2, 1/3 i 1/4. Na działkach nr 1/1 i 1/2 znajduje się m.in. budynek przemysłowy. Budynek ten był wykorzystywany w działalności gospodarczej Dłużnika W.S. do wykonywania czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat od momentu wybudowania w 2012 r. do maja 2022 r.

Jak wskazano wyżej, autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług. Zatem, nie każda czynność, która wywołuje skutki na gruncie prawa cywilnego, będzie takie skutki wywoływała na gruncie prawa podatkowego.

W rozpatrywanej sprawie, pomimo że nieruchomość stanowi wspólność ustawową majątkową małżeńską Dłużników, to jednak budynek przemysłowy wykorzystywany był tylko przez Dłużnika w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej (jak Pani wskazała, Dłużniczka nie prowadziła działalności gospodarczej). Zatem, budynek był wykorzystywany przez Dłużnika do działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Powyższe oznacza, że to Dłużnik miał nad tym majątkiem kontrolę ekonomiczną.

Jak wskazano wyżej, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy podmiot dokonujący transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą.

Skoro budynek produkcyjny był wykorzystywany przez Dłużnika do prowadzenia przez niego działalności gospodarczej, to należy stwierdzić, że to Dłużnik – W.S. – w sensie ekonomicznym jest właścicielem tego budynku i to on dokona w efekcie dostawy budynku – przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel.

Uwzględniając powyższe w kontekście analizowanej sprawy należy stwierdzić, że to Dłużnik jako prowadzący działalność gospodarczą, wypełni przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy. W konsekwencji dostawa budynku przemysłowego będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Przedmiotowa transakcja będzie dotyczyła bowiem towaru w rozumieniu ustawy, tj. budynku, który wykorzystywany był do wykonywania czynności opodatkowanych przez Dłużnika w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w literaturze również podkreśla się, iż zasadnicze znaczenie dla oceny skutków podatkowych ma istnienie tzw. majątku podatkowego przedsiębiorcy tj. składników, które tworzą przedsiębiorstwo w postaci środków trwałych, towarów handlowych, surowców i materiałów. W sytuacji, gdy daną nieruchomość nabyto do majątku wspólnego, ale jest ona wykorzystywana przez przedsiębiorcę, to jej sprzedaż podlega opodatkowaniu według zasad właściwych dla działalności gospodarczej. To przedsiębiorca w sensie ekonomicznym kontroluje nieruchomość, którą nabył z zamiarem dalszej odsprzedaży. Ważne na gruncie podatku od towarów i usług są zatem skutki ekonomiczne, czynności faktyczne, nie zaś relacje majątkowe funkcjonujące na gruncie prawa cywilnego. Nie bez znaczenia pozostaje również, że w przypadku zakupu przez przedsiębiorcę danego składnika majątkowego, wchodzi on do majątku wspólnego małżonków. Jego sprzedaż jednak nie podlega opodatkowaniu przez tego z małżonków, który działalności gospodarczej nie prowadzi. W takich przypadkach, w sensie podatkowym, nabycia oraz zbycia dokonuje wyłącznie przedsiębiorca (S. Brzeszczyńska, Optymalizacja VAT sposobu nabycia nieruchomości ze względu na osobę zbywcy, ABC – komentarz praktyczny).

Tym samym, w przypadku sprzedaży budynku produkcyjnego wykorzystywanego w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez Dłużnika, za zbywcę (stronę transakcji – czynności opodatkowanej dostawy) należy uznać wyłącznie Dłużnika, wykorzystującego budynek w działalności gospodarczej. Stan własnościowy sprzedawanego budynku nie ma znaczenia dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego, w przedmiotowej sprawie należy stwierdzić, że Dłużnik w odniesieniu do sprzedaży budynku produkcyjnego wykorzystywanego w działalności gospodarczej działa jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a sprzedaż tego budynku przez Panią – komornika sądowego – w drodze postępowania egzekucyjnego podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Tym samym, Pani stanowisko w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Zwracamy jednak uwagę, że fakt uznania sprzedaży budynku produkcyjnego za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT nie wyklucza możliwości zwolnienia tej sprzedaży z opodatkowania, a tym samym braku obowiązku naliczenia i odprowadzenia podatku VAT od tej sprzedaży.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie uznania sprzedaży budynku produkcyjnego za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Przedmiotem interpretacji nie jest natomiast kwestia możliwości zwolnienia sprzedaży tego budynku z opodatkowania oraz kwestia opodatkowania sprzedaży pozostałej części nieruchomości – w tym zakresie zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1.z zastosowaniem art. 119a;

2.w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3.z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).