Interpretacja indywidualna z dnia 12 maja 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.137.2023.1.SP
Ustalenie prawidłowości zastosowania art. 15cb updop oraz przedstawionych wyliczeń kosztów uzyskania przychodów na podstawie ww. przepisu.
Interpretacja indywidualna
– stanowisko nieprawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
16 marca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 13 marca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie ustalenia prawidłowości zastosowania art. 15cb updop oraz przedstawionych wyliczeń kosztów uzyskania przychodów na podstawie ww. przepisu.
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. jest Spółką wykonującą głównie zadania własne Gminy B. o statusie miejskim w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków.
Udziałowcami Spółki są gminy: B. o statusie miejskim i B. o statusie wiejskim.
Zwyczajne Zgromadzenie Wspólników Spółki:
1.uchwałą z dnia 05.06.2019 r. przeznaczyło całość zysku za rok 2018 w kwocie 1.881.349,01 zł na kapitał zapasowy Spółki,
2.uchwałą z dnia 09.06.2020 r. przeznaczyło całość zysku za rok 2019 w kwocie 1.524.520,25 zł na kapitał zapasowy Spółki,
3.uchwałą z dnia 21.05.2021 r. przeznaczyło całość zysku za rok 2020 w kwocie 396.489,41 zł na kapitał zapasowy Spółki,
4.uchwałą z dnia 23.06.2022 r. przeznaczyło całość zysku za rok 2021 w kwocie 1.555.511,34 zł na kapitał zapasowy Spółki,
5.za rok 2022 Spółka poniesie stratę w wysokości około 900 tys. zł., która będzie pokryta z kapitału zapasowego.
6.na dzień 31.12.2022 r. kapitał zapasowy Spółki wynosi 32.943.643,81 zł.
Zgromadzenie Wspólników Spółki od jej powstania wypracowane zyski przeznacza na kapitał zapasowy. Do dnia sporządzenia niniejszego wniosku Zgromadzenie Wspólników nie zmieniało sposobu przeznaczenia zysku. Zysk pozostawiony w Spółce, przeznaczany jest na niezbędne inwestycje w infrastrukturę wodno-kanalizacyjną.
Rokiem podatkowym Spółki jest rok kalendarzowy.
W rozliczeniu podatkowym za 2022 rok Spółka zamierza uznać za koszt podatkowy kwoty „hipotetycznych odsetek” w wysokości 132.284,68 zł. wg poniższego wyliczenia:
1)1.881.349,01 zł x 2,5% (tj. stopa referencyjna NBP obowiązująca w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększona o 1 punkt procentowy tj. na 31.12.2019r.) (w przypadku zysku za rok 2018 przyjmuje się, że przekazanie nastąpiło w roku 2020 tj. roku podatkowym rozpoczętym po 31.12.2019 r.) = 47.033,73 zł,
2)1.524.520,25 zł x 2,5% (tj. stopa referencyjna NBP obowiązująca w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększona o 1 punkt procentowy tj. na 31.12.2019 r.) = 38.113,01 zł,
3)396.489,41 zł x 1.1% (tj. stopa referencyjna NBP obowiązująca w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększona o 1 punkt procentowy tj. na 31.12.2020 r.) = 4.361,38 zł,
4)1.555.511,34 zł x 2,75% (tj. stopa referencyjna NBP obowiązująca w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększona o 1 punkt procentowy tj. na 31.12.2022r.) = 42.776,56 zł,
Ponadto Spółka będzie miała prawo w roku podatkowym 2023 do odliczenia kwot „hipotetycznych odsetek” wynikających z przekazania zysku na kapitał zapasowy, w roku 2021 i w roku 2022 w kwocie 47.137,94 zł (tj. 4.364,38 zł + 42.776,56 zł) oraz w roku podatkowym 2024 kwoty 42.776,56 zł, również w przypadku poniesienia strat za rok 2023 oraz za rok 2024, gdyż pokrycie tych strat nie będzie następowało z zysków na podstawie których Spółka uznała za koszty uzyskania przychodów kwoty „hipotetycznych odsetek”.
Spółka w rozliczeniu podatkowym za 2022 rok ujmie koszt „hipotetycznych odsetek” po otrzymaniu przedmiotowej interpretacji.
Pytania
Czy Spółka prawidłowo ustaliła wysokość kwot uznanych za koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 15cb ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?
Państwa stanowisko w sprawie
W ocenie wnioskodawcy A. sp. z o.o. prawidłowo zastosował art. 15cb ustawy o podatku dochodowym oraz art. 10 ust. 2 ustawy z 23.10.2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw.
Zgodnie z art. 15cb ust. 1 i 2.
„w spółce za koszt uzyskania przychodów uznaje się również kwotę odpowiadającą iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty:
1) (...) lub
2)zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy spółki.
koszt o którym mowa w ust. 1. przysługuje w roku wniesienia dopłaty lub podwyższenia kapitału rezerwowego lub zapasowego oraz w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych.”
Z brzmienia w/w przepisu wynika, że Spółka nalicza kwotę, którą może uznać za koszt uzyskania przychodu według dyspozycji ust. 1, a następnie według dyspozycji ust. 2 w takiej samej wielkości może ją uznać za koszt uzyskania przychodu w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych.
Łączna kwota do uznania za koszt podatkowy nie przekracza limitu o którym mowa w ust. 3 w/w artykułu.
Kwoty zysku przekazane na kapitał zapasowy, a wynikające z przedstawionego stanu faktycznego nie będą służyły pokryciu straty bilansowej jaką poniesie Spółka za 2022 rok, a to z uwagi na wielkość kapitału zapasowego Spółki na dzień 31.12.2022 r. wynoszącego 32.943.643,81 zł, a więc pokrycie straty nastąpi z zysków i innych kwot przelanych do kapitału zapasowego w latach wcześniejszych wobec czego zapis ust. 4 w/w artykułu nie znajdzie tu zastosowania.
W opisanym stanie faktycznym nie znajdzie zastosowania również przesłanka negatywna z ust. 10 – w/w art. z uwagi na fakt, że Spółka całość pozostawionego zysku przeznacza na niezbędne inwestycje w infrastrukturę wodno-ściekową służącą wykonywaniu zadań własnych Gmin – udziałowców Spółki w zakresie zaopatrzenia w wodę i odprowadzania ścieków.
W 2022 roku Spółka ma prawo ująć jako koszt zysk za rok 2018 przekazany na kapitał zapasowy w roku 2019 co wynika z dyspozycji art. 10 ust. 2 w/w ustawy zmieniającej, który mówi że „Przepis art. 15cb ustawy zmienianej w art. 2 stosuje się również do wniesionych dopłat oraz zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy po dniu 31 grudnia 2018 r. W takim przypadku za rok wniesienia dopłaty lub przekazania zysku, o którym mowa w art. 15cb ust. 2 i 5 ustawy zmienianej w art. 2, przyjmuje się rok podatkowy rozpoczęty po dniu 31 grudnia 2019 r.”
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z treścią art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „updop”),
Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.
Natomiast treść art. 15 ust. 1 updop wskazuje, że
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.
Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.
Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.
Na mocy przepisów ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2159, dalej jako: „ustawa nowelizująca”), nastąpiła nowelizacja przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Zgodnie z art. 2 pkt 5 ustawy nowelizującej od 1 stycznia 2019 r. po art. 15ca dodano art. 15cb updop.
I tak, w myśl art. 15cb ust. 1 updop,
W spółce za koszt uzyskania przychodów uznaje się również kwotę odpowiadającą iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty:
1) dopłaty wniesionej do spółki w trybie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach lub
2) zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy spółki.
Zgodnie z art. 15cb ust. 2 updop,
Koszt, o którym mowa w ust. 1, przysługuje w roku wniesienia dopłaty lub podwyższenia kapitału rezerwowego lub zapasowego oraz w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych.
W myśl art. 15cb ust. 3 updop,
Łączna kwota kosztów uzyskania przychodów odliczona w roku podatkowym z tytułów wymienionych w ust. 1 nie może przekroczyć kwoty 250 000 zł.
Przepis art. 15cb ust. 4 updop wskazuje, że
Przepisu ust. 1 nie stosuje się do dopłat i zysków przeznaczonych na pokrycie straty bilansowej.
Z kolei art. 15cb ust. 5 updop stanowi, że
Przepis ust. 1 stosuje się, jeżeli zwrot dopłaty lub podział i wypłata zysku nastąpi nie wcześniej niż po upływie 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym ta dopłata została wniesiona do spółki albo została podjęta uchwała o zatrzymaniu zysku w spółce.
Stosownie do art. 15cb ust. 10 updop,
Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli podatnik lub podmiot z nim powiązany w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 dokonał czynności prawnej albo powiązanych czynności prawnych bez uzasadnionych przyczyn ekonomicznych, głównie w celu uznania kwoty określonej w ust. 1 za koszt uzyskania przychodów. Do uzasadnionych przyczyn ekonomicznych nie zalicza się przypadku, gdy korzyść uzyskana w roku podatkowym lub w latach następnych wynika z zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów.
Jak wynika z art. 10 ust. 1 ustawy nowelizującej,
Przepis art. 15cb ustawy zmienianej w art. 2 stosuje się po raz pierwszy do roku podatkowego rozpoczętego po dniu 31 grudnia 2019 r.
Natomiast, art. 10 ust. 2 tej ustawy wskazuje, że:
Przepis art. 15cb ustawy zmienianej w art. 2 stosuje się również do wniesionych dopłat oraz zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy po dniu 31 grudnia 2018 r. W takim przypadku za rok wniesienia dopłaty lub przekazania zysku, o którym mowa w art. 15cb ust. 2 i 5 ustawy zmienianej w art. 2, przyjmuje się rok podatkowy rozpoczęty po dniu 31 grudnia 2019 r.
Możliwość zastosowania preferencji określonej w art. 15cb ust. 1 updop (zaliczenia w ciężar kosztów podatkowych hipotetycznych odsetek) jest warunkowana m.in. okresem, w którym powstał zysk przekazany następnie na kapitał rezerwowy/zapasowy, albowiem z preferencji tej mogą korzystać jedynie te środki, które powstały w okresie wskazanym w art. 15cb ust. 1 cyt. ustawy, w zw. z art. 10 ust. 1 ustawy nowelizującej, tj. od 2018 r.
Powyższe ma istotne znaczenie, gdyż w świetle powołanych wyżej przepisów przejściowych zastosowanie art. 15cb ustawy o CIT, możliwe jest najwcześniej w odniesieniu do zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy po dniu 31 grudnia 2018 r.
Co istotne, co do zasady, rozliczenie kosztu na podstawie art. 15cb ustawy o CIT, możliwe jest najwcześniej w 2020 r. Przepis art. 15cb ww. ustawy stosuje się bowiem po raz pierwszy do roku podatkowego rozpoczętego po dniu 31 grudnia 2019 r. Oznacza to, że możliwość zaliczenia hipotetycznych odsetek do kosztów podatkowych nie ma zastosowania do zysku wypracowanego przed 2018 rokiem.
Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że są Państwo spółką wykonującą głównie zadania własne Gminy o statusie miejskim w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków. Państwa rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy. Zwyczajne Zgromadzenie Wspólników Spółki uchwałami (z 2019 r., 2020 r., 2021 r. oraz 2022 r.) przeznaczyło całość zysku osiągniętego w latach – odpowiednio: 2018 r., 2019 r., 2020 r. oraz 2021 r. na kapitał zapasowy Spółki. W 2022 r. Spółka poniosła stratę. Na dzień 31 grudnia 2022 r. kapitał zapasowy Spółki wynosi niemal 33 mln i przewyższa wielokrotnie sumę zysków osiągniętych przez Spółkę w latach 2018-2021. Zgromadzenie Wspólników od momentu powstania Spółki przeznacza wypracowane zyski na kapitał zapasowy. Zysk pozostawiony w Spółce przeznaczany jest na niezbędne inwestycje w infrastrukturę wodno-kanalizacyjną. Przedstawili Państwo wyliczenie, na podstawie którego obliczono koszt uzyskania przychodu (tzw. „hipotetyczne odsetki”) zgodnie z przepisami określonymi w art. 15cb updop. Pokrycie strat za rok 2022 oraz w przypadku poniesienia ich również za lata 2023 i 2024 nie nastąpi z zysków na podstawie których Spółki uznała za koszty uzyskania przychodów kwoty „hipotetycznych odsetek”. Powzięli Państwo wątpliwości czy sposób wyliczenia „hipotetycznych odsetek” jest prawidłowy. Dotyczą one m. in. tego, czy prawidłowo dokonali Państwo ustalenia właściwej wartości stopy referencyjnej NBP dla ustalenia prawidłowej kwoty kosztu uzyskania przychodu możliwej do zaliczenia, w odniesieniu do poszczególnych lat podatkowych.
Jak wspomniano wcześniej, możliwość rozpoznania opisanych we wniosku kosztów przysługuje w roku wniesienia dopłaty do spółki albo podwyższenia kapitału rezerwowego bądź zapasowego oraz w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych.
Brzmienie art. 15cb ust. 1 updop wskazuje na to, że wysokość kosztów z tytułu hipotetycznych odsetek powinna być ustalana przy zastosowaniu stopy referencyjnej NBP obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy (rok rozpoznania kosztu podatkowego). Z przepisu nie wynika bowiem, że raz ustalona wartość oprocentowania (tj. w oparciu o stopę referencyjną obowiązującą w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok wniesienia dopłaty bądź przekazania zysku na odpowiedni kapitał) powinna być stosowana w całym okresie odliczenia. Z tego też względu zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w każdym z trzech lat podatkowych, może podlegać kwota odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku za rok obrotowy, przy czym dla wyliczenia wysokości kosztu za rok podatkowy, zgodny z rokiem kalendarzowym, kończącym się 31 grudnia 2022 r. wartość stopy referencyjnej będzie stanowiła 0,1% stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej 31 grudnia 2021 r. Zatem koszt uzyskania przychodu obliczony zgodnie z art. 15cb updop, związany z zyskiem uzyskanym w latach 2018-2021, który został przekazany na kapitał zapasowy w latach 2020-2022 (mając na uwadze przepisy z ustawy nowelizującej)– powinien zostać wyliczony dla roku podatkowego kończącego się 31 grudnia 2022 r. w następujący sposób: wartość stopy referencyjnej NBP wg stanu na 31 grudnia 2021 r. (0,1%), powiększona o jeden punkt procentowy * zysk za lata podlegające uwzględnieniu.
Spółka będzie miała prawo do odliczenia kwot „hipotetycznych odsetek” za rok podatkowy 2023 oraz 2024, wynikających z przekazania zysku na kapitał zapasowy, odpowiednio – w roku 2021 i/lub 2022, również w przypadku poniesienia strat za rok 2023 oraz 2024 jeżeli pokrycie tych strat nie będzie następowało z zysków na podstawie których Spółka uznała za koszty uzyskania przychodów kwoty „hipotetycznych odsetek”. Należy jednak mieć na uwadze, że wyliczenie „hipotetycznych odsetek” za lata podatkowe 2023 oraz 2024 powinno zostać dokonane w przedstawiony poniżej sposób.
Dla wyliczenia wysokości kosztu za rok podatkowy kończący się 31 grudnia 2023 r. należy uwzględnić stopę referencyjną ogłoszoną przez Narodowy Bank Polski wg stanu na 30 grudnia 2022 r. (31 grudnia 2022 r. nie był dniem roboczym) powiększoną o 1 punkt procentowy oraz pomnożyć ją przez kwotę zysku Spółki uzyskanego w latach podatkowych podlegających uwzględnieniu zgodnie z treścią art. 15cb updop.
Dla wyliczenia wysokości kosztu za rok podatkowy kończący się 31 grudnia 2024 wartość stopy referencyjnej będzie właściwa i ogłoszona przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy roku poprzedzającego rok podatkowy tj. na dzień 29 grudnia 2023 r. (30 i 31 grudnia 2023 r. nie są dniami roboczymi) powiększoną o 1 punkt procentowy oraz pomnożyć ją przez kwotę zysku Spółki uzyskanego w latach podatkowych podlegających uwzględnieniu zgodnie z treścią art. 15cb updop.
Powyższe wyliczenia uwzględniają przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego scenariusz, zgodnie z którym Spółka za lata 2023-2024 odnotuje stratę.
Mając na uwadze powyższe wyjaśnienia, należy uznać, że przedstawione w opisie sprawy wyliczenie kosztów uzyskania przychodów nie jest właściwe, a zatem Państwa stanowisko w sprawie jest nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).
POTRZEBUJESZ POMOCY?