Interpretacja indywidualna z dnia 12 maja 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.112.2023.3.KT

Brak opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działki nr 5 oraz nr 6.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 lutego 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 16 lutego 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działki nr 5 oraz nr 6. Uzupełniła go Pani pismem z 2 maja 2023 r. (data wpływu 2 maja 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Otrzymała Pani w darowiźnie od ojca do majątku osobistego działkę nr 1 o powierzchni … ha położoną w miejscowości ... (akt notarialny repertorium A nr … z dnia … sierpnia 2016 roku). W momencie podjęcia decyzji o budowie domu w miejscowości …, pojawiła się konieczność uzyskania niezbędnych środków pieniężnych na ten cel, które zamierza Pani pozyskać ze sprzedaży części posiadanego majątku. Pani wraz z mężem pracujecie w …, a Pani córka uczęszcza do szkoły w …, więc decyzja o budowie domu jest naturalna. Aby łatwiej dokonać sprzedaży, działkę 1 otrzymaną w darowiźnie, podzieliła Pani na działki: 2, 3, 4, 5, 6, 7 (decyzja Wójta gminy … … z dnia … października 2022 roku), z których jedna (2) jest działką stanowiącą poszerzenie sąsiedniej działki, które zapewniają dojazd do drogi publicznej. Działka 4 wchodząca pierwotnie w skład otrzymanej przez Panią darowizny została sprzedana (akt notarialny repertorium A nr … z dnia … lutego 2023 roku). Planuje Pani sprzedaż dwóch kolejnych działek (5, 6) wchodzących początkowo w skład otrzymanej przez Panią darowizny. Środki pieniężne ze sprzedaży ma Pani zamiar w całości przeznaczyć na budowę własnego domu, który zostanie umiejscowiony na działce pozostającej z przekazanej Pani darowizny. Zarówno pierwsza ze sprzedanych działek pochodzących z darowizny, jak również kolejne planowane sprzedaże nie są dokonywane w ramach działalności gospodarczej. Ani Pani ani Pani mąż nie prowadzą i nie prowadzili działalności gospodarczej. Żadne z Państwa nie jest, ani nie było podatnikiem podatku VAT. Nieruchomość będąca przedmiotem niniejszego wniosku nie jest i nie była związana z działalnością gospodarczą. Do chwili obecnej nieruchomość ta była wykorzystywana rolniczo przez Pani rodziców. W chwili nabycia nieruchomości miała ona status działki mieszkaniowej, jednorodzinnej i nie miała zapewnionych mediów – nie nastąpiło przekształcenie przeznaczenia nieruchomości i nie angażowała Pani środków pieniężnych w celu zbycia nieruchomości, czy też podniesienia jej wartości poprzez zapewnienie dostępu do mediów. Nie jest Pani zarejestrowana jako czynny podatnik VAT i nigdy nie występowała jako czynny podatnik VAT. Podsumowując, nabyła Pani przedmiotową nieruchomość od ojca na podstawie umowy darowizny. Przedmiotowa nieruchomość była wykorzystywana na cele rolnicze. Nieruchomość nigdy nie była wykorzystywana w żadnej działalności gospodarczej. Dla przedmiotowej nieruchomości uchwalony jest plan zagospodarowania przestrzennego. Działki zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania terenu są przeznaczone na zabudowę mieszkaniową, jednorodzinną. Jedna z działek została wydzielona jako działka stanowiąca poszerzenie sąsiedniej działki, które zapewniają dojazd do drogi publicznej dla pozostałych działek. Przedmiotowa nieruchomość stanowi Pani majątek prywatny i nie była zawiązana z działalnością gospodarczą. Nie angażuje Pani i nie angażowała środków pieniężnych w celu zbycia nieruchomości. Nie prowadzi Pani działań marketingowych, nie inwestuje w nieruchomość, nie nabywa nieruchomości w celu ich sprzedaży, nie występowała o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego, nie prowadzi usług deweloperskich, nie wnioskowała o warunki zabudowy. Nie dokonywała Pani żadnych przyłączeń mediów, ani nie wnioskowała o przyłączenie mediów.

Ponadto w uzupełnieniu wskazano:

Oprócz sprzedaży działki 4 nie dokonywała Pani nigdy żadnej sprzedaży żadnych nieruchomości. Działka 4 od momentu, kiedy stała się Pani jej właścicielem do chwili sprzedaży, była wykorzystywana rolniczo. Przyczyną sprzedaży działki 4 (oraz planowanych kolejnych działek) była i jest konieczność gromadzenia niezbędnych środków pieniężnych na budowę własnego domu. Z tytułu sprzedaży działki 4 nie odprowadziła Pani podatku VAT, nie składała deklaracji VAT-7 ani zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R. Środki uzyskane ze sprzedaży działki 4 zostaną przeznaczone na gromadzenie materiałów budowlanych. Planuj Pani sprzedaż dwóch kolejnych działek 5 oraz 6. Obie działki są niezabudowane. Działki zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania terenu są przeznaczone na zabudowę mieszkaniową, jednorodzinną. Z tytułu nabycia w drodze darowizny działki nr 1 nie przysługiwało Pani prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W akcie darowizny działki 4 nie był wykazany podatek należny. Darowizna dotyczyła nieruchomości będącej majątkiem prywatnym Pani ojca, który nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej, podatek VAT tutaj nie występuje.

Działka 1 była wykorzystana rolniczo. Działka 4 była wykorzystywana rolniczo. Działalność rolnicza korzysta ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT. Działka 5 oraz działka 6 będą wykorzystywane rolniczo. Działki 5 oraz 6 będą do momentu sprzedaży wykorzystywane rolniczo. Działalność rolnicza korzysta ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT. Działka 1 do dnia jej podziału, a także później była użytkowana rolniczo przez Pani rodziców. Obecnie z powodu stanu zdrowia i wieku Pani rodziców ziemię tę użytkuje sąsiad rodziców. Użytkowanie to, zarówno przez rodziców jak i sąsiada, zostało ustalone ustnie i ma charakter nieodpłatny. Działki 5 oraz 6 były użytkowane rolniczo przez Pani rodziców. Obecnie z powodu stanu zdrowia i wieku Pani rodziców ziemię tę użytkuje sąsiad rodziców. Użytkowanie to, zarówno przez rodziców jak i sąsiada, zostało ustalone ustnie i ma charakter nieodpłatny. Nie zawarła Pani i nie ma zamiaru zawierać z żadnym nabywcą działek 5 oraz 6 umowy przedwstępnej ani żadnej innej umowy zobowiązującej Panią do sprzedaży tych działek. Nie udzieliła Pani nabywcy żadnego pełnomocnictwa w celu występowania w sprawach dotyczących ww. działek.

Pytanie

Czy sprzedaż działek (5, 6) będzie uznana za zwykły zarząd majątkiem prywatnym, czyli nie będzie uznana za działalność gospodarczą a co za tym idzie czy nie będzie Pani zobowiązana do zapłaty podatku VAT oraz podatku dochodowego?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem sprzedaż działek, której ma Pani zamiar dokonać mieści się w granicach zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, a co za tym idzie – nie będzie Pani zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego i podatku VAT. Zbycie nieruchomości gruntowych (działek, udziałów w działkach), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność jest opodatkowana podatkiem VAT, jeśli została wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 powyższego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku od towarów i usług jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. Należy mieć też na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzant Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). TSUE w sprawach C-180/10 i C-181/10 orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej.

Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L z dnia 11 grudnia 2006 r., Nr 347, str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich. Zatem w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest to, czy zbywca w celu dokonania jego sprzedaży, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. O tym, że działania prowadzone przez sprzedawcę gruntu przybierają profesjonalną formę decydować może również sposób wykorzystywania gruntu, stąd – jak zaznaczono powyżej – niezbędna jest każdorazowa ocena okoliczności faktycznych danej sprawy. Z powołanych wyżej wyroków TSUE wynika, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną), natomiast w rozpatrywanej sprawie nie występuje zbiór tych zorganizowanych działań.

Według Pani czynności podejmowane przez Panią w związku z planowaną sprzedażą działek nie powodują, że należy uznać Panią za osobę podejmującą aktywne działania w celu dokonania sprzedaży gruntów, angażującą środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. Stąd też transakcje sprzedaży ww. działek stanowią działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie podatku od towarów i usług w kwestii braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek nr 5 oraz nr 6.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 931, ze zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT:

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy o VAT:

W oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, należy przyjąć, że zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy o VAT:

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT:

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy o VAT:

W myśl art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE wskazano, że:

Zgodnie art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE:

Na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE:

Z przytoczonych regulacji prawa wspólnotowego wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że uznanie, iż dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się dookoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z okoliczności sprawy wynika, że otrzymała Pani w darowiźnie od ojca do majątku osobistego działkę nr 1. Z tytułu nabycia w drodze darowizny działki nr 1 nie przysługiwało Pani prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W akcie darowizny działki nie był wykazany podatek należny.

Aby łatwiej dokonać sprzedaży, działkę 1 otrzymaną w darowiźnie, podzieliła Pani na działki: 2, 3, 4, 5, 6, 7, z których jedna (2) jest działką stanowiącą poszerzenie sąsiedniej działki, które zapewniającą dojazd do drogi publicznej. Działka 4 wchodząca pierwotnie w skład otrzymanej przez Panią darowizny została sprzedana. Planuje Pani sprzedaż dwóch kolejnych działek (5, 6) wchodzących początkowo w skład otrzymanej przez Panią darowizny. Środki pieniężne ze sprzedaży ma Pani zamiar w całości przeznaczyć na budowę własnego domu, który zostanie umiejscowiony na działce pozostającej z przekazanej Pani darowizny. Zarówno pierwsza ze sprzedanych działek pochodzących z darowizny, jak również kolejne planowane sprzedaże nie są dokonywane w ramach działalności gospodarczej. Nie prowadzi i nie prowadziła Pani działalności gospodarczej. Nie jest Pani podatnikiem podatku VAT. Nieruchomość będąca przedmiotem sprzedaży nie jest i nie była związana z działalnością gospodarczą. Do chwili obecnej nieruchomość ta była wykorzystywana rolniczo przez Pani rodziców. W chwili nabycia nieruchomości miała ona status działki mieszkaniowej, jednorodzinnej i nie miała zapewnionych mediów – nie nastąpiło przekształcenie przeznaczenia nieruchomości i nie angażowała Pani środków pieniężnych w celu zbycia nieruchomości, czy też podniesienia jej wartości poprzez zapewnienie dostępu do mediów. Nieruchomość nigdy nie była wykorzystywana w żadnej działalności gospodarczej. Dla przedmiotowej nieruchomości uchwalony jest plan zagospodarowania przestrzennego. Działki zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania terenu są przeznaczone na zabudowę mieszkaniową, jednorodzinną. Nie angażuje Pani i nie angażowała środków pieniężnych w celu zbycia nieruchomości. Nie prowadzi Pani działań marketingowych, nie inwestuje w nieruchomość, nie nabywa nieruchomości w celu ich sprzedaży, nie występowała Pani o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego, nie prowadzi Pani usług deweloperskich, nie wnioskowała o warunki zabudowy. Nie dokonywała Pani żadnych przyłączeń mediów, ani nie wnioskowała o przyłączenie mediów. Oprócz sprzedaży działki 4 nie dokonywała Pani nigdy sprzedaży żadnych nieruchomości. Działka 4 od momentu, kiedy stała się Pani jej właścicielem do chwili sprzedaży, była wykorzystywana rolniczo. Przyczyną sprzedaży działki 4 (oraz planowanych kolejnych działek) była i jest konieczność gromadzenia niezbędnych środków pieniężnych na budowę własnego domu. Z tytułu sprzedaży działki 4 nie odprowadziła Pani podatku VAT, nie składała deklaracji VAT-7 ani zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R. Środki uzyskane ze sprzedaży działki 4 zostaną przeznaczone na gromadzenie materiałów budowlanych. Działki nr 5 oraz nr 6, które planuje Pani sprzedać są niezabudowane i zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania terenu są przeznaczone na zabudowę mieszkaniową, jednorodzinną.

Działka 1 do dnia jej podziału, a także później była użytkowana rolniczo przez Pani rodziców. Obecnie z powodu stanu zdrowia i wieku Pani rodziców ziemię tę użytkuje sąsiad rodziców. Użytkowanie to, zarówno przez rodziców jak i sąsiada, zostało ustalone ustnie i ma charakter nieodpłatny. Nie zawarła Pani i nie ma zamiaru zawierać z żadnym nabywcą działek 5 oraz 6 umowy przedwstępnej ani żadnej innej umowy zobowiązującej Panią do sprzedaży tych działek. Nie udzieliła Pani nabywcy żadnego pełnomocnictwa w celu występowania w sprawach dotyczących ww. działek.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że z całokształtu okoliczności sprawy nie wynika taka Pani aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Zatem należy uznać, że sprzedaż przez Panią działek nr 5 oraz 6 nie będzie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Brak jest bowiem przesłanek świadczących o takiej Pani aktywności w przedmiocie zbycia działek nr 5 oraz nr 6, która jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Nie występuje bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że dostawa przedmiotowych działek wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Jak wynika z całokształtu okoliczności sprawy, nie podejmowała i nie będzie podejmować Pani aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców.

Konsekwentnie, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że w związku ze sprzedażą działek nr 5 oraz nr 6 wystąpi Pani w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Działania podejmowane przez Panią należą zatem do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. W związku z tym, korzysta Pani z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Wobec powyższego, dokonując sprzedaży działek nr 5 oraz nr 6 nie będzie Pani działała w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Zatem sprzedaż działek nr 5 oraz nr 6 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Tym samym nie będzie Pani zobowiązana do zapłaty podatku VAT w związku ze sprzedażą ww. działek.

W związku z powyższym Pani stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Informuję, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Podkreślić należy, iż Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach przedstawionego przez Panią opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Wskazać należy, że niniejsza interpretacja dotyczy wniosku w zakresie podatku od towarów i usług. Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem sprawy i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa:

·Stosownie do art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”. Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.