Interpretacja indywidualna z dnia 28 kwietnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-2.4011.49.2023.2.AG

Możliwość skorzystania z ulgi na sport.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanych stanów faktycznych oraz zdarzeń przyszłych w podatku dochodowym od osób fizycznych jest:

-nieprawidłowe – w zakresie zakwalifikowania transakcji typu forward do źródła działalność gospodarcza oraz możliwości odliczenia od tych dochodów tzw. ulgi sponsoringowej,

-prawidłowe – w pozostałej części.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Dnia 20 stycznia 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 12 stycznia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 4 kwietnia 2023 r. (wpływ 11 kwietnia 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanów faktycznych oraz zdarzeń przyszłych

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od 1 grudnia 2004 r., pod firmą (…)

Wnioskodawca ma nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 z późn zm. – dalej ustawa o PIT) i prowadzi pełną księgowość, a wybrana przez Niego forma opodatkowania to podatek liniowy.

Wnioskodawca osiąga przeważającą cześć przychodów z tytułu sprzedaży (…). Dodatkowo prowadzi działalność w zakresie hodowli i sprzedaży koni sportowych. Podstawą tej działalności jest zakup koni młodych, ich trening oraz sprzedaż w późniejszym okresie z założonym zyskiem. Do osiągnięcia powyższych celów niezbędna jest współpraca z klubem sportowym, gdyż konieczna jest reprezentacja danego podmiotu na arenie krajowej i międzynarodowej. Wymagane jest uzyskanie licencji krajowej (…) i międzynarodowej (…) zarówno dla konia, jak i dla jeźdźca. Do tej pory Wnioskodawca współpracował z zewnętrznym klubem sportowym (…).

Wnioskodawca w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności gospodarczej świadczy następujące usługi: (…)

Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej zawiera umowy długoterminowe z kontrahentami zagranicznymi na sprzedaż i/lub zakup (…), w walutach obcych. W tym samym momencie zawiera transakcje forward na rozliczenie określonej wartości waluty po określonym kursie w przyszłości, jako zabezpieczenie ceny sprzedaży. Podstawą zawierania transakcji terminowych forward przeprowadzanych w ramach fizycznie podstawianej waluty lub rozliczane jako różnice kursowe w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej są umowy ramowe, umowy zabezpieczające, które Wnioskodawca zawarł z bankami prowadzącymi jego rachunki złotowe i walutowe odpowiednie tylko i wyłącznie dla przedmiotowej działalności gospodarczej na własny rachunek i ryzyko. Do umów takich należą: (…).

Takie transakcje dokonywane są w celu zniwelowania ryzyka walutowego, gdyż zakup towaru następuje w walucie PLN, a sprzedaż w walucie EUR. Dostawa towaru następuje w innym niż data podpisania kontraktu terminie, który to termin ustalany jest w przedmiotowym kontrakcie. Towar może być dostarczony za kilka dni, ale również w innym terminie – kilka tygodni lub miesięcy (np. data podpisania umowy grudzień 2022 r. – termin realizacji towaru od stycznia do marca 2023 r.). Po dostawie towaru, na podstawie wystawionej faktury, dokonywana jest zapłata w walucie obcej i dalej następuje rozliczenie wcześniej zawartej transakcji forward w określonym zabezpieczonym kursie. Ustalając wysokość przychodu w zakresie podatku dochodowego, Wnioskodawca do przeliczenia przychodu stosuje kurs średni walut obcych ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu. W związku z powyższym poza różnicami kursowymi, powstają różnice w kursach z transakcji forward, które powodują że znacząco zwiększa się dochód. Zdarzają się również sytuacje, że kurs z kontraktu forward jest niższy niż ten z dnia poprzedzającego uzyskany dochód.

W konsekwencji u Wnioskodawcy może powstawać dochód, który wynika de facto z zawartych transakcji forward i jest on w sposób bezpośredni powiązany z długoterminowymi transakcjami sprzedaży towaru. Gdyby nie rozliczenie transakcji forward po terminie dostawy i w kursie innym niż stosowany jest dla ustalenia przychodu w zakresie podatku dochodowego (stosuje kurs średni walut obcych ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu), Wnioskodawca nie uzyskiwałby wskazanego powyżej dochodu.

W ramach całokształtu prowadzonej działalności, np. w związku z zakupem materiałów czy usług, ale także transakcjami sprzedaży produktów, Wnioskodawca dokonuje transakcji rozliczanych w walutach innych niż PLN. Jako że większość środków pieniężnych Wnioskodawca generuje i wydaje walutę, w praktyce to waluta obca stanowi walutę zabezpieczaną. Dla zabezpieczenia przed niekorzystnymi zmianami kursów walutowych w związku z transakcjami zawieranymi w różnych walutach, tj. w celu minimalizacji ekspozycji na ryzyko zmiany przychodów/kosztów, Wnioskodawca korzysta z pochodnych instrumentów finansowych, o których mowa w art. 5a pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa o POOP”), w szczególności z kontraktów walutowych typu forward.

Zabezpieczana przez Wnioskodawcę pozycja walutowa może dotyczyć różnych walut bądź to przepływów związanych z indywidualnymi transakcjami zakupu/sprzedaży bądź skompensowanego efektu takich transakcji w zależności od potrzeb walutowych w danym okresie. Obecnie Wnioskodawca transakcje typu forward rozlicza jako dochody kapitałowe i nie uzyskuje innych dochodów kapitałowych, jednak nie wyklucza, iż nie będzie ich zawierał w przyszłości. W każdym przypadku nabywane przez Wnioskodawcę pochodne instrumenty finansowe wiążą się/będą się wiązać z transakcjami/przepływami wynikającymi z działalność gospodarczej i służą/będą służyć ich zabezpieczeniu. W żadnym przypadku instrument nie zostanie zawarty w celu osiągnięcia zysku z realizacji danego instrumentu. Wnioskodawca zawiera kontrakty terminowe walutowe, które jednoznacznie mają związek z działalnością gospodarczą podatnika i ich zadaniem jest zabezpieczanie płynność jej prowadzenia. Ponadto w/w transakcje zawiera na własny rachunek i ryzyko. Jedynym celem podatnika jest zabezpieczenie płynność prowadzonej działalność i ograniczenie ryzyka finansowego prowadzonej działalność gospodarczej. Wszelkie operacje związane z zawarciem kontraktów terminowych oraz ich realizacja przeprowadzane są przez rachunki bankowe złotowy i walutowy Wnioskodawcy, utrzymywane w związku z działalnością gospodarczą, odpowiednio zwiększając lub zmniejszając środki pieniężne przeznaczone wyłącznie do wykorzystywania w działalności. Środki pozyskane z rozliczenia transakcji forward służą do uregulowania zobowiązań wynikających z działalność gospodarczej Wnioskodawcy. Wyniki na operacjach finansowych rozliczane są/będą w księgach rachunkowych Wnioskodawcy, zwiększając odpowiednio koszty lub przychody firmy. Wnioskodawca do tej pory nie zaktualizował PKD wykonywanej działalność. Jednak warto wskazać, że przepisy ustawy o podatku dochodowym nie uzależniają rozszerzenia kodów PKD od źródła przychodów. Oznacza to, że nawet jeśli Wnioskodawca nie zaktualizował kodów PKD, to nie oznacza to automatycznie zmiany źródła przychodu lub braku opodatkowania podatkiem dochodowym. Kody PKD określające przedmiot działalność nie mają decydującego charakteru.

Taki wniosek wynika z wyroku Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 21 sierpnia 2008 r. w sprawie (…). Orzeczenie mówi wprost, że sposób klasyfikacji rodzajów działalność (czy to wg PKD czy wg PKWU) nie ma znaczenia dla określenia, czy dany podmiot posiada uprawnienie do wykonywania określonej czynności. Powyższe potwierdzają również orzeczenia sądów wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 24 lutego 2010 r. (I SA/Wr 1424/09). Sąd orzekł, że przychody i koszty uzyskiwane z opcji walutowych zawartych w celu zabezpieczenia poziomu przychodów lub kosztów z podstawowej działalność należy uznać za przychody dotyczące źródła działalność gospodarcza. Bez znaczenia natomiast pozostaje brak wpisu kodu PKD 64.99.Z. Sąd wskazał, że „wykonywaniem działalność” są wszelkie działania służące celom prowadzonej przez podatnika działalność gospodarczej, związane z nią choćby pośrednio. Uznał, że źródło przychodów, jakim jest działalność gospodarcza, w pewien sposób „zabarwia” wszystkie przychody funkcjonalnie powiązane z tym źródłem. Sąd słusznie podkreślił, że sztuczne i nielogiczne jest rozbijanie zbioru przychodów związanych z działalnością gospodarczą pomiędzy różne źródła. Powyższe potwierdza również wyrok WSA w Gliwicach w wyroku z 14 grudnia 2009 r. (I SA/Gl 544/09).

Działalność Wnioskodawcy w dużej mierze opiera się na budowaniu długoterminowych relacji z klientami. Towar pozyskiwany jest od rolników, innych producentów rolnych oraz firm handlowych lub przetwórczych. Nierzadko zdarza się, że wśród klientów zakupowych, jak i sprzedażowych znajdują się hodowcy koni, czynni zawodnicy z innych klubów sportowych lub przedsiębiorstwa powiązane z jeździectwem oraz obrotem produktami rolnymi. By poszerzyć grono klientów, wzmocnić relację z klientami, dotrzeć do większej grupy odbiorców oraz dostawców (…), których obrotem zajmuje się Wnioskodawca, postanowił on wykorzystać potencjał, jaki oferuje jeździectwo i hodowla koni sportowych. Wnioskodawca posiada kilka koni sportowych osiągających wysokie wyniki w sporcie.

Aby osiągnąć ww. cel, promowanie własnej marki na arenie krajowej i międzynarodowej oraz dalej rozwijać potencjał sportowy koni, podjęta została decyzja o założeniu klubu sportowego i podjęcia z nim współpracy.

W ramach przedmiotowej współpracy Wnioskodawca zawarł w (…) umowę sponsoringu (dalej „Umowa”) z podmiotem będącym klubem sportowym w rozumieniu ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz. U. z 2020 r. poz. 1133 z późn zm., dalej „ustawa o sporcie”) i posiadającym formę prawną stowarzyszenia kultury fizycznej (dalej „Sponsorowany” „Klub” „Stowarzyszenie”).

Klub zarejestrowany jest w Krajowym Rejestrze Sadowym jako Stowarzyszenie.

Klub prowadzi działalność statutową polegającą m.in. na:

-działalności oświatowej, w tym również polegającej na kształceniu studentów, kulturalnej, w zakresie kultury fizycznej i sportu,

-wspieraniu i upowszechnianiu kultury fizycznej oraz zdrowego trybu żyda,

-działalności na rzecz dzieci i młodzieży,

-promocji i organizacji wolontariatu,

-przeciwdziałanie uzależnieniom i patologiom społecznym,

-promocji danego regionu i Rzeczypospolitej Polskiej za granicami,

-organizacji treningów, zawodów, udziale we współzawodnictwie sportowym.

Klub prowadził będzie również działalność gospodarczą, nie nastawioną na zysk, natomiast przychody (dochód) z tej działalności w całości będą przekazane na realizację celów i postanowień statutowych.

Klub ponosił będzie wydatki związane z jego bieżącym utrzymaniem oraz zabezpieczeniem działania zgodnego z założeniami statutu. Będą należeć do nich:

-wydatki związane z transportem koni, koszty zakupu najmu środków transportu,

-wydatki związane z uczestnictwem w zawodach jeździeckich, koszty noclegów, wpisowe, startowe, koszty opłat związanych z utrzymaniem konia na zawodach,

-koszty związane z organizacją zawodów jeździeckich,

-koszty wynagrodzeń dla członków zarządu,

-koszty obsługi księgowej, doradztwa podatkowego i obsługi prawnej,

-koszty zakupu sprzętu jeździeckiego dla konia i jeźdźca oraz koszty zakupu koni,

-koszty wynajęcia obiektów sportowych do prowadzenia treningów oraz koszty wynagrodzenia trenerów.

0 członkostwie w klubie decydował będzie zarząd. Członkiem klubu będzie mogła być osoba pełnoletnia, posiadająca pełną zdolność do czynności prawnych. Członkiem klubu będą mogły być również osoby nieletnie, pod warunkiem wyrażenia zgody na ww. członkostwo przez rodziców lub opiekunów prawnych. Szczegóły podane zostaną podczas rejestracji klubu. Zgodnie ze wspomnianą Umową sponsoringową zawartą pomiędzy Wnioskodawcą a Klubem Sponsorowany zobowiązał się do przyznania Wnioskodawcy tytułu Sponsora Tytularnego Klubu, nadania oficjalnej nazwy Klubu uwzględniającej firmę Sponsora oraz wykorzystania przez Sponsora wizerunku Klubu do czynności promocyjnych w związku z uczestnictwem przez Sponsorowanego w Imprezach w postaci zawodów skokowych w randze regionalnej, krajowej i międzynarodowej. Ponadto wskazać należy, że Sponsorowany nie działa w celu osiągnięcia zysku, a uzyskane środki finansowe z realizacji Umowy przeznaczy, jak wskazano powyżej, w całości na realizację celów statutowych, zgodnie ze Statutem Stowarzyszenia, ściśle powiązanych z celem publicznym z zakresu sportu, w szczególności na realizację programów szkolenia sportowego, zakupu sprzętu sportowego oraz koni, pokrycia kosztów organizowania zawodów sportowych lub uczestnictwa w tych zawodach, pokrycia kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego, sfinansowania stypendiów sportowych i wynagrodzenia kadry szkoleniowej. Sponsorowany, w związku z obowiązkiem przeznaczenia uzyskiwanych środków finansowych zgodnie z Umową, będzie dążył do poprawy warunków uprawiania sportu przez jego członków oraz zwiększenia dostępności społeczności lokalnej do działalności sportowej prowadzonej przez Sponsorowanego. Zawarcie Umowy ze Sponsorowanym ma na celu przede wszystkim wpłynąć na potencjalny wzrost przychodów Wnioskodawcy. W założeniu ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na promocję (reklamę) w ramach Umowy sponsoringu mają przyczyniać się m.in. do rozpowszechniania informacji na temat Wnioskodawcy oraz świadczonych usług i dostarczanych lub nabywanych towarów (…), a także promowania marki. Realizacja tych celów może mieć bowiem wpływ na wzrost sprzedaży oferowanych towarów oraz usług i w konsekwencji uzyskiwanych przychodów. W okresie obowiązywania Umowy Wnioskodawca zobowiązał się do zapłaty na rzecz Sponsorowanego wynagrodzenia. Przedmiotowe wynagrodzenie wypłacane jest w ratach kwartalnych każdorazowo na rachunek bankowy Sponsorowanego wskazany w umowie. Przekaz środków następuje na koniec każdego kwartału. W ramach Umowy Sponsorowany zobowiązał się do przeznaczania otrzymywanego od Wnioskodawcy wynagrodzenia na realizację celów statutowych, zgodnie ze Statutem Stowarzyszenia, ściśle powiązanych z celem publicznym z zakresu sportu, w szczególności na realizację programów szkolenia sportowego, zakupu sprzętu sportowego i koni, pokrycia kosztów organizowania zawodów sportowych lub uczestnictwa w tych zawodach, pokrycia kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego, sfinansowania stypendiów sportowych i wynagrodzenia kadry szkoleniowej. Następnie Sponsorowany zobowiązał się do przekazywania Sponsorowi szczegółowego rozliczenie poniesionych wydatków na realizację ww. celów. Ponadto zgodnie z warunkami umowy Sponsorowany ma obowiązek przekazania Wnioskodawcy szczegółowego rozliczenia poniesionych wydatków na realizację celów statutowych, w szczególności na realizację programów szkolenia sportowego, zakupu sprzętu sportowego i koni, pokrycia kosztów organizowania zawodów sportowych lub uczestnictwa w tych zawodach, pokrycia kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego, sfinansowania stypendiów sportowych i wynagrodzenia kadry szkoleniowej. Sprawozdanie będzie zawierało:

a)zestawienie faktur VAT i innych dowodów potwierdzających poniesienie wydatków,

b)dane podmiotów, na rzecz których poniesiono wydatki,

c)informację o rodzaju poniesionego wydatku,

d)wartość poniesionych wydatków.

Umowa została zawarta na czas oznaczony, tj. (…). Zgodnie z zawartą umową Sponsorowany w ramach Imprez zobowiązany jest do wykonania czynności promocyjnych na rzecz Sponsora, zmierzających do utrwalenia jego renomy oraz podwyższenia stopnia jego rozpoznawalności i popularności. Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, zakres czynności świadczonych przez Sponsorowanego obejmuje realizację usług promocyjnych. Dla Wnioskodawcy będzie to silny impuls w kierunku rozwoju CSR. Społeczna odpowiedzialność biznesu (ang. Corporate Social Responsibility – CSR), która stanowi strategię zarządzania, zgodnie z którą przedsiębiorstwa w swoich działaniach dobrowolnie uwzględniają interesy społeczne, aspekty środowiskowe, czy relacje z różnymi grupami interesariuszy, w szczególności z pracownikami. Bycie społecznie odpowiedzialnym oznacza inwestowanie w zasoby ludzkie, w ochronę środowiska, relacje z otoczeniem firmy i informowanie o tych działaniach, co przyczynia się do wzrostu konkurencyjności przedsiębiorstwa i kształtowania warunków dla zrównoważonego rozwoju społecznego i ekonomicznego. Wnioskodawca, angażując się w sponsoring sportu, może być postrzegany jako podmiot wspierający rozwój i promocję sportu. Zaangażowanie w działalność sponsoringową stanowi również potwierdzenie, że Wnioskodawca jest w dobrej kondycji finansowej, jest rzetelny i godny zaufania dla obecnych i potencjalnych jej klientów. Wydatki z tytułu umowy sponsoringowej z Klubem są i będą ponoszone przez Wnioskodawcę w zakresie, jakim określa to zawarta umowa, tj. poprzez zapłatę Sponsorowanemu środków na rozwój działalności Sponsorowanego. Ponoszone wydatki z tytułu umowy sponsoringowej z Klubem nie zostały/nie zostaną Wnioskodawcy w jakikolwiek sposób zwrócone.

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że wydatki z tytułu umowy sponsoringowej zostały w (…) roku oraz zostaną w kolejnych latach w trakcie trwania współpracy w ramach podpisanej umowy sponsoringowej odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Pana zdaniem posiada Pan prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu umowy sponsoringu, poniesionych w związku z płatnościami dokonywanymi na podstawie w/w umowy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1 PDOF.

W myśl powyższego przepisu podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy PIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W tym miejscu podkreślił Pan, że koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym przepisie art. 22 ust. 1 ww. ustawy oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważyć należy, iż przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”. Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Należy jednak mieć na uwadze zamknięty katalog wydatków, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, pomimo że pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością i zostały przez niego poniesione w celu uzyskania przychodu.

Należy ponadto podkreślić, że dla możliwości uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu konieczne jest jego właściwe udokumentowanie. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie reguluje sposobu prawidłowego dokumentowania kosztów.

Mocą art. 24a ust. 1 nakłada ona jednak na podatników obowiązek prowadzenia ewidencji, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów zalicza się między innymi koszty reklamy. Wydatki poniesione na reklamę, jako niewymienione w art. 23 ust. 1 ustawy o PIT, w pełnej wysokości mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem że wydatki te spełniają kryteria określone w art. 22 ust. 1 tej ustawy.

Pod pojęciem reklamy należy rozumieć działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych czy modnych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Można wobec tego wyróżnić reklamę towaru, usługi, a także reklamę firmy (przedsiębiorstwa).

Wśród działań podejmowanych przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą, mających na celu kształtowanie popytu na oferowane przez nie towary, usługi bądź markę można wyróżnić sponsoring. Jest on definiowany, jako „finansowanie czegoś, często w zamian za reklamowanie własnej działalności” (za: Słownik wyrazów obcych PWN – wersja internetowa). Sponsorowanie może wiązać się z otrzymywaniem świadczeń wzajemnych od podmiotu sponsorowanego bądź też mieć charakter jednostronny. Skutki podatkowe sponsoringu są uzależnione od treści tego stosunku prawnego. W tym miejscu należy zaznaczyć, że umowy sponsoringu należą do kategorii umów nienazwanych – żadne przepisy nie zawierają bowiem ich definicji. Możliwość ich zawarcia wynikać będzie z reguły ogólnej zawartej w art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny, który zakłada swobodę umów w obrocie gospodarczym. Sponsoring jest jedną z form promocji, polegającą na skojarzeniu pozytywnego obrazu sponsorowanego ze sponsorem, którego znak towarzyszy imprezom lub działaniom sponsorowanej osoby lub instytucji. Sponsoring uznawany jest za formę reklamy, której przedmiotem jest firma i jej produkty. Sponsorowanie ma także popularyzować nazwę Wnioskodawcy na rynku. Zwiększenie popularności firmy może mieć wpływ na wzrost uzyskiwanych przez nią przychodów.

Umowa sponsoringu może przybrać formę tzw. sponsoringu właściwego (wzajemność świadczeń) lub sponsoringu niewłaściwego (który swoim charakterem zbliżony jest do darowizny, gdyż zawiera się w jednostronnym zobowiązaniu się sponsora do finansowania sponsorowanego).

Gdy umowa zawarta między stronami przewiduje, że w zamian za przekazanie określonych środków pieniężnych, wartości rzeczowych lub świadczeń sponsor otrzyma od podmiotu sponsorowanego ekwiwalentne świadczenie wzajemne o charakterze reklamowym, można mówić o tzw. sponsoringu właściwym. Stanowi on w istocie odpłatne nabycie usług reklamowych. Koszty sponsoringu właściwego stanowią wówczas w całości koszty uzyskania przychodów sponsora. W przypadku, gdy sponsor nie otrzymuje żadnego świadczenia wzajemnego od podmiotu sponsorowanego, poniesione przez niego wydatki mają charakter darowizny (tzw. sponsoring niewłaściwy). Wówczas należy mieć na względzie postanowienia art. 23 ust. 1 pkt 11 ustawy o PIT, zgodnie z którym darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju – z zastrzeżeniem wyjątków wskazanych w tym przepisie – nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Oznacza to w praktyce, że do kosztów mogą być zaliczone jedynie wydatki stanowiące ekwiwalent za uzyskany towar czy usługę. Możliwa jest również sytuacja, gdy umowa sponsoringu przewiduje co prawda obustronne świadczenia sponsora i sponsorowanego, jednak nie są one ekwiwalentne. Wydatki na sponsoring są wówczas kosztami uzyskania przychodów tylko do wysokości wartości usług reklamowych świadczonych przez sponsorowanego. W pozostałej części powinny być traktowane jak darowizna. W związku z tym, że w przepisach brak jest regulacji odnoszących się do umowy sponsoringu koniecznym jest, aby strony sformułowały w umowie w sposób szczegółowy wzajemne prawa i obowiązki. Przede wszystkim przedmiotowa umowa musi być umową o świadczenie wzajemne tego typu, że sponsor zobowiąże się do finansowego lub rzeczowego wsparcia sponsorowanego, a sponsorowany zobowiąże się do podjęcia działań popularyzujących przedsiębiorcę (np. reklamowania nazwy sponsora, logo czy prowadzonej przez niego działalności). W szczególności istotne jest, aby w sposób jak najbardziej precyzyjny zostały określone wzajemne świadczenia stron oraz jeżeli jest to możliwe, wartość tych świadczeń. Należy bowiem zaznaczyć, że w przypadku tego typu umów występuje zasada ekwiwalentności świadczeń w odniesieniu do kosztów podatkowych. W konsekwencji, tylko takie ukształtowanie w umowie obowiązków sponsorowanego daje podatnikowi korzyści, które pozwalają stwierdzić związek przyczynowo-skutkowy z przychodem, a tym samym możliwość zaliczenia wydatku poniesionego na sponsoring do kosztów uzyskania przychodów w myśl ww. art. 22 ust. 1 ustawy o PIT.

Podsumowując, wskazał Pan, iż w jego ocenie ma i miał prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu umowy sponsoringu poniesionych w związku z płatnościami dokonywanymi na podstawie faktur wystawianych przez Sponsorowanego.

Niewątpliwie bowiem zawarcie Umowy ze Sponsorowanym nakierowane jest na osiągnięcie potencjalnego wzrostu przychodów Wnioskodawcy.

Ponadto wskazał Pan, że w opisanej sytuacji we wniosku przedmiotem Pana działalności gospodarczej nie jest nabywanie i zbywanie (obrót) pochodnych instrumentów finansowych i w obecnej sytuacji nie czerpie pożytków ze zbycia tych pochodnych instrumentów finansowych jako realizację przedmiotu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Do tej pory nie zaktualizował Pan kodów PKD wykonywanej działalności. Jednak warto wskazać, że przepisy ustawy o podatku dochodowym nie uzależniają rozszerzenia kodów PKD od źródła przychodów. Oznacza to, że nawet jeśli nie zaktualizował Pan kodów PKD, to nie oznacza to automatycznie zmiany źródła przychodu lub braku opodatkowania podatkiem dochodowym. Kody PKD określające przedmiot działalności nie mają decydującego charakteru. Taki wniosek wynika z wyroku Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 21 sierpnia 2008 r. w sprawie K1O/UZP 815/08. Orzeczenie mówi wprost, że sposób klasyfikacji rodzajów działalności (czy to wg PKD czy wg PKWiU) nie ma znaczenia dla określenia, czy dany podmiot posiada uprawnienie do wykonywania określonej czynności. Powyższe potwierdzają również orzeczenia sądów: wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 24 lutego 2010 r. (I SA/Wr 1424/09). Sąd orzekł, że przychody i koszty uzyskiwane z opcji walutowych zawartych w celu zabezpieczenia poziomu przychodów lub kosztów z podstawowej działalności należy uznać za przychodu dotyczące źródła działalność gospodarcza. Bez znaczenia natomiast pozostaje brak wpisu kodu PKD 64.99.Z.

Sąd wskazał, że „wykonywaniem działalności” są wszelkie działania służące celom prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, związane z nią choćby pośrednio. Uznał, że źródło przychodów, jakim jest działalność gospodarcza, w pewien sposób „zabarwia” wszystkie przychody funkcjonalnie powiązane z tym źródłem. Sąd słusznie podkreślił, że sztuczne i nielogiczne jest rozbijanie zbioru przychodów związanych z działalnością gospodarczą pomiędzy różne źródła.

Powyższe potwierdza również wyrok WSA w Gliwicach w wyroku z 14 grudnia 2009 r. (I SA/ G1 544/09).

Obecnie transakcje typu forward rozlicza Pan jako dochody kapitałowe i nie uzyskuje innych dochodów kapitałowych, jednak nie wyklucza, iż nie będzie ich zawierał w przyszłości. W każdym przypadku nabywane przez Pana pochodne instrumenty finansowe wiążą się/będą się wiązać z transakcjami/przepływami wynikającymi z działalności gospodarczej i służą/będą służyć ich zabezpieczeniu. W żadnym przypadku instrument nie zostanie zawarty w celu osiągnięcia zysku z realizacji danego instrumentu.

Zawiera Pan kontrakty terminowe walutowe, które jednoznacznie mają związek z prowadzoną przez Pana działalnością gospodarczą i ich zadaniem jest zabezpieczanie płynności jej prowadzenia. Ponadto w/w transakcje zawiera Pan na własny rachunek i ryzyko. Jedynym Pana celem jest zabezpieczenie płynności prowadzonej działalności i ograniczenie ryzyka finansowego prowadzonej działalności gospodarczej. Wszelkie operacje związane z zawarciem kontraktów terminowych oraz ich realizacja przeprowadzane są przez Pana rachunki bankowe złotowy i walutowy, utrzymywane w związku z działalnością gospodarczą, odpowiednio zwiększając lub zmniejszając środki pieniężne przeznaczone wyłącznie do wykorzystywania w działalności. Środki pozyskane z rozliczenia transakcji forward służą do uregulowania zobowiązań wynikających z przedmiotowej działalności gospodarczej. Wyniki na operacjach finansowych rozliczane są/będą w księgach rachunkowych działalności gospodarczej, zwiększając odpowiednio koszty lub przychody firmy.

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że zarówno pytanie 1, jak i pytanie 2 dotyczy wydatków i płatności (ratalnych), które stanowią wynagrodzenie, które zobowiązał się Pan wpłacać na rzecz Sponsorowanego na podstawie zawartej umowy sponsoringowej. W okresie obowiązywania Umowy zobowiązał się Pan do zapłaty na rzecz Sponsorowanego wynagrodzenia. Przedmiotowe wynagrodzenie wypłacane jest w ratach kwartalnych każdorazowo na rachunek bankowy Sponsorowanego wskazany w umowie. Ponadto każdy taki wydatek i płatność, który stanowił będzie wynagrodzenie, jakie Sponsor, w tym przypadku Pan, zobowiązał się wpłacać na rzecz Sponsorowanego na podstawie zawartej umowy sponsoringowej, będzie udokumentowane niezbędną fakturą wystawioną przez Sponsorowanego na koniec każdego kwartału.

Umowa została zawarta na czas oznaczony, tj. (…). Zgodnie z zawartą umową Sponsorowany w ramach imprez zobowiązany jest do wykonania czynności promocyjnych na rzecz Sponsora, zmierzających do utrwalenia jego renomy oraz podwyższenia stopnia jego rozpoznawalności i popularności. Tym samym, w Pana ocenie, zakres czynności świadczonych przez Sponsorowanego obejmuje realizację usług promocyjnych.

Dla Pana będzie to silny impuls w kierunku rozwoju CSR. Społeczna odpowiedzialność biznesu (ang. Corporate Social Responsibility CSR), która stanowi strategię zarządzania, zgodnie z którą przedsiębiorstwa w swoich działaniach dobrowolnie uwzględniają interesy społeczne, aspekty środowiskowe, czy relacje z różnymi grupami interesariuszy, w szczególności z pracownikami. Bycie społecznie odpowiedzialnym oznacza inwestowanie w zasoby ludzkie, w ochronę środowiska, relacje z otoczeniem firmy i informowanie o tych działaniach, co przyczynia się do wzrostu konkurencyjności przedsiębiorstwa i kształtowania warunków dla zrównoważonego rozwoju społecznego i ekonomicznego.

Pan, angażując się w sponsoring sportu, może być postrzegany jako podmiot wspierający rozwój i promocję sportu. Zaangażowanie w działalność sponsoringową stanowi również potwierdzenie, że jest Pan w dobrej kondycji finansowej, jest rzetelny i godny zaufania dla obecnych i potencjalnych jej klientów.

Wydatki z tytułu umowy sponsoringowej z Klubem są i będą ponoszone przez Pana w zakresie, jakim określa to zawarta umowa, tj. poprzez zapłatę Sponsorowanemu środków na rozwój działalności Sponsorowanego.

Ponoszone wydatki z tytułu umowy sponsoringowej z Klubem nie zostały/nie zostaną Panu w jakikolwiek sposób zwrócone.

Pytania

1. Czy Wnioskodawca będzie mieć prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu umowy sponsoringu, poniesionych w związku z płatnościami dokonywanymi na podstawie ww. umowy?

2. Czy Wnioskodawca będzie mieć prawo odliczenia od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 26ha ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwotę stanowiącą 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na finansowanie klubu sportowego, o którym mowa w art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie?

3. Czy zgodnie z art. 26ha ust. 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz. U. 2021 r. poz. 1128 późn. zm.) Wnioskodawca ma prawo odliczenia ulgi od dochodów z działalności gospodarczej, w tym z dochodów z transakcji typu forward?

4. Czy dochód uzyskany z zawieranych transakcji typu forward, które są konsekwencją zawieranych umów i określenia warunków w umowie mogą zostać zaliczone do przychodów z działalności gospodarczej?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy – w odniesieniu do pytania nr 1 – będzie on posiadał prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu umowy sponsoringu, poniesionych w związku z płatnościami dokonywanymi na podstawie ww. umowy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1 PDOF.

W myśl powyższego przepisu podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy PIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W tym miejscu należy podkreślić, że koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym przepisie art. 22 ust. 1 ww. ustawy oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważyć należy, iż przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”. Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Należy jednak mieć na uwadze zamknięty katalog wydatków, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, pomimo że pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością i zostały przez niego poniesione w celu uzyskania przychodu. Należy ponadto podkreślić, że dla możliwości uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu konieczne jest jego właściwe udokumentowanie. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie reguluje sposobu prawidłowego dokumentowania kosztów. Mocą art. 24a ust. 1 nakłada ona jednak na podatników obowiązek prowadzenia ewidencji w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów zalicza się między innymi koszty reklamy. Wydatki poniesione na reklamę, jako niewymienione w art. 23 ust. 1 ustawy o PIT, w pełnej wysokości mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem że wydatki te spełniają kryteria określone w art. 22 ust. 1 tej ustawy.

Pod pojęciem reklamy należy rozumieć działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego.

Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych czy modnych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Można wobec tego wyróżnić reklamę towaru, usługi, a także reklamę firmy (przedsiębiorstwa).

Wśród działań podejmowanych przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą mających na celu kształtowanie popytu na oferowane przez nie towary, usługi bądź markę można wyróżnić sponsoring. Jest on definiowany jako „finansowanie czegoś, często w zamian za reklamowanie własnej działalności” (za: Słownik wyrazów obcych PWN – wersja internetowa). Sponsorowanie może wiązać się z otrzymywaniem świadczeń wzajemnych od podmiotu sponsorowanego bądź też mieć charakter jednostronny. Skutki podatkowe sponsoringu są uzależnione od treści tego stosunku prawnego. W tym miejscu należy zaznaczyć, że umowy sponsoringu należą do kategorii umów nienazwanych – żadne przepisy nie zawierają bowiem ich definicji. Możliwość ich zawarcia wynikać będzie z reguły ogólnej zawartej w art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny, który zakłada swobodę umów w obrocie gospodarczym.

Sponsoring jest jedną z form promocji, polegającą na skojarzeniu pozytywnego obrazu sponsorowanego ze sponsorem, którego znak towarzyszy imprezom lub działaniom sponsorowanej osoby lub instytucji. Sponsoring uznawany jest za formę reklamy, której przedmiotem jest firma i jej produkty. Sponsorowanie ma także popularyzować nazwę Wnioskodawcy na rynku. Zwiększenie popularności firmy może mieć wpływ na wzrost uzyskiwanych przez nią przychodów.

Umowa sponsoringu może przybrać formę tzw. sponsoringu właściwego (wzajemność świadczeń) lub sponsoringu niewłaściwego (który swoim charakterem zbliżony jest do darowizny, gdyż zawiera się w jednostronnym zobowiązaniu się sponsora do finansowania sponsorowanego).

Gdy umowa zawarta między stronami przewiduje, że w zamian za przekazanie określonych środków pieniężnych, wartości rzeczowych lub świadczeń sponsor otrzyma od podmiotu sponsorowanego ekwiwalentne świadczenie wzajemne o charakterze reklamowym, można mówić o tzw. sponsoringu właściwym. Stanowi on w istocie odpłatne nabycie usług reklamowych. Koszty sponsoringu właściwego stanowią wówczas w całości koszty uzyskania przychodów sponsora.

W przypadku, gdy sponsor nie otrzymuje żadnego świadczenia wzajemnego od podmiotu sponsorowanego, poniesione przez niego wydatki mają charakter darowizny (tzw. sponsoring niewłaściwy). Wówczas należy mieć na względzie postanowienia art. 23 ust. 1 pkt 11 ustawy o PIT, zgodnie z którym darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju – z zastrzeżeniem wyjątków wskazanych w tym przepisie – nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Oznacza to w praktyce, że do kosztów mogą być zaliczone jedynie wydatki stanowiące ekwiwalent za uzyskany towar czy usługę.

Możliwa jest również sytuacja, gdy umowa sponsoringu przewiduje co prawda obustronne świadczenia sponsora i sponsorowanego, jednak nie są one ekwiwalentne. Wydatki na sponsoring są wówczas kosztami uzyskania przychodów tylko do wysokość wartości usług reklamowych świadczonych przez sponsorowanego. W pozostałej części powinny być traktowane jak darowizna.

W związku z tym, że w przepisach brak jest regulacji odnoszących się do umowy sponsoringu, koniecznym jest, aby strony sformułowały w umowie w sposób szczegółowy wzajemne prawa i obowiązki. Przede wszystkim przedmiotowa umowa musi być umową o świadczenie wzajemne tego typu, że sponsor zobowiąże się do finansowego lub rzeczowego wsparcia sponsorowanego, a sponsorowany zobowiąże się do podjęcia działań popularyzujących przedsiębiorcę (np. reklamowania nazwy sponsora, logo czy prowadzonej przez mego działalności). W szczególności istotne jest, aby w sposób jak najbardziej precyzyjny zostały określone wzajemne świadczenia stron oraz jeżeli jest to możliwe, wartość tych świadczeń.

Należy bowiem zaznaczyć, że w przypadku tego typu umów występuje zasada ekwiwalentności świadczeń w odniesieniu do kosztów podatkowych. W konsekwencji, tylko takie ukształtowanie w umowie obowiązków sponsorowanego daje podatnikowi korzyści, które pozwalają stwierdzić związek przyczynowo-skutkowy z przychodem, a tym samym możliwość zaliczenia wydatku poniesionego na sponsoring do kosztów uzyskania przychodów w myśl ww. art. 22 ust. 1 ustawy o PIT.

Podsumowując wskazuje Pan, iż w jego ocenie będzie on miał prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu umowy sponsoringu poniesionych w związku z płatnościami dokonywanymi na podstawie faktur wystawianych przez Sponsorowanego. Niewątpliwie bowiem zawarcie Umowy ze Sponsorowanym nakierowane jest na osiągnięcie potencjalnego wzrostu przychodów Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy – w odniesieniu do pytania nr 2 – będzie on mieć prawo do skorzystania z tzw. ulgi dla wspierających sport, a w konsekwencji do odliczenia od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 26ha ustawy o PIT, kwoty stanowiącej 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na finansowanie klubu sportowego, o którym mowa w art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie, w związku z płatnościami dokonywanymi na podstawie faktur wystawionych przez Sponsorowanego.

Zgodnie z art. 26ha ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT podatnik prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą może odliczyć od podstawy obliczenia podatku, ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 1 lub art. 30c ust. 2, kwotę stanowiącą 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na działalność sportową, przy czym kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika. Natomiast zgodnie z art. 26ha ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT za koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność sportową uznaje się koszty poniesione na finansowanie klubu sportowego, o którym mowa w art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie, na realizację celów wskazanych w art. 28 ust. 2 tej ustawy.

W myśl powyższych przepisów podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych od podstawy opodatkowania 50% poniesionych wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wydatki te zostaną poniesione na finansowanie klubu sportowego, o którym mowa w art. 28 ust. 1 ustawy o sporcie, w powiązaniu z realizacją celów wskazanych w art. 28 ust. 2 ww. ustawy, tj. przeznaczeniem środków w szczególności na:

1)realizację programów szkolenia sportowego,

2)zakup sprzętu sportowego,

3)pokrycie kosztów organizowania zawodów sportowych lub uczestnictwa w tych zawodach,

4)pokrycie kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego,

5)sfinansowanie stypendiów sportowych i wynagrodzenia kadry szkoleniowej.

Podsumowując – w ocenie Wnioskodawcy – będzie on miał prawo do skorzystania z tzw. ulgi dla wspierających sport, a w konsekwencji do odliczenia od podstawy opodatkowania kwoty stanowiącej 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na finansowanie klubu sportowego, o którym mowa w art. 28 ust. 1 ustawy o sporcie, w związku z płatnościami dokonywanymi na podstawie umowy sponsoringu.

Zdaniem Wnioskodawcy – w odniesieniu do pytania nr 3 – ma on prawo odliczenia ulgi od dochodów z działalności gospodarczej, do których Wnioskodawca zalicza transakcje typu forward.

Zgodnie z art. 26ha ust. 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz. U. 2021 r. poz. 1128 późn. zm.) podatnik prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą może odliczyć od podstawy obliczenia podatku, ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 1 lub art. 30c ust. 2, kwotę stanowiącą 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na działalność:

1)sportową,

2)kulturalną w rozumieniu ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej,

3)wspierającą szkolnictwo wyższe i naukę

– przy czym kwota odliczenia nie może przekroczyć kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika w roku podatkowym z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W objaśnieniu dotyczącym ulgi sponsoringowej opublikowanym na stronie internetowej Ministerstwa Finansów widnieje informacja, która brzmi:

Zastrzeżenia przedstawione przez MF nie różnicują działalności operacyjnej oraz zysków kapitałowych w przypadku osób fizycznych. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, odliczenie wynikające z zastosowania ulgi sponsoringowej od zysków kapitałowych jest możliwe z uwagi na to, iż jest on podatnikiem PIT.

Ponadto wskazuje Pan, że uzyskiwane dochody wynikają wyłącznie z postanowień zawartych w umowie kupna sprzedaży towarów handlowych oraz przepisów podatkowych. Jak stanowi art. 30b ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z powyższego wynika, że uzyskane dochody mogą stanowić przychody z działalności gospodarczej. W wyniku zawieranych umów Wnioskodawca uzyskuje przychody z transakcji typu forward. Zgodnie z art. 3 pkt 28a ustawy z dnia 29.07.2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, przez instrumenty pochodne uważa się:

W konsekwencji zarówno kontrakty długoterminowe, a także umowy forward zaliczane są do pochodnych instrumentów finansowych. Uzyskane dochody z umów forward wynikają z różnic w stosowaniu kursów, stanowią dochody wtórne i są nierozłącznie powiązane z działalnością gospodarczą. W przypadku zawieszenia lub likwidacji działalności gospodarczej Wnioskodawca nie miałby możliwości uzyskiwania wskazanych dochodów.

W konsekwencji nie powinno się różnicować źródła przychodu ze względu na treści i postanowienia zawieranych umów.

Zdaniem Wnioskodawcy zapisy umów nie mają wpływu na przyporządkowanie do właściwego źródła przychodu. Kwestie odpowiedniego źródła przychodów powinna być badana w kontekście całości, a nie jedynie wybranych części uzyskiwanych dochodów.

Konkludując, mając na względzie przepisy prawa, kwestie zawartych w umowie postanowieniach oraz innych wskazanych przesłanek uzyskiwane dochody z umów forward powinny być rozliczane jako przychody z działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy przychody i koszty (wynik) z tytułu realizacji pochodnych instrumentów finansowych, które zabezpieczają przychody lub koszty Wnioskodawcy w okresie, w którym Wnioskodawca realizuje Zyski Kapitałowe, należy rozliczyć odpowiednio w tym źródle przychodów, do którego zakwalifikowaniu podlegają przychody lub koszty zabezpieczone danym instrumentem pochodnym. Tym samym w przypadku gdy dany pochodny instrument finansowy służy zabezpieczeniu przychodów lub kosztów rozliczanych w źródle przychodów z działalności gospodarczej, przychody i koszty (wynik) z tytułu realizacji tego instrumentu powinien być rozpoznany w całości w tym źródle przychodów. Podobnie w odniesieniu do pochodnych instrumentów finansowych służących zabezpieczeniu przychodów lub kosztów podlegających rozliczeniu w źródle przychodów z Zysków Kapitałowych, całość przychodów i kosztów (wynik) z tytułu realizacji tych instrumentów powinien zostać rozpoznany w całości w Zyskach Kapitałowych.

Uzasadniając powyższe stanowisko, Wnioskodawca wskazał, iż w myśl art. 5a pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w ustawie jest mowa o pochodnych instrumentach finansowych, oznacza to instrumenty finansowe, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, z wyłączeniem tytułów uczestnictwa w instytucjach wspólnego inwestowania oraz instrumentów rynku pieniężnego.

Stosownie natomiast do art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c-i ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (t. j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1768 ze zm.) instrumentami finansowymi w rozumieniu ustawy są niebędące papierami wartościowymi:

- opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową, inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest papier wartościowy, waluta, stopa procentowa, wskaźnik rentowności, uprawnienie do emisji lub inny instrument pochodny, indeks finansowy lub wskaźnik finansowy, które są wykonywane przez dostawę lub rozliczenie pieniężne, z wyłączeniem instrumentów pochodnych, o których mowa w art. 10 rozporządzenia 2017/565,

- opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne lub mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron,

- opcje, kontrakty terminowe, swapy oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które mogą być wykonane przez dostawę, pod warunkiem że są dopuszczone do obrotu w systemie obrotu instrumentami finansowymi, z wyłączeniem produktów energetycznych będących przedmiotem obrotu hurtowego na OTF, które muszą być wykonywane przez dostawę,

- niedopuszczone do obrotu w systemie obrotu instrumentami finansowymi opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które mogą być wykonane przez dostawę, a które nie są przeznaczone do celów handlowych i wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych,

- instrumenty pochodne dotyczące przenoszenia ryzyka kredytowego,

- kontrakty na różnicę, opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward dotyczące stóp procentowych oraz inne instrumenty pochodne odnoszące się do zmian klimatycznych, stawek frachtowych oraz stawek inflacji lub innych oficjalnych danych statystycznych, które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne albo mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron, a także instrumenty pochodne, o których mowa w art. 8 rozporządzenia 2017/565, i inne, które wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych.

Jednocześnie z systematyki ustawy o PIT wynika, że przychodami z zysków kapitałowych są przychody wprost wymienione w art. 17 ustawy o PIT, który stanowi zamknięty katalog przychodów z tego źródła. Natomiast wszelkie inne przychody niż wymienione w art. 17 ustawy o PIT stanowią przychody z innych źródeł (np. mogą to być przychody z działalności gospodarczej czy też przychody z odpłatnego zbycia rzeczy). Tym samym, jeśli zdarzenie skutkujące uzyskaniem przychodu nie zostało bezpośrednio wskazane w art. 17 ustawy o PIT, należy uznać, iż generuje one przychody zaliczane do źródła przychodów działalności gospodarczej. Z kolei w myśl art. 30b ust. 4 ustawy o PIT przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli odpłatne zbycie udziałów (akcji), udziałów w spółdzielni, papierów wartościowych i pochodnych instrumentów finansowych oraz realizacja praw z nich wynikających następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Przytoczony powyżej przepis ustawy o PIT wskazuje zatem wprost, że przychody z pochodnych instrumentów finansowych służących zabezpieczeniu przychodów albo kosztów, niezaliczanych do zysków kapitałowych, nie są objęte zakresem stosowania art. 17 ustawy o PIT, a tym samym podlegają one rozliczeniu w działalności gospodarczej.

Jednocześnie, w myśl art. 22 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy o PIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o PIT. Oznacza to, że koszty poniesione w związku z nabyciem i realizacją pochodnych instrumentów finansowych są rozliczane w tym źródle przychodów, do którego zakwalifikowaniu podlegałyby przychody z realizacji tych instrumentów.

Konsekwentnie zatem w przypadku, gdy dany instrument finansowy służy zabezpieczaniu przychodów albo kosztów, które podlegają rozliczeniu w działalności gospodarczej, to należy uznać, że przychody i koszty wynikające z realizacji (wynik na realizacji) tego instrumentu również powinny zostać wykazane w tym źródle przychodów.

Zaś w przypadku, gdy dany instrument finansowy służy zabezpieczaniu przychodów albo kosztów, które podlegają rozliczeniu w źródle przychodów z zysków kapitałowych, to należy uznać, że przychody i koszty wynikające z realizacji (wynikną realizacji) tego instrumentu również powinny zostać wykazane w tym źródle przychodów.

Innymi słowy, w przypadku gdy dany instrument zabezpiecza przychody niezaliczane do zysków kapitałowych, koszty związane z nabyciem i realizacją tego instrumentu będą podlegały rozliczeniu w działalności gospodarczej. W przeciwnym wypadku wynik realizacji instrumentu finansowego należy rozliczyć w zyskach kapitałowych.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, w okresie, w którym Wnioskodawca realizowałaby obok działalności przychody i koszty (wynik) z tytułu realizacji pochodnych instrumentów finansowych, które zabezpieczają przychody lub koszty Wnioskodawcy w takim okresie, należy odpowiednio rozliczyć w całości w tym źródle przychodów, do którego zakwalifikowaniu podlegają przychody lub koszty zabezpieczone danym instrumentem pochodnym, i tak: w przypadku, gdy dany pochodny instrument finansowy służy zabezpieczeniu przychodów lub kosztów rozliczanych w źródle przychodów działalność gospodarcza, przychody i koszty (wynik) z tytułu realizacji tego instrumentu powinien być rozpoznany w całości w tym źródle przychodów; w przypadku gdy dany pochodny instrument finansowy służy zabezpieczeniu przychodów lub kosztów podlegających rozliczeniu w źródle przychodów z Zysków Kapitałowych, całość przychodów i kosztów (wynik) z tytułu realizacji takiego instrumentu powinien zostać rozpoznany w całości w Zyskach Kapitałowych.

W przypadku zawieszenia lub likwidacji działalności gospodarczej Wnioskodawca nie miałby możliwości uzyskiwania wskazanych dochodów. W konsekwencji, nie powinno się różnicować źródła przychodu ze względu na treści i postanowienia zawieranych umów. Zdaniem Wnioskodawcy zapisy umów nie mają wpływu na przyporządkowanie do właściwego źródła przychodu. Kwestie odpowiedniego źródła przychodów powinna być badana w kontekście całości, a nie jedynie wybranych części uzyskiwanych dochodów.

Podstawą twierdzenia, jak powyżej, jest również Interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 16-03-2012 roku Sygnatura IBPBI/1/415-1326/11/KB, w której to zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 30b ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, różnice kursowe zarówno dodatnie, jak i ujemne wynikające z umowy terminowych transakcji walutowych związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą stanowią przychody i koszty podatkowe z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.

W interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego z dnia 16 marca 2009 r. znak: IBPBI/1/415-1023/08/UB Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy w zakresie skutków podatkowych realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, stwierdzając m.in., iż gdy przedmiotem działalności podatnika nie jest inwestowanie w papiery wartościowe lub pochodne instrumenty finansowe, ale podatnik inwestuje nadwyżki kapitału w pochodne instrumenty finansowe lub papiery wartościowe, przychód (dochód) uzyskany w ten sposób będzie traktowany jako przychód z kapitałów pieniężnych, opodatkowany 19% stawką podatku, na zasadach określonych w art. 30b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast w sytuacji, gdy w wyniku realizacji terminowych transakcji walutowych wystąpi strata, jest ona stratą ze źródła przychodów, jakim są kapitały pieniężne. W konsekwencji, dochody uzyskiwane z tego tytułu nie spełniają przesłanki negatywnej ujętej w cyt. art. 30b ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co oznacza, iż dochody uzyskane z tego tytułu nie mogą być zaliczone do dochodów z działalności gospodarczej. Przepis art. 30b ust. 4 ww. ustawy, jak wynika z jego literalnego brzmienia, ma zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy obrót papierami wartościowymi i pochodnymi instrumentami finansowymi (realizacja praw z nich wynikających) jest przedmiotem działalności gospodarczej.

Ww. interpretację indywidualną, po uprzednim wezwaniu Organu do usunięcia naruszenia prawa, Wnioskodawca zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, wyrokiem z dnia 14 grudnia 2009 r. sygn. akt I SA/G1 544/09, uchylił ww. interpretację indywidualną z dnia 16 marca 2009 r. Znak: IBPBI/1/415-1023/08/UB.

Od ww. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, w dniu 15 marca 2010 r. wniósł skargę kasacyjną, która została oddalona wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 listopada 2011 r. sygn. akt II FSK 888/10.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w ww. wyroku stwierdził m.in., iż:

Ponadto, jak wskazano we wniosku, mając na względzie przepisy prawa, kwestie zawarte w umowie, postanowieniach oraz innych wskazanych przesłanek uzyskiwane dochody z umów forward powinny być rozliczane jako przychody z działalności gospodarczej, a więc ujęte w pozarolniczej działalności gospodarczej PIT.

Zdaniem Wnioskodawcy – w odniesieniu do pytania nr 4 – istnieje możliwość rozliczania transakcji typu forward w ramach działalności gospodarczej. Wynika to z faktu, że uzyskiwane dochody wynikają wyłącznie z postanowień zawartych w umowie oraz przepisów podatkowych. Jak stanowi art. 30b ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z powyższego wynika, że uzyskane dochody mogą stanowić przychody z działalności gospodarczej. W wyniku zawieranych umów Wnioskodawca uzyskuje przychody z transakcji typu forward.

Zgodnie z art. 3 pkt 28a ustawy z dnia 29.07.2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, przez instrumenty pochodne uważa się:

W konsekwencji, zarówno kontrakty długoterminowe, a także umowy forward zaliczane są do pochodnych instrumentów finansowych. Uzyskane dochody z umów forward wynikają z różnic w stosowaniu kursów, stanowią dochody wtórne i są nierozłącznie powiązane z działalnością gospodarczą. W przypadku zawieszenia lub likwidacji działalności gospodarczej Wnioskodawca nie miałby możliwości uzyskiwania wskazanych dochodów. W konsekwencji nie powinno się różnicować źródła przychodu ze względu na treści i postanowienia zawieranych umów.

Zdaniem Wnioskodawcy zapisy umów nie mają wpływu na przyporządkowanie do właściwego źródła przychodu. Kwestie odpowiedniego źródła przychodów powinna być badana w kontekście całości, a nie jedynie wybranych części uzyskiwanych dochodów. Konkludując, mając na względzie przepisy prawa, kwestie zawarte w umowie postanowieniach oraz innych wskazanych przesłanek uzyskiwane dochody z umów forward powinny być rozliczane jako przychody z działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy przychody i koszty (wynik) z tytułu realizacji pochodnych instrumentów finansowych, które zabezpieczają przychody lub koszty Wnioskodawcy, w okresie, w którym Wnioskodawca realizuje Zyski Kapitałowe, należy rozliczyć odpowiednio w tym źródle przychodów, do którego zakwalifikowaniu podlegają przychody lub koszty zabezpieczone danym instrumentem pochodnym. Tym samym w przypadku gdy dany pochodny instrument finansowy służy zabezpieczeniu przychodów lub kosztów rozliczanych w źródle przychodów z działalności gospodarczej, przychody i koszty (wynik) z tytułu realizacji tego instrumentu powinien być rozpoznany w całości w tym źródle przychodów.

Podobnie w odniesieniu do pochodnych instrumentów finansowych służących zabezpieczeniu przychodów lub kosztów podlegających rozliczeniu w źródle przychodów z Zysków Kapitałowych, całość przychodów i kosztów (wynik) z tytułu realizacji tych instrumentów powinien zostać rozpoznany w całości w Zyskach Kapitałowych.

Uzasadniając powyższe stanowisko, Wnioskodawca wskazał, iż w myśl art. 5a pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w ustawie jest mowa o pochodnych instrumentach finansowych, oznacza to instrumenty finansowe, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, z wyłączeniem tytułów uczestnictwa w instytucjach wspólnego inwestowania oraz instrumentów rynku pieniężnego.

Stosownie natomiast do art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c-i ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (t. j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1768 ze zm.) instrumentami finansowymi w rozumieniu ustawy są niebędące papierami wartościowymi:

- opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest papier wartościowy, waluta, stopa procentowa, wskaźnik rentowności, uprawnienie do emisji lub inny instrument pochodny, indeks finansowy lub wskaźnik finansowy, które są wykonywane przez dostawę lub rozliczenie pieniężne, z wyłączeniem instrumentów pochodnych, o których mowa w art. 10 rozporządzona 2017/565,

- opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne lub mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron,

- opcje, kontrakty terminowe, swapy oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które mogą być wykonane przez dostawę, pod warunkiem że są dopuszczone do obrotu w systemie obrotu instrumentami finansowymi, z wyłączeniem produktów energetycznych będących przedmiotem obrotu hurtowego na OTF, które muszą być wykonywane przez dostawę,

- niedopuszczone do obrotu w systemie obrotu instrumentami finansowymi opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które mogą być wykonane przez dostawę, a które nie są przeznaczone do celów handlowych i wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych,

- instrumenty pochodne dotyczące przenoszenia ryzyka kredytowego,

- kontrakty na różnicę, opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward dotyczące stóp procentowych oraz inne instrumenty pochodne odnoszące się do zmian klimatycznych, stawek frachtowych oraz stawek inflacji lub innych oficjalnych danych statystycznych, które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne albo mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron, a także instrumenty pochodne, o których mowa w art. 8 rozporządzenia 2017/565, i inne, które wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych.

Jednocześnie z systematyki ustawy o PIT wynika, że przychodami z zysków kapitałowych są przychody wprost wymienione w art. 17 ustawy o PIT, który stanowi zamknięty katalog przychodów z tego źródła.

Natomiast wszelkie inne przychody niż wymienione w art. 17 ustawy o PIT stanowią przychody z innych źródeł (np. mogą to być przychody z działalności gospodarczej czy też przychody z odpłatnego zbycia rzeczy). Tym samym, jeśli zdarzenie skutkujące uzyskaniem przychodu nie zostało bezpośrednio wskazane w art. 17 ustawy o PIT, należy uznać, iż generuje one przychody zaliczane do źródła przychodów działalności gospodarcze.

Z kolei w myśl art. 30b ust. 4 ustawy o PIT przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli odpłatne zbycie udziałów (akcji), udziałów w spółdzielni, papierów wartościowych i pochodnych instrumentów finansowych oraz realizacja praw z nich wynikających następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Przytoczony powyżej przepis ustawy o PIT wskazuje zatem wprost, że przychody z pochodnych instrumentów finansowych służących zabezpieczeniu przychodów albo kosztów, niezaliczanych do zysków kapitałowych nie są objęte zakresem stosowania art. 17 ustawy o PIT, a tym samym podlegają one rozliczeniu w działalności gospodarczej.

Jednocześnie, w myśl art. 22 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy o PIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o PIT. Oznacza to, że koszty poniesione w związku z nabyciem i realizacją pochodnych instrumentów finansowych są rozliczane w tym źródle przychodów, do którego zakwalifikowaniu podlegałyby przychody z realizacji tych instrumentów.

Konsekwentnie zatem w przypadku gdy dany instrument finansowy służy zabezpieczaniu przychodów albo kosztów, które podlegają rozliczeniu w działalności gospodarczej, to należy uznać, że przychody i koszty wynikające z realizacji (wynik na realizacji) tego instrumentu również powinny zostać wykazane w tym źródle przychodów.

Zaś w przypadku, gdy dany instrument finansowy służy zabezpieczaniu przychodów albo kosztów, które podlegają rozliczeniu w źródle przychodów z zysków kapitałowych, to należy uznać, że przychody i koszty wynikające z realizacji (wynikną realizacji) tego instrumentu również powinny zostać wykazane w tym źródle przychodów.

Innymi słowy, w przypadku gdy dany instrument zabezpiecza przychody niezaliczane do zysków kapitałowych, koszty związane z nabyciem i realizacją tego instrumentu będą podlegały rozliczeniu w działalności gospodarczej. W przeciwnym wypadku wynik realizacji instrumentu finansowego należy rozliczyć w zyskach kapitałowych.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, w okresie, w którym Wnioskodawca realizowałaby obok działalności przychody i koszty (wynik) z tytułu realizacji pochodnych instrumentów finansowych, które zabezpieczają przychody lub koszty Wnioskodawcy w takim okresie, należy odpowiednio rozliczyć w całości w tym źródle przychodów, do którego zakwalifikowaniu podlegają przychody lub koszty zabezpieczone danym instrumentem pochodnym, i tak: w przypadku, gdy dany pochodny instrument finansowy służy zabezpieczeniu przychodów lub kosztów rozliczanych w źródle przychodów działalność gospodarcza, przychody i koszty (wynik) z tytułu realizacji tego instrumentu powinien być rozpoznany w całości w tym źródle przychodów; w przypadku gdy dany pochodny instrument finansowy służy zabezpieczeniu przychodów lub kosztów podlegających rozliczeniu w źródle przychodów z Zysków Kapitałowych, całość przychodów i kosztów (wynik) z tytułu realizacji takiego instrumentu powinien zostać rozpoznany w całości w Zyskach Kapitałowych.

W przypadku zawieszenia lub likwidacji działalności gospodarczej Wnioskodawca nie miałby możliwości uzyskiwania wskazanych dochodów. W konsekwencji nie powinno się różnicować źródła przychodu ze względu na treści i postanowienia zawieranych umów.

Zdaniem Wnioskodawcy zapisy umów nie mają wpływu na przyporządkowanie do właściwego źródła przychodu. Kwestie odpowiedniego źródła przychodów powinna być badana w kontekście całości, a nie jedynie wybranych części uzyskiwanych dochodów.

Podstawą twierdzenia, jak powyżej, jest również Interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 16.03.2012 r. sygnatura IBPBI/1/415-1326/11/KB, w której to zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 30b ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, różnice kursowe zarówno dodatnie, jak i ujemne wynikające z umowy terminowych transakcji walutowych związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą stanowią przychody i koszty podatkowe z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.

W interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego z dnia 16 marca 2009 r. znak: IBPBI/1/415-1023/08/UB, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy w zakresie skutków podatkowych realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, stwierdzając m.in., iż gdy przedmiotem działalności podatnika nie jest inwestowanie w papiery wartościowe lub pochodne instrumenty finansowe, ale podatnik inwestuje nadwyżki kapitału w pochodne instrumenty finansowe lub papiery wartościowe, przychód (dochód) uzyskany w ten sposób będzie traktowany jako przychód z kapitałów pieniężnych, opodatkowany 19% stawką podatku, na zasadach określonych w art. 30b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast w sytuacji, gdy w wyniku realizacji terminowych transakcji walutowych wystąpi strata, jest ona stratą ze źródła przychodów, jakim są kapitały pieniężne. W konsekwencji dochody uzyskiwane z tego tytułu nie spełniają przesłanki negatywnej ujętej w cyt. art. 30b ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co oznacza, iż dochody uzyskane z tego tytułu nie mogą być zaliczone do dochodów z działalności gospodarczej. Przepis art. 30b ust. 4 ww. ustawy, jak wynika z jego literalnego brzmienia, ma zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy obrót papierami wartościowymi i pochodnymi instrumentami finansowymi (realizacja praw z nich wynikających) jest przedmiotem działalności gospodarczej.

Ww. interpretację indywidualną, po uprzednim wezwaniu Organu do usunięcia naruszenia prawa, Wnioskodawca zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, wyrokiem z dnia 14 grudnia 2009 r. sygn. akt I SA/GI 544/09, uchylił ww. interpretację indywidualną z dnia 16 marca 2009 r. Znak: IBPBI/1/415-1023/08/UB. Od ww. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, w dniu 15 marca 2010 r. wniósł skargę kasacyjną, która została oddalona wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 listopada 2011 r. sygn. akt II FSK 888/10. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w ww. wyroku stwierdził m.in., iż:

Konkludując, mając na względzie przepisy prawa, kwestie zawartych w umowie postanowieniach oraz innych wskazanych przesłanek uzyskiwane dochody z umów forward powinny być rozliczane jako przychody z działalności gospodarczej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest:

-nieprawidłowe – w zakresie zakwalifikowania transakcji typu forward do źródła działalność gospodarcza oraz możliwości odliczenia od tych dochodów tzw. ulgi sponsoringowej,

-prawidłowe – w pozostałej części.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

W myśl tego przepisu – podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów.

Stąd, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztów uzyskania przychodów podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W tym miejscu podkreślam, że koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tych przychodów.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodów” zawarte we wskazanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tych przychodów, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważam też, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodów), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”. Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodów uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Należy jednak mieć na uwadze zamknięty katalog wydatków, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, mimo że pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością i zostały przez niego poniesione w celu uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z ugruntowanym poglądem – do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów zalicza się między innymi koszty reklamy. Wydatki poniesione na reklamę, jako niewymienione w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w pełnej wysokości mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem że wydatki te spełniają kryteria określone w art. 22 ust. 1 tej ustawy.

Pod pojęciem reklamy należy rozumieć działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, przez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego.

Reklama może być realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym przez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych czy modnych, a także przez rozpowszechnianie logo firmy. Dlatego można wyróżnić reklamę towaru, usługi, a także reklamę firmy (przedsiębiorstwa).

Wśród działań podejmowanych przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą, mających na celu kształtowanie popytu na oferowane przez nie towary, usługi bądź markę można wyróżnić sponsoring. Jest on definiowany, jako „finansowanie czegoś, często w zamian za reklamowanie własnej działalności” (Słownik wyrazów obcych PWN – wersja internetowa). Sponsorowanie może wiązać się z otrzymywaniem świadczeń wzajemnych od podmiotu sponsorowanego bądź też mieć charakter jednostronny. Skutki podatkowe sponsoringu są uzależnione od tego stosunku prawnego. W tym miejscu zaznaczam, że umowy sponsoringu należą do kategorii umów nienazwanych – żadne przepisy nie zawierają bowiem ich definicji. Możliwość ich zawarcia będzie wynikać z reguły ogólnej zawartej w art. 353¹ ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.), który zakłada swobodę umów w obrocie gospodarczym.

Sponsoring jest jedną z form promocji, polegającą na skojarzeniu pozytywnego obrazu sponsorowanego ze sponsorem, którego znak towarzyszy imprezom lub działaniom sponsorowanej osoby lub instytucji. Sponsoring jest uznawany za formę reklamy, której przedmiotem jest firma i jej produkty. Sponsorowanie ma także kształtować pozytywny wizerunek firmy i popularyzować jej nazwę na rynku. Zwiększenie popularności firmy może mieć wpływ na wzrost uzyskiwanych przez nią przychodów.

Umowa sponsoringu może przybrać formę tzw. sponsoringu właściwego (wzajemność świadczeń) lub sponsoringu niewłaściwego (który swoim charakterem zbliżony jest do darowizny, gdyż zawiera się w jednostronnym zobowiązaniu się sponsora do finansowania sponsorowanego).

Gdy umowa zawarta między stronami przewiduje, że w zamian za przekazanie określonych środków pieniężnych, wartości rzeczowych lub świadczeń sponsor otrzyma od podmiotu sponsorowanego ekwiwalentne świadczenie wzajemne o charakterze reklamowym, można mówić o tzw. sponsoringu właściwym. Stanowi on w istocie odpłatne nabycie usług reklamowych. Koszty sponsoringu właściwego stanowią wówczas w całości koszty uzyskania przychodów sponsora.

W przypadku, gdy sponsor nie otrzymuje żadnego świadczenia wzajemnego od podmiotu sponsorowanego, poniesione przez niego wydatki mają charakter darowizny (tzw. sponsoring niewłaściwy). Wówczas należy mieć na względzie postanowienia art. 23 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju – z zastrzeżeniem wyjątków wskazanych w tym przepisie – nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Oznacza to w praktyce, że do kosztów mogą być zaliczone jedynie wydatki stanowiące ekwiwalent za uzyskany towar, czy usługę.

Możliwa jest również sytuacja, gdy umowa sponsoringu przewiduje co prawda obustronne świadczenia sponsora i sponsorowanego, jednak nie są one ekwiwalentne. Wydatki na sponsoring są wówczas kosztami uzyskania przychodów tylko do wysokości wartości usług reklamowych świadczonych przez sponsorowanego. W pozostałej części powinny być traktowane jak darowizna.

Skoro w przepisach brak jest regulacji odnoszących się do umowy sponsoringu koniecznym jest, aby strony sformułowały w umowie w sposób szczegółowy wzajemne prawa i obowiązki. Przede wszystkim przedmiotowa umowa musi być umową o świadczenie wzajemne tego typu, że sponsor zobowiąże się do finansowego lub rzeczowego wsparcia sponsorowanego, a sponsorowany zobowiąże się do podjęcia działań popularyzujących przedsiębiorcę (np. reklamowania nazwy sponsora, logo, czy prowadzonej przez niego działalności). W szczególności istotne jest, aby w sposób jak najbardziej precyzyjny zostały określone wzajemne świadczenia stron oraz jeżeli jest to możliwe, wartość tych świadczeń.

Należy bowiem zaznaczyć, że w przypadku tego typu umów występuje zasada ekwiwalentności świadczeń w odniesieniu do kosztów podatkowych. W konsekwencji, tylko takie ukształtowanie w umowie obowiązków sponsorowanego daje podatnikowi korzyści, które pozwalają stwierdzić związek przyczynowo-skutkowy z przychodami, a tym samym możliwość zaliczenia wydatku poniesionego na sponsoring do kosztów uzyskania przychodów w myśl ww. art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą opodatkowaną w formie 19% podatku liniowego. Zawarł Pan umowę sponsoringu (dalej: Umowa) z podmiotem będącym klubem sportowym w rozumieniu ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (dalej: Klub). Umowa została zawarta na czas określony, tj. (…). W okresie obowiązywania Umowy zobowiązał się Pan do zapłaty na rzecz Klubu wynagrodzenia. Środki finansowe uzyskane z realizacji Umowy Klub przeznaczy w całości na realizację jego celów statutowych, w szczególności na realizację programów szkolenia sportowego, zakupu sprzętu sportowego oraz koni, pokrycia kosztów organizowania zawodów sportowych lub uczestnictwa w tych zawodach, pokrycia kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego, sfinansowania stypendiów sportowych i wynagrodzenia kadry szkoleniowej. Zawarcie Umowy z Klubem ma na celu przede wszystkim wpłynąć na potencjalny wzrost Pana przychodów. Ponoszone przez Pana wydatki w ramach Umowy sponsoringu mają przyczyniać się m.in. do rozpowszechniania informacji na Pana temat oraz świadczonych przez Pana usług i dostarczanych lub nabywanych towarów (…), a także promowania marki. Ponoszone wydatki z tytułu Umowy z Klubem nie zostały/nie zostaną Panu w jakikolwiek sposób zwrócone.

Pana wątpliwości dotyczą zatem kwestii, czy może Pan zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki z tytułu Umowy zawartej z Klubem w postaci wypłaconego, na podstawie Umowy, wynagrodzenia na rzecz Klubu.

W sytuacji, w której sponsor (tu: Pan) zobowiązuje się do finansowego wsparcia sponsorowanego (tu: Klubu), a sponsorowany (tu: Klub) zobowiązuje się do podjęcia działań popularyzujących przedsiębiorcę (tu: Pana przedsiębiorstwo), możemy mówić o sponsoringu właściwym i tym samym, wydatki związane z zawarciem umowy o świadczenie usług sponsoringowych (tu: Umowy), co do zasady, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Podkreślam jednak, że sponsor powinien otrzymać od sponsorowanego ekwiwalentne (równoważne) świadczenie wzajemne o charakterze reklamowym.

Zaznaczam też, że do obowiązków podatnika należy właściwa dokumentacja poniesionych kosztów.

Wydatki poniesione na sponsoring stanowią koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem że są one udokumentowane fakturą (rachunkiem) sprzedaży usług reklamowych, wystawionym przez sponsorowanego. W sytuacji, gdy sponsorowany nie jest podmiotem uprawnionym do wystawiania faktur VAT (rachunków), podstawą zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów może być cywilnoprawna umowa sponsoringu.

Reasumując – ma/będzie mieć Pan prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu Umowy, poniesionych w związku z płatnościami dokonywanymi na podstawie Umowy.

Kolejną kwestią do rozpatrzenia jest możliwość odliczenia wskazanego powyżej wynagrodzenia wypłaconego przez Pana na rzecz Klubu na podstawie Umowy w ramach ulgi sponsoringowej.

Ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105; dalej: ustawa zmieniająca) wprowadzono zmiany w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. W art. 1 pkt 45 ustawy zmieniającej dodano m.in. art. 26ha ust. 1, ust. 2 i ust. 3 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Od 2022 r. Polski Ład wprowadził zachętę podatkową dla przedsiębiorców, którzy angażują się w działalność społecznie pożyteczną i wspierają działalność sportową, kulturalną, a także szkolnictwo wyższe oraz naukę. Podatnicy mogą odliczać 100% kosztów uzyskania przychodów oraz – w ramach dodatkowej ulgi sponsoringowej – zyskują możliwość odliczenia dodatkowych 50% kosztów.

Zgodnie z art. 26ha ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 26ha ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 26ha ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

 W myśl art. 26ha ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 26ha ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 26ha ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W celu skorzystania z preferencji podatkowej wynikającej z art. 26ha ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą powinien ponieść koszty np. na działalność sportową, w tym na finansowanie klubu, o którym mowa w art. 28 ust. 1 ustawy o sporcie, na realizację celów wskazanych w art. 28 ust. 2 tej ustawy.

W myśl art. 67 ust. 1 ustawy zmieniającej:

Stosownie do art. 353¹ ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.):

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z 25 czerwca 2010 r. o sporcie (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1599 ze zm.):

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy o sporcie:

Stosownie do art. 3 ust. 2 ustawy o sporcie:

Zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy o sporcie:

W myśl art. 28 ust. 2 ustawy o sporcie:

Ulga sponsoringowa jest skierowana wyłącznie dla podatników prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą, z której dochody są opodatkowane na ogólnych zasadach według skali podatkowej lub podatkiem liniowym. Nie przysługuje zatem podatnikom uzyskującym przychody z innych źródeł.

Ponadto, jest to preferencja podatkowa, która polega na odliczeniu określonej kwoty od podstawy obliczenia podatku. W rezultacie ulga ta nie pomniejsza samego podatku, lecz pomniejsza kwotę, od której podatek jest obliczany. Jeżeli chodzi natomiast o wysokość odliczenia, to przedsiębiorca może odliczyć 50% poniesionych wydatków, przy czym kwota odliczenia nie może być wyższa niż dochód uzyskany z działalności gospodarczej.

Odliczenia ulgi sponsoringowej dokonuje się w zeznaniu składanym za rok podatkowy, w którym poniesiono wymienione wydatki. Oznacza to, że odliczenia nie dokonuje się w trakcie roku, lecz dopiero na etapie składania rocznego zeznania podatkowego (PIT-36 lub PIT-36L).

Podkreślam, że opisane wydatki mogą jednocześnie stanowić koszty podatkowe w działalności gospodarczej na zasadach ogólnych wynikających z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób. fizycznych. Odliczenie w ramach ulgi sponsoringowej jest niejako ponownym odliczeniem tych samych wydatków, dokonywane jest to jednak w momencie składania rocznej deklaracji.

Ponadto koszty, o których mowa, podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w żadnej formie lub nie zostały odliczone od podstawy obliczenia podatku.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że środki pieniężne (wynagrodzenie wypłacane na podstawie Umowy) przekazuje Pan na sfinansowanie Klubu, o którym mowa w art. 28 ust. 1 ustawy o sporcie, i są/będą przeznaczone przez Klub na realizację celów wskazanych w art. 28 ust. 2 tej ustawy, czyli wpisują się w ustawową definicję kosztów poniesionych na działalność sportową. Ponadto wydatki te nie zostały Panu zwrócone w jakiejkolwiek formie.

Zatem spełnia Pan warunki do skorzystania z odliczenia kosztów uzyskania przychodów z tytułu ww. wynagrodzenia w ramach tzw. ulgi sponsoringowej.

Reasumując – ma/będzie mieć Pan prawo odliczenia od podstawy obliczenia podatku, ustalonej zgodnie z art. 30c ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwotę stanowiącą 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na finansowanie Klubu na podstawie Umowy, zgodnie z art. 26ha tej ustawy.

Wątpliwości Pana dotyczą również kwestii, czy dochód uzyskany z zawieranych transakcji typu forward, o których mowa we wniosku, mogą zostać zaliczone do przychodów z działalności gospodarczej, a w konsekwencji, czy również w zakresie tych dochodów jest możliwe odliczenie ulgi sponsoringowej.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z tego wynika, że jeżeli ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zalicza określony przychód do innego źródła niż pozarolnicza działalność gospodarcza, przychód ten stanowi przychód z tego źródła, a nie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, niezależnie od tego czy zdarzenie, które powoduje powstanie tego przychodu, ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Stosownie natomiast do art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 17 ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przy czym, w myśl art. 5a pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c-i ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 646):

Stosownie do art. 30b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 30b ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 30b ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

To oznacza, że podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą, którzy uzyskują przychody z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz realizacji praw z nich wynikających mogą uzyskiwać przychody z dwóch różnych źródeł przychodów:

· z pozarolniczej działalności gospodarczej, jeżeli zbycie to bądź realizacja tych praw następuje w ramach wykonywanej w zakresie obrotu tymi instrumentami bądź realizacji praw z nich wynikających pozarolniczej działalności gospodarczej oraz

· z kapitałów pieniężnych, jeżeli zbycie to bądź realizacja tych praw ma charakter incydentalny, tj. nie jest przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika w ww. zakresie.

Kluczową kwestią dla prawidłowej kwalifikacji przychodów uzyskiwanych przez podatnika z tytułu zbycia pochodnych instrumentów finansowych bądź realizacji praw z nich wynikających jest zatem rozstrzygnięcie, czy podatnik ten wykonuje działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, której przedmiotem jest obrót pochodnymi instrumentami finansowymi bądź realizacja praw z nich wynikających. Jak wynika z cyt. ustawowej definicji pozarolniczej działalności gospodarczej, aby dany rodzaj aktywności podatnika mógł być uznany za działalność gospodarczą, musi być działalnością zarobkową o charakterze wytwórczym, budowlanym, handlowym bądź usługowym. Przy czym, wyliczenie to ma charakter zamknięty. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera legalnych definicji ww. rodzajów działalności.

Odnosząc się do słownikowych znaczeń pojęć działalności handlowej oraz usługowej, wskazuję, że zgodnie ze Współczesnym Słownikiem Języka Polskiego, pod redakcją Bogusława Dunaja, Warszawa 2007, str. 489 – pod pojęciem handel należy rozumieć rodzaj działalności polegającej na nabywaniu jakichś dóbr, usług, walorów w celu sprzedaży, wynajmowania, odstępowania ich za jakąś cenę, pośredniczenie między wytwórcami i nabywcami. Natomiast przez usługi należy rozumieć działalność mającą na celu zaspokojenie wielorakich ludzkich potrzeb, prowadzoną przez ludzi mających odpowiednie kwalifikacje i dysponujących potrzebnym sprzętem, lokalem itp. Za działalność o charakterze handlowym bądź usługowym należy zatem uznać taką działalność, która ma na celu zaspokojenie wielorakich ludzkich potrzeb, a więc potrzeb innych osób, czy podmiotów, przez dostarczenie im bądź udostępnienie nabytych dóbr, czy też usług bądź wykonywanie na ich rzecz określonych czynności (świadczenie usług).

Na podstawie powyższego stwierdzam, że za pozarolniczą działalność gospodarczą handlową i usługową, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy uznać taką działalność zarobkową, która jest prowadzona we własnym imieniu w sposób zorganizowany i ciągły, która ma na celu zaspokojenie różnorakich potrzeb innych osób i podmiotów.

W opisie sprawy wskazał Pan, że w ramach działalności gospodarczej zawiera Pan umowy długoterminowe z kontrahentami zagranicznymi na (…), w walutach obcych. W tym samym momencie zawiera Pan transakcje forward na rozliczenie określonej wartości waluty po określonym kursie w przyszłości, jako zabezpieczenie ceny sprzedaży. Podstawą zawierania transakcji terminowych forward przeprowadzanych w ramach fizycznie podstawianej waluty lub rozliczane jako różnice kursowe w ramach prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej są umowy ramowe, umowy zabezpieczające, które zawarł Pan z bankami prowadzącymi Pana rachunki złotowe i walutowe odpowiednie tylko i wyłącznie dla prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej na własny rachunek i ryzyko. Dla zabezpieczenia przed niekorzystnymi zmianami kursów walutowych w związku z transakcjami zawieranymi w różnych walutach, tj. w celu minimalizacji ekspozycji na ryzyko zmiany przychodów/kosztów, korzysta Pan z pochodnych instrumentów finansowych, o których mowa w art. 5a pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w szczególności z kontraktów walutowych typu forward. Przedmiotem Pana działalności gospodarczej nie jest nabywanie i zbywanie (obrót) pochodnych instrumentów finansowych i w obecnej sytuacji nie czerpie Pan pożytków ze zbycia tych pochodnych instrumentów finansowych jako realizację przedmiotu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do tej pory nie zaktualizował Pan kodów PKD wykonywanej działalności. W każdym przypadku nabywane przez Pana pochodne instrumenty finansowe wiążą się/będą się wiązać z transakcjami/przepływami wynikającymi z działalności gospodarczej i służą/będą służyć ich zabezpieczeniu. W żadnym przypadku instrument nie zostanie zawarty w celu osiągnięcia zysku z realizacji danego instrumentu.

Na podstawie powyższych przepisów stwierdzam, że uzyskane przez Pana przychody oraz poniesione koszty wynikające z realizacji wskazanych we wniosku kontraktów walutowych typu forward nie będą stanowić przychodów ani kosztów prowadzonej przez Pana pozarolniczej działalności gospodarczej. Nie będą one bowiem wynikiem działalności gospodarczej wykonywanej w zakresie obrotu pochodnymi instrumentami finansowymi oraz realizacją praw z nich wynikających, rozumianej jako działalność handlowa bądź usługowa polegająca na zaspokajaniu potrzeb podmiotów trzecich.

Przychody uzyskane przez Pana z tytułu realizacji transakcji typu forward stanowią/będą stanowić przychody z kapitałów pieniężnych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a dochód z tego tytułu będzie podlegał opodatkowaniu zryczałtowanym 19% podatkiem dochodowym zgodnie z art. 30b ust. 1 tej ustawy.

Skoro realizacja praw wynikających z zawieranych przez Pana transakcji typu forward nie stanowi źródła przychodów działalność gospodarcza (jest to bowiem źródło – kapitały pieniężne), to od tych dochodów nie ma Pan możliwości odliczenia wynagrodzenia wpłacanego na rzecz Klubu, na podstawie Umowy.

Reasumując – przychody uzyskane z zawieranych transakcji typu forward stanowią/będą stanowić przychody z kapitałów pieniężnych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dlatego nie ma/nie będzie Pan mieć możliwości odliczenia od tych dochodów wynagrodzenia wpłacanego na rzecz Klubu, na podstawie Umowy, w ramach ulgi sponsoringowej. Zgodnie z art. 26ha ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma Pan prawo odliczenia kosztów uzyskania przychodów poniesionych z tytułu tego wynagrodzenia tylko od dochodów uzyskanych w ramach źródła działalność gospodarcza.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanów faktycznych, które Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych, które Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanych przez Pana interpretacji stwierdzam, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego tę interpretację.

Ponadto wskazuję, że powołane we wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości tej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, stwierdzam, że tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w tym postępowaniu.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych i zastosuje się Pan do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).