Interpretacja indywidualna z dnia 2 maja 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.118.2023.2.MC

Czy opłaty jakie Spółka ponosi z tytułu nabycia usługi przedłużenia okresu gwarancji producenta podlegają podatkowi u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p., a w konsekwencji czy Spółka jest zobowiązana do obliczenia, pobrania i wpłacenia zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 20%?

 Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 marca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 10 marca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy opłaty jakie Spółka ponosi z tytułu nabycia usługi przedłużenia okresu gwarancji producenta podlegają podatkowi u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p., a w konsekwencji czy Spółka nie jest zobowiązana do obliczenia, pobrania i wypłacania zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 20%?

Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 6 kwietnia 2023 r. (wpływ 12 kwietnia 2023 r.).

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest osobą prawną, spółką z ograniczoną odpowiedzialnością. Jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i posiada rezydencję podatkową i nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przedmiotem przeważającej działalności gospodarczej Spółki jest sprzedaż hurtowa wyrobów metalowych oraz sprzętu i dodatkowego wyposażenia hydraulicznego i grzejnego. Spółka jest importerem i dystrybutorem urządzeń i elementów systemów fotowoltaicznych, w tym paneli słonecznych, falowników i innych służących budowie instalacji.

Nabywane przez Spółkę towary są objęte gwarancją producenta, której okres zależy od asortymentu i jest z góry określony (gwarancja podstawowa). Producenci, od których Spółka nabywa towary i którzy udzielają gwarancji są rezydentami podatkowymi zagranicą. Nie są oni rezydentami podatkowymi w Polsce i nie posiadają w Polsce zakładów podatkowych.

Producenci umożliwiają swoim klientom wydłużenie okresu gwarancji (usługa przedłużenia okresu gwarancji). Oznacza to, że okres ochrony gwarancyjnej może trwać dłużej niż to wynika z podstawowej gwarancji. Spółka może wybrać okres, na jaki chce przedłużyć gwarancję z oferowanych przez producentów opcji. Usługa przedłużenia gwarancji stanowi swego rodzaju dodatkową ochronę urządzeń i elementów oferowanych przez Spółkę swoim klientom - obejmuje rozciągnięcie w czasie tej ochrony i uprawnia do uzyskania bezpłatnej naprawy, wymiany lub zwrotu środków w zależności od produktu i zakresu gwarancji podstawowej producenta.

Spółka nie nabywa usługi przedłużenia gwarancji na własne potrzeby. Oferując towary swoim klientom, oferuje im również przedłużenie gwarancji. Zasadniczo przedłużenie gwarancji jest oferowane już na etapie sprzedaży towarów, jednak możliwe jest, że klienci Spółki zamówią przedłużenie gwarancji w późniejszym terminie, na zasadach przewidzianych w warunkach przedłużenia gwarancji oferowanych przez producenta.

Po uzyskaniu zamówienia od klientów Spółki, spółka składa zamówienie u producenta na przedłużenie gwarancji wskazując numery seryjne urządzeń i elementów, których przedłużenie gwarancji ma dotyczyć. W przypadku wystąpienia zdarzenia objętego taką gwarancją, klienci Spółki mają roszczenie do producentów o naprawę, wymianę lub zwrot środków za uszkodzone urządzenie. Spółka, jako partner producentów wspiera klientów w procedurze gwarancyjnej.

Przedłużenie okresu gwarancji jest udokumentowane certyfikatem, wydanym przez producenta.

Spółka płaci za nabywane usługi na zagraniczne rachunki producentów.

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że Spółka uzyskuje świadczenie przedłużenia gwarancji od następujących podmiotów zagranicznych:

1.(…) numer identyfikacji podatkowej Kraj wydania: Czechy

2.(…)  numer rejestracji. Kraj wydania: Izrael

Pytanie

Czy opłaty jakie Spółka ponosi z tytułu nabycia usługi przedłużenia okresu gwarancji producenta podlegają podatkowi u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p., a w konsekwencji czy Spółka jest zobowiązana do obliczenia, pobrania i wpłacenia zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 20%?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Spółki, opłaty jakie Spółka ponosi z tytułu nabycia usługi przedłużenia okresu gwarancji producenta nie podlegają podatkowi u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p., a w konsekwencji Spółka nie jest zobowiązana do obliczenia, pobrania i wpłacenia zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 20%?

Uzasadnienie

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane w stanie faktycznym usługi przedłużenia okresu gwarancji producenta nie mieszczą się w katalogu usług niematerialnych określonych w art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p. Z przepisu tego wynika, że podatek u źródła ustala się w wysokości 20% od przychodów, z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze.

Katalog usług objętych opodatkowaniem na podstawie tego przepisu ma charakter quasi- otwarty. Również inne usługi, niż te wprost wymienione mogą być nim objęte, jednak muszą to być usługi o charakterze podobnym do tych, wymienionych w przepisie. Nie oznacza to jednak, że każda usługa o charakterze niematerialnym świadczona przez nierezydenta podlega temu podatkowi.

Powyższe potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 5 lipca 2016 sygn. akt II FSK 2369/15. Stwierdził on, że świadczenia wymienione w tym przepisie można podzielić na dwie grupy. Pierwszą stanowią świadczenia wyraźnie nazwane, drugą tworzą świadczenia mające podobny charakter do świadczeń nazwanych. W tej drugiej grupie mieszczą się świadczenia posiadające cechy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p., ale posiadające również elementy charakterystyczne dla świadczeń innych od skonkretyzowanych w tym przepisie. Dla uznania, że świadczenie nie wymienione wprost w art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p. jest objęte jego zakresem decydujące jest, aby elementy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w omawianym przepisie przeważały nad cechami charakterystycznymi dla świadczeń w nim niewymienionych.

W opinii Wnioskodawcy usługi opisane w stanie faktycznym, nie tylko nie są wprost wymienione w treści art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p. ale nie stanowią również usług o podobnym charakterze do tych, w tym przepisie wymienionych. Usługi te są rodzajem ubezpieczenia, jakie kupuje klient Spółki na wypadek wystąpienia nieprzewidzianych usterek. Klient gwarantuje sobie w ten sposób, że ewentualne usterki zostaną bez kosztowo naprawione lub uszkodzone urządzenie zostanie wymienione.

Zdaniem Wnioskodawcy, usługa przedłużenia okresu gwarancyjnego nie jest „gwarancją”, o której stanowi art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p. Z kontekstu sposobu sformułowania przepisu wynika, że ustawodawca odnosi się do gwarancji finansowych, których istotą jest to, że gwarant zobowiązuje się względem beneficjenta (podmiotowi uprawnionemu) do wypłaty kwoty wskazanej w gwarancji (sumy gwarancyjnej) w przypadku, gdy zleceniodawca gwarancji, na którego zlecenie gwarancja została wystawiona, nie wywiąże się ze swojego zobowiązania względem beneficjenta.

Opłata za przedłużenie okresu gwarancji to opłata z góry za świadczenie lub gotowość świadczenia usług naprawy lub wymiany urządzeń, a w skrajnych przypadków, do zwrotu uiszczonego za urządzenie wynagrodzenia. Gdyby organ uznał, że usługa przedłużenia gwarancji ze względu na swoje podobieństwo do usługi ubezpieczenia, powinna podlegać podatkowi u źródła, Wnioskodawca podkreśla, że w jego opinie, podejście takie nie jest prawidłowe.

Potwierdzają to w swoim orzecznictwie sądy administracyjne. Dla przykładu Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 17 sierpnia 2021 roku (II FSK 587/21) wskazał wprost, że mając na uwadze cel obu przepisów, ich miejsce w systematyce ustawy (argumentum a rubrica) oraz zbieżność zakresu przedmiotowego, wskazana różnica w katalogu świadczeń wymienionych w obu przepisach jest istotna i przemawia za tym, że ubezpieczenie nie jest świadczeniem o charakterze podobnym do gwarancji.

Biorąc to pod uwagę, wnoszę o uznanie stanowiska Wnioskodawcy za prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zakres podmiotowy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest ściśle związany z instytucją ograniczonego i nieograniczonego obowiązku podatkowego. Powstanie obowiązku podatkowego wyznacza siedziba lub zarząd usytuowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (zasada rezydencji), bądź też osiąganie dochodów na tym terytorium (zasada źródła). Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego wynika z zasady źródła, która wiąże się z opodatkowaniem dochodu powstałego na terytorium państwa polskiego bez względu na miejsce (kraj), w którym podatnik ma swoją siedzibę lub zarząd, co oznacza opodatkowanie dochodu uzyskanego w Polsce.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Jak stanowi art. 3 ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT:

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 5 ww. ustawy:

W stosunku do niektórych dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku od tych dochodów spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego dochodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o CIT.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 2a ww. ustawy:

Stosownie do art. 21 ust. 2 ustawy o CIT:

Z treści powyższych przepisów wynika, że od niektórych przychodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników podlegających ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu pobierany jest podatek dochodowy w sposób zryczałtowany. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez podmiot polski wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 ustawy o CIT.

Jeżeli polski podatnik (płatnik) dokonuje wypłat należności z tytułu świadczeń, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT na rzecz nierezydenta, mającego siedzibę lub zarząd w kraju, z którym Polska zawarła umowę w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, pierwszeństwo mają przepisy tej umowy międzynarodowej. Natomiast w przypadku państw, z którymi Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zastosowanie będą miały wprost przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii czy opłaty jakie spółka ponosi z tytułu nabycia usługi przedłużenia gwarancji producenta podlegają podatkowi u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p., a w konsekwencji Spółka nie jest zobowiązana do obliczenia, pobrania i wpłacenia zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 20%.

Odnosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy, należy zauważyć, że katalog usług wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, jest katalogiem otwartym, na co wskazuje sformułowanie „świadczeń o podobnym charakterze”. Sformułowanie to uprawnia do twierdzenia, że za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać świadczenia równorzędne pod względem prawnym do wymienionych w ustawie. Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, należy spełnić takie same przesłanki, aby daną usługę uzyskać, albo wynikają z niej takie same prawa i obowiązki dla stron. Innymi słowy, lista ta obejmuje również takie świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane (nazwane). Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane świadczenie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń. Treść ww. przepisu jednoznacznie bowiem wskazuje, że oprócz usług wymienionych w tym przepisie ustawodawca objął obowiązkiem podatkowym także inne usługi niewymienione w tym przepisie o charakterze podobnym do świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń.

Gwarancja jest umową jednostronnie zobowiązująca, na podstawie której gwarant zobowiązuje się na rzecz beneficjenta gwarancji, że po spełnieniu przez beneficjenta określonych warunków zapłaty, wykona on na rzecz beneficjenta świadczenie pieniężne (suma gwarancyjna).

Umowa gwarancji nie ma swojej regulacji ustawowej, z wyjątkiem fragmentarycznej regulacji zawartej w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2324 ze zm.) (art. 80 i nast.), dotyczącej jednego z jej rodzajów, tj. umowy gwarancji bankowej. Zgodnie z przepisem art. 81 tej ustawy:

Instrumentem o charakterze zbliżonym do gwarancji oraz poręczeń jest akredytywa. Obok możliwości udzielania i potwierdzania przez banki gwarancji bankowych oraz poręczeń, mogą one także otwierać i potwierdzać akredytywy. Akredytywa polega na tym, iż bank, działając na zlecenie klienta, ale we własnym imieniu (bank otwierający akredytywę), może zobowiązać się pisemnie wobec osoby trzeciej (beneficjenta), że dokona zapłaty beneficjentowi akredytywy ustalonej kwoty pieniężnej, po spełnieniu przez beneficjenta wszystkich warunków określonych w akredytywie (akredytywa dokumentowa). Należy przyjąć, że udzielenie akredytywy jest usługą o podobnym charakterze do usługi gwarancji i poręczenia.

Odnosząc cytowane powyżej przepisy do przedstawionego we wniosku opisu sprawy należy stwierdzić, że usługa przedłużenia okresu gwarancji producenta, nie mieści w wyżej wskazanych pojęciach oraz w zakresie świadczeń o podobnym charakterze.

Nie jest to zatem typowa gwarancja w rozumieniu prawa cywilnego, traktowana jako fakultatywne zobowiązanie gwaranta w stosunku do kupującego powstające wówczas, gdy rzecz sprzedana nie ma właściwości wskazanych w oświadczeniu gwarancyjnym. W niniejszej sprawie klient nabywa sobie niejako z góry świadczenie lub gotowość świadczenia usług naprawy lub wymiany urządzeń, a w skrajnym przypadku, do zwrotu uiszczonego za urządzenie wynagrodzenia.

Klient gwarantuje sobie w ten sposób, że ewentualne usterki zostaną bez kosztowo naprawione lub uszkodzone urządzenie zostanie wymienione.

Mając powyższe na uwadze, opłaty jakie ponosi Spółka z tytułu wydłużenia okresu gwarancji producenta po upływie gwarancji, która stanowi swojego rodzaju dodatkową ochronę urządzeń i elementów oferowanych przez Spółkę, ale na tych samych warunkach jak w okresie gwarancji, nie mogą być utożsamiane z pojęciem gwarancji, o jakiej mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT ani świadczeń o podobnym charakterze. Gwarancję jako zabezpieczenie wierzytelności należy bowiem odróżnić od gwarancji jakości udzielanej kupującemu, w której gwarant zobowiązuje się do usunięcia wady fizycznej rzeczy. Opłaty ponoszone przez Wnioskodawcę nie zostały literalnie wymienione jako podlegające opodatkowaniu „podatkiem u źródła”, na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, jak również nie sposób uznać ich za świadczenia o charakterze podobnym do świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że należności płacone przez Wnioskodawcę z tytułu nabycia usługi przedłużenia okresu gwarancji producenta, nie mieszczą się w dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT i w związku z tym nie podlegają obowiązkowi poboru zryczałtowanego podatku dochodowego.

Zatem Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odnosząc się do przywołanej przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy wyłącznie transakcji z podmiotami wymienionymi we wniosku, dla których zostały przez Państwa wskazane dane w zakresie realizacji wymiany informacji podatkowych z innymi państwami.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).