Interpretacja indywidualna z dnia 25 kwietnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-2.4011.169.2023.1.IM

Przychody i koszty uzyskania przychodów – zwrot podatku od wartości dodanej.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanych zdarzeń przyszłych w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Dnia 28 lutego 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 24 lutego 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzeń przyszłych

Prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą osób fizycznych. Zdarzenia gospodarcze ewidencjonuje Pan w Podatkowej Księdze Przychodów i Rozchodów. Podatek dochodowy rozlicza Pan na zasadach ogólnych podatkiem liniowym. Jest Pan zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W najbliższej przyszłości planuje Pan rozszerzyć swoją działalność gospodarczą o usługi w zakresie transportu drogowego towarów PKD 49.41.Z. Usługi transportowe będzie Pan świadczył zarówno dla kontrahentów krajowych, jak i kontrahentów z krajów Unii Europejskiej.

W związku ze świadczonymi usługami transportowymi dla klientów z krajów UE na terenie tych krajów będzie Pan ponosił wydatki polegające na zakupie m.in. paliwa i płynów do samochodów ciężarowych, opłat parkingowych itp. Wszystkie te wydatki będą dokumentowane fakturami i paragonami wystawionymi przez kontrahentów unijnych. Na fakturach i paragonach będą wyszczególnione wartości brutto, wartości netto i kwota podatku od wartości dodanej obowiązująca w danym kraju UE. Wydatki będą ponoszone w celu uzyskania przychodu. Kwoty wynikające z faktur i paragonów będzie Pan zaliczał do kosztów uzyskania przychodów w kwotach brutto, tj. wraz z zagranicznym podatkiem od wartości dodanej. Następnie planuje Pan występować z wnioskami o zwrot podatku od wartości dodanej, zapłaconego na terytorium innych państw członkowskich UE (deklaracja VAT-REF), pod warunkiem, że spełnione będą wymogi kwotowe wymagane przez Dyrektywę Rady UE 2008/9/WE z dnia 12 lutego 2008 r. art. 17, zgodnie z którym przy wniosku o zwrot z okresu krótszego niż rok, a dłuższego niż 3 miesiące, kwota VAT nie może być mniejsza niż 400 euro lub jej równowartość w walucie krajowej, a w przypadku zwrotu z okresu wynoszącego rok lub pozostałą część roku, kwota nie może być mniejsza niż 50 euro lub jej równowartość w walucie krajowej.

Jeśli kwota zwrotu będzie spełniała wyżej wskazane wymogi, będzie Pan występował z wnioskiem o zwrot podatku od wartości dodanej zapłaconego na terytorium innych państw członkowskich UE.

W momencie zwrotu podatku od wartości dodanej z innego państwa członkowskiego będzie Pan rozpoznawał z tego tytułu przychód i ewidencjonował go w PKPiR.

Jeśli kwota zwrotu nie będzie spełniała podanych wyżej wymogów, to nie będzie Pan występował o zwrot podatku od wartości dodanej zapłaconego na terytorium innego państwa członkowskiego.

Brak podstaw ubiegania się o zwrot spowoduje, że wartość faktury w kwocie brutto będzie zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, a po stronie przychodowej nie będzie rozpoznany przychód.

Ponadto pragnie Pan zauważyć, że są wydawane rozbieżne interpretacje podatkowe dotyczące ww. problemu. Również konsultanci w Krajowej Informacji Podatkowej udzielają niespójnych informacji. Jedni twierdzą, że powinno się zaliczać do kosztów uzyskania przychodów wartości brutto wraz z podatkiem od wartości dodanej, a w momencie otrzymania zwrotu tego podatku zaliczyć go do przychodów. Jeszcze inni uważają, że powinno się do kosztów zaliczać kwoty netto, a zwrotu podatku od wartości dodanej nie rozpoznawać jako przychodu do opodatkowania.

Oświadcza Pan jednocześnie, że sprawa, którą opisuje, nie jest w trakcie postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub celno-skarbowej.

Pytania

1.Czy będzie Pan miał prawo do zaliczenia zagranicznych wydatków do kosztów uzyskania przychodów w kwotach brutto (tj. wartość netto z faktury czy paragonu wraz z lokalnym podatkiem od wartości dodanej) zarówno w przypadku, gdy będzie Pan się ubiegał o zwrot podatku od wartości dodanej z zagranicy, jak i wówczas gdy o ten zwrot nie będzie Pan miał prawa się ubiegać?

2.Czy w przypadku zwrotu podatku od wartości dodanej od zagranicznych zakupów będzie Pan musiał rozpoznać zwrot tego podatku jako przychód do opodatkowania?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie – w odniesieniu do pytania nr 1 – wydatki poniesione za granicą, od których nie będzie Panu przysługiwało odliczenie podatku naliczonego, będzie Pan miał prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w kwocie brutto w oparciu o faktury i paragony dokumentujące ich nabycie, zarówno wówczas gdy będzie się Pan ubiegał o zwrot podatku od wartości dodanej z zagranicy, jak i wówczas, gdy nie będzie się Pan o zwrot tego podatku ubiegał.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1191 r o podatku dochodowym od osób fizycznych (ostatnia zmiana Dz.U. z 2023 r. poz. 185) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Aby zatem określony wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

1)musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

2)nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,

3)musi być należycie udokumentowany.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w art. 23 ust. 1 pkt 43 stanowi, że nie jest kosztem uzyskania przychodu podatek od towarów i usług, z tym że kosztem uzyskania jest podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami ustawy nie przysługuje obniżenie lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług.

W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca posługuje się więc pojęciem podatku od towarów i usług, nie precyzując jednocześnie, czy chodzi tu jedynie o podatek VAT, czy również o podatek od wartości dodanej. Równocześnie, zgodnie z art. 2 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług pod pojęciem podatku od wartości dodanej rozumie się podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem podatku od towarów i usług, nakładanego ustawą o podatku od towarów i usług.

Z powyższego wynika zatem, że polskie prawo nie zrównuje obu tych podatków, nie są one tożsame.

Odczytując literalnie treść art. 23 ust. 1 pkt 43 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem podatkowym może być podatek naliczony VAT, który nie podlega odliczeniu.

Ustawodawca bowiem wprost w tym przepisie powołuje się na ustawę o polskim podatku VAT. Rozróżnia w sposób jasny i czytelny podatek od towarów i usług i podatek od wartości dodanej. Zatem należy te terminy rozróżnić i nie traktować ich identycznie. Sformułowanie „podatek od towarów i usług” jest określeniem podatku od wartości dodanej obowiązującym wyłącznie w Polsce, a nie w innych krajach członkowskich. Zatem art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy nie będzie miał zastosowania w Pana przypadku, gdyż dotyczy podatku od towarów i usług, a nie unijnego podatku od wartości dodanej. Wobec czego zgodnie z prawem nie będzie Panu przysługiwało rozliczenie podatku unijnego (tj. podatku od wartości dodanej) w deklaracji VAT-7. Dlatego też uważa Pan, że zapłacony w krajach unijnych podatek od wartości dodanej będzie dla Pana kosztem uzyskania przychodu.

Stanowisko to potwierdzają również liczne interpretacje podatkowe, m.in.:

–interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 31.10.2013 r. (nr IPTPB1/415-530/13-2/AP):

–interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 2 grudnia 2015 r. (nr IBPB-1-1/4510-93/15/Wrz):

W Pana ocenie – w odniesieniu do pytania nr 2 – otrzymany zwrot podatku od wartości dodanej, który będzie wcześniej zaliczony do kosztów uzyskania przychodu, będzie stanowił dla Pana przychód do opodatkowania.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód ze sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. Za datę powstania przychodu uważa się co do zasady, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności (art. 14 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z działalności gospodarczej jest również w przypadku obniżenia lub zwrotu podatku od towarów i usług lub zwrotu podatku akcyzowego, zgodnie z odrębnymi przepisami naliczony podatek od towarów i usług lub zwrócony podatek akcyzowy w tej części, której podatek uprzednio został zaliczony do kosztów uzyskania przychodu.

Pragnie Pan wskazać, iż powyższy przepis odwołuje się do podatku od towarów i usług. Tymczasem, jak już zostało wskazane wcześniej, nie można utożsamiać podatku od wartości dodanej obowiązującego w innym państwie niż Polska z podatkiem od towarów i usług obowiązującym w Polsce. Pojęcie „podatek od towarów i usług” dotyczy wyłącznie krajowego podatku naliczonego w rozumieniu ustawy o VAT, a nie podatku od wartości dodanej regulowanego przepisami innego państwa członkowskiego. Przepis ten nie ma więc zastosowania w analizowanej sprawie. Z kolei, w myśl art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. Wykładnia a contrario art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w sposób jednoznaczny wskazuje, że otrzymany zwrot wydatku zaliczonego do kosztów podatkowych generuje przychód podatkowy. Mając powyższe na uwadze, należy przyjąć, że zwrot zapłaconego za granicą podatku od wartości dodanej, uprzednio zaliczonego do kosztów podatkowych, będzie generował w dacie jego otrzymania przychód podatkowy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Powołany w zdaniu poprzednim przepis nakazuje ujmować dla celów podatkowych przychody, które jeszcze nie zostały otrzymane przez podatnika, ale są mu należne, tj. stanowią przedmiot wymagalnych świadczeń. Możliwość ta dotyczy jednak wyłącznie przychodów związanych z działalnością gospodarczą.

Stosownie natomiast do przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

– pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

– nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

– być właściwie udokumentowany.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia „podatek od towarów i usług”. Dlatego przy jego interpretacji w kontekście przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy odnieść się do przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 5a pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług:

Powyższa definicja legalna zawarta w art. 2 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług pełni tylko funkcję porządkującą pojęcia języka prawnego, nie jest natomiast przepisem materialnym, który obok podatku od towarów i usług konstytuuje nową formę opodatkowania – podatek od wartości dodanej.

Dokonując wykładni art. 14 ust. 1 oraz art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy stwierdzić, że brak jest argumentów, by możliwość pomniejszenia przychodu należnego, jak i skorzystania z wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów, przewidzianą tymi przepisami, uzależniać od funkcjonującego na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług rozróżnienia dwóch pojęć.

Ponadto należy stwierdzić, że podatek od towarów i usług jest podatkiem zharmonizowanym, w okresie poakcesyjnym. Wynika z tego konieczność stosowania w zakresie podatku od towarów i usług prawa unijnego oraz uwzględniania wykładni tego prawa.

Zatem pojęcie podatku od wartości dodanej obejmuje zarówno „podatek od towarów i usług” obowiązujący na terenie Polski, jak i „podatek od wartości dodanej”, o którym mowa w powołanym art. 2 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. podatek nakładany na terenie państw członkowskich Unii Europejskiej. Z uwagi na brak rozróżnienia między podatkiem od wartości dodanej a podatkiem od towarów i usług, dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych podatek ten powinien podlegać tym samym regulacjom podatkowym przewidzianym w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych co podatek od towarów i usług obowiązujący na terenie Rzeczypospolitej Polskiej.

Oznacza to, że rozwiązania zawarte w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczące zarówno przychodów, jak i kosztów uzyskania przychodów, odnoszące się do podatku od towarów i usług należy odnosić również do podatku od wartości dodanej.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą. Zdarzenia gospodarcze ewidencjonuje Pan w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, podatek dochodowy rozlicza Pan na zasadach ogólnych podatkiem liniowym. Planuje Pan rozszerzyć swoją działalność gospodarczą o usługi w zakresie transportu drogowego towarów, które będzie Pan świadczył zarówno dla kontrahentów krajowych, jak i kontrahentów z krajów Unii Europejskiej. W związku ze świadczonymi usługami transportowymi dla klientów z krajów UE na terenie tych krajów będzie Pan ponosił wydatki polegające na zakupie m.in. paliwa i płynów do samochodów ciężarowych, opłat parkingowych itp. Wszystkie te wydatki będą dokumentowane fakturami i paragonami wystawionymi przez kontrahentów unijnych. Na fakturach i paragonach będą wyszczególnione wartości brutto, wartości netto i kwota podatku od wartości dodanej obowiązująca w danym kraju UE. Wydatki będą ponoszone w celu uzyskania przychodu. Kwoty wynikające z faktur i paragonów będzie Pan zaliczał do kosztów uzyskania przychodów w kwotach brutto, tj. wraz z zagranicznym podatkiem od wartości dodanej. Następnie planuje Pan występować z wnioskami o zwrot podatku od wartości dodanej, zapłaconego na terytorium innych państw członkowskich UE, pod warunkiem, że spełnione będą wymogi kwotowe wymagane przez Dyrektywę Rady UE. Jeśli kwota zwrotu będzie spełniała te wymogi, będzie Pan występował z wnioskiem o zwrot podatku od wartości dodanej zapłaconego na terytorium innych państw członkowskich UE. W momencie zwrotu podatku od wartości dodanej z innego państwa członkowskiego będzie Pan rozpoznawał z tego tytułu przychód i ewidencjonował go w PKPiR. Jeśli kwota zwrotu nie będzie spełniała tych wymogów, to nie będzie Pan występował o zwrot podatku od wartości dodanej zapłaconego na terytorium innego państwa członkowskiego. Brak podstaw ubiegania się o zwrot spowoduje, że wartość faktury w kwocie brutto będzie zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, a po stronie przychodowej nie będzie rozpoznany przychód.

Na podstawie przedstawionego opisu sprawy oraz powołanych regulacji podatkowych wskazuję, że dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych powinien Pan uwzględniać w kosztach uzyskania przychodów wartość faktur dokumentujących poniesione koszty w kwocie netto, gdyż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyklucza możliwość zaliczania do kosztu uzyskania przychodów podatku od towarów i usług oraz tożsamego z nim podatku od wartości dodanej nakładanego na terenie innych państw członkowskich Unii Europejskiej. Analogicznie należy postępować w przypadku przyjętych rozwiązań w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych regulujących kwestię przychodów podatkowych. Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli uzyska Pan zwrot podatku od wartości dodanej regulowanego przepisami innego państwa członkowskiego, nie będzie on stanowił dla Pana przychodu podatkowego.

Reasumując – nie będzie Pan miał prawa do zaliczenia zagranicznych wydatków do kosztów uzyskania przychodów w kwotach brutto (tj. wartość netto z faktury czy paragonu wraz z lokalnym podatkiem od wartości dodanej) zarówno w przypadku, gdy będzie Pan się ubiegał o zwrot podatku od wartości dodanej z zagranicy, jak i wówczas gdy o ten zwrot nie będzie miał Pan prawa się ubiegać. W przypadku zwrotu podatku od wartości dodanej od zagranicznych zakupów nie będzie Pan zobowiązany do rozpoznania zwrotu tego podatku jako przychodu do opodatkowania – zwrot ten będzie neutralny podatkowo.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanych przez Pana interpretacji stwierdzam, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego tę interpretację.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzeń przyszłych i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).