Interpretacja indywidualna z dnia 19 kwietnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-3.4012.29.2023.1.MPA

W zakresie opodatkowania Nieruchomości, zobowiązania do rejestracji dla celów podatku od towarów i usług jako czynny podatnik, wystawienia faktury, prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

20 stycznia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 20 stycznia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:

‒opodatkowania działek wchodzących w skład Nieruchomości,

‒zobowiązania Pana (Sprzedającego) do rejestracji dla celów podatku od towarów i usług jako podatnika VAT czynnego, w związku z planowaną transakcją sprzedaży Nieruchomości oraz wystawienia faktury z tytułu sprzedaży Nieruchomości na rzecz Spółki,

‒prawa Kupującego (Spółki) do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z nabyciem ww. Nieruchomości.

W odpowiedzi na wezwanie wniosek został uzupełniony pismem z 10 kwietnia 2023 r.

Treść wniosku jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1)Zainteresowany będący stroną postępowania:

‒Pan B. D., ul. (...)

2)Zainteresowany niebędący stroną postępowania:

‒A. sp. z o.o., ul. (...)

Opis zdarzenia przyszłego

Występuje Pan we wniosku jako Zainteresowany będący stroną postępowania i jest rezydentem polskim oraz posiada Pan nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium RP.

Zainteresowanym, niebędącym stroną postępowania, jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą na terytorium kraju, będącą zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym (dalej: „Spółka”). Spółka będzie również zarejestrowana na potrzeby podatku VAT jako podatnik VAT czynny na planowaną datę sprzedaży opisanej poniżej nieruchomości.

Jest Pan zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT (od 23 listopada 2022 r.), natomiast nie prowadzi, na dzień złożenia niniejszego wniosku, działalności gospodarczej. Pozostaje Pan w umownym ustroju rozdzielności majątkowej małżeńskiej.

Jest Pan właścicielem niezabudowanej nieruchomości położonej w (…), składającej się z kilkunastu sąsiadujących ze sobą działek (1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15) o łącznej powierzchni 7,4821 ha, objętych jedną księgą wieczystą Kw. Nr (…) (dalej: „Nieruchomość”).

Uzyskał Pan prawo własności do poszczególnych działek składających się na Nieruchomość odpowiednio w roku 2013 (w odniesieniu do 11 działek) oraz 2015 r. (w odniesieniu do 4 działek).

Nabycie poszczególnych działek składających się na Nieruchomość nie nastąpiło w ramach czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT - zbywcami były osoby fizyczne, które dokonały sprzedaży w ramach rozporządzania majątkiem prywatnym (działki o rolnym charakterze).

Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów obrębu (…) z 5 marca 2019 r., poszczególne działki składające się na Nieruchomość stanowią grunty orne. Równocześnie, zgodnie z aktualnie obowiązującymi miejscowymi planami zagospodarowania przestrzennego uchwalonymi Uchwałą nr (…) z dnia 24 października 2012 r. oraz Uchwałą nr (…) Rady Miejskiej w (…) z 29 grudnia 2021 r., przedmiotowe działki przeznaczone są pod zabudowę, tzn. położone są na terenie zabudowy produkcyjnej, składów, magazynów i centrów logistycznych oraz w odniesieniu do części działek – również na terenach dróg publicznych.

Nieruchomość nie była przedmiotem jakichkolwiek umów o charakterze zobowiązaniowym (np. najem, dzierżawa, użyczenie ani żadnej innej umowy o podobnym charakterze), nie była wykorzystywana przez Pana do prowadzenia działalności gospodarczej (Pan nie prowadzi działalności gospodarczej) i nie stanowi składnika przedsiębiorstwa ani jego zorganizowanej części. Nieruchomość nie jest ogrodzona, posiada dostęp do drogi publicznej. Na poszczególnych ww. działkach nie znajdują się żadne obiekty budowlane. Nie był Pan i nie jest rolnikiem ryczałtowym, a Nieruchomość nie jest wykorzystywana przez Pana do działalności rolniczej.

Zamierza Pan sprzedać Nieruchomość na rzecz Spółki.

W 2019 r. zawarł Pan przedwstępną warunkową umowę sprzedaży Nieruchomości (dalej: „Umowa przedwstępna”) z innym zainteresowanym nabywcą będącym spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą na terytorium kraju (dalej: Cedent), a następnie na podstawie umowy cesji zawartej 14 grudnia 2022 r., prawa i obowiązki Cedenta wynikające z Umowy przedwstępnej zostały przeniesione na Spółkę.

Umowa przedwstępna zawiera m.in. postanowienia, zgodnie z którymi:

a) kupujący zobowiązał się do nabycia Nieruchomości na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, pod warunkiem możliwości zrealizowania celu umowy zdefiniowanego jako wybudowanie/uzyskanie pozwolenia na budowę parku magazynowo –logistycznego – produkcyjnego wraz z obsługą komunikacyjną (dalej: „Cel Umowy/Inwestycja),

b) kupujący ma prawo dysponować Nieruchomością na cele budowlane w rozumieniu prawa budowlanego w celu przygotowania dokumentacji dla Inwestycji lecz nie ma prawa ingerencji w grunt za wyjątkiem drobnego naruszenia z powodu konieczności przeprowadzenia badań na gruncie,

c) wyraził Pan zgodę na to, aby kupujący podjął czynności zmierzające do uchwalenia planu zagospodarowania przestrzennego na obszarze obejmującym Nieruchomość i uzyskanie przeznaczenia Nieruchomości na realizację Inwestycji i zobowiązał się współdziałać w realizacji zamierzeń Kupującego oraz udzielać Kupującemu wsparcia i pomocy w każdej postaci, w miarę posiadanych możliwości,

d) zobowiązał się Pan nie składać jakichkolwiek odwołań, zażaleń, skarg i innych protestów w toku postępowań administracyjnych dotyczących realizacji Inwestycji,

e) udzieli Pan kupującemu oraz osobom przez niego wskazanym pełnomocnictwa do działań mających związek z przygotowaniem inwestycji, jak również mających związek z dążeniem do zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży,

f) wszystkie czynności podejmowane przez kupującego oraz osoby przez niego wskazane, a mające związek z Nieruchomością nie będą w jakikolwiek sposób obciążać finansowo Pana,

g) udzieli Pan kupującemu oraz osobom przez niego wskazanym w oddzielnym dokumencie pełnomocnictwa do działań mających związek z przygotowaniem Inwestycji jak również mających związek z dążeniem do zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży,

h) zobowiązał się Pan do udzielenia zgód i pełnomocnictw na każdym etapie prac w razie gdyby udzielone wcześniej zgody lub pełnomocnictwa okazały się niewystarczające.

Na dzień złożenia niniejszego Wniosku, określony powyżej Cel Umowy jest możliwy do zrealizowania.

Pomimo faktu, że Nieruchomość nie była wykorzystywana w Pana działalności gospodarczej oraz nie stanowiła majątku przedsiębiorstwa to została przystosowywana w celach inwestycyjnych z zamiarem dalszej sprzedaży po dokonaniu czynności związanych z przygotowaniem Nieruchomości do prowadzenia działalności gospodarczej. Zamiarem Pana jest sprzedaż Nieruchomości na rzecz Spółki w trakcie 2023 r. w celu osiągnięcia zysku.

W listopadzie 2022 r. zarejestrował się Pan jako czynny podatnik VAT. Dokonanie formalnej rejestracji motywowane było wyłącznie spełnieniem przez Pana ewentualnego obowiązku objęcia planowanej transakcji sprzedaży Nieruchomości na rzecz wymienionego powyżej nabywcy (Spółka) podatkiem od towarów i usług w przypadku potwierdzenia przez organ wydający indywidualną interpretację podatkową takiego obowiązku. Będzie Pan również zarejestrowany na potrzeby podatku od towarów i usług jako czynny podatnik podatku od towarów i usług na planowaną datę sprzedaży Nieruchomości na rzecz Spółki.

Z tytułu sprzedaży Nieruchomości wystawi Pan fakturę z właściwą stawką podatku VAT.

Podjął Pan aktywne działania zmierzające do sprzedaży Nieruchomości. M.in. zawarł Pan umowę dotyczącą pośrednictwa w obrocie nieruchomościami, w wyniku której, doszło do znalezienia potencjalnego kupującego zainteresowanego nabyciem Nieruchomości (tzn. Cedenta).

Poza opisanymi powyżej okolicznościami (w tym zobowiązania i upoważnienia Wnioskodawcy opisane w postanowieniach Umowy przedwstępnej), nie podejmował Pan osobiście innych czynności mających na celu uatrakcyjnienie, zwiększenie wartości Nieruchomości. Natomiast Cedent dokonał następujących czynności względem Nieruchomości: m.in. inicjowanie zmian w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego w kierunku zmiany przeznaczenia gruntów (przeznaczenie pod zabudowę), pozyskanie decyzji środowiskowej, pozyskanie decyzji o warunkach przyłączenia do sieci energetycznej. Ww. czynności dokonywane były przez Cedenta działającego w imieniu własnym i na swoją rzecz. Działania w tym zakresie podejmowane były jednak za pełną zgodą Pana wyrażoną w szczególności w formie stosownych upoważnień udzielonych w treści Umowy przedwstępnej.

Spółka zamierza wykorzystywać nabytą od Pana Nieruchomość dla celów prowadzenia działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Spółka nie planuje wykorzystywania Nieruchomości do działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług.

Pytania

1.Czy sprzedaż działek wchodzących w skład Nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem VAT?

2.Czy będzie Pan zobowiązany do rejestracji dla celów podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny, w związku z planowaną transakcją sprzedaży Nieruchomości oraz do wystawienia faktury z tytułu sprzedaży Nieruchomości na rzecz Spółki?

3.Czy Spółce przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z transakcją nabycia Nieruchomości na zasadach ogólnych, tj. w szczególności na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT?

Stanowisko Zainteresowanych w sprawie

Ad 1. Zdaniem Pana, sprzedaż działek wchodzących w skład Nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem VAT z zastosowaniem stawki podatku właściwej dla przedmiotu dostawy.

Uzasadnienie

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022.931 t. j. z dnia 2022.04.29), zwanej dalej: „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Natomiast towarami, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy należy przyjąć, że zbycie nieruchomości gruntowych (działki), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu ww. przepisu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby taką czynność opodatkować tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności, a zwłaszcza zbycia nieruchomości, działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny, każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Nie jest natomiast możliwe przyjęcie z góry konkretnych założeń, modelowego rozwiązania, mającego zastosowanie w każdym przypadku.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, dla uznania określonych zachowań podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu statusu podatnika.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, nabył Pan działki wchodzące w skład Nieruchomości w celu ich dalszej odsprzedaży. Pan za pośrednictwem innych osób (pełnomocników) podejmował pewne działania mające na celu uatrakcyjnienie Nieruchomości dla potencjalnych nabywców, a w rezultacie zwiększenie ceny Nieruchomości możliwej do uzyskania z tytułu jej sprzedaży. Zawarł Pan umowę dotyczącą pośrednictwa w obrocie nieruchomościami. W wyniku zawarcia tej umowy doszło do znalezienia potencjalnego kupującego zainteresowanego nabyciem Nieruchomości.

Podejmowane czynności niewątpliwie świadczą, że Pan przygotowywał Nieruchomość pod przyszłą sprzedaż. Mimo, iż Pan osobiście nie występował z wnioskami o zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w kierunku zmiany przeznaczenia gruntów (przeznaczenie pod zabudowę), o pozyskanie decyzji środowiskowej oraz decyzji o warunkach przyłączenia do sieci energetycznej, to udzielenie pełnomocnictwa kupującemu potwierdza fakt, iż Pan podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami. Tym samym, podejmował Pan działania w celu zwiększenia atrakcyjności przedmiotowych działek.

Pana zdaniem, powyższe działania przekraczają czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z powyższym, sprzedaż nie mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Ponadto, w celu sprzedaży działek, podjął Pan działania marketingowe wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, tzn. działał poprzez profesjonalnego pośrednika nieruchomości.

Powyższe czynności, zdaniem Pana, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną w świetle przepisów ustawy o VAT.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia czy dana osoba, zbywając nieruchomość, działa w charakterze podatnika VAT, poruszył Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) w wyroku z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 (Jarosław Słaby przeciwko ministrowi finansów oraz Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie).

Z tezy ww. orzeczenia wynika m.in., że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Zatem, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. Trybunał wyjaśnił, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zgodnie z ww. orzeczeniami TSUE, przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Z przywołanych przepisów wynika, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Jak wyjaśniono wyżej - odwołując się do treści przepisów ustawy - w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C- 291/92, które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

W kontekście powyższych rozważań istotny jest również dla Pana fakt, że udzielił Pan kupującemu zgody i upoważnienia, o których mowa w przytoczonych treściach Umowy przedwstępnej.

Zgodnie z przepisami kodeku cywilnego, każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy. W związku z powyższym, po udzieleniu pełnomocnictwa czynności wykonane przez pełnomocnika wywołają skutki bezpośrednio w sferze prawnej Wnioskodawcy. Zakres udzielonego pełnomocnictwa wskazuje, że podejmowane czynności wykluczają sprzedaż działek w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W tym kontekście warto przytoczyć pogląd zaprezentowany przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w wyroku z 22 stycznia 2020 r. (sygn. akt I SA/Bd 725/19), w którym stwierdzono, że: „pomimo faktu, iż opisane działania nie były podejmowane bezpośrednio przez Wnioskującą, ale przez osoby trzecie nie oznacza, że pozostają bez wpływu na sytuację prawną Wnioskującej. Po udzieleniu pełnomocnictwa czynności wykonane przez osoby trzecie wywołują bowiem skutki bezpośrednio w sferze prawnej Wnioskującej jako mocodawcy. Z kolei osoby trzecie dokonując ww. działań uatrakcyjnią przedmiotowe działki będące nadal własnością Wnioskującej. Działania te, dokonywane za pełną zgodą właściciela, wpłynęły na podniesienie atrakcyjności nieruchomości jako towaru i wzrost ich wartości. Wszystkie te czynności z punktu widzenia podatku od towarów i usług zostały »wykonane« w sferze prawnopodatkowej Wnioskującej. W tym kontekście bez znaczenia pozostaje okoliczność wykonywania ww. czynności przez przyszłego nabywcę. W efekcie wykonanych czynności dostawie podlegały nieruchomości o zupełnie innym charakterze niż w chwili zawarcia umowy przedwstępnej. Wobec tego organ stwierdził, że w związku ze sprzedażą Wnioskująca podjęła (za pośrednictwem pełnomocnika – przyszłego nabywcy) szereg czynności charakterystycznych dla podmiotów zajmujących się profesjonalnym obrotem nieruchomościami, mających na celu uatrakcyjnienie i przygotowanie gruntów do sprzedaży”.

Analogiczne stanowisko zaprezentował również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 5 grudnia 2022 r. (nr 0111-KDIB3-3.4012.519.2022.1.MS) wydanej na gruncie stosunkowo zbliżonego zdarzenia przyszłego. Zgodnie z przywołaną interpretacją: (…) Fakt, że ww. działania nie będą podejmowane bezpośrednio przez Sprzedających, ale przez osoby trzecie nie oznacza, że pozostają bez wpływu na sytuację prawną Sprzedających. Po udzieleniu pełnomocnictwa czynności wykonane przez Kupującego wywołają skutki bezpośrednio w sferze prawnej Sprzedających (mocodawców). Z kolei osoby trzecie, dokonując ww. działań, uatrakcyjnią przedmiotowy grunt stanowiący nadal własność Sprzedających. Działania te dokonywane za pełną zgodą Sprzedających, wpływają generalnie na podniesienie atrakcyjności nieruchomości jako towaru i wzrost jej wartości.

W Pana ocenie, biorąc pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz opis sprawy, planowana sprzedaż działek będzie, zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, dostawą dokonywaną przez podatnika w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Dokonując opisanych we wniosku czynności, podejmie Pan działania podobne do tych, jakie wykonują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, o których mowa w orzeczeniu w sprawach C-180/10 i C-181/10, tj. wykaże aktywność w przedmiocie zbycia działki, porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

W konsekwencji należy stwierdzić, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z art. 7 ust. 1 ustawy.

Reasumując, całokształt działań podejmowanych przez Pana (w tym działań realizowanych przez Cedenta za zgodą Pana) w odniesieniu do transakcji dotyczącej Nieruchomości wskazuje, iż Pan działa w tym przypadku w sposób zorganizowany i ciągły, a działania te są charakterystyczne dla producentów, handlowców czy usługodawców. W związku z powyższym, uwzględniając całokształt okoliczności przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego wniosku oraz obowiązujące przepisy prawa należy uznać, że z tytułu transakcji sprzedaży Nieruchomości na rzecz Spółki będzie Pan mieć status podatnika podatku VAT, a w konsekwencji przedmiotowa transakcja będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, tj. będzie stanowiła objętą zakresem opodatkowania tym podatkiem odpłatną dostawę towarów.

Odnosząc się do zastosowania zwolnienia dla przedmiotowej transakcji, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem, ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, itp. Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, Nieruchomość stanowi teren budowlany w rozumieniu definicji zawartej w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. W konsekwencji, zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy o VAT nie znajdzie zastosowania do sprzedaży Nieruchomości na rzecz Spółki w ramach planowanej transakcji.

Z przytoczonych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią akty prawa miejscowego, tj. miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku, decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zgodnie z aktualnie obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego uchwalonym Uchwałą nr (…) Rady Miejskiej w (…) z 29 grudnia 2021 r., przedmiotowe działki przeznaczone są pod zabudowę, tzn. położone są na terenie zabudowy produkcyjnej, składów, magazynów i centrów logistycznych oraz w odniesieniu do części działek – również na terenach dróg publicznych.

Uwzględniając powyższą okoliczność, zdaniem Pana, w momencie dostawy niezabudowana Nieruchomość stanowić będzie teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy. W konsekwencji, dostawa tej Nieruchomości nie może zostać objęta zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

W tej sytuacji należy przeanalizować przesłanki do ewentualnego zastosowania zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Dla zastosowania powyższego zwolnienia muszą być spełnione łącznie dwa warunki, tj.:

1) towary musiały być wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej,

2) w związku z nabyciem tych towarów nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków wyklucza zastosowanie zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego nabycie poszczególnych działek składających się na Nieruchomość nastąpiło w ramach czynności niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Skoro zatem transakcja pozostawała poza podatkiem VAT, nie wystąpił podatek VAT naliczony, który mógłby podlegać odliczeniu przez Pana.

Podkreśla Pan, że przedmiotowa Nieruchomość nie jest i nie była wykorzystywana do celów związanych z działalnością gospodarczą.

Zatem z okoliczności sprawy wynika, że działki nie będą wykorzystywana przez Pana od momentu nabycia do momentu sprzedaży wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku VAT.

W analizowanej sprawie, transakcja nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy z uwagi na to, że nie zostanie spełniony co najmniej jeden z warunków tego zwolnienia.

Podsumowując, zdaniem Pana sprzedaż opisanej we wniosku Nieruchomości będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z art. 7 ust. 1 ustawy oraz nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 i pkt 2 ustawy. Według Pana, niewątpliwie w celu zwiększenia możliwości sprzedaży działek podejmuje Pan szereg działań w sposób zorganizowany, które wykluczają sprzedaż działek w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Mając na uwadze okoliczności sprawy, będzie Pan występował w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, zatem przedmiotowa transakcja będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. W konsekwencji jest Pan zobowiązany do naliczenia podatku VAT z tytułu sprzedaży Nieruchomości stosując stawkę w wysokości 23%.

Ad 2

Mając na uwadze, że sprzedaż Nieruchomości nastąpi na rzecz Spółki (osoby prawnej) będącej podatnikiem VAT czynnym, będzie Pan zobowiązany do udokumentowania transakcji fakturą i rejestracji jako podatnik VAT czynny.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem. Mając na uwadze, że sprzedaż Nieruchomości nastąpi na rzecz Spółki (osoby prawnej) będącej podatnikiem VAT czynnym, będzie Pan zobowiązany do udokumentowania transakcji fakturą. Będzie Pan również zobowiązany przed dokonaniem transakcji do rejestracji jako podatnik VAT czynny (złożenie formularza rejestracyjnego VAT-R). Powyższe wynika z art. 96 ust. 1 ustawy o VAT - podmioty, o których mowa w art. 15 i art. 15a, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Ad 3

Spółce będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z dostawą Nieruchomości.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W związku z tym, że transakcja sprzedaży Nieruchomości na rzecz Spółki będzie opodatkowana podatkiem VAT (z zastosowaniem właściwej stawki), po stronie Spółki wystąpi podatek naliczony w wysokości wynikającej z faktury otrzymanej od Pana (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) Ustawy o VAT).

Dodatkowo, jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Nieruchomość będzie wykorzystywana przez Spółkę w ramach działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Spółka nie planuje wykorzystywania Nieruchomości do działalności zwolnionej od podatku VAT.

W konsekwencji, spełnione będą przesłanki odliczenia przez Spółkę podatku VAT naliczonego w związku z transakcją dostawy Nieruchomości, przewidziane w art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Ad 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach, rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia podatnik i działalność gospodarcza, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Zasadne jest zatem wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, aportu, darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. Trybunał w orzeczeniu tym potwierdził, że dla uznania danego majątku za prywatny, istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Zatem „majątek prywatny” to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r. sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny, to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania towaru (np. nieruchomości) dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika tego podatku. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym również nieruchomości, jest ustalenie m.in. czy majątek został nabyty i faktycznie wykorzystany na potrzeby osobiste, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). TSUE orzekł w tej sprawie, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży, nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Zatem w kwestii opodatkowania sprzedaży działek istotne jest, czy w danej sprawie Sprzedający w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Przejawem takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia jednej z wymienionych czynności, tylko wtedy działania sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wątpliwości Pana dotyczą m.in. kwestii czy sprzedaż Nieruchomości jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo. Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz zamiar z jakim została zrealizowana i okoliczności w jakich ją wykonano.

W tym miejscu, wskazać należy, że kwestie dotyczące stosunków cywilnoprawnych między podmiotami, w tym kwestie dotyczące przeniesienia własności nieruchomości, reguluje art. 535 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.) dalej zwaną Kodeksem cywilnym:

Przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, w myśl którego:

Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Z kolei umowa przedwstępna została uregulowana w art. 389-396 Kodeksu cywilnego.

Art. 389 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego wskazuje, że:

Umowa, przez którą jedna ze stron lub obie zobowiązują się do zawarcia oznaczonej umowy (umowa przedwstępna), powinna określać istotne postanowienia umowy przyrzeczonej.

Jeżeli termin, w ciągu którego ma być zawarta umowa przyrzeczona, nie został oznaczony, powinna ona być zawarta w odpowiednim terminie wyznaczonym przez stronę uprawnioną do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej. Jeżeli obie strony są uprawnione do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej i każda z nich wyznaczyła inny termin, strony wiąże termin wyznaczony przez stronę, która wcześniej złożyła stosowne oświadczenie. Jeżeli w ciągu roku od dnia zawarcia umowy przedwstępnej nie został wyznaczony termin do zawarcia umowy przyrzeczonej, nie można żądać jej zawarcia.

Umowa przedwstępna jest więc jedynie zobowiązaniem do przeniesienia własności, lecz własności nie przenosi. Kupujący nie otrzymuje na mocy tej umowy żadnych uprawnień właścicielskich. Właścicielem zostaje dopiero dzięki zawarciu umowy przyrzeczonej.

Tym samym, zgodnie z powyższymi normami prawa cywilnego – umowa przedwstępna, będąca przyrzeczeniem zawarcia właściwej umowy sprzedaży, nawet jeśli sporządzona została w formie aktu notarialnego, nie powoduje przeniesienia prawa własności nieruchomości.

Ponadto, w sprawie będącej przedmiotem złożonego wniosku, istotne znaczenie ma również kwestia udzielenia pełnomocnictw, która uregulowana jest w Tytule IV Działu VI Przedstawicielstwo, Rozdział I Przepisy ogólne, Rozdział II Pełnomocnictwo Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 95 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego:

Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela.

Czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego.

W myśl art. 96 Kodeksu cywilnego:

Umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo).

Stosownie do art. 98 Kodeksu cywilnego:

Pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności.

Zgodnie z art. 99 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego:

Jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie.

Pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie.

W myśl art. 108 Kodeksu cywilnego:

Pełnomocnik nie może być drugą stroną czynności prawnej, której dokonywa w imieniu mocodawcy, chyba że co innego wynika z treści pełnomocnictwa albo że ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy. Przepis ten stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy pełnomocnik reprezentuje obie strony.

Z regulacji art. 109 Kodeksu cywilnego wynika, że:

Przepisy działu niniejszego stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy oświadczenie woli ma być złożone przedstawicielowi.

Jak wynika z przepisów art. 95 do art. 109 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo – to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

Z opisu sprawy wynika, że w 2019 r. zawarł Pan przedwstępną warunkową umowę sprzedaży Nieruchomości z innym zainteresowanym nabywcą, będącym spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą na terytorium kraju. Następnie, na podstawie umowy cesji, zawartej 14 grudnia 2022 r., prawa i obowiązki Cedenta wynikające z Umowy przedwstępnej zostały przeniesione na Spółkę, będącą zainteresowaną w sprawie.

Podjął Pan aktywne działania w tej kwestii: zawarł Pan umowę dotyczącą pośrednictwa w obrocie nieruchomościami, w wyniku której, doszło do znalezienia potencjalnego Kupującego zainteresowanego nabyciem Nieruchomości (tzn. Cedenta). Cedent dokonał następujących czynności względem Nieruchomości: m.in. zainicjował zmiany w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego w kierunku zmiany przeznaczenia gruntów pod zabudowę, pozyskanie decyzji środowiskowej, pozyskanie decyzji o warunkach przyłączenia do sieci energetycznej. Ww. działania podejmowane były za Pana pełną zgodą, w imieniu własnym Cedenta i na jego rzecz.

Zgodnie z zawartą umową przedwstępną, zobowiązał się Pan do sprzedaży Nieruchomości Kupującemu (Spółce). Spółka zobowiązała się do nabycia Nieruchomości na potrzeby działalności gospodarczej, pod warunkiem możliwości zrealizowania celu umowy tj. wybudowanie/uzyskanie pozwolenia na budowę parku magazynowo-logistyczno-produkcyjnego wraz z obsługą komunikacyjną.

Zgodnie z zawartą umową, udzieli Pan Spółce oraz osobom przez nią wskazanym pełnomocnictwa do działań mających związek z dążeniem do zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży.

Udzieli Pan Spółce prawa do dysponowania Nieruchomością na cele budowlane w celu przygotowania dokumentacji dla Inwestycji.

Zobowiązał się Pan do udzielenia zgód i pełnomocnictw na każdym etapie prac w razie gdyby udzielone wcześniej zgody lub pełnomocnictwa okazały się niewystarczające.

Z opisu sprawy wynika, że Pana celem jest osiągnięcie zysku.

Wyraził Pan zgodę na to, aby Kupujący podjął czynności zmierzające do uchwalenia planu zagospodarowania przestrzennego na obszarze obejmującym Nieruchomość i zmienił przeznaczenie Nieruchomości pod realizację Inwestycji. Tym samym, zobowiązał się współdziałać w realizacji zamierzeń Kupującego oraz udzielać Kupującemu wsparcia i pomocy w każdej postaci, w miarę posiadanych możliwości.

Zatem fakt, że ww. działania nie będą podejmowane bezpośrednio przez Pana, ale przez osoby trzecie (przedstawiciela Kupującego), nie oznacza, że pozostały bez wpływu na Pana sytuację prawną.

Po udzieleniu pełnomocnictwa czynności wykonane przez Kupującego wywołają skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy. Kupujący, dokonując ww. działań, uatrakcyjni przedmiotową Nieruchomość będącą nadal Pana własnością. Działania te, dokonane za Pana pełną zgodą wpłyną generalnie na podniesienie atrakcyjności Nieruchomości jako towaru i wzrost jej wartości. Do czasu zawarcia umowy przyrzeczonej Nieruchomość będzie podlegała wielu ww. czynnościom. Wszystkie te czynności z punktu widzenia podatku VAT zostaną „wykonane” w Pana sferze podatkowoprawnej. W tym kontekście bez znaczenia pozostała okoliczność wykonywania ww. czynności przez przedstawiciela potencjalnego nabywcy. W efekcie dokonywanych czynności dostawie podlegać będzie Nieruchomość o zupełnie innym charakterze niż w chwili zawarcia umowy przedwstępnej, gdyż wystąpi szereg czynności powodujących zwiększenie atrakcyjności Nieruchomości i ostatecznie jej sprzedaż.

W związku z powyższym, stwierdzić należy, że udzielenie przez Pana stosownych pełnomocnictw Spółce/jej przedstawicielowi skutkować będzie tym, że wszystkie ww. czynności podejmowane przez nabywcę będą podejmowane w Pana imieniu i na korzyść Spółki, ponieważ to Pan, jako właściciel Nieruchomości będzie stroną w postępowaniu o uzyskanie stosownych decyzji, pozwoleń oraz dokonania wszelkich czynności z nią związanych.

Zważając na powyższe ustalenia, w tej konkretnej sytuacji, przedmiotem dostawy nie będzie składnik Pana majątku osobistego. W przedmiotowej sprawie wystąpią przesłanki stanowiące podstawę do uznania Pana za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. W konsekwencji czynność dostawy Nieruchomości (terenu budowlanego), będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Przy tym, należy zauważyć, że wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, itp.

Stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy:

Ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o: terenach budowlanych - rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W konsekwencji, generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym, w przypadku tych ostatnich, opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane, czyli tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy – są zwolnione od podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że zgodnie z aktualnie obowiązującymi miejscowymi planami zagospodarowania przestrzennego działki przeznaczone są pod zabudowę, tzn. położone są na terenie zabudowy produkcyjnej, składów, magazynów i centrów logistycznych oraz w odniesieniu do części działek – również na terenach dróg publicznych. Zatem w analizowanym przypadku Nieruchomość będzie stanowić grunt przeznaczony pod zabudowę tj. teren budowlany zdefiniowany w art. 2 pkt 33 ustawy, co wyklucza zastosowanie zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W konsekwencji zatem zasadne jest przeanalizowanie możliwości skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT, w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, stanowi:

Zwalnia się od podatku: dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wskazać należy, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj. :

‒towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

‒brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zaznaczenia wymaga przy tym, że NSA w wyroku z 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 wskazał, że „zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b) dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., przysługuje tylko wtedy gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub u.p.t.u., co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok TSUE z 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finanse A/S) oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał”.

W wyroku, na który powołuje się Naczelny Sąd Administracyjny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje zatem, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia podatku VAT.

Powyższe oznacza, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, nie może mieć zastosowania do zbycia towaru przez podatnika, jeżeli transakcja sprzedaży, w wyniku której nabył on wcześniej ten towar nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że nabycie poszczególnych działek składających się na Nieruchomość nie nastąpiło w ramach czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. W związku z tym, dostawa Nieruchomości nie będzie korzystała ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, gdyż nie zostanie spełniony jeden z warunków wynikających z tego przepisu tj. przy nabyciu działek nie wystąpił podatek VAT.

Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia wynikające z opisu sprawy oraz zakres zwolnień przewidzianych przez ustawodawcę, stwierdzić należy, że sprzedaż działek wchodzących w skład Nieruchomości będzie opodatkowana właściwą stawką podatku VAT.

Ad 2

Przedmiotem Pana wniosku jest również kwestia rejestracji dla celów podatku od towarów i usług, jako podatnik VAT czynny, w związku z planowaną transakcją sprzedaży Nieruchomości oraz wystawienia faktury, z tytułu tej sprzedaży.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy:

Podmioty, o których mowa w art. 15 i art. 15a, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

W myśl art. 96 ust. 4 ustawy:

Naczelnik urzędu skarbowego po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym rejestruje podatnika jako "podatnika VAT czynnego", a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako "podatnika VAT zwolnionego", i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

W niniejszej sprawie, jak wyżej wskazano, do dostawy Nieruchomości brak jest możliwości zastosowania zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 2 i pkt 9 ustawy. W związku z tym, że czynność sprzedaży Nieruchomości będzie czynnością o które mowa w art. 5 ust. 1 ustawy, będzie Pan zobowiązany do rejestracji jako czynny podatnik podatku VAT z tego tytułu. Jak wynika z wniosku, czynności takiej już Pan dokonał 23 listopada 2022 r.

Jako czynny, zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług będzie Pan zobowiązany do wystawienia faktury na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, zgodnie z którym:

Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą: sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Ad 3

Kolejną kwestią podlegającą rozpatrzeniu jest prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w związku z transakcją nabycia Nieruchomości.

Podstawowe uprawnienie podatnika dotyczące obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zawarte zostało w art. 86 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym:

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a)nabycia towarów i usług,

b)dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z treści art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić również należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy:

Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury w przypadku, gdy: transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka zamierza wykorzystywać nabytą od Pana Nieruchomość dla celów prowadzenia działalności gospodarczej, podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Spółka jest zarejestrowana jako podatnik podatku VAT.

Zatem, odnosząc się do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego, należy wskazać, że skoro dostawa Nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu i nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT, to Kupujący – jako zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług – który będzie wykorzystywał Nieruchomość do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu Nieruchomości na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy. Zauważyć przy tym należy, że uprawnienie do odliczenia podatku naliczonego Kupujący będzie mógł zrealizować, pod warunkiem niezaistnienia innych przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy.

Tym samym, Państwa stanowisko w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Zaznaczenia wymaga, że Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Ponoszą Państwo ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.).