Interpretacja indywidualna z dnia 21 kwietnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.105.2023.1.MF

Dotyczy ustalenia, czy Wnioskodawca ma prawo do rozpoznania Zobowiązań przenoszonych w ZCP jako swoje koszty uzyskania przychodu.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 lutego 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z tej samej daty o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy Wnioskodawca ma prawo do rozpoznania Zobowiązań przenoszonych w ZCP jako swoje koszty uzyskania przychodu.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

A. Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca”) w 2021 r. dokonała wyodrębnienia i wniesienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa (dalej: „ZCP”) do spółki B. Sp. z o.o. w zamian za udziały w podwyższonym kapitale zakładowym (dalej: „Transakcja”) na podstawie umowy aportu. Aport został prawnie dokonany w dniu 1 maja 2021 r. o godz. 00:01.

Przedmiotem Transakcji było wniesienie przez Wnioskodawcę ZCP, które obejmowało m.in. składniki materialne i niematerialne, w tym aktywa finansowe, zapasy, należności i zobowiązania z tytułu dostaw i usług, a także prawa, należności oraz zobowiązania Wnioskodawcy wynikające z zawartych kontraktów – z wyłączeniem aktywów i zobowiązań jednoznacznie wyłączonych z zakresu umowy – oraz księgi i zapisy księgowe dotyczące ZCP. Wraz z przeniesieniem ZCP przeniesiony został zakład pracy w rozumieniu art. 23¹ Kodeksu pracy.

ZCP obejmowało też zobowiązania z tytułu dostaw i usług (dalej: „Zobowiązania”) powstałe po stronie Wnioskodawcy.

Zobowiązania obejmują:

1) zobowiązania z tytułu nabycia towarów i usług powstałe po stronie Wnioskodawcy, które były na saldzie Wnioskodawcy na dzień 30 kwietnia 2021 r. i dotyczyły w głównej mierze okresu styczeń 2021 r. – kwiecień 2021 r. (te zostały sprecyzowane w formie załącznika do umowy aportu),

2) zobowiązania z tytułu faktur, które wpłynęły do Wnioskodawcy po dniu dokonania aportu (1 maja 2021 r.) i zostały księgowane w koszty i zobowiązania Wnioskodawcy, a następnie B. Sp. z o.o. je zapłacił na podstawie dokumentu rozliczeniowego.

Powyższe zobowiązania zostały przejęte przez podmiot otrzymujący aport (B. Sp. z o.o.) zgodnie z art. 519 § 2 pkt 2 Kodeksu cywilnego. Przedmiotowe zobowiązania zostały ujęte w księgach Wnioskodawcy na podstawie faktur lub innych dowodów księgowych w miesiącu, w którym została wykonana dana usługa lub dokonano dostawy towarów. Zobowiązania nie mają charakteru wydatku wymienionego w katalogu kosztów negatywnych zawartych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT. Po stronie B. Sp. z o.o. pozycje Zobowiązań wchodzące w skład otrzymanego ZCP zostały zaewidencjonowane po stronie rozrachunków z dostawcami w korespondencji z rozliczeniem transakcji ZCP. Nie wystąpiła ewidencja na kontach wynikowych (kosztowych). B. Sp. z o.o. dysponuje jedynie pozycjami zobowiązań wykazanymi jako załączniki do umowy aportu, a nie fakturami. B. Sp. z o.o. nie jest w posiadaniu dokumentacji papierowej lub elektronicznej potwierdzającej szczegóły pozycji zobowiązań. B. Sp. z o.o. dokonała jednak fizycznej zapłaty do dostawców kwot wynikających z Zobowiązań.

Pytanie

Czy Wnioskodawca ma prawo do rozpoznania Zobowiązań przenoszonych w ZCP jako swoje koszty uzyskania przychodu?

Państwa stanowisko w sprawie

W opinii Wnioskodawcy ma on prawo do rozpoznania Zobowiązań przenoszonych w ZCP jako swoje koszty uzyskania przychodu.

W opinii Wnioskodawcy, zaistniały wszystkie wskazane poniżej warunki, aby zaliczyć wydatek do kosztów uzyskania przychodów tj.:

 1) wykazania związku przyczynowo-skutkowego poniesionego wydatku z potencjalną możliwością osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

 2) prawidłowego udokumentowania poniesionego wydatku,

 3) wydatek (koszt) nie może być wymieniony w katalogu kosztów negatywnych zawartych w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa CIT”),

 4) wydatek winien dokumentować realne zdarzenie.

W celu ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami.

W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

 a) Bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),

 b) Inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

Ustawodawca nie określa definicji kosztu „bezpośredniego” oraz kosztu „pośredniego”. Zgodnie z ugruntowanym poglądem organów podatkowych (przykładowo interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 13 września 2017 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.123.2017.2.MS): kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a więc takie, którym nie można przypisać konkretnego przychodu, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie, np. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenia. Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

W roku podatkowym, w którym powstały odpowiadające im przychody, są również potrącalne bezpośrednie koszty uzyskania przychodów, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

 a) sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo

 b) złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego (art. 15 ust. 4b ustawy CIT).

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po upływie ww. terminów, są natomiast potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie (art. 15 ust. 4c ustawy CIT).

Natomiast stosownie do art. 15 ust. 4d ustawy CIT, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami tj. koszty pośrednie są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Dla ustalenia stosowności rozpoznania kosztów uzyskania przychodów kluczowy jest moment ujęcia w księgach faktury lub innego dowodu księgowego. W konsekwencji, dla analizowanych Zobowiązań należy uznać, iż skoro to Wnioskodawca ujął je w swoich księgach rachunkowych to ma prawo do rozpoznania kosztu uzyskania przychodu. Przedmiotowe zobowiązania powstały także przed dniem aportu i zostały zaakceptowane przez Wnioskodawcę.

Kluczowe znaczenie momentu ujęcia faktury zostało potwierdzone przez organy podatkowe m.in. w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 8 lutego 2017 r., Znak: 2461-IBPB-1-2.4510.1133.2016.1.KP, gdzie wskazano: „Podsumowując, zdaniem Zainteresowanych, w sytuacji, gdy faktura dokumentująca zakup towarów lub usług związanych z ZCP NSO wpłynie już po dacie przeniesienia ZCP NSO do Spółki W (faktura wpłynie bezpośrednio do Spółki W albo wpłynie do Wnioskodawcy i zostanie do niej przekazana) i zostanie zaksięgowana w ewidencji rachunkowej Spółki W, to będzie on uprawniony do zaliczenia kosztu wynikającego z takiej faktury do kosztów uzyskania przychodów - niezależnie od tego, czy zobowiązanie zostanie uregulowane przez Spółkę W, czy jeszcze przez Wnioskodawcę przed przeniesieniem ZCP NSO do Spółki W”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będący przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.