Interpretacja indywidualna z dnia 19 kwietnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-1.4010.82.2023.1.DD

Czy wypłacone Usługodawcom wynagrodzenie success fee stanowi koszt uzyskania przychodów Spółki.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 lutego 2023 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej z 20 lutego 2023 r., który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy wypłacone Usługodawcom wynagrodzenie success fee stanowi koszt uzyskania przychodów Spółki.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”) jest spółką prawa handlowego, która w zakresie CIT podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Spółka operuje (...) terminali (…) i jest (...) terminali (…) w Polsce. W ramach prowadzonej działalności Spółka świadczy usługi polegające na obsłudze środków transportu (…), w tym załadunku, wyładunku i składowania ich ładunków.

Wnioskodawca należy do (...) Grupy X działającej jako (...) operator ogólnie dostępnych terminali (…), obsługujących (...). Grupa X działa głównie w zakresie obsługi, zarządzania, rozwijania i nabywania terminali (…), ze szczególnym uwzględnieniem obiektów o całkowitej rocznej zdolności produkcyjnej w zakresie (…).

- Opis nabytych usług.

1 lipca 2019 r. Spółka zawarła umowę z firmą doradczą (dalej: „Kontrahent I”) o świadczenie usług doradczych mających na celu zawarcie nowej umowy dzierżawy terminalu (…) w (…), co w konsekwencji miało pozwolić Wnioskodawcy kontynuować prowadzoną działalność gospodarczą (poprzednia umowa dzierżawy zawarta była na czas określony). Zgodnie z umową zawartą z Kontrahentem I, usługi świadczone na rzecz Spółki miały w szczególności obejmować konsultacje, udział w negocjacjach i postępowaniach związanych z procesem przedłużenia umowy dzierżawy, wsparcie w zakresie zarządzania, a także inne ustalone przez strony umowy usługi. Usługodawca za wykonanie powyższych usług otrzymywał stałe wynagrodzenie miesięczne, jak również był uprawniony do wynagrodzenia w postaci bonusu za sukces (success fee), który należny był usługodawcy w sytuacji, w której w terminie do 31 grudnia 2023 r. zawarte zostało przedłużenie prawa dzierżawy gruntu na terenie terminalu (…) w (…) na okres co najmniej 10 lat.

21 września 2021 r. Spółka zawarła umowę z kancelarią prawną (dalej: „Kontrahent II”) o świadczenie usług doradztwa oraz doradztwa prawnego w zakresie obsługi przedsiębiorstwa, a w szczególności usług związanych z przedłużeniem obowiązującej umowy dzierżawy gruntu, budynków, budowli i urządzeń na terenie terminalu (…) w (…) należącym do Y S.A. Podobnie jak w przypadku pierwszej z opisanych umów zasadniczym celem nabywanych od kancelarii prawnej usług było faktyczne umożliwienie Spółce dalszego prowadzenia działalności gospodarczej na terenie terminala (…) w (…). Zakres usług Kontrahenta II obejmował w szczególności wsparcie w przygotowaniu dokumentacji niezbędnej w celu ubiegania się o zawarcie nowej umowy dzierżawy terenu terminalu (…). Za świadczenie powyżej opisanych usług Kontrahentowi II przysługiwało wynagrodzenie godzinowe, a także dodatkowe wynagrodzenie (success fee) należne usługodawcy, pod warunkiem, że doszłoby do skutecznego przedłużenia okresu dzierżawy terenu w terminalu (…) w (…) o okres co najmniej 8 lat.

Ostatecznie została zawarta nowa umowa dzierżawy terenów (…), do czego przyczyniły się usługi zrealizowane przez Kontrahenta I oraz Kontrahenta II (dalej łącznie: „Usługodawcy”).

- Okoliczności zawarcia umowy dzierżawy terenów (…).

Efektem wygranego przetargu, w 2022 r., (...). z siedzibą w (…), która jest spółką (...) w Grupie X, zawarła wskazaną powyżej umowy dzierżawy gruntu położonego na terenie (…).

Umowa przewiduje, że okres dzierżawy wynosi 30 lat od 1 czerwca 2023 r. do 31 maja 2053 r. Przedmiotem dzierżawy jest zabudowana nieruchomość gruntowa o powierzchni 549.730 m².

Umową objęta jest również druga zabudowana nieruchomość gruntowa o powierzchni 48.260 m², która na podstawie powyższej umowy została oddana w dzierżawę na czas określony od 1 czerwca 2023 r. do dnia uprawomocnienia się decyzji o pozwoleniu na użytkowanie przebudowanego (…).

Udział Z . w procesie zawarcia umowy dzierżawy stanowił standardową praktykę Grupy X, w zakresie reprezentacji należących do niej spółek (…) i uzasadniony był względami biznesowymi Grupy X. Z uwagi na dzierżawę nieruchomości należących do Skarbu Państwa, reprezentacja doświadczonego podmiotu, zarządzającego ponad (…) na (...), zwiększała prawdopodobieństwo wygranej w przetargu oraz w konsekwencji uzyskania prawa dzierżawy. Ponadto wystąpienie w postępowaniu przetargowym podmiotu zarządzającego Grupą X, pozwoliło na zobowiązanie się wobec Y S.A. do poniesienia (...) wydatków inwestycyjnych w trakcie trwania dzierżawy, co miało również wpływ na wygraną Grupy X w przetargu.

Równocześnie udział Z . w przetargu na dzierżawę terenów wskazanych powyżej umotywowany był wielokrotnie większą zdolnością kredytową tej spółki. Y S.A. wymagał bowiem posiadania od uczestników przetargu określonej zdolności kredytowej, którego to wymogu Wnioskodawca nie byłby w stanie samodzielnie spełnić. Ponadto, zgodnie z przyjętą w ramach Grupy X praktyką to właśnie spółka dominująca uczestniczy (...) w postępowaniach o podobnym charakterze do przetargu zorganizowanego przez Y S.A.

Umowa dzierżawy przewiduje, że przeniesienie prawa dzierżawy gruntu z Z. na Spółkę uzależnione jest od zgody udzielonej przez Wydzierżawiającego, czyli Y S.A. (spółka zależna Skarbu Państwa). Zgoda taka została już uzyskana, w związku z czym Z. oraz Spółka rozpoczęły proces przenoszenia umowy dzierżawy na Wnioskodawcę, w wyniku którego dojdzie do cesji tej umowy. Użytkownikiem dzierżawionych gruntów będzie bowiem Wnioskodawca (spółka zależna ze 100% udziałem kapitałowym Grupy X), która – przy wykorzystaniu zasobów ludzkich i infrastrukturalnych, którymi dysponuje – będzie faktycznie prowadzić działalność z wykorzystaniem gruntów na terenie (…). Bez wydzierżawienia opisywanych gruntów, nie byłoby możliwe prowadzenie przez Wnioskodawcę podstawowej działalności gospodarczej (tj. przeładunku towarów), a w konsekwencji również generowanie z niej przychodów. Z uwagi na fakt, że główna działalność Spółki polega na przeładunku towarów w (…) to dzierżawa terenów (…) na podstawie nowej umowy dzierżawy jest jej niezbędna w celu możliwości kontynuowania prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z zawarciem ww. nowej umowy dzierżawy terenów (…) na czas oznaczony od 1 czerwca 2023 r., Spółka na podstawie wystawionych przez Usługodawców faktur wypłaciła Usługodawcom zgodnie z wiążącymi umowami wynagrodzenie success fee, a wydatki te nie zostały i nie zostaną jej zwrócone przez inny podmiot (np. Z.).

Pytanie

Czy wypłacone Usługodawcom wynagrodzenie success fee stanowi koszt uzyskania przychodów Spółki?

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem, wypłacone Usługodawcom wynagrodzenie success fee stanowi koszt uzyskania przychodów Spółki.

Uzasadniając własne stanowisko wskazali Państwo, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej jako: „ustawa o CIT”) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Oceniając możliwość ujęcia wydatku jako kosztu uzyskania przychodu podatnika należy mieć na uwadze ugruntowaną linię orzeczniczą i interpretacyjną, zgodnie z którą, aby dany wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodu, należy zweryfikować czy:

1)został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

2)jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi zwrócona w jakiejkolwiek formie,

3)pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

4)poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

5)został właściwie udokumentowany,

6)nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

·Ad. 1. Rzeczywiste poniesienie wynagrodzenia success fee.

Zgodnie z ustawą o CIT, aby dany wydatek został zaliczony do kosztów uzyskania przychodu, powinien zostać rzeczywiście poniesiony przez podatnika. W świetle dotychczasowej praktyki organów podatkowych (przykładowo interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 16 lipca 2019 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.215.2019.1.MBD), poprzez poniesienie wydatku należy rozumieć jego pokrycie w całości z zasobów majątkowych podatnika (wydatek powinien stanowić uszczuplenie jego majątku). W związku z tym, za koszt uzyskania przychodów nie mogą zostać uznane wydatki, które zostały poniesione przez podmioty inne niż sam podatnik.

W przedmiotowej sprawie, wypłata wynagrodzenia success fee nastąpiła na podstawie umów na usługi doradcze zawarte z Usługodawcami oraz na podstawie wystawionych przez nich faktur.

Jednocześnie Wnioskodawca podkreśla, że wypłata wynagrodzenia success fee nastąpiła z należącego do niego rachunku bankowego, co z kolei oznacza, że wypłata wiązała się z uszczupleniem jego majątku.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy w niniejszym stanie faktycznym przesłanka rzeczywiście poniesionego wydatku została spełniona.

- Ad. 2. Definitywność wynagrodzenia success fee.

Kolejnym z warunków zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodu jest jego definitywny charakter, a wydatek ten nie powinien podlegać zwrotowi (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 10 września 2019 r. sygn. akt II FSK 839/18).

Wnioskodawca wskazuje, że to Spółka została obciążona kwotą wynagrodzenia success fee, wydatki z nim związane w pełni obciążały Spółkę i nie zostaną jej w jakikolwiek sposób zwrócone przez żaden inny podmiot. Poniesiony wydatek ma tym samym charakter rzeczywisty oraz definitywny, albowiem to Spółka poniosła w całości ekonomiczny ciężar opłaty za nabyte usługi.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy wydatek z tytułu wynagrodzenia success fee spełnia kryterium definitywności.

- Ad. 3. Związek wynagrodzenia success fee z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą.

Dokonywane wydatki muszą również mieć związek z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę. Aby można było mówić o spełnieniu wymogu istnienia związku między wydatkiem, a uzyskaniem przychodu (bądź zabezpieczeniem lub zachowaniem źródła przychodów), dany wydatek musi być powiązany z aktywnością powodującą powstanie przychodów podatkowych podatnika. Podstawowym źródłem powstania tego rodzaju przychodów jest prowadzona przez podatnika działalność gospodarcza.

Stanowisko to w odniesieniu do success fee znalazło potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 1 grudnia 2020 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.425.2020.2.DP: „Spółka nabywając usługi określone w Umowach Zarządzania od Usługodawcy, działającego w charakterze profesjonalnego podmiotu zajmującego się realizacją usług wskazanych Umowach Zarządzania w oczywisty sposób działała w celu zwiększenia swoich przychodów z działalności gospodarczej m.in. poprzez uzyskiwanie wyższych przychodów z wynajmu czy wzrost wartości Nieruchomości. Oznacza to, że Wynagrodzenie za Sukces było skorelowane z działalnością gospodarczą Spółki”.

Jak wskazuje powszechna praktyka organów podatkowych wynagrodzenie success fee – w sytuacji, gdy spełnia pozostałe przesłanki zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów – jest traktowane jako koszt uzyskania przychodu, co znalazło potwierdzenie także w m.in.:

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 19 czerwca 2020 r. o sygn. 0111-KDIB1-2.4010.138.2020.2.MS,

-interpretacji indywidualnej z 25 września 2019 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o sygn. 0111-KDIB2-1.4010.266.2019.3.BKD,

-interpretacji indywidualnej z 20 kwietnia 2016 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach o sygn. IBPB-1-1/4511-133/16/ZK.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wskazuje, że wydatki poniesione przez niego w postaci wynagrodzenia success fee Usługodawców, którzy wspierali Spółkę w procesie uzyskania prawa dzierżawy gruntu na terenie (…), były ściśle związane z prowadzeniem przez Spółkę jej podstawowej działalności. Uzyskanie przez Spółkę dostępu do terenów (…) pozwoli jej bowiem efektywnie realizować czynności związane z (…) przeładunkiem towarów, co stanowi podstawową działalność Spółki, przekładając się na możliwość uzyskania przez Spółkę przychodów.

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, przesłanka związku wydatków z działalnością gospodarczą Spółki została spełniona.

- Ad. 4 Poniesienie wydatku na wynagrodzenie success fee w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Kolejnym warunkiem zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodu jest to by wydatek taki został poniesiony w celu uzyskania przychodów, ewentualnie w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Jednocześnie podstawową cechą kosztu podatkowego jest związek z przychodem (ewentualnie z zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów).

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, udział Z. w procesie zawarcia umowy dzierżawy stanowił standardową praktykę Grupy X, w zakresie reprezentacji należących do niej spółek portowych i uzasadniony jest względami biznesowymi Grupy X – z uwagi na wynajem nieruchomości należących do Skarbu Państwa, (...) podmiotu (…) zwiększała prawdopodobieństwo wygranej w przetargu oraz w konsekwencji uzyskania prawa dzierżawy. Ponadto wystąpienie w postępowaniu przetargowym podmiotu zarządzającego Grupą X, pozwoliło na zobowiązanie się wobec Y S.A. do poniesienia (...) wydatków inwestycyjnych w trakcie trwania dzierżawy, co miało również wpływ na wygraną Grupy X w przetargu.

Równocześnie udział Z. w przetargu umotywowany był wielokrotnie większą zdolnością kredytową tej spółki. Y S.A. wymagał bowiem od uczestników przetargu posiadania określonej zdolności kredytowej, którego to wymogu Wnioskodawca nie byłby w stanie samodzielnie spełnić. Ponadto, zgodnie z przyjętą w ramach Grupy X praktyką to właśnie spółka dominująca uczestniczy (...) w postępowaniach o podobnym charakterze do przetargu zorganizowanego przez Y S.A.

Umowa dzierżawy przewiduje, że przeniesienie prawa dzierżawy gruntu z Z. na Spółkę uzależnione jest od zgody udzielonej przez Wydzierżawiającego, czyli Y S.A. (spółka zależna Skarbu Państwa). Zgoda taka została już uzyskana, w związku z czym Z. oraz Spółka rozpoczęły proces przenoszenia umowy dzierżawy na Wnioskodawcę, w wyniku którego dojdzie do cesji tej umowy. Użytkownikiem dzierżawionych gruntów będzie bowiem Wnioskodawca (spółka zależna ze 100% udziałem kapitałowym Grupy X), która – przy wykorzystaniu zasobów ludzkich i infrastrukturalnych, którymi dysponuje – będzie faktycznie prowadzić działalność z wykorzystaniem gruntów na terenie (…).

W opinii Wnioskodawcy, z przedstawionego stanu faktycznego bezsprzecznie wynika, że wydatki poniesione na wynagrodzenie success fee dla Usługodawców zostały poniesione w celu osiągnięcia przez Spółkę przychodów. Jak zostało bowiem wskazane w opisie stanu faktycznego:

-usługi świadczone na podstawie umów cywilnoprawnych zawartych z Usługodawcami były usługami ściśle związanymi z możliwością uzyskiwania przez Spółkę przychodu – brak dzierżawy terenów (…) wiązałby się z uniemożliwieniem jej dalszej działalności,

-w oparciu o umowy cywilnoprawne Usługodawcy zobowiązali się do świadczenia usług polegających na wsparciu w procesie negocjacji zawarcia nowej umowy dzierżawy, która była niezbędna by Spółka kontynuowała swoją podstawową działalność gospodarczą.

Powyższe usługi przełożyły się na zabezpieczenie źródła przychodów Spółki, a w konsekwencji umożliwiły generowanie w przyszłości przychodów z działalności gospodarczej prowadzonej na obszarze (…).

W ocenie Wnioskodawcy, należy uznać, że w sytuacji, w której wydatek poniesiony przez Spółkę z tytułu success fee spełnia pozostałe ogólne przesłanki pozwalające uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodu, stanowi on dla Spółki koszt uzyskania przychodu. Wnioskodawca zauważa, że usługi wyświadczone przez Usługodawców miały na celu bezsprzecznie uzyskanie przez Spółkę dostępu do terenów terminalu (…) w (…) i jako takie, wykazują niewątpliwie związek z celem osiągnięcia przez Spółkę przychodu/zabezpieczenia jego źródła przychodu.

Wobec powyższego w ocenie Wnioskodawcy, wydatek poniesiony z tytułu success fee może stanowić koszt uzyskania przychodu Spółki.

Mając na uwadze powyższe argumenty, Wnioskodawca wskazuje, że w jego opinii wydatki, które poniósł na wypłatę dodatkowego wynagrodzenia tzw. success fee będą stanowiły koszt uzyskania przychodu zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, bowiem ostatecznie to Spółka będzie stroną umowy dzierżawy a zarazem również beneficjentem przedmiotu dzierżawy, którego użytkowanie będzie ściśle związane z uzyskiwaniem i zabezpieczeniem źródła przychodów Spółki.

- Ad. 5 Udokumentowanie wynagrodzenia success fee.

Ustawa o CIT w art. 15 ust. 1 nie precyzuje sposobu udokumentowania wydatków uznawanych za koszt uzyskania przychodu, przy czym należy przyjąć, że powinno mieć to miejsce na zasadach ogólnych, czyli na podstawie art. 9 ustawy o CIT.

Orzecznictwo precyzuje obowiązek rzetelnego udokumentowania wydatku np. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 6 lutego 2019 r. o sygn. I SA/Gl 719/18 wskazano, że w celu uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów niezbędne jest nie tylko zaistnienie konkretnego zdarzenia gospodarczego, ale także odpowiednie udokumentowanie tej operacji.

Dokumentami, na podstawie których Spółka wypłaciła wynagrodzenie success fee były faktury, wskazujące Spółkę jako nabywcę usług. Ponadto, z treści umów zawartych przez Spółkę z Usługodawcami wynika, że wynagrodzenie success fee stanowi dodatkową zapłatę za świadczenie przez Usługodawców usług, które wypłacane jest po spełnieniu określonych w umowach warunków.

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, poniesione przez Spółkę wydatki z tytułu success fee zostały prawidłowo udokumentowane.

- Ad. 6 Niewystąpienie przesłanki negatywnej z katalogu wskazanego w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Art. 16 ust. 1 ustawy o CIT precyzuje zamknięty katalog wydatków, które nie mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów. Definiując koszty uzyskania przychodów w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, ustawodawca zastrzegł, że są to koszty niewymienione właśnie w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Dlatego też konieczność niewystępowania danego wydatku w katalogu tzw. kosztów zabronionych można określić jako negatywną przesłankę zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

W ocenie Wnioskodawcy, wydatki z tytułu wynagrodzenia success fee nie zostały wyłączone z kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Zamknięty katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodu nie wskazuje na wynagrodzenie płatne w formie success fee lub innych wydatków na rzecz Usługodawców, które mają charakter tożsamy z wydatkiem poniesionym przez Wnioskodawcę.

Powyższe oznacza, że poniesione przez Spółkę wydatki z tytułu wynagrodzenia success fee nie są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na mocy powyższego przepisu.

Mając na uwadze powyższe, w opinii Wnioskodawcy, wypłacone Usługodawcom wynagrodzenie success fee stanowi koszt uzyskania przychodów Spółki.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo wskazać należy, że stosownie do zadanego pytania wyznaczającego zakres rozpatrzenia wniosku przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej była wyłącznie kwestia ustalenia, czy wypłacane Usługodawcom wynagrodzenie success fee stanowi koszt uzyskania przychodów Spółki.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.