Interpretacja indywidualna z dnia 14 kwietnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.89.2023.1.IN

Skoro nie przysługują Państwu prawa autorskie do oprogramowania, nie są Państwo licencjobiorcą tego oprogramowania ani nie udzielają Państwo sublicencji, a tylko działają Państwo jako pośrednik transakcji sprzedaży to przychody osiągane przez Państwa w związku z dostarczaniem klientom licencji zewnętrznych producentów na wytwarzane przez zewnętrznych producentów oprogramowanie, w sytuacji kiedy nie są Państwo licencjodawcą ani sublicencjodawcą, nie stanowią przychodów z praw autorskich lub praw własności przemysłowej, w tym z tytułu zbycia tych praw, o których mowa w art. 28j ust. 1 pkt 2) lit. e) ustawy o CIT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 lutego 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 17 lutego 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy przychody osiągane przez Spółkę w związku z dostarczaniem klientom licencji zewnętrznych producentów na wytwarzane przez zewnętrznych producentów oprogramowanie, stanowią przychody z praw autorskich lub praw własności przemysłowej w tym z tytułu zbycia praw, o których mowa w art. 28j ust. 1 pkt 2 lit. e ustawy o CIT.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, niezależnie od miejsca ich osiągania (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”). Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie technologii informatycznych i komputerowych.

W ramach prowadzonej działalności Spółka w szczególności:

1)świadczy usługi zarządzania systemem bezpieczeństwa IT dla systemów informatycznych klientów (w tym usługi Smart Security, aktywny monitoring elementów infrastruktury, utrzymanie infrastruktury, monitorowanie zdarzeń bezpieczeństwa z urządzeń firewall),

2)dostarcza klientom sprzęt i oprogramowanie wytworzone przez zewnętrznych producentów,

3)realizuje usługi wdrożeniowe obejmujące przygotowanie projektu technicznego, wdrożenie sprzętu i oprogramowania u klientów, w szczególności poprzez ich instalację i konfigurację, stworzenie dokumentacji powykonawczej,

4)dostarcza klientom licencje zewnętrznych producentów na wytworzone przez nich oprogramowanie i sprzęt,

5)dostarcza klientom wsparcie i gwarancje zewnętrznych producentów na wytworzone przez nich oprogramowanie i sprzęt,

6)świadczy usługi wsparcia technicznego i serwisu,

7)świadczy konsultacje techniczne.

Zasadniczo Spółka nie tworzy samodzielnie oprogramowania, które następnie jest udostępniane klientom, a dostarcza klientom oprogramowanie i sprzęt wytworzone przez zewnętrznych producentów wraz z licencjami, wsparciem i gwarancjami tych producentów. W tym zakresie rolę Wnioskodawcy można określić więc jako rolę pośrednika pomiędzy producentem a końcowym użytkownikiem dostarczanego oprogramowania i sprzętu. Należy podkreślić, że Wnioskodawcy nie przysługują prawa autorskie do oprogramowania zewnętrznych producentów dostarczanego klientom, w szczególności Wnioskodawca nie jest licencjobiorcą tego oprogramowania ani nie udziela sublicencji na jego wykorzystywanie. Licencje zewnętrznych producentów są nabywane przez Wnioskodawcę każdorazowo na rzecz konkretnych klientów po złożeniu przez nich indywidualnych zamówień. Wnioskodawca działa tutaj jak pośrednik, samemu nie będąc uprawnionym do korzystania z takiej licencji. Identyfikacja klientów, na rzecz których nabywane są licencje jest możliwa bądź na podstawie samych faktur wystawianych na rzecz Wnioskodawcy przez zewnętrznych producentów (przykładowo w takich fakturach wskazywany jest użytkownik końcowy w osobie klienta) bądź na podstawie ewidencji prowadzonych przez Wnioskodawcę. Jednocześnie zdarza się, że wykonując usługi wymienione powyżej, Wnioskodawca podejmuje czynności, które mają na celu dostosowanie wystandaryzowanych rozwiązań do indywidualnych potrzeb klientów.

W toku takich prac powstaje niekiedy oprogramowanie i dokumentacja stanowiące utwory w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W takich sytuacjach Wnioskodawca udziela klientom niewyłączonych, bezterminowych licencji do wytwarzanego przez siebie oprogramowania i dokumentacji.

W związku z udzielaniem takich licencji Wnioskodawcy nie przysługuje żadne dodatkowe wynagrodzenie (innymi słowy - licencje są udzielane przez Wnioskodawcę w ramach podstawowego wynagrodzenia ustalonego w poszczególnych umowach). Wartość licencji do oprogramowania i dokumentacji wytworzonych przez Wnioskodawcę jest jednak marginalna i w żadnym wypadku nie przekracza 50% należnego Wnioskodawcy wynagrodzenia.

Obecnie Wnioskodawca rozważa zmianę formy opodatkowania na przewidzianą przepisami rozdziału 6b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o CIT’) formę ryczałtu od dochodów spółek.

W odniesieniu do Wnioskodawcy nie zachodzą przesłanki negatywne określone w 28k ustawy o CIT oraz zostaną spełnione warunki uprawniające do zastosowania ryczałtu od dochodów spółek przewidziane w art. 28j ust. 1 pkt 3-7 ustawy CIT.

Wnioskodawca:

1)zatrudnia na podstawie umowy o pracę co najmniej 3 osoby w przeliczeniu na pełne etaty, niebędące akcjonariuszami Wnioskodawcy, przez okres co najmniej 300 dni w roku podatkowym,

2)ponosi miesięcznie wydatki w kwocie stanowiącej co najmniej trzykrotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw z tytułu wypłaty wynagrodzeń na rzecz zatrudnionych na podstawie umowy innej niż umowa o pracę co najmniej 3 osób fizycznych, niebędących akcjonariuszami Wnioskodawcy, i w związku z wypłatą tych wynagrodzeń Wnioskodawca jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych i płatnikiem składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych i ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych,

3)prowadzi działalność w formie spółki akcyjnej, której akcjonariuszami są wyłącznie osoby fizyczne nieposiadające praw majątkowych związanych z prawem do otrzymania świadczenia jako założyciele (fundatorzy) lub beneficjenci fundacji, trustu lub innego podmiotu albo stosunku prawnego o charakterze powierniczym,

4)nie posiada udziałów (akcji) w kapitale innej spółki, tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym lub w instytucji wspólnego inwestowania, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną oraz innych praw majątkowych związanych z prawem do otrzymania świadczenia, jako założyciel (fundator) lub beneficjent fundacji, trustu lub innego podmiotu albo stosunku prawnego o charakterze powierniczym,

5)nie będzie sporządzał a za okres opodatkowania ryczałtem sprawozdań finansowych zgodnie z MSR na podstawie art. 45 ust. 1a i 1b ustawy o rachunkowości,

6)złoży zawiadomienie o wyborze opodatkowania ryczałtem, według ustalonego wzoru, do właściwego naczelnika urzędu skarbowego w ustawowym terminie.

Pytanie

Czy przychody osiągane przez Wnioskodawcę w związku z dostarczaniem klientom licencji zewnętrznych producentów na wytwarzane przez zewnętrznych producentów oprogramowanie, w sytuacji kiedy Wnioskodawca nie jest licencjodawcą ani sublicencjodawcą, stanowią przychody z praw autorskich lub praw własności przemysłowej, w tym z tytułu zbycia tych praw, o których mowa w art. 28j ust. 1 pkt 2) lit. e) ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy przychody osiągane przez niego w związku z dostarczaniem klientom licencji zewnętrznych producentów na wytwarzane przez zewnętrznych producentów oprogramowanie, w sytuacji kiedy Wnioskodawca nie jest licencjodawcą ani sublicencjodawcą, nie stanowią przychodów z praw autorskich lub praw własności przemysłowej, w tym z tytułu zbycia tych praw, o których mowa w art. 28j ust. 1 pkt 2) lit. e) ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 28j ust. 1 pkt 2) ustawy o CIT opodatkowaniu ryczałtem może podlegać podatnik, w odniesieniu do którego spełniony jest następujący warunek:

mniej niż 50% przychodów z działalności osiągniętych w poprzednim roku podatkowym, liczonych z uwzględnieniem kwoty należnego podatku od towarów i usług, pochodzi:

a)z wierzytelności,

b)z odsetek i pożytków od wszelkiego rodzaju pożyczek,

c)z części odsetkowej raty leasingowej,

d)z poręczeń i gwarancji,

e)z praw autorskich lub praw własności przemysłowej, w tym z tytułu zbycia tych praw,

f)ze zbycia i realizacji praw z instrumentów finansowych,

g)z transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 - w przypadku gdy w związku z tymi transakcjami nie jest wytwarzana wartość dodana pod względem ekonomicznym lub wartość ta jest znikoma.

Przepisy ustawy o CIT nie zawierają definicji praw autorskich ani praw własności przemysłowej. W celu ustalenia zakresu przedmiotowego tych pojęć należy więc odnieść się do odrębnych przepisów, tj. do przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (dalej: „Prawo autorskie”) oraz ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (dalej: „PWP”).

Zgodnie z przepisami Prawa autorskiego przedmiotem ochrony prawnoautorskiej jest utwór. Prawa autorskie do utworów dzielą się na majątkowe i niemajątkowe. Źródłem przychodów mogą być tylko autorskie prawa majątkowe, z uwagi na fakt, że prawa osobiste są niezbywalne, a zatem jako niestanowiące przedmiotu obrotu nie mogą przynosić ich właścicielowi przychodów. Chronią one nieograniczoną w czasie i niepodlegającą zrzeczeniu się lub zbyciu więź twórcy z utworem. Natomiast na autorskie prawa majątkowe składają się: prawo do korzystania z utworu i rozporządzania nim na wszystkich polach eksploatacji oraz prawo do wynagrodzenia za korzystanie z utworu. Prawa majątkowe mogą być przedmiotem obrotu, a co za tym idzie mogą stanowić źródło przychodu.

Podstawowym przychodem z praw autorskich jest wynagrodzenie z tytułu przeniesienia (zbycia) autorskich praw majątkowych na inny podmiot oraz wynagrodzenie z tytułu upoważnienia podmiotu trzeciego do korzystania z utworu (a więc wynagrodzenie otrzymywane w związku z udzieleniem licencji bądź sublicencji). W zakresie praw własności przemysłowej należy natomiast wskazać, że w świetle ustawy - Prawo własności przemysłowej, przedmiotami przez nią chronionymi są: wynalazki, wzory użytkowe, wzory przemysłowe, znaki towarowe, oznaczenia geograficzne i topografie układów scalonych. Prawa twórców zostały wymienione w art. 8 ust. 1 pkt 1-3 Prawa własności przemysłowej i obejmują: prawo twórcy do uzyskania patentu (względnie prawo do uzyskania prawa ochronnego albo prawa z rejestracji); prawo twórcy do wynagrodzenia; prawo twórcy do wymieniania go jako twórcy w opisach, rejestrach oraz w innych dokumentach i publikacjach.

Analogicznie jak w przypadku przychodów z praw autorskich, źródłem przychodu z praw własności przemysłowej może być wynagrodzenie uzyskiwane z tytułu przeniesienia poszczególnych praw własności przemysłowej bądź z tytułu udostępnienia poszczególnych praw do korzystania przez osoby trzecie (tj. wynagrodzenie z tytułu udzielenia licencji bądź sublicencji).

Odnosząc powyższe do sytuacji Wnioskodawcy należy wskazać, że model działalności Wnioskodawcy zakłada między innymi dostarczanie klientom licencji zewnętrznych producentów na oprogramowanie wytwarzane przez tych producentów. Rolę Wnioskodawcy można określić jako rolę pośrednika pomiędzy producentem a końcowym użytkownikiem dostarczanego oprogramowania i sprzętu.

Wnioskodawcy nie przysługują prawa autorskie do oprogramowania dostarczanego klientom, w szczególności Wnioskodawca nie jest licencjobiorcą tego oprogramowania ani nie udziela sublicencji na jego wykorzystywanie. Sama umowa licencyjna jest zawierana pomiędzy klientem Wnioskodawcy a zewnętrznym producentem oprogramowania. Wnioskodawca nie jest więc stroną umów licencyjnych, na podstawie których klienci nabywają prawo do korzystania z oprogramowania zewnętrznych producentów dostarczanego klientom przez Wnioskodawcę. W przyjętym modelu to producent oprogramowania realizuje przychody z tytułu przysługujących mu praw autorskich. Przychody realizowane przez Wnioskodawcę mają natomiast charakter przychodów czysto operacyjnych (a nie pasywnych) i w ocenie Wnioskodawcy nie powinny być one uwzględniane w limicie 50% przychodów pasywnych przewidzianym w art. 28j ust. 1 pkt 2) lit. e) ustawy o CIT. Nie stanowią one bowiem przychodów z praw autorskich ani tym bardziej przychodów z praw własności przemysłowej (należy raz jeszcze podkreślić, że Wnioskodawcy nie przysługują prawa autorskie do dostarczanego klientom oprogramowania, z kolei oprogramowanie jako utwór nie może być w ogóle przedmiotem praw własności przemysłowej). Działalność Wnioskodawcy opisana w przedmiotowym wniosku ma w istocie handlowy charakter. Wnioskodawca przekonuje klientów do korzystania z konkretnych rozwiązań innych producentów, a następnie osiąga przychód w kwocie odpowiadającej różnicy pomiędzy ceną licencji, którą Wnioskodawca płaci zewnętrznemu producentowi, korzystając częstokroć z przyznawanych mu upustów, a ceną otrzymaną od klienta końcowego za prawo do korzystania przez niego z tej licencji.

Przychody realizowane w tym zakresie przez Wnioskodawcę nie stanowią więc przychodów z praw autorskich, a przychody z działalności handlowej, które nie są objęte katalogiem z art. 28j ust. 1 pkt 2) lit. e) ustawy o CIT.

Prawidłowość przedstawionego powyżej stanowiska Wnioskodawcy potwierdzają także argumenty natury celowościowej. Celem wprowadzenia przepisu art. 28j ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT było ograniczenie możliwości korzystania z opodatkowania ryczałtem przez podmioty nieprowadzące aktywnej działalności gospodarczej, nakierowane na czerpanie przychodów głównie z pasywnych źródeł przychodów. Wnioskodawca prowadzi natomiast realną działalność gospodarczą o charakterze operacyjnym. Zatrudnia wykwalifikowany personel, korzysta z lokalu, w którym urządzone jest biuro, samodzielnie wykonuje podstawowe funkcje gospodarcze przy wykorzystaniu zasobów własnych, ponosi istotne koszty działalności operacyjnej, świadczy usługi na rzecz szerokiej grupy klientów zarówno na rynku krajowym, jak i zagranicznym. Nie zachodzą więc przesłanki, które uzasadniałyby pozbawienie Wnioskodawcy możliwości korzystania z opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek podatników.

Podsumowując, należy stwierdzić, że przychody osiągane przez Wnioskodawcę w związku z dostarczaniem klientom licencji zewnętrznych producentów na wytwarzane przez zewnętrznych producentów oprogramowanie, w sytuacji kiedy Wnioskodawca nie jest licencjodawcą ani sublicencjodawcą, nie będą stanowić przychodów, o których mowa w art. 28j ust. 1 pkt 2) lit. e) ustawy o CIT. Co za tym idzie nie powinny być one uwzględniane w limicie 50% przychodów pasywnych, przekroczenie którego wyklucza możliwość skorzystania z tzw. estońskiego CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 28j ust. 1 ustawy dnia 15 lutego 1992 r. o dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Opodatkowaniu ryczałtem może podlegać podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1)(uchylony);

2)mniej niż 50% przychodów z działalności osiągniętych w poprzednim roku podatkowym, liczonych z uwzględnieniem kwoty należnego podatku od towarów i usług, pochodzi:

a)z wierzytelności,

b)z odsetek i pożytków od wszelkiego rodzaju pożyczek,

c)z części odsetkowej raty leasingowej,

d)z poręczeń i gwarancji,

e)z praw autorskich lub praw własności przemysłowej, w tym z tytułu zbycia tych praw,

f)ze zbycia i realizacji praw z instrumentów finansowych,

g)z transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 - w przypadku gdy w związku z tymi transakcjami nie jest wytwarzana wartość dodana pod względem ekonomicznym lub wartość ta jest znikoma;

3)podatnik:

a)zatrudnia na podstawie umowy o pracę co najmniej 3 osoby w przeliczeniu na pełne etaty, niebędące udziałowcami, akcjonariuszami ani wspólnikami tego podatnika, przez okres co najmniej 300 dni w roku podatkowym, a w przypadku gdy rokiem podatkowym nie jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych - przez co najmniej 82% dni przypadających w roku podatkowym, lub

b)ponosi miesięcznie wydatki w kwocie stanowiącej co najmniej trzykrotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw z tytułu wypłaty wynagrodzeń na rzecz zatrudnionych na podstawie umowy innej niż umowa o pracę co najmniej 3 osób fizycznych, niebędących udziałowcami, akcjonariuszami ani wspólnikami tego podatnika, jeżeli w związku z wypłatą tych wynagrodzeń podatnik jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych lub płatnikiem składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych lub ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych;

4)prowadzi działalność w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, spółki akcyjnej, prostej spółki akcyjnej, spółki komandytowej, spółki komandytowo-akcyjnej, której odpowiednio udziałowcami, akcjonariuszami lub wspólnikami są wyłącznie osoby fizyczne nieposiadające praw majątkowych związanych z prawem do otrzymania świadczenia jako założyciele (fundatorzy) lub beneficjenci fundacji, trustu lub innego podmiotu albo stosunku prawnego o charakterze powierniczym;

5)nie posiada udziałów (akcji) w kapitale innej spółki, tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym lub w instytucji wspólnego inwestowania, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną oraz innych praw majątkowych związanych z prawem do otrzymania świadczenia jako założyciel (fundator) lub beneficjent fundacji, trustu lub innego podmiotu albo stosunku prawnego o charakterze powierniczym;

6)nie sporządza za okres opodatkowania ryczałtem sprawozdań finansowych zgodnie z MSR na podstawie art. 45 ust. 1a i 1b ustawy o rachunkowości;

7)złoży zawiadomienie o wyborze opodatkowania ryczałtem, według ustalonego wzoru, do właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie do końca pierwszego miesiąca pierwszego roku podatkowego, w którym ma być opodatkowany ryczałtem.

Podatnik, aby móc wybrać nową formę opodatkowania jest zobowiązany spełnić warunki określone w ww. przepisach o ryczałcie. Dodatkowo przepisy te wyłączają wprost niektóre kategorie podatników z zakresu podmiotowego tej regulacji, o czym stanowi art. 28k ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 28f ust. 1 ustawy CIT:

Opodatkowanie ryczałtem obejmuje okres bezpośrednio po sobie następujących 4 lat podatkowych wskazany przez podatnika w zawiadomieniu, o którym mowa w art. 28j ust. 1 pkt 7.

Po zakończeniu okresu czteroletniego, jeśli podatnik spełnia warunki ustawowe, może kontynuować rozliczenia zgodnie z przepisami rozdziału 6b ustawy CIT, w kolejnym okresie czteroletnim.

Stosownie do art. 28f ust. 2 ustawy CIT:

Opodatkowanie ryczałtem przedłuża się na kolejne okresy bezpośrednio po sobie następujących 4 lat podatkowych, chyba że podatnik złoży informację o rezygnacji z opodatkowania ryczałtem w deklaracji, o której mowa w art. 28r ust. 1, składanej za ostatni rok podatkowy, w którym podatnik był opodatkowany ryczałtem.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że prowadzą Państwo działalność w zakresie technologii informatycznych i komputerowych. Nie tworzą Państwo samodzielnie oprogramowania. Dostarczają Państwo oprogramowanie i sprzęt wytworzone przez zewnętrznych producentów wraz z licencjami. Nie przysługują Państwu prawa autorskie do oprogramowania zewnętrznych producentów. Nie są Państwo licencjobiorcami tego oprogramowania, ani także nie udzielają Państwo sublicencji na jego wykorzystywanie. Działają Państwo jako pośrednik, bowiem nie są Państwo uprawnieni do korzystania z licencji. Licencje zewnętrzne, o których mowa we wniosku są nabywane przez Państwa każdorazowo na rzecz konkretnych klientów, po złożeniu przez nich indywidualnych zamówień. Zamierzają Państwo zmienić formę opodatkowania na ryczałt od dochodów spółek. Wskazują Państwo, że spełniają Państwo warunki uprawniające do zastosowania ryczałtu od dochodów spółek przewidziane w art. 28j ust. 1 ustawy o CIT, a także nie zachodzą przesłanki negatywne określone w art. 28 omawianej ustawy.

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest kwestia ustalenia czy przychody osiągane przez Państwa w związku z dostarczaniem klientom licencji zewnętrznych producentów na wytwarzane przez zewnętrznych producentów oprogramowanie, w sytuacji kiedy Państwo nie są licencjodawcą ani sublicencjodawcą, będą stanowiły przychody z praw autorskich, lub praw własności przemysłowej w tym z tytułu zbycia tych praw, o których mowa w art. 28j ust. 1 pkt 2 lit. e ustawy CIT.

Odnosząc się do powyższej wątpliwości należy w pierwszej kolejności zauważyć, iż wskazane w art. 28j ust. 1 pkt 2 ustawy CIT warunki dotyczące struktury przychodów mają w zamierzeniu ograniczać możliwość korzystania z nowej formy opodatkowania tym podmiotom, które nie prowadzą aktywnej działalności gospodarczej, a swoje dochody opierają na pasywnych źródłach przychodów.

W przepisie art. 28j ust. 1 pkt 2 lit. e ustawy CIT ustawodawca wyklucza bowiem możliwość skorzystania z ryczałtu od dochodu spółek kapitałowych przez podmioty uzyskujące więcej niż 50% przychodów z praw autorskich lub praw własności przemysłowej, w tym z tytułu zbycia tych praw.

W celu określenia zakresu praw autorskich wg polskich przepisów, należy odnieść się do art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2022 r. poz. 2509; dalej: „upapp”) w myśl którego,

przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Ponadto w art. 1 ust. 2 pkt 1 upapp stwierdza się, że

w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).

W art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim, zawarto ogólną normę, opisującą utwór, będący przedmiotem prawa autorskiego, natomiast ust. 2 tegoż artykułu ma charakter pomocniczy. Dla uznania danego dzieła za przedmiot prawa autorskiego nie wystarcza ustalenie, że mieści się ono w jednej z nazwanych ustawowo kategorii, podanych jako katalog otwarty. Ustawodawca, wyszczególniając przykładowe kategorie utworów, posłużył się porządkującym kryterium przedmiotu twórczości i użytych w niej środków wyrazu. Oznacza to, że niektóre dzieła chronione mogą być przyporządkowane do więcej niż jednego przedziału klasyfikacyjnego. Utwory wyrażone w sposób określony w art. 1 ust. 2 pkt 1 stanowią niejednorodną grupę utworów będących przedmiotem prawa autorskiego. Grupa ta została wyodrębniona ze względu na stosowane przez twórcę techniczne środki wyrazu, czyli utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi. W grupie tej wyodrębniono podkategorie wg przedmiotu twórczości, czyli literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe.

W myśl art. 74 ust. 1 upapp,

programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.

Ponadto, zgodnie z art. 74 ust. 2 zdanie pierwsze ww. ustawy,

ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia.

Jak wskazuje powołany przepis, program komputerowy podlega ochronie niezależnie od formy (sposobu) wyrażenia, a więc w postaci „programu źródłowego” i „programu maszynowego”, „programu wpisanego do pamięci stałej komputera”, itd. Podlega on ochronie również wówczas, gdy jest utrwalony w odręcznie sporządzonych notatkach, w dokumentacji projektowej, wytwórczej i użytkowej.

Stosownie do treści art. 74 ust. 4 upapp

autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego, z zastrzeżeniem przepisów art. 75 ust. 2 i 3, obejmują prawo do:

1)trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie; w zakresie, w którym dla wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania programu komputerowego niezbędne jest jego zwielokrotnienie, czynności te wymagają zgody uprawnionego;

2)tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała;

3)rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że w rozumieniu polskich przepisów o prawie autorskim, przedmiotem tego prawa są wszelkie przejawy działalności twórczej o indywidualnym charakterze bez względu na to, czy są to dzieła artystyczne, utwory naukowe lub literackie. Program komputerowy został wymieniony przez ustawodawcę jako przedmiot prawa autorskiego. Jednocześnie możliwe jest przeniesienie praw czy też udzielenie prawa do korzystania z autorskich praw majątkowych w stosunku do programu komputerowego.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 upapp,

Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej "licencją", obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione.

Jak wskazuje natomiast art. 53 ww. ustawy,

Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych wymaga zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważności.

Oznacza to, że niezachowanie formy pisemnej powoduje bezwzględną nieważność takiej umowy, wobec czego nie wystąpi skutek w postaci zamierzonego przeniesienia praw.

W tym miejscu wskazać należy, że Subskrypcja to abonamentowa (czasowa) forma licencjonowania. Umożliwia ona użytkownikowi dostęp do określonego pakietu licencji przez określony czas, oczywiście z możliwością stałego ich odnawiania.

Istotą licencji prawa autorskiego jest udzielenie prawa do korzystania z utworu (a właściwie praw do utworu, a nie utworu jako „egzemplarza”) oraz określenie pól eksploatacji tego utworu.

Jak stanowi natomiast art. 75 ust. 2 i 3 upapp,

2.Nie wymaga zezwolenia uprawnionego:

1)sporządzenie kopii zapasowej, jeżeli jest to niezbędne do korzystania z programu komputerowego. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, kopia ta nie może być używana równocześnie z programem komputerowym;

2)obserwowanie, badanie i testowanie funkcjonowania programu komputerowego w celu poznania jego idei i zasad przez osobę posiadającą prawo korzystania z egzemplarza programu komputerowego, jeżeli, będąc do tych czynności upoważniona, dokonuje ona tego w trakcie wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania lub przechowywania programu komputerowego;

3)zwielokrotnianie kodu lub tłumaczenie jego formy w rozumieniu art. 74 ust. 4 pkt 1 i 2, jeżeli jest to niezbędne do uzyskania informacji koniecznych do osiągnięcia współdziałania niezależnie stworzonego programu komputerowego z innymi programami komputerowymi, o ile zostaną spełnione następujące warunki:

a)czynności te dokonywane są przez licencjobiorcę lub inną osobę uprawnioną do korzystania z egzemplarza programu komputerowego bądź przez inną osobę działającą na ich rzecz,

b)informacje niezbędne do osiągnięcia współdziałania nie były uprzednio łatwo dostępne dla osób, o których mowa pod lit. a,

c)czynności te odnoszą się do tych części oryginalnego programu komputerowego, które są niezbędne do osiągnięcia współdziałania.

3.Informacje, o których mowa w ust. 2 pkt 3, nie mogą być:

1)wykorzystane do innych celów niż osiągnięcie współdziałania niezależnie stworzonego programu komputerowego;

2)przekazane innym osobom, chyba że jest to niezbędne do osiągnięcia współdziałania niezależnie stworzonego programu komputerowego;

3)wykorzystane do rozwijania, wytwarzania lub wprowadzania do obrotu programu komputerowego o istotnie podobnej formie wyrażenia lub do innych czynności naruszających prawa autorskie

Powyższe przepisy wskazują na zakres działania, który nie narusza autorskich praw majątkowych do programu komputerowego i nie wymaga zezwolenia uprawnionego.

Istotna jest także regulacja zawarta w art. 52 ust. 1 upapp, zgodnie, z którą,

Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, przeniesienie własności egzemplarza utworu nie powoduje przejścia autorskich praw majątkowych do utworu.

Zauważyć należy, że w przypadku licencji użytkownika końcowego nie dochodzi do udzielenia prawa do korzystania z autorskich praw majątkowych w stosunku do programu komputerowego w rozumieniu ww. przepisu, a jedynie do udzielenia prawa do używania określonego egzemplarza utworu (np. poprzez dostęp do korzystania z oprogramowania dla określonej ilości użytkowników). W szczególności, w przypadku licencji użytkownika końcowego, użytkownik ten nie uzyskuje praw do czerpania korzyści z autorskich praw majątkowych na zasadach przewidzianych w art. 74 ust. 4 upapp, tj. do:

‒trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie; w zakresie, w którym dla wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania programu komputerowego niezbędne jest jego zwielokrotnienie, czynności te wymagają zgody uprawnionego;

‒tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała;

‒rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii.

W kontekście powyższych rozważań, należy stwierdzić, że należność z tytułu sprzedaży subskrypcji na używanie oprogramowania komputerowego użytkownikom końcowym,która nie obejmuje uprawnień wynikających z art. 74 ust. 4 upapp nie będzie stanowiło przychodu z praw autorskich, w tym z tytułu zbycia tych praw.

W doktrynie przyjmuje się, że „Przedmiotem LUK [licencji użytkownika końcowego] nie są prawa autorskie. Jest to umowa uprawniająca do używania egzemplarza utworu. Pojęcie egzemplarza należy rozumieć szeroko, obejmując nim również „egzemplarze” niematerialne (np. plik cyfrowy). Zastosowane w nazwie „licencja użytkownika końcowego” słowo „użytkownik” (user) odpowiada, zatem treści umowy. Jej istotą jest korzystanie z egzemplarza dzieła - stosując określenie upraszczające - dla własnych potrzeb użytkownika. Użytkownik końcowy nie korzysta z praw do utworu, a zatem nie przysługują mu uprawnienia przynależne właścicielowi praw autorskich oraz delegowane na mocy stricte licencji licencjobiorcy. Zagadnienie, czy LUK jest licencją w rozumieniu prawa autorskiego, pozostaje poza zakresem omawianej tematyki. Porównując zakres uprawnień licencjobiorcy i użytkownika końcowego, można wskazać jednoznaczną granicę pomiędzy tymi pojęciami - brak korzystania z utworu na tzw. polach eksploatacji w przypadku LUK. Uzasadnia to tezę, że słowo „licencja” ma w przypadku LUK charakter potoczny, a nie prawny. Korzystanie z „egzemplarza” dzieła autorskiego przez użytkownika końcowego może bazować na umowie licencji końcowej lub nabycia określonego dobra. Nabywanie dóbr (materialnych i niematerialnych) dotyczyć może rzeczy (praw) wytworzonych dzięki prawom autorskim (zawierających „w sobie” dzieła autorskie). W wielu przypadkach stwierdzenie, że nie mamy do czynienia z żadną formą użytkowania praw autorskich jest bezsporne i zgodne z powszechną intuicją prawną. Na przykład zakup książki (zawierającej prawa autorskie autora tekstu, autora ilustracji, tłumacza i in.), filmu (zawierającego prawa autorskie twórców filmu), gry komputerowej (zawierającej prawa autorskie do programu komputerowego, muzyki, grafiki, głosów aktorów i in.), samochodu lub komputera (zawierających liczne zamontowane programy komputerowe) w sposób oczywisty oznacza jedynie zakup rzeczy, z której korzystać może nabywca, bez uzyskania jakichkolwiek uprawnień prawnoautorskich. Są to przykłady oczywiste.” (tak: J. Sekita, Rozliczanie podatku u źródła, Wolters Kluwer 2017).

W przypadku nabycia licencji typu end-user nie dochodzi ponadto do przeniesienia na nabywcę oprogramowania praw do używania praw autorskich (i praw pokrewnych). Nabywca tego typu oprogramowania nabywa bardzo wąski zakres uprawnień, które sprowadzają się do użytkowania nabytego egzemplarza oprogramowania zgodnie z jego przeznaczeniem. W konsekwencji zapłata za możliwość korzystania z programu komputerowego na własny użytek nie stanowi należności licencyjnej w myśl powołanych wyżej przepisów upapp.

W świetle wyżej wymienionych przepisów prawa podatkowego oraz przedstawionego opisu sprawy stwierdzić należy, że skoro nie przysługują Państwu prawa autorskie do oprogramowania, nie są Państwo licencjobiorcą tego oprogramowania ani nie udzielają Państwo sublicencji, a tylko działają Państwo jako pośrednik transakcji sprzedaży to przychody osiągane przez Państwa w związku z dostarczaniem klientom licencji zewnętrznych producentów na wytwarzane przez zewnętrznych producentów oprogramowanie, w sytuacji kiedy nie są Państwo licencjodawcą ani sublicencjodawcą, nie stanowią przychodów z praw autorskich lub praw własności przemysłowej, w tym z tytułu zbycia tych praw, o których mowa w art. 28j ust. 1 pkt 2) lit. e) ustawy o CIT.

Zatem Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo zaznaczyć należy, że stosownie do art. 14b i nast. Ordynacji podatkowej niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy kwestii objętej sformułowanym pytaniem wyznaczającym zakres rozpatrywanego wniosku ORD-IN.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651).