Interpretacja indywidualna z dnia 13 kwietnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.104.2019.7.EJ

Czy usługi wykonywane przez Licencjodawcę będą podlegały w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych (podatkiem u źródła).

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo:

 1) ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 15 marca 2019 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 19 listopada 2019 r. sygn. akt I SA/Gl 880/19 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 13 października 2022 r. sygn. akt II FSK 371/20; i

 2) stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 marca 2019 r. wpłynął Państwa wniosek z 11 marca 2019 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia czy usługi wykonywane przez Licencjodawcę będą podlegały w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych (podatkiem u źródła) (pytanie oznaczone we wniosku nr 1).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka jest jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej (spółką osobową) z siedzibą w Polsce, której wspólnikami są spółki kapitałowe posiadające rezydencję podatkową w Polsce. Spółka planuje świadczyć usługę, która pozwoli podmiotom produkującym i wprowadzającym na europejski rynek lekarstwa i wyroby medyczne spełnić obowiązki z zakresu serializacji leków.

Zgodnie z przepisami europejskimi przeciwdziałającymi fałszowaniu leków wytwórcy leków mają obowiązek zabezpieczenia lekarstw przed fałszowaniem w dwojaki sposób:

a. poprzez zabezpieczenie opakowania zewnętrznego w taki sposób, aby wszelkie próby otwarcia były widoczne oraz

b. poprzez umieszczenie na opakowaniu niepowtarzalnego identyfikatora, który pozwali na weryfikację autentyczności i identyfikację opakowania leku.

Dyrektywa wprowadzająca te przepisy przewiduje stworzenie systemu baz, w których będą przechowywane dane o produktach leczniczych podlegających serializacji (czyli znakowaniu niepowtarzalnym identyfikatorem). Dzięki temu możliwe będzie ich identyfikacja i sprawdzenie, czy obrót tymi lekami przebiegał prawidłowo oraz czy nie są sfałszowane.

Europejski system do zabezpieczenia leków polega na tym, że producent lekarstw zgłasza do europejskiej bazy leków swoje produkty, przekazując informacje o lekarstwach w tym indywidualny dla każdego opakowania numer seryjny. Następnie każdy podmiot biorący udział w obrocie tymi lekami może sprawdzić w bazie, kto jest producentem i inne dane umożliwiające identyfikację autentyczności leków, w tym informacje o obrocie tymi lekami.

Producenci leków, którzy wprowadzają na rynek duże ich ilości są zdolni ponieść wysokie koszty wdrożenia własnego systemu do serializacji leków.

Mniejsze podmioty produkujące leki nie są w stanie stworzyć własnego systemu do zgłaszania leków i go stale utrzymywać.

Specjalnie dla takich mniejszych podmiotów Spółka zamierza stworzyć możliwość spełnienia obowiązków serializacji za jej pośrednictwem (dalej: „Hosting usług”).

Spółka utworzy własny system połączony z europejską bazą. Każda z zainteresowanych firm uzyska swoje własne konto, za pośrednictwem którego będzie mogła spełniać obowiązki zgłaszania lekarstw. Klienci Spółki będą mogli z własnych komputerów logować się do systemu i zgłaszać leki do bazy.

Za hosting usług klienci Spółki będą płacili miesięczny abonament.

Dla zorganizowania systemu na potrzeby świadczenia Hostingu usług Spółka musi wynająć sprzęt komputerowy, który musi być zaopatrzony w odpowiednie oprogramowanie.

W celu zapewnienia odpowiedniego oprogramowania i wsparcia technicznego Spółka zamierza zawrzeć umowę z dostawcą oprogramowania (dalej: „Licencjodawca”) oraz firmą obsługującą i utrzymującą system od strony technicznej (dalej: „Firma IT”).

Licencja:

Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę współpracy z Licencjodawcą. Licencjodawca dostarczy Spółce oprogramowanie (licencje) umożliwiające obsługę Systemu (dalej: „Oprogramowanie”). Licencjodawca posiada rezydencję podatkową w Chorwacji i nie prowadzi w Polsce zakładu podatkowego w rozumieniu umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z Chorwacją (Umowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Chorwacji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 19 października 1994 roku).

Licencjodawca udzieli Wnioskodawcy niewyłącznej, niezbywalnej, nieprzenoszalnej, obowiązującej na całym świecie licencji na użytkowanie Oprogramowania przez okres obowiązywania umowy.

Licencjodawca jest wyłącznym właścicielem wszystkich praw autorskich i praw do użytkowania Oprogramowania, który jest jego wyłączną własnością. Prawa autorskie i prawa do korzystania z rozwiązania użytego w Oprogramowaniu są wyłączone z jakiejkolwiek formy i sposobu transferu i użytkowania, z wyjątkiem sytuacji i przypadków, gdy wyraźnie jest to dozwolone w zawartej z Licencjodawcą umową.

Aby Klienci Wnioskodawcy mogli korzystać z systemu muszą być uprawnieni do korzystania z oprogramowania zainstalowanego na urządzeniach Wnioskodawcy obsługujących system. Licencjodawca udzielił zgody na udzielenie sublicencji na tych warunkach, tzn. zarówno Wnioskodawca jak i jego Klienci nie będą uprawnieni do modyfikowania oprogramowania w jakikolwiek sposób. Przy dołączeniu każdego nowego Klienta do systemu, Licencjodawca odrębnie naliczy opłatę za to, że Wnioskodawca udzieli sublicencji kolejnemu podmiotowi.

W umowach jakie Spółka zamierza zawrzeć ze swoimi Klientami zawarte zostaną postanowienia z zakresu praw autorskich. Będzie w nich wyraźnie wskazane, że:

 a. właścicielem autorskich praw majątkowych i praw własności przemysłowej do oprogramowania, w tym do kodów źródłowych i dokumentacji dotyczącej tego oprogramowania jest Licencjodawca w pełnym zakresie, bez jakichkolwiek ograniczeń lub roszczeń na rzecz osób trzecich uniemożliwiających wykonanie umowy z Klientem;

 b. oprogramowanie jest wolne od wad prawnych, w szczególności wykonanie umowy i korzystanie z niego w zakresie wskazanym w umowie nie narusza jakichkolwiek praw autorskich, praw pokrewnych lub innych praw własności przemysłowej i intelektualnej osób trzecich;

 c. Spółka jest uprawniona do udzielenia sublicencji na korzystanie z oprogramowania zarządzającego unikalnym identyfikatorem produktu kategorii L1-L5 i na korzystanie z dokumentacji dotyczącej tego oprogramowania w zakresie, o którym mowa w umowie, a udzielenie sublicencji nie narusza żadnych patentów, praw własności, autorskich i pokrewnych, tajemnic handlowych, znaków handlowych oraz innych praw własności intelektualnej strony trzeciej.

Spółka będzie uprawniona do korzystania z oprogramowania na podstawie Umowy Licencyjnej. Licencjodawca będzie świadomy sposobu korzystania z programowania i tego, że System tworzony przy jego użyciu, będzie udostępniany Klientom Spółki.

Na podstawie postanowień umowy licencyjnej, bez uprzedniej zgody Licencjodawcy na piśmie Spółka nie może:

 a. używać lub zezwalać stronie trzeciej na dostęp do oprogramowania, z wyjątkiem przypadków wyraźnie określonych w umowie;

 b. udzielać sublicencji lub przenosić jakichkolwiek praw do oprogramowania przyznanego mu na mocy umowy z Licencjodawcą na jakąkolwiek stronę trzecią, chyba że zostało to wyraźnie określone w tej umowie lub wyraźnie dozwolone na podstawie poświadczenia wiarygodności na piśmie;

 c. podejmować próby odtworzenia kodu źródłowego, dekompilacji, dezasemblowania lub wyprowadzenia dowolnego kodu źródłowego z oprogramowania;

 d. spowodować zniszczenie lub wyłączenie oprogramowania;

 e. modyfikować, łączyć z innym oprogramowaniem lub tworzyć pochodnej pracy jakiejkolwiek części oprogramowania;

f. kopiować, wynajmować ani wypożyczać oprogramowania, chyba że wyraźnie określono inaczej w umowie; lub

 g. ingerować, ominąć lub zmienić zabezpieczenia oprogramowania.

Spółka nie ma prawa dokonywać zmian w oprogramowaniu, a jedynie dokonać integracji oprogramowania z odpowiednimi systemami i urządzeniami - są to klasyczne prace instalacyjne, które też zostaną wykonane przez podmiot z grupy Licencjodawcy.

Obsługa techniczna systemu:

Firma IT wykona instalację (zainstaluje na urządzeniach w ramach usług informatycznych) oraz integrację (wdrożenie) oprogramowania dostarczonego przez Licencjodawcę. Następnie będzie odpowiedzialna za utrzymanie systemu i jego sprawność. Firma IT posiada siedzibę w Serbii i nie prowadzi w Polsce zakładu podatkowego w rozumieniu przepisów umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z Jugosławią, która ma zastosowanie w przypadku kontaktów z Serbią (Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Federalnym Rządem Federalnej Republiki Jugosławii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 12 czerwca 1997 roku).

Usługi te zostaną wykonane zdalnie, co znaczy, że pracownicy Firmy IT nie będą obecni w Polsce, lecz z terytorium Serbii będą wykonywali usługi informatyczne dotyczące Systemu ulokowanego na terytorium Polski za pośrednictwem sieci Internet.

Za świadczone usługi Firma IT będzie uzyskiwała miesięczne, stałe wynagrodzenie. Będzie ono zależne od ilości Klientów, którzy będą korzystali z Hostingu usług Wnioskodawcy.

Spółka uzyska certyfikaty rezydencji obu podmiotów, z którymi będzie współpracowała przy świadczeniu Usług hostingu.

Pytanie:

Czy usługi wykonywane przez Licencjodawcę będą podlegały w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych (podatkiem u źródła)? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi wykonywane przez Licencjodawcę nie będą podlegały w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych (podatkiem u źródła).

Uzasadnienie stanowiska:

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 ze zm., dalej: „u.p.d.o.p.”) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 3 ust. 3 u.p.d.o.p. za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

 1. wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;

 2. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;

 3. papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;

 4. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym albo instytucji wspólnego inwestowania, w których co najmniej 50% wartości aktywów, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;

 5. tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

W myśl art. 3 ust. 5 u.p.d.o.p., za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.

W przepisach tych wyrażona została zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, zgodnie z którą państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim (zasada ta wynika z art. 26 u.p.d.o.p.) dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu.

Przychody te wymieniają art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 u.p.d.o.p.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz pkt 2a u.p.d.o.p., podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

 1. z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

 2. z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

 3. z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

- ustala się w wysokości 20% przychodów.

Przepisy powyższe na podstawie art. 21 ust. 2 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W cytowanym art. 21 u.p.d.o.p. wymienione zostały rodzaje należności, które jeśli wypłacane są przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, podlegają opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego obliczenia, potrącenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski jako płatnik. W praktyce zryczałtowany podatek potrącany z takiej należności zwany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 u.p.d.o.p. 

Na podstawie art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p., osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 u.p.d.o.p. są obowiązane jako płatnicy pobierać, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e u.p.d.o.p. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Zauważyć należy, że katalog usług w nim wskazanych jest katalogiem otwartym, na co wskazuje sformułowanie „oraz świadczeń o podobnym charakterze”. W ramach tego katalogu za świadczenia o podobnym charakterze należy jednakże uznać wyłącznie świadczenia równorzędne do wymienionych w ustawie. Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, winno ono spełnić takie same przesłanki, albo winny wynikać z niego takie same prawa i obowiązki dla stron jak ze świadczeń wymienionych w cytowanym przepisie. Innymi słowy, lista ta obejmuje również świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej nazwane. Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma w szczególności charakter wykonywanych świadczeń, ale również treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym.

Wśród przychodów wymienionych w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p. znajdują się przychody z praw autorskich i praw pokrewnych. Licencje do aplikacji stanowią prawa autorskie, dlatego należy uznać, że na podstawie u.p.d.o.p. usługi Licencjodawcy powinny podlegać podatkowi u źródła.

W związku z tym, że Spółka ma dysponować certyfikatem rezydencji Licencjodawcy konieczne jest przeanalizowanie obowiązku potrącenia podatku u źródła na mocy przepisów Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Chorwacji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 19 października 1994 roku (t. j. Dz. U. z 1996 nr 78 poz. 370).

W umowie tej w części dotyczącej należności licencyjnych wskazano, że określenie „należności licencyjne”, użyte w tym artykule, oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, oraz patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub urządzenia przemysłowego, handlowego, lub naukowego, jak również za informacje związane z doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

W przepisach tych nie wskazano, aby na mocy tej umowy wynagrodzenie za udzielenie licencji do aplikacji komputerowej stanowiło należności licencyjne. Stąd też do wynagrodzenia z tytułu licencji na oprogramowanie nie należy stosować przepisów dotyczących należności licencyjnych z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z Chorwacją.

W związku z powyższym, zastosowanie znaleźć powinny przepisy dotyczące zysków przedsiębiorstw, na podstawie których zyski przedsiębiorstwa umawiającego się państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim umawiającym się państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Dla przykładu stanowisko takie zajął Naczelny Sąd Administracyjny w wyrokach z 4 grudnia 2015 r. (sygn. akt II FSK 2789/13 i sygn. akt II FSK 2544/13), którym wskazał na przykładzie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z Niemcami, że aby należności licencyjne dotyczące programu komputerowego mogły podlegać podatkowi u źródła konieczne jest, aby w danej umowie „wymieniono w sposób jednoznaczny należności licencyjne od programów komputerowych, albo zdefiniowano należności licencyjne jako „należności uzyskiwane w związku z użytkowaniem lub prawem do użytkowania każdego prawa autorskiego”.

Sąd wskazał na przykładowe umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, które zawierają postanowienia umożliwiające pobór podatku u źródła od należności licencyjnych - są to dla przykładu umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania z Kazachstanem, Portugalią lub nowa umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania z Norwegią.

W umowach tych wskazano, że „należności licencyjne oznaczają wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania każdego prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z programami komputerowymi” (umowa u unikaniu podwójnego opodatkowania z Kazachstanem lub analogicznie umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania z Portugalią).

W umowie z Chorwacją definicja należności licencyjnych jest inna i wyraźnie nie obejmuje należności związanych z programami komputerowymi, a tym bardziej nie określa, że należności licencyjne dotyczą wszelkiego rodzaju praw autorskich.

Zgodnie z art. 12 ust. 2 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z Chorwacją pojęcie należności licencyjnych oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, oraz patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub urządzenia przemysłowego, handlowego, lub naukowego, jak również za informacje związane z doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

Na uwagę zasługują również stanowiska sądów administracyjnych, które uznają, że fakt objęcia programów komputerowych ochroną na podstawie przepisów ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych nie wpływa automatycznie na sposób opodatkowania podatkiem u źródła. Na jednolite orzecznictwo w tym zakresie wskazał już Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 2 maja 2015 r. (sygn. akt I FSK 2789/13), twierdząc, że sporne w sprawie zagadnienie - tj. kwestia opodatkowania podatkiem u źródła przychodów w postaci należności licencyjnych za korzystanie z praw do programu komputerowego, wypłacanych nierezydentom, było już wielokrotnie przedmiotem orzeczeń sądów administracyjnych, co doprowadziło do jednolitego orzecznictwa w tym zakresie (por. wyroki NSA: z 29 listopada 2011 r., sygn. akt II FSK 959/10, z 6 października 2010 r., sygn. akt II FSK 901/09, z 14 stycznia 2011 r., sygn. akt II FSK 1550/09, z 19 czerwca 2009 r., sygn. akt II FSK 276/08, z 3 czerwca 2014 r., sygn. akt II FSK 1545/12, z 10 czerwca 2014 r., sygn. akt II FSK 1659/12, z 13 stycznia 2016 r. II FSK 2677/13, z 4 grudnia 2015 r., II FSK 2789/13, z 14 czerwca 2017 r., II FSK 1494/15, z 2 sierpnia 2017 r., II FSK 1961/15. Wszystkie cyt. wyroki dost. na www.orzeczenia.nsa.gov.pl).

Biorąc pod uwagę regulacje przytoczonych przepisów umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z Chorwacją, wynagrodzenie Licencjodawcy z tytułu licencji na udostępnienie oprogramowania nie powinno podlegać opodatkowaniu w Polsce podatkiem u źródła.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Państwa wniosek – 9 maja 2019 r. wydałem interpretację indywidualną znak 0111-KDIB1-2.4010.104.2019.1.MS, w której uznałem Państwa stanowisko za nieprawidłowe.

Interpretację doręczono Państwu 13 maja 2019 r.

Skarga na interpretację indywidualną

24 maja 2019 r. wnieśli Państwo skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach. Skarga wpłynęła do mnie 31 maja 2019 r.

Wnieśli Państwo o uchylenie zaskarżonej interpretacji indywidualnej.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach uchylił skarżoną interpretację – wyrokiem z 19 listopada 2019 r., sygn. akt I SA/Gl 880/19.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie – wyrokiem z 13 października 2022 r. sygn. akt II FSK 371/20 oddalił moją skargę kasacyjną.

Wyrok, który uchylił interpretację indywidualną stał się prawomocny od 13 października 2022 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny zwrócił akta sprawy 20 lutego 2023 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku  

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

- uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oraz Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyrokach;

- ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wydania pierwotnej interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.