Interpretacja indywidualna z dnia 12 kwietnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.28.2023.2.RD

Prawo do skorygowania faktury dokumentującej transakcję sprzedaży samochodu stanowiącego wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, przesłania skorygowanej faktury do Organu, oraz wykazania transakcji jako WDT w deklaracji podatkowej w okresie rozliczeniowym w którym powstał obowiązek podatkowy oraz w zakresie wystawienia dokumentu VAT–22, złożenia korekty VAT–UE, oraz okresu w którym należy obniżyć podstawę opodatkowania podatku należnego z dostawy krajowej i wykazania jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest:

‒prawidłowe w zakresie prawa do skorygowania faktury dokumentującej transakcję sprzedaży samochodu stanowiącego wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, przesłania skorygowanej faktury do Organu, oraz wykazania transakcji jako WDT w deklaracji podatkowej w okresie rozliczeniowym w którym powstał obowiązek podatkowy oraz

‒nieprawidłowe w zakresie wystawienia dokumentu VAT–22, złożenia korekty VAT–UE, oraz okresu w którym należy obniżyć podstawę opodatkowania podatku należnego z dostawy krajowej i wykazania jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 stycznia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 21 grudnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do skorygowania faktury dokumentującej transakcję sprzedaży samochodu i konsekwencji z tym związanych. Wniosek uzupełniony został pismem z 2 marca 2023 r. (data wpływu 7 marca 2023 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie z 10 lutego 2023 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Spółka jest polską spółką prawa handlowego, zarejestrowaną dla celów rozliczania podatku VAT w Polsce. Spółka posiada również ważny numer identyfikacyjny VAT UE służący do rozliczania wewnątrzwspólnotowych transakcji, nadany jej przez polskie organy podatkowe.

Spółka działa w branży motoryzacyjnej. Główny przedmiot działalności Spółki stanowi sprzedaż samochodów osobowych i furgonetek.

W ramach ww. działalności, w marcu 2021 r. Spółka zawarta umowę dot. sprzedaży samochodu osobowego marki (…) (dalej: „Samochód”) na rzecz osoby fizycznej nieprowadzającej działalności gospodarczej (dalej: „Klient”), która posiadała / posiada:

‒miejsce zamieszkania w Bułgarii,

‒status rezydenta podatkowego w Bułgarii,

‒oraz była / jest zarejestrowana dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych w Bułgarii, lecz w związku z zakupem Samochodu działała jako osoba prywatna i nie podała Wnioskodawcy numeru VAT-UE.

Samochód na moment jego sprzedaży spełniał definicję nowego środka transportu w rozumieniu definicji wynikającej z art. 2 ust. 10 lit. a ustawy o VAT tj. miał przejechane mniej niż 6 000 km oraz od daty jego pierwszej rejestracji w Polsce (26 lutego 2021 r.) nie minęło 6 miesięcy. Spółka zaznacza, iż prawidłowość klasyfikacji Samochodu jako nowego środka transportu, nie jest przedmiotem niniejszego wniosku.

W mailu z 28 stycznia 2021 roku Klient wskazał zamiar wywiezienia samochodu poza terytorium kraju. Jednak w późniejszej korespondencji, w której Spółka wskazywała stawkę 23% VAT, w tym na fakturze, Klient nie kwestionował jej zastosowania. W konsekwencji, sprzedaż Samochodu na rzecz Klienta została udokumentowana fakturą z dnia 15 marca 2021 roku (w dniu wydania samochodu), w której wskazano, iż transakcja ta podlega opodatkowaniu wg stawki VAT w wysokości 23%, znajdującej zastosowanie do krajowej dostawy towarów. W konsekwencji potraktowania dostawy Samochodu na rzecz Klienta jako dostawy krajowej, a nie jako WDT, Spółka nie wystawiła na rzecz Klienta dokumentu wywozu, o którym mowa w art. 42 ust. 5 ustawy o VAT, ani nie przesłała kopii wystawionej faktury zgodnie z art. 106g ust. 4 ustawy o VAT.

Na skutek powyższego:

‒Klient uiścił na rzecz A. kwotę odpowiadającą wartości brutto z faktury dokumentującej sprzedaż Samochodu, w tym należny z tego tytułu podatek VAT,

‒Spółka w deklaracji VAT złożonej za marzec 2021 r. wykazała transakcję sprzedaży Samochodu jako dostawę krajową i rozliczyła wynikający z niej podatek VAT.

Następnie w kwietniu 2021 r. (po przekroczeniu terminu 14 dni od wydania Samochodu i wystawieniu faktury) Samochód został wywieziony przez Klienta „na własnych kołach” (tj. bez użycia innego środku transportu) do Bułgarii i został tam zarejestrowany. Z uwagi na to, iż pojazd ten spełniał definicję nowego środka transportu w rozumieniu przepisów Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. (dalej: „Dyrektywa VAT”) oraz bułgarskich regulacji tj. od daty oddania go po raz pierwszy do użytku nie minęło sześć miesięcy i pojazd ten nie przejechał więcej niż 6 000 km, Klient w związku z jego przemieszczeniem był zobowiązany do odprowadzenia w Bułgarii podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (dalej: „WNT”).

Klient przekazał Spółce dowody potwierdzające ww. okoliczności tj. dowód zarejestrowania Samochodu w Bułgarii w dniu 29 kwietnia 2021 r., potwierdzenie zawarcia w Bułgarii umowy w zakresie ubezpieczenia OC dla Samochodu oraz dokumenty, z których wynika, iż z tytułu dokonania WNT wskazanego pojazdu Klient odprowadził należny podatek w Bułgarii (faktura wystawiona w języku bułgarskim na potrzeby rozliczenia podatku z tytułu WNT Samochodu, wyciąg z konta bankowego Klienta potwierdzający dokonanie przelewu celem uregulowania wskazanego zobowiązania).

Mając na uwadze powyższe Spółka rozważa możliwość skorygowania faktury dokumentującej sprzedaż Samochodu tak by odzwierciedlała ona rzeczywisty charakter dokonanej transakcji tj. by potwierdzała, że wywóz Samochodu z Polski do Bułgarii, któremu towarzyszyło przeniesienia prawa do rozporządzania przedmiotowym towarem na rzecz Klienta będącego osobą prywatną (w ramach zawartej umowy sprzedaży pomiędzy Spółką a Klientem), stanowi na gruncie VAT wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W uzupełnieniu do wniosku na pytanie „z czego wynikał fakt, że Państwo mimo informacji mailowej od nabywcy, że zamierza wywieźć samochód (nowy środek transportu) poza terytorium kraju (choć z informacji tej nie wynikało kiedy, w jakim terminie zostanie on wywieziony) w późniejszej korespondencji z klientem wskazywaliście stawkę 23% i ostatecznie z taką stawką została wystawiona faktura dokumentująca dostawę tego samochodu” wskazano, że Sprzedawca, pomimo iż Spółka posiada procedurę postępowania w przypadku zgłoszenia zamiaru wywozu nowego środka transportu poza granicę kraju oraz otrzymania maila od klienta w styczniu 2021 r., potraktował sprzedaż jako krajową i nie wdrożył procedury. Sprzedawca nie otrzymał od klienta informacji, że na dzień sprzedaży spełnia on wymogi do zastosowania stawki 0%, ale też nie podjął działań celem wyjaśnienia tej sytuacji. Natomiast faktura sprzedaży została wystawiona na dane adresowe nabywcy w Bułgarii.

Na pytanie „czy od momentu pierwszej informacji mailowej od nabywcy, że zamierza wywieźć samochód poza terytorium kraju do wystawienia faktury dokumentującej dostawę towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel ze Spółki na rzecz klienta) miały miejsce jeszcze jakieś inne ustalenia odnośnie wywozu przez nabywcę samochodu poza terytorium kraju oraz mając informacje, że nabywca zamierza wywieźć samochód poza terytorium kraju, dlaczego Spółka nie wystawiła „dokumentu wywozu” tj. VAT – 22” wskazano, że we wskazanym okresie żadnych innych ustaleń odnośnie do wywozu przez nabywcę samochodu poza terytorium kraju nie było. Spółka potraktowała sprzedaż jako sprzedaż krajową ze stawką VAT, która nie była kwestionowana przez Klienta. Dlatego też Spółka nie wystawiła dokumentu wywozu VAT-22.

Na pytanie „kiedy klient przekazał Państwu dowody/dokumenty potwierdzające wywóz samochodu do Bułgarii (proszę wskazać datę)” wskazano, że Klient przekazał informację o wywiezieniu samochodu do Bułgarii w kwietniu 2021 r. Natomiast dowody wywozu samochodu poza terytorium kraju zostały przekazane 18 maja 2022 r. w tym: protokół VAT, potwierdzenie zapłaty VAT, dowód rejestracyjny i polisa OC z dnia 28 kwietnia 2021 r.

Na pytanie „czy faktura wystawiona przez Spółkę zawiera m.in. dane dotyczące nazwy i ilości towaru umożliwiającego jego identyfikację” wskazano, że faktura z dnia 15 marca 2021 r. wystawiona na klienta zawierała: markę, model, rodzaj nadwozia, poj. silnika, moc silnika, rok produkcji, numer umowy, numer nadwozia, kolor nadwozia, ilość miejsc, masę własną, masę całkowitą, wartość bez podatku, stawkę podatku, kwotę podatku wartość wraz z podatkiem, informację, że samochód został zarejestrowany w Polsce z podanym numerem rejestracyjnym.

Faktura została wstawiona na dane adresowe nabywcy w Bułgarii. Wyżej wymienione dane pozwalające na identyfikację samochodu są zbieżne z danymi wynikającymi z pozostałych dokumentów przedstawionych przez nabywcę, w tym w szczególności dowodem rejestracyjnym samochodu oraz polisą OC.

Pytania

1.Czy w ramach opisanego stanu faktycznego, Spółce przysługuje prawo do skorygowania faktury dokumentującej transakcję sprzedaży Samochodu na rzecz Klienta poprzez wskazanie, iż transakcja ta stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów opodatkowaną stawką VAT w wysokości 0%?

2.W przypadku potwierdzenia przez tut. Organ stanowiska Spółki w zakresie pytania nr 1, czy Spółka ma obowiązek wystawić druk VAT-22 i przesłać skorygowaną fakturę dokumentującą dostawę Samochodu na rzecz Klienta, w terminie 14 dni od sporządzenia korekty, do Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu, czyli organu, o którym mowa w art. 97 ust. 17 ustawy o VAT?

3.W przypadku potwierdzenia przez tut. organ stanowiska Spółki w zakresie pytania nr 1, czy Spółka po skorygowaniu faktury dokumentującej dostawę Samochodu, będzie uprawniona do korekty JPK VAT i VAT-UE dotyczących tej dostawy za marzec 2021 r., tj. okres w którym dokonała dostawy Samochodu , ze stawką VAT w wysokości 0%, czyli obniżenia podstawy opodatkowania i podatku należnego z dostawy krajowej i wykazania transakcji jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów?

Państwa stanowisko

1.Zdaniem Spółki, w ramach opisanego stanu faktycznego, Spółce przysługuje prawo do skorygowania faktury dokumentującej transakcję sprzedaży Samochodu na rzecz Klienta poprzez wskazanie, iż transakcja ta stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów opodatkowaną stawką VAT w wysokości 0%.

2.W ocenie Spółki po skorygowaniu faktury dokumentującej dostawę Samochodu na rzecz Klienta, Wnioskodawca będzie zobowiązany do wystawienia dokumentu VAT-22 oraz przesłania skorygowanej faktury do Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu, w terminie 14 dni od sporządzenia korekty.

3.W ocenie Spółki po skorygowaniu faktury dokumentującej dostawę Samochodu Spółka będzie uprawniona do wykazania tej dostawy w JPK VAT oraz VAT-UE za okres marzec 2021 r. ze stawką VAT w wysokości 0%.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1

1)obowiązek wystawienia faktury korygującej na gruncie ustawy o VAT

Zgodnie z art. 106j ustawy o VAT, w przypadku gdy po wystawieniu faktury doszło m.in. do jednego z następujących zdarzeń:

‒podstawa opodatkowania lub kwota podatku wskazana w fakturze uległa zmianie,

‒stwierdzono pomyłkę w jakiejkolwiek pozycji faktury,

‒podatnik wystawia fakturę korygującą.

Ustawodawca przewidział zatem, iż w przypadku wystąpienia ww. okoliczności, podatnik VAT zobowiązany jest do wystawienia faktury korygującej celem odzwierciedlenia rzeczywistego przebiegu danego zdarzenia gospodarczego.

2)przeklasyfikowanie dostawy samochodu z dostawy krajowej na WDT

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 5 opodatkowaniu VAT w Polsce podlega m.in. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów (dalej „WDT”), przez którą rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju, któremu towarzyszy przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel na rzecz nabywcy posiadającego określony status, w tym m.in. na rzecz osoby prywatnej niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną zidentyfikowaną dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych, ale zamieszkującą w innym niż Polska państwie członkowskim UE i dokonującą nabycia nowych środków transportu (art. 13 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT).

Stosownie do art. 2 pkt 10 lit. a ustawy o VAT, przez nowe środki transportu rozumie się m.in. przeznaczone do transportu osób lub towarów pojazdy lądowe napędzane sinikiem o pojemności skokowej większej niż 48 centymetrów sześciennych lub o mocy większej niż 7,2 kilowata, jeżeli przejechały nie więcej niż 6 000 kilometrów lub od momentu dopuszczenia ich do użytku upłynęło nie więcej niż 6 miesięcy.

Co do zasady, zgodnie z art. 13 ust. 6 ustawy o VAT, warunkiem uznania, iż mamy do czynienia z WDT jest dokonanie dostawy przez podatnika VAT, u którego sprzedaż nie podlega zwolnieniu z VAT na podstawie tzw. zwolnienia podmiotowego. Warunek ten, nie znajduje jednak zastosowania w przypadku gdy przedmiotem danej dostawy jest nowy środek transportu - wówczas, status podmiotu dokonującego dostawy nie ma znaczenia dla celów rozpoznana WDT. Zdaniem Spółki, biorąc pod uwagę, iż w analizowanym stanie faktycznym:

‒Klient jako osoba prywatna dokonał wywozu Samochodu z Polski do Bułgarii (państwa jego zamieszkania),

‒do ww. zdarzenia doszło na skutek realizacji umowy sprzedaży zawartej między Spółką a Klientem, w ramach której prawo do rozporządzania Samochodem jak właściciel przeszło z Wnioskodawcy na rzecz Klienta,

‒Samochód stanowił na moment jego sprzedaży i wywozu nowy środek transportu w rozumieniu ustawy o VAT, dostawa Samochodu dokonana przez Spółkę na rzecz Klienta spełnia definicję WDT.

Wobec powyższego, zdaniem Spółki, Spółka celem odzwierciedlenia rzeczywistego charakteru transakcji sprzedaży Samochodu na rzecz Klienta, powinna wystawić fakturę korygującą, w której m.in. zmieni klasyfikację tej transakcji z dostawy krajowej na WDT.

Zastosowanie stawki VAT w wysokości 0% do WDT

Spółka wskazuje, iż do WDT jako czynności podlegającej opodatkowaniu VAT w Polsce znajduje zastosowanie stawka VAT w wysokości 0% pod warunkiem spełnienia łącznie następujących warunków.

1.dokonującym dostawy jest podatnik VAT (nie dotyczy przypadków okazjonalnego dokonywania WDT nowych środków transportu),

2.nabywca poda dostawcy numer VAT UE dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez właściwe dla niego państwo członkowskie UE (warunek ten uznaje się za spełniony również wtedy gdy tak jak w przypadku analizowanej sprawy, nabywca nie przekaże dostawcy numeru VAT UE ale przedmiotem dostawy są nowe środki transportu),

3.podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju,

4.podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

W przypadku zdarzenia opisanego w stanie faktycznym, wątpliwości nie budzi spełnienie warunków, o których mowa w punkcie 1, 2 i 4 powyżej.

W zakresie warunku wymienionego w punkcie 3 Spółka wskazuje, iż w przypadku gdy przedmiotem WDT jest nowy środek transportu, który nie jest transportowany przez przewoźnika, dowodami potwierdzającymi wywóz przedmiotowego towaru z terytorium kraju do innego państwa członkowskiego UE jest

‒specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,

‒dokument wywozu wystawiony przez podatnika na formularzu VAT-22, obejmujący w szczególności oświadczenie nabywcy o wywozie nowego środka transportu poza terytorium kraju w terminie 14 dni liczonych od dnia jego dostawy.

W powyższym zakresie wskazać należy, iż Spółka jest w posiadaniu pierwszego z ww. dowodów. Faktura dokumentująca sprzedaż Samochodu wypełnia bowiem znamiona specyfikacji tj. zawiera dane dot. w szczególności nazwy i ilości towaru będącego przedmiotem dostawy (tj. Samochodu), umożliwiając jego identyfikację.

Za możliwością uznania, iż faktura stanowi specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, przemawia ugruntowana w tym zakresie praktyka organów podatkowych oraz sądów administracyjnych. Dla przykładu, w wyroku z 9 grudnia 2009 r. o sygn. I FSK 1388/08, Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, iż:

“(...) nie wydaje się, by podatnik był zmuszony do posiadania w swej dokumentacji odrębnej specyfikacji dostarczanych w ramach VAT towarów, jeśli specyfikacja taka została zawarta w fakturze VAT. (...)

Specyfikacja nie jest żadnym konkretnym dokumentem, a jedynie pewnego rodzaju wyliczeniem, które podatnik może sporządzić zarówno na odrębnym dokumencie jak i w ramach wystawionej faktury, z podkreśleniem, że zarówno w jednym, jak i w drugim przypadku chodzi o osiągnięcie celu jakim jest możliwości identyfikacji towaru będącego przedmiotem dostawy. Natomiast, w indywidualnej interpretacji podatkowej z 25 kwietnia 2018 r. o sygn. 0114-KDIP1-2.4012.250.2018.1.WH, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym:

„(...) jeżeli na fakturze wskazano dane, jakie powinna zawierać specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku (tj. m.in. nazwę i ilość towarów), faktura taka w istocie stanowi specyfikację poszczególnych sztuk ładunku. (...) posiadanie w takim przypadku odrębnej od faktury specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku nie jest konieczne do zastosowania 0% VAT w przypadku WDT (...)”.

W zakresie drugiego z ww. dowodów, wskazać należy, iż z uwagi na to, iż Spółka pierwotnie potraktowała transakcję sprzedaży Samochodu na rzecz Klienta jako dostawę krajową, nie wystawiła na jego rzecz dokumentu wywozu. Dokumentu tego, z uwagi na jego charakter i funkcję tj. mając na względzie, iż powinien on zostać wystawiony przed dokonaniem danej dostawy Spółka nie była i nie jest w stanie wystawić „wstecznie”.

W ocenie Spółki, powyższe nie powinno jednak przekreślać możliwości zastosowania stawki VAT w wysokości 0% do dokonanej przez Spółkę transakcji WDT. Zgodnie bowiem z utrwalonym poglądem Trybunału Sprawiedliwości UE (dalej: „Trybunał”), w przypadku gdy podatnik jest w stanie udowodnić wywóz towarów z terytorium kraju do innego państwa członkowskiego UE, zgodnie z nadrzędną zasadą unijnego systemu VAT tj. zasadą neutralności, powinien mieć on prawo do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania transakcji WDT-u (realizowanego w Polsce poprzez zastosowanie do WDT-u stawki VAT w wysokości 0%).

Dla przykładu, w wyroku z 27 września 2007 r. o sygn. C- 146/05, Trybunał podkreślił, iż:

„(...) skoro fakt dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej jest bezsporny, zasada neutralności podatkowej wymaga, by zwolnienie od podatku zostało przyznane w razie spełnienia przesłanek merytorycznych, nawet jeśli podatnik pominął pewne wymogi formalne. Inaczej byłoby jedynie w przypadku, gdyby naruszenie tych wymogów formalnych uniemożliwiło przedstawienie przekonywującego dowodu spełnienia przesłanek merytorycznych”.

Powyższe stanowisko Trybunału podzielają również polskie sądy administracyjne. Przykładowo, w wyroku z 29 lipca 2010 r. o sygn. III SA/Wa 600/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, podkreślił, iż:

„Wymogi formalne nie mogą przesądzać o pozbawieniu skarżącej Spółki, która spełniła warunki materialne (związane z przejściem prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel, dot. przemieszczenia towarów między dwoma państwami UE oraz w zakresie statusu obu stron transakcji - wyjaśnienie Wnioskodawcy) do uznania dostawy za WDT, prawa do zastosowania stawki 0%.”

Tożsamy pogląd został również wyrażony przez Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w następujących orzeczeniach: wyroku z 13 maja 2008 r. o sygn. akt I FSK 611/07, wyroku z 5 lutego 2009 r. o sygn. I FSK 1882/07.

Wobec powyższego, w ocenie Spółki, z uwagi m.in. na niewystawienie dokumentu wywozu w odniesieniu do transakcji sprzedaży Samochodu, Spółka była zobowiązana do rozliczenia przedmiotowej transakcji wg stawki właściwej dla dostawy krajowej (23%). Jednocześnie, biorąc pod uwagę, iż obecnie Spółka jest w posiadaniu dokumentów potwierdzających, iż Samochód będący przedmiotem niniejszego wniosku, został wywieziony przez Klienta z Polski do Bułgarii (państwa zamieszkania Klienta) tj. w szczególności Spółka posiada fakturę spełniającą funkcję specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku oraz dowód zarejestrowania Samochodu w Bułgarii w dniu 29 kwietnia 2021 r. zdaniem Spółki przysługuje jej prawo do zastosowania stawki VAT w wysokości 0% do analizowanej transakcji.

Powyższe stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w:

‒indywidualnej interpretacji podatkowej z 8 marca 2012 r. o sygn. ILPP2/446-1450/09/12-S/ISN,

‒wyroku WSA w Łodzi z 15 lipca 2010 r. o sygn. I SA/Łd 531/10,

‒wyroku NSA z 28 października 2011 r. o sygn. I FSK 1538/10,

wydanych w zakresie niemalże identycznego stanu faktycznego jak będącego przedmiotem niniejszego wniosku.

Spółka wskazuje, iż sprawa będąca przedmiotem przywołanej wyżej interpretacji oraz orzeczeń dotyczyła transakcji sprzedaży nowego środka transportu przez polskiego podatnika na rzecz osoby prywatnej z innego państwa członkowskiego UE. Z uwagi na to, iż pierwotnie podatnik błędnie zidentyfikował nabywcę pojazdu, nie wystawił na jego rzecz dokumentu wywozu. Na tle opisanego zdarzenia, WSA w Łodzi wskazał jednoznacznie, iż:

„(...) podatnik, który nie wystawił dokumentu wywozu, bowiem na podstawie okoliczności towarzyszących transakcji, a w szczególności informacji uzyskanych od nabywcy, nie wiedział, że nabywca nie jest podatnikiem zarejestrowanym i zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w swoim kraju, nie traci definitywnie możliwości zastosowania stawki podatku 0%. Niewystawienie tego dokumentu powoduje jedynie, że obowiązek rozliczenia podatku nie zostaje przeniesiony na nabywcę nowego środka transportu. Konsekwencją tego jest konieczność rozliczenia podatku przez podatnika według stawki właściwej dla sprzedaży krajowej, ale także prawo podatnika do skorygowania deklaracji podatkowej w terminie późniejszym, po uzyskaniu dowodu, że przedmiot dostawy został wywieziony z kraju do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego”.

Stanowisko WSA w Łodzi zostało podtrzymane przez NSA, a następnie zostało również podzielone przez Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu, który wskazał, iż

„na podstawie posiadanych dokumentów wskazujących jako faktycznego nabywcę samochodu A (rzeczywistego nabywcę pojazdu – wyjaśnienie Spółki) i potwierdzających fakt wywozu przedmiotowego nowego środka transportu z terytorium kraju i dostarczenia go na terytorium państwa członkowskiego inne niż Polska (rejestracja samochodu w Niemczech), Zainteresowany może uznać dokonaną dostawę samochodu za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów oraz dokonać korekty deklaracji VAT-7 za listopad 2005 r., pomniejszając podatek należny w stawce 22%. (...)”.

W świetle powyższego, zdaniem Spółki, w ramach opisanego stanu faktycznego Spółce przysługuje prawo do skorygowania faktury dokumentującej transakcję sprzedaży Samochodu na rzecz Klienta poprzez wskazanie, iż transakcja ta stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów opodatkowaną stawką VAT w wysokości 0%.

Uzasadnienie stanowiska Spółki w zakresie pytania nr 2

Z uwagi na skorygowanie faktury dokumentującej sprzedaż Samochodu Spółka winna spełnić obowiązki wynikające z art. 42 ust. 5 ustawy o VAT, a zatem powinna wystawić druk VAT-22. Wystawienie tego dokumentu daje Spółce prawo do zastosowania stawki 0% w odniesieniu do dokonanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towaru.

Jedocześnie wypełniając dyspozycję art. 106g ust. 4 ustawy o VAT Spółka powinna przesłać tę fakturę do Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu. Termin przekazania należy liczyć od dnia wystawienia faktury korygującej. Wskazać bowiem należy, że do czasu skorygowania faktury, taki obowiązek nie ciążył na Spółce.

Uzasadnienie stanowiska Spółki w zakresie pytania nr 3

Zgodnie z art. 42 ust. 12 ustawy o VAT, jeżeli przed upływem terminu na złożenie deklaracji VAT za okres, w którym powstał obowiązek w zakresie WDT, podatnik nie uzyskał dowodów potwierdzających, iż doszło do wywozu towarów będących przedmiotem WDT z terytorium kraju do nabywcy w innym państwie członkowskim UE, dostawa ta nie jest wykazywana w ewidencji prowadzonej dla celów rozliczania VAT za wskazany okres. Jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za następny okres rozliczeniowy, podatnik dalej nie jest w posiadaniu ww. dowodów, zobowiązany jest on do wykazania dostawy towarów ze stawką właściwą dla dostawy danego towaru na terytorium kraju.

Niezależnie od powyższego, ustawodawca przewidział możliwość „wstecznego” wykazania w ewidencji VAT transakcji WDT ze stawką 0% oraz dokonania w tym zakresie korekty deklaracji VAT oraz informacji podsumowującej VAT UE, po otrzymaniu przez podatnika dowodów potwierdzających dokonanie WDT.

Mając na względzie, iż w analizowanej sprawie, dostawa Samochodu została pierwotnie potraktowana przez Spółkę jako dostawa krajowa i w związku z tym Spółka nie wystawiła na rzecz Klienta dokumentu wywozu Spółka nie była uprawniona do zastosowania do przedmiotowej dostawy stawki 0% właściwej dla WDT.

Biorąc jednak pod uwagę treść przywołanych wyżej przepisów oraz fakt, iż Spółka jest obecnie w posiadaniu dokumentów potwierdzających, iż Samochód będący przedmiotem niniejszego wniosku, został wywieziony przez Klienta z Polski do Bułgarii (państwa zamieszkania Klienta) tj. w szczególności Spółka posiada fakturę spełniającą funkcję specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku oraz dowód zarejestrowania Samochodu w Bułgarii w dniu 29 kwietnia 2021 r., zdaniem Wnioskodawcy, Spółce po skorygowaniu faktury dokumentującej dostawę Samochodu, będzie przysługiwać prawo do wykazania tej dostawy w JPK VAT i w VAT-UE, ze stawką podatku w wysokości 0% za okres rozliczeniowy marzec 2021 r.

Powyższe znajduje potwierdzenie w licznych wyrokach i interpretacjach przywołanych przez Wnioskodawcę w uzasadnieniu do pytania nr 1 objętego mniejszym wnioskiem.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest:

‒prawidłowe w zakresie prawa do skorygowania faktury dokumentującej transakcję sprzedaży samochodu stanowiącego wewnąrzwspólnotową dostawę towarów, przesłania skorygowanej faktury do Organu, oraz wykazania transakcji jako WDT w deklaracji podatkowej w okresie rozliczeniowym w którym powstał obowiązek podatkowy oraz

‒nieprawidłowe w zakresie wystawienia dokumentu VAT–22, złożenia korekty VAT–UE, oraz okresu w którym należy obniżyć podstawę opodatkowania podatku należnego z dostawy krajowej i wykazania jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą,

opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

1.odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2.eksport towarów;

3.import towarów na terytorium kraju;

4.wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5.wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy,

- rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (z zastrzeżeniem art. 2a).

Na podstawie art. 2 pkt 3 ustawy,

przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (...)

Na mocy przepisu art. 2 pkt 22 ustawy,

przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy,

przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Stosownie do treści art. 13 ust. 2 ustawy,

przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1.podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

2.osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

3.podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;

4.podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

W myśl art. 13 ust. 6 ustawy,

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Jak stanowi art. 2 pkt 10 lit. a ustawy,

ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o nowych środkach transportu – rozumie się przez to przeznaczone do transportu osób lub towarów pojazdy lądowe napędzane silnikiem o pojemności skokowej większej niż 48 centymetrów sześciennych lub o mocy większej niż 7,2 kilowata, jeżeli przejechały nie więcej niż 6000 kilometrów lub od momentu dopuszczenia ich do użytku upłynęło nie więcej niż 6 miesięcy; za moment dopuszczenia do użytku pojazdu lądowego uznaje się dzień, w którym został on pierwszy raz zarejestrowany w celu dopuszczenia do ruchu drogowego lub w którym po raz pierwszy podlegał on obowiązkowi rejestracji w celu dopuszczenia do ruchu drogowego w zależności od tego, która z tych dat jest wcześniejsza; jeżeli nie można ustalić dnia pierwszej rejestracji pojazdu lądowego lub dnia, w którym podlegał on pierwszej rejestracji, za moment dopuszczenia do użytku tego pojazdu uznaje się dzień, w którym został on wydany przez producenta pierwszemu nabywcy, lub dzień, w którym został po raz pierwszy użyty dla celów demonstracyjnych przez producenta.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że sprzedaż nowego środka transportu – wywiezionego z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – stanowi opodatkowaną podatkiem od towarów i usług wewnątrzwspólnotową dostawę towaru.

Jak stanowi art. 41 ust. 3 ustawy,

w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

W myśl art. 42 ust. 1 ustawy,

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1) podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;

2) podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;

3) podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Zgodnie z art. 42 ust. 2 ustawy,

warunki, o których mowa w ust. 1 pkt 1, uznaje się za spełnione również wówczas, gdy nie są spełnione wymagania w zakresie:

1)nabywcy - w przypadkach, o których mowa w art. 13 ust. 2 pkt 3 i 4;

2)dokonującego dostawy - w przypadku, o którym mowa w art. 16.

W myśl art. 42 ust. 3 ustawy,

dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1.dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),

2.(uchylony),

3.specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku

4.(uchylony)

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Według art. 42 ust. 5 ustawy,

w przypadku wywozu przez nabywcę nowych środków transportu bez użycia innego środka transportu (przewozowego) podatnik oprócz dokumentu, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, powinien posiadać dokument zawierający dane umożliwiające prawidłową identyfikację podatnika dokonującego dostaw i nabywcy oraz nowego środka transportu, w szczególności:

1.dane dotyczące podatnika i nabywcy,

2.dane pozwalające jednoznacznie zidentyfikować przedmiot dostawy jako nowy środek transportu,

3.datę dostawy,

4.podpisy podatnika i nabywcy,

5.oświadczenie nabywcy o wywozie nowego środka transportu poza terytorium kraju w terminie 14 dni od dnia dostawy,

6.pouczenie nabywcy o skutkach niewywiązania się z obowiązku, o którym mowa w pkt 5

– zwany dalej „dokumentem wywozu”.

W myśl art. 42 ust. 6 ustawy,

dokument wywozu podatnik wystawia w każdym przypadku, w którym ma zastosowanie art. 106g ust. 4.

Zgodnie z art. 106g ust. 4 ustawy,

w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy nowych środków transportu na rzecz nabywcy, o którym mowa w art. 13 ust. 2 pkt 4, podatnik, w terminie 14 dni od dnia dokonania dostawy, przesyła kopię wystawionej faktury lub dane w niej zawarte do wyznaczonej jednostki, o której mowa w art. 97 ust. 17.

Wzór dokumentu wywozu VAT-22 określony został w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 30 maja 2019 r. w sprawie wzoru dokumentu potwierdzającego wywóz przez nabywcę nowego środka transportu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na terytorium innego państwa członkowskiego (Dz. U. z 2019 r., poz. 1022).

Na podstawie art. 42 ust. 8 ustawy,

w przypadku przekroczenia terminu, o którym mowa w ust. 5 pkt 5, nabywca nowego środka transportu jest obowiązany pierwszego dnia po upływie tego terminu do zapłaty podatku od dokonanej na jego rzecz dostawy tego środka transportu.

Stosownie do treści art. 42 ust. 9 ustawy,

kwotę podatku zapłaconego zgodnie z ust. 8 zwraca się na wniosek nabywcy nowego środka transportu, w przypadku gdy nowy środek transportu zostanie wywieziony na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju i tam zostanie zarejestrowany, jeżeli podlega obowiązkowi rejestracji, przy czym nabywca ma obowiązek udowodnić na podstawie posiadanych dokumentów wywóz tego środka transportu i jego zarejestrowanie. Podatek zwraca urząd skarbowy, który pobrał ten podatek.

Analiza powyższych przepisów prowadzi do wniosku, że wywóz z terytorium kraju nowego środka transportu w wyniku dostawy wewnątrzwspólnotowej może podlegać opodatkowaniu stawką 0%, pod warunkiem m.in. udokumentowania tego faktu poprzez wystawiony „dokument wywozu”, zawierający oświadczenie nabywcy, że dokona on wywozu nowego środka transportu poza terytorium kraju w terminie 14 dni od dnia dokonania dostawy (sprzedaży ww. środka na jego rzecz).

Niewypełnienie tego warunku (brak wywozu w ww. terminie 14 dni od dnia dokonania dostawy) powoduje obowiązek zapłaty przez nabywcę nowego środka transportu podatku od towarów i usług od tej transakcji według podstawowej stawki.

Zatem tylko w takim przypadku przysługuje nabywcy zwrot zapłaconego przez niego podatku (na podstawie zasad wynikających z ww. przepisu art. 42 ust. 9 ustawy).

Na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy,

w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy, z zastrzeżeniem ust. 4.

Z powołanego przepisu wynika, że dokonanie dostawy w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów rozpoczyna bieg szczególnego rodzaju terminu wyznaczającego moment powstania obowiązku podatkowego. Termin ten kończy bieg w 15. dniu miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy. Do czasu upływu 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy, wystawienie faktury dokumentującej dostawę skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w momencie jej wystawienia. Natomiast w przypadku gdy do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy, faktura nie jest wystawiona, obowiązek podatkowy powstaje niezależnie od daty wystawienia faktury w 15. dniu miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy.

Według art. 29a ust. 1 ustawy,

podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy,

podstawa opodatkowania obejmuje:

1)podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;

2)koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Na podstawie art. 29a ust. 10 ustawy,

podstawę opodatkowania obniża się o:

1)kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;

2)wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;

3)zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;

4)wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, których mowa w ust. 1.

Z kolei, zgodnie z art. 29a ust. 13 ustawy,

w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się za okres rozliczeniowy, w którym podatnik wystawił fakturę korygującą, pod warunkiem że z posiadanej przez tego podatnika dokumentacji wynika, że uzgodnił on z nabywcą towaru lub usługobiorcą warunki obniżenia podstawy opodatkowania dla dostawy towarów lub świadczenia usług określone w fakturze korygującej oraz warunki te zostały spełnione, a faktura ta jest zgodna z posiadaną dokumentacją. W przypadku gdy w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca, podatnik nie posiada dokumentacji, o której mowa w zdaniu pierwszym, obniżenia podstawy opodatkowania dokonuje za okres rozliczeniowy, w którym dokumentację tę uzyskał.

W myśl art. 29a ust. 14 ustawy,

przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.

Stosownie do treści art. 29a ust. 15 ustawy,

warunku posiadania dokumentacji, o którym mowa w ust. 13, nie stosuje się w przypadku:

1)eksportu towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów;

2)dostawy towarów i świadczenia usług, dla których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju;

3)sprzedaży: energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, gazu przewodowego, usług dystrybucji energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, usług dystrybucji gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 24-37, 50 i 51 załącznika nr 3 do ustawy;

4)(uchylony);

5)wystawienia faktury korygującej w postaci faktury ustrukturyzowanej.

Na gruncie przepisów ustawy VAT w zakresie korekty podstawy opodatkowania, w odniesieniu do transakcji, o których mowa w art. 29a ust. 15 ustawy ustawodawca zdecydował się na stosowanie odrębnych zasad korygowania (zrezygnował on z warunku posiadania przez sprzedawcę dokumentacji).

Na podstawie art. 97 ust. 17 ustawy,

naczelnik urzędu skarbowego lub wyznaczona przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych jednostka organizacyjna, na wniosek zainteresowanego, potwierdza zidentyfikowanie określonego podmiotu na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju albo informuje o braku takiego potwierdzenia. Zainteresowanym może być podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna, która nie jest takim podatnikiem, mający interes prawny w uzyskaniu potwierdzenia.

W myśl art. 99 ust. 1 ustawy,

podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c, art. 133 i art. 138g ust. 2.

Jak stanowi art. 99 ust. 7c ustawy,

deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, zawierają dane niezbędne do rozliczenia podatku, obliczenia jego wysokości, w tym wysokości podstawy opodatkowania, podatku należnego i podatku naliczonego, a także dane dotyczące podatnika.

Zgodnie z art. 99 ust. 11c ustawy,

deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, są składane zgodnie z wzorem dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2021 r. poz. 2070), który obejmuje deklarację i ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3. Dokument elektroniczny, o którym mowa w zdaniu pierwszym, jest przesyłany w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 Ordynacji podatkowej i zgodnie z wymaganiami określonymi w tych przepisach.

Od 1 października 2020 r., kwestie danych jakie należy wykazywać w składanych deklaracjach reguluje rozporządzenie Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019 r. poz. 1988, ze zm.) – dalej: „rozporządzenie”.

Rozporządzenie to zostało wydane na podstawie art. 99 ust. 13b oraz art. 109 ust. 14 ustawy, które stanowią o upoważnieniu ministra właściwego do spraw finansów publicznych do wydania rozporządzenia określającego:

‒szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 7c, wraz z objaśnieniami co do sposobu wypełniania i miejsca składania deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, oraz niezbędnymi pouczeniami, uwzględniając konieczność prawidłowego rozliczenia podatku oraz kontroli tego obowiązku przez organ podatkowy (zgodnie z treścią art. 99 ust. 13b ustawy),

‒szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 3, oraz sposób wykazywania danych w ewidencji przesyłanej zgodnie z ust. 3b i 3c, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowości rozliczeń podatników oraz kontroli obowiązków podatników przez organ podatkowy, identyfikowania obszarów, w których występują nadużycia w podatku lub narażonych na te nadużycia, oraz możliwości techniczno-organizacyjne prowadzenia przez podatników ewidencji (w myśl art. 109 ust. 14 ustawy).

Stosownie do art. 100 ust. 1 pkt 1 ustawy,

podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 i 3, do których ma zastosowanie art. 42 ust. 1, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej - zwane dalej "informacjami podsumowującymi".

Zgodnie z art. 100 ust. 3 ustawy,

informacje podsumowujące składa się za okresy miesięczne, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym:

1.powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania transakcji, o których mowa w ust. 1 pkt 1-4;

2.dokonano przemieszczenia towarów lub zmiany w zakresie procedury, o których mowa w ust. 1 pkt 5. (…).

Stosownie do art. 100 ust. 8 ustawy,

informacja podsumowująca powinna zawierać następujące dane:

1.nazwę lub imię i nazwisko podmiotu składającego informację podsumowującą oraz jego numer identyfikacji podatkowej podany w potwierdzeniu dokonanym przez naczelnika urzędu skarbowego zgodnie z art. 97 ust. 9, który zastosował dla transakcji i przemieszczeń, o których mowa w ust. 1;

2.właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej takim podatnikiem, nabywających towary lub usługi, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;

3.właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla podatnika podatku od wartości dodanej dokonującego dostawy towarów, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej - w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2;

4.łączną wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, łączną wartość wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w tym również łączną wartość dostawy towarów, o której mowa w ust. 1 pkt 3, łączną wartość świadczonych usług, o których mowa w ust. 1 pkt 4 - w odniesieniu do poszczególnych kontrahentów;

5.właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych podatnika podatku od wartości dodanej nadany mu przez państwo członkowskie, na terytorium którego towary zostały przemieszczone w procedurze magazynu typu call-off stock - w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 5.

Zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy,

podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku i sporządzenie informacji podsumowującej, w szczególności dane dotyczące:

1.rodzaju sprzedaży i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, w tym korekty podatku należnego, z podziałem na stawki podatku;

2.kwoty podatku naliczonego obniżającego kwotę podatku należnego, w tym korekty podatku naliczonego;

3.kontrahentów;

4.dowodów sprzedaży i zakupów.

Zgodnie z art. 81 § 1 i § 2ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.),

jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.

Na podstawie art. 106j ust. 1 ustawy, w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.

w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1.udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,

2.udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,

3.dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,

4.dokonano zwrotu całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,

5.podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

– podatnik wystawia fakturę korygującą.

W świetle art. 106j ust. 2 ustawy, w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.,

faktura korygująca powinna zawierać:

1.wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”;

2.numer kolejny oraz datę jej wystawienia;

a.określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,

b.nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;

3.przyczynę korekty;

4.jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego – odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;

5.w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 – prawidłową treść korygowanych pozycji.

Zgodnie z art. 106j ust. 2 ustawy w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.,

faktura korygująca powinna zawierać:

1. (uchylony);

2. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;

2a numer identyfikujący w Krajowym Systemie e-Faktur fakturę, której dotyczy faktura korygująca - w przypadku faktury korygującej w postaci faktury ustrukturyzowanej;

3. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:

a. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-5,

b. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;

4. (uchylony);

5. jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego - odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;

6. w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 - prawidłową treść korygowanych pozycji.

Na mocy obowiązującego od 1 stycznia 2022 r. art. 106j ust. 2a ustawy,

faktura korygująca może zawierać:

1.wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo „KOREKTA”;

2.przyczynę korekty.

Celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych. Jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Fakturę korygującą wystawia się m.in. w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury. Zatem, co do zasady, korygowanie treści pierwotnie wystawionej faktury powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej. Faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. Tym samym, istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych, tak aby dokumentowały rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych. Faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym.

Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu. Może ona dotyczyć każdej pozycji deklaracji, np. określenia wysokości zobowiązania podatkowego, wysokości kwoty zwrotu podatku oraz innych danych zawartych w treści deklaracji (np.: adresu, nr NIP) – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym – poprawnym już – wypełnieniu jej formularza, z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji. Skorzystanie przez podatnika z wprowadzonej przez ustawodawcę instytucji korekty deklaracji powoduje, że złożona przez niego deklaracja korygująca zastępuje pierwotną (korygowaną) deklarację i pociąga za sobą skutki prawne, pozbawiające jednocześnie pierwotną deklarację mocy prawnej. Korekta deklaracji ma na celu skorygowanie błędu poprzez zastąpienie go właściwym zapisem.

Deklaracja podatkowa odzwierciedla sumę zdarzeń, za dany okres rozliczeniowy, które to zdarzenia - na gruncie podatku VAT - co do zasady, są dokumentowane fakturami.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka jest polską spółką prawa handlowego, zarejestrowaną dla celów rozliczania podatku VAT w Polsce. Spółka posiada również ważny numer identyfikacyjny VAT UE służący do rozliczania wewnątrzwspólnotowych transakcji, nadany jej przez polskie organy podatkowe. Spółka działa w branży motoryzacyjnej. Główny przedmiot działalności Spółki stanowi sprzedaż samochodów osobowych i furgonetek. W ramach ww. działalności, w marcu 2021 r. Spółka zawarta umowę dot. sprzedaży samochodu osobowego marki X („Samochód”) na rzecz osoby fizycznej nieprowadzającej działalności gospodarczej („Klient”), która posiadała / posiada miejsce zamieszkania w Bułgarii, status rezydenta podatkowego w Bułgarii, oraz była / jest zarejestrowana dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych w Bułgarii, lecz w związku z zakupem Samochodu działała jako osoba prywatna i nie podała Wnioskodawcy numeru VAT-UE. Samochód na moment jego sprzedaży spełniał definicję nowego środka transportu w rozumieniu definicji wynikającej z art. 2 ust. 10 lit. a ustawy o VAT tj. miał przejechane mniej niż 6 000 km oraz od daty jego pierwszej rejestracji w Polsce (26 lutego 2021 r.) nie minęło 6 miesięcy. W mailu z 28 stycznia 2021 roku Klient wskazał zamiar wywiezienia samochodu poza terytorium kraju. Jednak w późniejszej korespondencji, w której Spółka wskazywała stawkę 23% VAT, w tym na fakturze, Klient nie kwestionował jej zastosowania. W konsekwencji, sprzedaż Samochodu na rzecz Klienta została udokumentowana fakturą z dnia 15 marca 2021 roku (w dniu wydania samochodu), w której wskazano, iż transakcja ta podlega opodatkowaniu wg stawki VAT w wysokości 23%, znajdującej zastosowanie do krajowej dostawy towarów. Faktura z dnia 15 marca 2021 r. wystawiona na klienta zawierała: markę, model, rodzaj nadwozia, poj. silnika, moc silnika, rok produkcji, numer umowy, numer nadwozia, kolor nadwozia, ilość miejsc, masę własną, masę całkowitą, wartość bez podatku, stawkę podatku, kwotę podatku, wartość wraz z podatkiem, informację, że samochód został zarejestrowany w Polsce z podanym numerem rejestracyjnym. Faktura została wstawiona na dane adresowe nabywcy w Bułgarii. Wyżej wymienione dane pozwalające na identyfikację samochodu są zbieżne z danymi wynikającymi z pozostałych dokumentów przedstawionych przez nabywcę, w tym w szczególności dowodem rejestracyjnym samochodu oraz polisą OC. W związku z potraktowaniem dostawy Samochodu na rzecz Klienta jako dostawy krajowej, a nie jako WDT, Spółka nie wystawiła na rzecz Klienta dokumentu wywozu, o którym mowa w art. 42 ust. 5 ustawy o VAT, ani nie przesłała kopii wystawionej faktury zgodnie z art. 106g ust. 4 ustawy o VAT. Na skutek powyższego Klient uiścił na rzecz Grupy PDG kwotę odpowiadającą wartości brutto z faktury dokumentującej sprzedaż Samochodu, w tym należny z tego tytułu podatek VAT, Spółka w deklaracji VAT złożonej za marzec 2021 r. wykazała transakcję sprzedaży Samochodu jako dostawę krajową i rozliczyła wynikający z niej podatek VAT. Następnie w kwietniu 2021 r. (po przekroczeniu terminu 14 dni od wydania Samochodu i wystawieniu faktury) Samochód został wywieziony przez Klienta „na własnych kołach” (tj. bez użycia innego środku transportu) do Bułgarii i został tam zarejestrowany. Z uwagi na to, iż pojazd ten spełniał definicję nowego środka transportu w rozumieniu przepisów Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. oraz bułgarskich regulacji tj. od daty oddania go po raz pierwszy do użytku nie minęło sześć miesięcy i pojazd ten nie przejechał więcej niż 6 000 km, Klient w związku z jego przemieszczeniem był zobowiązany do odprowadzenia w Bułgarii podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru („WNT”). Klient przekazał Spółce dowody potwierdzające ww. okoliczności tj. dowód zarejestrowania Samochodu w Bułgarii w dniu 29 kwietnia 2021 r., potwierdzenie zawarcia w Bułgarii umowy w zakresie ubezpieczenia OC dla Samochodu oraz dokumenty, z których wynika, iż z tytułu dokonania WNT wskazanego pojazdu Klient odprowadził należny podatek w Bułgarii (faktura wystawiona w języku bułgarskim na potrzeby rozliczenia podatku z tytułu WNT Samochodu, wyciąg z konta bankowego Klienta potwierdzający dokonanie przelewu celem uregulowania wskazanego zobowiązania). Natomiast dowody wywozu samochodu poza terytorium kraju zostały przekazane 18 maja 2022 r. w tym: protokół VAT, potwierdzenie zapłaty VAT, dowód rejestracyjny i polisa OC z dnia 28 kwietnia 2021 r.

Wątpliwości Spółki dotyczą kwestii czy przysługuje Państwu prawo do skorygowania faktury dokumentującej transakcję sprzedaży Samochodu poprzez wskazanie, iż transakcja ta stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów opodatkowaną stawką 0% oraz czy w związku z tym zobowiązani jesteście Państwo wystawić druk VAT - 22 i przesłać skorygowaną fakturę do właściwego organu, skorygować deklarację oraz VAT-UE, oraz w jakim okresie należy obniżyć kwotę podatku należnego z dostawy krajowej na wewnątrzwspólnotową dostawę towaru.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości należy wskazać, że w sprawie objętej wnioskiem, przedmiotem dostawy dokonanej przez Spółkę (będącą podatnikiem) był samochód osobowy stanowiący nowy środek transportu w rozumieniu art. 2 pkt 10 lit. a ustawy, na rzecz osoby fizycznej, nieprowadzącej działalności gospodarczej zamieszkałej w Bułgarii. Transakcja, w ramach której Spółka przeniosła prawo do rozporządzania towarem jak właściciel miała miejsce w marcu 2021 r. i Spółka wystawiła fakturę 15 marca 2021 r. Choć w mailu z 28 stycznia 2021 r. Klient wskazał zamiar wywiezienia samochodu poza terytorium kraju, to w późniejszej korespondencji Spółka wskazywała stawkę 23% a Klient tego nie kwestionował. Dlatego też potraktowano tą transakcję jako dostawę krajową i Spółka nie wystawiła dokumentu wywozu, o którym mowa w art. 42 ust. 5 ustawy. Pomimo tego, że nie został wystawiony przez Spółkę dokument wywozu, to Klient już w kwietniu 2021 r. przekazał informację o wywiezieniu samochodu do Bułgarii i w maju przedstawił odpowiednie dowody wywozu samochodu poza terytorium kraju. Opisana sytuacja wskazuje, że transakcja miała charakter wewnątrzwspólnotowy. Elementem, który musi wystąpić, aby uznać daną czynność za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów jest wywóz towaru z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego co miało miejsce w przedmiotowej sprawie. Klient, jako osoba fizyczna dokonał wywozu samochodu z Polski do Bułgarii. Jednocześnie podkreślić należy, że dostawą wewnątrzwspólnotową nie jest sama czynność faktyczna, jaką jest wywóz (przemieszczenie) towarów – wywóz ten musi bowiem nastąpić w wyniku dokonania dostawy, co również miało miejsce w opisanej transakcji, gdzie Spółka przeniosła prawo do rozporządzania towarem jak właściciel na Klienta, dokumentując to fakturą sprzedażową. Spełnione były także warunki odnośnie Stron transakcji tj. Spółka jako dostawca jest zarejestrowanym podatnikiem, a Klient (nabywca) spełniał wymogi określone w art. 13 ust. 2 pkt 4 ustawy. Jest to osoba fizyczna zamieszkująca w innym niż Rzeczpospolita państwie członkowskim (Bułgaria) a przedmiotem dostawy był samochód stanowiący nowy środek transportu. Choć na moment sprzedaży towaru (samochodu) nie został wystawiony dokument wywozu samochodu, Spółka nie posiadała oświadczenia nabywcy o wywozie nowego środka transportu poza terytorium kraju w terminie 14 dni od dnia dostawy i wystawiła fakturę ze stawką 23 % (traktując jako dostawę krajową) to w związku zaistniałymi okolicznościami Spółka będzie uprawniona do dokonania korekty faktury oraz deklaracji JPK VAT. Należy bowiem zauważyć, że towar został wywieziony z Polski do Bułgarii a dowody wywozu samochodu poza terytorium kraju zostały Spółce przekazane 18 maja 2022 r. Były to m.in. protokół VAT, potwierdzenie zapłaty VAT przez Klienta w Bułgarii, dowód rejestracyjny i polisa OC z 28 kwietnia 2021 r. Ponadto Klient przekazał Spółce również informacje o wywiezieniu samochodu do Bułgarii w miesiącu kwietniu 2021 r. co potwierdziły dokumenty rejestracyjne pojazdu tj. dowód zarejestrowania pojazdu w Bułgarii w dniu 29 kwietnia 2021 r. Oprócz tego Spółka posiadała w swej dokumentacji fakturę wystawioną na Klienta która zawierała markę, model, rodzaj nadwozia, silnika, moc silnika, rok produkcji, numer umowy, numer nadwozia, kolor nadwozia, ilość miejsc, masę własną, masę całkowitą, wartość bez podatku, stawkę podatku, kwotę podatku, wartość wraz z podatkiem, informację, że samochód został zarejestrowany w Polsce z podanym numerem rejestracyjnym. Wyżej wymienione dane pozwalające na identyfikację samochodu są zbieżne z danymi wynikającymi z pozostałych dokumentów przedstawionych przez nabywcę, w tym w szczególności dowodem rejestracyjnym samochodu oraz polisą OC. Należy zatem stwierdzić, że transakcja stanowiła wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i na podstawie posiadanych dokumentów mogła być opodatkowana stawką 0% w myśl art. 41 ust. 3 ustawy w zw. z art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy oraz art. 42 ust. 5 ustawy.

W związku z powyższym, skoro pierwotnie Spółka wystawiła fakturę ze stawką 23% VAT, to aby faktura potwierdzała właściwe i prawidłowe dane odnośnie stawki, to Spółka jest uprawniona do skorygowania uprzednio wystawionej faktury. Jak już wskazywano istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych, tak aby dokumentowały rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych. Zatem mając na uwadze również kwestie neutralności podatku aby transakcja dostawy samochodu nie była opodatkowana dwukrotnie jako dostawa krajowa z wykazanym podatkiem należnym, oraz podatkiem zapłaconym przez nabywcę jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów Spółka będzie uprawniona do wystawienia faktury korygującej. Fakturę korygującą wystawia się gdy stwierdzono pomyłkę w jakiejkolwiek pozycji faktury, a jak ustalono opisana transakcja stanowiła wewnątrzwspólnotową dostawę towarów a nie dostawę krajową. Dlatego też Spółce przysługuje prawo do skorygowania faktury dokumentującej transakcję sprzedaży Samochodu na rzecz Klienta poprzez wskazanie, iż transakcja ta stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów opodatkowaną stawką w wysokości 0% VAT.

Tym samym stanowisko w zakresie pytania oznaczonego nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Odnośnie zaś wystawienia druku VAT-22 i przesłania skorygowanej faktury do właściwego organu podatkowego, o którym mowa w art. 97 ust. 17 ustawy należy zgodzić się z Państwem, że po wystawieniu faktury korygującej, która będzie dokumentowała wewnątrzwspólnotową dostawę towaru (samochodu) stanowiącego nowy środek transportu na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej zamieszkującej na terenie Bułgarii jesteście zobowiązani w terminie 14 dni od dnia wystawienia w tym przypadku faktury korygującej do przesłania jej do właściwej jednostki organu podatkowego, o którym mowa w art. 97 ust. 17 ustawy. Jak słusznie Państwo zauważyli w opisanym przypadku termin 14 dni na przesłanie kopi faktury lub danych w niej zawartych będzie biegł od momentu wystawienia faktury korygującej, gdyż dopiero faktura korygująca odzwierciedla właściwy przebieg transakcji i dokumentuje wewnątrzwspólnotową dostawę towarów opodatkowaną stawką 0% VAT. Pierwotna faktura wystawiona 15 marca 2021 r. w dniu wydania samochodu potraktowana była jako transakcja krajowa, a nie wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Jednakże w związku z wystawieniem faktury korygującej, nie będziecie Państwo zobowiązani do wystawienia druku VAT–22, które określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 30 maja 2019 r. w sprawie wzoru dokumentu potwierdzającego wywóz przez nabywcę nowego środka transportu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na terytorium innego państwa członkowskiego. Druk VAT-22 wystawia się w celu potwierdzenia, że nowy środek transportu zostanie wywieziony poza terytorium kraju w terminie 14 dni od dostawy przez nabywcę, a także nabywca podpisując taki druk wywozu zobowiązuje się do powiadomienia władz podatkowych w państwie członkowskim przeznaczenia o nabyciu nowego środka transportu i zapłaty wszelkich należnych podatków. W przedmiotowej sprawie w odniesieniu do transakcji, która miała już miejsce w marcu 2021 r. złożenie i wystawienie takiego druku nie jest wymagane, gdyż transakcja miała już miejsce w marcu 2021 r. Ponadto należy wskazać, że druk VAT–22 zawiera oświadczenia nabywcy o zamiarze wywozu pojazdu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do państwa członkowskiego przeznaczenia, zatem w przedmiotowej sytuacji, kiedy pojazd został już wywieziony (tj. marzec 2021 r.) złożenie druku VAT–22 nie ma zastosowania. Z wniosku wynika, że Klient wywiózł samochód będący nowym środkiem transportu poza terytorium kraju (Bułgarii), co więcej odprowadził podatek należny w Bułgarii. Jak wskazaliście sami Państwo we wniosku, Klient przedstawił Spółce m.in. fakturę wystawioną w języku bułgarskim na potrzeby rozliczenia podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (samochodu), wyciąg z konta bankowego Klienta potwierdzający dokonanie przelewu celem uregulowania wskazanego zobowiązania. W tak opisanej sytuacji związanej z transakcją, która miała miejsce w przeszłości (marzec 2021 r.) i została rozliczona przez nabywcę w kraju przeznaczenia samochodu składanie druku VAT-22 po wystawieniu faktury korygującej nie jest wymagane.

Zatem Spółka nie będzie zobowiązana do wystawienia dokumentu wywozu (druk VAT–22), jednakże będzie miała obowiązek przesłać skorygowaną fakturę w terminie 14 dni od sporządzenia korekty do wyznaczonej jednostki, o której mowa w art. 97 ust. 17 ustawy.

Tym samym stanowisko w zakresie pytania oznaczonego nr 2 należy uznać za prawidłowe w zakresie obowiązku przesłania skorygowanej faktury w terminie 14 dni od sporządzenia korekty do wyznaczonej jednostki zaś nieprawidłowew zakresieobowiązku wystawienia druku VAT–22.

Odnosząc się zaś do złożenia korekty informacji podsumowującej należy stwierdzić, że choć transakcja została uznana za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów opodatkowaną stawką 0% VAT to mimo tego, że pierwotnie Spółka uznała transakcję jako dostawę krajową ze stawką podstawową, a jak ustalono będzie miała możliwość skorygowania tej transakcji i wykazania jej jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, to nie będzie zobowiązana do złożenia informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 ustawy. Należy bowiem zauważyć, ze choć transakcja stanowiła wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, to nabywcą była osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej z miejscem zamieszkania w Bułgarii. Klient ten jako nabywca Samochodu działał jako osoba prywatna i nie podał Spółce numeru VAT – UE. Dlatego też Spółka po skorygowaniu faktury i wystawieniu faktury korygującej dokumentującej wewnątrzwspólnotową dostawę towaru (samochodu będącego nowym środkiem transportu) nie będzie zobowiązana do składania informacji podsumowującej w myśl art. 100 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 100 ust. 8 ustawy.

Jednakże w związku z tym, że Spółka będzie miała prawo do skorygowania faktury dokumentującej transakcję sprzedaży Samochodu z dostawy krajowej na wewnątrzwspólnotową dostawę towarów ze stawką 0 % VAT powinna wykazać tą transakcję w deklaracji JPK – VAT w okresie rozliczeniowym w którym powstał obowiązek podatkowy. Sprzedaż samochodu na rzecz Klienta została udokumentowana fakturą z 15 marca 2021 r. w dniu wydania samochodu, zatem obowiązek podatkowy powstał w marcu 2021 r. Tym samym Spółka w deklaracji za marzec 2021 r. powinna wykazać tę transakcję jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Natomiast prawo do skorygowania wykazanego na fakturze pierwotnej podatku należnego z 23% na 0% Spółce przysługuje na bieżąco tj. w momencie w którym zostanie wystawiona faktura korygująca przy czym, w myśl art. 29a ust. 15 pkt 1 ustawy Spółka nie musi posiadać dokumentacji, o której mowa w art. 29a ust. 13 ustawy.

Tym samym stanowisko Spółki w zakresie pytania oznaczonego nr 3 należy uznać za prawidłowe w zakresie wykazania przedmiotowej dostawy w JPK–VAT w okresie rozliczeniowym za marzec 2021 r., natomiast nieprawidłowe w zakresie okresu rozliczeniowego, w którym należy skorygować wykazany podatek z 23% na 0% oraz składania informacji podsumowującej (VAT–UE).

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawiliście i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawiliście i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).