Interpretacja indywidualna z dnia 7 kwietnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.118.2023.3.AC

W 2022 roku nie można uznać Pani za „osobę samotnie wychowującą dziecko”, gdyż jak wskazała Pani we wniosku, jest Pani mężatką, nie jest Pani rozwódką, ani nie orzeczono separacji, ani Pani mężowi nie odebrano praw rodzicielskich wobec dziecka, ani Pani mąż nie odbywa kary pozbawienia wolności. Fakt, że od 2019 r. ponosi Pani wszelkie koszty dotyczące utrzymania córki, na Pani spoczywają obowiązki codziennej opieki i dbania o córkę, nie pozwala na uznanie Pani za osobę samotnie wychowującą dziecko, o której mowa w art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem nie przysługuje Pani prawo do skorzystania z preferencyjnego rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych za 2022 r. według zasad określonych w art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przewidzianych dla osób samotnie wychowujących dzieci.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 lutego 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 2 lutego 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 14 marca 2023 r. (wpływ 14 marca 2023 r.) oraz pismem z 17 marca 2023 r. (wpływ 17 marca 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Na początku 2019 roku Pani mąż T.K. i ojciec Pani córki M.K., porzucił Panie wyprowadzając się z domu. Zabrał swoje rzeczy i wyjechał do Kenii. Pozostawił Panią bez żadnego zabezpieczenia, w domu z ogromnym kredytem hipotecznym, którego rata wynosiła wtedy ponad 6.500 zł. Nie była Pani w stanie utrzymać gospodarstwa domowego i spłacać raty kredytowej, dlatego sprzedała Pani dom. Spłaciła Pani kredyt. Przeprowadziła się Pani z córką do mieszkania. Od momentu wyprowadzki ojciec dziecka przestał brać udział w wychowywaniu wtedy 12-letniej córki, nie interesując się jej postępami w szkole, sytuacją zdrowotną i psychiczną. Córka nie była przygotowania na rozstanie rodziców, nie widziała wcześniej wyraźnych sygnałów, które zapowiadałyby taką sytuację.

W pierwszym roku Pani mąż przyjechał do kraju 2-3 krotnie, w tym spędził z córką 5 dni podczas wakacji. W kolejnym - 2021 roku - ze względu na pandemię nie był w kraju wcale, w roku 2022 w grudniu pojawił się w kraju raz i dwukrotnie odebrał córkę ze szkoły na krótkie spotkanie połączone z obiadem. Przez ten cały okres ponad trzech lat ojciec nie spędził z córką wakacji, ferii, świąt, nie zaprosił jej do siebie, nie zaproponował żadnej formy spędzenia czasu. Kontakty ojca z córką właściwie nie istnieją, sporadycznie odbywają bardzo krótkie rozmowy przez (…), jednak brak wspólnych tematów i zainteresowań, brak wiedzy ojca na temat świata córki, jej problemów, radości, zainteresowań powodują, że kontakt emocjonalny właściwie ustał. Z kolei brak Pani wiedzy na temat miejsca pobytu w Kenii – formalnie – Pani męża, ograniczony kontakt i właściwie brak pobytu w kraju także Pani uniemożliwiały i uniemożliwiają skuteczne przeprowadzenie rozprawy rozwodowej.

Podczas ostatniej rozmowy w grudniu 2022 roku zasugerowała Pani próbę przeprowadzenia procesu online, na co mąż z wahaniem wyraził zgodę. Od momentu wyprowadzki mąż miał inny adres zameldowania, nie przebywa w kraju, nie pracuje, nie świadczy działalności gospodarczej. Nie jest Pani znane źródło dochodów męża. Według Pani wiedzy podczas ostatniego pobytu w grudniu miał złożyć oświadczenie o niezamieszkiwaniu w kraju. Oświadczyła Pani, że od wskazanego roku 2019 ma Pani rozdzielność majątkową z mężem, prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą i rozlicza się według skali podatkowej.

Ma Pani świadomość, że przepis art. 6 ust. 4c ustawy wymienia enumeratywnie osoby, którym przysługuje status osób samotnie wychowujących dzieci, odwołując się zarówno do statusu cywilnoprawnego osoby wychowującej dzieci (panna, kawaler, wdowa, wdowiec, rozwódka, rozwodnik lub osoba będąca w separacji), jak również do tego, że osoba ta musi faktycznie wychowywać dzieci samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców. Jest to więc taka osoba, która stale troszczy się o byt materialny i rozwój emocjonalny dziecka, bez udziału (wsparcia) drugiej osoby. Ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawarł definicji pojęcia "wychowywać", należy odwołać się zatem do jego definicji słownikowych. "Wychowywać" w słownikowym rozumieniu oznacza: zapewniając byt doprowadzić do osiągnięcia pełnego rozwoju psychicznego i fizycznego. Wychowywanie polega na stałym troszczeniu się o byt materialny dziecka oraz o jego rozwój emocjonalny. Wychowanie dziecka można określić jako kształtowanie osobowości dziecka poprzez kształtowanie jego samodzielności, obowiązkowości, rozwijanie predyspozycji intelektualnych i umiejętności praktycznych, kształtowanie światopoglądu, systemu wartości oraz postaw emocjonalnych. W orzecznictwie i doktrynie wskazuje się, że wychowanie dziecka można określić jako kształtowanie osobowości dziecka poprzez kształtowanie jego samodzielności, obowiązkowości, rozwijanie predyspozycji intelektualnych i umiejętności praktycznych, kształtowanie światopoglądu oraz systemu wartości oraz postaw emocjonalnych (por. wyrok NSA z dnia 31 maja 2011 r., sygn. akt II FSK 30/10). Zgodnie z internetowym Słownikiem Języka Polskiego PWN, „samotny” to: (1) „żyjący sam, bez rodziny, przyjaciół”, (2) „znajdujący się w określonej sytuacji, w określonym czasie zupełnie sam”, (3) „spędzany, odbywany w pojedynkę, bez towarzystwa”, (4) „znajdujący się na odludziu”. Z kolei, „wychować — wychowywać” to: (1) „zapewnić dziecku opiekę i doprowadzić je do samodzielności”, (2) „przygotować kogoś do pracy w jakiejś dziedzinie”. Samotne wychowywanie oznacza wychowywanie dziecka (dzieci) bez faktycznego udziału drugiego rodzica. I to ostatnie zdanie w pełni opisuje Pani aktualny status.

Uzupełnienie stanu faktycznego

Przedmiotem Pani zapytania jest rok 2022.

Pani córka M.K. urodziła się (…) 2007 roku. Pani córka jest uczennicą (…) Liceum Ogólnokształcącego (…) w W. W okresie będącym przedmiotem zapytania Pani córka nie osiągała żadnych dochodów, zasiłków, ani rent.

W okresie podatkowym będącym przedmiotem zapytania w stosunku do Pani i Pani córki nie miały zastosowanie przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, z wyjątkiem art. 6 ust. 1a tej ustawy w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń oraz nie podlega Pani i Pani córka opodatkowaniu na zasadach wynikających z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. Prowadzi Pani jednoosobową działalność gospodarczą - jedyne źródło utrzymania - i rozlicza się Pani według skali podatkowej.

Nie jest Pani rozwódką, ani nie orzeczono separacji. Córkę wychowuje Pani samodzielnie i jest Pani jej jedynym opiekunem. W okresie którego dotyczy wniosek była Pani osobą pozostającą w związku małżeńskim. Pani mąż przebywa na stałe poza krajem. Mąż nie został pozbawiony praw rodzicielskich. Mąż nie odbywa kary pozbawienia wolności.

Pytanie

Czy pozostając w tak specyficznej sytuacji życiowej, prowadząc samodzielnie gospodarstwo domowe, wychowując samotnie nastoletnie dziecko, bez jakiegokolwiek wsparcia ojca córki, może Pani skorzystać z preferencji wspólnego rozliczania się z dzieckiem?

Pani stanowisko w sprawie

Mając na uwadze fakt porzucenia rodziny przez Pani męża, brak jego udziału w wychowywaniu dziecka, brak wsparcia w prowadzeniu gospodarstwa domowego, brak więzi emocjonalnej z córką, wieloletni stały pobyt zagranicą wykluczający regularne kontakty, brak zaplanowanych i dłuższych pobytów w kraju umożliwiających przystąpienie do rozprawy rozwodowej regulującej wzajemne stosunki z Panią, uważa Pani, że nie miała Pani szansy spełnić pierwszego warunku z ustawy, tzn. uzyskania statusu osoby rozwiedzionej. Niemniej uważa Pani, że Pani status życiowy i bycie jedynym opiekunem córki, uprawniają Panią do posiadania miana osoby samotnie wychowującej dziecko.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny – jest Pani samotną matką, wychowuje Pani córkę samodzielnie. Pani męża nie ma w kraju od 2019 roku (przebywa na stałe w Kenii), nie zaprosił córki ani razu na wakacje lub ferie, nie bierze udziału w wychowaniu córki nawet na odległość, nie podejmuje żadnych decyzji, nie jest zainteresowany jej szkołą, problemami, emocjami. W Pani opinii jest Pani rodzicem samotnie wychowującym dziecko, dlatego chciałaby Pani skorzystać z preferencji wspólnego rozliczenia się z dzieckiem.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 6 ust. 4c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Stosownie do art. 6 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Na podstawie art. 6 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z powyższego wynika, że ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad obliczania podatku dochodowego dla osób samotnie wychowujących dzieci od spełnienia łącznie następujących warunków:

-posiadania przez rodzica lub opiekuna prawnego statusu osoby samotnie wychowującej dziecko;

-wychowywania przez rodzica lub opiekuna prawnego samotnie w roku podatkowym dziecka;

-nieuzyskiwania przez rodzica lub opiekuna prawnego i dziecko przychodów/dochodów, do których zastosowanie mają przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, z wyjątkiem najmu prywatnego;

-niepodlegania przez rodzica lub opiekuna prawnego i dziecko opodatkowaniu na zasadach wynikających z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych;

-nieuzyskiwania przez pełnoletnie dziecko przychodów/dochodów w łącznej wysokości przekraczającej dwunastokrotność kwoty renty socjalnej, której wysokość w grudniu 2022 r. wynosiła 16 061,28 zł (z wyjątkiem przewidzianym ustawą).

Ustawodawca nie dookreślił jednak, jak należy definiować pojęcie „samotnego wychowywania”.

Zgodnie z internetowym Słownikiem Języka Polskiego PWN, „samotny” to: (1) „żyjący sam, bez rodziny, przyjaciół”, (2) „znajdujący się w określonej sytuacji, w określonym czasie zupełnie sam”, (3) „spędzany, odbywany w pojedynkę, bez towarzystwa”, (4) „znajdujący się na odludziu”. Z kolei, „wychować — wychowywać” to: (1) „zapewnić dziecku opiekę i doprowadzić je do samodzielności”, (2) „przygotować kogoś do pracy w jakiejś dziedzinie”.

Z istoty pojęcia „osoby samotnie wychowującej dziecko” wynika, że jest to osoba, która w określonej sytuacji, w określonym czasie zupełnie sama (bez udziału drugiej osoby) zajmuje się wychowywaniem dziecka, stale troszczy się o jego byt materialny i rozwój emocjonalny.

Przepis art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienia osoby, którym przysługuje status osób samotnie wychowujących dzieci. Z ww. przepisu jednoznacznie wynika, że z możliwości rozliczania się jako osoba samotnie wychowująca dziecko może skorzystać jedynie rodzic lub opiekun prawny tego dziecka. Ponadto przepis ten odwołuje się zarówno do statusu cywilnoprawnego osoby wychowującej dzieci (panna, kawaler, wdowa, wdowiec, rozwódka, rozwodnik), jak również do tego, że osoba ta musi faktycznie wychowywać dzieci samotnie. Jest to więc taka osoba, która stale troszczy się o byt materialny i rozwój emocjonalny dziecka, bez udziału (wsparcia) drugiej osoby.

Przy wychowywaniu dziecka należy wziąć pod uwagę całokształt działań i czynności wykonywanych przez każdego z rodziców, w tym także tych o charakterze niewymiernym jak kształtowanie osobowości, światopoglądu, systemu wartości, postaw emocjonalnych. W sytuacji, gdy każdy z rodziców aktywnie oraz w porównywalnym stopniu uczestniczy w wychowywaniu dziecka – co przejawia się między innymi dzieleniem się wszelkimi obowiązkami związanymi z procesem wychowawczym dziecka, niezależnie od tego u kogo i pod czyją w danym momencie roku podatkowego opieką dziecko przebywa – nie można mówić o samotnym wychowywaniu dziecka przez któregokolwiek z rodziców.

Przyjęcie odmiennej wykładni stałoby w sprzeczności z uzasadnieniem wprowadzenia tej ulgi, z którego jednoznacznie wynika, że ustawodawca kierował ją tylko do osób, które samotnie troszczą się o codzienne zaspokojenie potrzeb dzieci, posiadając ściśle określony status cywilny.  

W myśl art. 93 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1359 ze zm.):

Korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym przewidzianej w art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Osobami samotnie wychowującymi dziecko są przede wszystkim ci rodzice (przysposabiający) lub opiekunowie, którzy pozostają w stanie wolnym. Dotyczy to zarówno osób, które nigdy nie zawierały związku małżeńskiego (panna, kawaler), osób, których związek małżeński ustał wskutek śmierci współmałżonka (wdowa, wdowiec) – z wyjątkiem roku podatkowego, w którym zdarzenie to nastąpiło – jak i osób, których związek małżeński został rozwiązany poprzez orzeczenie rozwodu (rozwódka, rozwodnik). Osobami samotnie wychowującymi dzieci mogą być również, wyjątkowo, niektóre osoby pozostające w związku małżeńskim. Dotyczy to osób, wobec których orzeczono separację. Nabycie statusu osoby samotnie wychowującej dziecko wymaga jednak prawomocnego orzeczenia o separacji małżonków. Dotyczy to również osób, których małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich. Skutek taki następuje na mocy orzeczenia sądowego. Podobnie jak w przypadku orzeczeń rozwodowych, także i w tym przypadku nabycie statusu osoby samotnie wychowującej dziecko następuje dopiero z chwilą uprawomocnienia się wyroku sądowego w tej kwestii. Osobami samotnie wychowującym dziecko mogą być również te osoby, których małżonek odbywa karę pozbawienia wolności. Dotyczy to przypadków faktycznego wykonywana tej kary, tzn. sytuacji, w której małżonek tej osoby nie przebywa na wolności.

Jednocześnie przepisy powyższej ustawy nie uzależniają prawa podatnika do preferencyjnego opodatkowania jego dochodów od tego, czy przez cały rok był osobą samotnie wychowującą dziecko. Wystarczające jest zatem, aby taki stan zaistniał w ciągu roku, a nie trwał przez cały rok.

Definicja osoby samotnie wychowującej dziecko jest wyczerpująca i nie przewiduje żadnych wyjątków, a katalog osób w niej wymienionych jest zamknięty i nie może podlegać wykładni rozszerzającej.

Należy jednoznacznie podkreślić, że wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, wynikającej z art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78 poz. 483 ze zm.), stanowiącego, że:

Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Co więcej, zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stąd też, korzystanie z każdej preferencji podatkowej, wymaga spełnienia warunków określonych w przepisach je konstytuujących. Tak więc, przepisy regulujące prawo do preferencyjnego rozliczenia powinny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Z opisu sprawy wynika, że na początku 2019 roku Pani mąż i ojciec Pani córki (uczennicy liceum), porzucił Panie wyprowadzając się z domu. Wyjeżdżając do Kenii pozostawił Panią bez żadnego zabezpieczenia, z kredytem hipotecznym. Nie była Pani w stanie utrzymać domu, dlatego go Pani sprzedała. Spłaciła Pani kredyt. Przeprowadziła się Pani z córką do mieszkania. Od momentu wyprowadzki ojciec dziecka przestał brać udział w wychowywaniu córki, nie interesując się jej postępami w szkole, sytuacją zdrowotną i psychiczną. Nie spędził z córką wakacji, ferii, świąt, nie zaprosił jej do siebie, nie zaproponował żadnej formy spędzenia czasu. Kontakty ojca z córką właściwie nie istnieją, sporadycznie odbywają bardzo krótkie rozmowy przez (…), jednak brak wspólnych tematów i zainteresowań, brak wiedzy ojca na temat świata córki, jej problemów, radości, zainteresowań powodują, że kontakt emocjonalny właściwie ustał. Nie zna Pani miejsca pobytu w Kenii, co skutecznie uniemożliwia przeprowadzenie rozprawy rozwodowej. Mąż zgodził się na rozprawę rozwodową online. Nie jest Pani znane źródło dochodów męża. Od wskazanego roku 2019 ma Pani rozdzielność majątkową z mężem, prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą i rozlicza się według skali podatkowej. W okresie będącym przedmiotem zapytania Pani córka nie osiągała żadnych dochodów, nie otrzymywała żadnych zasiłków, ani rent. Nie jest Pani rozwódką, ani nie orzeczono separacji. Córkę wychowuje Pani samodzielnie i jest Pani jej jedynym opiekunem. W okresie którego dotyczy wniosek była Pani osobą pozostającą w związku małżeńskim. Pani mąż przebywa na stałe poza krajem. Mąż nie został pozbawiony praw rodzicielskich. Mąż nie odbywa kary pozbawienia wolności.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że w 2022 roku nie można uznać Pani za „osobę samotnie wychowującą dziecko”, gdyż jak wskazała Pani we wniosku, jest Pani mężatką, nie jest Pani rozwódką, ani nie orzeczono separacji, ani Pani mężowi nie odebrano praw rodzicielskich wobec dziecka, ani Pani mąż nie odbywa kary pozbawienia wolności. Fakt, że od 2019 r. ponosi Pani wszelkie koszty dotyczące utrzymania córki, na Pani spoczywają obowiązki codziennej opieki i dbania o córkę, nie pozwala na uznanie Pani za osobę samotnie wychowującą dziecko, o której mowa w art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem nie przysługuje Pani prawo do skorzystania z preferencyjnego rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych za 2022 r. według zasad określonych w art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przewidzianych dla osób samotnie wychowujących dzieci.

Zatem Pani stanowisko jest za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości Pani stanowiska może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…).

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).