Interpretacja indywidualna z dnia 4 kwietnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-2.4011.987.2022.2.AA

Leasing operacyjny - limity oraz możliwość zaliczenia raty do kosztów uzyskania przychodów

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanych stanów faktycznych w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

W dniu 22 grudnia 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 9 grudnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 3 marca 2023 r. (wpływ 9 marca 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanów faktycznych

Od 2001 r. prowadzi Pan działalność gospodarczą – (…). Posługuje się Pan przy tym numerem NIP (…) oraz Regon (…). W związku z charakterem prowadzonej działalności nie jest Pan podatnikiem podatku VAT. Nie korzysta Pan ze zwolnień od podatku dochodowego.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.) posiada Pan nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium RP. Przychody z prowadzonej działalności prowadzone są w formie KPiR z 19% podatkiem liniowym. 16 grudnia 2021 r. zawarł Pan umowę (…) na samochód osobowy (...) rok produkcji 2021. Jest to pojazd spalinowy.

Wartość samochodu to kwota 508.356,64 zł brutto wraz z opłatą końcową. Na wartość samochodu składają się takie opłaty, jak: wstępna opłata leasingowa 150.000 zł (brutto), okresowe opłaty leasingowe: 35 rat x 3.629,82 zł (brutto) oraz opłata końcowa: 291.313,08 zł brutto.

Umowa została zawarta na okres/czas określony od grudnia 2021 r. do ostatniego miesiąca kalendarzowego, w którym wypada płatność ostatniej miesięcznej raty leasingowej, czyli na okres 35 miesięcy. Rata leasingowa w łącznej wysokości 3.629,82 zł brutto rozliczana jest według proporcji do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej, tj. rata leasingowa zaliczona jest w wysokości 28,32%, a koszty eksploatacyjne auta – 75%. Niemniej jednak chciałby Pan, by w przyszłości odsetkowa część raty rozliczana była w całości, a część kapitałowa zgodnie z obliczoną proporcją, tj. część raty kapitałowej powiększonej o nierozliczony VAT oraz część odsetkową wraz z nieodliczonym.

Samochód będący przedmiotem leasingu jest wykorzystywany w sposób mieszany, zarówno w celach prywatnych, jak i służbowych, nie jest przy tym prowadzona ewidencja opisywana w przepisie art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, albowiem samochód osobowy nie jest wyłącznie wykorzystywany do działalności gospodarczej. Nie dotyczy Pana przy tym zwolnienie z prowadzenia ewidencji na podstawie art. 86 ust. 5 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług.

Samochód będący przedmiotem leasingu spełnia definicję samochodu osobowego określonego w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w art. 5a pkt 19a, tj. pojazd samochodowy w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5t konstrukcyjnie nie przeznaczony do przewozu więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą (…).

W momencie podpisywania umowy leasingu spełniała ona warunki określone przepisem art. 23a i 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazuje Pan przy tym, iż spełnia warunki opisane w art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy PIT dotyczące kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie ze wskazanym przepisem nie uważa się za koszty uzyskania przychodów dotyczących samochodu osobowego dotyczących opłat wynikających z umowy leasingu, o których mowa w art. 23a pkt 1 umowy najmu, dzierżawy, innej umowy o podobnym charakterze, z wyjątkiem opłat z tytułu składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej wysokości i proporcji, w jakiej kwota 150.000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem umowy.

Ponadto w uzupełnieniu do wniosku udzielił Pan odpowiedzi na następujące pytania:

Czy wartość samochodu z umowy leasingu odzwierciedla jego wartość rynkową na dzień zawarcia tej umowy?

Wartość samochodu z umowy leasingowej samochodu osobowego (...) – 2021 r. na dzień zawarcia umowy, tj. 16.12.2021 r. odzwierciedla jego wartość w tamtym okresie i nie odbiega od wartości rynkowej aut tego typu w danym roku.

Czy opłata końcowa jest związana z użytkowaniem samochodu osobowego w ramach umowy leasingu czy stanowi odrębne (od rat leasingowych) świadczenie na rzecz finansującego, w ramach której leasingobiorca może wykupić przedmiot umowy na własność?

Opłata końcowa w wysokości określonej w umowie leasingu, tj. 291.313,00 brutto (236.839,90 netto) stanowi ostatnią część należności finansowej w związku z przedmiotem leasingu i oddaniem go do użytkowania i stanowi zgodnie z umową cenę sprzedaży auta na rzecz leasingobiorcy, jeżeli umowa sprzedaży zostanie ewentualnie zawarta po upływie okresu leasingu i płatna będzie do dnia zakończenia umowy leasingu.

Precyzując, jest to odrębne od rat leasingowych świadczenie na rzecz finansującego, w ramach którego leasingobiorca może wykupić przedmiot umowy na własność.

Pytania

1)Czy limit 150.000 zł podatnik może naliczyć osobno dla leasingu operacyjnego (czynsz inicjalny, raty miesięczne) oraz osobno dla transakcji wykupu?

2)Czy wartość raty leasingowej może zostać ujęta w całości w kosztach uzyskania przychodu?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie – w odniesieniu do pytania nr 1 – tak, ponieważ wykup jest transakcją odrębną od samego leasingu, więc limit 150.000 zł podatnik powinien naliczyć osobno do czynszu inicjalnego i osobno do transakcji wykupu. Nie przysługuje przy tym podwójny limit, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sama zaś kwota opłaty końcowej i dotycząca ewentualnego wykupu samochodu osobowego po zakończeniu umowy leasingu nie ma wpływu na wysokość opłat wynikających z zawartej umowy leasingu operacyjnego limitowanej na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 47a wskazanej ustawy. Limit wynikający z art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy będzie dotyczył ewentualnego wykupu samochodu osobowego na podstawie zawartej umowy leasingu. Opłaty operacyjne nielimitowane powinny być natomiast odrębnym limitem zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 47a ustawy o PIT.

Mając powyższe okoliczności na uwadze – limity odnoszące się do kwoty 150.000 zł będą dwa: jeden wynikający z art. 16 ust. 1 pkt 47a ustawy dotyczący opłat wynikających z umowy leasingu, a drugi określony art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy dotyczący ewentualnych odpisów amortyzacyjnych, które dokonywane są po wykupie przedmiotu umowy leasingu operacyjnego.

W Pana ocenie – w odniesieniu do pytania nr 2 – nie, zgodnie z treścią przepisu art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o PIT, który stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów opłat wynikających z umowy leasingu samochodu osobowego, o której mowa w art. 23a pkt 1 umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, za wyjątkiem opłat z tytułu składek na ubezpieczenie samochodu osobowego o wartości przekraczającej ich ustaloną część w takiej proporcji, w jakiej kwota 150.000 zł powstaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy. Przedsiębiorąca będący zwolnionym z VAT uprawniony jest do zaliczania w koszty uzyskania przychodu kwot brutto widniejących na otrzymywanych fakturach.

Mając na względzie jednak, że wartość auta przekracza ustawowy limit 150.000 zł dla samochodów osobowych spalinowych, należy ustalić proporcję limitu podatkowego do ceny samochodu. Limit w tym przypadku dotyczył będzie części kapitałowej miesięcznej raty leasingowej. Odsetkowa część raty będzie zaliczana do kosztów w całości, gdyż nie dotyczy ona wartości pojazdu. Jest to opłata wynikająca bezpośrednio z umowy leasingu. Zatem do kosztów uzyskania przychodu można zaliczyć tylko część opłaty ratalnej zgodnie z zasadami zawartymi w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, powinien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami lub źródłem przychodów i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.

Przy czym – związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodów bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem ich źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodów to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodów w przyszłości.

Należy przy tym podkreślić, że obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego między poniesionym wydatkiem a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu – każdorazowo spoczywa na podatniku.

Ponadto – jak już wcześniej wspomniano – aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, nie może znajdować się na liście wydatków określonej w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zasady opodatkowania stron leasingu reguluje rozdział 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Natomiast zgodnie z art. 23a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jak wskazano w art. 23b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 23b ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W związku z powyższym, jeżeli zawarta umowa leasingu spełnia określone w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunki oraz finansujący w dniu zawarcia nie korzysta ze zwolnień wymienionych w art. 23b ust. 2 tej ustawy, to korzystający może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszelkie poniesione koszty związane z przedmiotem umowy leasingu.

Przy ocenie możliwości zaliczenia wydatków związanych z umową leasingu operacyjnego do kosztów uzyskania przychodów należy także mieć na względzie generalną zasadę kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów, o której mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ponadto zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Artykuł 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych rozciąga limit rozliczania wydatków na korzystanie z samochodu osobowego na umowy leasingu operacyjnego, umowy najmu, dzierżawy lub inne umowy o podobnym charakterze. Limit ten koresponduje z (podwyższonym) limitem stosowanym przy dokonywaniu odpisów amortyzacyjnych od nabytego samochodu i ustalany jest proporcją wartości samochodu będącego przedmiotem umowy leasingu, najmu (itp.) i kwoty 150 000 zł.

Z przepisu tego wynika więc, że nie stanowią kosztów uzyskania przychodów dotyczące samochodu osobowego opłaty wynikające z umów leasingu w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy.

Stosownie do art. 23 ust. 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 23 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zatem powyższy limit 150.000 zł ma zastosowanie do tej części opłaty, która stanowi spłatę wartości samochodu osobowego – części kapitałowej raty leasingowej.

Należy wskazać, że w przypadku zawarcia umowy leasingu operacyjnego samochodu osobowego o wartości wyższej niż 150 000 zł, do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć opłaty w wysokości nieprzekraczającej ich części ustalonej w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy.

Jak wynika z treści cytowanego uprzednio art. 23 ust. 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość samochodu, jak i opłat wynikających z umowy leasingu operacyjnego dla potrzeb stosowania art. 23 ust. 1 pkt 47a – powinna obejmować również podatek od towarów i usług, który zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego, oraz naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w jakiej zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług.

Zatem zawarcie umowy leasingu operacyjnego, której przedmiotem jest samochód osobowy o wartości powyżej 150 000 zł, skutkuje tym, że leasingobiorca do ustalenia proporcji, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przyjmuje wartość samochodu osobowego ustaloną jako wartość netto wynikającą z umowy powiększoną o podatek od towarów i usług, który zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług nie stanowi dla korzystającego podatku naliczonego oraz naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w jakiej zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi korzystającemu nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług. Wartość samochodu wynikająca z umowy musi odpowiadać faktycznej (aktualnej) wartości rynkowej takiego samochodu na dzień jej zawarcia.

Niezależnie od powyższego należy pamiętać, że w przypadku umowy leasingu, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, wartość samochodu osobowego powinna wynikać z treści umowy, na podstawie której podatnik korzysta z danego samochodu. Wartość przedmiotu umowy powinna odzwierciedlać jego wartość rynkową. Jeżeli w umowie określono wartość samochodu, która znacznie odbiega od wartości rynkowej, działanie takie może zostać poczytane jako obejście prawa podatkowego.

W odniesieniu do kwestii dotyczącej tzw. wykupu przedmiotu leasingu należy wskazać, że jest podatkową transakcją odrębną od samego leasingu, a w związku z tym podlega odrębnemu limitowi. Z tym jednak wskazaniem, że przedsiębiorcy nie przysługuje „podwójny” limit, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy mieć na uwadze, że kwota opłaty końcowej, dotycząca ewentualnego wykupu samochodu osobowego po zakończeniu umowy leasingu, nie ma wpływu na wysokość opłat wynikających z zawartej umowy leasingu operacyjnego limitowanej na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 47a powołanej ustawy. Limit wynikający z art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie dotyczył (ewentualnego) wykupu samochodu osobowego na podstawie zawartej umowy leasingu, tj. w przypadku dokonywania późniejszych odpisów amortyzacyjnych. Natomiast wynikające z umowy leasingu operacyjnego opłaty limitowane będą odrębnym limitem, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się do kwestii wykupu przedmiotu leasingu, należy wskazać, że wykup przedmiotu leasingu jest podatkowo transakcją odrębną od samego leasingu, a w związku z tym limit 150.000 zł powinien Pan naliczyć osobno dla leasingu oraz osobno dla wykupu.

W konsekwencji, będą przysługiwać Panu dwa limity odnoszące się do kwoty 150 000 zł w odniesieniu do zawartej umowy leasingu operacyjnego, tj. jeden wynikający z art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy (dotyczący opłat wynikających z umowy leasingu), a drugi określony w art. 23 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy dotyczący ewentualnych odpisów amortyzacyjnych dokonywanych po wykupie przedmiotu umowy leasingu operacyjnego.

Reasumując – będą Panu przysługiwać dwa limity odnoszące się do kwoty 150.000 zł w odniesieniu do zawartej umowy leasingu operacyjnego, tj. jeden wynikający z art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dotyczący sumy opłat wynikających z umowy leasingu, tj. czynsz inicjalny i raty miesięczne), a drugi określony w art. 23 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy dotyczący ewentualnych odpisów amortyzacyjnych dokonywanych po wykupie przedmiotu leasingu operacyjnego (przy obliczaniu którego należy uwzględnić wartość wykupu leasingowanego samochodu).

Ponadto, w odniesieniu do samochodu osobowego, użytkowanego na podstawie umowy leasingu, należy uznać, że z uwagi na fakt, że samochód jest przez Pana użytkowany w sposób mieszany, tj. zarówno w celach prywatnych, jak i służbowych, to wydatki poniesione przez Pana w związku z ratą leasingową nie będą mogły zostać zaliczone w całości do kosztów uzyskania przychodów. Opłaty wynikające z umów leasingu podlegają ograniczeniu określonemu w art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w części dotyczącej spłaty wartości samochodu osobowego. Limit ten nie dotyczy części odsetkowej tych opłat.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanów faktycznych, które Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzeń.

Ponadto zauważam, że we własnym stanowisku wskazał Pan, że:

Z uwagi na całokształt informacji przedstawionych we wniosku przyjąłem, że miał Pan na uwadze art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i uznałem to za oczywistą omyłkę niemającą wpływu na rozstrzygnięcie sprawy.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanów faktycznych i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).