Interpretacja indywidualna z dnia 4 kwietnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT3.4011.140.2023.1.PS

Podatkowe różnice kursowe w agencji celnej, świadczącej usługi celne oraz zgłoszenia celne w imieniu klienta.

Interpretacja indywidualna –

stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 lutego 2023 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie podatkowych różnic kursowych. Treść wniosku jest następująca :

Opis stanu faktycznego

Prowadzi Pan działalność gospodarczą - agencję celną, rozliczając się w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wykonuje Pan obsługę celną na zlecenie i z upoważnienia kontrahentów z Polski i mających siedzibę poza Polską - na terenie Unii Europejskiej i poza nią.

Faktura za świadczone usługi wystawiana jest dla kontrahentów zagranicznych w walucie euro z przeliczeniem na złotówki wg kursu średniego NBP (tabela A) z dnia poprzedzającego datę wystawienia faktury.

Należności od kontrahentów wpływają na rachunek bankowy walutowy, wykorzystywany do celów działalności gospodarczej.

W dacie wpływu zapłaty za faktury w euro sporządza Pan różnice kursowe do wystawianych faktur zgodnie z art. 24c ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - na dzień otrzymania należności w euro, przeliczonej na złotówki po kursie NBP z dnia poprzedzającego. Nie jest stosowany przy tym kurs faktycznie zastosowany przez bank, z powodu niewypłacania środków z wpływu należności, a pozostawiania ich na rachunku i w późniejszym terminie, w nieregularny sposób, przewalutowywania i wykorzystywania na cele prywatne.

Środki na rachunku bankowym pochodzące z wpłat za faktury są wypłacane nieregularnie, w różnych kwotach. Na rachunku mają miejsce również operacje niezwiązane z działalnością gospodarczą.

Wyliczone zgodnie z art. 24c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ujemne różnice kursowe ujmowane są w kolumnie 13 księgi - pozostałe wydatki. Z kolei dodatnie w kolumnie 8 - pozostałe przychody.

Dodatkowo jako przedstawiciel celny klienta - niemieckiej firmy, dokonuje Pan w jej imieniu zgłoszeń celnych importowych w procedurze dopuszczenia towaru do obrotu. Za usługi wystawia Pan klientowi faktury w walucie euro. W wyniku zgłoszenia celnego przedstawianego przez Pana w Urzędzie Celnym jako przedstawiciela, na rzecz firmy niemieckiej, powstają należności podatkowe w VAT niemieckiego importera (podatek naliczany od importowanego towaru, właścicielem towaru jest niemiecki importer i VAT jest naliczany od wartości towaru) w wysokości określonej w zgłoszeniu celnym. Należności podatkowe to tzw. inne należności. Fakturę wystawia Pan wyłącznie tytułem opłaty za wykonaną usługę zgłoszenia celnego i nie obejmuje ona tych należności. Nie stanowią one Pana przychodu, niejako pośredniczy Pan w ich uregulowaniu na rzecz klienta.

Należności te są obliczane i płacone w złotych polskich. Na ich pokrycie klient wpłaca Panu jako przedstawicielowi uprawnionemu do zapłaty należności celnych i podatkowych, oszacowaną w walucie euro kwotę na pokrycie otrzymanej faktury za usługę oraz na zobowiązania podatkowe wynikające ze zgłoszenia celnego, wyliczane i płacone w złotówkach.

Kwotę, jaką wpłaca klient, wylicza Pan stosując kurs zakupu euro przez bank komercyjny, z którego usług Pan korzysta. Wpływa ona na rachunek bankowy walutowy, w walucie euro.

Od momentu przeliczenia do faktycznego otrzymania należności kurs euro ulega zmianie i nie pokrywa się po przewalutowaniu przez bank kwoty wyrażonej w euro na złotówki z należnościami podatkowymi klienta, płaconymi w złotych polskich. Różnica kursu do całej transakcji wyliczana jest w odniesieniu do samej faktury (zgodnie z opisem powyżej) za usługę oraz w odniesieniu do należności podatkowych.

Różnicę dotyczącą należności podatkowych wylicza Pan jako różnicę w kwocie zapłaconych w złotówkach na konto organu podatkowego należności celnych a otrzymaną na ich pokrycie kwotą w euro, przeliczoną wg faktycznie zastosowanego kursu, stosowanego przez bank w momencie przewalutowania euro na złote polskie. Z uwagi na występującą czasem konieczność zapłaty należności celnych szybciej, niż wpłynie kwota od klienta, zdarza się, że przewalutowanie następuje po wcześniejszej zapłacie należności podatkowych na rzecz klienta z własnych środków w złotówkach. Wówczas różnica kursowa, z zastosowaniem kursu faktycznego wykazywana jest w momencie przewalutowania kwoty euro odpowiadającej wartości otrzymanej wpłaty w walucie euro.

Celem wyjaśnienia dodaje Pan, że należności podatkowe opisane powyżej to należności VAT, wynikające z celnego zgłoszenia importowego dokonywanego na rzecz niemieckiej firmy (importera) X GmbH, która na podstawie zgłoszenia celnego w polskim Urzędzie Celnym jest zobowiązana do zapłaty VAT w Urzędzie Skarbowym (...). Zgłoszenie jest przesyłane do systemu celnego przez przedstawiciela – agencje celną Y. Należności podatkowe VAT powstają w wyniku zgłoszenia celnego w procedurze dopuszczenia do obrotu (stanowią zobowiązanie importera X GmbH) i są naliczane na podstawie Poświadczonego Zgłoszenia Celnego. Dokument ten wystawia Urząd Celny. Urząd Celny do naliczenia należności importowych VAT w PLN, dla towarów, których wartość wyrażona jest w EUR, stosuje miesięczny kurs celny. Termin faktycznej zapłaty należności celnych i podatkowych (na konto US w A.), wynikających ze zgłoszenia importowego to maksymalnie 10 dni. Między momentem zgłoszenia celnego a faktyczną zapłatą należności – są one zabezpieczone gwarancją generalną agencji celnej Y. Jest to zabezpieczenie na określoną wielkość i służy do obsługi kilku podmiotów, które importują towary. Sporadycznie zdarza się, że należności są płacone przez agencję celną Y, przed otrzymaniem środków od importera. W większości przypadków należności są płacone po otrzymaniu środków, a przed upłynięciem 10-dniowego terminu ustawowego. Przelew podatkowy jest wykonywany z firmowego konta złotówkowego. Po zgłoszeniu celnym, kiedy kwota VAT ciążącego na importerze jest już znana, sporządza Pan wyliczenie, w którym przelicza Pan kwotę należności VAT ze zgłoszenia celnego (wyrażoną w PLN), a kwotę w EUR (waluta używana do rozliczeń przez importera). Po przesłaniu rozliczenia otrzymuję od klienta na ten cel środki w walucie euro w terminie od 3 do 10 dni.

Pytania

1.Czy prawidłowo wylicza Pan różnice kursowe od wystawianych faktur sprzedaży?

2.Czy powstałe różnice związane z wahaniami kursu euro - od kwot otrzymywanych od kontrahenta w walucie euro na poczet zapłaty w jego imieniu należności celnych w walucie polskiej:

a)stanowią różnice kursowe w świetle podatku dochodowego?

b)prawidłowo są wyliczane w opisany sposób - z zastosowaniem kursu faktycznego, w szczególności, jeżeli przewalutowanie otrzymanych środków z konkretnym przeznaczeniem na zapłatę należności celnych w imieniu klienta, następuje po wcześniejszej zapłacie należności z rachunku złotówkowego, z własnych środków, i przed otrzymaniem wpłaty od klienta?

Pana stanowisko w sprawie

Uważa Pan, że postępuje prawidłowe.

Ad 1.

Zgodnie z wyrokiem NSA z 26 stycznia 2016 r. (II FSK 3030/13): (...) jeżeli otrzymanie należności lub zapłata zobowiązania nie wiązały się z faktycznym zastosowaniem jakiegokolwiek kursu waluty, ponieważ realizacja płatności następowała w określonej walucie bez zamiany wyrażonej w niej wartości na inną walutę (...) do obliczenia wartości różnic kursowych należy, zgodnie z art. 15a ust. 4 u.p.d.o.p., zastosować średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień, w którym różnice kursowe wystąpiły. Różnice kursowe nie powstają w przypadku, gdy środki pieniężne w walucie obcej ulokowane na rachunku bankowym zostaną przelane na prywatne konto przedsiębiorcy – na cele niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Przy różnicach kursowych dot. faktur sprzedaży stosowany jest opisany powyżej sposób ich wyliczenia przy zastosowaniu kursu NBP, a różnice kursowe od środków własnych nie występują, ponieważ z rachunku wypłacane są tylko kwoty na cele prywatne. Jedynym wyjątkiem jest zapłata należności podatkowych na rzecz kontrahenta.

Ad 2.

W przeciwieństwie do kwot otrzymanych za świadczone usługi płatne w euro, kwota otrzymana na konkretny cel zapłaty należności podatkowej w imieniu kontrahenta, przeliczona w dacie wpływu według kursu NBP, jest wypłacana z rachunku walutowego w określonym czasie, z przeznaczeniem na ten konkretny cel - związany z działalnością.

Mimo, że zapłata należności w imieniu klienta nie jest przychodem z działalności (pośredniczy Pan niejako w jej wyliczeniu i uregulowaniu), to jest związana ze świadczoną dla niego usługą i nie występuje odrębnie. Różnicę kursu od kwoty należności podatkowych klienta ustala Pan zatem jako różnicę miedzy kursem wpływu (NBP) a faktycznym kursem zastosowanym przez bank, po jakim nastąpiło przewalutowanie.

Zgodnie z wyrokiem NSA ze 26 stycznia 2016 r. (II FSK 3030/13):(...) "faktycznie zastosowany kurs waluty" to taki kurs, który był w istocie, rzeczywiście, naprawdę zastosowany. Taką cechę można z nim natomiast wiązać tylko wtedy, gdy na jego podstawie, w oparciu o wyrażoną w nim cenę waluty, w istocie doszło do przeprowadzenia operacji finansowej przewalutowania, czyli do wyrażenia w danej walucie wartości pieniężnej określonej pierwotnie w innej walucie."

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie natomiast z art. 9 ust. 2 tej ustawy:

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów).

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do art. 14 ust. 1 tej ustawy:

Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 1c ww. ustawy:

Za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h-1j i 1n-1p, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1)wystawienia faktury albo

2)uregulowania należności.

Natomiast w myśl art. 14 ust. 2 pkt 3 cytowanej ustawy:

Przychodem z działalności gospodarczej są również różnice kursowe.

Co do zasady do przychodów z działalności gospodarczej należą wszystkie przychody osiągane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, z wyjątkiem przychodów wymienionych w art. 14 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast w myśl art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Do przychodów o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

•pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami lub źródłem przychodów i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

•nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

•być właściwie udokumentowany.

W kontekście niniejszej sprawy, wskazać również należy, że zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę innych zobowiązań, w tym z tytułu udzielonych gwarancji i poręczeń.

Zgodnie z art. 14b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie art. 24c, z zastrzeżeniem ust. 2.

Odnosząc się natomiast do sposobu ustalania różnić kursowych wskazać należy, że stosownie do art. 24c ust. 10 ww. ustawy:

Zasady ustalania różnic kursowych określone w ust. 1-9 stosują podatnicy prowadzący działalność gospodarczą lub działy specjalne produkcji rolnej.

Zgodnie z art. 24c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

W myśl art. 24c ust. 2 pkt 1-3 tej ustawy:

Dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

1)przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;

2)poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;

3)otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5.

Stosownie natomiast do art. 24c ust. 3 pkt 1-3 ww. ustawy:

Ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

1)przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;

2)poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia;

3)otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5;

Zatem - w świetle cytowanych przepisów - należy stwierdzić, że aby mogły powstać różnice kursowe przy uzyskiwanych przychodach, przeprowadzona transakcja musi spełniać łącznie dwie podstawowe przesłanki:

1)przychód należny musi być wyrażony w walucie obcej,

2)zapłata musi nastąpić również w walucie obcej.

Tak więc, nie są uznawane za różnice kursowe dla celów podatkowych różnice wynikające z kursów walut, jeśli np. przychód należny wyrażony jest w walucie obcej, a sama zapłata (w jakiejkolwiek formie) następuje w złotówkach lub odwrotnie – należność wyrażona jest w złotówkach, a zapłata dokonywana jest w walucie obcej.

Wobec tego z powyższych regulacji wynika, że istota różnic kursowych polega na powstaniu, np. należności wyrażonej w walucie obcej, która jest realizowana w późniejszym czasie w tej samej walucie, a w okresie między powstaniem tej należności a jej realizacją nastąpiła zmiana kursów walutowych. W konsekwencji warunkiem powstania różnic kursowych jest operacja w walucie obcej, której spłata powinna nastąpić w tej właśnie walucie.

Ponadto z art. 24c ust. 2 pkt 1 i pkt 2 oraz ust. 3 pkt 1 i pkt 2 omawianej ustawy wynika, że różnice na kursie waluty, które powstają w związku ze zdarzeniami gospodarczymi nie stanowiącymi przychodu podatkowego lub kosztu jego uzyskania nie mogą prowadzić do powstania podatkowych różnic kursowych.

Zgodnie z art. 24c ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przy obliczaniu różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

Jeżeli faktycznie zastosowany kurs waluty, o którym mowa w ust. 2 i 3, jest wyższy lub niższy odpowiednio o więcej niż powiększona lub pomniejszona o 5% wartość kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień faktycznie zastosowanego kursu waluty, organ podatkowy może wezwać strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających zastosowanie kursu waluty. W razie niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają zastosowanie faktycznego kursu waluty, organ podatkowy określi ten kurs opierając się na kursach walut ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski (art. 24c ust. 5 ww. ustawy).

Stosownie do treści art. 24c ust. 6 ww. ustawy:

Przez średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski, o którym mowa w ust. 2 i 3, rozumie się kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu.

W konsekwencji, jeżeli podatnik nie kupuje, ani nie sprzedaje waluty lub nie następuje faktyczne (rzeczywiste) zastosowanie kursu waluty, tj. nie dochodzi do przewalutowania otrzymywanej należności lub płaconego zobowiązania (np. przez bank do przeliczenia wpływu środków z tytułu otrzymywanej należności lub wypływu środków z tytułu zapłaty zobowiązania po konkretnym, rzeczywistym kursie przeliczeniowym), wówczas zastosowanie znajdzie kurs średni ogłaszany przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu (zdanie drugie wyżej powołanego art. 24c ust. 4 ustawy).

Odnosząc się zatem do różnic kursowych transakcyjnych wskazać trzeba, że wartość faktury (przychodu należnego) należy przeliczyć na polskie złote według średniego kursu Narodowego Banku Polskiego z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień powstania przychodu należnego (wystawienia faktury) i porównać go ze średnim kursem Narodowego Banku Polskiego z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień otrzymania zapłaty.

Z wniosku wynika, że dla celów wyliczenia różnic kursowych przelicza Pan przychody należne z tytułu wystawionych faktur na złotówki wg kursu średniego NBP z dnia poprzedzającego datę wystawienia faktury, a następnie odnośnie otrzymywanych należności – na dzień poprzedzający otrzymanie zapłaty.

Zgodzić trzeba się więc z Pana stanowiskiem, w świetle którego przy różnicach kursowych dotyczących faktur sprzedaży stosowany powinien być opisany przez Pana sposób ich wyliczenia przy zastosowaniu kursu NBP.

Z wniosku wynika również, że jako przedstawiciel celny klienta - niemieckiej firmy, dokonuje Pan w jej imieniu zgłoszeń celnych importowych w procedurze dopuszczenia towaru do obrotu. Za usługi wystawia Pan klientowi faktury w walucie euro.

Na pokrycie opłaty za wykonaną usługę oraz na pokrycie należności celnych kontrahenta, wpłaca on Panu jako przedstawicielowi uprawnionemu do zapłaty należności celnych i podatkowych, oszacowaną w walucie euro kwotę.

W wyniku tego zgłoszenia celnego przedstawianego przez Pana w Urzędzie Celnym jako przedstawiciela, na rzecz firmy niemieckiej, powstają należności podatkowe w VAT niemieckiego importera w wysokości określonej w zgłoszeniu celnym. Fakturę wystawia Pan jednak wyłącznie tytułem opłaty za wykonaną usługę zgłoszenia celnego i nie obejmuje ona tych należności. Jak wskazał Pan we wniosku, niejako pośredniczy Pan w ich uregulowaniu na rzecz klienta.

Jak wskazał Pan we wniosku, nie stanowią one Pana przychodu podatkowego.

Stwierdzić trzeba również, że zobowiązania podatkowe z tytułu podatku VAT wobec urzędu celnego, o których mowa we wniosku, nie stanowią również Pana zobowiązania, lecz zobowiązanie innego podmiotu, którego jest Pan przedstawicielem, a zatem zapłata tych należności przez Pana mieści się w kategorii wydatków „na spłatę innych zobowiązań” niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że skoro otrzymywane przez Pana od kontrahenta kwoty (nie objęte fakturą) nie stanowią w ogóle Pana należności, czy też Pana środków pieniężnych, a zapłata tych zobowiązań nie stanowi Pana kosztów uzyskania przychodów (pośredniczy Pan jedynie w uregulowania należności VAT przez kontrahenta), to ewentualne różnice kursu waluty powstałe w odniesieniu do takich zobowiązań podatkowych kontrahenta nie będą stanowić Pana podatkowych różnic kursowych.

Skoro kwoty otrzymywane tytułem uregulowania zobowiązań podatkowych kontrahenta nie są Pana przychodem podatkowym, to samo wyliczenie różnic kursowych, bez zarachowania przychodu, nie daje podstawy do uznania tak wyliczonych różnic kursowych jako kosztów lub przychodów podatkowych.

Innymi słowy, brak powstania definitywnego przysporzenia (ostatecznego) w związku z regulowaniem zobowiązań podatkowych kontrahenta, jak również brak powstania kosztów uzyskania przychodów z powyższego tytułu, przekreśla możliwość powstania u Pana podatkowych różnic kursowych.

 W konsekwencji, Pana stanowisko w zakresie pytania drugiego uznać należy za nieprawidłowe.

Końcowo wskazać trzeba, że powołane powyżej przepisy art. 24c ust. 2 pkt 3 oraz ust. 3 pkt 3 ustawy, przedstawiają różnice kursowe od własnych środków pieniężnych i wyraźnie określają sytuacje, kiedy powstają różnice kursowe mające wpływ na wysokość podstawy opodatkowania, a mianowicie, gdy wartość środków (wartości pieniężnych) w walucie obcej w dniu ich nabycia (wpływu na rachunek bankowy) jest inna niż ich wartość w dniu ich wypływu z tego rachunku.

Realizacja przychodów/kosztów z tytułu dodatnich/ujemnych różnic kursowych od własnych środków pieniężnych może przykładowo nastąpić w wyniku:

•sprzedaży waluty zgromadzonej na rachunku walutowym, a uzyskanej ze sprzedaży towarów lub usług;

•sprzedaży waluty uprzednio nabytej od innego podmiotu;

•zapłaty walutą za zobowiązania, a uzyskanej ze sprzedaży towarów lub usług;

•zapłaty za zobowiązania walutą uprzednio nabytą od innego podmiotu;

•innej formy wypływu waluty (np. darowizna).

Zastrzec należy jednak, że z uwagi na zakres sformułowanych pytań, niniejsze rozstrzygnięcie nie dotyczy oceny przedstawionego przez Pana stanowiska w części dotyczącej ewentualnych różnic kursowych od środków własnych, w związku z dokonywanymi wypłatami na cele prywatne (Pana stanowisko w tym zakresie wykracza poza zakreślony zadanymi pytaniami zakres żądania).

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

•Zgodnie z art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej:

Interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm