Interpretacja indywidualna z dnia 4 kwietnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-1.4012.125.2023.1.AKA

Z uwagi na okoliczność, że dla działki wyznaczono linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu dostawa ww. działki w części oznaczonej w Decyzji o warunkach zabudowy jako grunt niezabudowany, mający pozostać gruntem rolnym, nieprzeznaczonym pod zabudowę będzie podlegała zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, gdyż tereny te są wyłączone z możliwości zabudowy i nie stanowią terenu budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT transakcji sprzedaży działki nr 1/1 w części znajdującej się poza terenem Inwestycji oznaczonymi liniami rozgraniczającymi w Decyzji o warunkach zabudowy jako dostawa terenów niezabudowanych, nieprzeznaczonych pod zabudowę - jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 marca 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 9 marca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT transakcji sprzedaży działki nr 1/1 w części znajdującej się poza terenem Inwestycji oznaczonymi liniami rozgraniczającymi w Decyzji o warunkach zabudowy jako dostawa terenów niezabudowanych, nieprzeznaczonych pod zabudowę.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Prowadzi Pan działalność gospodarczą pod firmą A, S. (dalej jako „Wnioskodawca” albo „Zbywca”). Jest Pan zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT w Polsce, prowadzącym działalność gospodarczą objętą PKD 68.10.Z, tj. kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek.

W ramach prowadzonej przez siebie działalności nabył Pan działkę nr ew. 1/1, obręb (...), gmina (...), pow. (...), woj. (...) o powierzchni 1400 m² (dalej jako „Działka” albo „Nieruchomość”). Przedmiotowa działka objęta została decyzją o warunkach zabudowy nr (...) z (...). polegającą na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego o powierzchni zabudowy do 70 m² (dalej jako „Inwestycja”). Inwestycja ma być realizowana jedynie na szczegółowo określonym fragmencie Działki, zawartym w obszarze wyznaczonym liniami rozgraniczającymi teren lokalizacji inwestycji oznaczonymi cyframi od 1 do 6, który określony został w załączniku graficznym do decyzji o warunkach zabudowy nr (...) z (...) (dalej jako „Decyzja WZ”). Jedynie w tej części Działka została przeznaczona pod zabudowę. Pozostały teren Działki, stanowi grunt niezabudowany, mający pozostać gruntem rolnym, nieprzeznaczonym pod zabudowę. Wynika to z charakteru linii rozgraniczających, o których mowa w art. 15 ust. 2 pkt 1 u.p.z.p. i art. 54 pkt 3 w zw. z art. 64 ust. 1 u.p.z.p. (dalej jako „linie rozgraniczające”) oraz treści wniosku o ustalenie warunków zabudowy z (...). (dalej jako „wniosek o Decyzję WZ”) oraz Decyzji WZ. Niniejszy wniosek dotyczy planowanego zbycia przez Zbywcę praw własności Nieruchomości.

Pytanie (oznaczone we wniosku jako nr 1)

Czy planowana transakcja sprzedaży Działki, w części znajdującej się poza terenem Inwestycji oznaczonym liniami rozgraniczającymi w Decyzji WZ, będzie co do tej części zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT jako dostawa terenów niezabudowanych, nieprzeznaczonych pod zabudowę, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm., dalej jako „ustawa o VAT”)?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, planowana transakcja sprzedaży Działki, w części znajdującej się poza terenem Inwestycji oznaczonym liniami rozgraniczającymi w Decyzji WZ, będzie co do tej części zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT jako dostawa terenów niezabudowanych, nieprzeznaczonych pod zabudowę, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5  ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, z kolei towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, zgodnie z którą przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Grunt spełnia definicję towaru określoną art. 2 pkt 6 ustawy o VAT.

Należy więc przyjąć, że zbycie gruntu, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Jednakże zarówno w treści ustawy o VAT, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział obniżone stawki podatku oraz zwolnienia od podatku dla dostaw niektórych towarów lub świadczenia niektórych usług, a także określił warunki stosowania tych obniżonych stawek i zwolnień.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów i świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy o VAT. W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Stosownie natomiast do treści art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, tereny budowlane to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu  i zagospodarowaniu przestrzennym.

Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 503 ze zm., dalej jako „u.p.z.p.”) reguluje zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 u.p.z.p., ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W myśl art. 4 ust. 2 u.p.z.p., w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Podsumowując, mając na uwadze przytoczone powyżej przepisy prawa, opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane  i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane, a więc przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, nieprzeznaczonymi pod zabudowę (będących gruntami leśnymi, rolnymi itp.) - są zwolnione od podatku VAT. O przeznaczeniu terenu decydują więc akty prawa miejscowego, tj. miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku jego braku, decyzja o warunkach zabudowy. Ponadto, stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”. Tym samym również w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę. W konsekwencji w niektórych stanach faktycznych należy nie tylko ustalić czy dla będącego przedmiotem dostawy gruntu obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku jego braku, decyzja o warunkach zabudowy, ale również należy sprawdzić, czy zgodnie z nimi jest to grunt przeznaczony pod zabudowę oraz w jakiej części (czy to przeznaczenie obejmuje cały grunt). W sytuacji bowiem, gdy w planie zagospodarowania przestrzennego lub w decyzji o warunkach zabudowy dla danej działki można w sposób miarodajny i reprezentatywny odzwierciedlić stosunek, w jakim pozostaje część gruntu przeznaczona pod zabudowę do powierzchni całego gruntu, to teren taki tylko w tej części, w której przeznaczony jest pod zabudowę będzie uznany za teren budowlany, pozostała część działki będzie uznana za teren inny niż budowlany. Akty prawa miejscowego (miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego lub decyzja o warunkach zabudowy) mogą bowiem jednoznacznie określać tereny, fragmenty gruntów przeznaczonych pod zabudowę, uniemożliwiając jednocześnie realizację inwestycji budowlanej na innej części, która nie uzyskała charakteru budowlanego w trakcie procedur planistycznych (uchwalania/zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub ustalania warunków zabudowy). Jest się wtedy w stanie precyzyjnie wskazać i wydzielić części gruntu przeznaczone pod zabudowę i te, na których zabudowę wykluczono. Jednym z przypadków, w których będący przedmiotem dostawy (sprzedaży) grunt ma opisane wyżej podwójne przeznaczenie, obejmuje stany faktyczne gdy tereny przeznaczone pod zabudowę w rozumieniu definicji wskazanej w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, zostały wydzielone za pomocą linii rozgraniczających teren inwestycji. Linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu odgrywają w planowaniu przestrzennym niezmiernie istotną rolę. Dla przykładu, zgodnie z art. 15 ust. 2 pkt 1 u.p.z.p. są one obok określenia przeznaczenia terenów, obowiązkowym elementem każdego planu miejscowego. Linie rozgraniczające wyznaczane są w części graficznej planu i wraz z innymi ustaleniami kształtują prawo do zagospodarowania terenu w określony sposób (§ 7 ust. 1 pkt 8 Rozporządzenia Ministra Rozwoju i Technologii z dnia 17 grudnia 2021 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego). Znaczenie linii rozgraniczających teren o różnym przeznaczeniu jest analogiczne w przypadku decyzji o warunkach zabudowy (art. 54 pkt 3 w zw. z art. 64 ust. 1 u.p.z.p.). Ich zadaniem jest więc wytyczenie obszaru objętego ustalonym przeznaczeniem. W praktyce oznacza to, iż przez będącą przedmiotem dostawy (sprzedaży) działkę może przebiegać linia rozgraniczająca tereny o różnym przeznaczeniu i zasadach zagospodarowania, dzieląca ww. działkę na obszar przeznaczony pod zabudowę, zazwyczaj zmieniający dotychczasowe przeznaczenie (określany jako teren inwestycji objęty liniami rozgraniczającymi) i przeznaczony na inne cele, najczęściej zachowujący zastane użytkowanie (występujący poza obszarem objętym liniami rozgraniczającymi). W tej sytuacji określenie w decyzji o warunkach zabudowy tylko fragmentu działki, na której ma być faktycznie realizowana inwestycja poprzez wskazanie w części graficznej tej decyzji linii rozgraniczających teren inwestycji, uniemożliwia sklasyfikowanie całej działki jako terenu budowlanego.

Z punktu widzenia przeznaczenia gruntu na cele budowlane zmiana zagospodarowania gruntu polegająca na budowie obiektu budowlanego obejmie bowiem tylko tą wydzieloną liniami rozgraniczającymi część działki (teren inwestycji). W tych stanach faktycznych grunt tylko w tej części jest przeznaczony pod zabudowę. Pozostała jego część może natomiast korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

W konsekwencji należy dokonać podziału podstawy opodatkowania takiej dostawy na część spełniającą wymogi definicji terenu budowlanego wskazane w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, podlegającą opodatkowaniu podstawową 23% stawką podatku VAT oraz część gruntu nie spełniającą wymogów ww. definicji, korzystającą ze zwolnienia od podatku na zasadach wskazanych w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, zarówno grunty, jak i budynki i budowle spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Tym samym, na gruncie ustawy o podatku  od towarów i usług, zbycie nieruchomości stanowi dostawę towarów.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:

Działalność gospodarcza – zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle powyższych przepisów stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Należy zaznaczyć, że sprzedaż składników wykorzystywanych w działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą. Jest Pan zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT w Polsce, prowadzącym działalność gospodarczą objętą PKD 68.10.Z, tj. kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek. W ramach prowadzonej przez siebie działalności nabył Pan działkę nr 1/1 o powierzchni 1400 m².

Mając na uwadze powyższy opis sprawy należy wskazać, że z tytułu sprzedaży działki nr 1/1 będzie Pan podatnikiem podatku, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącym działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, bowiem sprzedaż będzie dotyczyła składników majątku, który nabył Pan w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W konsekwencji, dostawa działki gruntu nr 1/1 będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Wątpliwości Pana w sprawie dotyczą kwestii, czy planowana transakcja sprzedaży Działki, w części znajdującej się poza terenem Inwestycji oznaczonym liniami rozgraniczającymi w Decyzji WZ, będzie w tej części zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT jako dostawa terenów niezabudowanych, nieprzeznaczonych pod zabudowę, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 2 pkt 33 ustawy.

W tym miejscu wskazać należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może być opodatkowana właściwą stawką podatku albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienie od podatku.

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Należy zauważyć, że czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może korzystać ze zwolnienia od tego podatku albo może być opodatkowana tym podatkiem.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że działka objęta została decyzją o warunkach polegającą na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego o powierzchni zabudowy do 70 m². Inwestycja ma być realizowana jedynie na szczegółowo określonym fragmencie Działki, zawartym w obszarze wyznaczonym liniami rozgraniczającymi teren lokalizacji inwestycji oznaczonymi cyframi od 1 do 6, który określony został w załączniku graficznym do decyzji o warunkach zabudowy. Jedynie w tej części Działka została przeznaczona pod zabudowę. Pozostały teren Działki, stanowi grunt niezabudowany, mający pozostać gruntem rolnym, nieprzeznaczonym pod zabudowę. Wynika to z charakteru linii rozgraniczających, o których mowa w art. 15 ust. 2 pkt 1 i art. 54 pkt 3 w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz treści wniosku o ustalenie warunków zabudowy oraz Decyzji WZ.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy:

Zgodnie z art. 135 ust. 1 lit. k Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.):

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen przeciwko Belastingdienst Grote Ondernemingen „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Tym samym, również w świetle orzeczeń TSUE za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 503 ze zm.):

Ponadto, stosownie do art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

Należy przy tym zaznaczyć, że zgodnie z art. 4 ust. 2 ww. ustawy:

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W konsekwencji, generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane, czyli tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy – są zwolnione od podatku VAT. Ustawa o podatku od towarów i usług w kontekście zastosowania właściwej stawki podatku VAT przy sprzedaży gruntu nakazuje oceniać przeznaczenie tego gruntu wyłącznie na podstawie istniejącego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wydanych decyzji o warunkach zabudowy.

Stosownie do art. 59 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

W myśl art. 61 ust. 6 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego z dnia 26 sierpnia 2003 r. (t. j. Dz. U. nr 164 poz. 1588 ze zm.):

W tym miejscu należy wskazać na orzeczenie TSUE, który w wyroku z 6 lipca 2006 r. wydanym w sprawie C-251/05 stwierdził, że: „Okoliczność, iż określone towary stanowią przedmiot jednej dostawy, która z jednej strony obejmuje towar główny objęty przez ustawodawstwo danego państwa członkowskiego zwolnieniem dającym prawo do zwrotu zapłaconego podatku w rozumieniu art. 28 ust. 2 lit. a) szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, zmienionej dyrektywą Rady 92/77/EWG z 19 października 1992 r. uzupełniającą wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, zmienionej dyrektywą Rady 92/77/EWG z 19 października 1992 r. uzupełniającą wspólny system podatku od wartości dodanej i zmieniająca dyrektywę 77/388/EWG (zbliżanie stawek VAT), oraz z drugiej strony towary wyłączone przez to ustawodawstwo z zakresu zastosowania tego zwolnienia, nie stoi na przeszkodzie temu, aby dane państwo członkowskie pobierało podatek VAT od dostawy towarów wyłączonych według stawki zwykłej”.

W wyroku tym TSUE wskazał też, że „Pomimo iż faktycznie z orzecznictwa tego wynika, iż jedna dostawa co do zasady podlega jednej stawce podatku VAT, to jednak nie sprzeciwia się ono oddzielnemu opodatkowaniu określonych składników tej dostawy, o ile tylko takie opodatkowanie będzie zgodne z warunkami, od których art. 28 ust. 2 lit. a) szóstej dyrektywy uzależnia zastosowanie zwolnień dających prawo do zwrotu zapłaconego podatku”.

Tak więc, z powyższego orzeczenia wynika, że dopuszczalne jest opodatkowanie dostawy jednego towaru różnymi stawkami podatku VAT. Tym samym jeśli np. według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, działka ewidencyjna znajduje się na terenach przeznaczonych oraz nieprzeznaczonych pod zabudowę, to dostawa takiej działki może podlegać opodatkowaniu według właściwych stawek VAT lub w części korzystać  ze zwolnienia.

Zatem, z uwagi na okoliczność, że dla działki nr 1/1 wyznaczono linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu dostawa ww. działki w części oznaczonej w Decyzji o warunkach zabudowy jako grunt niezabudowany, mający pozostać gruntem rolnym, nieprzeznaczonym pod zabudowę będzie podlegała zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, gdyż tereny te są wyłączone z możliwości zabudowy i nie stanowią terenu budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Pana w zakresie pytania nr 1 uznano za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy wskazać, że niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie kwestie objęte zadanym pytaniem nr 1, tj. dotyczące zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT transakcji sprzedaży działki nr 1/1 w części znajdującej się poza terenem Inwestycji oznaczonymi liniami rozgraniczającymi w Decyzji o warunkach zabudowy jako dostawa terenów niezabudowanych, nieprzeznaczonych pod zabudowę. Inne zagadnienia nieobjęte zadanym pytaniem nr 1 nie mogą być przedmiotem interpretacji.

Załączniki dołączone do wniosku o wydanie i interpretacji nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydawanej interpretacji.

Należy również wskazać, że kwestia ustalenia wysokości stawki podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług od 1 lipca 2020 r. może być określona wyłącznie w ramach wydania wiążącej informacji stawkowej, o której mowa w art. 42a w zw. z art. 42b ustawy o VAT.

W zakresie pytań oznaczonych we wniosku jako nr 2 i 3 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musi się Pan zastosować do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).