Interpretacja indywidualna z dnia 3 kwietnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-1.4012.80.2023.1.MK

Brak opodatkowania podatkiem od towarów i usług otrzymanej dotacji, brak prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją inwestycji oraz brak prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawianych przez Spółkę za świadczone przez nią usługi.

Interpretacja indywidualna  – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 lutego 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 13 lutego 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku opodatkowania podatkiem od towarów i usług otrzymanej dotacji, braku prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją inwestycji oraz braku prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawianych przez Spółkę za świadczone przez nią usługi.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Miasto (…) jest jednostką samorządu terytorialnego, która na podstawie art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2022 r. 559 ze zm.) posiada osobowość prawną oraz wykonuje zadania publiczne we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność.

Miasto jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach wykonywanej działalności dokonywane są przez jednostkę zarówno czynności opodatkowane, zwolnione, jak i niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zgodnie z przepisami zawartymi w ustawie o samorządzie gminnym (art. 7 ust. 1 pkt 1 i 4), Miasto wykonuje zadania publiczne związane z zaspokajaniem zbiorowym potrzeb wspólnoty, a w szczególności w zakresie lokalnego transportu zbiorowego.

Miasto (…) przystąpiło w roku 2021 do realizacji inwestycji pt. „(…)” oraz wystąpiło z wnioskiem do Narodowego (…) o dofinansowanie w formie dotacji i pożyczki do ww. zadania.

W dniu 17 grudnia 2021 roku została podpisana umowa z Narodowym (…) na udzielenie Miastu pożyczki na wymienione zadanie do kwoty (…) zł oraz bezzwrotnej dotacji w kwocie (…) zł.

W roku 2022 Miasto podpisało umowę z Wykonawcą na dostawę 6 autobusów elektrycznych dla Miasta (…). Zgodnie z warunkami umowy, autobusy będą dostarczone Miastu w m-cu wrześniu 2023 roku. Obecnie trwają prace nad opracowaniem dokumentacji i przygotowaniem postępowania do udzielenia zamówienia publicznego na dostawę i montaż stacji ładowania pojazdów elektrycznych.

Faktury VAT, dokumentujące wydatki związane z realizacją przedmiotowej inwestycji będą wystawiane na Miasto. Zakupione w ramach projektu autobusy i infrastruktura doładująca przez cały okres trwałości projektu (5 lat) będą stanowić własność Miasta. W IV kwartale 2023 roku, Miasto planuje w oparciu o Uchwałę Nr (…) Rady Miasta (…) z dnia 20 grudnia 2021 r. w sprawie wprowadzenia bezpłatnych usług przewozowych w komunikacji miejskiej Miasta (…), powierzyć ww. zadanie spółce miejskiej - (…) wykonywanie ww. zadań, poprzez użyczenie Spółce całej infrastruktury do wykonywania świadczenia usług publicznego transportu zbiorowego.

Jedynym właścicielem Spółki jest Miasto, posiadające w niej 100% udziałów oraz kontrolę tak jak nad własnymi służbami. Spełnione są również pozostałe przesłanki określające Spółkę jako podmiot wewnętrzny Miasta.

Miasto planuje powierzyć Spółce realizowanie usług publicznego transportu zbiorowego na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy PTZ, czyli w zgodzie z warunkami wskazanymi przez Rozporządzenie(WE) Nr 1370/2007.

Powierzenie zadań spółce nastąpi poprzez przyjęcie przez Radę Miasta uchwały, która będzie zawierać zmianę zadań Spółki, poprzez wprowadzenie zadań z zakresu publicznego transportu zbiorowego oraz określi okres, na który Spółka zostanie obłożona obowiązkiem świadczenia danych usług.

Domknięciem powierzenia będzie podpisanie między Spółką a Miastem umowy wykonawczej, na podstawie, której Spółka będzie świadczyć na rzecz Miasta usługi w zakresie publicznego transportu zbiorowego. Miasto będzie organizatorem przedmiotowej usługi i będzie pokrywać wszystkie koszty jej świadczenia. Mając na uwadze, że usługa publicznego transportu zbiorowego będzie realizowana bez partycypacji społecznej (bezpłatne przejazdy na terenie (…)), to Miasto będzie ponosić w całości ciężar finansowy pokrywania świadczenia przedmiotowej usługi wraz z rozsądnym zyskiem wypłacanym dla Spółki.

Na mocy umowy wykonawczej, Spółka otrzymywać będzie wynagrodzenie stanowiące legalną pomoc publiczną, zgodną z wewnętrznym rynkiem na mocy Rozporządzenia (WE) Nr 1370/2007, która będzie rozliczana jako rekompensata kosztów świadczenia usług publicznego transportu zbiorowego.

Ponadto zrealizowanie powyższego zadania ma na celu również ochronę środowiska poprzez ograniczenie zanieczyszczenia powietrza, zmniejszenie zużycie paliw emisyjnych, a także upowszechnienie wśród mieszkańców wiedzy na temat elektromobilności i korzyści, które przynosi ona ludziom i środowisku naturalnemu (zadanie własne gminy z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o samorządzie gminnym Dz. U. 2022 r. poz. 559 ze zm.).

Pytania

1)Czy Miasto będzie miało obowiązek opodatkowania podatkiem VAT otrzymanej dotacji z Narodowego (…)?

2)Czy Miastu będzie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego VAT, wynikającego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na realizację inwestycji pn. „(…)”?

3)Czy wynagrodzenie wypłacane Spółce, które będzie rozliczane jako rekompensata kosztów świadczenia usług publicznego transportu zbiorowego, zgodnie z Rozporządzeniem 1370/2007, które to wynagrodzenie otrzyma z tytułu wykonywania zadań własnych Miasta w zakresie publicznego transportu zbiorowego stanowi podstawę opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, jeżeli tak czy Miasto będzie miało możliwość odliczenia podatku naliczonego?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest łączne spełnienie dwóch przesłanek:

1)czynność musi być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem;

2)musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2 ustaw o publicznym transporcie zbiorowym, organizatorem publicznego transportu zbiorowego, właściwym ze względu na obszar działania lub zasięg przewozów jest gmina na linii komunikacyjnej na jej terenie.

Zgodnie z art. 8 ww. ustawy, do zadań organizatora publicznego transportu zbiorowego należy:

1)planowanie rozwoju transportu;

2)organizowanie publicznego transportu zbiorowego;

3)zarządzanie publicznym transportem zbiorowym.

Wobec powyższego bezspornym jest fakt, że Miasto (…) realizując inwestycję pn. „(…)” występuje w roli organu władzy publicznej w zakresie zadań nałożonych ustawą o publicznym transporcie zbiorowym.

Podstawą opodatkowania VAT, zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.) jest co do zasady wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub [usług] świadczonych przez podatnika.

W odpowiedzi na wniosek Miasta (…) o wydanie interpretacji indywidualnej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w piśmie 0114-KDIP4-3.4012.690.2022.2.IG z dnia 30 stycznia 2023 roku stwierdził że „...do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie konkretnego towaru czy też konkretnego rodzaju usługi ...”.

Otrzymana dotacja na omawiane zadanie zostanie wykorzystana na pokrycie wydatków tej inwestycji i nie będzie stanowiła dla Miasta wynagrodzenia za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT oraz nie będzie miała wpływu na cenę świadczonych usług. Zatem dofinansowanie nie będzie zwiększało podstawy opodatkowania w myśl art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zw. z art. 29a ust. 6 ustawy i nie będzie stanowiło wynagrodzenia za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Ad 2

Zgodnie z art. 86 ust. 1 omawianej ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art.119 ust.4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Z prawa do odliczenia skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni. Wobec powyższego dla określenia, czy Miastu przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur VAT dokumentujących poniesione wydatki w ramach realizacji zadania inwestycyjnego, niezbędnym warunkiem jest istnienie związku pomiędzy zakupami a konkretną transakcją opodatkowaną. Tak więc aby odliczenie podatku było dopuszczalne, transakcja powodująca naliczenie podatku winna pozostać w ścisłym związku z transakcjami, które rodzą prawo do odliczenia.

Zakupiona infrastruktura w ramach omawianego zadania inwestycyjnego przez cały okres trwałości projektu będzie stanowiła własność Miasta i będzie przekazana nieodpłatnie Spółce, której zostaną powierzone zadania związane ze świadczeniem usług publicznego transportu zbiorowego, zgodnie z zapisami umowy, która będzie zawarta na podstawie art. 25 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym.

Przedmiotowa infrastruktura zostanie przeznaczona do przewozu pasażerskiego na bezpłatnych liniach, których organizatorem jest Miasto.

Realizacja projektu pozwoli na:

‒zmniejszenie poziomu emisji zanieczyszczeń wynikających z procesów transportowych;

‒zmniejszenie poziomu emisji hałasu powstającego w procesach transportowych;

‒zwiększenie poziomu dostępności do publicznego transportu zbiorowego;

‒zwiększenie poziomu atrakcyjności społeczno-gospodarczego Miasta.

W związku z tym celem realizacji projektu jest zaspokojenie potrzeb lokalnej społeczności, a nie osiągnięcie zysku, a zakupiona infrastruktura będzie wykorzystywana do bezpłatnych przejazdów dla mieszkańców Miasta i przyczyni się do poprawy jakości świadczonych usług transportowych. Zdaniem Wnioskodawcy, Miastu nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego VAT, wynikającego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na realizację inwestycji pn. „(…)”, ponieważ wydatki na nabycie środków trwałych nie stanowią elementu cenotwórczego transakcji obciążonych podatkiem należnym, rodzącym prawo do jego odliczenia.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i usług i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Powierzenie środków transportu spółce miejskiej nie będzie określało kwot wynagrodzenia za korzystanie z tego mienia.

Ad 3

Podstawą wykonania zadania własnego Miasta w zakresie publicznego transportu zbiorowego będzie umowa ze spółką miejską - (…) o świadczenie usług publicznych w ramach organizacji lokalnego transportu zbiorowego w komunikacji miejskiej. Umowa zostanie zawarta zgodnie z przepisami Rozporządzenia (WE) Nr 1370 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. w sprawie usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego i będzie określała opis usług, warunki i wymagania, które są określone w art. 25 ustawy - Publiczny transport zbiorowy.

Za świadczone na rzecz Miasta usługi lokalnego transportu zbiorowego Spółka otrzyma rekompensatę, której wskaźnikiem rozliczeniowym będzie stawka za wozokilometr wykonywania przewozów. Rekompensata będzie kalkulowana w oparciu o poniesione przez spółkę koszty przewozów, w tym głównie: wynagrodzenie i pochodne od wynagrodzeń pracowników zatrudnionych do wykonania zadania, koszty paliwa, energii elektrycznej i jej dystrybucji, materiałów, opłaty, składki i inne koszty eksploatacji pojazdów. W świetle cytowanego wyżej rozporządzenia w ramach kalkulacji rekompensaty musi zostać również określone, w jaki sposób będzie naliczany rozsądny zysk - w jakiej wysokości oraz od czego będzie on liczony.

Otrzymana przez spółkę rekompensata będzie ściśle powiązana ze świadczonymi usługami, gdyż rozporządzenie 1370/2007 wskazuje na konieczność zapewnienia rozdzielności księgowej. Powyższe przemawia za uznaniem, że Miasto zamierza powierzyć Spółce, na podstawie umowy świadczenie usług publicznego transportu zbiorowego, za co Spółka na podstawie wystawionych faktur VAT otrzymywać będzie od Miasta stosowną rekompensatę kosztów związane ze świadczeniem ww. usług, których Miasto nie jest w stanie wykonać w zakresie posiadanych zasobów kadrowych i zaplecza technicznego.

Zdaniem Miasta wynagrodzenie wypłacane Spółce, które będzie rozliczane jako rekompensata kosztów świadczenia usług publicznego transportu zbiorowego, zgodnie z Rozporządzeniem 1370/2007, które to wynagrodzenie otrzyma z tytułu wykonywania zadań własnych Miasta w zakresie publicznego transportu zbiorowego stanowić będzie podstawę opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.

W związku z powyższym zdaniem Wnioskodawcy, Miasto nie będzie miało prawa odliczyć podatku naliczonego na podstawie art. 86 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.) od faktur wystawionych przez Spółkę, z tytułu wypłaconej rekompensaty.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy:

Zauważyć należy, że pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w rozumieniu art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Zatem czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy:

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L. Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. str. 1 ze zm.), zgodnie z którym:

Z powołanych przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego nie są podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają z tego tytułu należności, opłaty lub składki. Podmioty te są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ władzy publicznej będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj.:

‒gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań, oraz

‒gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U.  z 2023 r. poz. 40):

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 1 i pkt 4 ustawy o samorządzie gminnym:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:

Analiza powołanych wyżej przepisów prowadzi więc do wniosku, że zadania własne Gminy określone w art. 7 ust. 1 pkt 1 i pkt 4 ustawy o samorządzie gminnym, obejmują działania związane z ochroną środowiska i lokalnego transportu zbiorowego. W konsekwencji, w niniejszym zadaniu dotyczącym inwestycji zakupu autobusów elektrycznych wraz z budową infrastruktury stanowisk ładowania występują Państwo w roli organu władzy publicznej, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy:

W myśl art. 29a ust. 6 ustawy:

Z powołanego powyżej art. 29a ust. 1 ustawy wynika, że podstawą opodatkowania jest wszystko to, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną nie tylko od nabywcy, usługobiorcy, ale również od osoby trzeciej z tytułu dostawy towaru lub wykonania usługi. Ponadto regulacja ta wskazuje, że w sytuacji gdy podatnik, w związku z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług, otrzymuje dofinansowanie (dotację, subwencję), stanowiące dopłatę do ceny towaru lub usługi, to tego rodzaju dofinansowanie stanowi obok ceny, uzupełniający element podstawy opodatkowania z tytułu danej dostawy lub świadczenia.

Kryterium uznania dotacji za stanowiącą podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje nie dające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy.

Włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie konkretnego towaru czy też konkretnego rodzaju usługi.

Nie jest więc podstawą opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzyma dofinansowanie, które będzie związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Dla określenia, czy dane dofinansowanie ma, czy też nie ma bezpośredniego wpływu na cenę świadczonych usług, a co za tym idzie czy podlega opodatkowaniu, istotne są zatem szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie wsparcia.

Zatem, podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne – na pokrycie kosztów działalności nie zwiększa podstawy opodatkowania, a tym samym nie podlega opodatkowaniu.

Przepis art. 29a ust. 1 ustawy jest odpowiednikiem art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości, zgodnie z którym:

Należy uznać, że opodatkowanie subwencji (dotacji) stanowi wyjątek od zasad ogólnych wspólnego systemu VAT. Nie wszystkie subwencje (dotacje) stanowią element podstawy opodatkowania VAT. Jedynie takie, które są subwencjami (dotacjami) związanymi bezpośrednio z ceną dostawy towarów czy ceną świadczenia usług. Wyjątek ten należy interpretować w sposób ścisły, prowadzący do wniosku, że tylko subwencje bezpośrednio wpływające na cenę transakcji podlegają opodatkowaniu. Natomiast inne subwencje (dotacje) nie wchodzą tym samym do podstawy opodatkowania, a w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Istotne zatem dla wykładni art. 29a ust. 1 ustawy jest wyjaśnienie pojęcia „subwencja bezpośrednio związana z ceną”.

W tym kontekście istotne znaczenie ma orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w szczególności wyroki w sprawach C-184/00 (Office des Produits Wallons ASBL v. Belgian State) oraz C-353/00 (Keeping Newcastle Warm Ltd. v. Commisioners od Customs and Excise, w skrócie KNW).

W wyroku z 22 listopada 2001 r. w sprawie C-184/00 Trybunał stwierdził, że pojęcie subwencji (dotacji) bezpośrednio związanych z ceną należy interpretować jako obejmujące wyłącznie subwencje, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, a które są wypłacane przez podmiot trzeci w stosunku do sprzedawcy lub świadczącego.

Trybunał argumentował, że w celu ustalenia, czy dotacja stanowi wynagrodzenie, cena towarów i usług musi, co do zasady, być ustalana nie później, niż w momencie zdarzenia podlegającego opodatkowaniu. Zobowiązanie do zapłaty dotacji dokonane przez osobę, która jej udziela, rodzi korelat, jakim jest prawo beneficjenta do jej otrzymania, ponieważ dokonał on dostawy podlegającej opodatkowaniu. Ten związek pomiędzy dotacją a ceną musi być jednoznacznie widoczny na podstawie indywidualnej analizy okoliczności stanowiących podstawę wypłaty tego wynagrodzenia. Z drugiej strony nie jest konieczne, aby cena towarów lub usług bądź część tej ceny została ustalona. Wystarczy by możliwe było jej ustalenie. Cena jaką płaci nabywca musi być ustalana w taki sposób, że zmniejsza się ona w proporcji do dotacji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, co zatem stanowi element ustalenia ceny, jakiej żąda ten ostatni. Trybunał w sprawie będącej przedmiotem rozpoznania wskazał sądowi odsyłającemu szereg wskazówek, stwierdzając, że sąd krajowy musi zbadać obiektywnie, czy fakt, iż dotacja jest wypłacana sprzedawcy lub świadczącemu pozwala mu sprzedawać towary lub świadczyć usługi po cenie niższej, niż musiałby on żądać w braku takiej dotacji. Nie jest konieczne, by dotacja odpowiadała bezpośrednio zmniejszeniu ceny dostarczanych towarów, wystarczy by relacja pomiędzy zmniejszeniem ceny a dotacją, która może być wyrażona ryczałtowo, była istotna.

W wyroku z 13 czerwca 2022 r. w sprawie C-353/00 Trybunał wyraził pogląd, że niezależnie od tego, czy dofinansowanie spełnia warunek bezpośredniego związku z ceną, czy też nie spełnia takiego warunku, zwiększać będzie podstawę opodatkowania, jeśli osoba trzecia (także organ władzy publicznej) wpłaca pewną kwotę pieniędzy na poczet usług świadczonych na rzecz osoby fizycznej. Orzeczenie to dotyczyło dopłat wypłacanych firmie zajmującej się usługami związanymi z doradztwem w dziedzinie energetyki.

Związek dotacji z ceną nie został szczegółowo przeanalizowany w tym wyroku. Szersze uwagi na ten temat znalazły się natomiast w opinii rzecznika generalnego oraz pisemnym stanowisku rządu Wielkiej Brytanii, które zaaprobował Trybunał.

Jak wskazuje rzecznik, dotacje mogą mieć różną formę i charakter. Zwykle przez dotacje (subwencje) rozumie się sumy wypłacane danemu podmiotowi z funduszy publicznych w interesie ogólnym. W praktyce dotacje mogą mieć postać dopłat ogólnych do działalności przedsiębiorstwa (i wówczas nie podlegają opodatkowaniu) albo też stanowić subsydia do konkretnych dostaw lub usług, umożliwiając nabycie ich ostatecznemu odbiorcy po niższej cenie (lub w ogóle bez odpłatności z jego strony). W tym ostatnim przypadku podlegają podatkowi VAT.

Tego rodzaju dotacje występowały w przypadku KNW. Istniał bezpośredni związek pomiędzy usługami podatnika a otrzymywanymi dotacjami (dotacje były korelatem usług i wypłacano je tylko w razie ich świadczenia; również kwotowo zależały od liczby usług). Wpływ na cenę również był oczywisty: ostateczny odbiorca nie musiał płacić za usługę właśnie z powodu pokrycia jej dotacją. Mimo, że dotacje oczywiście wpływały na działalność przedsiębiorstwa i w sensie ekonomicznym pokrywały część kosztów jego funkcjonowania, przede wszystkim były one związane z ceną. Dlatego też nie można było ich traktować jako pozostających poza podatkiem VAT.

Jeżeli otrzymywane dofinansowanie (dotacja) jest w sposób zindywidualizowany i policzalny związane z ceną danego świadczenia/danej dostawy (tj. świadczenie/dostawa dzięki dotacji ma cenę niższą o konkretną kwotę lub świadczeniobiorca otrzymuje je za darmo), takie dofinansowanie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Jeżeli natomiast związek tego rodzaju nie występuje i równocześnie dofinansowanie nie jest elementem wynagrodzenia związanego z danymi dostawami towarów lub usług, wówczas można – i należy – potraktować je jako płatność niepodlegającą podatkowi VAT.

Należy zwrócić uwagę, że z art. 29a ust. 1 ustawy wynika, że nie ma znaczenia, od kogo dostawca towaru lub świadczący usługę otrzymuje zapłatę – czy od nabywcy, czy od osoby trzeciej, ważne jest, aby było to wynagrodzenie za dane konkretne świadczenie lub konkretną dostawę.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii, czy będą mieli Państwo obowiązek opodatkowania podatkiem VAT otrzymanej dotacji z Narodowego (…).

W analizowanym przypadku, w zakresie realizacji zadania polegającego na zakupie autobusów elektrycznych wraz z budową infrastruktury stanowisk ładownia, to Państwo będą głównym i jedynym inwestorem, a środki na realizację zadania pokrywane są z otrzymanego dofinansowania i pożyczki.

Mając na uwadze powyższe w kontekście przywołanych przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie w odniesieniu do otrzymanej przez Państwa dotacji na zakup 6 autobusów elektrycznych wraz z budową infrastruktury stanowisk ładowania, nie zachodzi sytuacja, w której wystąpią skonkretyzowane świadczenia w zamian za określone wynagrodzenie, bowiem w tym przypadku otrzymana dotacja stanowi dofinansowanie wyłącznie wskazanego we wniosku zadania (zakupu 6 autobusów wraz z budową infrastruktury stanowisk ładowania). Otrzymana dotacja na realizację zadania jest więc dotacją kosztową – pokrywa zakup autobusów i infrastruktury. Otrzymana przez Państwa dotacja zostanie przekazana na pokrycie wydatków zadania i nie będzie stanowiła dla Państwa wynagrodzenia za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT oraz nie będzie miała wpływu na cenę świadczonych przez Państwa usług.  W związku z tym, nie będzie stanowić ona podstawy opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy.

Zatem należy stwierdzić, że otrzymane na realizację inwestycji dofinansowanie nie będzie zwiększało podstawy opodatkowania w myśl art. 29a ust. 1 w zw. z art. 29a ust. 6 ustawy i nie będzie stanowiło wynagrodzenia za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Państwa wątpliwości dotyczą również kwestii, czy będzie Państwu przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego VAT, wynikającego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na realizację inwestycji.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego  o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy również podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Rozpatrując prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, należy mieć na uwadze, że system odliczenia ma na celu całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od ciężaru VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Natomiast nie daje uprawnienia do odliczenia w przypadku czynności będących poza zakresem działalności gospodarczej. Oznacza to, że podatnik nie może domagać się prawa do odliczenia podatku naliczonego, nie płacąc podatku należnego.

W odniesieniu do pytania nr 1 stwierdzono, że otrzymana przez Państwa dotacja na realizację zadania inwestycyjnego: zakup 6 autobusów elektrycznych wraz z budową infrastruktury stanowisk ładowania stanowi dotację kosztową związaną z realizacją Państwa zadania własnego. Nie działali Państwo w tym zakresie jako podatnik VAT a dotacja ta nie stanowiła wynagrodzenia za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Kwota dotacji przyznana Państwu z Narodowego (…) nie stanowiła podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 w zw. z art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy i nie była wynagrodzeniem za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Wskazali Państwo, że zakupione w ramach projektu autobusy i infrastruktura doładująca przez cały okres trwałości projektu (5 lat) będzie stanowiła Państwa własność. W IV kwartale 2023 roku, planują Państwo w oparciu o Uchwałę Rady Miasta (…) z dnia 20 grudnia 2021 r. w sprawie wprowadzenia bezpłatnych usług przewozowych w komunikacji miejskiej Miasta (…), powierzyć ww. zadanie spółce miejskiej - (…), poprzez użyczenie Spółce całej infrastruktury do wykonywania świadczenia usług publicznego transportu zbiorowego.

Zatem, z uwagi na powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że w omawianej sprawie warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, nie będą spełnione. Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że wydatki poniesione przez Państwa na potrzeby realizacji inwestycji, nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Tym samym nie będzie Państwu przysługiwało – na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy – prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na realizację inwestycji pn. „(…)”.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Państwa wątpliwości dotyczą także kwestii, czy wynagrodzenie wypłacane Spółce, które będzie rozliczane jako rekompensata kosztów świadczenia usług publicznego transportu zbiorowego, zgodnie z Rozporządzeniem, które to wynagrodzenie Spółka otrzyma z tytułu wykonywania zadań własnych Miasta w zakresie publicznego transportu zbiorowego stanowi podstawę opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, jeżeli tak czy będą mieli Państwo możliwość odliczenia podatku naliczonego.

Wskazali Państwo, że planują Państwo powierzyć Spółce realizowanie usług publicznego transportu zbiorowego. Domknięciem powierzenia będzie podpisanie między Spółką a Państwem umowy wykonawczej, na podstawie, której Spółka będzie świadczyć na rzecz Państwa usługi w zakresie publicznego transportu zbiorowego. Będą Państwo organizatorem przedmiotowej usługi i będą Państwo pokrywać wszystkie koszty jej świadczenia. Mając na uwadze, że usługa publicznego transportu zbiorowego będzie realizowana bez partycypacji społecznej (bezpłatne przejazdy na terenie (…)), to będą Państwo ponosić w całości ciężar finansowy pokrywania świadczenia przedmiotowej usługi wraz z rozsądnym zyskiem wypłacanym dla Spółki. Na mocy umowy wykonawczej, Spółka otrzymywać będzie wynagrodzenie stanowiące legalną pomoc publiczną, zgodną z wewnętrznym rynkiem na mocy Rozporządzenia (WE) Nr 1370/2007, która będzie rozliczana jako rekompensata kosztów świadczenia usług publicznego transportu zbiorowego.

W tym miejscu należy wskazać, że podstawowym aktem normatywnym regulującym na poziomie unijnym kwestie obowiązku świadczenia usług publicznych w transporcie pasażerskim jest Rozporządzenie (WE) nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z 23 października 2007 r. dotyczące usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 1191/69 i (EWG) nr 1107/70 (Dz. Urz. UE. L 2007 Nr 315 str. 1, dalej „rozporządzenie nr 1370/2007”), natomiast podstawowym aktem w tym zakresie w systemie prawa krajowego jest ustawa o publicznym transporcie zbiorowym.

Należy wskazać, że zobowiązanie z tytułu świadczenia usług publicznych to zobowiązanie, którego dany operator nie podjąłby się bez świadczenia wzajemnego, w szczególności rekompensaty, w takim samym zakresie lub na takich samych zasadach, biorąc pod uwagę swój interes gospodarczy, a którego podjęcie jest konieczne z punktu widzenia organów władzy publicznej ze względu na interes publiczny.

Odnosząc się do świadczenia wzajemnego należy zauważyć, że w polskiej wersji językowej definicji zawartej w art. 2 lit. e rozporządzenia nr 1370/2007 błędnie użyto terminu „rekompensata” zamiast szerszego terminu „świadczenie wzajemne”, które to sformułowanie obejmuje swoim zakresem tak rekompensatę, jak i prawo wyłączne przyznane w zamian za świadczenie usług publicznych. Wskazuje na to fakt, iż w wersji angielskiej, jak i niemieckiej, występują inne, niż odpowiadające słowu „rekompensata”, terminy określające w sposób generalny świadczenie wzajemne wynikające z nałożenia/podjęcia wykonywania obowiązku świadczenia usług publicznych. W wersji angielskiej pojawia się w tym kontekście termin reward (nagroda, wynagrodzenie) - zamiast compensation (rekompensata), a wersji niemieckiej - die Gegenleistung (odwzajemnienie, świadczenie wzajemne) - zamiast die Ausgleichsleistung (rekompensata).

Należy wskazać, że zgodnie z rozporządzeniem nr 1370/2007, nałożenie zobowiązania do świadczenia usług publicznych na operatora następuje w drodze umowy o świadczenie usług publicznych. Należy przy tym zaznaczyć, że rozporządzenie nr 1370/2007 zawiera bardzo szeroką definicję „umowy o świadczenie usług publicznych” - art. 2 lit. i) rozporządzenia nr 1370/2007 wyjaśnia „umowa o świadczenie usług publicznych” oznacza jeden lub kilka aktów wiążących prawnie, potwierdzających porozumienie zawarte pomiędzy właściwym organem a podmiotem świadczącym usługi publiczne, w sprawie powierzenia temu podmiotowi świadczącemu usługi publiczne zarządzania usługami pasażerskiego transportu publicznego podlegającymi zobowiązaniom z tytułu świadczenia usług publicznych oraz świadczenie tych usług; w zależności od prawa państw członkowskich umowa może mieć również formę decyzji właściwego organu, która:

‒stanowi indywidualny akt ustawodawczy lub wykonawczy, albo

‒zawiera warunki, zgodnie z którymi właściwy organ samodzielnie świadczy usługi lub powierza ich świadczenie podmiotowi wewnętrznemu.

Obejmuje ona zatem nie tylko umowy cywilnoprawne w rozumieniu polskiego prawa, ale również akty normatywne i administracyjne, a nawet te akty o charakterze władczym, które określają warunki, zgodnie z którymi dany organ samodzielnie świadczy usługi publiczne lub powierza ich świadczenie podmiotowi wewnętrznemu.

Zgodnie z art. 2 lit. g) ww. rozporządzenia, „rekompensata z tytułu świadczenia usług publicznych” oznacza każdą korzyść, zwłaszcza finansową, przyznaną bezpośrednio lub pośrednio przez właściwy organ z funduszy publicznych w okresie realizacji zobowiązania z tytułu świadczenia usług publicznych lub powiązaną z tym okresem.

W takiej sytuacji mamy zatem do czynienia z istnieniem dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu zlecającego wykonanie usługi, będącego jednocześnie odbiorcą usługi (Miasto), jak również podmiotu wykonującego zlecenie - świadczącego usługę transportu zbiorowego – w przedmiotowej sprawie - Spółce.

Mając powyższe na uwadze, to Państwo, jako podmiot zobowiązany na podstawie ww. przepisów do zapewnienia lokalnego transportu zbiorowego, jest de facto stroną na rzecz której Spółka świadczy usługi transportu pasażerów (faktyczni beneficjenci) w zamian za wynagrodzenie w postaci rekompensaty. Przy czym to, że Państwa zadania własne z zakresu lokalnego transportu zbiorowego nakładane są na Spółkę nie ma znaczenia dla uznania, że pomiędzy Państwem a Spółką dochodzi do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji, otrzymane przez Spółkę środki finansowe (rekompensata na zasadach Rozporządzenia (WE) nr 1370/2007) zakwalifikować należy jako wynagrodzenie za świadczone usługi zwiększające podstawę opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.

Jak wynika z przedstawionych okoliczności, Spółka nie ma wpływu na ustalanie cen biletów za przewóz pasażerów, gdyż w ramach wykonywania usług świadczonych na podstawie umowy wykonawczej, bezpłatne przejazdy dla pasażerów zostały wprowadzone Uchwałą Rady Miasta. Otrzymana kwota rekompensaty ma zatem bezpośredni wpływ na cenę świadczonych przez Spółkę usług i na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy, stanowi podstawę opodatkowania podatkiem VAT. Zapłatą za świadczone przez Spółkę usługi jest wypłacana przez Państwa rekompensata, stanowiąca zapłatę za usługi w zakresie publicznego transportu zbiorowego świadczonego przez Spółkę.

Skoro otrzymywana rekompensata stanowi dopłatę do ceny (zapłatę ceny) świadczonych przez Spółkę usług, to taka rekompensata stanowić będzie podstawę opodatkowania.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w analizowanej sprawie otrzymana przez Spółkę rekompensata, którą Państwo wypłacają Spółce z tytułu umowy powierzenia świadczenia usług transportu lokalnego, stanowi podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy i będzie to należność za wykonanie powierzonego zadania, a więc wynagrodzenie za czynności opodatkowane podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości należy wskazać, że rozpatrując prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, należy mieć na uwadze, że system odliczenia ma na celu całkowite uwolnienie podatnika od ciężaru VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Natomiast nie daje uprawnienia do odliczenia w przypadku czynności będących poza zakresem działalności gospodarczej.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane przez podatnika towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W analizowanej sprawie warunek, taki nie będzie spełniony. Jak wynika z opisu sprawy, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o samorządzie gminnym wykonują Państwo zadania publiczne związane z zaspokajaniem zbiorowym potrzeb wspólnoty, a w szczególności w zakresie lokalnego transportu zbiorowego. W celu wykonywania Państwa zadań własnych (tj. lokalnego transportu zbiorowego) zostanie podpisana ze Spółką umowa wykonawcza. Na mocy umowy wykonawczej, Spółka otrzymywać będzie wynagrodzenie stanowiące legalną pomoc publiczną, zgodną z wewnętrznym rynkiem na mocy Rozporządzenia (WE) Nr 1370/2007, która będzie rozliczana jako rekompensata kosztów świadczenia usług publicznego transportu zbiorowego. Zatem nabywane od Spółki usługi w zakresie wykonywania Państwa zadań własnych w zakresie lokalnego transportu zbiorowego nie będą wykorzystywane przez Państwa do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W związku z powyższym nie będzie Państwu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z otrzymanych od Spółki faktur dokumentujących rekompensatę za świadczone usługi.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 3 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).