Interpretacja indywidualna z dnia 3 kwietnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-1.4010.108.2023.4.MR1

Zaliczenie wydatków poniesionych na zaniechaną inwestycję do kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej 

17 lutego 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 14 lutego 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia wydatków poniesionych na zaniechaną inwestycję do kosztów uzyskania przychodów.

Uzupełnili go Państwo w odpowiedzi na wezwanie pismem z dnia 27 marca 2023r. (data wpływu 29 marca 2023 r.)

Treść wniosku jest następująca :

Opis stanu faktycznego

A. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (…) (dalej zwana Wnioskodawcą) jest czynnym podatnikiem VAT.

W dniu 30 czerwca 2021 r. Wnioskodawca przesłał do (…) w ramach ogłoszonego naboru wniosków do konkursu (…)" projekt pod nazwą (…) (dalej zwaną Inwestycją).

W ramach Inwestycji Wnioskodawca poniósł koszty na opracowanie projektu budowlanego tj. (…). Usługodawca wystawił Wnioskodawcy fakturę nr 10/2021 w dniu 01.04.2021 na kwotę (…) brutto. Wartość netto wyniosła (…) zł i została ujęta na środkach trwałych w budowie. Podatek naliczony w kwocie (…) został odliczony przez Wnioskodawcę od podatku należnego w kwietniu 2021 roku.

W dniu 3 września 2021 roku Wnioskodawca otrzymał od (…) wezwanie do uzupełnienia braków formalnych. W odpowiedzi na wezwanie Wnioskodawca złożył korektę wniosku o dofinansowanie dnia 17.09.2021 roku i otrzymał pozytywną opinię formalną. Zgodnie z regulaminem konkursu został on następnie przekazany do oceny merytorycznej. W dniu 23.11.2021 roku Wnioskodawca otrzymał informację dotyczącą wykluczenia projektu z konkursu na podstawie regulaminu. Powodem wykluczenia była negatywna ocena merytoryczna wniosku. Podjęte przez Wnioskodawcę działanie inwestycyjne nie mieściło się w katalogu kwalifikowanych działań inwestycyjnych. Na skutek otrzymanego pisma z (…) o wykluczeniu projektu z konkursu oraz konsultacji z firmą doradczą odnośnie przystąpienia do kolejnego konkursu, zapadła decyzja o trwałym i definitywnym odstąpieniu od dalszego prowadzenia inwestycji.

W związku z powyższym, Zarządzeniem nr (…) z dnia 29.12.2022 roku Prezes Zarządu Wnioskodawcy odstąpił od dalszej realizacji Inwestycji. W tym samym dniu sporządzony został protokół likwidacyjny, w którym wskazano, że nakłady poniesione na Inwestycję mają zostać przeksięgowane w pozostałe koszty operacyjne.

Rozpoczęta Inwestycja nie została zakończona i nie podlega amortyzacji. Przed likwidacją była wprowadzona do ewidencji środków trwałych w budowie. Efekty Inwestycji miały być wykorzystane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Celem Inwestycji miało być zwiększenie bezpieczeństwa i higieny pracy.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

Celem inwestycji miała być poprawa bezpieczeństwa i higieny pracy. Z otrzymanych środków planowana była modernizacja rozdzielni niskiego napięcia, która miała całkowicie wyeliminować ryzyko porażenia prądem poprzez zastosowanie nowoczesnych zabezpieczeń różnicowo-prądowych. Automatyzacja zabezpieczeń instalacji miała na celu wyeliminowanie konieczności wykonywania szeregu prac obarczonych ryzykiem porażenia prądem.

Powodem odstąpienia od dalszego prowadzenia inwestycji było wykluczenie projektu z konkursu (…), co skutkowało nieotrzymaniem dofinansowania na realizację zamierzonej inwestycji. Przyczyną wykluczenia była negatywna ocena merytoryczna wniosku. Przygotowany kosztorys miał zostać wykorzystany do przeprowadzenia danej inwestycji.

W ramach inwestycji Wnioskodawca poniósł koszty na opracowanie dokumentacji budowlanej tj. (…). Łącznie za usługę polegającą na opracowaniu ww. dokumentacji Wnioskodawca poniósł koszt (…) zł netto. Rozpoczęta inwestycja nie została zakończona i nie podlega amortyzacji. Przed likwidacją inwestycja była wprowadzona do ewidencji środków trwałych w budowie. Wnioskodawca nie posiada informacji o planowanych przychodach z tytułu ww. inwestycji. Inwestycja miała służyć poprawie bezpieczeństwa i higieny pracy.

Dokumentem niezbędnym do przystąpienia do konkursu (…) było przygotowanie wniosku w formie elektronicznej wraz z projektem oraz kosztorysem materiałowym i montażowym.

Wnioskodawca nie zamierza kontynuować inwestycji wskazanej we wniosku. Zapadła decyzja o definitywnym i trwałym odstąpieniu od realizacji inwestycji. Projekt budowy nie będzie wykorzystywany w żaden inny sposób. W dniu 29.12.2022 roku został sporządzony protokół likwidacyjny, w którym wskazano, że nakłady poniesione na inwestycję mają zostać przeksięgowane w ciężar kosztów operacyjnych.

Pytania

1. Czy prawidłowe będzie zakwalifikowanie przez Wnioskodawcę wydatków poniesionych na Inwestycję jako koszty uzyskania przychodu Wnioskodawcy w rozumieniu art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.?
2. Czy Wnioskodawca prawidłowo, na podstawie art. 86 ust. 1 u.p.t.u., odliczył od podatku należnego w grudniu 2019 r. oraz w styczniu i marcu 2020 r., podatek naliczony z tytułu nabycia usługi niezbędnej do realizacji Inwestycji?

Jeżeli tak, to czy w związku z zaniechaniem Inwestycji, Wnioskodawca powinien złożyć korektę VAT?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1 dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych. W zakresie pytania nr 2 dotyczącego podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Państwa stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust.1 u.p.d.o.p. Powyższa definicja ma charakter ogólny, dlatego każdorazowo, jeśli ustawa nie wskazuje bezpośrednio, dany wydatek powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej pod kątem istnienia związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Koszty podatkowe można podzielić na bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów oraz inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

Zgodnie z art. 4a pkt. 1 u.p.d.o.p. inwestycje oznaczają środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 o rachunkowości (dalej u.o.r.). Z kolei środki trwałe w budowie to w myśl art. 3 ust. 1 pkt 16 u.o.r. zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego. Z powyższego wynika, że inwestycje to aktywa trwałe w okresie realizacji inwestycji, które nie są jeszcze środkami trwałymi w myśl art. 16a ust. 1 u.p.d.o.p. Termin "zaniechana inwestycja" nie został zdefiniowany w przepisach. Wykładnia tego pojęcia została dokonana przez pryzmat piśmiennictwa, które wskazuje, że zaniechanie inwestycji to brak podejmowania kolejnych czynności związanych z prowadzonym procesem inwestycyjnym. Innymi słowy, to brak działania, zaprzestanie dokonywania następnych czynności, a w konsekwencji to rezygnacja z podjętych wcześniej zamierzeń i odstąpienie od inwestycji. Pojęcie „zaniechanych inwestycji” obejmuje ogół kosztów poniesionych w bezpośrednim związku z budową środka trwałego, która została zaniechana (środek trwały nie będzie oddany do użytku i wykorzystywany w działalności gospodarczej).

Wydatki ponoszone w związku z inwestycją nie podlegają bezpośredniemu zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu. Wydatki poniesione na zakończone inwestycje, w wyniku których zostaną wytworzone środki trwałe, staną się - co do zasady - kosztami uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne. Natomiast stosownie do art. 15 ust. 4f u.p.d.o.p., koszty zaniechanych inwestycji są potrącane w dacie zbycia inwestycji lub ich likwidacji.

Niewątpliwie jednak podatnik rozliczający w kosztach podatkowych wydatki poniesione na taką inwestycję powinien być w stanie wykazać, stosownie do art. 15 ust.1 u.p.do.p., że podejmując ją zakładał jej związek z uzyskiwaniem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

W przypadku likwidacji inwestycji w odniesieniu do usług o charakterze niematerialnym dotyczących np. zleconej dokumentacji, przyjmuje się w ramach likwidacji zaniechanym inwestycji, wystarczające do uznania kosztów sporządzenia dokumentacji inwestycyjnej jako kosztów uzyskania przychodu, jest podjęcie decyzji o trwałym i definitywnym odstąpieniu od dalszego prowadzenia zadania inwestycyjnego. Nie jest wymagana ich fizyczna likwidacja tak jak przy nakładach o charakterze materialnym, gdyż ich fizyczna likwidacja, oznacza ich zniszczenie, co w konsekwencji pozbawiłoby podatnika możliwości udowodnienia rzeczywistego poniesienia kosztu w celu osiągnięcia przychodów. Koszt zaniechanej inwestycji winien być bowiem udokumentowany w sposób bezsporny i kompletny, a przede wszystkim zgodny z przepisami prawa, tak jak każdy inny koszt podatkowy na co wskazuje przepis art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

Przekładając powyższe na zaistniały stan faktyczny, należy wskazać, że Wnioskodawca wprowadził Inwestycje do środków trwałych w budowie. Należy więc ją uznać, za inwestycję w rozumieniu u.p.d.o.p. Niewątpliwie także Wnioskodawca odstąpił od podejmowania dalszych działań w celu zakończenia inwestycji, czego przejawem było Zarządzenie Prezesa Zarządu Wnioskodawcy z dnia 29.12.2022 oraz protokół likwidacyjny z tego samego dnia. Wobec powyższych uwag, Inwestycja spełnia wszystkie wymagania by uznać ja za inwestycję zaniechaną. Ponadto w momencie odstąpienia od dalszego kontynuowania Inwestycji, była ona dopiero na etapie sporządzenia dokumentacji. W związku z tym, nakłady poczynione na Inwestycję dały jedynie efekty o charakterze niematerialnym. W konsekwencji do likwidacji Inwestycji nie jest konieczna fizyczna likwidacja, lecz wystarczy decyzja Wnioskodawcy o trwałym i definitywnym odstąpieniu od dalszego prowadzenia działań inwestycyjnych, która zapadła 29.12.2022 roku. Zdaniem Wnioskodawcy, nakłady poniesione na Inwestycję stanowią więc koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust.1 u.p.d.o.p. Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza m.in. pismo z dnia 30.12.2020 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nr 0111-KDIB1-1.4010.363.2020.4.MF.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa CIT”):

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem, bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

‒ został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na jego działalność przez osoby inne niż podatnik),

‒ jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

‒ pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

‒ poniesiony został w celu uzyskania, zachowania albo zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

‒ został właściwie udokumentowany,

‒ nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy CIT, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami. Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami.

W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

‒ bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),

‒ inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ustawie CIT, wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Ustawodawca postanowił bowiem w art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy CIT, że:

Wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy CIT, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy CIT:

Z definicji środka trwałego zawartej w art. 16a ust. 1 ustawy CIT, wynika zaś wniosek, że aby dany przedmiot był uznany za środek trwały musi spełniać następujące warunki:

a)stanowić własność lub współwłasność podatnika,

b)być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania, tzn. środek powinien być wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem,

c)przewidywany okres jego używania musi być dłuższy niż rok,

d)musi być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z uwagi na fakt, że ww. składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki te zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia.

Stosownie bowiem do art. 15 ust. 6 ustawy CIT:

Natomiast stosownie do art. 15 ust. 4f ustawy CIT:

Uwzględniając powyższe, w pierwszej kolejności należy wskazać, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, definiuje wprost, co należy rozumieć pod pojęciem „inwestycja”.

Zgodnie z art. 4a pkt 1 ustawy CIT ilekroć w ustawie jest mowa o:

Z kolei środki trwałe w budowie to - w myśl art. 3 ust. 1 pkt 16 uor:

Jak wynika z opisu stanu faktycznego i jego uzupełnienia w dniu 30 czerwca 2021 r. Wnioskodawca przesłał do (…) w ramach ogłoszonego naboru wniosków do konkursu (…) projekt pod nazwą (…) (dalej zwaną Inwestycją). W ramach inwestycji Wnioskodawca poniósł koszty na opracowanie projektu budowlanego tj. (…).

W dniu 3 września 2021 roku Wnioskodawca otrzymał od (…) wezwanie do uzupełnienia braków formalnych. W odpowiedzi na wezwanie Wnioskodawca złożył korektę wniosku o dofinansowanie dnia 17.09.2021 roku i otrzymał pozytywną opinię formalną. Zgodnie z regulaminem konkursu został on następnie przekazany do oceny merytorycznej. W dniu 23 listopada 2021 r. Wnioskodawca otrzymał informację dotycząca wykluczenia projektu z konkursu na podstawie regulaminu. Powodem wykluczenia była negatywna ocena merytoryczna wniosku. Podjęte przez Wnioskodawcę działanie inwestycyjne nie mieściło się w katalogu kwalifikowanych działań inwestycyjnych. Na skutek otrzymanego pisma z (…) o wykluczeniu projektu z konkursu oraz konsultacji z firmą doradczą odnośnie przystąpienia do kolejnego konkursu, zapadła decyzja o trwałym i definitywnym odstąpieniu od dalszego prowadzenia inwestycji.

W związku z powyższym, Zarządzeniem nr (…) z dnia 29 grudnia 2022 r. Prezes Zarządu Wnioskodawcy odstąpił od dalszej realizacji Inwestycji. W tym samym dniu sporządzony został protokół likwidacyjny, w którym wskazano, że nakłady poniesione na Inwestycję mają zostać przeksięgowane w pozostałe koszty operacyjne.

W ramach inwestycji Wnioskodawca poniósł koszty na opracowanie dokumentacji budowlanej tj. „(…). Łącznie za usługę polegającą na opracowaniu ww. dokumentacji Wnioskodawca poniósł koszt (…) zł netto. Rozpoczęta inwestycja nie została zakończona i nie podlega amortyzacji. Przed likwidacją inwestycja była wprowadzona do ewidencji środków trwałych w budowie. Wnioskodawca nie posiada informacji o planowanych przychodach z tytułu ww. inwestycji. Inwestycja miała służyć poprawie bezpieczeństwa i higieny pracy.

Państwa wątpliwości w sprawie dotyczą ustalenia, czy prawidłowe będzie zakwalifikowanie przez Wnioskodawcę wydatków poniesionych na Inwestycję jako koszty uzyskania przychodu Wnioskodawcy w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości oraz powołanych wyżej przepisów, w pierwszej kolejności należy wskazać, że inwestycje to aktywa trwałe w okresie realizacji inwestycji, które nie są jeszcze środkami trwałymi w myśl art. 16a ust. 1 ustawy CIT. Zatem, inwestycja to nakład gospodarczy na tworzenie lub zwiększanie majątku trwałego.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej podatnicy podejmują zadania inwestycyjne związane w szczególności z nabyciem, wytworzeniem lub ulepszeniem środków trwałych, dokonują również inwestycji w obcych środkach trwałych. W toku prowadzonej inwestycji może również dojść do ich zaniechania, z którym mamy do czynienia wówczas, gdy podatnik nie podejmuje kolejnych czynności związanych z prowadzonym procesem inwestycyjnym, pomimo że nie został on zakończony. Innymi słowy, jest to brak działania, zaprzestanie dokonywania następnych czynności, a w konsekwencji rezygnacja z podjętych wcześniej zamierzeń i odstąpienie od inwestycji. Przy czym zaniechanie inwestycji dotyczy także rezygnacji z inwestycji na etapie wstępnych czynności związanych z planowaną inwestycją.

Wydatki ponoszone w związku z inwestycją nie podlegają bezpośredniemu zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu. Powiększają one wartość inwestycji, wpływając na przyszłą wartość początkową środka trwałego, który powstanie (zostanie wytworzony) po zakończeniu inwestycji. Wydatki poniesione na zakończone inwestycje, w wyniku których zostaną wytworzone środki trwałe, staną się - co do zasady - kosztami uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne. Ustawodawca pozwala jednakże rozliczyć w kosztach podatkowych koszty inwestycji, która nie została przez podatnika dokończona. Niewątpliwie jednak podatnik rozliczający w kosztach podatkowych wydatki poniesione na taką inwestycję powinien być w stanie wykazać, że podejmując ją zakładał jej związek z uzyskiwaniem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Jest to bowiem podstawowy warunek zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy CIT.

Koszty zaniechanych inwestycji są, w myśl powołanego wcześniej art. 15 ust. 4f ustawy CIT, kosztem podatkowym w dacie zbycia lub likwidacji inwestycji.

Jednym z elementów procesu inwestycyjnego jest proces jego planowania, przygotowania, projektowania w postaci zleconej i uzyskanej dokumentacji technicznej, które to, w ocenie Spółki, jako wartości niematerialne nie posiadają postaci fizycznej i jako takie nie mogą zostać unicestwione. Natomiast należy przyjąć, że przez nakład inwestycyjny należy rozumieć wszelkie koszty poniesione w celu realizacji danej inwestycji, do których trzeba zaliczyć tzw. prace przygotowawcze przybierające często postać usług niematerialnych, bądź takich których nie można wykorzystać w przyszłości przez inwestora lub też przez inny podmiot. Z tych względów takie usługi lub materiały są niezbywalne. W toku prowadzonej inwestycji może dojść do jej zaniechania w związku z brakiem kolejnych czynności inwestycyjnych, wynikających z podejmowanych przez podatnika decyzji, skutkujących brakiem działania, zaprzestanie dokonywania kolejnych czynności, a w konsekwencji rezygnacja z podjętych wcześniej zamierzeń. Taka sytuacja może mieć miejsce zarówno na etapie przygotowawczym, jak i w trakcie procesu inwestycyjnego. W przypadku likwidacji inwestycji w odniesieniu do usług o charakterze niematerialnym dotyczących np. zleconej dokumentacji, przepis art. 15 ust. 4f ustawy CIT, należy interpretować z uwzględnieniem obowiązków wynikających z innych przepisów prawa, tj. przepisów uor, w tym art. 74 tej ustawy, określających terminy jej przechowywania. Systemowa wykładnia tych przepisów daje podstawę do oceny, że w ramach likwidacji zaniechanych inwestycji, wystarczające do uznania kosztów sporządzenia (nabycia) dokumentacji inwestycyjnej jako kosztów uzyskania przychodów, jest podjęcie decyzji o trwałym i definitywnym odstąpieniu od dalszego prowadzenia zadania inwestycyjnego. W odniesieniu zatem do nakładów o takim charakterze, których efekty mają formę intelektualną i niematerialną, „definitywność” likwidacji nie musi być rozumiana tak samo w stosunku do nakładów o charakterze materialnym. Rozumienie takie nie jest racjonalne, gdyż ich fizyczna likwidacja, oznacza ich zniszczenie, co w konsekwencji pozbawiłoby podatnika możliwości udowodnienia rzeczywistego poniesienia kosztu w celu osiągnięcia przychodów. Koszt zaniechanej inwestycji winien być bowiem udokumentowany w sposób bezsporny i kompletny, a przede wszystkim zgodny z przepisami prawa, tak jak każdy inny koszt podatkowy, na co wskazuje przepis art. 15 ust. 1 ustawy CIT. Warunkiem uznania tych wydatków za koszty podatkowe jest także, aby efekt nakładów poniesionych na zaniechaną inwestycję nie był wykorzystywany w przyszłości.

W opisywanym stanie faktycznym taka sytuacja miała miejsce - Zarządzeniem nr (..) z dnia 29 grudnia 2022 r. Prezes Zarządu Wnioskodawcy, odstąpił od dalszego prowadzenia Inwestycji. W tym samym dniu został sporządzony Protokół likwidacyjny, w którym wskazano, że nakłady poniesione na Inwestycję mają zostać przeksięgowane w pozostałe koszty operacyjne, a rozpoczęta Inwestycja nie została zakończona i nie podlega amortyzacji. Przed likwidacją Inwestycja była wprowadzona do ewidencji środków trwałych w budowie.

Jednocześnie przedstawiony w uzupełnieniu wniosku opis sprawy wskazuje, że przyczyny podjęcia decyzji o zaniechaniu inwestycji wynikają z wykluczenia projektu z konkursu (…), co skutkowało nieotrzymaniem dofinansowania na realizację zamierzonej inwestycji.

Należy mieć na uwadze, że gdy okoliczności danej sprawy sprowadzają się do zmiany zewnętrznej sytuacji czyniącej inwestycję niewykonalną, nie oznacza to, że wydatki poniesione na inwestycję nie zostały poniesione. Wprawdzie w przedstawionej sytuacji to Państwo podjęli decyzję o zaniechaniu Inwestycji, jednak spowodowane to zostało nieotrzymaniem dofinansowania na realizację ww. inwestycji.

Dla oceny związku wydatku z poniesieniem kosztu uzyskania przychodu należy brać pod uwagę przede wszystkim cel wydatku w dacie jego poniesienia. W przedmiotowej sprawie cel ten był taki sam w dacie poniesienia przedmiotowych wydatków oraz w dacie zaniechania inwestycji. W opisie sprawy wskazali Państwo bowiem, że celem Inwestycji oraz to, czemu ona miała służyć była m.in. poprawa bezpieczeństwa higieny pracy.  Z otrzymanych środków planowana była modernizacja rozdzielni niskiego napięcia, która miała całkowicie wyeliminować ryzyko porażenia prądem poprzez zastosowanie nowoczesnych zabezpieczeń różnicowo-prądowych. Automatyzacja zabezpieczeń instalacji miała na celu wyeliminowanie konieczności wykonywania szeregu prac obarczonych ryzykiem porażenia prądem. Rezygnacja przez Państwa z inwestycji nie spowodowała, że uległ zmianie cel wydatków poniesionych w związku z tą inwestycją, w okresie, w którym Państwo rozpoczęli jej realizację. Jak wynika z wniosku, podjęta przez Państwa decyzja nie jest wynikiem decyzji o zmianie profilu prowadzonej działalności, czy celowej zmiany przeznaczenia inwestycji.

W świetle powyższego, w tak przedstawionym opisie sprawy, mieli Państwo prawo zakwalifikowania wydatków poniesionych na Inwestycję jako koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z art. 15 ust. 4f ustawy CIT.

W konsekwencji, Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

‒Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W odniesieniu do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla Organu wydającego przedmiotową interpretację. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa, wiążą strony w konkretnej indywidualnej sprawie, więc zawartych w nich stanowisk organów podatkowych nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę tut. Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyOrdynacja podatkowa. Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i/lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

‒ Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j.  Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).